장음표시 사용
31쪽
dicuntur, quod hyperthesi igitur natum est ex κi dilata, cons etiam Hesych. κωνμαι 'to orsi rimis. οι δἐ KLM; νιον, Nic. Alexiph. 234 cum schol. - ιιαν particula. in titt. et in epiSL Epim. - μανασις, in epist. Epim. - ιιαχανῆt Drer. 39, δι'ιαχανον Epim. - νι-kιDrer. 144, incolae Oppidi, quod Mia μος appellatur a Scriptoribus - νῆσος et composita, insiti. - nona, Granun. Meerm. p. 656 g X sed. Schaeser). - πλαrisi adverbium loci ductuma 11λωας Dorico pro nis σῖος, e librorum lectione αλατείη vel nurrεῖο Εpim. epistulae reStituit Ahrens. Dor. 363. - Πουπιαν Gore l4. unde emendes πολιῆι in epist. Epim. Idem suo iure in Tyrtaei embat. 15,2 scribendum curavit Burgh Poetae lyr. Gr. 3. - φιππο ς hominis euiusdam Cretensis nomen in tit. 2562, 22 vulgo Ἐγκτόρος, vid. Ahrens. Dor. 563.
Tun Tu Mo Iora leguntur in nummis svid. p. 21) et in tit. 2556, 11 aliisque Doricis,
quibus Ahrensius sp. 139ὶ c0mparavit Boeot. Φιν, Aeol. Zter, addens: sin νος Doricum haberi nequit , nec lacile erit quisquam, qui neget, re vocalem in hoc nomine antiquiorem esse quam 1i. Sed tamen non minus certum eSt. Cretenses tempore Satis antiquo η quoque
pronuntia se, cum non Solum in titulis minoris fidei 2AM ct 2563, verum etiam in Ven. Drer. Hierap. Lytti Mnem. II reperiantur μυγα, κῆνσ, I Tiso, vid. p. 20. 2 l. - φανος pro testantur imi; tu et vet Ἀσμα in titulis.
5. Servant vero ii vocalem nec in a mutaut Cretenses in vocibus, quae ex ε eam prosectam ostendunt. Cuius generis Sunt: ai nomina, quae in - νης, - νρ desinentia genetivos sormant in - ῆος, - ερος Vel V0cativum tamen in - ερ) exeuntes, ex. gr. Μενεκλν ς 3053. 30b7. - νικar, ρ Drer.
e) omnes voces et formae verbales quae originem ducunt a Stiivibus in E desinentibus, ex. gr. 7 Πια Gort. 7, cuiuS Stirpem γεν, γνε Vid. ap. Curti p. I 60, - Gρρυτος 2554, ω, quod prodiit ex se. . ρε, Ahr. Dor. I 46, - φιλ ει ρ, ut voeabantur a Cretensibus amante vid. Hoech. Kreta III. l0η Sq., Mueller. Dor. II, 288. - σινγι - 2554, 38. 46. 90, 99; 2556, II. - πολε ι σολ 2b55, 15, - . ἐμιορκ Παιμι ibid. 22.6. Denique, in quibus non patet cur ii didierint Cretes, astero haec: a nomina in c, gen. - V ος, exeuntia, ex. gr. M 9 unde M ira, titi, - λοῦς, undem ria o ortum est, in epist. Epim., - licuet. εα titt. et scriptores. b) nomina numeralia, quae Vulgarem Praebent clausulam in v a ra Pt - imo οὐ
sic ς ε', orici, vet. Lyn. I, 2; Drer. 163; 2556. 72; I, 28, - ὀγδοήnκοντα Dror. 13. ci verba, quae declinata Stirpem augent v vocali, ut γεγεν νει ς I, 87. 89. di singula vocabula: Did .LU Hef., Vid. I . 20 - .se ooc oppidi nomen in tit. Drer. et Cram. Ana Ox. II, 69. - δίι et ἐπειdi , in titi. - 1 . ἰ dii, titi. - , Πλ0ν et καλ.σ9 υ 2554, M. 2556, 34. 36. - iis ur I, 2, ubi Scribendum Videtur x: ιίσσευν, cons. τι, υιισσον in ut LDulpti. ap. Uescher. Et Foucan. Inscripti de Delphes. Paris. 1863) nr. I 26, 10. 2I3 Il, de cuius formatione scite disputavit Curtius tu relati. acad. Lips. 1864, class. histi phil. P. 22ο μισσο : ν /ιισν - σι Mis: non). - 'Meci, in titL - Ι Θ ς 82, 11: I. 3: Drer. 33 et ibid. γίασσα nomen, quod mirifice admodum deriVatum est ab ξρ πω vid. Vischer. in Nov. Mus. Rhen. X. 39η, C. F. Hermania. in Philol. IX, 698. - particula negativa, ubique. μ ν mensis) eiusque eomposita in titulis, quod eum nusquam ct exhibeat, Voreuschi P. 29 de Εἰλιαν mensis nomine coniectura ὁ του EI vana estiis. In paucis Vocibus praeterquam in eis quae contractionem vocalium an et M prae se serunt ) a vulgari S tis vice iungitur apud Cretas. Sunt enim: Vid. g 12. H A. 3.
32쪽
πρατος I, 25. cuius radix pin ) apud Graecos, exceptis Doribus et Boeotis, 33 o sonum adsumpgit. - θε sol tam in tit. Rhodovaniensis v. 2 sed. I sion Thenon in diar. Revue Archeol. XII p. 396 sq. , de cuius vocis quamvis variis modis temptatae origine parum mihi liquet )II. De η et ω pro vulgaris linguae diphthongis M et muUt a pro n vulgari positum, sic insignis dialecti Creticae Doricae) proprietas ea est, ex qua η et co vulgaribus ει et οὐ diphthongis respondent. In quibus duplex Originationis genus
discernendum est, alteriim quod ε et D ad Suppletidam conSonam eliSam producta, a Iterum quod η et tiν vocalium quae concurrebant μ, εο, contractione orta doceti Quo degenere mox, nunc de illo quaeremus. Productae Sunt vocales 1. ubicumque ν excidit ante σ proximum, εὶ quod factum est M in participiorum, quorum nominativus cadit in - ων, dativis plur. μεαενυσι 2557 B,
c) in accusativo plur. declinationis, quae dicitur secundae, in quo plerique Cretensium breVem amant vocalem, alii, ut vidimus p. 18 sq. ν retinent, alii ν eiectum Supplent producta vocali. Hanc rationum praebent tantummodo titi. 25M, ex. gr. σι ει ιαχωs V. 1l, Πύς παρατιυς cito G V. 60, τως ν isti0ς v. 76, et 73, 13 :raecti r-ς, 28 Tννί - Sed ea Suspecta, cum in eodem titulo legamus πατ αὐτος v. 7, τός v. 2ηὶ, et epistula Epimenidis, veluti in τε proti Hrae, κακως ανδρος, ἀνθρωίειυς, quibus conseras Latinorum accus. in σε - et - ia. 2. Eadem obtinet lex. ubi σ vel ante vel post consonam liquidam evanuit, quam probant: a verbi εἰ ii infinitivus εμεν, in titulis R) εὶ ιεν, quod in titulis deterioribus reperimus, corrigas in tit. 2554, 893, unde Ahrensium secutus concludas ἰ ιι quoque et i μές Cretas dixisso pro Osii et εἰsιεν.b verborum liquidoruin uor. prini. veluti παγγγ . um 2556, 43 t παραγγελυντι I, 18 qui titulus complures exhibet forulas vulgares), - δποσr .άνιων tit. III, 2. Dubium est ν εν pro reis ιν restitutum in tit. 2556, 22 ah Ahrensm, cons. Fran2. Elem. epigr. Gr. Ρ. 207. 3. Oblitterata alia quavis consona aut priore aut posteriore vocalem productam produnt haec: diar: λιχοπι -οtiae trον Κρ. Hef., Vulgo πιιελχον, de cuius radice m ri Vid. Curi. p. 295, de /--χος Aeolico Ahr. Aeol. D. M. - ἄχ ρον, vid. p. l4, de s quod radici fuerit Curi. p. 137. -- d si, de quo cons P. 20 et Curi. p. 507. Mi. - δ ρας in titi. 25M,134. i69; Ven. 18. 19, cui ad ira Hesychi gl. δὲ ρωδεe' βωνοι, - δν os ' τρην λος, conlatis vulgari δει octe, Aeolico δεμα ' δειργν. - τῆριξ' περδιξ M. HeS., quod prosectum a περδο verbo, Latino pedo cum 22li Creticam comprobat glossam πῆ γρο α φόδευσον, vid.
- Βιυυς hominis Cretensis nomen, quod legitur ap. Polyh. VIII, 17. Quibuscum Si compar
Cl. Curi. p. 256. - Ahr. Αeol. 186. - φὶ es Cure p. 228. Ahr. Dor. 182. - ' Vulgarem rationem secuntur nominativi partie. non pass- qui in titulis Cret. desinunt in - εις. - De variis infinitiv Isormis vid. g. 14. V.
33쪽
verimus Aeolica δολλογαι, βέλλα, βοώ.ε Ahr. Aeol. 59), dubium nobis non erit. quin
voces Creticae productionem suppletoriam passae sint eiecta consona. Orta autem videntur
Dura ex βῶνα Curi. p. 48;), βούλη αι ex trauntiora scons Gotii. vilesan, vet. Theod. Hellan , nec quominus hoc Statuam impedit, quod ex lege verba cum - jam i composita j mutant in vocalem, elim linguam haud ita raro in Singulis rationem a vulgari alienam sequi consteti Sic in σπείρεω, 2556, 18, cui respondet Aeolicum σπί- Ahr. p. 533, dialectus Cretica vulgari usus est semivocalis epenthesi. - εἴροι Ven. 20. 22; 256l , 58 restit. v. 65 pro SPOI3, Ahrensio quidem p. 584 cui unus solummodo loeus 266l , in
promptu fuerit, Suspectum, ex Fgιρος Sive o ne prodiisse docent Ionum ote , Corcyraeorum Ορμος v. ορβος in titti Corcyr., quos vid. in C. I. nr. I909, Κirchhoss. Stud. g. Gesch. d. gr. Allili. P. Tu Sq., Maelisi nulli. Nov. Mus. Bhen. VIII, 57b, Curi. bl 3. Atque eodem pertinet εἰρεue in titi 2554, 195, quod in tit. Drer. h2 ο ρκια ) legimus. vel lapicidae errore pro θνρεῖα scriptum vel eodem modo natum quo odoricis pro odiacis, vid. p. 11.4. Incertae Originis, quamquam non aliena videntur ab eis quae modo tractavi, vocabula sunt haec, quae pleraque in servatis v et co pro vulgarihus ει et nv conspirent cum Aeolicis κ i. e. κῶνος statuit Ahrensius p. 27l, Hesychi glossa κ eo ει ' ἐκει Ko mutata in κ/ννοιμι κ. r. λ. - im iamv in epist. ΕΡim. et titi 2AM, I 64 'vos . - Λώραν deae nomen in tiL 2507, 2, R ieyrae in tit t. ex. gr. 2 L, 13 3. ln4; II. I 4. 2I, κε=γλίσκος 'το ιειρύκιον Κρ. Photius. idem traditum ab Hesychio, quibus vocihus conseras κοῖρος lari se prosectum a κήρεος, quamquam non nego alia vi vocalem potuisse augeri, vid. Curi. p. 145 et eiusdem Studien I li. 249 sq. - disti bra Ke. Is es. , quae gluSSaeum antecedat glosSis dostia i xlετος ' D. tosti roς - διυλοδοιαῖς' οἰκογενεῖς, ipsa quidem emendari vix potest, id tamen probare videtur, Cretas J 9iος dixisse pro με λος vulgari Vid. Ηey p. 25, Ahr. Dor. I 63. xi 5. Denique singulare est ευν oti, quod reperimus in tit. 3053 A, II, tum olo Sit
in tit. 2556, 22, vid. Ahr. Dor. I 67. g. 10. De syllabis snalibus non produetis.
Doriensium nonnulli, CretenSium plerique Singulari et prorsus diversa ab ea, quam modo inlustravi, usi Sunt ra ione in tractandis vocum, quae in P vel a desinunt, syllabis finalibus. In quibus syllabis Si V alis vel consona eliin erat, non produxerunt vocalem quae remansit, sed brevem SerVmerunt. Quod testantur: I. declinati0nis, quae amplectitur Stirpes in vocalem exeuntes, accusativus pluralis, licet ex accusativis in - ος deSinentibus et e grammaticorum de universa Doride testimoniis Abr. p. 172) concludamuS, idem factum PSSe in accusativis, qui cadunt in ue, nihil enim nos iuVant tituli, quorum plerique conscripti Sint oratione pedeStri. USi autem sunt hac accusativi forma:
82. Ven.). Item sortasse Allariotae, quorum in tit. 73 alternant quidem - ως et - ος vi i. p. 3 l), sed non Solum is et o saepius immutata sunt in Lebasi exemplaribus, Verum etiam infinitivi et suturi formae reperiuntur breviatae. Contra in tit. Drer. quod legi d v. 95 thς αλος γεοίς lapicidae errori tribuere nihil ambigo. a Nam huius tituli dialectus inmutanda n voculi vulgarem sequitur rationem, Veluti in votas ni , euoi eior; qui 't,
i Titi Drer. non Pin ot m Doricum, sed ubique exhibet oi . - μολώνια et δοὐλας in ''mhil eontra valero recte dicit Ahrons. - Totius tituli seribendi genus, quod Dothierio ip. I' documentum est xntiquitatis, mihi lapicidam imperitissimum fuisse arguit
34쪽
T D κοσμον, ποLoiam, AcuοVν, ουρονος, ovem o aliis, in quibus explicandis astipulari non Ρ Sum VOrelaschio, qui p. 4, si suspicatur o in accusativis ex. gr. τος νήιιος pronuntiatum
Se in vel es, item atque ε pro ει seriptum Sit in infinitivi terminationibus vid. nr. 3. 43. At in titulis sane Atticis, qui seripti sunt ab illo tempore quo acceptum est alphabetum Ionicum usque ad Olympiadem fere centesimam decimani. Saepius inter Se commutata Sutit m et O, imprimis in accusativis et genetivis, in Creticis titulis non valet haec ratio, quorum titulorum plerique aetate non Superent Olympiadem centesimam tricesimam quartam ob eamque caussam ubique exhibpant ni , ubi postulatur a Doride severiore. Ad quod cum accedat quod Cretensium litterae antiquae ostendunt ductum Ionicum, mutationes igitur ab Ionibus laetas prius receptas esse a Cretibus probant quam ah Atheniensibus. in titulo Drerio, utpote qui antiquior est quem sumamus praebere rationem Sermonis vulgaris. gen is indigenae dialectum, quae cognata suerit Doridi mitiori, servatam esse conicio. Denique M sonus ubi pronuntiatus est in titulis recentioribus exprimitur litteris x vel nusquam sola ε littera. 332. Numinativus pluralis nominum, quae desinunt in - ενς, pro - εις vulgari exhibet - ες in IIetaim ς, 2556, 30 quibus tamen in Drmis cum in eiusdem tit. v. 46 scriptum sitIIριανσιεες, Cretes modo ciueisse modo retinuisSe Videntur ε vocalem. 3. Ini initivus praes. aet. in - ειν vulgo desinens in titulis, qui dialectum accuratius Servaverunt in - εν exit ν) veluti τερεν 2555, 24 rἰκrεν 29A5. 25: Ven. 73. σοῦ εἰρον, φήγινο, 1κεν 2556 I8.42. Drii σεν 2558, 6; III. 9; nonnunquam ctiam in titulis, qui maiorem partem Praebent formas vulgares sed eas corrigendas. sic circi Πν ώσκεν, εξορκί&ν 25M, 34. 35,
Vulgares reperiuntur sormae, item in tit. I, in quo Rhodiorum dialectus praevalere videtur. 4. Inlinitivi. qui contractione adhibita vulgo exeunt in - ε iv. syllabam - εν exhibent eiecto ε antecedente, ut in IIptii σιες nomine. Cuiusnsi di exen lita sunt: a) verborum quae contracta dicuntur, infinitivus, Veluti αδικέν IT 3, tiarao ρεν, ἐνιχ uois Gort. 10. 6. in quo quidem titulo ε et uno solummodo utuntur Signo, Sed - εν clausula cum universa Gortyniorum ratione congruere mihi videtur. ε)
quibus conseras Homoricum intin. - εειν.
5. Praepositionis εἰe, quam ex ενς natam esse constat, apud CretaS forma usitatissima erat D. 6. Denique Singulare est δε σεύιον - ενιεσriarεον - ων vel - ονγὶ in tit. III. 6, quod utrum syllahae finalis correptionem prodat, an eis adnumeraudum sit, de quibus dixi p. 27 formis diiudicari nequit. Quibus omnibus perlustratis hanc statuere liceat legum: Cretensium plerique in eis formis quae continentur numeris i-4 syllabam final m. quae amiSerat vocalem vel consonam non produxerunt, id quod eo quoque confirmatur. quod nunquam correptae sunt in lingua Cretica Vocales, quas quippe contractione longas, veluti co in genetivo Sing., Vel ad supplendam consonam eiectam antiquissimo tempore productas esse constat, eX. gr. ω in δέ x sto/r, xi in ποι rasem Paullo tamen pinguiorem fuisse quam vulgarem sonum ε et O vocalium in his syllabis non negarim ob eamque caussam lubens adsentior Ahi enSic p. 3IJ, qui perscrutatus varias accentus ponendi rationes vulgarem commendat.
I. cev diphthongus ex ci prosecta videtur in mi τίευν civium Vaxi nomine in tit. 30M,1. 13. 17. 23 iteui 6b eum eiusdem tituli Vv. l. 2 praebeant .mξίων)ὐ quod Voret aschius p. 7
) otio in titi 2557 B. 25 non mutandum o so in os D. sed i υἰν. planum est. eons p. 40, Ahr. p. 260 - ,ὶ De syllaba infinitivi abiecta vid. Ahr. Dor. a 78. - εὶ Cobotiis looit διυ ινλυννεν, quod lapicidas errori imputandum esse vero iudieat Naber Nnein. II. 35. Aecusativi et infinitivi formao breviores reperiuntur in altera tituli ven. parte, quae a Gortyniis et Hierapyiniis exarata est.
35쪽
non debebat revocare ad νάπαρος, tum in 'Pαυκος sin tiL 3051 s. 63 et ap. scriptores) oppidi
nomine a rad. ἐλακ nato, denique in Hesychiano λανξλ' daei ς Λρ., quode vid. p. 17. 26. noti In quibus tamen vocibus, cum in tit. 63. 3 reperiamus 'Pι κίονς et in tit. 76, 17. 22'Eρωνι sν, sed ibid. vv. 4. 36. 38. U. 47 ' αννίευν, diphthongus nihil nobis indicat. nisi a vocalis quandam ad o inclinantem pronuntiationem, ad quam exprimendam cum littera deesset, diphthongo usi sunt qui voces litteris mandaverunt. Similiter in linguae inserioris Germaniae sontibus sonum, qui medius est inter ii et v, vocalibus ii et o vel diphthongo in denotatum conSpicimus ex. gr. in han hon, limn klagen klogen, klaugeu, quocum conserti idem potest sonus, quo utuntur Angli in proserendis Vocabulis qualia Sunt isWater, salin. 2. ia diphthongus t vocalis locum obtinuit i in cinor ει σεi Drer. 16l, ἀnorεισἄris 25M, 65 : 2556, 27. ii, αποτεισαι μυν Drer. IM. Eιναιο τοσιος Ariacis ini Κρητὸ ς HeS., E Ptir ' π όλις μιμιυς El. M. 302. l2, quod oppidi nomen item ' νατος audivit, vid. p. 8, Eis αν s. Uμήλιος tu menologio Florentino pro 'hi αλιος, quod ab hominibus doctis revincatum ad ικ radicem legimus in tit. 25M, 3, τεiοπι ποiον δερ. HeS., cui c0nserra pr0- nominis ria formas Aeolicas τίον, τίωσιν, Homer. et II erodot. ἔδει, τεοισιν Abr. Aeol. p. 127j. 3 At ex altera pane eum ι legamus pro ει vulgari in te, iως Ven. s. 68 et Πιθαrυς, quod ad εἰδέναι revocavi p. 6, hae permutationes explicatum suum habere mihi videntur e ratione,
quae intercedit inter ει et 4 SOnOS. 3. ει ex ε prodiisSe videtur in Voce σεμ α ' i'. t . vid. D. 2l, non minus Intra quam
hi erem pro Mi εμι in Drer. I 32, quod ex analogia vocis Πρειγενιῶς similium formatum eSMeoniecit Hey p. Ib. 4. οι productione quadam repugnante Severioris Doridis legibus, quae is postulant, ab ο prosectum est in hiSce paucis vocabulis: Moor ς' Delasti ἴδεῖ sit domu tiῶν Hes., cui cons in tur i, - κι νοίει ' ἐκεῖ, Vid. D. 32., - ονρκια ut o iati Q in tit. Drer. 52. 12i, tuus p. 32. B. εν, quod respondet ει Vulgari, originem ducit ab D vocali in Ilithyiae nomine Cretico
h0e nomen derivatur a stirpe ἐλνγ ia ἰλιγαὶ, h) cui addas είκη, montes Cretici, et βρει ς, locustae apuit Cretenses nomen, testibuS Hesychio et lexioegrapho in IIekk. Ann. Gr. p. 223, 30,pimsecta a radicibus λ κ istucere' et ger i sevorare Curi. p. 147. 603, item atque τε ρος a rad. mi, τεθεω a rad. g Pr, alia. ε) . lam hinc emendandum est ' Dσίν ιν in tit. 2554, 182, quod mutetur in 'Eλερ ιGr vel Ἐλείσει&ν, cons. p. 12.6. Ex eadem vocali natum eSt οι diphthongus in IIo ιον Drur. 24 pro Πυθιον, quocum compunas Hesychiana γε ita ni Πον Ae., quod malu ex γερονταν ortum habet Reyp. bi, cum explicetur altera gloSSa γερνιας ' γερ υν, - ὁ - καλγον κῶλιὸν probe mutat Hey p. 2V3 Re., quod a deῖς natum esse nemo non videt. E quibus discimus Cretenses, i, isteriore sane tempore, οι diphiliongum Similiter pronuntiasse atque Boeotos, de quorum moro scribendi ν Pro m Vid. Ahr. Aeol. P. 191 Sq., nec aliena videtur suisse haec Pr0 nuntiatio a linguis Laconum, qui Mema, IDiouu dixerint auctoribus I'hotio et Stephano i yz., et Lyciorum, in quorimi tit. C. I. 4232, 5, legatur notati , cous Ahri Dor. p. b66,
vatum esse conlato orae lacile eSt intellectu, et in αἰ Particula, quam vid. I 16.8. on diphthongo pro ευ Cretica Sola dialectus utitur in im δια - ς ε θῆ Ke. Suid. et Phot. . vid. p. 2b, et in Verbis ἐζυμωαvrες et μυλιομενως tit. 2556, 53. 74, ceteris titulis 25M. 255b. 2bM. Drer.) ihi amo praebentibus.7
36쪽
9. ι vocalis diphthongi, ut in universum apud Graecos in vocabulis usitatissimis, in stein Cretensium lingua nonnunquam omissa est ante vocalem subsequentem. Cuius rei exempla haec Sunt:
De formis solui Is et pontractis.
Boeckhius in Com. Inser. Gr. II p. 402 Cretas amantiores suisso dicit formarum
Solutarum, hoc est Saepenumero n0n contraxisse vocales concurrentes. quae Vulgo coalescerent,
a quo more differt Lesbius distrahendarum diphthongorum. Quam Sententiam quamquam sormae contractae set eae saepe, ut videbimus, Vulgares frequentiores leguntur quam Solutae, in universum probare non dubito. Nam sontes dialecti Cret cum eius sint condicionis, quae Saepius lamas genuinas ab eis, quae posteriore tempore irrepserint in dialectum, discorni non sinat, e formis solutis quas haud raro reperimus in illis sontibus concludere licet, latissime patuisse earum rationem in genuina et antiquiore dialecto. Sed duo sunt genera: Ι. Alterum genus, quod diaeresis vulgo dicitur, eas Rmplectitur surmaS, in quibus diphthongi vulgaris prior vocalis producta est ), qualia habeS: ανω λον 2554 52; 2556, 38, cui conseras Hes. glossam re δρεῖα ' ἰσχύς. καὶ τασνσο ια Ae pro P, in qua confudit auctor ανδρεία et inde iri s. ωνδρεια, - stuo 25M, IM, - Πρηεν ris 2556 4, vulgo leos αιον, vid. Hoech. I reta III, 443, - διήιον, quod vid. p. 2b, - λωσελον scol. Hybr. 2. 7, - οἰκυως III, 13,' - πορ/gio 2556, 29. - ς ρει γν itii bid. , - Πρνrtivi ον 25M, bl; III, 15, - χρ ὴ re Drer. 84; HeS. Iesior' rat u a.
In quibus vocibus non temere sed proliter eonsonam explosam ε productum esse docento .ior, προτο- ιον, Πρειγγον, et odi iis , χρ3'ῖον, utpote quae natae Sunt ex θυέῖον, mor- τανδειον, Πρει γέμον, πορε ον cons. Hes. πορεις , χρείσιον. Sed eadem sortasse ratio
agnoscenda est in nomine, quo servi publici apud Cretas appellati sunt, ravum, misere, mia, ' latente quidem elua origine. 73 Ceterum formae vulgares αοεiον, προθεια, meret υνεῖον aliae reperiuntur in eisdem titt. 2554. 2556. III. Drer. et in titt. I. II. III. 77.2. Alterum genus continet sormas, quae vocales Vulgo contractas exhibent integras. Quo pertinent:
n) ex nominum, Pronominum, verborum flexura haec: ci) εο et ει is in verbis contractis. quae eadem ιs praehere et icu Vidimus p. 26, ι κεχιεν 75, 39, - ε ratis ιεν, - πειρε καλεον, 80, 43. 16, - ψε ε - , - εὐορκεονει, - ἐφορκεονει, - -λεφονως, - πωλε-o, - ών μενον 2554, 58. 202. 203. 20. 71. 72, - κοσιιεονζες, - προαιρεχιενοι 72, 40. 26 quae dubia sunt, vid. g 17 , - αλγεοντι Epim. epist , - νωνέονι ες Hybr. 10, ubi v. 9 ne restituas cum Dindorfio 1προσκννενοι,
Memineri ex. gr. ποεῖν, rooDroc, ἡος. - ' Cons. Christ. Lauti. p. 47. - ' Cohaerere quaedam videntur eum diphthongorum pronuntiandarum ratione. de qua vid. Curti Erlaeuti p. 17 sqq. - Not mest hoc genus apud Ionas. - Dorieum dieitur in Ann. Ox. II, 244. 28. - ' Vid. Rehmidii not. ad Iles. gL is Dλεία. - Cor es ad Strab. XII, 3, 4. Goeuling. ad Arist. Polit. p. 453 Sehoemann. liqv. iuris pubi. Gr. Iv p. 1b1 not. 3 3amita ad Minois nomen revoeant, non recte si quid video, eon . etiam Hermam. Lehrb. d. o. Maalaalteris. I p. M. b.
37쪽
sed προσκολοι, - πολεμεων 25M, I93, - πολε ιεcuσιν 3052, 26, - narias Hybr. 4, )et in ve ibi ει ιι sormis: ἐπι-a 73. 2I, - ἐοντες IV, 12; VII, 10, - ἐ-r 75. 44 ἐ- ων I, 36, - εcus εν 3048, 32; 5052, 26; VII, 2, - εium 2556. 14, - ἐωσα IV, 4, - λύσος 2556, 24, - ωσι 73, 19. Τum εο legimus in geneti ViS ex. gr. τεριένεος 2554, 164, - Ἀρεος VII, 1l; 77, 24, - et εορ, vid. p. I9 denique εω in adiectivorum et pronominum genetivis plur. ἐμελίων I, 5, - σtγγενεων 76, 21 -- istM- 72, 30. 75, 4. st) εα in nominum, quae in ης desinentia ad tertiam quae dicitur spectant declinationem, accusativis. veluti ' ρεα in tiit. ex. gr. 2554. 25bb, - 'Arερ Qος. γοργὰν M. Bes , - μγγενεα 64, ΙΝ, - σιγγενεος Tri. 39, nec dubito, quin nomina neutra pluralis terminationem habuerint - εα Sed salso Cretibus impertiri puto κρῆ pro κρέα. quod legitur ap. Greg. Cor. p. 359 et Gramin. Meerm. p. 659 sed: Schaeser). Nam ab illo Creticum tantum dicitur uυς p. 345, quae secuntur omnino Dorica sunt e Theocriti idylliis imprimis eonlectae r) εε Servata sunt in nom. Illur. IIριανσιεες 25b6, 46 3 et in His γαι 2b55, 25
quae singularis est forma, cum in coniugatione εε eoaleScant.
d) ειν Soluta apparent in ε i 2554, 15, aliis locis omnibus contracta.
19l; 2555, l6; II, 22; Ven. 8. 65; Sed reperiuntur formae vulgares in titulis deterioribus,
bὶ Denique Singula, quae non passa Sunt contractionem, adiero: u 9 in rci 0ς' τε G Ke. Hus. vid. p. 24, - δικα μι 2554, 66 quod quidem in disceptationem vocavit Ahrens. D. 292, cum in nominum et verborum flexura an, αοι, πισubique coaluerint. excepto fortasse Isιμεμ, quode viii. v. 6.
εο in νεηινδία, quod Cretensibus addicitur in Procli comment. ad Crat c. 83 his verbis: Nor' i iv ιιεν Drrικοί φυσι, νεηι ictu ει Κρῆτες cons. Boisson. ad Greg. Cor. p. 3Med Schaeseri et idem in tit. Drer. l4b scribendum est pro irasu gre. Non enim persu eruut mihi Dethier. p. 29 453ὶ et Rey P. 22, qui νυιον iv a iras ευ vel νεμοι ii nomine ab hoc verbo ductu derivatum I utant, hic ut significet Sedes novas, ille ut sit magistratus denominatio.
In eontrahendis vocalibus Doris severior certas sequitur leges, quac si in titulis Teio- Creticis, Drerio, eis, qu0s continet Boeculii C. I. Gr. inde a nr. 2562, itemque in titulis 25M 2557 II 'saepius servatae n0n sunt, in his formae vulgares quae leguntur incuriae describentium debentur, in illis mutationi cuidam dialecti, in quam inrepserit vulgaris vel aliarum gentium lingua. Sed haec aeeipe:
A. re cum v0calibus proximis contractum: I. αε utrum in verborum flexura coaluerint in a m in ut apud ceteros Dorienses, non si iit exemplorum penuria discerni nec iuvat nos, quod apud Hesychium legitur δαιιιονν riu ' δΩι ιονί&Tm Ke. Nam liaec non Sola eSt glossa, in qua satis suit nosvehio dedisse vocabuli sormationem a Vulgari diversam, ut nostro loeo dat/ιον tims pro vulgari desis orcico, neglectis declinationis et coniugationis terminationibus, quae propriae
llationem vulgarem sequitur μος ex natum, Drer. 28 et Ἀλι-ου ibid. IV .
l, quibus eon . etiam fi 17. - ' Vulgares sane formae non desunt in titulis minoris fides.
38쪽
2. α' in coniunctivo verborum in tu exeuntium a emciunt, Veluti Ven. 67, σι στα I, 3b, quo confirmantur quae de hac contractione disputavit Ahr. Dor. 313. s. in et citia contrahendis a primas partes agit. exceptis coniugationis in - εω persona Prima et verbis monosyllabis, in quibus contrahuntur in OL Sic a legitur: a in genetivo plurali declinationis, cuius stirpes exeunt in re, timue ad tempora
in tit. 305b. I. 2 64), in nummis, qui Augusti et Tiberi tempore signati sunt, ap. Echhel. II,
302 Sq, Mionnet. II, 272 sq. , et in genetivo n0minum masculinorum, quae eandem Secuntur
h, in verborum in - ιιι coniunctivo, ex. gr. ἐδε ισιμοι 2556, 68, ἀποσrane Drer. 105, ἰσανει 3053, II, di iwιοι Drer. 42, quam ob rem laudandus est Berginannus, qui iuVen. 54 ex --ἔγθoνει restitueri κα ιι 1i ὶθ μει; atque item in Hybr. Scol. 6 τολμαm scribo pro τοὐμμιν .eὶ in nominibus, quae antiquo tempore desinebant in αων, veluti IIoσειδαν m II γοειδίονα) 25M, Iis, unde eorrigas Ilοσειδίπος ibid. 93. B. ε quomodo coaluerit cum vocalibus proximis quaeritur. I. εο raro PaSSa Sunt contractionem, quam Si patiuntur in η convertuntur, veluti in
tab. II, 12, quae sumae produnt vulgarem posterioris temporis rationem, qua nomina propria in - κλῆς accusativum habebant in - κλῆν desinentem. Iucertum est τρει elii I, 72.2. εε ex Severi iris Doridis lege in ii, e mitioris in ει coniunguntur, quorum utrumque
in sontibus dialecti Creticae reperitur, et a' h quidem pro εε in Κλσο εκ N 2558. 2. - M 'inrem Sprau. tab. I, I 0, 4, -
3. Mirum εε contrahendorum genus, quo eicitur ε alterum, exhibent σνντελέσθαι suturi infinitivus Drer. 69, - ιελsitit 2556, 67, - ἄνανίσαι ' καια- Παι Λe. IIeSych. 4. Mi in v nec minus Μ in I ut eoalescant natura fert, quare ad inlustrandum pauca sufficiant exempla haecce: ἀναι λέγrαι Ven. 83, - ΠασιρυιGι I, 68. 82, - τεγ5 2556, 62, - σννδοκι 25bT B, 20. b. εο triplici contractionis utuntur ratione: i)ai in tu, antiquisSima sane et genuina, ad quam pertinent: ἐμωνι ιεν 73. 21, ε lactet cytthιες 2557 B, 26, - noemiatis ιενα 73, 14, - o movi ς 2556, 1 b, sed vid. g 17.bὶ in εν, quam rationem ab Ionibus recepisse Videntur Cretenses item ut ceterarum insularum incolae Dorienses. ' Prima enim vestigia vocalium εο in εti conversarum reperiuntur in titulis, qui continent foedera a Cretibus icta cuin Τeiis et Rhodiis exeunte Saeculo a. Chr. tertio. Cuin ritis, ut cognovimus ex illis titulis, vetus erat Cretibus amicitia, Rhodus mere tura florens latronum Creticorum caussa cum singulis Cretae oppidis foedera iniisse videtur, quorum unum relicuum Naburus edidit. Produnt autem hanc contractionem: α) verborum contractorum surmae εν ανντι et τελεί/ιενα Ι. 90. Tl inier. Rhod.), quibus conseras ποιεύνεαι in tit. Rhodio, Revue Archeol. Vol. VIII lase. 3.
39쪽
β gonetivus nominum in - ης desinentium, veluti Et κροπας, Rhodii nomen, 3047, 14 et 'En μνα,εiς in recenti, ut videtur, titulo quem ediderunt Thenon in diari Reme ArehεoU vol. VI p. 422 Sprau. II, 215. 'r n0mina cum νεο - et κλεο - composita haecce: Kλενιιενίδας, in titt. Lyttiis recent. 2573-2575, Sprau. t . L 9, 12, et νε υννία 3052, 2 79, 23. Plura exempla adferre titulorum penuria prohibeor, Sed quam late patuerit haec ratio inmiti Ore Doride saeculo a. Chr. primo, exempla docent sere innumera in titulis Delphicis
editis a Veschero et Foueartio, ad quod Saeculum item spectant grammaticorum de M' pro apud Dorienses testimonia, quae videas ap. Ahr. Dor. 2l3 sq. 569. c) denique vulgaris in no contractio conspicitur in epist. Epim. et in titt. L II. λ Mo consentaneum est ut contrahantur in eu, quod factum est in futuri persona prima, ex. gr. εννο 'o , ενδ, dcuato, his ε'9, κωor 3 ησυ , ἐπ ρα i 2b55, 15 17. I 8. 19. 2l, tum n0nnunquam in verborum contractorum partieipiis et coniunctivis, veluti io κι σι 2555. 25; II, 18. 24, αδικευσιν Db2, Is .rολε αδσυ 77, 29, -κυάνrι 75, 42, παραιγ ντωι 3052. 25 80, 39Γ troiia, tres 8l. 1 l. deinde in genetivo pronominum et ν ιες, exe Iitis ustila'ν
3047 26 et ἱ ιειων p. 36) denique in genetivo adiectivi ;buσνς, qui est ιίσιων vel ἡ μίσσων) I, 20. V ut vulgo ε ante ut diphthongum positum evanuit in optativo, qui Atticus dieitur.
ex. gr. ci δικοίη 2556, 46 c. οε et Do contracta
in os contracta sunt ex genuinae Doridis lege in tigroi epist. Epim. contra Vulgarem linguam sequitur ἐλωσσοις I, 20 Singularia sunt obira, ' in Mu, DDνείω al. 25M, T 79. 3. 43 al. 'o mi , in nummis ap. Ilionia. II. 2869, quae contractione quadam nata sunt ex Lus 6 al. Sed ovocalis Sonum similem fuisse tu Sono Probe animadvertit Voretraeli. p. 5 et in diar. Herm. IV, 27
st) in genetivo singulari nominum quorum stirpes in o desinunt vocalem. Quae contractio quoniam in omnibus titulis, etiam minoris fidei, nee minus in epistula Epimenidis et in Hybriae scolio conspicitur, non opus ost exemplis, sed nominandus est titulus Drerius, qui ou exhibeat. b) in verbis, quae in 'i' exeunt, quod demonstrent reWθεωμένων, optu' ων III, 3. 4, καλεγ si rei ν 3052, 25 80, 3 M; 76, 33; 77, 11. 27, κλαρώννων Ven. 50.
e) idem qui ii vetum Sit in nominibus compositis non dubito. quamquam nu praebent Dror. 23 in IIολιο mu et 2554, 17 in φροίρια ex ν--χον et προορια contractis. D His vocalium contrahendarum variis modis et rationibus erasin addo, quae quom 0eoalescant Vocum concurrentium vocales ostendit. Cretenses ) crasin nisi in coniunctione καὶ, abiecta ι vocali, et in articulo non ad miserunt. Exempla quae it eant rationem, haec Subsecuntur: ,1. ti - o in a coaluerunt, veluti in γ regendis Ven. 79 κ .rε ιιν 2554, 18l, Io
In titulorum minorum, Mi hoe diario eontinentur, aetatem inquirentes viada impedit. quod editor non reddunx eorum litteras genuinas, aed ad omnes edendos eodem uiuutur litter1rum duein. De Dorib in universam rid A M. P. 22o sqq.
40쪽
5 ω - α fiunt to: τωσυλω 2557 B, 4. 6. O -- D in Dii coaluerunt ratione vulgari in τουν ια Drer. 120. Sed haec de vocalium singularum et consonarum mutationibus, iam ad n0minum, pronominum, Verborum flexuram tra eamus.
In declinatione Cretica inlustranda utpote quae concinit cum Dorica ab Ahrensio P. 222 sqq. accurate explorata, n0n multis opus est: paradigmata, quae severioris Doridis rationem indicant, ad Creticam reseras linguam. Nam quamquam n0n omnes nominum Substantivorum, adiectivorum, pronominum formae in sontibus Creticis reperiuntur, nondi Screpant tamen quae exstant a Doride severiore. Quare proposito satisfacere mihi videor adnotans, si qua recedunt a Doride, vel in titulis leguntur, qui AhrenSio non praeSto erant; saepius etiam sussiciet recurrisse ad ea quae in paragraphis antecedentibus tractavi.
A. Declinatio nominum, quorum Stirpes exuunt in vocales re et n. x 1. Nominum masculinorum in - ας formam breviorem praebet λα reta m Lπκτm, vid.
p. 17. 22, lari Se etiam γα:rra, p. 15, cons. Voreiasch. p. li et Theocriteum ἰνκτα, quod attuli p. 7, Ahrensio quidem p. 224 negante, hasce Mimas eme Doricas. De genetivi clausula soluta an in t δ Πεδαt in dixi p. 6. 36. 2. Dativus pluralis forma adaucta, quam primos Dorienses brevi MSe conuat, reperitur in Drer. 124. Iim Iiωρείαισιν. Contra antiquiorem dialectum haud dubie imitatus est auctor epistulae Epit n. si na, quam hoc loco adserro mihi liceat, Prit ενο εσσι, Vid. Ahr. p. 23 3. Accusativi pluralis triplices sunt terminationes in ovς, σνς, ως ὶ, ος Fo, quarum Prima Cretensium et Argivorum propria fuit, altera omnium DoricuSium, terti' Cretensium et Cyrenaeorum, vid. p. 18 sqq. 31. 32. Stirpium in a accusativos in Gς et ας exiisse extus et formis concludi certe potest. De tit. Drerio Vid. p. 32 Sq. 4. Locativos adverbiales adsero: εν Πριων-i 2556, 3. 38, -rroi II, 3, 'Di Mibid. ii, quibus addo stirpis, quae in consonam desinit, locativum Inori τι Ven. M. 5. Declinatio quae dicitur Attica non reperitur, sed ex. gr. 7λεος in multis titulis, τευ usia in Gort. 12, νυ - 2554, 93, sequi tamen eam videtur Taλως cursoris CretenSis nomen. B. Declinatio nominum, quorum Stirpes in consonas ct vocales ι, v, ο, ω et diphthongos exeunt )1. Nominum in - ος et - ης desinentium genetivus sing. praeter - εος exhibet - ιος in ειριος voce, quam Vid. p. 16. 25. 26, et recentiorem formam contractam - εις, vid. p. 38. Aec ativus Sing. m c. et genetivus plur. neutrorum Saepius utuntur - εα terminatione,
sed - ta in Aetir Myεωr et ii ουδία, p. 25. 2. Nomina propria cum κλέος composita accusativo addunt ν, ut fiat - κλῆν, vid. P. 37, qua ratione in Stirpibus quae consona clausae erant Graecos recentiores inde a saeculo D. Chr. tertio usos esse nemo ignorat. in Minime vero huc pertinent quae commemorat Hey p. 49 noti, γερο αν et δίναν, cum prosecta sint a nominativis γεροιιος, δίτας, et δίβαν,
quod corruptum dixi e. 14, et Ioezνναν, quippe quod a Stephano Byz. prodatur his verbis: rasi di τὴν αἰiuαικον Iπτυς nominis) o; ιι ἐν δισιλλαβιυς Iiser , οἱ ει τρισελλάβως
3. Summi momenti sunt accuSativi ἐπιβαλλοντανς, σrm ρανς sp. 193, qui, utpote solitarii in lingua Graeca, confirmant sormam, quam antiquitus Graecam suisse linguarum comparatio