장음표시 사용
21쪽
. Brunn. ad ae L. Quando vero defunctus hac de re non ca-- vit, nec ulli munus illud delegavit, heres ex testamento, vel si nemo institutus, vel nondum constet, quis ille sit, aut an effectum testamec tum habere possit, agnati vel cCgnati, o . cline, quo succedunt, vel ii, quibus his deficient ibus succe sto a lege defertur, curam hanc in se suscipere& possunt, &debent. d. L. ra. g. .. de refig. Imo cum publice intersit, eo .pora non insepulta jacere, opusque pietatis, mortuos fune rare, habeatur, si illi, de quibus dictum, & ad quos funus per tinet, non curant, quilibet funerandi munus in se suscipere τινὸ σὸν- pote ita. I. a. L. l . g. 7. d. t. Ius Saxon. Sue v. & Lub. cu
ram funeris conjugi superstiti, si adsit, defert, Sa*ς έati L
art. 22. L. y. &c. ita tamen, ut heredum adhibeatur consi
apud Melchsenerin Golae Cal. Jus Lub. P. II. T. a. art. V. Quamvis tem textus illi tantum de vidua loquantur, non dubito tamen, ob identitatem rationis idem de viduo esse dicendum. Quod enim viduae munus fenerandi delegetur, proeul dubio ob affectum singularem, qua maritum pros euia est, fit ; quod consilium heredum in partes vocandum, ideo placuit, quia interest illorum, ne sumtus haud necessarii fiant. Quae rationes cum & intuitu mariti locum inveniant , prona consequentia est, interpretationi extensivaed ri locum. Imo ex ultima id fluit, omnem funerantem heris redem in consilium vocare debere. Interim hanc juris patrii provisionem, hominis provisionem haud tollere, non nego. Qua de causa, si defixiactus ipse curatorem funeris elegit, solique curam eoncessit, istius judicio est standum. Illa vero, quae de herede dicta, ita eise capienda, si scilicet ejus copia haberi queat, extra controversiam est. Optime vera ille sibi eonsulit, qui, a osente herede, Magistratus consilium implorat, & ex illius decreto impensas facit. .
22쪽
Dg Dia ΤRIeESIMO. XXI. Si quis itaque, qui non est heres, funeravit, ille ne-- ad ex gotium gessit, vel defuncti, vel heredis, vel ipsius humanita traηmmtis, ut eleganter loquitur inpian. in L. t . g. r. . de Re l. ob quam rem Praetori aequum visum fuit, si alia actio non competat, peculiare, ad sumtus funeris causa factos recuperandos, judicium in eum, ad quem ea res pertinet, dare, quod actio funeraria dicitur. L. Ia. g. a. L. I . f. Ia. S. V. de relig. In quo judicio judex justus non meram negociorum gestorum hoc caseuassionem, cujus species quaedam est, imitari debor, sed solu . tius adhuc aequitatem sequi juxta monitum Labeoris in L s N.
atque adeo & illi interdum, si aequum visum, dare actionem, qui, prohibente herede, quod alias in negociorum gestorum Z- γjudieio fieri non solet, s.f. C. de Neg. gest. funeravit. Quid Caut Ha. .
tamen objici potest, pietatis causa sumtus esse factos, non aniamo repetendi, ideoque funerator, & praesertim ille, cui resa defuncto mandata non est, ex Ulpiani consilio in L. I . g. r. 'de Re . testari debet, quo animo secerit, ne postea quaestionem patiatur. Est tamen etiam, secus ac Dn. Schister. G. M.th. aδ. putat, ubi testatio ista non consilii, sed necessitatis est, ut nempe elidatur praesumtio tantae pietatis, quae in quibusdam personis e. g. filiis, esse potest, ut non humationem tantum, sed & sumtus ipsos, animo pio & non repetendi voluntate fecisse videantur. g. d. L. ubι Brunnemine cί. Cons. asi num. a. De privilegio vero harum impensarum notabilis textus es in L. M.ff. de relig. Quoniam vero Ius Saxon. viduae Mulier, curam funeris concedens, vult, ut consilium heredis adhi. coή iam
beatur, inde colligunt DD. mulierem, si sola faciat hos sum. he di tus, ex hereditate illas repetere non posse, sed praesumi, pie-m γ' itatis causa plane esse factos, non animo repetendi. Zobeladiat. iat. ad Z aa. L. I. Lit. b. Hanc Zobelii doctrinam ad omnes omnino funeratores in genere DD. Saxonici extendunt. Coor. Decf. v. P. I. Richt. de privit. Credit. c. a. m. . n. f.
qui, ita a Facultate Jenenti responsum esse, testatur. Non refragabor adeo huic generalitati, existimo tamen, rationem
23쪽
DE Drg TRI EI IMO.nem illius non tam in pietate, quae apud Omnes funeratores aequalis non est, quam in Iuris Saxon. praecepto esse quaerendam, quod cum quis negligit, male ipsum postea habere non debet, si actione destituatur. Non tamen puto, arbitrium j dicis hic plane esse excludendum: quemadmodum nullum est dubium, doctrinae illius usum nullum esse, si heredis copia haberi non potest. Aduersus XXII. Quibus personis actio funeraria detur, ex dictis pa- , quos detur tet. Obiter fallem meminisse juvat,adversus illos dari, ad quos Uiρβ funus pertinet, heredem scilicet, bonorum possessorem, relis N H t quosque successores, L. ra. s. a. L. I . s.f. de refig. patrem et iam, & dominum 3 Paulus L. r. sent. s. ult. imo suo modo, &certis casibus in maritum, & uxorem, L. Io. g. l. L. aa. L. u.st'. d. t. Carpz. P. III. c. u. D. I. N. licet heredes vir & uxor vere tales facti non sint. Quibus casibus,si ab his funus curatum fuerit, repetitionem ex toto, Vel ex parte cessare palam est. Plura de hac re in medium proferre non licet, cum alia agenda
supersint. Non possum tamen illam quaestionem praeterire, cum ex nostro argumento decisio peti soleat: Utrum riduae ι ι .,Δ vestes lugubres ex hereditate defuncti mariti debeantur P Si ex is Δὰ-jure civili quaestio decidenda, negative respondendum esse,
beaιαν λ - putarem,siquidem morte matrimonio soluto,regulariter nul- Ρι Cipit. la alimenta uxori debentur, quod fuse deducit Gor. de alim. L. I. c. II. Postquam itaque vestes sub alimentis comprehenduntur, colligi inde potest, non esse ex bonis defuncti praestandas vestes,nisi illis casibus,ubi alimenta ex hereditate capit mulier, quos casus Coler. d. l. late exequitur praesertim cum juxta L .f. de relig. L. l . f. eod. illud tantum ad funeris sumtus referatur, quod corporis causa impensum est, quam 4 obrem vestes lugubres a plerisque DD. plane excluduntur.
Carpe. P. I. C. λδ. D. M . n.3. Garzias de Expens c. δ. n. r.
Et in hanc rem pronunciariit ordo Juri dicus Wittebergensis M. Sept. 7 . versus Graviam, quando sententum in causa latam heredes Rconcernente confirmamu exseqq.rationibus:
24쪽
X XIII. Quiequid tamen hujus sit, si mores Germa- Moνυ niae & Saxoniae praesertim, inspiciamus, nullum est dubium, si mano quin & viduae lugubris vestis debeatur, cum intra XXX. pri- mgmos,dies hereditas jacens defunctum omnimodo repraesen- ' 'tet, atque viduae sine omni dubio intra hoc tempus alimenta '. imo Iure Sax. tamdiu, donee ipsi de illis, quae debentur, satisfactum, praestanda. Meuhb. art. a . C. M. P. II. ibi: unb- σtertialiung. sub alimentis ex lege debitis autem vestes com prehendi fuerit dictum. L. 43. de V. s. Moa ad C. ay. P. I. n. II. Carpet. P. I. C. an D. μι. Cons. Gutherms de jure man. L.3. c. N. Non piget addere, quae de vestibus lugubribus aliis praebendis, vel non, habet ordis. Polit. Eo I. Saxon. Tit. II. bongrabituqen I. I. F. . .
25쪽
butionem, & multo magis exactionem ac satis quidem in te dum importunam sindonum,& linteorum, Itbhre undaeDubct leper quae in his terris, & hoc quoque loco fieri solet, publicis legibus plane repugnare: nec jus exinde nasci exigendi ejusmodi res ab aliis, si maxime hie, vel ille sponte adversus publicam prohibitionem eas praebuerit. Sane si lex publica non obstaret, honeste quidem talia accipi possent, minus tamen honeste peti, ut est in L. r. f. sta j de Extraorae cogit. E. impium profecto est,si illi,quibus qualiscunq, Opera, quam
in exequiis praestant, & humanitatis interdum saltim est, praeter honoraria,vel mercedes,quae, quasque accipiunt,res etiam ejusmodi exigant, atqi satis saepe amictis addant afflictionem. Sepultura' XXIV. Haec sepultura tantum jam olim habuit fa- Iavori vorem, ut ad ossicium Praesidis pertinuerit curare, ne cor-
26쪽
DE DIE Taic Esino. ' - Πpora, aut Ossa mortuorum detinerentur aut vexarentur, neve prohiberetur, quo minus via publica transferrentur, aut quo minus sepelirentur. L. st de Religios. Qua in re cum saepius peccatum fuerit, rigorosas contra ejusmodi temerarios homines a Iustino & justiniano constitutiones editas esse, jam supra dictum est , nullusque dubito, quin poenis illis, quae in AEuth. Item. C. de Sep. vis . continentur,
illum adhuc hodie, qui hac parte deliquit, subjici posse, cum
alias nullibi statutas reperiamus. Coleri de Proc. Exec.p. II. Cf. ': . m. MIO. seq. Gail. de Arri in L XL. n. v. Carpe. P. L C, Jo. D. M. Illud tamen memorabile est, quod DD. tradunt, non mi iste sine ratione usurarii manifesti cadaver sequestrari posse, ejusque impediri sepulturam, donec heredes de restituen- dis usuris prohibitis caveant, cum talis homo alias Christiana sepultura indignus sit. c. 3. X. de usur. Christin. V. a. D. Urinum. 3. P. Pec . dejur. i. c. s. num. U. Quod ita tamen capio , modo non ex foetore hujus cadaveris aliis periculum me
XXV. Praeter haec omnia tranquilla atque quieta in aedibus atque rebus defuncti esse oportet, neque quicquam regulariter immutari debet, aut suscipi, nisi quod opus est fieri, ad custodiendam conservandamque hereditatem, alendamque familiam. Hinc famulitium ante tricesimum 3. dimitti non debet juxta art. aa. L. L έx ibi: uilis man
ctie hasten bis aut den drepsissen. Quod itidem habetur 'Im :
in Speculo Suevico loco supra allegato. Etsi enim merces famulorum .conductorum morte defuncti cessat, cum, li' misi,hAcet forte ad annum conductio facta, mortuo domino anqno nondum finito operae, quarum causa recepti, desinant,
27쪽
tricessimum, tum in honorem defuncti, cujus causa quies; haec inter alia recepta, tum etiam ideo, ut spatium habeant alium dominum quaerendi, vel ut alias sibi prospicere
ut editiones recentiores habent, vel ut Speculum
Dubium Codices Iuris Sax. utuntur. In Speculo Suevico geminatio ex Specu- vocis biu sensum obscurum facit, dubiumque, an dimissio D Spem famulorum ad tricesimum restringatur, an vero eousque V differenda, donec aliam invenerint conditionem. Prius. Verum esse puto, arbitrorque, Vocem istam altera vice positam , causam finalem, non terminum ad quem inferre. Interim quod de mercede morte finita dictum fuit, jure Givili se habet aliter , & quaedam disserentia hic agnoscenda, esto Nam non tantum L. ψst. de o c. A essen quae de opera liberali agit, sed etiam L. N. g. p. f Acati. L.3I. g. I.F. eod. quae de locatione proprie sic dicta, seu promissione operae locarisblitae loquuntur, aliud volunt ue illud nempe,mortuo domino totius anni mercedem deberi, nisi in anno isto aliis operas suas adduxerint, atque adeo nullum senserint damnum. Brun nemann. ad Z L. N. Dissentit Carpet. P. II. Quer. D. Ir. Quod si tamen per tricesimum, &post illum usque ad tempus praestitutum consensu heredum, vel qui curam hereditatis suscipi-Volente unt, Operas continuant, merito merces pro illis debita prae- herede et- standa e st. Imo si nolint maxime, tamen operas per tempus illam invisi lud, de quo conventum, continuare debent. dict. arc. aa. aBil
cq enipfangen. Quod item in Speculo Suevico quoquor .ὰ ... hahetur, Non nego, hanc juris dispositionem duram quodammodo videri, cum ita voluntate heredis sit, finire ij vj. Obligationem, non autem in potestate famulorum condu- μὰ disLctorum, qui aeque liberi homines sunt, ac domini. arg. L. f. sio an du- g. a. f. Mandat. Sed non adeo iniquam illam else, patet, si
28쪽
DE DIE TRIO EsIMO. a cogitamus, conductionem intuitu operarum esse factam, quibus operis non aeque indiget semper heres, ac defun-- ctus. Et si maxime dura videatur, inde tamen illam emolliri puto, quod cessantibus operis per tricesimum alimen- ta debeantur , quod ve, si totam mercedem perceperint vivo . domino, & ante tempus mortuo, non tamen restituere cogantur id, quod ultra laboris ratam accepere. dict. art. aa. Ist
micter geben. i . Quod iisdem fere verbis Ausor Dec. Sinis
quoque tradit:. Coser. Dec. aM. m. 9. Carpe. P. M. CFI. D. II. .
xum. A Quod superest, illud adhuc monendum, tricesimum intuitu famulorum a scientia quidem mortis inchoari, interim istius scientiae rationem habendam esse non intuitu heredis, aut viduae, sed intuitu ipsorum Dinulorum. Cons. supra dicta Ih. M. XXVI. Merces famulorum adeo jure Saxonico pri- Priri iavilegiata est, ut omnibus aliis creditoribus, etiam ipsis fu-um merce-neris impensis, praeferatur. art. M. L. r. CA. Cay. Pa. Or-H mu uin uic. cit. a. g.s. g. Id quod etiam Suevicum seu Franci-ώ - Iur, cum jus loco saepius citato probat, quando sic habet :
e gehingtenishil. Circa quod privilegium, quoniam ita occasio fert, unicam saltem quaestionem huc trahere non in jucundum fore, spero, erit Benev. Lectori. Scilicet visum S. quia fuit quibusdam , . privilegium istud tantum Agis famulis mer- bus com- cenariis competere, qui tempore mortis aut salum mori con- petat rcursus inserNitiosuere, non aliis. Atque ita opinatur Gloss.
qui Iano. Rupen. s Harim. Pistor. in partes vocant, sed sine causa, cum iti locis allegatis nihil eorum reperiatur. Quoniam vero nec in textu Iuris Sax. nec in Constitutioni- . bus Electoralibus distinctio quaedam habetur,nec ullibi privilegium ad illosi qui tempore mortis, vel concursus in famu-
29쪽
litto olin unti Prod) sunt, restringitur, imo in Ordis Proc. nomine des ciedlohns id venit, mas man derieir perfos
aut moti concursus mentio fit i porro fundamentum ratioque hujus juris praelationis in eo consistit, quod operis famulorum tota debitoris familia, ejusque bona & facultates, unde postea creditoribus omnibus satisfieri potest, co servata fuero, haec vero omnia ad illos famulos, qui ant haec tempora operas praestitere, pertinent, ipseque Carpata Def. M. jus praelationis ad mercedem a multis annis retro debitam trahit: nullus dubito, quin & privilegio hocce illi famuli, famuhque gaudeant, qui tempore mortis, vel concursus moti in famulitio non fuerunt. Qua in sententia magis confirmor, quando cogito, magnam iniquitatem prae se ferre, illos famulos, qui permultos saepe annos mercede caruere, aliis postponi, de quibus id dici non potest.
Glossae autoritas me non moratur, siquidem notissimum, illam, si ratione destituatur, aut usus certus non sit, non vibur adeo magni esse momenti. Interim non diffiteor, asser- non. tum meum ad illos famulos commode trahi non posse, qui hin mora accipiendi fuere, atque data opera mercedem, quam dominus dare paratus fuit,. recipere noluerunt, &maxime si usuras aut stipulati sindi, aut acceperint. Placuit haec sententia B. Dn. Brunnem. de Concus. Credit. c. s. g. ILIA 'i Dn. SII io in not. ad ael. Illam quoque Collegiis Vittebergensibus non displicuisse, hujusque quaestionis decisionem a Potentillimo Electore fuisse petitam, dissimulandum non est. Verba, quibus a Curia Uvitte bergensi &Scabinatu quaestio haec Principi oblata, sequentia fuere:
30쪽
hes temporis mortis, vel concursus moti ni termesinet ivird;
sternee hie Ratio die es juris praelationis, fio darinii besleheltquod operis famulorum tota debitoris familia, e jusque bona& facultates, unde postea creditoribus omnibus satisfieri pot-- est, conservata fuerunt, aut oui die Diensibothem ' bor die.