De dialecto cretica quaestiones grammaticae scripsit Hugo Helbig

11쪽

et ποτέ, quae in multis titulis leguntur, deinde nomina adiectiva, quae suffixi - εος auxilio e numinum somnis in τ exeuntibus ficta sunt. et substantiva ex his ducta, veluti πυαίος ab Ahrensio Dor. p. 363) epistulae Epimenidis restitutum. Dercisti rιος mensis nomen in titi 3052. I a Dorica stirpe , trestir ortum, 'Dλονώοι vel B Moεrtim et ni λαrίω, ut cives Oluntis et uitati oppidorum audiunt in titi. 2554, Lyti. II. Drer. duo Iovis cognomina' ter rιος uesych.) et Moi ειος in titi. II. 20: 78. l4)ν . denique T servatum conspicitur in pronominis personalis somnis r , in epist. Epim., et τε se, res ab Hesychio traditiis. b Contra vulgaris dialecti σ istin Saeculo a. Chr. tertio consonae r locum obtinuit in Mestulis, in quibus Dorienses omnino et diutius ceteris Graecis retinuisse constat, hisce: IDοειλῆ-ς. tit. 2554. 93, Ποσειδur, ibid. 179 διακοσίοι, tit II, 18, πεν--σίοι sin nominibus igitur numer. quae cum ἱκυιδν compoSi in sunt), vid. Ahrens. Dor. p. 61. 64. 243 sqq. 28 I. et Consona r pro d in dialecto Cretica non obvia est. Cuius mutationis quod stilatum est exemplum I errest ιος nomen a genetivo feracliatoς derivatum eSt, quo Dorienses 0s esse docet Ahrens. Dor. p. 24U. )d) De aspiratione x consonae videas g 4, in qua in universum de hac mutarum assectione disputabo.

apparet. Ceterum eandem mutationem in Lyciorum dialecto agnovit Selimi illius, εὶ conlatis numinibus Καναλίς et Ἀβασις cum Lyciis Λοπαλλί et ' μνασι. Neque vero hine sumi licet ii ubique in m abire potuisse apud Cretas, quod laetum opinatur Vorettasebius p. si, eum in Hus. H. απροσ' χαλκῆ λαμπρ ο δερ. . mutatis interpretamento in ὰλκῆς λres προς λε ς, aequiparet λγος cum x tiς, quam glossam alia Via sanandam esse ostendit Schmidi. in ed. Hesychi.' b) Contrariam mutationem consonae ir in ii exhibet vox κήιι lyco motum: ' IIola νιοι Heg., quam Hey P. 3l Suo iure rettulit ad rad. κοα κοπτω). Sed cum is in hae voce haud dubie debeatur consonae ιι, ut in V0cibus, quas ipse contulit Hey, Ic ιβος ex ἰαπτω, si isi ς ex 'εir radice oriundis vid. Curi. p. 472 Sq. 3lb), mihi non persuasit idem Hey, qui p. 31D9-ων in σμων. M. Hes.)yὶ Vocem ex eadem radice ortam esse vult, quae est iu

a, Consona κ apud Cretas, ut in universum apud Dorienses, fl) vulgaris dialecti tonsonae r respondet in adverbiis temporalibus rηκα et πο-α, in quibus quin κ antiquior sit consona,

dubium non est.') Leguntur haec adverbia in titulis 2556, 40. 3048, 38. 3049, 14. 3058, 17. IlI. 10. VII, 8. Drer. 99 rοκαὶ Drer. 37. Gn0S. II, I9 ap. Lebas ndκαὶ.

12쪽

bὶ Modo vidimus Cretas si post O positum duriore quadam voce pronuntiasse, ut pro

re sumpserint qui glossas Creticas conscripserunt: nunc iani quaeritur, utrum γ quoque Similis fuerit κ consonae in ore Cretensium necne. Quod sactum esse Schmi illius contendit praecipue nisus glossis Iles. μικων. . . . fiet rcti et licteras νιδες ' οἱ Iberisim Kρ. Sed illam glossam aliter esse explicandam vidimus p. 7, haec contrarium. ut videbimus in liti. e, probat. Una tantum in voce Hes. agnoscenda est haec mutatio κλάγος ' γυλα Kρ. IIumer. γλα o, , cui analogiae causin Schmiutio monente fortasse addes alteram glossam Hes.

κλαε κιοέων ' λ ι πρου μνει ruς zt'εις, unde conici posse mihi videtur, CretonSes γ consonam principem altera sequente consona Similiter pronuntiasse atque κ, minime vero ubi inter vocales Posita Est.

e) E contrario κ antiquiore iam temp0re h) in γέ sed in singulari nomine, mutatum nobis videtur comparantibus Morumdες et Ioeti irim nomina, probe enim Hey p. ib. cum Phoenices ostris oppidum condidisse tradantur. conlatis Arcadum nomine Mor νιοι sa M.tim Hesych. 3 et Hebri ruri oppidum,' . nomine oppidi in tribu Naphthalliarum Sili. huius oppidi uomeno lingua Phoenicia ductum esse demonstravit. Nihilo minus fidem vix trilmes Hesychi glossae ἰ ογεος ' ί αρκεεγος Le., quae glossa si vera est ad pleb0iam certe pertinet linguam. Nam, ut infra erit iudicandum, ἄρκε γος quoque in lingua Cretica traditum est.

O C si ne ' vide iungitur in vocibus δωλκcis οβολω κρ. Hes 3. cuius simillima est Dorica vox ε' ις , ε) Aeolica quoque dicta a sch0liasta, minoris quidum ii dei, ad Nicandri

Ther. v. 693, et δίλων, quo Cretas pro urti v ses compar. βελι a stirpe ro) uti dicit Photius in v. Antenor. Quae mutatio nata mihi videtur ex antiquioribus iid compositis eodem modo quo J saepius Originem ducit ex γδ. ' Nam Et in Graeca et in linguis ei cognatis repetimus verba. quae vel o ad ii necrovi se, vel J Postquam ad β accessit solum relictum ostendant conseras ex. gr. stilos et Gitoq; si, in10 et i δελον - χαπεινον,

ex antiquiore quae est in voce Sanser. garbitas consona γ ortam putat, Sed licet hanc Sententiam prorsus refutare non possimus. comparatis tamen quae Supra attuli exemplis

veri similius mihi est. linguam Graecam ab initio ' solum in his vocibus suppeditasse, . et in ipsa o DB;ς voce β antiquius demonstravit Ruth in Κulini uinta vol. XIX p. 218 sq.

In titulo II. 27 ἀβοέονς legi, non est cur mireris, eum reputas titulos recentioris aetatis, cuius est tit. II, magis minusVe formas praebere vulgares. bὶ Cons0na d pro I posita in voce Mi uri he. Hesych. , ut in div c - γνόπος, procul dubio debetur γ cons. nasali, a quo vocabulo originem ducere , wωmo q) numhii bene monuit Curi. P. G35 sq. not., conlata nominis seruia I ριύγν , quam in datini descript. thesauri vasor. Munac. p. 205 legi idem narrat: vid. etiam Keil Analecta p. ii 3. Is

In edit. Hesyeb. ad v. μῖγαν et in Kulini diar. vol XII p. 2l6. - ' Weberum. qui I l. radicem pomiit καὶ, natis resultavit Isey p. 30. - ὶ In nummo antiquo. Κirchboss l. l. p. 51. legimus Γόοrννος τόγνιεῖωα. - εὶ Alarens Dor. p 8l; Aeol. p. 42. - Cf. Leo Mever Vergi. Gram. I. M. - φὶ Vid. Loboch. Aglaoph. p. 1034. - Curi. p. 207: Christ. Griech. Laut teli re p. 82. - Vid. Curti p. 420. - φὶ ei. Curi. p. 437. Cretica huiusmodi sunt voeabula i νόλ ως in tit 2b54. 295 et irroλιυς in nummis Apteraeis, quos deseripsit uionnet. II. 261 sq. Suppl. IV p. 304 nr. M; in titulis vero πολις seriptum est. - 'ὶ Apis Prellerus vertit -Sanctissuma. 2.

13쪽

2. r.

Ex antiquitate retinuerunt Cretes 7 3 consonam pro β vulgari in voce greειρος, Dorican oris, quae in multis reperitur titulis, cons g 5, 3. C. Litterae aspiratae. De litteris aspiratis et mutis inter se permutatis cum in paragrapho quarta dicendum mihi sit, nunc paucis tantum de . aspirata diSputabo. 1. Labialis aspiratae locum obtinet in voce zyet Q Kρ. et o oeος Hus., quae quin ado ἶρίς ssupercilium) revocanda sit nemo dubitabit, et in nomine adiecti Vο uni ,εν ' reari δασι , κρο mλ ες, quod idem tradidit Hesychius. Sed tamen haec aspiratorum inter Se permutatio cum in universum a Graecae linguae dialectis non sit aliena i quod ipsum θυις vocabulum edocet certe non secernendum a montis Thessaliae nomine ' λζ'ρici nonhrobanda mihi videtur Selimidii opinio, Creticas quoque esse glossas neqychianas ελ Gθρα H re ecf. ἰ' ἰν ελιιι 1 I te ci cui etiam adversatur altera glossa 'Ελα ρ ρός' ειβύσraκεος νιλ οὐ in Zεὴς εν et γίλλα ' Hi dotς 1. ινίλλα ἰ ἔορεῆ j t diri οὐ 2. Consonam ct a Cretibus ita pronuntiatum esse, ut paullatim haud aliter audiret atque σ, quod in Laconum dialecto post Alumanis tempus factum Λhrensius p. 6 ,-7 l)permultis illustravit exemplis. idem negavit simulque dubios duxit duos, qui hunc m0rem indicant, lucos, verba e δὲ ς G ι ι; e in iit. 2D4, tricti et glossam Hesychi σε ii re Miναι Αρ. quem Socuntur Schmi illius sin Iculini diar. Vol. XII p 2lM, Voretκschius p. 23, Heyp. 3i,. At eommunis est hie mos Cretensibus cum Laconibus. Legimus enim in tit. Ven. vv. l7. 36 θίλαγ ore certe lapicidae errore scriptum pro γ iacis ire, quod v. At in vocis clausula -σσα latere videtur. Qui error unde originum ducat si quaerimus. simplicissima nobis inde sit explieatio, quod apud Cretas uo tempore, quo titulus exsculptus est saeculo ante Chr. tertio . consonae s et O in pronuntiando haud multum inter se differebant, quo perductus lapicida, autocedente quoque γέ in inedia Voce oo Pro us scripsit. recte tamen v. 3l οσponsens. Iam si ex altera Parte consors vocabula σι u et πεὶ reti, in quibus f pro . conspicitur, Cretonsibus illam permutationem addicere vix dubitabis. Corrigenda modo eclpropter infinitivi Dorici. ut Aitrensio iam visum, formationem glossa σε irere et cum Fchiuidito sic seribenda: σε iraς γεως; Mi 'ς stutem Pro Uiνες o irae ab Hesychio scriptum ne mireris reputes, quam saepe et in ipso Ilesychi vi issario et in titulis posterioris temporis ει et ι

inter se permutuntur.

Aliter quidem de duplici γ explicando Sentit M. Schmidi ius. D qui I λαθθα confert cum

formis in eodem titulo obviis ἔγγονιι. ἱγγῆνιες et Cretenses omnino duplicis aspiratae amantiores suisse contendit. Sed et illae formationes prorsus aliam, ut infra doceb0, Seeuntur rationem, quam amorem consonarum aspiratarum duplicum, nec ipse Schmi illius nobis dieit, qui e su procedere potuerint γγ. Fortasse Cretas citi irre pronuntia me indeque odio cire ortum esse sumpsit, ut etiam Voret aschius P. 1 η et Ho p. 33, quod salsum esbe et Doricae 3 et Creticae dialecti sontes ostendunt, γύλοσσα modo praebentos vide titulos

2G4 v. libo, ui I, li 2. 2556 v. 24, 54. 3052 V. 27. I v. 52, 5A, t 7. LytL III, 5. 75, 44. 76. 35. Veri similior Curti p. 596ὶ est sententia, ex qua in γύλαγγα voce antiquioris aspirationis, quae erat Stirpi τραχ unde γαλσο in originem ducit, vestigium retentum, θίλαγγα igitur ex γίλα α pro θαλπbat ortum siti adllibita adsimulatione progreSSiv , nee tamen probanda. Nam et Cretes hoc adsimulationis genere perraro usi sunt, minime in vocibus eiusdem atque γύλGσσα formationis. ut confirmant ελύσσιον vid. g 7, 1 b et ipSum γύλασσα, quod in eodem titulo, quo γάλυγγα, satis certo legitur.

14쪽

Xon abroganda ergo est fides vocabulis Creticis, quae σ et θ' inter Se permutata Ostendunt, et Gregorio Corinthio docenti st libri Cretas, Rhodios, Argivos, Lacedaemonios hae mutatione usos esse, quippe quam paragraphum amplectantur verba in III legenda: κα .lint .... χαἰ ἔτι re oti. Perram autem huius rei exempla in sontibus Creticis inde fortasse explicaveris, quod apud Cretas n0n patuerit tam late, quam apud Lacedaemonios, sed exiguis quorundam oppidorum finibus contenta fuerit. Obiter addam, ex simili pronuntiatione natam esse permutati0nem DS0narum I ut 9,

De eonsonant Ium mutarum aspiratione. I. De litteris aspiratis. Cretas amantissimos suisse aspirationis haud paucae voces e titulis non minus quam ex Hesychi imprimis glossario sumendae edocent. Qui tamen amor cum non apud Cretenses solos. verum in omnibus f raecae linguae dialectis reperiatur, , Schmidi ius certo erravit. quod Creticus dixit ) multas voces Hesychianas, quae aspirationem quidem paessae Sunt sed aliis carent inutationibus dialecti Creticae propriis. ramissis igitur illiS vocabulis ea tantum congesta volo, quae vel in titulis Creticis leguntur vel a scriptoribus Cretica dicuntur vel compluribus signis Cretica esse Probantur. Discernenda autem Sunt: A., litterarum tenuium quae aspiratae Sunt tria genera. I. Primum et simplicissimum quod adsimulationis qu0que vocari potest genus praebent voces. in quibus adiuncti verbi litteram principum praepositio communicavit, cons0na igitur temus Similis saeta est aspiratae subsequenti. Cuius generis haec habe: imo ' in in tit. 255s, 2 l, ἰ.ι εχ υσίει ν ibid. v. 2b, , ἰχνερω cu in tit. II, 9. Iam memineris omnino in lingua Graeca consonas gutturades et labiales quas sequitur dentalis aspirata in aspiratas converti. dentales in s. excepta praep0Siti0nis ἐκ consona riuuam si a Cretibus nihilo minus in χ mutatam videbis, fortasse conicies Cretas praepositionem ariti re quodam vinculo cum nomine vel verbo iunxisse, quod item factum apparet

ob eamque caussam legem, quam dixi, huc transtulisse; nam totum hoc genus in scribendi potius quam pronuntiaudi ratione positum sest.

Iniuria viretetsch. p. 17 his vocabulis addidit e tituli 2561 v. 36, qui

titulus ex copiis verss. 58-67 vulgari c0nscriptus est Sermone. 2. Alterum idque latissime patens genus aspirationis ea amplectitur nomina, quae conSOnam mutam non modo post vel ante consonas, sed etiam inter vocales Vel in vocum

initio positam in aspiratam a Cretibus mutatam esse indirent. Reperiuntur autem haec: Aspirata post σ conspicitur in voese Hesychiana απόλι - τρυχυ. Iio, quae iam Vossius in annotati ad Hes. edit. Alburti contulit ὀσκελ, ς. - Alterum exemplum Vorctgscilio p. min glossa Hes. ἄσηωcu d Myri/ρε. fio visum est, qui mutato διέφλιρε in αδια μορφωσβεσri pro vocativo adiectivi ci ustos sumpsit. , Sed multo leviore mutatione scribas ἀσβεσθη, cuius a vetus augmenti Signum praebet.

Vid. Cur t. p. 440 sqq. et Boselieri de aspiratione apud Graecos dissertationem in Curti libr. . Studien ' voL I sage. 2 p. 65 sqq. ηὶ In edit is yeh. et in Kulini diar. Tol. Xl I p. 218. - But, manno. qui haec verba derivat ab εἴροος Lexilog. I p. 117 nota , assentiri non posvim. - Quem laudat Hey p. 33. - vid. Curtius, Erlaeuterungen 1. grieeh. Gramm. p. 92, Ahrens. Α L p. 229.

15쪽

Antecedente a aspiratam legimus in his: 'I νίγεια ' πόυς rν , I .nnoi κγγων καὶ Iροθίροὶ pi αρα Κνωσιως Ηes. quod deae nomen Voret asch. p. 19 suo iure aequiparavit cum Homerico Iqvi ει α Il. z I 60 , Athenaeo quoque XIII, 586 Ε docente Via vitia usitatiorem fuisse nominis formam. - Περεκινθος montis in Apturaeorum finibus siti mentionem facit Di0d Sie. V, 64 cui cogn0minis est mons Phrygiae Ilore latus. δὶ Sequente ν aspiratio locum olit inuit in 'ti a. 1 ιθνίων, quod exhihent nummi ap. Mionnet. Suppl. IV p. 323 nr. 182. 183. In quibius tamen numinis, cum signati Sint Caligulae imperatoris tempore, vulgari non Creticae dialecto litteram aspiratam deberi puto itemque in re τος voce in iit. 2562, I 8, de qua vid. Vorctgsch p. 17. -o ε'γχεῖ, Vero in tit. I, 4 haud dubie errori tribuendum est Steinbuecheli, ) Cobeti exemplar praebet σι νενεγκεῖ, . Denique HV p. t 3 et 32 χρε ώi ια in tit. 2554, 72 verbis . roii Prie λὰ to χρε se iti καὶ ἰWοΠενον pro macellis accipit κρει i. H;ια χε 3.io; ιαὶ vel simile quid comparans: mihi festi nomen latere videtur in voce obscurissima. Inter voeales vel in vocum initio litteram aspiratam exhibent vocabula e titulis prompta haec: ni urru, tit. 2554, 158. 170, pro Dκ litium. - λ rcis in eiusdem tit. v. ita, Boeckhio corrigente τὸ H0. - - ος - Ti ιο ς in tit. V, 9 et Θύων - Oo=r, quod intit. 75, 30 restituendum duco pro m. miri In quibus tamen nominibus sist lapicidae errori malim tribuere quam dialecto creticae, eum in eisdem titulis saepius legatur Ta0ς. MI ὁθεν i. e. ὁ in uν seribendum videtur in tit. 69, 9 VI, in) verbis: si ρομεν ει καio προπεροι d. - Mitrerisint, quod in tit. 2554, 203 Pro ε uom, posuit Alirens. Dor. p. 83, valde dubium est, cum alii tituli Cret. Omnes praebeant ἐπιορκον, es titi. I, liri. Ven. 72.2555, 22. II, 17. - Vulgaris dialecti formam, quae frequentissime reperitur. 3 Uuγε

D siti v0cum et suffixum t cito revocari sortasse liceti minime vero Voret Eschio p. l9 duee ad uisici cum rati. rc ρ , quam Praebet τἄραχος Vi cabulum, quippe quod prodierit e rad.

ρολ ceterum in quibusdam Cretae regionibus re fici dictum esse pro reDια videbimus ν b, I . - δἰ i ιν stὸν Iιν. M.), ut recte Scripsit Salmasius codicibus exhibentibus diis rim ἰ I r. alias δι ές', ortum eSt e stirpe i. r senoxius raro ictι Cui L p. 40Ai, quae in Mimaucta conspicitur in vocabulis δε ροτεῖς - iram citi μενος et Λολνdsiluo, ργος) - β, ερον. Altera Hesyclii glossa, ex qua Cretes δέως quoque dixerint, procul dubio corrupta est.

κίνερον λ κιφίν ' κε Ianu AP., quae Voces quin consonam aspiratam ostendant pro tenui

non dubium erit conserenti κε ρος ' κε si λαιον δριίθιον ut Grassiuanni de eisdem

disputationem in Eulini diar. XII, 90. - ελ isti εωρη Κρ. e rad. λ- originem ducere docuit Voret asch. p. 24; cs infra g 5, l . g 8, 3 B h. - ειχι ρον ' ἀκριδα. L ., quod arad. ἀκ Bensio I l 58ὶ descendere suspicatur IIuy p. 3I, mihi cohaerere videtur eum rad. κερ in κειρο , Curti p. l. 6), cui praefixum eStre, quo Cretes saepius usi sunt ad augendam

33 Cons. Strabon. X. 489: Serv. ad Verg. Aen. IX. M. sui doeot: ..Boreo tia . . . a monto Phrygiae Bereeynto, euius ultima sillaba earet aspiratione, quam addi nus quotiosi eunquot montost Deli Cynthum diei mus. Di autom tenuis ista discretio. suibus nominibus subtrahi destiolati aspiratio. Nam Mea tripaei montos Areadiae non steribuntur eum aspirntione. quam addimus eum Riphaoos montos Seuthiae signiseamus.' Do Cretibus volo. ut Delliter narrat p. 36 s444). aspirationis anitintissimis nihil didit Sorvius. Dstimonium potius afferens de aspiratione. quas in universum adhibeatur ad nomina diseortionda. Nine in eiusdem Serui adnot ad lib. II. et85 Boreonthia et Bereonthos mutes in Beroeyntia et Bereeyntos. - l. Mnemos. l. 75. 83. - Steph. Thesaur. VI. p 1000 ot ox. ur titulos cole r . quo, odidit Curi Uaeli vino in Nox. Mus. Bhen vol. XVI ll. 1 3 p. 560 lit. A. 2. 3' p. 56a lit. E. 4. μ. 18 38. s. ii 3 κiti a me in tit. reeeut Ualicare. Revue Areheol. via. X p. 135 v. 7. - Spiritum lenem in rei pro aspero pO'itum ne mireris cons. Ahiens. Dor. p. 35 sqq.: do ia pro tu vid. g 7. 2. - ' Cnit, A. - ' Artemidor. I. p. 364, A ed. Reies tradit: δε κιχὶ .hi: c κι a sq. c. - ' Vid. Curi. p

16쪽

ει irat, πηλοι ut codicis scripturam gulare correxit Voretrach. p. 18 M. Prosectum est a radice λικ, de qua vid. Curi. p. 406, de I pro u Ahrens. Dor. p. 90 et infra g 6, 1. 1' Ῥιαχος ' ἴπο Αρ rων 1 ci ci εὶ ii μῶρον μαι dis in γινομεν in e rad. sισκ, D unde tiάσσω sicio Q 1 ε ιcrare, ortum vidit Voret2Sch. p. 18. - ' o rita Κοιρ ειυν nrer e, de euius c0gnumine Σοκος cons. Steph. Thus. VII, 1705. 1758. 33. Denique aspirationis genus utrumque, aspirationem et adsimulationem, praebere mihi videntur: ἔγγαροι et ιδ. λltiliτες et, qu0d inde restituas, ἔν 'loysi in tit. Ven. 24. 67, formationes verbi ἔσι ἄνω, de quibus explicandis magna exstat dissensio. Roscherus enim l. l. p. 107 si hac via in Oct transiisse statuit: or, Tr, r γ 99, contra Hey p. 33, quem Sequitur Allen, de dialecto Locrensium, p. 39, σr in σ' idque per adsimulationem in 99 mutatum arbitratur, conlatis Creticis imperativi formis cirro αδγγω in tit. Gorti II et

- re ει ν in tit. Ven. 40. quae quin ortae sint ex tarto t. tres cs et -zrεσλυν vel --γιυνὶ nemo potest dubitare. Sed lieut magis tibi placeat Heyi quam Boselieri sententia, comparatio tamen aliarum dialectorum, uti te quae σ9 Pro se exhibeant ex. gr. in stas ς- res ος, κωβος - κ Θως, δ)-κισγoe, ολισγος, quae nomina compotita sunt eum Suffixis in - τὸ ς desinentibus, in tum rγ ex σγ ductum in O Grctoria αν pro DIGσθoria πιν et Iro tra pro 1 3 uri. qui mos mutandi s in x apud Boeotus legitimus sum erat. denique 1 Mn.

Πι trita, Ira leguntur in titulis. βὶ mihi persuasit, ut tertium ponerem tranSitionis statumio: ιο tam, ἔσθαι- , ἔτθωτι, ἔ99ανει. Iam mutatio huic simillima agnoscenda est in Hesychi glossa, quam e duabus emendarit

λιι τοισδ Theocrit. Idyll. II, 61. VII, l26ὶ a rad. Spuo descendenS. B. Litterae mediae. ConSonae mediae apud Graecos in universum raro aspiratae Sunt et quae mediam aspiratam ostendunt vocabula saepe dubia, ) nec alia est ratio linguae Creticae, quae tria tantum huius generis vocabula praebeat: ΘΗ λα' κε eici. M. Iles , ab ur in πννι ι) radice ita ortum mihi videtur, ut a frangendo nuces nyΡ llatae Sint. - γώ re' sit ita. IDD Hοι Hes.. quod ex eadem oriundum Stirpe, qua δα. tr 0, hi denotat . insecta Sanguinem exsugentia ἰ duri res nomen audit ap. Lycophr. 1403. - δοιώ ' Lωγος ιιι si , quam glossam Hes. Propter A in o conversum et J piratum Selim idtio monente Cretensibus addixi p. 9. Neque Vero, Secernenda tamen ab his, praetermittamus pronominum οὐδείς et ιι1 ηείς

II. Do aspiratione neglecta. 1. Perlustratis exemplis, quae Cretas ad consonantium mutarum aspirationem propensos fuisse testantur, non Siue quadam haesitatione contrariam huic mutationem in vocabulis

a Curti p. 291. - Ineortissimum est νιδα - to πωδαν. ΑΡ. . ouod iunctis duabus glossis in Hes glo ar seribendum eoni it Sehmidtius in Philol. XIlI p. 220. - Cf. Poti. ram. Foraeh. II, 796 ed. 2. - ' Christ. Lautlehre p. 164. ' Viae Poti. l. i. p. 759 et Keil. Analecta p. 154. - ὶ Curi. p. 2br. - J Id. p. 451-- 'l Id. p. 210. - ὶ Omitto tinue πις, in tit. 256I. v. 80. 30, qui titulus maximam partem vulgari lingua conseriptus sit. --Vid. B ehhi addenda ad C. I. 1 p 881;

Ahrens. Dor. p. 84.

17쪽

Cretieis lactam contemplabimur: nana eosdem modo amaRso, modo oppressisse consonas aspiratas veri simile non est. Sed tamen neglecta aspiratione iii sontibus disti ecti Creticae e0nspiciuntur haec: IIίζιος, επισri 1μνω, επι Ut rem, κέροιαν, τι ριος γυος, ) quorum duo ει sim ιεmι et ἔπι σι ει, in tit. 255 I, 65. 68, cum composita Sint ex μα' ἔσraria nec aliena

imi ε in tit. 3050 qui mos neglegendi sui ritus aflieri apud Ionas recentiores praecipue reperitur, vix huc referes: Voces vero ri Hoc θερον κ&1ιαν ' τὸν crear. Kρ. Pro

Iusti , cons. χ'io'. 1 ἴργετος ' ἰ αρκε 'οος. Kρ., quas tradidit Hesychius, o rudi quodammodo et Diebeia posterioris temporis lingua ab hoc recepiae videntur. - Unum igitur restat numen Πίει ia pro Πίλος in titulis Lyti. II. 6: II. l4. 2M: Drer. 24 ubi Ποίι me, et in

titulis aliarum gentium Graecarum C. I. 1359. I 434.lΛ3ι quod, si reputaveris magnum numerum mutarum, quae apud Cretens s aspirationem passae sunt, ut ii quin II mne nomen, quod in omnibus aliis Cretensium titulis legitur. magni momenti non habebis. sed Allenio assentieris,

qui sile dial. Locrens. p. 37ὶ de nominibus istius generis dicit: -uihil demonstrant nisi huc:

p tquam vulgaris aspiratio eo Progressa esset ut sere quamvis tenuem iuvaderet, neque iam aures vulgi accurate distinguorent inter tenues et aspiratas. cum aspiratam pro tenui, tum etiam contrario errore interdum tenuem pro aspirata poni coepisse. '2. Quibus probatis vix opus est ut moneam, salso V uigschium p. 16, 17 tenuem pro aspirata pusitam statuisse in vocabulis idtrctoi 3ια, de quo vid. g G. 2, - ἰοῦ Oolla γιριον ' ζιρσπ rt restis he. Uses. - ἰ si ii ido0Πιον. quam glossam Schmidi ius scite mutavit in J,r' odes,1 ων hαιρεία μιρα Αρ., - νικίλεα iicorum Creticarum genus ap. Allien. III, 76, quod mutato ι in ιν pro maχίλεα ..ficus nundum viride, scriptum Suspicatus esti3. Item errarunt, qui aspirationem in antiquo titulo Gorditio neglectam dicerent, ut patefiet nubis in rationem qua scriptus est accuratius inquirentibus. In titulo littera o quidem reperitur, nec vero ut X, Sed Signa tantum C et x. quorum prius totam rem explicat, eum in duobus legatur nummis hisce: Iὶ ρ εος ιδ Cui iud) et sitim filiali , q)Vel cui ori κltu . In illo enim minimo procul dubio legendum est ncti H . C igitur

toro, in hoc Φαισούρ, ' c igitur - φ. 83 Iam hinc explicationum duorum numiuum ἀνωνύιανος ut ui ea Toς, quae Sunt in titulo Goctynio, invenire licet, tituli litteris in vulgares ita translatis ut scribamus usi ενος et Φθιος, qtute oriunda a verbo φει res resp0ndent linguae vulgaris sui mis circi thri si ενοu et reos Proc. 'i lara rastri iam autem hic eodem positum est accusandi Sensu quo Saepius cmis s. Quodsi si signum litteraruma et v vice sungi satis dem Stravi, item de L pro κ et χ scriptu conici posse mihi videtur, quae littera etiam est iu vocabuli S - V. l. 3), mn ον v. 21. 3'ὶ κ cl V. 43, κarti v. 4. 8.l2. 13 κvG v. d), . . . κΠ v. i5ὶ es rem V. 3. I 0ὶ Di ιJκογ, v. 63. μκ πεν v. l0ὶ,

πευρῆν. Sedi hoc eone NO, quaeStio iam Oritur, qui lactum sit, ut Cretes antiquo tempore ad exprimendos sonos duos uno usi Sint Siguo, cuius rei rationem Graecarum litterarum origo nos edocet. Cognitum enim PSt omnibus, Graecos litteram ct i) una cum ceteris a

ὶ Reieienda sunt κεικον κνη μῆ, quod solus Gruterus legit in tit. 2555. I9. i. μοι. quod in titi 2562. 6 exhibet ahographum abbatis Itali t Mnemos II p. 38 , o D, r. 1νῆυιν in tit I. 43. quod Sisinhueeheli debetur

notam fuisse eonsonae Ir, sed vix eredo. virum doctissimum in nummo, quem qui in eontuli. legere Παιον r. - De praepositionis . ia. item restim apocope vid. Ahrens. Dor p. 354. infra g 15. - vi Vox obseura. Hey, qui de explieandis v et κ moeum eousentit. p. 35 legit ti 'mor vol tuti Dre: κον. quorum illuit pro 'o non exAtat in lingua Graeea. hoc horret ab omni nominum formandorum ratione. in Rogenerua l. lp. so in eodem titulo semel t pro o Positum arbitratur, v. 4 legens κδετ r e pro κἀγαθῶ , quo loco et rescriptum est ηι urit L o. in κων.

18쪽

Phoenicibus recepisse. r vero et x consonas initio notis II H et x H signasse, unde Cretas idem secisse certe conicies. Attamen cum in titulo Gortynio antiquum spiritus asperi signum H cs. v. 7 non appareat, veri simile mihi est. Cretas antiquo illo tempore. quo spiritus per nondum artius Sese coniunxerat cum σε et κ, pro φα χ Signa Sola litterarum π et κ, C et x. I Suisse, postea vero. cum II H et x H in unum quasi sonum coaluissent, litteras Q et X ab Ionibus mutuatos eSse. xi 4. Denique mediam ex aspirata ortam in maximam vocarim disceptationem nec fidem habuerim vocibus, in quibus hanc transitionem agnovisse sibi visi sunt Voretκschius p. 15 et Hey p. 34. Primum Voredis h. attulit Iovis cognomen Πιλπώς, de quo dixi p. I, tum ενοργείας ' et εις νεοσσεως fio. Hef., quam glossam natam putat ex DOM testibus praeditus , conlato ενορχα ' ελσεις εχονω. Sed ἐνορχυς cum referri non possit ad laturam, quippe quae sit tempus, quo aves coeunt vel coeundi cupiditate incitantur, cohaerere mihi vadetur eum reri . conlatis nocuo . turgere, ' ostr ωες sevirgines maturae, Curi. D. I 68. Deindo μαν πεσόν. Kρ. lles. . quod Schmi illius in Iculmi diar. voL XII p. 2 ii emendavit scribens εω πις εσσε im, idem Voret κsch accepit pro ' omis, mutato πεσον in πισον. Denique i ζων et livetita, Stephano ByZ. auctore antiquum nomen Ilierapytuae. certissima aspirationis neglectae exempla dixit Moy. At incertissima sunt, de illo enim vide huius ν nr. I, 2, hoc, quod Lobeckiurn s Proll. p. 2437 not.ὶ seeutus ad mei' hii revocavit, nomen Droprium est, in quibus explicandis magna adhibenda cautio esti

i. De liquidis 1 et e.

ain Saepius λ et e consonae, utp0te quae coniunctae sunt acliore quadam cognatione, interso alternantur in Graecae linguae dialectis pariter atque in Cretica. cuius rei, et primum quidem λ pro e positi exempla ex hac dialecto deprompta affero: ciet Πιλίεω et ἀναι λουσμcta l. in tit. Ven. Ν3 et Ν2 verbi reiicilem formationes, qui hiis conferri hibent stor. ἔλεῖν Curtius p. 490 et Voret sellius P. 28. - λωκη ' ὐ κν Κρ. nos. , cuius numinis radix υκ in aliis quoque dialectis ψακ nudivit: Tid. Curi. p. 147. Eiusdem radicis Sunt σύκιος, nomen huminis Cretensis, quod alias νύκιος dicitur ), λύσσο λακ verbum, cuius formas ει μ' ἐδύρ M. et titri doei co l. io isti o M. Hesych. , agnovit VorctgSch. p. 24, λώrra ιι oti. IIDLiύρι νιω. Heuch. , ) quod eadem ratione sormatum est atque alterum muscae Creticae nomen dux mici vid. p. 15 ct g 7, 23. Nec tamen constitisse Sibi Cretas in proserendo λ 'Puῖκος docet Oppidi nomen de quo Vid. O ll, I. Altoro loco adponantur voceμ, in quibus e vice iungitur λ miis ac, haece: arasitie pro rerελε M in tit. Ilierap. stp. Sprati. tab. I, 21, 14. - σομν' mn v. Ke. Hes , quam ad Stirpem βλιr, quae cSt in MD υελιτὶ et βλ υ, revocavit H. Weber in libri, qui inseribitur Elym0l. Untersiteli ingen p. 33. Ex eadem autem stirpe prosectum est numen Deir smet ις sis r feruHς. IIes. 3, in titi. 2A54, iκ3; Drer. 29; Lytti II, 7,' quod . virginem dulcem y vertit Solinus c. I l, cuiusque alteram partem Curi. p. 298, conlato Lit. martis msponsa, reseri ad rad. sue f. - ἰ ιγειά -κm θοοῖν. Ko. Hes. item ut ιαλία ' νων' Kρ. Hes. e radice ἀρ in ἀλ λύω) duxit Hey p. 45. t praefixum sumens simile ei, quod inest in verbis ι-ίλλω, ἰ--ω. - αἰωρου - ἐνλγι ursi Κρ. Hes. gl0Sin, quam mutatam in αἰ γομα '

19쪽

τω Dyiμiaris vel αἰy -οπι εμλιιι ατω ad αἰθάλη rettulit Voretaseh. p. 28. Nee tamen prorsus abstinuisse Cretas st λ. in hac voce cosmorum Dreriorum nomen doeet Αἰγαλε ων,

Drer. 3, quod quominus Secundum Dethierium p. 12 μωὶ pro adiectivo sumamus impedit sententiae in qua legitur conexus. , Αἰθαλως autem gentem Creticam Significasse videtur, coni. Atticae gentis Αἰθαλίδαι nomen in titi Attico Philol. XII. p. 735 v. 4 3. Ceterum illum morem liermutandorum inter se λ et ρ etiamnunc vigere apud Sphainotas narrant Pastiley Trau. I, 96. II, 192 et Stranglarit in disputatione , On Cretan d modemGreek M. Sprati I, 3st, eiusque multa exempla exhibent carmina Neo-Cretica, quae tradidit Pastiley I. 78 sq. 25l Sq.: vid. etiam VomtZSch. p. 28. b) E compluribus vocabulis Hesychianis αἰ κύν' ἀλκάν; -κDorci' Ω-ovci: crista. rimi: ανσπ ἔλσος; γει σεσθαι ' - γεσθαι, quibus, dialecto quidem non indicata ab Hesychio, addas GHεω δε ιν et μοεῖ ἐλθειν, apparet λ ante consonas positum apud Cretas saepius in i transiisse vel, ut ait Uey p. 46, vocalem re sive ε abiisse in sonum minus purum, diphthongo sere Similem. quo enectum est, ut liquida paullatim evanesceret. Sed cum simile quid non reperiatur in titulis. verum 'γγ αίαν Σαλιι νων in titi 2555, 13, conligi posse mihi videtur, posteriore demum tempore in usum venisse hanc mutationem, quae in quibusdam linguis Graecae cognatis lex quasi tenetur. Sic populi, qui Itomanici dicuntur, I in ii mutant, veluti Francogalli in vocibus auiae - alnus, autet altare, num ne Almosen etc.. item Ilelgicae terrae incolae, e quorum dialecto ex. gr. affero Oud Angi. old)

2. De na salibus sι et γ'. at Consona /ι pro re positia Videtur in adverbio se αγις saucii Ke. Hes. , Vid. Ahrens. Dor. p. 85. sed eandem quidem cSSe adverbiorum Γ;rαε et διιακις stirpem, diversa Suffixa,

docuit Cures p. 35 I. 352.b Ante s retineri saepius ab Argivis in et Cretensibus quae vulgo cliditur consonam ν cognitum habemus ex Alirensi libro de dies. Dor. p. 104 sqq. Cuius rei in dialecto Cretica

reperiuntur haec genera: at ν servatur in vocibus, ad quarum stirpem in in desinentem acco it σ, et in Verborum participiis praes. et Ror. PaSS., quiΡPe quae eandem cum illis sequantur rationem, ut in

Sherardio praebente ἰ.t Un-ς. - προτυνσι in Vou. 55. - ελοωι, quod tu Hesychi glossa ἐiori ' ε σι Kρ. ineSSe vidit Ahrens. Dor. p. 293. S) Accusativus plurativus declinationis non solum quae stirpes in vocalem desinentes compreliendit, verum etiam quae in e0nS0nam exeuntes, saepius exit in i in quam formationem ex antiquitate relicuam probat linguarum comparatio. Exempla affero:

vidMur - isimia e tilaritae, sed illud titJoa ς in vocabulis Gractis non repotitur si Plura videas in Fr. Diori libri, qui voeatur Gramm. d. Roman. Spraehon. voL I p. 193 sq. In Argivorum lingua adhue grammatiei tantnm νς tostati sunt. nune iure suo Diuon bergoriis in diari Hermos voi. VII p. 62 sq.

20쪽

Ven. 4 i. - Pωκίως, titi 63, 3 4. - αλονς, ibid. 6. - ιι νανς, quod in Steph. Byzantii ad vocem Gnga data adnotatione. . τας πορθενὴς γὰρ οσως κρῖμες προσπορευουσι ι νύν egregie restituit Selimiduus. kὶ - τοι νικω ς Ven. 28 quod quin ad φολιξ, vocem in consonam desinentem, pertineat. dubitari vix licet. - επιβαλλι--ς in Vetere tit. Gon.

r Servatum denique eSi ν ante a proximum in IIρίανσος oppidi nomine. quod saepius legitur in titulis et nummis, vid. ex. gr. tiae 2556. Ven.; Mionnet. II, 296, Eexhel. p. 319, et in praepositione εις, qualia apud Cretas et Argivos ἐπ dictam tradunt grammatici ' cum in titulis reperitur se. Consuras etiam Hesychi glossam . quam Ahrei ius Dor. p. 3863 correctam ἐν re cive ' αεριον Cretibus f Argivis) ascripsit. At non constitisse sibi omnes Cretas in retinenda forma antiquiore satis apparet e ceteris titulis, qui ν oiectum ostendant. Sic in accusativo plurativo γ usque ad tempus recentius Servaverunt, ut vidimus, Latii. Unxit soaxii) Priansit, omiserunt Hierapytuit, Lyttii, Gnosii, ADteraci, Iliannii, Arcades breviore usi exitu in s vel &ς. Verumtamen Latii exeunte

Saeculo R. Chri tertio ν expellere eiusque loco D vel a producere coeperunt. Titulus enim 2bM, quem hos PosuisSe certum est. Meusativos praebet in - 0ς, quos a Latiis ex Diuntioriundialecto receptoS esse Vix credes Ahrensio Dor. p. am). in Mirifice scriptus cst titulus Venetus Medus a Priansiis cum Hierapriniis et Gortyniis ictum), in cuius Imrte priore , retentum, in Posteriore eiectum est. Fortasse convenerat inter Partes, ut titulus in lueo medio ponendus in utriusque partis lingua dimidius exararetur.3. De G sibilante. a) In vocibus et exeuntibus et mediis Lacones G in ρ mutasse eo itum est, atque idem Cretes secerunt in hisce: κορ ιι0rro 6 κgl&ιον ς in tit. Ven. 4. 4l, κυροιοι κορ m. . ., Et mi' in tit. recentissimi Metropolitani, quem perperam edidit Irisinon in diar Revue Archosi. vol. XVIII 1868 p. 334, v. 1. 2 sed ibid. v. 5 κω iisn, pro vulgaribus, quae in ceteris titulis Cret. leguntur, formis κοπιιιόνειον, κυσιμ δε quibuscum conseras HeSychi glossam

Pron. DEI S., egregie PerSpexit Ahrens. Dor. p. 74. - Sclimidii us quidem in Κulini diar. X p. 206 sq. Lacones s in mediis vocabulis ante e sonas positum in ρ e vertisse negans glossas Hesychianas, quas huius mutationis testes attulit Ahrens. p. 73, Eleis ) ascriptas vulti Sed cum artiore quadam cognatione Cretica lingua coniuncta sit cum Laconica exempla ab Ahronsio adlata confii stri mihi videntur his ipsis vocabulis Creticis. Ceterum de s in emutandi ratione vid. Curi. p. 396. Κminium in Philol. X p. 583, cui in h0c uno astipulari non possum, quod π, nisi in vocibus in quibus suffixo additum sit, mutari negat.

b) Varios casus σ consona passa QSt in voce, quae Dorica est πρεσrts, eiusque derivatis.

Creticis, quos continent Boeckhi Corp. In Scr. et Lebasi opus, reperinius πρεσβευr , certe hanc sormam errori lapicidarum ascribemus, itemque προπιενές in tit. Hierapyinio nr. VI, quem ΙIierapyinae exaratum esse constat, ex Magnesiorum ad Hierapymios simul cum legatis

In Euhni diar. XII., 220. - Ahrens. Dor. p. 104. - φὶ Non eerta est Oluntiorum ratio, sed veri simile Meusativum eos habuisse in - ος. - ' Vid. Αhrens. Ael. p. 227.