Wesselii Alberti van Hengel Disputatio de bonorum communione, ab antiquissimis Christi sectatoribus instituta lecta d. IV octobris, III et XVII novembris anni MDCCCXXIII.

2쪽

Quoties virile ad iuras mutati ii Fns vita hominum identidem ambiu, numn meum ady , nulla emini mihi nia iorem vim et efiis cli et ii viis vi mur, quam elicissima M.

lmonis Christianae per terrarum orbem propagatio. Haec enim eum multa et prope infinita ad salutem communem effecit, tum novam in primis illam peperit progeniem, cui tale tantumque inerat benefaciendi si iam, ut .e e sqo suo ostenderet quod ait Lucretius co Denique eoetisti sumus omnes umina re die Omnibus is idem pater eu. Cu-co D. , - δε-- Lib. ii. v. 'o ,

3쪽

et Scriptores exteri pariter a Christiant nobis testantur, et illustri documento probat certus auctor, Lucas, in Aet Apost Cap. II. v. 42-4 et Cap. IV. v. sa-37. Sed quamvis inter se omnes, s bene memini, .de eo consentiunt, vera n his oe in libro tradita esse, haud paucos tamen Id viros doctos auctoris mentem

miniis eme in lexisse. Neque omnia, qua in antiqui norum Ciuini Meruoruni beneficentiam pertinent, rum silana iam et pedispicua esse cognovi uc nihil iis amplius insit, quoa C plicatione hi rata Explicatio autem illius argumenu, ut nenihil laterarum

amanti omnino erit ingrata, ita his fortasse temporibus, quibus de horum hominum conditione pravae et insanae opiniones per vulgus denuo serpere incipiunt, cum maxime opportuna erit ci Quibus de causis nitu nunc nonnihil de bonorum communione,

ais antiquissimi oriri iuratoribui xii ta disputiae iubet. Tripartii hae seripilo sit pro triplici, quae hic agitur, quae time prima est de tuiti, -- -- H, natura et in isti. Altera spectae homine,, a Mur, aut sua dedarunt , aut aliena

Meeperunt. Tert rationem habe moesi. - Mna tua ab aliin uos ollata sint pIncipiamus igitur a bonorum communionis, quae ab antiquissi mi Christi sectatoribus instituta est, natura et indole disquirenda, Sed vix hunc disputandi quasi campum ingredimur, quin tanta nobis occimat sentendarim diversitas, M. sere ad pedem retra. liendum commoveamur. Ecce insens veterum scripto meater. V eripta est disputMio anno 13M.

4쪽

DE BONORUM OMMUNIONE. sua, qui antiquissimos Christi sectatores , quidquid possiderent, in commune contulisse, atque his ex bonis aerarium congessisse tradit, unde quotidie singuli acciperent, quantum uniuscuiusque ratio posciaIaret. Quod si verum est, homines illi comparandi sunt cum 'thagoreis, id est, Interprete phoclo auditoruin Pnec non cum

de qui biis milia seripserini Philo γώ - Ravius Imsephus D partii cem et perspicua, partim ambigva et o

scura. Exstant apud Scriptores veteres alia quoque huius vivendi rationis exempla , veluti Spartanorum , qui secundum Lycurgi legem communia habuerunt convivia, quae a frugalitate pialτια

appellabant co ignorat, nobis Platonem cs , quod ipsius discipulus Aristoteles 6 reprehendit, Rempublicam proposuisse, ita non solum opes, sed uxores etiam et liberi commune es sent Cuius ad mentem, si iis Docto D sides est, a P

5쪽

. Mein mineti vari uine nimirario et te ficta est Praxagorae persona, quae Athenarum civibus meliorem imperare vellet Reipublicae formam in qua nihil privatias et iuris. Silentio mittere licebit, quae Poetae, tum Graeci,

M. qui de aurea generis humetini aetate Melanum. Rever inmur igitur ad Lucam, qui prinia mi honte eundem ses simi-

.lem certe honorum conismilonem sectatoribus Christi immisse vi etur. Nonisolum enim eap. II v. et enariat, eos perseverassest vimisi . id est in bonis suis inter se communicandis ci sed

v. 4 totidem scripsit verbis εἴκου παντα κοινά. Nilae confirmantur et illustrantur cap. IV, hi dicit v. 32 Om εἴς τι τῶν υπαρ- κοντων αὐτῆ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι , αλλ' ἡ αὐτοῖς παντα κοινά et porros , asi οὐδ ενδ ἡ πιι οπιαε δε - χ' σοι γαρ κτωρες χωρίων κριμ εαγεν. Haec mater verba eximios . . interpretes, omiumque facile principem, rotium a), hunc in errorem induxisse, ut et ipsi horum hominum in statutum cum institutis Essaeorum et PIthagoreorum conaPararent, nullo modo miramur. Neque mirandum est, alios , quamvis comparaumem illam non merent, arietem tamen cum iis consens,in, ut Christi sectatores, sive

6쪽

omnes I , seu plerosque ab ex communi aerario vixisse con . tenderent. Falsis vero hisce opinionibus nemo se docuus meliousque opposuit, quam Mos hemius cuius praeclari viri e .

fugia deinceps presserunt satis multi, Mum remini latelligentes iudices Tantum vero abest, ut nutibus omnino de sente tiis e probitate persuaserit, ut recentiori memoria muteries

haud pauci, qui veterem demo scriptis suis propa sum eri rem os, Sed

II. 44, qui inter alia his utitur verbis i , Sletu Christiant isti, qui erant Hlerosolymis plerique. te habebant bona sua communia sodales Pythagorei ataque istam bonorum eo unionem trans e votuit piato in ivitatem. Mari aninio edimaverate Paulo aliter, ne tamen satis bene Helnriehs in Coα-ment in is et Apost Vol. II, p. 33 g. g. et Planehlus hi libro I euh estra δε- C rtinis/- Irevisem Gese refla s-Her nunc, Tom. - p. 8 sqq.

7쪽

8 --δε - ο - --vm Nnmetio Sed aut egregie fictor, vita nonnulli oriam, qui discrepant a Mooemio, permemini suam Lucae interpretationem ipsi lini gunt. Quae enim a scriptore sacro de sectatorum Christi m M iraduntur, pari modo accipere hibem, ac ullum illud in Plui sophorum scholis proverbium Ansior ominia eo uni ram.

Haud meminerunt igitur, in omni hominum sermone fieri solere, ut dicendi formulis ampliores identidem ex loquendi usu notiones tribuantur. Ultro scilicet et libenter damus, 'thagoreor, hominesque adeo Pythagora antiquiores, ubi de κοινωνis loquerentur, honorum omiminionem proprie in dictam significasse. At ab

altera parte esumus, ut viri Docii nobis concedame, vocalailum illud postea quom ad eos translatum esse, qui lari et liber liter allorii inopiae succurrerent. Si Novi Testamenii libros eviilvimus, frustra ibi quaerentur loca, ubi κου Ha de tali

hominum dicitur convictu, ut nemo amplius rerum suarum dominus sit. Vox illa, si de rebus huius vitae usurpatur, unam denotaeheneficem lan et liberalitatem, erga pauperes praestandam, et haede causa etiam voci ευποίra adiungitur . I . Verbum item a--νεῖν,

quoties ibi ad rem similiarem resertur, nihil aliud qirum eandem designis rare lare is virtutem quare ab amn es iam interpretibus es en aiam inponiure verbo su arizimi co Atque is

scribdetur. Mitto Echermannum auctorem libri Malarara matur Miates aram dea V. T. Tom. II, p. 89 aliorque.

legantur Theodore tua et Oeeumeatus.

8쪽

Scriptores exteros hoc verbum cum vocibus cognatis usurpasse. Moshemius ci excitandis probavit, et aliorum locis, et loco inprimis Aristotelis, ubi dicit 'Eν --- γαρ ἡ λω M - - , , -- πάντα -- cet, inpie quoque Virmeti a Bain bini laudavit vel incernini auctorem pistolae, ius nouum liuigni aer in qua haec leguntur Κοινων, τεκμ παπιτνα ἡμῶν - οὐκ h. scit. δεα τυα). Εἰ γὰρ ἐν τοῖς φθαρσοῖς κοινοινοὶ Dτὲ πων μαλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς Sed legi in pri. mis meretur Chrysostomi ratio in illud Aposto dierum: pomtet et haereres esse Ge. s , ubi data occasione Lucae verba tam seo ιδον sic explicat πο - 4Iχην πρὸς ἀλλήλους ἀγαπῆν et

uti et sibi hi bonorum omniunione, quae primos in travit Christi sectatores, nihil amplius videt, quam plendidum amicitiae exemplum 6 Quae loea maxime ii Manda sunt: bonismctorem vulguis iam aetatis suae error occupavit 7 . Nec negligendum fortasse est Philonis Iudaei dictum in libro a Iudi .ec is , ubi praemia promittit τοῖς σαε περιου Γας οὐκ ἴδι κτήματαν EIζουσιν, αλλα κοινα τῶν ἐν ἐνδιMις. quibus verbis sine dubio homines benefici et liberales denotantiar. Sed in re perspicua longus esse nolo 9,

9쪽

1o tincti Laetam AN λα-M. --τAetio Cum igitur opinio, a nobis improbata, nihil, quo se tueatur, in loquendi habeat usu videanaus, num gravius et fortasse prae sidium ex Historiae testimonio accedat. Provocant Viri Docti ad

inultorum seriptorem vetenim hae de re comemmi, in primis ad Eusebium, es Philonem, dicit, mure , hi vitae Eua orum et Therapeuiarum deseriptione, ad primo doctrina Chri timuis ieiores et vii sinam ab A striis eiu trinam

spexisse a . Hic vero rem non proposuit certam, et a dubio vacuam, sed meram ingenii sui conjecturam quali haud raro uti debebat, cum hoc in opere, ut Ipse testatur u , novam incessisset viam et adhuc a nemIn tritam. Illa autem conjectura

vide, quaeso quam longe a probabilitate absit. Primum nullus, quantum novimus, ante Constantini M. aetatem scriptor memoriae prodidit, sectatores Christi bonis suis, Erraeorum aut aliorum sodalium instar, in unum coitatis, communi et aerario et mensa usos esse ca). Deinde eius, quod de Philone perhibet Eusebius, ne levis Simum quidem egit Ilum in huius viri scriptis reperitur. Porro quam commentitium sit, quidquid doctrinae Christianae sive oppugnatores, seu corruptores derassae eius origine in Q Hist. Meuia Lib. II, Cap. I ubi eius verba haec sunt λ τους

10쪽

iunt i, isque cadit Lusebii deci adit item fides aequa lium eius ac recentiorem hominum, quorum in lituis eadem vel, ita de iis retiatorum Christi id irae in exemplum com posita γγ re ae multo milius eos dithaim rarim, aut Imtonitarum rationem imitatos esse, quisque sua sponte intelligit. Sed cur plura sicuti haec perversa de bonorum communione opibni eo demum tempore orta est, quo Monachorum collegia ubique institue itur, sic evidentissimum est, illam nullo alio ex sonte profluxisse, lim ex prava verborum Lucae interpretatione

si quis giru mesiora edoceri cupit, haec ab eo tenenda ub dentiari antiquissimos Christi sectatores tanto quidem benesiniendi studio anime, ut ad bona sua, ubi temporis angustia postularet.

vendenta promti et parat essent, nec tamen omnes, sed paucos tantum ea vel omnia, vel pro parte, vendidisse. Qui ita face. rent, non eo impulsos esse insana rei familiaris contemtione, sed hoc unum egisse, ut, quamquam sibi prospicere haud desinerent. aliorum inopiam sublevarent. ivisse quoque inter illos, qui non solum sua sed et aliorum causa manibus suis operaren ur. Atque