De dialecto cretica quaestiones grammaticae scripsit Hugo Helbig

41쪽

adhuc docuit. Sed tamen tum Cretas eiecto ν vocales saepius non produxerint, errare i Videtur Iley p. 51, quod a Productum putat in viscita , ἐratiariae, Grarro . nune leguntur in titulis, ex. gr. Ven. Drer. 2554. 2555. 4. Nominum in-ις terminationes praeter genuinas, quas vid. p. 27, reperiuntur vulgares et genet. πολεος 63, 7. I 4: 65, 4. 9. 20 : 66. 2i ah 5. In - εis nominum omnes casus adferre licet hosce: IImωνσιεte ) 2556 21 7ρουματίος Drer. 8, - Iψιανσιεὶ 2556, 18, - τω rereus cresci 72, 44, βασιλ- Ηybr. 10, - Πρι ut σως 2556, 46, IIριανσυς ibid. 30. - Πριαμει- ibid. 35. 45; Ven. 33, - IIo ανσμισι 2o. ii, 30; Ven. 6, - IIρια σιμ Iς Ven. 13, ad quae corrigas grammaticorum de hae declinatione testimonia, vid. Ahr. D. 237. 63b emininorum in exemplum sit Acir 9 deae et oppidi nomen; huius nomen utitur tivo frem. / 2Do4, 4. 70, acetis. μων ibid. 50. 55, illius triplicem accusativi exhibet 10rmationem Aurio 2ono, 13; II. 14. 2n, quae est genuina. -ρούι 2554, 180; Lyti. II, 6 Sed genuina forma rαν Θιρε. iii, reperitur in tit. 2554, 16M, orernis Drer. 25, ubi salso Nangah. legat Actimis. 7) Comparativi adiectivorum exstant accusativus ἐλασσοι e I, 2 cons. D 38 et aeneuVus

8. Addo nomina anomala quae dicuntur haecce: geri. VII, 11, ace. εα 25M. 2555. II. Drer. cons. p. 36. y p aec. Plur. γνmῖκας in titulis. i.. tastis, 'umin I se in nummis, gen. T-ς in numm0, acc. I να, Tara, T im v. I T ram titulis, vid. p. 20. 21. ε 3 ι ι II. De pr0nominibus. )1. Pronomina personalia et possessiva. . . N inativus Sing. Pers. Primae θιά legitur in titulis, ex. gr. 2555. Dreri, Secundae

n quo trim mutandum esse in usuν commemoravi p. 33 not. 1 . Accusativum πιιε videas in titulis, Pti s vero in tit. 77, 24 Teiis debetur leguntur θιός Drer. 84 Hybr. V. 8 quo loco Hur malamis,

2. Pronomen demonstrativum sive articulus. ε)

42쪽

Accusativus pluralis, qui rationem sequitur nominum substantivorum, desinit in τόνδε τυνς, Tola, risi, r/ς, Vid. p. i8 Sq., 3I H. 3. Pronomina κῆ ς et τ νος γ νω) attuli p. 14. 32. 4. Pronomen ciἰr M. quod non discrepat a vulgari, ad vim eius augendam geminabant Dores dicentus crimος uo ἰς, veluti in titulis Delphicis. quos ediderunt Uuscher et Foucari, 86. 131. 134. Ibo etc. at roς ανιον, M. da 87. 92 etc. rei τος res M. Il2 αννος cior 1, intab. Herael. I, 76 αννος aptita, ex qua iunctura duae prosectae Sunt formae seruire , quae legitur in scriptis Pseudo-Pythagoreorum. cons. Ahr. p. 273, et in titulis, Vid. Keil. Schedae pio. p. 24, ut rei ς ανιο α λ) quam exhibent uidum tituli Delphici, ex. gr. οἶς αννον 31, ci ς artoc I 26, ωες ανεῖς I36. 137. 202. 420. Lim eandem formain habemus in tit. 2566, ah ς aci ci ς, Pt in Hesychi glossa ανς' rei rus κρ. . quam corrigas ciLς ci opsek. 5. Pronomini relativo et r est in fronte et Spiritus asper, excepto nominativo Sing. qui ubique praebet spiritum asperum, exempli gratia adsero: P0ρ ες τὰς . si hi μαχ φ/εγα, cui ας κci δενιερος. rhν ωοον ἶρχων τῶν νερ, το ςl θεοῖς τοῖο νηι Drer. I 50. 120. I Di. 9l, νῖν di m κακιος δν Τρε- μιλιiarm mi s utro/ι νοι epist. Epitii.

temPoris videtur ossu tειον. quod attuli p. 34. III. Nomina numeralia, quorum pauca reperiuntur in fontibus dialecti Cretieae, non disseruiit a vulgaribus excepto πρανος, quode Vid. P. 3 l.

I. Pr Sens Stirpium in ii adamasse coniugationem in iis demonstrant otivos II. 2555.

2556. Ven. 2 4 subi Meursius. qui in operis . Creta Ρ 42 narrat, missam sibi esse laederis tabulam a Dominico Molino. legit usoriis p. lud. idemque Eekhel. II, 30l et Chiinull) Drer. in quo titulo niternant Q ινίειν et ψιν si ενι σι uire u 2556. ἀποδεικνιωνιες Si, 10, titulis

in veti tit. Liui C. I. Il, v. I l. 3. De suturi formandi ratioue, quae usu antiquum suppeditet, dixi p. 26, item dolaturis verborum in I, , quae exhibeant ξ, p. 20. Contra ἀναγHJorra 2554, 2b certe lapicidae

vel Chi ulli incuriae imputandum est, eum mos Ibaconicus mutandi s in Spiritum asperum nusquam reperiatur in dialecto Cretica. 4. Aoristulia Ι acti et med. verborum in seu pariter atque suturum exhibere ε monui p. 20. In verbis λ ιι 1 ρ non mutatur a vocalis in ri, sed producitur, ex. gr. in ἰὸν civ&ιιεως Gori. 3. b. II, ε fit se veluti in ti. ios υμάνι ιυν III, 2, Παραγγεitifim 2556, 43, cons. p. 31. b. AuriSti I pass. fortuam antiquissimam ἐλαχήα tractavi p. 26, tituli vulgarem secuntur linguam.

De accentus ratione eons Curetum in acti foe. Iiu. Lips. 1864 p. 22 227, Keilium in Nov. Mus Rhen. XVIII, 263 sq. - In universum eoni. de eoniugatione Doriea Αhr. p. 283 - 353.

43쪽

1. Persona 1 plur. aet. antiquiore more significatur 1 ες syllaba in otiost-πιιες Drer. 102 et εiχ ισrcistrae 2bbi B, 26, in ceteris titulis vulgaris valet ratio. 2. Persona 3 plur. indie. ut coniunci steti ubique exit in - rit. 3 Persona 3 Sing coniunct. Rct. terminationibus utitur et - ut - ει, illam praebent

Antiquiorem formam in o/ non legi aetas titulorum plurimorum Satis explicaL5. Persona i sing. stor. med. desinit in - cis pro vulgari - ' velitu σε eris πν2555, 22, cons. p. 29. 6. Persona 1 plur. med. ubique exit in - 1 ε a Syllabas. 7. Persona 3 plur. stor. II pass. breviata utuntur et correpta ' Cretes in oreMχ- III et drau; ν 3050. 3UA2. GT. 74 . 72, quare in titulis 3 47. 64. 75. 78 διελε rri', in aliis Tei0-Creticis λελεπρο- quae legimus ex lapicidarum peccatis procul dubio prosecta sunt. III. De coniugatione in ost. l. Infinitivorum praesentis aet. in - εν, suturi, storisti II, verborum contractorum in is vel - se desinentium rationem dedi p. 33. 37, e quibus apparet iure Boeckhium etitit. 2557 13, 26 ὀνελαι mutavisse in μελέν. . 2. De participiis pracs. semin. in - ιυσα - ωσα exeuntibus conseras p. I 8. 3l. 3. Participii med. formatio non discrepat a vulgari exceptis res O M 25M, et Mim: iis uς ι 3, 3i, quarum formarum originem Allen. dial. Locr. ' 60 Sq., de L0cr. forma ἐγκυλείμενος, Bocot. ωικεθιεν , Delph. πο θιε-ς, LoSb κ-γι-ς diSSerenS, bieexp0nit: anti lii. 1-j1manas, si-jsimen , e-dmenos χρο δενος , d-dmenos καλεῖ iενος), idem1-jamenos transitu sacto in d-jumenos effecit --3 ενος alia. 4. Verborum quae contracta dicuntur formas contractas perlustravimus P. M in , Solutius p. 35 Sq., eorundem formas in - res p. 26.5. Optativus horum verborum et vulgarem ostendit sorinationem ἐπιορκίοι ιι Ven. et

In ceteris valent paradigmata, quae conlegit Ahr. P. 305-307. IV. De coniugatione in su. I. Pers a 3 plur., quae exit in Prι personae 3 sing. vice fungitur in ἀναδεικνt m 3050, 20, quem morum e sermone plebeio reeeptum Laeoni eam quoque dialectum praeberde et Ahr. p. 3I2.2. Coniunctivi e tractionem ostendunt in re qui formati sunt a stirpibus in re deSiden tibus, ex. gr. si σε o I εt νιγ γῆ, ἔθθμει restit. J Ven. ἀσωστ ra, δε ι' ιαι Dren, in Τe0niunetivi stirpium in ε, ut τε γῆ, υπεχθιγωι 2556, in co si stirpes exeunt in O, VHRμ

44쪽

sortasse ortum ESL4. Aoristi I medii pers. 3 plur. ἐαελ κατο legitur in episti Epim.

5. Aoristi II med. pers. 3 plur. formam συνέλ-ο 2b54, 2, quam Ahrensius pro corrupta habuit p. 318, tueri non possum, quod voluit Voretrachius, analogia Optativi ex. gr. αδκοών. V. De verbo εἰ/ιέ. I. Praesentis indicativi personam 3 plur. ἐοί legimus in Ven. , sing. ἐστί ubique. Coniunctivi personam 3 sing. ρ' exhibent III. V. I sin cuius v. 22 pro ἰ reStituas ri), Plur. ἐ.9νrι 2556. personam i plur. εω ιεν vel scutis 3 348. 3052. 3058 errore p. 38 v. 43 scriptum est 3048 . 74. VII in cuius v. 2 inrowιεν Naberus recte mutavit in κα ε μιεν V. 10 praebente ἐοντες . 3ptativi persona 3 sing. iota subseripio ornata videtur in Drer. II 5, sed tamen cum Et Hl pusitum sit in fine versus l liueamentum vestigium sortasse est Dronominis indefiniti, quod postulat sententia, quae est: ai di δεσσὴς εDItιd ἀγγροσἀνἱων κ. r. λ.; persona 3 Plur. ειεν reperitur in Ven. Imperativi formae limo et εσrων Saepius conspiciuntur in titulis, εστ οσαν tu tit. 64, 27. Infinitivi triplex est Natio, genuina Doridis forma 1 ιεν in plerisque leFitur titulis, veluti 2554. 2555. 2M i. 2558 eundem ed. Sprati. tab. II, I 2, cuius exemplar si Draebet, sed item προξε πις, ins pro προξέ me, Σώσι H. Gl. 62. Ven., sorma correpta εμεν V. 3058 s sed ηιιεν si et 743, Rhodia denique ιγι in Drer 46. 79, qui titulus in formula ex antiquiore tempore recepta exhibet Uαν v. 92. Formae recentiores et vulgares . Israν et εἰναι in titulis deterioribus solis reperiuntur. Participium activi et solutis utitur formis et contractis, illae Arrct, ἐόντες, ἰέντας, ἐόνι ευν, ἐωσα, ἰύπιες leguntur in titi. 2556. I. IV. VI. VII. 72. 73. 7b, liae cis, οἴσα in titulo minoris fidei 2554 et Teio-Creticis quibusdam. 2. Futuri personam 3 sing. ωσεDαι praebet epistula Epim., cons. p. 37, in titulis non reperitur sorma a vulgari discrepans. De coniugatione persecti et storisti primi.

1. Pluralis persona I, ut Dorica postulat ilialectus, in - πιιεc exit, veluti in hi ηωκ ιες Dre , persona 3 uim exhila et, ex. gr. δ:ιεσrίλκανει, ἐξεστραrεὐ-0ι 64. I 3047 restiti), et breviatam quam latia formam in - ων : δ. ιμ-λκαν 3048. 3052. 3 8. 72. 74 cui conferas ἐμιδέδευκ&ν in tit. Gythei oppidi, quem ed. Κcilius in libello, qui inscribitur isZKei gr. Inschr. R. Sparta u. Gytheton. 2. Participium vulgarem sequitur rationem, ex. gr. γεγεωπα, ἐνεσ*κ Ira, καίνεσrinita 25M. I, epico more formatum est πεπτιγῖτες Hybr. 8, quod mutatum velim iii πεπιε. M. 3. Medium non recedit a formis vulgaribus, veluti κεκλιγιαι Nubr. 5. 4. Acristi primi indicativus pluralis personam 1 exhibet Mi0κ ιεν 75, personam 3απέδευκαν 64. 72. 74. 75.5. Uptativus ubique suppeditat m, ex. m. in ἐπιορκε σ&ιsti, ἐσει roderat αν 2555. VII. Postremo appono verba anomala, additis quae singulari utantur Significatione vel formatione verbis. ἀπέλtiis: δγγ in i τι 2556. 43, ἐωγ γελλι Drer. 73. - ἀγκvetret ειν pro καm, citiem νdictum vid. p. 21. - ἀγκωLύδειν pro MI εσIm Cretas usos esse legimus p. 20, ob earnque caussam iure Schmidtius Cretibus addixisse mihi videtur IIesychi gl. κολιάσαι

Hia ipsis diebus in Bursiani libri qui inseribitur tiGeographie v. Grieeheniand voL II p. 577

45쪽

De praepositionibuR. 1. Praepositionum nonnullae in Cretica ut Dorica dialecto servantes antiquiorem linguam dissentiunt a vulgaribus. Sunt autem: aὶ πρ praepositionis forma πορροι quae adhibita metathesi in ex prati forma

formam communem praebcntibuS, quae composita conspicitur in noγοδον, no ς I, 6. 13. 67 et γνηύγονε ες 75, 24. tali quam rem genuinum habere non licet σπωσrasiti vocabulum in melioris sidei tit. 2556, ηI, quod totum furiasse e lingua vulgari propagatum est ad Cretas. In titt. vero 2554. 255T et in Scolio Hybriae et re si legi mirum non est

46쪽

b) ιιετα sorma vulgaris in plerisque titulis reperitur, et δα, quae et Aeolica est, in epist. F.pim. et titi. Drer. 4 I; 65. 7 3050). c) εις apud Crotas et Argivos suisse grammatici testantur, vid. p. 19, tituli meliores se pra bent.

De adverbIis et partieulis quibusdam. I. De adverbiis.1. Adverbia, quibus utuntur Cretes ad significandum locum in quo, desinunt in ει, I, se νι, οι, P: in ει exeunt πεi Drer. 126, οπεῖ I, 100. δὶ5 et I OStendunt ex. gr. εκ -ερῆ 2554, 75. 58 restiti ab Ahrens.); 2556, 77, ὁ: 2554, 56, ε καrερῆ 2556, 20. 26. 28, πη episti Epim., in qua Ahrensius Scite restituit 1inmisi xid. p. l0. 30) et meth eX TDDrse. τι praebent ii s. tr ubi ' II, 16. 22; III, 16, rτί' o δε M. Hes., οπνι Vm. 68, in quibus sormis conlatis adfirmatur certe coniectura Ahrensi, quem Hesychianum κνῖγνει in κινονει vel κν mi r muta se dixi p. 32. itemque in tit. 25M, 18 mecum restitues τὸ pro ore οι legitur in adverbio ab ἐξ descendente cloi Drer. 67, cui conferas Syraeus. es et Moi. Os denique reperimus in O Ven. 69. Nata autem sunt haec adverbia ex antiquis casibus locativo et instrumentali; cons. Curi. Erlacui. P. I 59.

u De grammaticorum testimoniis vid. Ahr. Dor. 361 sq. - ) Eadem Aeolica, eont. AM. Aeol. 154.

47쪽

2. Adverbia locum in quem, quem versus indicantia desinunt in g, ὶ sic legimus

ει ς τυντῆ a sto e 2554, 76, quod bene transtulit Ahrensius seleges huc spectantes.' ἐς αHαν πετρον, g α μινία ibid. 110 Min alteram rupem, quam versus lingula vel syrtis)

unde emendes περιci irrisιε Περε ι1rαξὶ tos a Grεφωνα 256l , 69. 62, si οἱ se οι εοί Ven. 20,χg ὁ ποταιιος ibid. 25. Eadem terminatione mirum in modum οπce coniunctio utitur intit. 3053 A. ii his verbis οπιι ευν ἰσ-ι TVm, tit. 82, 18 -υς praebente. 3. Adverbia, quae a substantivis derivata designant locum in quem desiisse in - δις demonstrat Ahrens. p. 373, quare Suspectum mihi est AA Wmli in Lyri III, 12, cui solumeomparari poteSt tu καδε ap. Thucyd. V, 77.4. Locum unde adverbia in is exeuntia significare apud Dorienses testantur grammatici

Ahr. p. 3743, in dialecto Cretica reperiuntur et o ici 2554, li 2. I 21. l23. 163 et rcῖδε ibid. 158, de quibus quippe ex ablativo ortis vid. Ahr. p. 376, YmhWein. in Curi. Stud. I, I, 80. Auxilio γεν syllabae, quae quidem rara est in dialecto Dorica formatio, ficta sunt adverbia a nominibus propriis derivata Bia 3- VII, 3, Iis , σόθεν GI, 4, Ἀσωμεν 67, 2bet 74, 28 3058, 13, qui exhibet cir γειν, quod egregio Ahrensius emendavit p. 376 et in Κulini diar. III, 104), quibus adicias ὁφογεν 69, 9 sp. 14). b. Adverbia temporis in κέι exire indicavi p. 10, contra legem peccat reritia Ven. l2.6. Adverbia modi vulgo in ως desinentia eadem sunt apud Cretas, sic in titulis habemus tantio; υπνως, ἀκολοίocus alia. nisi quod in titt. 64, 14: 72, 16: 74. Ib reperitura κολον ζ o. quod in ibu Iti mutandum videtur et eis comparandum adverbiis eo quibus dixit Ahr. p. 372. 373. MAdverbia in x Cretice exeunt in v. veluti voDv ἰδί re in multis titulis.

7. Adverbium numerale αμ-ις api αξ commemoravi P. 18.

II. Particulae.1. αεί particula. de cuius origine vid. Curi. p. 345, his utitur sormis: αἰεI 64, 12. 23; 65, 23; 77, 3i; 8l, 19, - αεί in ceteris titulis - αἰής Creticum esse testantur Greg. Cor. p. 345 et Graium. Meerna. p. 658. contra αἰέν sorma, quae non minus Cretica dicitur sublesta nititur auctoritate, vid. Ahr. Dor. 106. 379.2. αἰ Vocula pro εἰ saepissime n0bis occurrit in titulis, veluti 25M. Drer. I. II. III; sed tamen exeunte saeculo a. Chr. tento εἰ in usum venisse videtur, cum non solum in titulis minoris fidei raM et Teio-Creticis plerisque, verum etiam in titulis melioribus 2556. Ven. Vicissim posita Sint αἱ et M. 3. in particulae vice fungitur κα Dorica neque ullo loco in titulis Creticis is legi. 4. t ν pro οἶν Vulgari attuli p. 32.

De insignioribus dialecti Cretieno proprietatibus.

In conligendis et summatim repetendis, de quibus supra scriptum est, Creticae dialecto vel soli vel soli cum alia, Laconica imprimis, dialecto Dorica addicendae sunt haud paucae pr0 prietates linguae, quas perlustrans imius Cretensium dialecti differentias quasdam indicabo. Ac primo loco nominanda est accusativi pluralis forma in νς, quam antiquiore tempore in omnibus declinationibus et apud omnes gentes Creticas viguisse veteres de monstrant tituli Gortynius et Axius, eum temporibus recentioribus Latii, Priansii. Varii sesistam retinuerint, ceteri vero Cretes, ex. gr. Aptemei, Arcades, Biannii, Gnosii, Gortynii,

48쪽

Hierapvinii. Lyttii, ν eiecerint non producta vocali antecedente, quae eadem ratio reperitur in titulis Cyrenaeis scyrenis multi erant coloni Cretenses , Theraeis, Cois, Delphicis antiquioribus, Astypataeensi. cons. Ahr Dor. 172 sq. 565. Sed Doridis Severioris morem Producendat ob consonae interitum vocalis exhibent epistula Epimenidis et tit. 2b54 qui titulus paullo recentior mihi videtur titulo 3058, in quo Servata est lingua antiqua. Eadem linguae constantia in retinenda ν consona, quae apparet in Rccusativis antiquis, ex eiS cognoScitur formis, quas codem atque accuSativos auxili loco; cum accusativi autem sorma breviore congruit infinitivorum terminatio εν pro ειν vulgaris, quae, ut apud Cyrenaeos, Theraeos, Coos, Delphos antiquiores, apud omnes Cretas in usu fuiSSe videtur, cons. p. 33. Deinde tempus futurum et verba in esu magnam et multiplicem sormarum copiam praebent, in quibus diiudicandis ut certa lex statui possit breviter repetam. quae congessi pag. 26. 27. 35-38, additis singulorum oppidorum nominibus. Reperiuntur autem apud Allariotas: καrοικμος 73 si ria si 'ες 25M , - ἐπαινε ηιεν, παρακαλε ιενα si33, ει χαριστ si ιες 25573, - πειρασο αθci 733, Πρεσi'εtσοντας 25573, - Aptera eos: ορ ιμι εmι 753, - και Hi κἀννας V , - ἀδικέομεν 753, - Draινυυιεν V, Naber. ἐπαινιομολωικωνει tib), - πειρα σJ6ιεν 75), - πεισσι u/ιεν V, Xah. πειρασοφιεθα). Arcadas: π1MἘιεν ον 72, 34, quod addas p. 26 V. 403, - κω ιεοσες. παγιρε ηιεν H 72), ἐμαινί γ' εν 80, B ckh. 3052 ε .cήιHJσδιιεν), raρεκάλεον 8m, - πολυιεωσιν 30523, - ἀδικῶσι, nciσιριυνrαι 3052. 80), - to culi εν, σννri et σηιεν 3052), διανι λαξομεν, χαριξ νιε να 72, 17. 33, non 73. l7. 33, ut salso p. 27 v. 25 et 283. προξηιεν 72), - Biannios: - Ουοντες, οροι ι γε ἐνοι VII), - ποιονιιεν, επαινοῖ γιεν GTὶ, - πολεwοῦσιν G73, - δι civit lici 1ιεναε VII, Xab. διαφυλαξίοιιεπι, ἀνareati ciιεν, crinγηρο φιεν, Dori σύ/ιεν, πειμrG μ

Epimen. episti Iam omnium harum formarum, imprimis quae sunt in titulis ven. Drer. Lyttiis, Latiis Hierapyiniis, conlatio demonstrat. apud Cretas solam valui SSe i Vocalem, quae, cum modo vocalis modo semivocalis vim induerit, in aliis titulis, cx. gr. Hierapyiniis, Prorsus omissa, in aliis et Scripta et neglecta est, veluti in Lyttio, Drerio. Quam ob rem in titulis Hierapyiniis et Allariotarum restituendas puto formas ι ομεν , ορμομενων, εἴχαρι-δμες M., in Latio 25M Drmas, quae exhibent ι, ex. gr. ἐρεννίονας, ευροκι-ra. Nec tamen eandem coniecturam admittunt tituli Teio-Cretici, in quibus, cum exarati sint a gente aliena, formas vulgares dialecto Creticae immistas reperiri consentaneum est: item non mutaverim formas, quae leguntur in Hybriae scolio et Epimenidis epistula. - Praeter Cretenses hiem os praecipue cultus est a Laconibus et Itali0tis, cons. Ahr. p. 207 sqq.

ὶ πολευίὸνται, πολεμῶφι, ποιούμενοι, σννεργούντων in tit. I ad dialectum vulgarem refero.

49쪽

Tum in declinatione et in singulis vocabulis ante ο, α η vocales et conSonas duplices et liquidas ι pro ε pronuntiatum esse vidimus p. 25 M., quam mutationem etiam dialecti Boeotorum, Paphiorum, Italiotarum prae se fur LInsignem Severioris Doridis proprietatem re pro at et tia pro ει et ον vulgaribus

pronivitiatorum Creticam eSse vix opus est ut moneam. A Doride insulari et ab Iouibus Cretes tempore recentiore et recentissimo receperunt En vocalium in li contractionem, Vid. p. 37.

Diaeresin ει diphthungi in 1 ι, quam, Ionicam imprimis. tituli ostendunt meliores, tractavi

p. 35, cuius apud ceteros Dorienses exempla cXStant nulla. Consonarum quarundam mutationes Singulares memoriae tradidit II sychius, quae tamen ad plebis praecipue Sermonem pertinere videntur, sunt enim t. coimonae in v conversio sp. Ili),

cretiea dialectus maiore ex partu Onciniit cum Laconica.

Item non recedunt a Laconum lingua in I p. IE), ο in ρ p. 193, v in indiphthongum p. 34, conversa.

In pronuntianda L consona quas rationes Secuti sint Cretes explicavi p. 20 sq. AdamaSSe Cretas mutarum consonarunt aspirationem uarundemque adsimulationem, cuius pauca exempla reperimitur apud gentes, quae utebantur Doride Severiore, satis demonstrari

Pronominis citrος larium recentiorum ci m artiti: commemoravi P. 4l, conlatis Delphorum recentiorum titulis.

Singularis est et antiqua auristi ΙΙ passivi terminatio in - ut, quam praebet IlesychiuS vid. p. 26. 4 l. Persecti miram formationem 1 areretis ενος cum σπε rri εακα Heracleensi contuli P. 4l. - Plebeiae linguae morem, quo persona tertia pluralis adhibetur ad signiscandam personam tertiam singularis, Cretensibus communem esSe cum Laconibus docui p. 42. In praepositionum formis antiquam linguam servasse Cretas probant Imori et Πεθα pro προς et 1 ocl vulgaribus, ut copes amorem ostendunt cciri GP, ii se p. 4M. Quibus omnibus denuo Prorsus Onfirmatur, quod Ahrensius monuit, Creticam dialectum severioris Doridis esse partem, Dorienses igitur, qui Lacedaemonem subegerunt, Cretam insulam non armis Solum, verum etiam lingua occupasse. 1ed tamen in nonnulliS insulao panibus antiquiorum Cretae incolarum dialectum servatam esse demonstrat titulus Drerius, ex cuius natura mitiori Doridi hanc linguam cognatam fuisse concludi ii isse videtur. Neque vero barbara exstant in dialecto Cretica Vocabula, quae gentum a Graecis alienam insulam incoluisse docerent. quaeque barbara dixit Huecti l ruta I 146. II, 5 μίri , κ sigo, καρο, urta al. Dartim explicata Sunt partitii infra explicabuntur; id unum concedendum eS Dum vocabula et Oppidorum nomina a populis Semiticis ad Cretas pervenisse.

Lexlloglea quaedam.

Postremo vocabula quaedam addo, quae Cretica in titulis aut in scriptorum operibus leguntur, sed in Superioribus commemorata nou sunt, cum vel obseurae sint originis vel ad eertavi dialecti rati unum referri neque t. Omissis omnibus eis, quae Cretica quidem dicuntur, eadent tamen in aliorum Graecorum lingua reperiuntur, haec sulit: cirdi ς' an ivrικον II Gycli., in qua voce formanda Similis fortasse caussa δ effecit, quae αδνόν pro λ; mi', vid. p. ll. - κλαριον in titi, qui Constantini Magni tempore exaratus est. 2562, 13 Hoeckhius ex ανακλε ριον orium putat non liquente quidem significatione. At hoc uu0minus probem impedit me tituli stet , quam respicieriS Si picor ωγκ - ω , quod a Monte vileone et ab abbato Italo Nabor. Mnemos. II. 31. 4 l) Scriptum PSt ανγλώριον, ad Romanorum

reserendum csse vocem is Rugularis , Significare igitur vas aliquod. - λωόν voce eodem Sensu quo γ get ρον ut Utur Cretes Heuchio teste. - ωυιών ' Dων M. Hef., quam

50쪽

Kei Πίν Suid. procul dubio prosectum est ab ἀκερσα sp. 241, vid. Curi. p. 3l0, Hey p. 26. 5i;

de stilis cervorum nominibus rex ινρα, duo onae, quibus innien non Soli Cretes usi sunt cons. Meursii OPus se Creta p. 16. 17. - Uως et vocali abiecta κακους vocibus narcisSum appellasse Cretas Hesyebius testatur; idem nomen proprium fuit filiae Minois. -οκαρα ' etci σκέλ- rie. Hes. EL M. 45. 16 quod vocabulum a V alis insertionem Dassum esse Hey D. 27 suspicatur, conlatis ci ci, limat, ἄκρεα. - αλ Io ιυιυς in tit. Sprare treb. I, 2 l, 3 Significare mihi videtur id quod pertinet ad faciendam polentam. - ροι. δεα ficorum genus dictum eSse narrat Athen. p. 76. - φιεροῦ-ν ες ' ν ε; ream M. IIeS., quam glossam