장음표시 사용
2쪽
Propositis de Cretensium lingua quaestionibus in si quis leges statuere conaretur ab omnibus Cretensibus acceptas, rem, quae emei non posset, sortasse Videretur SuscepisSe. Tantum enim linguae non Solum gentium Creticarum verum etiam singulorum oppidorum inter se differebant tamque infixa haerebat Cretensibus illa diversitas, ut vel tempore recentiore, id est sub saeculi ante Chr. tertii finem, ad quod tempus plurimi spectant titulorum, equibus cognitionem dialecti Creticae potissimum consequimur multae et variae dicendi rationes discerni possint. Attamen cum altera ex Parte praevaluiSse apud Cretenses linguam eonStet, quae Severior Dori S vocatur quaque usi Sunt praeter Cretensus Lacones, Italiotae, Cyrenaei secutus in adornandis de dialecto Cretica quaestionibus eandom sere viam atque Ahrensius in inlustri opere de dialecto Dorica scripto, de universa dialecto Cretica, quatenus id fieri poterit, disputabo. Sed singularum gentium proprietates Suo quasque loco enotabo et in harum quaestionum fino de insignioribus quibusdam omnium aut Singularum gentium Creticarum proprietatibus explanatius commentabor.
Dialectum Creticam cognitam habemus e titulis, nummis, grammaticorum et lexie graphorum testimoniis, scriptorum Creticorum reliquiis.1. Valde dolendum est, quod tituli, quippe qui benigniorem his quaestionibus praebeant materiam, maiore Ex parte et malo sunt traditi et tempore Scripti, quo dialectus partim Atticis formis misceri, partim ad mitius Doridis genus deilectere coeperat. Nam a) antiquioris temporis quinque tantum exstant tituli illa quam vocabant Graeci ratione Reripti, sed omnes magis minusve laceri ob eanique rem difficillimi sit ad legendum et ad intellegendum. Antiquissimi horum sunt ci) tituli Gortynius et Lyttius, illum marmori Cretico insculptum repperit Leon Thenon Supra latiuam molae aquariae, quam prope a Vetere Gortyna in Sitam esse idem narrat in librorum, qui inseribuntur ABevue Archeologique,' via. VIII 1863, ubi edidit titulum p. 444 Sqq. eiusque effigiem luce pictam addidit; denuo eundem litteris minusculis uSus edidit IV. Frochnorus in opere, quod inscribitur is Murae ii uperial du Loiiure. Les inscriptions Greeques. Paris i 8tib p. l80, 18l. Titulum non recentiorem esse OlympiadequinquageSima probat antiqua litterarum forma ex. gr. S - ι, ' - σ). Sed tituli aetas cum Satis conSteti de totius m0numenti sententia item ut de singulis quibusdam vocabulis haud leves dubitationes moventur, cum et marinor nobis relicuum pars tantum Sit tituli multo s
, Anta hos quattuor fere annos dis ricitionem edidi philologieam de dialecto Oretiea serisfam Lipsiae 18 ). qnam non multo post secuta est de eadem dialeelo dissertatio Gustavi Bey amiei s Dessaxi
18693. Cum tamen Moy de voealium et eonsonarum stolis mutationibus disputaverit atqne mea dissertatio priorem tantum quaestionum mearum partem eontineat. eum necesserint praeterea ad titulos tum eognitos nonnulli haud parvi aestimandi, rem actam agere mihi non videbar si universam Cretieae linguae rationem exprimere tonarer ei. hoe ut perficerem. priorem illam quaestionum p rtem. mutatia sano mutandis, reia
3쪽
amplioris, ex cuius latere laevo excisum est, et litterae marmori incisae nonnunquam incertissimae sint lectionis, ut etiam editores Francogalli, quorum utrique ipsum titulum inspicere licuit, de singulis legendis haud raro dissentiant. Contra consentiunt eidem in duobus inte irretandis vocabulis, quae Sola totius tituli sententiam paullulum inlustrare possunt, ανῖνοντός et Iroiri ιιενος. Suspicati enim, has voces patrem et filium significare, titulum de rebus hereditariis agere putant Thenonius et Froe inerus, minime Vero OStendunt, unde ortae Sint voees et quomodo illa signifieatio sit explicanda. Nam longe aliena esse ab his, quae The-n0nius stffert, vocabula Laconica recti cu et πως Vix memoratu opus eSt. Multo nobis verisimilior videtur altera vocum explicatio, quamvis damnata a Froelinero, ex qua ciνπ- ω et αντιαν ψιε-ς sormae sunt verbales oriundae a verbo cyciirio. in Quod si vere suSpiramur totum marmor continebat edictum civium Gortyniorum de actione publica inStituenda, de reo eiusque re samiliari, de accuSatore, aliis. Sed multo maioris momenti, quam haec incerta. in titulo nobis est dialectus, quae, quoad e tali fragmento cognosci potest. Severioris Doridis rationem secuta confirmet et veterem sabulam, Gortγnam a coloni S Laconibus occupatam esse. et Ahrensi sententiam dicentis: in ,,ullam urbem ab ipsis Spartanis Doriensibus vel antiquissimo tempore conditam Suverius Doridis genus abhorruiSSe confidenter contendi non I test ' Quin soriaesse hine conicere licet, multas urbes Creticas. quarum cives SeVeriore Doridis genere uterentur, Lae0nieas dictaS esse posteriore tempore.
Titulum Lyitium Iisti. I) in parietinis Lytti oppidi invenit Sprati et cum aliis
triginta sex titulis eougostis in duas tabulas addidit volumini alteri operis inscriptiisTraveis and rusearehes in Crete. Lond. 1865 vid. vol. I p. 98 et tali. Ι nr. II. Sententia tituli, qui c0ntinet versus sedecim laceros, non magis perspicua PSi quam prioris, aetatem Vero eandem esse atque illius docent litterae imprimis C S m, quibus adeudit, quod Lm seriptum est pro ξ in verbo b. 5 ερ om), in cuius initio fortasse habemus etiam antiquum Spiritus asperi signum E, et servata est interpunctionis ratio. Septiens enim oecurrit signum i , quod eum in titulo tam antiquo pro ι Sst positum esse non possit et vix errori Spratii, qui S legerit seit i seripserit, tribuendum sit, in titulo temporum iniquitate lacero ex duplici puncto :) ortum esse puto, conseras e. z. Vers. 5 ιigi mi in V. 11
β) Perexigui anthitus nee nobis magno usui est titulus, quem inter sepulcra Eterae oppidi nune F remopolis, es. Sprati. Vol. I p. I93) repertum Sprattius edidit in tab. Inr. 20. δ) Recentiorem hunc eSse titulum quam priores probat D littera, cuius loco in tit. Gon habemus C signum, quod et Q et π legendum est; vid. infra g. 4, II, 3. U Duo tituli, Lyttius Sprati. tab. I nr. l2) et Axius Sprati. tab. II nr. 5), quorum ille tam lacer est et tam exiguus ut vix unum vocabulum legi possit. hic continet
quattuordecim versus, incertissimae tamen lectionis, cum tem Porum iniquitate magnum ceperit detrimentum et multae litterae paene evanuerint. Repperit enim Sprattius ad sontem Axopa prope oppidum antiquum siti in lapidem, quo puellae utebantur ad lintea lavanda, inque lapide inscriptionem quam supra dixi cs vol. II p. 773. Ductus litterarum Similis est illi. quem praebent tituli Gort. et Lytt. I, Sed leguntur in eo et H pro η, et
recentior litterae in sorma D s. II et praeter S etiam i pro ι. Quamobrem illo tempore hocm0numentum scriptum esse Suspicor, quo Cretenses rationem scribendi Ionicam sequi coeperunt, quod tempus apud Cretenses prius certo suit quam apud Athenienses. b) Recentiore tempore Scripti sunt plerique tituli nobis cogniti, quos certis quidem adnis ascribere non licet, Olympiadem tamen centesimam tricesimam quintam aetate vix
.uperare. Olympiade centesima undequadrageSima non recentioreS esse constati Sunt autem:
Pluribus do his disputabo infra o 4, II, 3. - Dor. p. 427. - ηὶ Hune cum allia tribus liniis r entibus, qui denuo editi sunt in tabb. II. I. I. 17. 18. in lucem iam protulit Babingtomus in diisn, 'urnia sit elissimi and inered Philolon ' ISM vol. II p. 106 sq. sinodis usus Spinttianis.
4쪽
M tituli. qui continentur in Boeckhi Corpore Inscriptionum Graecarum numeris 2654 - 2558 et 2bulb versus 58-6T, qui ex antiquiore laedere sumpti sunt: laedura Latiorum cum Oluntiis i2554 i Hierapyiniorum cum incerta urbo rabb) et cum Priansiis lacta 25M), tum epistula Allariotarum Pariis data stabi), iudicium denique finium regundorum inter Hierapyinios et Itantos 256lb). De condici ouo horum titulorum consuras praeter Boeekhi annotationes Ahrensi opus de dial. Dor. p. 15 sqq. 584. Titulum 2557 schedis Cobeti usus denuo edidit Nabo rus in diari Batavi , Mnemosyne vol. II p. 30 sqq. Exempla ex his
titulis asserenda solis numeris usus notatio.
M Foedus a Gortyniis et Hierapyiniis eum Priarisiis ictum, quod Venetiis repertum quare cum Voret2schio λὶ Ven. signo notabo, publici iuris Deit Ricardus Bergniann
gratulatus universitati littorarum Berotinensi et c. Berol. I 860. - Foedus insculptum est lapidi, qui temporum iniquitate valde mutilatus nonaginta fere Semilineas servavit relieuas lectionis omnino certae. Lingua vulgaribus formis mista titulum non antiquiorem esse probat
r) Foedus a Lyttiis eum Doloentiis solunt iis) sactum LytL ID, quod Postquam Itangabstin lucem protulit in libri, qui inscribitur se Antiquit sis Helleniques ' Vol. II nr. 69I anno lG5 aecuratius interpretatus est Voretetschius in dissertatione inseripia MDe inscriptione Cretensi et c. Halis 1μ62. et paullo uberiore usus exemplari in diari , Ilermos vol. IV p. 266 sqq. simul eum fragmento alterius foederis earundem civitatum P. 276 sqq. I st. III : de quorum titulorum aetate cs VoretasPh. dissert p. 3l. Hermes IV p. 269. 278.
δὶ Foedera Eterae oppidi Sprain tab. I, 4ὶ cum incertis et Hierapvinae cum Areadia Cretica Sprau. tab. I, 2 i , quorum illud Babingt0nius, qui in
ε) rres titulos foras dedit Naberus in diari se nemosyne vol. I p. 75 8qq., 105 sqq. ante eum Lebasius in libri Reme de philologie vol. I l845 p. 266, sed multo deteriore usus exemplari. Continentur tituli uno lapido Venetiis a Coboto in bibliotheca SL Marei invento, quem lapidem Hierapvinae positum fuisse inde patet, quod foedera ei inseulpta Sunt ab Hierapyrea oppido facta cum oppidis Rhodo numero I signabimus titulum , Lytto II),
Magnesia IlI3. Ambitus titulorum satis magnus est et certa omnino lectio. dialectus vero non caret formis vulgaribus vel etiam Doridis mitioris propriis, praecipue in titulo I. De aetate nulla movetur dubitatio. o Decreta ab oppidis Creticis Teo oppido data quae ediderunt Boecthius in Cori . Inser. Gri num. 3047-3 358. Lebasius in operis inscripti , Inscriptions grecq. et lat. recueillies en Grece Pt en Λsie tui ne uru tom. III part V nr. 6l-82. Singuli tituli sunt hi: Gno
Priansiorum 82. 3057). Quibus titulis addenda sunt quattuor titulorum Teiο- Creticorum Damonia, quae Naberus publici iuris secit in diari se Mnemosyne ' Vol. I p. li8 sqq. Attamen cum titulos descripserit Naberus e Scidula, quam invenerat Cobetus in libro abbatis Itali, hominis dialeeti ut videtur prorsus ignari. eorum lectio incertissima est, ut nihil dicam de lacunarum mplitudine. Oppida, quae titulos ad Teios miserunt, sunt Hierapyina stit. IV3, Aptem Vin, Apollonia VI, idem titulus atque I .cbasi lir. 69. nec minus lacer), Blanna VII . De omnium horum titulorum ratione et aptate acute disputavit Ahrensius Dor. p. l6, 17. Titulus Dreri Drer. urbis adhuc tantum commemoratae in Crameri Anu. Ox.
5쪽
vol. II p. 69, quem titulum ab agricola Cretensi repertum ediderunt primum Pa- pastiolis in diario Atheniensi uinerva' anno i 855 ineunte . tum Rangabe in libri, qui inseribitur , Antiquitas Ilelisiniques vol. II nr. 2477. exeunte anno 18bb, simul sere cum hoc C. F. Hermannus, in nuncc. doct. uni v. Gotting. nr. 7 p. 105 sqq. I8M, et in Leutaehi Philologo vol. IX p. 700 sqq. et Bursian in diario Italo vi Bulleti deli' insti arch. XIII nr. 76 18bb, dein Vischerus in Novi Musui Rhen. vol. X p. 393 sqq. a. l8b6 denique Delliter in actis acad. Vindob. class. histi philos. vol. XXX p. 431 sqq. a. 18b9 hinc deseriptum in libello Drer0S und kretische Studien ' etc. Vindobonae, 18593 additis tabulis, quae adumbrant
tituli litteras quavi accuratissime delineatas. Aetatem tituli, qui incisus est marmori Cretico haud polito eandem fere esse atque eoruin, quos modo nominavi, censent Hermannus et Vi Scherus, Dellitur vero p. 37 465)titulum tempore belli Peloponnesiaci scriptum arguit, cuius tamen argumentationem perversam hic resutare longum est Contra ex ipsius tituli verbis: -κcii σοῦ-νσδεο ora καδPH st&ι κακὸν rct notiι rv m ν fortior v. 41 sqq. ct - ,εκα τὰς τῆς κυας, ιας refusi sis P si εγα Νικω is κ. r. λ. v. I 49 sqq. . quippe quae gravo impendere bellum indicent, conieceris, monumentum positum esse paullo ante coeptum hellum illud magnum, quo Lyttus deleta est. Incortiora tamen haec argumenta relinquentes videamus, quid litterarum ductus et scribendi ratio de tituli aetate duceant. Iam Dethier litterarum Di Inas ad antiquum tempus referendas putat, cui vehementer repugno. Nam litterae tanta sormarum varietate marmori, et rudi quidem, insculptae Sunt quanta nunquam in antiquioris temporis monumentis publicis, itemque magnitudo litterarum minime sibi constat; magnae certo incuriae signa. Omnino autem litterae simillimae Sunt eis, quae conspiciuntur in titulo Megarico, quem Boeckhius Coi p. Inscr. I nr. 1052b add.) brevi ante, quam Romani in Graeciam venissent, Scriptum eme Simpleatur. δὶ Quare cum ratione quoque Seribendi minime comprobari possit, titulum antiquiorem csSe tertio st. Chr. saeculo, iuSiurandum Drerium eiusdem aetatis vel etiam paullo recentioris esSe contendo, quam tit. 2554. Dialectus, quam in titulo Drerio legimus, mitius Doridis genus magis quam severius Sequitur. cin Multo minoris momenti, saepe nullius, sunt tituli, quos continent Boeckhi Corp. Inser inde a numero 2559 usque ad nr. 26l2, Francogallorum diarium seRuvue Archeol gique compluribus voluminibus, tabulae Sprattianae. Nam omnes sere et exigui Sunt ambitus et recentissimo tempore conscripti. 2. Summi Cretici haud pauci exstant et antiquiores et recentiores, raro tamen, cum plurimi eorum nomina tantum exhibeant oppidorum, iuvant in dialectum inquirentes. Quam0brem hic monere modo volo, maxima ex parto descriptos esse nummos Creticus
in Mitisneti collectione nummorum vol. II p. 2M-299, Suppl. Iv p. 296 3ω et in Eckheli doctrina nummorum vol. II p. 300-322.3. Inter grammaticos et lexicographos primus nominandus est Hesychius, qui in glossario permultas tradidit glossas Creticas. Nonnulla dein voeabula Cretica exhibent Scripta grammaticorum Graecorum, quae I. Behkerus collegit in Anecdotis Graecis, Suidae et Photi glossaria, Eumologieum Magnum; grammaticorum denique de dialectis testimouia δ)quae Supersunt pleraque ad Dori eam omnino Spectant dialectum. Quibus omnibus percaute
4. Scripta hominum Cretensium duo tantum relicua sunt, scolion Hybriae poetae Cretici traditum ab Athenaeo XV p. 695 F 696 A et EuSinthio p. lb74. 7, quod dialectum praebet mistam formis epicis et vulgaribus, et epistula, quae dicitur Epimenidis, a viro dialecti Creticae satis gnaro conscripta et allata a Laertio Diogene I g 105 sqq. Quibus Creticae dialecti sontibus perlustratis libenter mihi concedes, fieri non potuiMe
ut in adornanda materia certorum temporum rationem haberem. Quare quoniam maxima et graViSSima titulorum pars, tribuenda est tempori recentiori huius omnino temporis di lectum illustratam volo.
I. I. Frant. Elementa epiget. iraecae p. 14s. - ' De his eon . Ahrena. Aeol. p. 5. Dor. P. assi
6쪽
Bo die ammate. i. Digamma eiusque varia vestigia a Cretentibus, ut omnino a Dorientibus, usque ad tempora recentissima in singulis vocibus servata sunt, et ipso quidem digammatis signo ornata haec sp ctantur vocabula: αποροι πω cis in tit. Gort. vers. 1i, quod imperativus aor. I medii, pro Mao ειπύολυ, esse mihi videtur. Mucii itit ' in e0d. tit. v. 13, forma verbi es , cuius radix est μελ γ quam coniungo eum proximis et υν πολιὴλ. Nam quamquam ειλιs proprie dicitur de hominum in unum locum e0mpressa multitudine spraesertim in pugna) vel de premendo aliquo, de convocandis tamen vel congerendis in contionem civibus non minus recte dici potest. Sed maiorem fortasse dubitationum tibi movebit ipsius formae: κ--ι ηιήνευν explicatio, mihi quidem contractum est λ iistin ex seria ιεi tui . Reduplicatione enini adhibita radix Ali. aueta ot in M. i, quae forma, cum digamma inter vocales positum prius evanescat. quam Si vocem exordiatur, id quod etiam factum est in reduplicata stirpe verbali μει pro postquam in νεα mutata est in rise. abiit. Congruit praeterea haec persecti formatio cum Homerico εελμω.
sci ξί ν s. za εἱειει legimus in numinis Axi vel Oaxi ) oppidi et in titulo Uaxio Echhel. p. 305, Mionnet. II p. 263, Suppl. IV p. 307, Pashloy. Traveis in Crete I p. 156:65 et 3050, l. 2 ubi Chishullum ccii . Sherardium p. 35 - χιν, p. 56 ad V. I cciiiiiii viradere Boeekhius dueet, sed hoc imp . exhibet etiam in eiusdem tituli uv. 13. 17. 23 exemplar Lubasi, Chis. et Slier. tradentibus Σανζίων, id quod iure in t triι- mutavit Echhel.
ι καδίονος in tit. 2b98, 2. ubi Boeckhius ει καρδευνος corrigendum eSSe censuit, haud recte. Nain πικωδιοιν respondet 'Dudιος s. Hκ ιος nomini hominis cuiusdam Cretensis, quem Delphos venisse Servius narrat in comitient ad Aen. III, 332. Quod cum bene demonstraverit Voret asch. Ρ. 6 nun probanda tamen est eiusdem viri docti opinio, et mon nominis ineme in verbo εἰ-oo; nunquam digammate instructum fuit hoc verbum. ) Compares vero radicem σικ. 7 quae est in Verbo εικαν. v
FG. χῶν S. πελχανος praebent nummi Phaestit, illud Echhel. p 3l7, Mionn. II p. 289 Suppl. IV p. 33I nr. 226, his nummus ap. Mionia. Suppl. IV p. 33l nr. 225 et. in Bullet. deit' inst. arch. 1841 p. 174, unde corrigenda est Hesychi glossa: Iὲλχύνος' ο Ζεύς, εγρὰ x σίν, quod Iovis cognomen utrum ab orientalibus populis originem traxerit, ') an natum sito radice vargh I in Dino J, certo diiudicare non ausim. ἄλDρος antiquius ''Hrρος oppidi nomen restituimus in Scγlaeis Periplog 47 p. 18 ex πλνγα φ) quod quin veram exhibeat non .inis formam eonlatis ruri ζων et Amo , nemo
Curtina: Grundauege der gricth. Mymologio. Q. 2 p. 483; infra Curi. tantum scribam, ubi hoc opus eonterendum; vid. etiam ς; FnD1omm in tab. Herael. I, IN LIM . - CL etiam es or. ηm, Ahrens. Aeol p. 90. - In Steph. B3a. et in Herodoti libris manuferiptis nomen Russi: os' et 'suioς. - εὶ Oppidum In monte praerupto situm esse narrat etiam Sprati. II. 76 - In titti C. I. 30M. 6 Teio. 5574. I Ρanorm. et nummis Smyrnaeis. Mionn. III. 212. 218. Eupvlem. VI. 3l0 - φὶ curti p. in7. - ' Id. p. I 25. I Idem suspieatus est Bey p. 39. - ' o. M. Numidi in edit. Hes. s. v. et in Kuhni diar. vol. XIl, ubieensuram scripsit dissertationis Voreusebi, p. 215 et Ilu, qui p. 39 eomparat Hebri iri , 2 a. 'irri bdi dominus gratiae. - ' Curi. p. 174, Voretrach. p. 6. - Ut exhib. zodd., cf. Mueller Geogr. D min. I p. 43.
7쪽
dubitabit. Ductum autem est AHrem e radice παλ ), ut significet Oppidum in valle situm, es Pastiley I p. 98 sq. . cui addimus duce Voretrach p. 5yniους, ut pro GDii Σολο νω et Σολοῖνrno in Stadiasmo maris magni, ed. Mueller, Geogr. gr. min. I p. 514 g 350. 3bi scripsit Vorelasinius eandem ponens nominis stirpem quae est in Hire m. Sprattius quidem vol. I p. 200 sq. - in Iouia nomine explicandum
esse putat ex more, qui nunc viget apud Cretenses, anteponendi vocalibus o vel τσ, exempla affereus nomina Etera nune Setera. Etea Selea, Itanus Silanos I sitanos alia, sed illum moremiam eo tempore, quo Sindi mus mar. magia Seriptus est valuisse veri simile non est. Errat etiam Saveisburg, de digammo p. 25, quod nomen revocat ad voc. Di βο-: , oppidum bulbosum, bulbis consitum. Neque vero a sentior Voretasellio et Heyo, qui huc trahant voces Howιον et sγία. Illam enim Vor. p. 7 lugendam esse in II es. .gloSSa I reto rhtυα συο ιωδες:rueu M. et ex suduuiar, cuius prima syllaba contineat sis stirpem adiectivi 1 Ii νς, ortam censet, mira certe sormationet Nonne multo Simpliciorem explicatum habet γύωριον ex voce raso e, praesertim cum I litteram exhibeant L m. Magia. P. 221, 4b, Ilekk. Ann. Gr.
p. 230. 19. Athen. XIV, 647 F. Sq. ubi τύ ρες mutes in γύοισον). A ία deinde quod praebet Hesych. in o. γ μία Hr non indicata tamen dialecto, eodem iuro Boeotis ) addici
potes quo Cretibus. U. Et apud alias Graeciae gentes sic apud Cretenses digamma saepius mutatum est in ii consonam, cuius rei exempla assero e titulis:
p. 15 nomen a rad. βιγ .rι. λὶ c= in o mutato descendere et idem quod κεἰς Πίσυος signi, ficare putavit; sed hane consonae γ in d mutationem apud Cretenses non reperiri videbimus
e0 omen ab Ida monte, cuius radicum vi posuit Isenlay, , ductum esse arbitratus consurri iussit cognomen Iovis usitatissimum γωλος. Quae tamen ipsa forma, cum Iovis cognomina, quae originem ducunt a loci S, velut Ἀκνωος, Ige i , I λλcαος, ωλίσιος, Semper sere formata sint auxilio Suffixi - m, nunquam suis. - τος, quod suffixum ubique significat qὶ Iovis naturam et praecipue additur cognominibus Oriundis a verbis e. c. νες ευ Περίν ς,μ rret Di βρομεος, monet nos ut aliam quaeramus vocis explicationem, quam misit deuique visa est afferre rad. ODO, ut Zεῖς Πιθωύς idem sere sit atque Zεὶς Imrri; ir, ς vel Tam Ei dem dei sanum commemoratum videtur Vorettasellio in tit. Ven. v. 23 verbis et u thourd is, omisSa diphthongi Oι vocali ι, coni. αγέλαος pro ἀγελοιος in eiust tit. v. 43 et Drer. V. 11. Sed inmen eum mira Sit ratio vocis Πιμιαιον a Dd- derivatae et eo tempore, quo titulus Ven. Scriptus est, o et ii, in titulis scribendis coniundi iam coepta sint, legendam DSSe conicimus genetivi Singularis formam solutam ris Πιλα non ignorantes quidem, in aliis Creticae dialecti fontibus contractam solam reperiri formam. Πορθίω, in tit. V, 13, quod recte comparavit Naberus eum me: &γορος nomine in titulo Argim Coi p. Inser. 2, derivandum esse videtur EX AEθος voce, cuius Laconica fuit
i Curi. p. 323 M. - Cs. Alirens Boeot. R 179 e. e. Fgrin pro Irn . - ' His uneis ineludemus quaecunque litterae vel scripturae lacunis in titulis praesertimi supploino vel suspeetarum in loco positaser t. - Non magis placet. quam in isHermes ' Vol. IV p. 2T3 idem posuit explieationem rad. Ad, quae eri in ii ii,.i Vld cognomina Iovis in rh, viginti tria conlata a Gerhardio in operis , .Grioth. Mythoi. p n. I 189-206. quorum unum solum repugnat 'Ioumtam δ 196, b . quod mutandum est fortasse in 'ta Mutiλς. - φὶ CL Ahrens. Dor. p. 48. A I. p. 228, qui quidem addubitat da digammato in ορθος
8쪽
VMUR, quacum optime congruit ilico, cuius digamma in β abiit B ista Dei κοππα igitur vicus est in finibus sortasse situs civitatum paeiseentium. De ' remor vero sesti nomine in titulo 2556, 4l commemorato, quod Pottius ) ad eandem refert radicem, iudicium eertum
Ποίνnna in tit. 25M, I 27 Iloeckhius restituit pro 'Posam rere, quem non refutabis eum Abrensio p. 48, considerans certissime β digammatis locum obtinuisse in titulo Lyttio non recentiora. quam titulus 25M. Stirpem prioris nominis partis in Mimς, εοῖνος inesse vix
Boινοβίου in titi. 2570. i0 Spinti. tab. I, 7, 10, eandem rationem sequitur. . Παναξι βουλον in titti 2572, 10. 2577, 4 ex inimi Movλος ortum, cons. Ahr. Dor. p. 45. Nonnullae in libris, Hesyehi imprimis, reperiuntur voces quae et ineuntes et mediae β pro A Dositum praebeant. Atque in initio quidem β consona instructae sunt: βαίκα ἐύπιΛρῆ ς Iles , ut ueritimo et Koeni δὶ amplexus coniecturam Hey P. 22. 40 gloSSam Hesychia nam δῶκαν Le. scribit et scite interpretiatur. Confert enim Oscum suae si in Labulallant . , unde apparet, μίκα ortum rese ex σμυκα. - λικι ut ς vel potius β αλικι cu rας - σι νε rβος ' Λρ. IIesych. in euius etymo explicando cum Voret κSebio Ρ. η) consentio, qui jurare vocabuli originem repetit a radice Li. adluic ex Latinae tantum linguae vocibus val-idus, Valere, aliis cognita, et vertit isaeuas valida. Errat certe Hey, qui p. 40 vocem ducita pronomine ἰ λίκος - βέλHo ciri χες Ae. Hef., quod conlata Laeonicae dialecti glossa di μυια ' κεδν/ια VoretZsch p. 8 revocavit ad verbum εἰ λειν cs. Supra p. b) interpretatus: expertem, PoSsessione aliqua pulsum. - βολα ν servae in glossis IIermonis, quas tradidit Athenaeus VI, 267 C. commemoratum cognomen e rad. -λ, λ Curi. p. 322 originem ducere et semotetricem significare VorctgSch. p. 8 Suspicatus est. - Πελώς denique Vocabulum, quod VOretasch. l. l. mutatis Hesychi verbis Me ων κῶ και πελασria in εῖριν καr ἀγέλως εις bene refert ad radicem -λ, ) non discernimus Creticum sit an
In mediis vocibus β digammatis locum obtinet his ab Hesychio traditis:
concludimus, eiectum eSt. ε) Eiusdem tamen radicis voces Omnino in lingua Graeca, id quod proximi v caussa factum videtur, ' pro A exhibent.' - λαίβας ' ασπίους M. in Atheni legimus editione, pro quo μίδας Musurus, β igitur certo in libris GL Quare cur Selimi illius β deleverit non intellego. Originem vocis λυψuς eandem esse quae Latinae V iS selaevus iam Abrensius Dor. p. 49ὶ vidit. es. Praeterea Cum p. 32, Minime vero SIBOΣ voeabulum quod legitur in recentiore nummo Gortynio Ilionnet vol. II p. 2803, huc reserens λβής pro cucς, MFος Cretas locutus esse arguere debebat Voreusch. in. 9), quem satis resutavit Curtius p. 45l sq. ObScurum autem vocabulum nomen proprium esse magistratus alicuius Gortynii monetae praesecti suspicatus est Roselier in librorum, qui a Curtio editi inscribuntur , Studien ', vol. II p. Iob, quem probamus Saepius enim in nummis Creticis n0mina propria praeter nomina ophidorum reperiuntur, veluti in numm. Gnosiis Ilionnet. II p. 265-27l etsi uua , 'IIνασι θεlo,, Εἰ-ς, aliis. Item VoretZSch. errat, quod ex menologio Florentino Hoech Κreta III, 4443 hue trahit
Poti. Luna. Forseh. I p. 279 editionis primae. Curi. p. 188. SIT. quo loco o rq hinc secernit, non mete, ut videtur. - γ vid. Greg. corinth. in editi Sehaeseri p. 250. - ' Cum p. 483. - ' Vid. etiam Sehmidi. in Philol. vol. XIV p. 760; eonsdntit Hey p. 20. - ' CL curi. p. 516.
9쪽
mensis Cretensis nomen 'Υπερβερεταῖος, quod ei ortum est ex Latinorum v e seopertus , unde sacra Bonae Deae oblata oopertanea ' vocata sunt. Nam nec radix verbi operiundi certa ses Curi. p. 484), nee mensis 'Υπερβεροαῖος Bonae Deae. Sed Apollini sacer est: qua de caussa probanda mihi videtur Ahrensi j sententia, nomen 'Υπερ γraim non aliud esse quam ' ρτερεraiος, idque ex Macedonia, ubi si pro φ pronuntiatum tonstat, Delphos indeque ad Cretas venisse. Tum Hey p. 4l ex Ioann. Gramin. de dial. Dor. libr. p. 243b assert ἔβα et ἐβασον sprο ενα, εἴασον). quae Dorica omnino dicuntur. Deinde ιβ a rὶν δνον Κρ. Hesych ex Baccharum exclamatione ειαν, unde Bacchus Euan appellatus, natum Voret 2sellius vult, quod quin ad radicem Dii revocandum Sit, conlatis quae c0ngesserunt Lobeck Elem. Path. I, I 08 et Curi. p. 328 non dubitabis. Ilaud minus de- .nique incerta Sunt . quae idem Voretasch. p. 8 sq. 22 comparavit vocabula D νατία, Βισδευν, γανίci, gaσκπρίζειν. Nam Πινατίαν quidem En ει in αν), quod praebet tit. Ven. 64. 80, non differt a cognomine Iesi, arta s. ' , cum ses. Hoeck I p. 4l2 , sed latet origo et huius Vocis et vocum βαθmici et ιωσκ ἰέειν, ' nominis autem Βισίευν genetivum Βισί υνος At vel omissis dubiis his vocabulis certa tamen exempla, quae supra attuli e titulis et grammaticorum libris confirmant, iam exeunte Saeculo a. Chr. tertio εὶ CretenSes prodigamniate saepe et dixime et scripsisse ' Sonum igitur huius consonae simillimum suiSsedigammatis SODO.
3. Multo difficiliores sunt diiudicatu aliae quaedam digammatis mutationes, in quibu8 exemplorum penuria certi quidquam statui non sinat a) Ac primum quidem digamma Superioris consonae dentalis vi in e c0BSonam abiisse probat glossa Hesychi rρε' σέ Ae.. cui adiungas eiusdem lexi cographi gloSSas: ἴrρε toc uβροχοι in Cyrilh cod. Vindob. Iil et δεδρωκ Mικ δεδωκ Musur. . In quibus glossis voces traditae sunt, quae antiquitus divammate instructae erant ιρέ enim revocandum est ad formam tua dEdρωους, quod quidem num vere in IIes. gloSS. Sic scriptum sit dubitari potest, μ) ad dias u κ 0ς, 'in cirρεγκνιυς cum verbo Gothico thvahan Seite contulit Curi. p. 198. 398. Aliter quidem has voces explicat Schmiutius 'in qui e c0ns0nam e sonae dentali temere additam putet . ob eamque caussam Cretica dicat vocabula
nec ulla alia dialecti Creticae proprietate insignes sunt hae voces, in quibus e vel eorum, qui glossarium describebant erroribus. id quod in litteris ν et χ saepius fieri ipse Schmidi ius dieit. vel mori illi deberi videtur, ex quo posterioribus temporibus in dialectis vocibus his illis o ad haesit. )b) Deinde quin digamma a Cretibus etiam mutatum sit in o vocalem comparatis ceteris Graecae linguae dialectis non dubitabis. 'λ Nam etiamsi omittimus 'Oλισσ1ὶν nomen δ') quippe quod e I Loo se vel λμοσse vel ιδεσσι ν in ortum Sit. restant tamen Iovis cognomen 'υρά- τριος in tiae 2555, Il; II, l3. 19.; Ven. 6 l. 77 in quo explicando ut refellamus Schneide-winum, qui Philol. IX. 699) pro ρούιος dictum esse 'O rριος suspicatur, nulla est caussa. i et oppidi Cretici nomen 'υαζος, quod in titulis et nummis ναξος et Fur
Cl. Nov. Maseum Rhen. Vol. XVII p. 341 - ' Vana sunt quae de nomino explicando disputat Iloy p 41 - Hey p. 40 in βασκαινίζει 3 et Dioxyotu temere et easu β praepositum esse putat, es. Ab I or. 4b. - ' Tituit Iisti. II. ven.. v non editi erant quo tempore opus suum scripsit Ahrens.. qui iiDr. p 48 hane mutationem saeeulis a. Clir. laetam esse negat. - φὶ CL Editt. Alberti et Sehmidii s. h. v. ' Vid. Ahr. Dor. 51. - In edit. Hesych. ad v. et in Euhri diar. vol. Xl I p. 214. assentitur ei H. Ueber. qui in Fu heiseni Ann. ihilol. I 865 p. 545 sqq. eensuram seripsit dimori Vorotrsehi. P. Mi. '' es. etiam Rey p. 42 sqq. - Vid. Curi. p. 5 sqq. - ' Ahrens. Dor. 50. - Mi Voreisse h. p. 10, Curi p 8 ) Minimo probanda ost Voret eh in. Ia) Montotitia. 'omi, Moe originem dueere ub MI queo et ' vid. Herodoti IV. 154 et thia. libr. N Ss : Steph. 131α. s. v. ; Suid. s. v. nox μ;li. Lhod. I. 113I; Verg. l. l. 65, ubi Oaxes fluxius crotae eommemoraturi Serv. ad Eel. H. 24
Vorelaschius eum aliis legit in tiL Drer. v. 7, qui exhibet
10쪽
audire vidimus p. 5. Si nihilo minus Hey p. 42 Voretetschium secutus hanc mutationem in dialecto Cretica laetam esse negat. quod . resis Stephano rig. debeatur et Cretes A ante e in β converterint. non reputavit certe, et Cretenses in consonis proserendis magna usos esse varietate et 'Maξος nomen non soluin a Steph. ByZ., verum etiam a multis aliis scriptoribus traditum esse, unde concluderes, in ipsa insula nomen item &ῖος dictum esse.
c Tum quaeritur. num digamma D vocalis speciem induerit apud Cretas caque ut apud alias gentes Graecorum. in diphthongum coaluerit cum vocali antecedente. quod indubitationem vocavit He3 p. 4 l. eum ex vocibus ex. gr. ρομυος, d. ιεξεσσι satis appareret, Cretas A in β mutavisse. cui ut assentiar tantum abest. ut libenter agnoscam Si quae Vocabula D e s ortum exhibent. Nam magna in proserendis litteris varietate usos usese CretenseS et supra monui et exempla iusta afferenda docebunt. Sunt nutum duo Vocabula, quae pro A praebere mihi videntur Νεωνι ou et octi κ , omissis formis εra et Mai ον quae ad Doricam omnino dialectum vel Theocriteam reserenita Sint ap. Greg. Cor. p. 354 et RI'. Gymunat. Muci inania. p. 658 sod Schaeser), et Verbo ει Aliti', quod pro Dre ) legitur
in libro haud niagnae lido i Chis tuli antiqv. Asiat p. I i5 vid. Maittaire line dial. Dor. hi 27 2 C). λειαι mς onim nomen scalptoris, quod traditum est in nuinanis Cydoniae q) procul dubio spectat ad formam antiquiorem et M P ς herbae Creticae nomen Lobeckius
in operis cui inscriptum est is i utra κον p. 285 scite comparavit cum μου verbo, cuius radicum cyci. ' Vid. Ap. Curi. p. 208 Dr. 258. Iam cum Ilesychius tradat δι κυς ' o θμούς. κtii δε t si ii M.; Λρωικε et, ut Lubecki utar argumentati0ue, Me et calidus pro siaudax dicatur, in scholio autum ait Nicandri Theriae. v. 94 l . t 2 Dd. Keil) de herbae natura Scripta sint haec: ιδ δε κοινὴν εἰς mi m M ἰδίοιuti de sin καi ari uin nou dubito quindui κος ductum Sit u δε ικος ut ex. gr. Imi. c. N II λιχος, mutetur modo nec uti S, qui vulgo legitur. Quibus si v pro A positum non alienum a lingua Cretica probavi, certe assent iuris Vorelaschio qui silerni. IV p. 270 in Melcti Geogr. p. 409 pro ' λιλις scribendum
censet υλοίεις ex Din ρεις ortum. d) Devique in ri consonam qui digamma abire dicant εὶ exemplum uiserentes IM .Pς. Vocem quae transposita littera λ eadem sit atque valde errant. Nam LIίλχος nomen Proprium eSt, ut φάβος, ex IIυλιχος C. I. uri lib3ὶ ortumq) idque ex Πολίοχος. D
Do eo Iasonis mutis. A. Litterae tenues.
a) Consonam x eadem condicione qua omnino in dialecto Dorica usque ad tempora recentissinia a Cretensibus Servatam nec in s vulgare mutatam esse docent primum Verborum activorum personae tertiae Plur. ex. gr. 1ιελμurra, o rari sera in tit. 2956, 42. 43, unde concludas item pers. tert. Sing. Verborum in - ρα exiisse in - rt, ut apud ceteros DorienSes Ahrens. Dor. p. 3l23, tum praepoSitionis πως formae antiquiores seera