장음표시 사용
11쪽
n. a. v. vel illud spatium, quod una aequatoris circa terram , circumvolutione constituitur,&sie includit noctem ianhA. L. r. a. v. ibi: tagibingen L.3. a. aa. cel lixa. s. iri: nee glob. gendense ins Tageir. In eo quoque plerique Germaniae populi Romanos imitantur, ut diem ei vilem a media nocte soleant
inchoare, ita tamen,ut horologia plerumque meridie cursum numerandi sit stant, & ultra XII. ictus non progrediantur, sed post meridiem ab unitate iterum sonare incipiant. Quoad u- υνδε- sum forensem vero & modum computandi cursum temporis ναμ. juridicum, num scilicet de momento in momentum currat, num dies coeptus pro compIeto habeatur, nec ne, num cur sus utilis sit, veIcontinuus, Lia Germaniae nullas certas regu las suppeditant. Qua de causa, si non appareat, qualem temporis & dierum cursum constituere voluerint juris domestica conditores in hoc vel isto negocio, ex jure civ. quantum fieri potest, decisio petenda, atque illius placita Saxonicus applicanda ad casum emergentem. Circa quam rem adhucis die obiter notandum, Saxones voees Tag Tage longiori inter g l dum spatio tribuere , ac alias dies naturalis, vel civilis exi
dum, eosdem gebundeme dicere dies feriatos, & unges bundene non feriatos, L. a. art. Io. it. Tagent illis
idem esse, ac δtisigeben undnehmen: Tagetingen idem ac
vortabini a. v. έanda. L. r. Quod & Speculum evicum facit. c. loci. Haec de die. E Tmols- . XI. De nomine Iriginta vel trigesimi, qui ultimus est gra cis extriginta, non adeo habeo, quod dicam. Notissimum est trigis a. utrumque olim του τρk, & tres derivari, sicut αἰ ο τὼ deep 'tirep*git. Illa tamen disputatio in mentem venit, utrum o rium '
12쪽
tisis triginta dierum, s mensis unumsint atque idem Z Scilicet av. DD. nostri quam maxime inter se disceptant, quoinain die- m 1 bus mensis constet, quorum diversas opiniones late recen-- ς sti post alios Rauchbar. L a. fv. μ. Puto vero controversiaes' in momentum non eo pertinere, quot dierum intervallo luna periodum absolvat, vel quando appareat, &sic quot dies ad . mensem lunarem requirantur, qua ipsa in re inter se eruditis non convenit, dum alii dies 27. horas 8. mensi tribuunt,quem
lunarem peragrationis, sive periodicum vocant, alii M. dies&II. horas, quem lunarem conjunctionis. vel synodicum dicunt, alii r6. dies 6. horas, quem apparitionis, aut illuminationis appellitant. Neque etiam id agitur, quot dies quilibet mensis anni in Calendario receptus habeat, quos hae parte non aequales esse, quilibet novit. Sed isiud in lite est, si a Lege, vel homine mensi acta mentio, quot dies in illam computandi PMissis aliorum opinionibus Rauchbari sententiae subscribo, qui regulariter XXX. dies in singulos menses computandos esse tradit, nisi aliter diserte cautum, vel ex conjecturis secundum regulas bonae interpretationis, loquentem, Vel scriben- . tem aliud voluisse, probari poterit. Quam opinionem ex . . Cum igitur. I. s β. Sin autem a. C. dejuri delib. L. ror. Τ
D. I. in. satis probari existimo. Quicquid vero hujus sit, omnis , . haec disputatio non adeo multum proderit ad thema praesens um jus Saxonicum,uti&Suevicum,nec non Lubecense non demense, sed de tricesimo diserte loquantur, nec vulgus quoque dubitet, triginta dies hie requiri. . Equidem non me fugit, populari loquendi modo passim fieri mentionem apud nos quatuor septimarum, derer 4. molen. Ex quo in- serre quis possit, mensem a8. diebus constantem hic intelligi. Sed ratio ista loquendi tum ex textibus Iuris Saxonici, tum ex . moribus notissimis explicanda est, ita, ut idem significet, ac spathim triginta dierum. .
13쪽
DD. Sax. XII. Sollicitus equidem fui, quidnam DD. Saxonici visio. de hoc nostro spatio tricesiimali sentiant, quave ratione v lint, ut cursus horum dierum. fiat. Sed frustranea fere fuit omnis inquisitio, dum vix in unum atque alterum incidere potui, qui attigerit ex parte hanc quaestionem. Neque euam eredidissem, tam altum hac de re, quae ad quotidianas perti-- net, apud plerosque DD. esse silentium, nisi post multam operam id ipse expertus essem. Compertum etiam mihi fuit, plurimos, imo tantum non omnes, frigide ae oscitanter hanc totam materiam tractare, plerosque nihil aliud de die tricesimo tradere, quam quod ex quibusdam, iisque paucis , bona fide descripserunt. Qua de causa B. L. veniam mihi 'uon denegabit, si, dum meo ingenio indulgere oportet, fortasse quibusdam in rebus a vero aberravero. N. anio. XIII. Ut in rem deveniamus, illa primo expedienda diei sint Euaestio: ctuales dies, an scilicet civiles, an naturales,hie iu-c Vise , usilendi 8 Equidem textus germanicus juris Saxonici & Sue-n ἔμωίς vre: vocem plane omittit,nec exprimit i mentionem tan
tum simpliciter faciens des a rei figiten. Video tamen latia
num textum a. 22. L. l. juris Sax. addere vocem Hei. Usus sane constans nullum aliud, quam dierum intelligit spatium. Quod etiam see. XI. factum esse,iocris Dithmari indieat. cinnmor. de Proc. Exec. P. a. c. Ius vero Lubecensediserte quoque loquitur soli brepsisse Tagen l. e. Quales
. vero dies sint, an naturales,an civilest neminem explicantem reperi. Fateor, anceps ipse haereo, quid ad hoc sit respon- dendum, parumque abest, quin solenni verbo: Non sequet, me tuear. Quia tamen aliquid dicendum, non diffiteor, me eo inclinare, ut credam, Majores nostros hac in re diem ita intellexisse, quatenus alias significat,& noctem comprehendit, atque a nobis civilis supra dictus fuit. Nam etsi non nego, diem etiam saepe in jure Sax. pro naturali, &quatenus non excluditur, accipi,L. f. a.D. L. a. a. aMIy. έehlixa. o. quod etiam jdre Suevico passim fit: quoniam tamen
14쪽
Najores nostri omnimodam quietem ratione personarum& rerum defuncti constituere voluerunt, ea vero quies etiam spatio isto, quod nox dicitur, tu abari poterit, non ma- Ie inde argumentum peti posse de qualitate diei arbitror, pari ratione; qua alias dicitur induciis ad X. dies pactis etiam . noctes comprehendi m F. ad L. a. f. l. d. V. S. n. lo. Oret. d. I. B.'P. L. a. e. Τά. g. s. ibi D. Zll. XIV. Succedit altera Eusio quando incipiat cursus 'ν. qu π-ιlli 3o. dierum 8 ubi quidem parata responsio est, fieri illud ab is incj eo tempore, quando mortuus est is, cujus intuitu tricesima- ην te illud spatium est celebrandum. Nam, cum mortis causa concedatur, nullum est dubium, ea causa existente, illud in- .choari. Id quod & haud obscure intelligi potest ex verbis a. 22. L. I. ixae eo. ewMitatam Si illi H: bili an den Tagida thr verta flarb cui termino mox opponitur term
Mn. Ut taceam & jure communi jacentis haereditatis initium primum esse momentum, quo vita finita est. Nota est. ludicra illa subtilitas, qua apud Taurum Philosophum quaerebatur, quando moriens moreretur λ Gest. VI, 3. quam excutere non est hujus loci. Illud saltem monemus, totum illud,quod mori dicitur apud veteres JCtos, vitae adscribi L. I. s. r. . de Man.resam. L. F. fa. . sisHO.9.l a.de inutii juc jac. B.3. O. 3 . atque adeo mortuum neminem dici, nisi quando actus moriendi omnino absolutus, h. e. vinculum illud inter animam & corpus penitus dissolutum. Nullum vero dubium est, tempus hocce statim post mortem initium capere, quando tum heres praesens est, tum etiam vidua, si adsit, relict, a defuncto. Quando vero vel heres vel vidua absens, quaestio m. auesse uirum etiam ignorantibus istis tempus iἁud incipiis cur- ignorant rere, an vero demum a die scientia id flat, atque fle ratione ιμ ,aηβi initii pro utili basendum ' In ipso jure Sax. locum non reperi, μή ubi quaesitum illud sit decisum: quia tamen tricesimale hocce ' spatium non tantum in honorem deiuncti a Saronibus receptum p.
15쪽
- iis DE DIE TRICESIMO.ceptum, verum etiam tum in favorem heredis, tum in favorem viduae, quod ex sequentibus satis apparebit, est in- , troductum , nullus dubito, quin computatio tricesimi inchoanda sit a tempore notitiae, quam nactus est vel heres, vel vidua, & quidem quoad illum non tantum mortis, sed etiam in causa testati cognitae delationis hereditatis, atque si diverso tempore vel haec, vel ille scientiam istam sit aseptus, illius, qui, quaeve ultimo Ioeo adeptus est notitiam, rationem esse habendam. Imo & justum impedimentum attendendum esse, ex illis colligi potest, quae supra dixi
Th. g. Qua in re ex parte consentientem habeo Matth. Coler. . Proc. Exec. P. a. c. s. num. Iga. arbitrorque pro illa opinione confirmanda non male argumentum tum ex vulgata DD.
regula : quod tempora breviora non nisi scienti & agere valenti incipiant currere, arg. L.-quodvi aut clam. L. a. squis orae in bon. ρυsferv.tum ex L. N. ibi: is, quisciens. C. de, . . jur. delib. peti posse : non obstare vero L. I. de his qui nos. in m. cum de tempore tantum in eo loco agatur, quod dein functi honorem tangit, non commodum heredis. Atque hanc sententiam, quod tempus tricesimale ab initio utile sit, probat Dre Lub. Mev. P. a. t. a. a. a . n.So. Interim quoad cursum postea procul dubio continuum est, quandoquidem nullibi interruptionem quandam hic introductam esse, satis constat, atque alias in dubio tempus a jure praestitutum, quoad cursum praesertim, continuum praesumitur. Bard. d. f.
reandi- XV. Haec de initio & medio ue jam de fine, sive termino er trices ad quem hujus spatii est dicendum. Ubi primo illud quaνitur: si ut com- an As tricesimus ipse hoc spatium ingrediatur, nec ne P sive an δη ς ' inrt e, an exclus e intestigenissint ea, qua de tricesimo habentur ' Posterius textus latinus & germanicus L. r. a. aa. a. Rae. dabit. ferre videtur, ubi vocabula usque adtricesimum,usque in diem
16쪽
vetustior eo dex habet, bis an das dredulgsle. it. an den breps fisstin habentur. Quales formulae loquendi etiam in Spec.
Suev. reperiuntur, cujus tamen editio Hiphosfian a & Goldasti h. l. loco biu veteri voce mlh utitur. Notum quippe est voeabula ista exclusionem termini statuti secum ferre. Vid.Mrudiis Lexicipartici dicit. voc. Quoniam tamen in aliis textibus ju- RPsponsis.
ris Saxonici L. Lart. M. M. ibi: alle Dog:Θpeise die nach denitrepfigilen uberbleibi. L.3. an. N. it. in P. S. d. I. formuld naobtae di fighili occurrit, non dubito, quin ipse tricesimus dies quoque hoc spatio contineatur, atque silc terminus illius intrinsecus sit habendus. Seeus enim si diceremus, absurde voeabulum pos vel iraω iuisset adhibitum, dicendumque fuisset: nach dem a9stea. Cons. Grol. L. a. c. a . g. . IVehn. Obs
atque in eo minus dubium, diem tricesimum simul esse computandum. arg. L. IV. de HS L. D L. V. L ff. de V. O. XVI. Dato it tricesimum diem ad spatium nostrum per- m. Num tinere,illud tamen superest discutiendum: utrum coeptus pro caeptus completo habeatur, an vero ultimum momentum impletum tispra comin oporteat st Non credo, Majoribus nostris , diem tricesimum m L
hune statuentibus, subtilem illam Romanorum distinctio 'nem, de qua supra actum est, notam fuisse, atque sic juxta ista placita illos voluisse, aut potuisse quietem tticesimalem determinare. Sed quia eredibile, illum, qui de tempore loquitur,
omnes temporis articulos intelligere, cum posito toto omnes partes ponantur: non dubito, quin 3O. dies Omnibus m mentis eompletis ad hoc nostrum spatium requirantur.Quod& alias Saxonibus non infrequens est, atque vel explacitis majoris vel minoris aetatis patet. L. r. iand Aeli art. a. Carpe. P. α Cn. D. s. ut taceam, quosdam ex L. adfri V. O. L.131. eod. g. a. Inst. eod. L. . C. qui test. Dc. ρω hanc regulam exstruere - : Tempus completum regulariter requiri. Atque adeo si quis I. Martii die, seu Cal. Mart. hora I. ρο-
meridiana, praesentes rede & vidua, mortuus, pridie Kalend. C . April.
17쪽
XVII. His ita positis, discussisque illis, quae ad initium,
cursum, & finem XXX. dierum spactant, ulterius progredi- . . endum est. Ex dictis autem jam patuit, ob quam eausam, &in quem finem a Majoribus nostris, antiquis Saxoniae populis, aliisque Germaniae gentibus uies tricesimalis fuerit rectis is- eepta, atque introducta. ubi quidem me non errare pu- .roducti lavi, si dixero, ob eandem causam, rationemque placuissed oraνi- nostris illud tempus, ob quas Iustiniano, prout supra dictum, se ν. aequum visum Hir, spatium IX. dierum statuere, ut scilicet honor debitus servetur defuncto, ut justa rite persolvantur, ut telicti, quos casus iste tangit, tempus habeant, quo luctui
indulgere, & solatia luctus quaerere possint. Quibus & peculiares quaedam rationes accedunt, ut heres, cum apud vireres Saxones, aliosque Germanos spatia illa deliberandi jure civili prodita, incognita fuerint, tempus nanciscatur, quo deliberare possit, num acceptare velit, nec ne hereditatem, . ' quae, licet ultra ejus vires in Saxonia non teneatur heres, ob alia tamen incommoda grata sorte esse non potest; quo, etiam se praeparare possit ad satisfaciendum illis, quibus ali-' quid ex hereditate debetur, Coor. Proc. Exec. p. a. nec non, ne uxor statim a possessione, quam juxta art. ao. gr. LI. FCU. P. III. receptam Saxonicorum DD. sententiam communem habet, dejiciatur, expellaturque domo, atque sis injuria ipse defunctus afficiatur. Ob has itaque rationes placuit Majoribus nostris, ut intra hocce tempus omnia in eodem statu, quo tempore mortis fuere, manerent, hereditasque sic esset jacens, atque dehinctum repraesentaret, nihilque susciperetur, quam quod pietas, & necessitas exige-
uisam XVIII. Quaenam itaque illa sint, quae intra hoc spatium hoc ipatio fieri possunt, vel non possunt, age jam expendam. Et qui per gen- dem puto illorum qui adsunt in aedibus defuncti, primam
18쪽
Dκ1Drg Τst Io EsIMO. esse posse curam, imo sub modo debere, ut Omnia, quae in /. Ob gnia domo defuncti reperiuntur, mobilia recte obsignentur, illa a n- vero, quae obsignari non possunt, saltem annotentur. Hoc endum enim non facto, justum postea inventarium fieri nequit, eo inelius quo deficiente suspicio dissipatae hereditatis nascitur, quae LVVς ijuramento deinde purganda. Anis. Ravcίb. 2ιι. υ.p. r. num. I 'M. Mosier. La. Semes r. c. ι . n. f. Hac in re viduas, quas . ipsas, uti& viduos, haec necessitas premit, Coor, Proc. Exec. aia, in γP. c.3.n.3In saepe peccare, quotidiana experientia testatur, quando probrosam,& damnosam, ac nescio qualem non, illam obsignationem& confectionem inventarii putant ,-at, quei adeo Vatiniano quodam odio prosequuntur; postea tamen periculis, litibusque variis sese exponunt, idque efficiunt, ut juratam, liberis quoque, edere teneantur specifica- i tionem. Decis novissar. ibique Philipp. Notiisimum quidem est, heredem in Saxonia inventarii confectione non ideo indigere , ut, quod Iustiniani alias beneficium est, L. f. C. defundetis. non teneatur in solidum satisiscere creditoribus he- Dinae. reditariis, sed tantum in quantum vires hereditatis & sub- hae de re. stantiae ad eum devolutae id patiuntur: quandoquidem Iu- re Saxon. & non confecto inventario, si adierit heredita- . tem heres, ultra vires ejus non obligatur, si modo juratam . / edat specificationem. Quod usu forensi ita comprobatum
est, ut inane sit de hac re dubitare. art. o. L. ἔ.-ω. an. ag. - ' . meisιό. Carpe. P. III. C. s. d. I. Colen de Proc. Exec. P. a. e.3. n.
m. m. Schist. Ex. II. g. mp. Quodsi tamen a juramento isto se liberare cupit heres, inventarii confectionem haud negligere debet,nec non illam praecedentem obsignationem.Gor. d. l. n.3M. Quae obsignatio non aliter vim suam exerit, quam O G sistatim, aut exiguo intervallo, quod aestimabit judex, post f mortem fiat: nam si nimis sero illa facta, non impediet postea necessitatem jurandi. Carpz. PII C. D. o.Enim vero neia cesssitas illa obsignationis in .. C. debriatis. ubi studiose justi inventarii requisita recensentur, haud referturi moribus
19쪽
ao DE DIE TRICEsIMO. tamen illam requiri, & quidem non sine justa ratione, constans DD. opinio est, usu quotidiano comprobata : atque
hoe ipso mense April. M DC XCV. inventarium de opulenta hereditate confectum, ideo a Collegio Iurid. hujus loei rejectum, judicatumque est, jurejurando viduae illud esse confirmandum , quoniam obsignatio altero die facta, postquam praecedenti vespera de morte defuncti, quae alibi contigerat, ad viduam fuerat relatum. Interim non negabo, casus dari posse, ubi & inventarium justum esse queat, si maxime nulla, vel non statim obsignatio facta fuerit. Finge absentem fuisse mortis tempore heredem, adesse neminem, qui curam suscepit hereditatis, heredem postea supervenire, nec prius, quam confecto inventario, rebus hereditatis se immiscere. Hoc & similibus cassibus, & hodie legitimum inis ventarium esse potest, si maxime nulla, vel non subitanea facta fuerit obsignatio. Sed haec ad illos non pertinere,quos vel defuncti voluntas eximit a confectione inventarii, quod in quantum fieri possit, hujus loci non est excutere, vellex, ut patrem, Phitin. Observ. l. ad Dec. n. palam est. XIX. Istam curam, de qua egi, neces iitas si non absoluta, hypothetica saltem exigit. Succedit altera, quam &ipsa necesssitas emagitat, pietate comitante. Ea vero est, ut corpus examine defuncti non insepultum jaceat, sed honeste pro dignitate & facultatibus, nec non secundum defuncti vO.
luntatem , si de ea conster, funeretur. L. Iast. de tetig. Nov.aa. c. a. modo non derisoria, aut absurda sit, aut atrox in semetipsum, L. M.an f de cinae inst. L. M. de relig. aut prohibiti quid contineat. L.ILFrils r. leg. L. st. L. ψst. de Concins. aut superstitiosi ; arg. L. Io.F. de pom. Godo . rn d. LIM.s de relig. Nullum vero est dubium, quin funus intra tricesimum fieri possit, cum spatium hocce& ideo excogitatum sit, ut intra illud justa defuncti commode solvi queant. Ne-- minem tamen latet, Nobilium, atque Illustrium personarum funera ultra tricesimum saepius differri, cum intra hoc- cespa -
20쪽
ce spatium nostro aevo, quo solennia pompaque funebris, ut in aliis rebus luxus, ita creverint, ut spatium hujus tem- .poris apparatui necessario sufficere non possis: quamvis olim&personas illustres intra tricesimum sepultas fuisse, ex loco Dithmari N. VL allegato, satis colligi queat. Saepe tamen ex aliis causis sepultura differri solet, uti exemplum Hemici IV. Imp. ostendit, qui ob excommunicationm Papalem, quam vivus passus erat, Spirae per quinquennium in Sacrario Afrano insepultus jecit. Vid. Lehmann. L.F. c. o. Chron. vir. Rem tanquam singularem refert P. Albinus Chrouisen. TA. p.ris quod G. Agricola, Germaniae ille Plinius, per V. dies Chemni- ' tii insepultus jacuit, postquam ai. Nov. MD LV. ibidem decessit. Causa fuit, quod sacris Romanis immortuus. Delatum fuit corpus Zizam, atque ibi in Templo Cathedrali sepultum.
Sed hate obiter. Interim tamen & id notandum est, cavendum, ne nimis properemus cum defuncto ad sepulturam, ne Defoctus forte illi, qui adhuc in vivis sunt, ecstasin tamen, usi lipothy- non mox miam patiuntur, terrae inferantur, atque sic vita, quae non- μςMν dum finita erat, priventur. Quod Imperatori Zenoni conti- gisse, Cedrenus autor est. Qua de causa in Artic. Gener. Elect.
ratione foemina gravida non sepelienda est, nisi uterus caesus fuerit, ne partus adhue forte vivus in ipsa matre sepulturam inveniat. Quod L. a. sis mori. ιnfer. quae Numae Pom-
pilii dicitur, atque adeo omnium, quae in Corpore Iuris habentur, antiquissima est, jam legitur cautum. XX. Cura autem ista funeris ad sum pertinet, quem
decedens elegit. Sed si ille id non fecit, nulla poena hujus ..λὰ rei est, nisii aliquid emolumenti reliquit, quod perdit, si is.,i, o
non paruerit voluntati defuncti, L. ra. f. . de Relig. Quod si are vero agnoverit relictum, si maxime id postea repudiare dare Cis. velit, compelli tamen potest, ut satisfaciat voluntati de fu n- 3 - , ctio