장음표시 사용
1쪽
aS part of the 'Foundations os estern Civiligationireservation Ρrojeci'
Reproductions may noti made Without permission hom
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARlES PRESERVATION DEPARI MENT
Master Negative Origina Materia a Filinex Existin Bibliograpllic Record
6쪽
dona uti res berio hi dos eo tors.
7쪽
x ro Roscio Amerino 127. Est hae omnia Chrysogonum fecisse die ut ementiretur, ut malum ivem Roseium fuisse fingeret. Hic simplex mentiretur serri nequit, cum nec per se quid ementitus sit Chrysogonus eluceat et statim fingendi verbum sequatur cum eo quod finxisse dieitur conjunctum. Quod cum vidisset Garatonius cum Jannoctio scripsit ut emeret, in quo ipso aegre objecto caremus et codicum auctoritas neglecta est. Itaque scribemus ut ferimen ementiretur, cf. 30 erimen ineredibile eonpngunt.
In Verr. 1, 49. Ita res a me agetur u in eorum consiliis omnibus non modo aures hominum sed etiam populus Romanus interesse videatur. Hic Fritetschi emendatio, qui conjecit: sed etiam oculi interesse videantur, ita perscienda est ut scribatur: sed etiam tuli e manus interesse videantur cf. pro Cluentiora eum res non onjectura, sed eulis e manibus teneretur; de rep. 1, 1 quae viae eonjectura qualia sint possumus suspicari, si avrmat, ut oeulis ea
eernere videatur aut metare plane manu.
In Verr. 2, I, Aecessi enim ad invidiam judieiorum evandam vituperationemque to lendam, ut eum hae res pro voluntate populi Romani esse judicata, aliqua eae parte mea didi- gentia onstituta auctoritas judiciorum videretur postremo ut esse hoe judieatum, ut finis aliquando judieturiae eontroversiae eonstitueretur Mureti conjecturam tu propter vocem postremo in altero membro prorsus intolerabilem recte rejecit Halmius Sed ne hoc quidem praetermittendum est. Cum enim dixerit Cicero, se ita ad causam Verris accessisse, ut, si in re condemnando voluntati populi Romani obtemperatum esset, speraret fore ut judicia penes senatores manerent eorumque auctoritas confirmaretur, in altero membro exspectamus exponi, quid futurum esse putaverit voluntate illa neglecta. inde fit ut finis ille judiciariae controversiae, quem dicit judiciis ad equites transferendis contineatur necesse sit. Quod cum intellexisset'vserus conjecit pro reo eum esse judieatum Sed quoniam nee satis acilis haeo emendatio est et populi Romani voluntatis mentionem, qua hoc membrum alteri aequetur, desideramus, scribendum 8se videtur eontra eam eum esse hoc judicatum.1
8쪽
L In Verr. 2, 1, 50. Illa vero eaepugnatis fani antiquissimi e nobilissimi Iunonis Samiae quam uetuosa Samiis fuiι. Pro voce eaepugnatio, quae nimiam et portentorum imaginem habet, hie et paulo post eae piιati scribendum est; es 2, 3, 6 eaepilation Isiae 2 3, 23 in fanorum e uaιionibus msimili genere sunt Lambini emendationes in Verr. 1, 4, 11 omnia fana depeculatus es scodd. depopulatus est) 12 publieorumque operum depeeulatio codd. : depopulatio); 2, 1, 48 hoe u fanum depeeulari codd. depopulari audebas ab Halmio commendatae injuria neglectae a VSero. In Verr. 2, 1, 106. Deleeta enim me hominis gravitas, eientia juris, praetoris auetoritas. Cum male in hac numeratione duo substantiva gravitas et seientia cum Voce hominis conjunguntur, unum auetoriis cum praetoris, tum offendit oeum hominis et praetoris relatio contraria, quae eo ineptior est, quod scientia juris magis in praetorem quam in hominem aditi Scribendum est hominis gravitas scientia juris praetorii, auetoritas es. 114 postquam jus praetorium eonstitutum esι 2, 2, 31 Ejusdemmodi totum jus praetorium . . . fui in Stellia per
trienniuam Ferre praetore. In Verr. 2, 1, 141. Isti olor immutatus est: vultus oratio, mens denique Geidit. Quid ageret, oepi etauare: si opus pupillo redimeretur si res abire ab eo mancipe, quem ipse a
Fosuisset sibi nullum praedam fore. Verba si opus et quae sequuntur, quibus Verris cogitatio ante significata intinetur, non congruunt cum verbis quid asseret, quoniam nihil in iis inest eorum quae ad agendum vel apta vel non apta esse videri poterant. Quod incommodum ut tollatur, seribendum est: Ne se ii ιJ, quid ageret; eoepi eogitare, quo eandem orationis formam nanciscemur, quae est in loco qui invenitur 2, 1, 149 Iste quid asseret, eseiebat: si in aee pium non reιιulisset, putabat, se aliquid defensionis habiturum Uubonium porro intellegebat rem ιοι- esse patefacturum; cf. 2, 2, 74 quid ageret quo se vertereι, nesciebat ad Att. 9, 14, 2Plane nescio quid agam. Nescii post Geidi facile intercidere poterati In Verr. 2, 2, 20. ιaque dum aspeetat, quidnam sibi erti adferatur ante horam tertiam noctis de foro non discedit. Non potest Verres dici exspectasse, quid certi Veneri dimissi adlaturi 88ent, cum nesciret, num omnino certum nuntium acciperent. Itaque scribendum est: ecquidnam erit, etc. simili genere est quod in Verr. 2, 4, 150 non quid militum avi utarum per riennium dederit, sed equid etc. legendum esse ostendunt verba quae sequuntur Mullum datum dicent: cf. etiam pro Murena 79. In Verr. 2, 2, 177. Au hoc eontenda numquam esse metum au omnium tela eaeeipiqι neeesse esι. t re ipsa et Verbis quae anteeedunt telamabo, descendo, perdueam efficitur, non do
aliorum hominum telis, sed de illis quibus ipse Cicero Verrem petat, hic agi. Quod cum vidisset rellius eum plurimis codicibus scripsit omnia codicis Lagomarsini 2 auctoritas, qui
habet omnium ne neglegatur, aptius erit omnia mea.
In Verr. 2, 3, 3. Atque ille L. Crassus his praesidiis ingenii fortunaeque munitus tamen
hae eum eontinebaιur quam sibi nondum eo imaιο eo milio, sed ineunte aetate suseeperat. Quo
minus etiam praeeipitur eorum virtus e integrisas, qui ad hane rem aduleseentuli, quam qui jam limatu aetate deseendunt. Molem invidiae, quam ii suscipiant, qui alter Mensando soipsos numquam ne minime quidem a religione mei declinaturos esse profiteantur, minorem esse in adulescentulo, in iis, quae verba supra seripta sequuntur, pluribus exponit Cicero antea ne Crassum quidem, qui etiamtum adulescens Carbonem accusavisset, ea cura libernm fuisse dixerat Media sunt verba quo minus eici, quae, ut nunc seruntur, eam habent sententiam, ut ex iis ipsis, quae de Crasso commemoraverat, minorem esse adulescentulorum invidiam coDligi posse videatur. Quod ne sat cum sententiarum nexus prohibeat, Vserus scripsit suse perat, qua verbis adulescentuli quam qui jam firmata aetate deletis. Sane ita verba intellegi possunt, sed et violentiam remedii vitabimus et quid scriptor velit lacilius etiam intellegemus,
si scripserimus Quamquam minus etc. Jam posteaquam exposuit, quantum esset onus accusatione susceptum Crassum non ignorasse, qui diceret, nullius rei se magis poenitere quam quod carbonem in judicium vocavisset, ita pergit, ut dicat illum tamen adulescentulum fuisse, cujus invidia multo minor esset se eum corroborata aetate Verrem accusasset, in totam vitam legem virtutis et innocentiae sibi dixisse.
In Verr. 2, 3, 53. Nympho es Centuripinus, homo navus et industrius, eaeperientissimus aediligentissimus arator. Is eum rationes magnas conductas haberet, quod homine etiam Ioc pletes, stetit ille est, in Sicilia faeere Onsueverunt, . . . tanta ab isto iniquitate oppressus est, ut
non modo arationes relinqueret, sed eae Sicilia profugeret. Hi etiam, quod ita positum est, quasi arationes magnas conducere in Sicilia tantum locupletium hominum sit, cum alibi ejusmodi conductio in pauperes conveniat idque sit magnopere mirandum, ut sententia integritatem suam recuperet, delebimus Originem duxit ex proximo etiam. In Verr. 2, 3, 55. Xeno ad se pertinere negabat fundum Ioeatum esse dieebat morestituenda est lectio codicis Nanniani fundum eum Ioeatum, quam injuria spreverunt editores novissimi. Primum enim mirum esset, si Cicero hic Ioeatum scripsisset, cum paulo ante seripserit fundus erat olon Ioeatus, paulo post ipsam Oeavisse, deinde verba fundum eum aptissime congruunt cum proximis si parere justera ejus fundi plura esse denique omnino admodum ineertae auctoritatis est vox elocandi, quae quantum scio praeter hunc Ioeum non invenitur apud Ciceronem nisi in oratione pro laceo habita 69, ubi verba quod loeata quod serva post praeclaram Bemaysii emendationem quam de ear quod servata nemo jam pro Tullianis em
In Verr. 2, 3, 62. Caehinnare ipse pronius, nisi forte eaeistimatis eum in vino atque luxu non risisse, qui nune in perieul atque Miti suo risum tenere non podest. Hi quod optimi codices habent in vino atque luem, Vserus scribere malit in veno atque uero; sed de veno et lucro omnino non agitur in hac tempestivi convivii descriptione. Scribendum est in uino atque venere, quod neque a codicum ductibus improbabile videtur et commendatur Deo Va roniano Eum 49 ego autem quiessem plenus vini e veneris es etiam Hor epp. 2, 3, 414 abstinui venere et vino.
9쪽
In Verri 2, 3, 125. Tum menti prohibita aut messe amissa fruetus annuus interibat, tamen ineorumis numerus manebat dominorum atque aratorum: um qui M. Laevino aut P. Rupilio aut M.' quili praetores in eam provineiam sueeesserant aratores reliquos non olligebam.
Ηmo periodo ut concilinitas Tulliana reddatur, quae nunc, cum inter duo membra voce tum inter se relata enuntiatum tamen-aratorum molestissime interponatur, stangitur et comminuitur, seribendum est amissa ι ametsi fruetus Tametsi voe antecedente amissa haustum est, enuntiata autem, quorum membra Vocibus tametsi et amen consormantur, quantopere amet Leero, non est quod pluribus demonstrem. In Verr. 2, 3, 202. Deinde cur in isto genere solo frumenti ista aestimatio ominetur Sies aequa et serenda, debet populo Roman Stellia deeumas, de pro singulis modiis tritiei ternos denarios sibi habeat frumenιum. Hic quoque pro incisis orationis particulis justus verborum ambitus restituendus est scribendo ferenda, quoniam debet; cs. 2, 3 71 si magno emerat, quoniam tu es, qui pretia diligentissime aequisisti . . . qua re putabas etc. In Vere 2 3, 207. In ejus modi re a moribus si is, qui eri addueιus in judietum, eum manifestis in flagitiis tenebitur viis eadem fecisse stet illi ampla non deerunt. Hic ne intellegitur quomodo re cum moribus conjungere liceat praesertim cum vox ejusmodi ad utrumque reseratur deinde omnino non de una aliqua re hie agi vel proxima verba eum manifestis in
flagitiis tenebitur docent. Orator, qui paulo ante imperii Romani avaritia magistratuum vexati condicionem miserrimam explicavit, sine dubio scripsit: in ejusmodi re publiea aemoribus.
In Verr. 2, 4, 27. Ouaesivi an misisseι respondi id quod neeesse erat sellieet, dieι audientem fuisse praetori, misisse. Rectissime Halmius inane scilice removit et se quo aegre inremus restituit. Perficienda ejus emendatio est scribendo Respondi id quod neeesse erat Si eulo, leto audientem fuisse se hic ΚΜserus se 'melius quam Halmius ante ιet posuit
In Verr. 2 4 51. Illa vero optima es quod eum aluntum venisse . . . ipse in Oppidum nolui aecedere. Ita codices in quo latere videtur illa vero optima res esι es 2, 2, 26 mihi enim nova res esι 2, 2, 1b magna res es utrum tibi Siculos publice privatimque anileos anini eos Mistimari veιia 2 4, 78 res indigna videbitur religiones esse violatas. In Verr. 2, 4, 144. Atque euam ho me doeen ejusmodi senatuscons. Seonsultum feeisse laudationes laudationem u omnes intellegere possen non laudationem sed potius irrisionem esse illam. Ex hic odicum turbis eliciendum esse videtur: ejusmodi se eonsulto feeisse audationem.
In Vere 2, 5, 22. Nam in ipso aditu atque ora porιus, ubi primum eae alι sinus ab litore ad urbem infleetitur, ab aeula arbaseis intenta velis olloeabat. Nec omnino intellegitur, quin modo sinus ab litore inflecti possit, qui ipse flexu litus conso et vel potius inflexo litore consormetur, nec quomodo voces eae αι et ab iιore, ita ut structura prorsus exaequentur, nulla
eorumctione diremta, juxta ponere liceata Scribendum est ubi primum ex auo sinus obli eo liιore ad urbem insecutur. In Verri 2, 5, 113. Non falso me de nobis jam in morte ipsa praedieanu Non posse νε rem testes interfieiendo nos aestinguere graviorem apud sapientes judices se fore ab inseris testem quam si vivus in judicium producereιur. Nos eorruptum esse cum certatim professi sint editores, conjecturae tamen ne aliorum nec dVigii Oees, quam ipse dubitanter proposuit, satis placent. Scribendum est: Non posse Verrem testes interficiendo homines aestinguere, ut hominibus intersectis non etiam eorum testimonium, quod vel ab iuseris edituri sint, exstinetum
esse confirmetur. Pro Fontrio 24. Eequem hominem vidimus, ecquem vere commemorare possumua parem eonsilio gravitate eonstantia eteris virtutibus honoris ingenii rerum gestarum ornamentis M.
Aemilio Seauro fuisse Qui aliis egregiis artibus Veluti consilio, graVitate, constantia comm moratis deinde ceteras virtutes quasi ad cumulandam laudem addit, is non potest jam his eteris virtutibus, ne conjunctione quidem posita, honoris ingenii rerum gestarum ora menta adglutinare. Quid verum sit ostendit locus qui invenitur de imp. n. Pomp. 51 summis ornamentis honoris fortunae virtuιis ingenii praeditus, ad cujus similitudinem hic quoque seribendum est: eteris virtutis . . . ornat,z8ntis es etiam ad tam 3, 12, 1 virtutis, industriae
Pro Fontrio 28. Reeordamini judices, quanto opere Iaborare soleatis, non modo quid dieatis pro testimonio, sed etiam quibus verbis utantini, ne quod minus moderate positum, ne quod ab aliqua eupiditate prolapsum verbum esse videatur. Verbum, quod non modo SuperVacaneum est post enuntiatum proximum quibus verbis utamini, sed propter collocationem etiam vitiosum, minus delere dubitabimus, quod statim g ta sequitur illud verbum consideratissimum, unde facile inrepere potuit. ' . Pro Fontrio 32. me vestrae mentes tam eastae, an integrae sibi suseipiant, ut eum omnes legati nostri, qui I triennio in Galliam venerunt, Omnes equites Romani, qui in illa provineta fuerunt omnes negotiatores ejus provinciae denique omnes in Gallia qui sunt foetii puli Romani atque amici M. Fonitium ineolumem esse eupiant, jurati privatim et publie laudent vos lamen eum Gallis jurare malitis. Vocem jurare quod rellius ita defendit, ut dicat juratos judices cum testibus juratis recte jurare dici, esset hoc aliquid, nisi legati illi, negotiatores, socii, qui jurati de Fontri testimonium dixerunt, a Gallis, quorum in testimoniis dicendis perfidiam toties exagitat orator, eo ipso disserrent, quod illi juris jurandi fidem se
vabant, hi neglegebant. Unde lacile adparet, non jurare Verum Sse, Sed eam Vocem, quae proximae jurali contraria sit, quam efficiemus scribendo eum Gallis pejerare: cs 45 Hispa-ma quae profecto non modo religione sua resistere istorum eupiditati potest, sed etiam seelera iurum hominum perjuria restimoniis ae laudationibus sina refutare G ut potius telis ibi Ga lorum quam perjuriis pereundum esset.
10쪽
De imp. Cn. Pomp. . rerum tamen is imperatoribus aus es tribuenda, quod egerunt. uenia danda, quod reliquerunt, propterea quod ab eo bello Sullam in aliam respubliea, serenam Sulla revoeavit. Hic partim erat quod viri doeti verbo agendi notionem strenue se gerendi obtruserunt, cum praesertim Verbum illud objecto vel adverbio arens nisi gerundii forma consuetudo ulliana omnino non adgnoscat, etiam prorsus incredibiliter contrariam significationem relinquendi verbo adfinxerunt. Quamquam ne his quidem machinis difficultas tollitur, eum verba ab eo bello non habeant quo reserantur. Quae cum ita sint, ut dicat scriptor, quod debet, scribamus quod gesserunt bellumJ, venia te. De imp. n. Pomp. 18. Remm primum illud paret refer nos publieanis amissis neetigalia
postea vietoria recuperaste: neque enim iisdem redimendi faetutas eri propter alamitatem neque aliis otinitas propter in orem Argumentatio Oratoris ea est, ut dicat non posse calamitatem publieanorum a republiea separari etiamsi enim bello consecto Vectigalia ipsa recuperentur, homines superiore alamitate perterritos ad ea redimenda non accessuros. Itaque cum pateat non de publicanis amissis, quod num omnino dicere liceat vehementer dubito, sed de vectigalibus diei scribemus parvi refer rem publieam amissa vectigalia posse vietoria recuperare. Posse scripsi, quod in ipsa calamitate bellica incertum est, utram victoria pariatur necne. De lege agr. I, 20. Quid enim avendum es in oloniis dediιeendis Si uaeuries, annibalem ipsum Capua eorrupit, si stiperbia, nata inibi hae eae Campanorum fastidio videtur. Praetermiserunt editores Vitiosam sententiam vectorum si superbia eici, quae nihil aliud signifieare possunt quam ipsam Superbiam per se et in universum e Campanorum fastidio ortam esse obversatus est iis alter locus de lege agr. 2 95 eae hae opia Campanorum nata es ea arrogantia, quae a majoribus no Ῥι alterim Capua consulem postulavit, quo loco ipso, cum ibi arrogantia adcurate definita et ad Capuam relata proponatur, illius perversitas etiam magis elucet. Iam cum ex comicibus Lagomarsinis 1 et 20 m. p. habeant mihi esse, probabile sit legendum esse: si superbia, notum mihi esse Campanorum fastidium videtur. De lege agr. 2 8. Perturbatione judiciorum, infirmatione rerum judicatarum novae dominutiones, aetra dinaria non imperia sed regna quaeri videbuntur. Qui Cicerone consule res novas moliebantur, multis aliis machinis, non solum infirmandis rebus judicatis vel perturbandis judiciis dominationem quaerebant nec infirmare judicia conabantur ideo tantum quod dominationi studebant, sed ipsa judiciorum perturbatio et rerum judicatarum infirmatio, quippe quae hominibus aere alieno oppressis salutem adlatura esse Viderentur, ex iis erant, quae vi et tumultu adsequi instituerant. Itaque scribemus per ι urbationes judieiorum infirmationes rerum judieatarum; s. g. 10 neque vero illa popularia sun Missimanda judiciorum perturbationes rerum judieatarum intirmationes. De lege agr. 2, 14. Non enim neque natura neque discidio neque odio penitus insito bellum neseio quod habe suseeptum eonsulatus eum tribunatu Non emendaverunt hunc locum umptius et Kay- serus cum Lagomarsinos scribentes natura neque studio neque odio. Nam quod umptius dicit, naturale illud bellum eonsulatus et tribunatus dupliciter dividi equidem non video, quomodo vel disci-
diam vel studium illud ab odio disserant. Immo adparere mihi videtur, bcem natura i iis
quae adduntur odio penitus insito adcuratius definiri, ut ipsam naturam belli illius odio contineri significetur. Quo fit, ut Ciceronem nihil aliud quam natura neque odio penitus insito
scripsisse, cetera aliena manu addita esse statuendum sit. De lege agr. 2, 16. Primum aput es legis agrariae, quo, ut illi putant, temptamini leviter, quo animo liberιatis vestrae deminutionem ferre possisis. Perversum est, quod legis agrariae auctores dicuntur putasse primo ejus capite populum temptari. Temptabant illi re vera, sed temptandi consilium oceultabant; quodsi consilium quidem iis fuisse, sed secus rem cessisse significare volebat orator, dicendum erat quo temptare posse sibi visi sunt. Restat ut verba ut illi putant ad vocem leviter reserantur et dicatur leviter quidem illos temptare sibi visos esse, sed re vera graviter et aperte temptasse, quam subtilitatem non Vereor ne quis Ciceroni obtrudat. Nimirum adparet, omnino non de illorum, sed de Ciceronis opinione agi, quoniam ejusmodi temptationem sibi propositam fuisse illi numquam concessuri erant. Ut saepe ita hic quoque simulationis figura usus est orator dicendo quo u opinor temptamini leviter, L paulo post g. 19 qui temptavit, ut opinor, patientiam vestram. De lege agr. 2, 17. Hoc tribuno plebis potissimum venit in mentem. Haec cum Ernestio mutanda esse in huic tribuno praeter sententiam, quoniam n0 de uno aliquo tribuno, sed de Rullo sermo est, evincunt hi loci 2 quid ab hoc tribuno plebis vobis relinquatur 2 hi autem tribunus plebis 31 hic tribunus plebis 69 atque hoc aranen hic tribunus plebis non vobis, sed sibi intus unit 7 e nimirum id est quod ab hoc tribuno plebis dictun est in senatu. De lege agr. 2, 18. Ne hoe quidem vidi majores nostros tui fuisse populares, ut quod
per populum reari fas non erat . . . tu e tamen . . . voluerint populo supplicari. Haec pro
corruptis habenda sunt, quoniam nec quia sed quamquam pontificem maximum a populo crearisas non erat, in eo creando populi rationem habitam SSe consentaneum est, nec verba in eo nisi admodum dure ad antecedentia ponti ieis maximi reser tur, et denique ereari subjecto caret. Quod si quis contenderit quod non conjunctionem, sed pronomen es8e, is ipse si consideraverit non aliquid sed aliquem creari, videbit legendum AESSe quem per populum creari fas
De lege agr. 2, 19. Domitius quod per aerimonias populi sieri non poterat, ratione adsecutus es ut id . . . populi ad partes daret. Intellexit Zumptius insolentiam verborum populi ad partes daret, quam eo, quod dicendi genus a Scaena petitum esse putat, non excusavit. Id ipsum, quod antea dictum erat, sacerdotes, quos a toto populo creari nefas erat, a minore p0puli parte creatos esse, hic quoque adsequemur scribendo ut id . . . populo eae parte daret. De lege agr. 2, 22. Optimae leges igitur hac lege sine ulla suspitione tollentur. Quod um-ptius verba sine ulla suspitione sic intellegi posse putat ita ut nemo eas ossi s picetur, quia non nominantur', an miror, quoniam paulo ante ipse orator quas leges tolli manifestum sit
demonstravit. Sed ne augeri quidem conjectura sine ulla eaeceptione placet in duabus legibus, singulare aliquid praecipientibus, ut recte Zumptius exposuit; neque magis quod Vserus