장음표시 사용
11쪽
29, 34. Lev. 13. 45. et contaminatum hebr. et graeci) Num. 4. 19. Onera graee edd. Lov. Basil. 1495 p. opera; 6, 10. cederis tabernaculi hebr. grae e. d. Ba8il p. foederis testimonii I, 2. Et obtulerunt hebr. et graeci ; 1l, 1 prae p. pro 13, 27. et venerunt hebr. et graeci) 17, 12 peribimus ed. Lov. Bas. p. perivimus 27, 17. qui possit hebr. et graee. p. et possit 31, b duae et semis tribus hebr. et graee. f. X. 25, 10.); Deut 8, 14. et elevetur hebr.);13, 14. et rei hebr. et graeci) 19, 5 et 2 manum . manu; Jos. 24, 18. Serviemus igitur nos quoque Domino hebr. et graeci), Jud. 9, 19. laetemini graee edd. Lov. Ba8il. Neapol. 1476.) 17 2. a μDomino sed Rom. 1590. Ruth 2 6. Qui respondit sed Basil. ille respondit' p. Cui respondit; I. Reg. 2, 17. detrahebant aeriueio hebr. gr. edd. OU Ba8il. Neapol. p. retrahebant a sacrificio; b, . confusi mortis magna graec. p. confusi morti magnae; i8, 19. et data est hebr. et graeαὶ 22. 22. animarum domus patris tui hebr. et graeci); III. Reg. 2, 28 de Oa p. ad Joab edd. Lov. Basil. Neapol. ad Salomonem μ) 7, 38. Super singulas hebr. et graec. p. per Singulas 18 20. Et misit hebr. et grade.)p. misit; 20, 32. Accinxerunt igitur hebr. et graeci); I. Par. 2, 28. ad orientalem plagam hebr. graee edd. Basil. Neapol.)p. ae occidentalem plagam II. Par. 31, 21 stillabities. v. 25. p. stillavit; 36, 10 abduxerunt in Babylonem p. adduxerunt in Babylonem; LEsdr. 8, 23. pro hebr. graein edd. Lov. Basil. Neapol. p. per Θ, 7. Sicut est
die hac hebr. et graeo. p. sicut et die hac; Judith 5, 4 in occidente εν δυσμαῖς f. 2, 5. p. in oriente ; 8, 1. filii Israel Ισραηλ p. filii Ruben Job l4, 14 vivet hebr. grae' edd. Lov. Basil. Neapol.)p. vivat Prov. 12, 2b humiliabit illud nempe cor hebr. p. illum; Eetus 38, 2b. quia sed Rom. 590 LOV. p. qua Isai. I 8, 2 quae hebr. d. Basil. p. qui 28 8 sordium hebr. d. Rom. 1590)P. sordiumque; Zech. 46, 11. de agnis hebr. d. Rom. 1590ἡ in agni8 ed. Basil. Neapol. - cf. . . et T.); Zach. 11, 17. pastor, idolum vel idolorum hebr. et graeci p. pastor et idolum; 13 8 disperdentur hebr. et graeci p. dispergentur; 4 5. Ontium meorum hebr. et graee. p. montium eorum I. Mach. 11, 3. in circuitu civitates τα περιπολιαὶ p. in circuitu civitatis 16, 3. fratris του ἀδελφου μου, edd. Basil. Neapol. p. fratres II. Mach. 2, 13. de regibus περὶ τῶν βασιλέων p. de regionibus te. His 8imilia lector attentus, textum hebraicum et graecum et editiones latinas ante annum 1590 publicatas comparans, ubique plurima inveniet. γQuibus de causis facile intelligi potest, in ejusmodi rebus fieri
posse, ut qui edit Biblia sacra magnis prematur angustiis et multis circumdetur decipulis, si quidem ea, quae typographorum incuria vitiata esse putet, occulto quodam consilio consulto talia ponantur, aut si, quae in scriptura conSulto mutata vel consulto non mutata arbitretur, postremo nil nisi menda typographica appareant. Scilicet qui minime ejusmodi res curat, et transit, quique Olummodo litteram atque litteram editionis anni 1592 vel 1593 imietari studet, tutus esse potest, imo si quis eum de mendis transsumtis
mendanda quaedam in textu latino Novi Testam snti vide in edition nostra Mareo-latina . . alisbous 1862, praefat. P. XVII. XXI.
12쪽
incusaverit, auctoritate editionis romanae se defendet. Hano ob causam si non mysticis de causis, puto, in recenti editione romana anni 1861 esse I Reg. 28, 3 et . hariolos alias semper .ariolus μὶ Jud. 1, 36. et IV. Reg. H, 7. petram pro Petram μ licet editor in Jud. 20. 25. Petram emendandum esse censeat); IV. Reg. 23, 29. Euphratem, cum semper scribatur Euphraten; II. Par. 29, 19. nimia quadam reverentia permotus coram altare φintactum reliquit, contra 32, 2 in coram altari mutavit II. Par. 34. 22. vates illa Olda vocatur, quae IV. Reg. 22, 14 Hold appetata est Esth. 11, 1. scribitur Dosithaeus . Ositheus, et 11 4.
Jeconias p. Jechonias es. 2 6.), cum utrumque in editione romana anni 1765, quam merit sequendam esse Vercellone ipse censet, recte sit scriptum Psal. 44 9. relictum est mirrha', cum alias semper myrrha 'ponatur; et Psal. 82, 10. Cisson, qui rivus nullo in loco non dicitur Cison. - Sed illae aliaeque multae lectiones dubias inveniuntur in prioribus editionibus romanis, neque eum, qui ha innixus ratione talia reliquerit, ut supra demonstratum est, reprehendere possis. Cum vero in novi Asima editione romana anni 1861 inter tr0centos viginti duo locos emendatos et levissimas minutias plane in tabella conscriptas videamus, nos quoque ea, quae in hae nostra editione illi nondum notata ipsi mutavimus, quippe quae per Semanifeste incuriae typographorum vitio Vertenda putaremus, quamvis sint levia, hi perscribenda censemus, ut persuadeatur candido lectori, in nostro quoque libro editi0nes romanas inter se summa diligentia esse collatas, atque nostram editionem sibi, si quid hac in re prosectum sit, non aliis id debere neque quidquam mutatum esse, nisi quod, ubi primum aspexeris, merito emendatum esse arbitreris. Ne simus prolixiores, non proseremu loco illos, in quibus mendas mere typographicas sanavimus e g. Gen. 46, 15 Liae pro
Lia cf. V. 18 30 14 35, 23; Num. 25, 1 Deut 10, 3. Selim pro Settim, s. Exod. 25 5. 26, 15 I. Vi . 26, 32. Gaditis es. Jos. 12 6 22, 1. p. Gadditis; sth. 11, 5. echonias p. econias, es. 2 6; et 25, 2 l. Caesarem p. Caesaream; et alios hujusmodi Neque ostentui objiciemus illa nomina substantiva haud pauca, in editione Romana ad exornationem quamdam litteris initialibus ma-Jusculis scripta, quin sint nomina propria, quae nos minusculis scripsimus e. c. II. Reg. 8, 1 frenum pro Frenum; 23, 16. 0rtam p. Portam II. Ad. 13, 35. fontis; sal. II, 5. go luna; Dan. 1, 2 theSauri 1, 19. regis Marc. 7, 26. gentilis Joan. 3, 35 purificatio Act. 19, 1. discipulos. E contra nos alia nomina, quae urocul dubio sunt propria, majusculis signavimus cum ab editione Romana neglecta sint e. g. Jud. 1, 36. IV. Reg. 14, 7. Petra nomen civitatis in Edom cs edd. ovan Rom. 176b pro petra; Psal. 105 22. Mariis mari s. v. 7 et . Sap. 19, 17. cf. 10, 18; I. Par. 11, 5. Raphaim cs 11 9. II. Reg. 5, 18. p. raphaim. Pari
ratione nos non ea perscribemus, quae illo tempore, cum priores editiones romanae sunt emissae, aliis quibusdam scribebantur litteris, atque nunc increbuit nobisque placet velut non scribemus: eontemptus, Sumpsi, eius, cuius adiuvo ieiunium, iij, bibi, projicere, nuncius, quattuor, Vnus, Uxor, sura, volui volvi), Serui servi), seruiuis, leuauerit elo. Neque magis eos locos Ostendemus,
13쪽
ubi signa quae dicuntur distinctionis aut majore aut minore pondere ponenda visa sunt, quia ne ullo quidem in loco signa illa mutantes
sensum mutavimus; nos . . scribimia Num. 25, 2. comederunt,
et adoraverunt deos ita ed rom. 1784) l. Par. 5, 14. filii sine.)Abihail ita ed rom. 1765); I. Esdr. 7, 37. Lod, Hadid ita ed. rom. 1765) Job 39 6. salsuginis pro . EZech. 36, 4. LL, post:
desertis et similia Neque repetemus, quae Vercellone jamjam mutanda esse censuit, nosque ipsi cum illo censemus. Hoc solummodo dicimus, quum in modo nomina propria scribendi editi Vulgata, quin etiam in eodem libro, ut notum est non sit constans, ubi idem nomen ejusdem hominis vel urbis esse apparet, nos in quantum seri potuit eodem modo scribendi esse usos. In editione romana Scriptum est . . Heman, Hemam, man Ger8Om, Gersam, Gerson Esthemo Esthamo, Estemo Istemo et similia. Sed hac in re non longius progressi sumus, quam quatenus textum hebraicum Vel graecum, ubi pariter non omnia nomina propria eodem modo sunt scripta dueem sequi potuimus. Αst de aliquibus locis a nobis immutatis, et sicut nobis persuaSum est emendatis, non possumus breviter non disserere. Indos. 4, 14 Servavimus adhu viveret iro: adviveret , licet Carol. Verceston in sua novissima editione Romae excusa reddat adviveret et in suo opere maxime erudito et voluminoso Lectiones
varis Vulgat latin Biblior ed Romae MDCCCLX. hanc lectionem certe corruptam defendat. Nusquam a Latinispraepositio ad in verbis compositis adhibetur pro adhuc μ, nec iti latinitate mediae nec insimae aetatis similiter Vulgata in omnibus aliis locis verba hebraica et graeca ετ ζῆν vertit in adhuc vivere , sicuti videre est Gen. 25, 8. 43 27 et 28. 45, 3. 6. 11. 28. X. 4, 18. Lev. 2, 14. 18, 18 Deut 31, 27. II. Reg. 12, 18 et 22. 18, 18 m. Reg. 12 6 20, 22. I. Par. 10, 6. Tob. 5, 4. cle. 8, 10. I. Mach. 1, 7 2, 13 6 55. Insuper omnes omnino codices latini, et editiones antiquiores, e g. Neapol. 1496. Basil. 1495. LOVan. 1585. Romanae quoque 1590. 1765 1784. legunt adhuc viveretμ. Solummodo in editione Romana 1592 scriptum invenitur, adviVeret',
ex qua hoc mendum mere typographicum in editiones quasdam sequentes trans Sumtum est. - I. Reg. 3, . exhibet d. Rom. . proficiscens μ; nos proficiens', quia idem Verbum hebr. et graec. ἐπορευετο in I. Re 2 26. II. Reg. 6, 10. II. Par. 11 9. e. l. per proficere expre88um est, et hoc loco in edd. ovan Basil. Neapol. proficien8 invenitur. In sal 57, 9. regi editionis Romanae immutavimus in regio μ, quia adjectivum genio linguae latinae consormior est, et regio habetur in editionibus ovan. AntW. Plant. 1587. Neapol Roman. 1590. 1765 1784, ex quibus ipse Vercellone multas alia lectiones recepit. - Joan. 13, 18 eum editione novissima Romana legimus meum Panem μ, quod OBVenit textui graeco μου μ αρτον et hebraico Psalmi 11 10 de quo verba Christi desumta sunt, pro mecum panem'. In Aet 2, 23. ab editione Romana retinetur affigentes μ, nos autem ham gentes προαρπηξαντες a8sumsimus. Affligentes nempe contra intentionem Apostoli Petri sermonem faeientis, et Lucae referentis nobis e88 Videtur, cum Jesus per manus iniquorum non affligendo, sed affigendo interemtus sit, quem Deus suscitavit. ditiones Rom. 1671 1784. Lovan Basil. Neapol. AntW Plant Luc. Brug. reddunt affigentes', et sancti Patres seque a interpretes posteriores
14쪽
Cornet a Lapide, Calmet ignorant lectionem , affligentes φ. In I. Tim. 6 8. contra Vercellonem, qui Seribit contenti simus , nos cum editionibus Roman. 1692. 1598. 1624. 1765. Ovan. eontenti sumus retinendum esse en Suimus. Ceterum his quae diximus, in sine idem quod est in prima nostra editione adjicimus Optamus, ut quod hunc in modum fide bona ae pia in tetidimus, prosperet Deus Dominus, qui nobis libros sanetos per Spiritum Paraclitum communicavit, eosque per Ecclesiae Jesu Christi, silii sui dilectissimi, vigilantiam et cura servaVit, ut acciperemus inde scientiam vitae supernae, consolationem praesentis atque spem futuri saeculi ipse auctor omnis boni dati et pater luminis huic quoque Operae nostrae minimae benedictionem impertiatur coelestem, efficiatque, ut ea perveniat ad suum honorem et legentium salutem aeternam.
Bambergae, esto Conceptionis immae. . . V. 1872.
15쪽
In multis, magnisque beneficiis quae per sacram ridentinam Synodum celesiae suae Deus contulit, id in primis numerandum videtur, quod inter tot Latinas editiones Divinarum Scripturarum, solam Veterem ac vulgatam, quae longo tot saeculorum usu in 'clesia probata si erat gravissimo decreto authenticam declaravit. Nam, ut illud omittamus, quod ex recentibus editionibus non paucae ad haereses hujus temporis confirmandas licenter detortae videbantur ipsa certe tanta versionum varietas, atque diversita magnam in celesia Dei confusionem parere potuisset. Jam enim hae OStra aetate illud vere evenisse constat, quod sanetus Hieronymus ' tem pore suo accidisse testatus est, tot scilicet ni isse exemplaria, quot codices, cum unusquisque pro arbitrio suo adderet, vel detraheret. Hujus autem veteris ac vulgatae ditionis tanta semper fuit auctoritas, tamque excellens praestantia, ut eam ceteris omnibus latinis editionibus longe anteferendam esse, apud sequos judices in dubium revocari non posset. Qui namque in ea Libri continentur ut majoribus nostris quasi per manus traditum nobis est partim ex Sancti Hieronymi y translatione, vel emendatione suscepti sunt; partim retenti ex antiquissima quadam editione Latina, quam anctus Hieronymus communem et Vulgatum, sanctus AuguStinus' Italam, Sanctus Gregorius ' Veterem translationem appellat. Ac de Veteris quidem hujus, sive Italae editionis sinceritate atque praestantia praeclarum sancti Augustini testimonium ρὶ extat in secundo
Libro de Doctrina Christiana, ubi Latinis omnibus editionibus,
quin tunc plurimo circumferebantur, Italam pro erendam censuit, quod esset, ut ipse loquitur, verborum tenacior cum perspicuitate sententice. De sancto vero Hieronymo multa extant Veterum Patrum egregia testimonia eum enim sanctus Augustinus hominem doctissimum, a trium linguarum peritis8imum Oeat, atque ejus translationem ipsorum quoque Hebraeorum teStimonio veracem SSe confirmat. Eundem sanctus Gregorius ita praedicat, ut ejus translationem, quam novam appellat, ex Hebrae eloqui cuncta verius transfudisse dicat atque idcirco dignissimam esse, cui fides in Omnibus habeatur. Sanetus autem Isidorus si non uno in loco Hieronymianam ver8ionem ceteris omnibus ti teponit, eamque ab ecclesiis Christianis communiter recipi ac probari affirmat, quod sit in verbis clarior, et veracior in sententiis. Sophronius quoque, Vir eruditissimus, sancti Hieronymi translationem non Latini modo, Sed etiam Graecis valde probari animadvertens, tanti eam laeti, ut Psalterium et Prophetas ex Hieronymi versione in Graecum eleganti sermone tranStulerit. Porro qui secuti sunt, viri doctissimi, Remigius, Beda, Rabanus, Haymo, Anselmus Petrus Damiani, teliar'dus, Hugo, et nardus, Rupertus, Petrus Ombardus, Alexander. Albertus, homas, Onaventura, ceterique omnes, qui his nongentisi Praefat. in Josuo. Hieron in c. 49. Isaiae. S. Aug. lib. 2. Ocu. Christian. e. 14 3 S. Greg. Epist. Dedie ad Leandr. c. 5. in fin. S. Aug. ubi supra.d Lib. 18. clo iv. Dei. o. 43. Lib. 20. Moral. 24. β Lib. . tymol. c. 5. Lib. I. do Divin. Off. cap. 12.
16쪽
annis in Ecclesia floruerunt, saneti Hieronymi versione ita sunt usi, et ceterae, quae pene innumerabiles erant, quasi lapsae de manibus Theologorum, penitus obsoleVerint. Quare non immerito Catholica Ecclesia sanctum Hieronymum Doctorem maximum, atque ad Seriptura sacras interpretanda divinitus excitatum ita celebrat, ut jam disseile non sit illorum omnium damnare judicium, qui vel tam eximii Doctoris lucubrationibus non aequie8cunt, vel etiam meliora, aut certe paria praestare se posse confidunt. Ceterum ne tam fidelis translatio, tamque in omnes partes celesiae utilis, vel injuria temporum, vel impreSSOrum incuria, Vel temere emendantium audacia, ulla ex parte corrumperetur, eadem aero Sancta Synodus ridentina illud decreto suo sapienter adjecit, ut hae ip8a vetus ac vulgata Editio emendatissime, quoad fieri posset, imprimeretur neque ulli liceret eam sine lacultate et approbatione Superiorum excudere. Quo decreto simul typographorum temeritati ac licentiae modum imposuit, et pastorum Ecclesiae in tanto bono quam diligentissimo retinendo, et conserVando, Vigilantiam, atque industriam excitavit. Et quamvis insignium Academiarum Theologi in dition vulgata pristino suo nitori restituenda magna eum laude laboraverint; quia tamen in tanta re nulla pote8 esse nimia diligentia, et codices manuscripti complures et Vetustiores Summi Pontis eis jussu conquisiti, atque in Urbem advecti erant; et demum, quoniam executio generalium Conciliorum, et ipsa Scripturarum integritas ac puritas ad curam Apostolies Sed is poti88imum pertinere cognoscitur ideo Pius IV. Pontifex Maximus pro Sua in omnes Ecclesiae partes incredibili vigilantia, lectissimis aliquot sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, aliisque tum Sacrarum litterarum, tum variarum linguarum peritissimis Viris, eam prOVinciam demandavit, ut vulgatam editionem Latinam, adhibitis antiquissimi codicibus manu scriptis, inspectis quoque Hebraicis, Graecisque Bibliorum fontibus, consultis denique veterum Patrum commentariis, accuratissime castigarent. Quod itidem institutum ius V. prosecutus St. Verum OnVentum illum ob varias, gravissimasque edis Apostolies occupationes amdudum intermissum, Sixtus V. divina providentia ad summum S cerdotium evocatus, ardentissimo ludi revocavit, et opus tandem confectum typis mandari jussit. Quod cum jam esset excusiam, et ut in lucem emitteretur, idem Pontifex Operam daret, animadvertens non pauca in aera Biblia praeli vitio irrepsisse, quae iterata diligentia indigere viderentur, totum opus sub incudem revocandum ensuit atque deerevit. Id Ver cum morte praeventu praestare non potuisset, Gregorius XIV. qui post Urbani VII duodecim dierum Pontificatum Sixto successerat ejus animi intentionem executus perficere aggressus est, amplissimis aliquot Cardinalibus, aliisque doctissimis viris ad hoc iterum deputatis. Sed eo quoque, et qui illi successit, Innocenti IX. brevissimo tempore de hae luce sub tractis tandem sub initium Pontis datus Clementis VIII qui uno Ecclesiae universae gubernacula tenet, Opus, in quod Sixtus V. intenderat, De bene juvante persectum est. Accipe igitur, Christiane Lector, eodem Clemente Summo Pontifice annuente, ex Vaticana Typographia Veterem ae vulgatam sacrae Scripturae ditionem, quanta fieri potuit diligentia castigatam quam quidem Sicut Omnibus numeris absolutam, pro humana imbecillitate affirmare difficile est, ita ceteris omnibus, quae ad hane usque diem prodierunt, emendatiorem, purioremque esse, minime dubitandum. Et vero quamvis
in hae Bibliorum recognitione in codicibus manuscriptis, Hebraeis
17쪽
Graecisque sontibus, et ipsis veterum Patriam commentariis conserendis non medioere tiadium adhibitum si ierit in hac tamen pervulgata Lectione sicut nonnulla consulto mutata, ita etiam alia, quo mutanda videbantur, consulto immutata relicta sunt;
tum quod ita faciendum esse, ad ostensionem populorum vitandam, sanctus Hieronymus 9 non semel admonuit tum quod facile seri osse credendum est, ut majores nostri, qui eae Hebroeis, et Moecis Latina fecerunt, copiam meliorum, et emendatiorum librorum habuerint, quam ii, qui post illorum etatem ad nos ervenerunt, qui fortasse tam longo tempore tendidem describendo minus puri, atque integri evaserunt tum denique quia sacro Congregationi amplissimorum Cardinalium, aliisque eruditissimis viris ad hoc opus a Sede Apostolica delectis propositum non fuit, novam aliquam editionem cudere, vel antiquum Interpretem ulla eae parte corrigere, vel emendare; sed ipsam veterem ac vulgatam Editionem Latinam amenais veterum librariorum, necnon pravarum emendationum
erroribus repurgatam, Suce pristinc integritati, ac puritati, quoad ejus feri potuit, restituere eaque restituta, ut quam emendatissime imprimeretur juxta Concilii Oecumenici decretum, pro viribus operam dare. Porro in hac ditione nihil non canonicum, nihil adscititium, nihil extraneum apponere visum est: atque ea causa fuit cur Liber fertius et quartus Esdro inscripti, quos inter Canonicos libros sacra ridentina Synodus non annumeravit ipsa etiam Manasso regis Oratio, quin neque Hebraice, neque Groece quidem aetat neque in manuscriptis antiquioribuG invenitur, neque pars est ullius Canonici libri, tra Canonicoe scripturo seriem posita sint et nullo ad marginem concordantio quo posthac inibi apponi non prohibentur', nullo noloe nullo vario lectiones, nulla denique proe fationes, nulla argumenta ad librorum initia conspiciantur. Sed
sicut Apostolica Sedes industriam eorum non damnat, qui concordantias locorum, varias lectiones, praelationes sanet Hieronymi, et
alia id genus in aliis editionibus inseruerunt ita quoque non prohibet, quin alio enere characteris in hac ipsa Vaticana editione ejusmodi adjumenta, pro studiosorum commodidate atque titilitate in posterum adjiciantur ita tamen, ut lectiones varion ad marginem ipsius eae tris minime annotentur.
Episti ad Sumiam et Fretellam. Praes Evang. ad Damasum.
18쪽
DECRETUM EX CONCILIO TRIDENTINO. SES. V.
Sacrosanet Oecumeni ea et generalis Tridentina Synodus, in Spiritu sancto legitime congregata, praesidentibus in ea eisdem tribus Apostolicae Sedis Legatis, hoc sibi perpetuo ante oculos proponens, ut sublatis erroribus, puritas ipsa Evangelii in celesia
Sacrorum ver librorum indicem huic deeret adseribendum censuit, ne cui dubitatio suboriri possit, quinam sint, qui ab ipsa Synodo uscipitantur. Sunt vero instaseripti: Testamenti veteris: Quinque Moysis, idest Genesis, Exodus Leviticus, Numeri, Deuteronomium Josue, Judicum, Ruth Quatuor Regum Duo Paralipomenon Esdrae primus et secundus, qui dicitur Nehemias Tobias Judith, Esther, Job, salterium Davidicum centum quinquaginta Psalmorum, Parabolae, eclesia8tes, Canticum canticorum, Sapientia, Ecclesiasticus, Isaias, eremias cum Baruch, Ezechiel, Daniel Duodecim Prophetae minores, idest Osea Joel, Amos, Abdias Jonas, Michaeas, Nahum, Habaeue, 0phonias, Aggaeus, Zacharias, Malachias Diio Machabaeorum, primus et secundus. Testamenti novi: Quatuor Evangelia, secundum Matthaeum, Marcum, Lucam et Joannem; ctus Apostolorum a Luca Evangelista conseripti Quatuordecim pistolae Pauli Apostoli Ad Romanos, duae ad Corinthios, ad Galatas, ad Ephesios, ad Philippenses, ad Colossenses, duae ad Thessalonicenses, duae ad Timotheum, ad Titum, ad Philemouem, ad Hebraeos Petri Apostoli duae Joannis Apostoli tres; acobi Αpο- stoli una Judae Apostoli una, et Apocalypsis Joannis Apostoli Siquis autem Libros ipsos integros cum omnibus suis partibus, prout in Ecclesia Catholica legi consueverunt, et in Veteri vulgata Latina
editione habentur, pro sacris et canonici non susceperit, et traditiones praedictas sciens et prudens contemserit, anathema sit.
Cum sacrorum Bibliorum vulgatae editionis extus summis laboribus, ac vigiliis restitutus, et quam accuratissime mendis expurgatus, benedicente Domino, ex nostra Typographia Vaticana in lucem prodeat Nos, ut in posterum idem extus incorruptus, ut decet, OnSerVetur, opportune providere volentes auctoritate Apostolica, tenore praesentium districtius inhibemus, ne intra decem annos a data praesentium numerandos, tam citra, quam ultra montes alibi
quam in nostra Vaticana Typographia a quoquam imprimatur Elapso autem praelato decennio, eam cautionem adhiberi pro cipimus ut nemo hanc sanctarum Scripturarum editionem typis mandare
proesumat, nisi habito prius eaeemplari in Pypographia Vatia
19쪽
cana aecuso cujus eaeemplaris forma, ne minima quidem particula de Teaetu mutata, addita, vel ab eo detracta, nisi aliquid occurrat, quod Typographico incurio manifeste adscribendum sit, inviolabiliter observetur. Si quis vero Pypographus in quibuscumque Regnis, Civitatibus, iovinciis et locis tam nostrae et S. R. E. ditioni in temporalibus subjectis, quam non subjectis, hano eandem sacrarum Scripturarum editionem intra Decennium praedictum quoquo modo, elapso autem Decennio, aliter quam juvaeta hujusmodi eaeemplar, ut proe fertur, imprimere, Vendere, venales
habere, aut alias edere vel evulgare, aut si qui Bibliopola a se vel ab aliis quibusvis post datum praesentium, hujus Editioni impressos libros, seu imprimendos a proe fato restituto et correcto Teaetu in aliquo discrepantes, seu ab alio, quam a Typ0grapho
Vaticano, intra Decennium aecusos, pariter vendere, venale Proponere vel evulgare proesumSerit, ultra amissionem omnium librorum, et alias arbitrio no Stro instigendas poena temporales, etiam
majoris aecommunicationis sententiam eo ipso incurrat a qua nisi a Romano Pontifice, praeterquam in mortis articulo con Atitutus, absolvi non possit. Mandamus itaque universis et singulis, Patriarchis, Archiepiscopis, piscopis, ceterisque Eccle8iarum, et Oeorum, etiam regularium Praelatis, ut praesentes litteras in suis quisque Ecclesiis et jurisdictionibus ab omnibus inviolatae perpetuo observari curetit a laciant. Contradictores per censuras Eeelesiasticas, aliaque opportuna juris et facti remedia, appellatione postposita, compescendo, invocato etiam ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii saecularis: Non obstantibus constitutionibus, et ordinationibus Apostolicis, ae in Generalibus, Provincialibus, vel Synodalibus Conciliis editis generalibus, Vel Specialibus, a quarum eumque Eccle8iarum, ordinum, Congregationum, Collegiorum, atque Universitatum, etiam Studiorum generalium juramento, confirmatione Apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis, statutis, et consuetudinibus, a privilegiis indultis, a litteris Apostolicis in contrarium quomodocumque manatis, et emanandis quibus omnibus ad hunc effectum latissime derogamus, ac derogatum Sse decernimus. Volumus autem, ut praesentium transsumtis etiam in ipsi voluminibus impressis eadem, in judicio et extra fides ubique adhibeatur, quae ipsis praesentibus adhiberentur, si larent exhibita, Vel Sten8a. Dat Romae, apud Sanetum Petrum sub Annulo Piscatoris. DisIX. Novembris. DXCII. Pontis Nostri Anno I.
20쪽
Viginti et duas litteras esse apud Hebrae03, Syrorum quoque lingua et Chaldae0rum testatur, iis Hebraeae magna ex parte con sinis est; nam et ipsi viginti duo elementa habent eodem sonu, sed diversis charaeteribus Samaritani etiam Pentateuchum M0ysis t0iidem litteris scriptitant. guris iantum et apicibus discrepantes. Certumque est Esdram scribam, legisque doctorem, p0st captam derosolymana et instaurationem templi sub orobabel, alias litteras reperisse, quibus nunc utimur cum ad illud usque tempus idem Samaritan0rum et Hebraeorum charactere suerint. In libro qu0que Numer0rum haec eadem supputatio, sub Levitarum ac Sacerd0 tum cenSU, mystice ostenditur. Et numen Domini tetra grammaton in quibusdam Graecis v0luminibus, usque b0 die antiquis expressum litteris invenimus. Sed et psalmi, tricesimus sextus, et entesimus decimus, et centesimus undecimus, et centesimus decimus octavus et centesimus qu3dragesimus quartus, quamquam di Verso seribantur metro, tamen ejusdem numeri texuntur alphabeto. Et Jeremiae lamentationes, et oratio eius: Salomonis qu0que in sine pr0 verbia, ab e loe in quo ait: Mulierem sortem quis inveniet iisdem alphabetis vel incisionibus supputantur. Porro quinque litterae duplices apud Hebraeos Sunt Caph, Mem, Nun,Pe, ad e, aliter enim scribuntur per has principia, medietatesque verborum, aliter sines Unde et quinque a plerisque libri, dupplices aestimantur, Samuel, elachim, Dibre halamim, Esdras, Ieremias, cum Cinoth, id est Lamentationibus suis du0m0d igitur viginti duo elementa sunt, per quae scribimus Hebraice omne qu0d 0quimur, et eorum initiis vox humana comprehenditur: ita viginti duo v0lumina supputantur, quibus quasi litteris et ex0rdiis in Dei 0ctrina, tenera adhuc et lactens viri justi eruditur insantia. Primus, apud e0s liber vocatur Beresith; quem nos Genesim diei mus. Secundus, Veelle semoth qui Exodus appellatur. Tertius, altera, id est Leviticus duartus, Valed abber, quem Numer0 V0sam US. duintus, Elle addebarim, qui Deuter0nomium praen0tatur. Hi sunt libri quinque M0ysis, qu0s proprie Thora, id est Legem appellant. Secundum pr0phetarum ordinem laciunt et incipiunt ab Iesu li 0 Save, qui apud e0 J0sue en Nun dicitur. Deinde subtexunt 0phetim, id est Iudicum librum. Et in eundem compingunt Ruth, quia in diebus Judicum acta ejus narratur historia Tertius sequitur Samuel. quem n0s Regum primum et secundum dicimus duartus, Melachim, id est Regum qui tertio et quarto Regum volumine continetur. Meliusque multo est Melachim, id est Regum, quam Mam lach0t, id est Reg-n0rum dicere. Non enim multarum gentium describit regna, sed unius Israelitici 0puli, qui tribubus du0decim c0ntinetur duintus est Isaias. Sextus, Jeremias. Septimus Egechiel. clavus, liber du0decim prophetarum qui apud ill0s scatur There Sar. Tertius ord0magi0grapha 0ssidet. Et primus liber incipit a Job Secundus a David quem quinque incisionibus et uno psalm0rum V0- lumine comprehendunt. Tertius est Salom0n, tres libros habens: Pro verbia, quae illi iste, id est Parab0las appellant iuuartus. 0heleth. id est, celesiastes duintus, Canticum canticorum, quem titulo Sir