Disputatio juridica inauguralis ad Orationem M. Tullii Ciceronis pro Cn Plancio [microform]

61쪽

quirae, quoIsu:n et quatenus ambiro liceat, qua in et tione

Calitii sp Tarent et quae ab iccusatore uidi se t adiere da ut jure suo Planci itin sodalitii limin's saceret ratiaJ. Cura entiri tantum decuitatio tibulium, descriptio populi , ita Tragii largitione devineta severitatem senatus, et Onorum omni uri vim et dolorca excitaverint, et haec a Iulia, ut vindicarent tir, prospiceret acerbis sma lex Licinia, ea quoque in sua accul)tione proferre et docere debui, set Laterensi s. cilicet aut Oi: sci Ipsi, te, aut sc questrem suisse aut pronunciaSse aut divisi: se Planciuiaa, quae nec proferre potuit nec instituti falsus illo accirsator Ne e. ro invidiosi verba, in vulgus a Laterensi prolata, nitrium obtutura Siseni r uias, observamias, sodalit 7lis, eadem honesta riquoque habere gnificationem ostendit. Cumque Plancius ab omni i-bus illis criti in hus fuciit in i munis accusatorem provocat, ut et mal cd cita Trinit, et debitum agendi modum amplecta ur.

Ut tamen .aterensis accusat rc ni suae aliqtiam veri Peciem assρ

ret, duo Plancio praecipua ambitus oblecero critzii a coitioniis, et equestrium cs . Ad coitionem inter Plotium et Plancium prohandam duobus maxin1 accusator usus fuerat ar ulreirtis Pri--m, cum irjbus Irasque cum Ploti tulerit Ida Gus, dein, quod nonnullas tribus una Plotio tulerit punctis 6 paene totidem. Utrius. fuisse acerbana. Cui ct eehirae tu primis locum faceti:at verba in C.

II. Orationi is an ero nuper - rejDiamur' . Si eniti Iulli re est o adfuisset quid significaret. i d Cicero si x: tribri ira Me ian aia eis Tensi esse allam non quae ill dicaret, 'ii ure reliceretur C. G. Di fioribus tamen haIic quae, ii neu cii judicandam e institiuaus.

Cicer in Ora pro lavc. C. 18, 9. 5J In Capite a sos. 6 iuuetum proprie nihil aliud h. l. sim sicar ouam suffragii im . et hinc qui omnia adeptus erat sufflagia cie atur oδne tulisse Iulictum iidem iratianum, itid ne tuli punctum, qui miscuit uitae aulai,

62쪽

Ualusque vero oblectionis levitas erat aperta; quomodo Enim ungsieri potuissent, si una tribus non tulissent, cum vero in superio ribus comitiis aediles prope iam laeti erant, et sic declarati ad co . mitia aedilitia venissent, nulla quidem propter punictorum Parili tatem coitionis suspicio oriri poterat, neque enim unqtiam veteres Rota an sortitionem 7 constituissent aedilitiam nisi viderent accidere posse, ut cona petitores pares suffragiis essent. liam quo que coitionis susp)cionem induxerat Laterensis, fens sibi priori-hus comitiis a Plotio et Plancio concessas esse duas tribus, postea Vero ne in angustum venirent, eas tribus ab utroque sibi avulsas esse quod confutat Cicero, cum ostendit quando sibi oncessas dicit Laterensis tunc ei quidem utique , Plancio vero et Plotio hcudquaquam Disse necessarias, quando vero dicit avtimas, tune

On nino larcio quoque et Plotio fius necessarias, quia superio- Iibus Comitii sciani orant eclarati, sic ut contrarium hujus suspi- Cloniis ex inceria niente Planci et Plotii satis appareat 8 . At instabat tamen actor, se plures habere testes, de una Uollinia tribu, Quam quot in ea tribu puncta tulerit. Sed illos testes nullam mereri fidem perspicuun est, cum illos, vel confitente Lateo renis, Plancius drruperit, ut Laterensem praeterierint, vel Late

r Arte Io Iie n. 2 3. In conattiis enim cum circumferebantur ceratae tabulae in quibus candidatorum nomina orant inscIipta, quisqtie Muoad sentiebat punctum annotabat L. Cicero Tino. Disp. L. LI. C. 16. Oratio Iro Murena C. S. ibique interIretes ceterunt ad in cloci Vro Plancio, C. a. in pinais videndus est Lambinus, nec non Dira iam si ura, adii ue in L eras. 7 De sortione regit ira, qti ad Lebat cum compet tores et lilitatis rares erant si isti gi s. id Cicero Phil. II. C. 33. ibique Abram

tionem huius loci quidem sitit atratisi librarior uae vitio sit corrupta. Plaue est abruda, et vicintelligenda,

63쪽

sensis ipse eum illum iam praeteriissent, pecunia emtos ad dicen.

dum testimonium adduxerit C. Igitur coitio iron ira lacia; nec etiam nummi erant depositi. aut In circo Flaminio depre. hensi, cuius rumoris falsitatem demonstrat Cicero, cum caluerit in re recenti illud crimen, postea vero in caussa refrixerit neque etiam ipsi actor ostendere potuit, qui illi nummi, nec quae tri. bus, nec qui divisor uerit, et is quoque, qui quondam a Laterensi ad consules fuerat eductus, se inique jactatum, graviter fuerat conquestus Tandem hanc argumentationem concludit Cicero disputando primum, adversus testes . a Laterensi productos, qui nihil aliud suduerant, nisi ut moverent animos judicum suis

testimoniis, aut gratum populo Romano sacerent, aut ab eo facilius ob eam causam dignitatem, quam vellent, consequerenture deinde, adversus falsas rumores, quibus haud credi oporteat, cum tantum ex maledicto suam traxerint Originem, nihilque eo sit Olucrius nihil emittatur facilius, iiihil citius excipiatur, nihil la

Cis de Testia. ιο Quamquam haec omnia, ut brevitati nudoreaeus, Horatione

CiceronIs contraximus, et ea tantum attii:imus, quae ad ipsim cou sertiolem seu legem Liciniam spectarenit tamen silentio Praeterire noluimus.

i . Verba Manutii in libro de Legg. C. uῆ. ubi eum eperat de laudationiblis, quas Pompeius, eumqte lecutus Marcus Cato in rationibus seu defensortibus non amplius ad littendas sanciverant earum i gum , Plancianum Itidicium caussam fuisse dixit, quae verba profecto de hoc Judicio Planciano non fiunt intelligenda; aippe Pluta ebus, is vita Pompe' par. m. M'. AER. narrat, Muis alii Plaici la dationem quem adhibuerat Pompejus, a M. Catone suis suppressam. a Q. Vii nos defendi inus M. T. Ciceronem praeclarim fuisse Cluni. ita etiam hec suli doctriis lepide ititur, cum re parideat Cassio, dic hec .rat, plus eum Plancio tribuisse quam bonis Oinnibus, qujbus aeque sua salus ara fuerit quam reo, cognita is letorii et 1 4nu 'adis cele-

sep τρηire, quassi ad gratiam reserendam adhiberis, distinctionem ili rer

64쪽

CONCLUSIO.

singulis argumentis, quae is ad eliminationem legis Lictis niae spectarent, sive ad alia salsi atque maledicta mendacia, quae

accusator in Plancium proferre ausus est quaeque omnia subtiliter, et suo more in hac ratione proposuit Cicero, satis e spicuum est, hunc reum nota largitione sed meritis, et sola populi voluntate aedilitatem adeptum fuisse Laterensem contra et male elionem suam instituisse, et perversis fuisse usum argumentis Q lare haud aliter evenire potest, quam ut qui recte judicet, Planctum ab omni crimine purum ab omni poena libera in de-elaret. Utrum vero haec exima ratio talem habuerit exitum, qualem futurum speraverit Cicero, certum pronuntiare non ausim, , A male ego nunc praeceptorum, quae nodo ex Ciceronis oratione Coninae'noravi, memor sua, si jam huic disputationi si nem imponam', antequam grati quoque animi , ei aliquam saltemsgnificationem tibi tribueAm conlultissime 'Engelbron ners. qui multis ac variis districtus negotiis mihi, cognato tuo et dis cipulo non modo ad Graecarunt et Latinarum scientiam literam rum, serum etiam ad urisprudentiae motitiam' produxistic et unus mihi iuris es trinae praeceptor exstitisti; ego quomodo tuis erga me aeritis unquam responileam, non habeo, illud de me existimes, Cum graciam tibi reseram, me tamen eam semper habio

ter Ocuniae et gratia debitionem ostendit; f. C. a 3 orat vid. Gel. itis, N. . . . C 4, ibiqua interpretes et Lambinus, in notis ad Planc orat. f. c. qui rei te contra Gellii rhetorem Antonium verat Ciceronis sententiam de habenda et reserenda gratia et de coin Paratione inter peculiae et gratia debitionem affert. f. Cicero,

in Orat post Lis ad Quis C. s. taliae , ibique interpp. D O iis C.

65쪽

D A. si bisurum, et in eo ipso, quod habeam, tibi relaturum silerare. verba quidem mihi nunc desunt et semper deerunt, quius commemorem amicitiam, conjunctionem, amorem, pietatem, omniaque illa assicia, quae et discipulus et amicus Tibi debeo; quare quo parcius ammi illa sensa mei soras prodo, eo verius inti s aluntur, et alta mente reposta reanenti ii ve: tua dis Ciplina me dignum praebere semper Optavi, sic et tu praeceptor optime carissime, ne mihi detrahas tiam heiuvolentiam obseero. Alcmoriam profecto nunquam exuam quadriennii illius, quo te-Cum et cum tu Muna me habitare licuit, et uti stationem tuam Me dioburgensem, in qua nunc positus es, vivaSque precor cum O lente et juvante Deo, et tibi et bonis literis gratulor, ita tamen non nasi magna cum triStitia illius dici recordor. Quo tot mihi cara reliqui Ctjus et adminitim novus ipse dolor. Accipias igitur velim meam qualemcumque grati animi testisseDTlonem, non illam quidem se etam; at cerrari et Ucram, cujus et tibiicisuasum esse pervelim e n e nunquam inmemorem suturun certo scias meque hanc integri animi professionem idcirco posui, ut assentatiunculi tuam mihi henivolentiam concilist rem . quando quidem neque Ego is sum qui vel ut vel cujusquam gratiam eblandiri mihi solitus sim neque u is es, qui non gratuitam e nivolentiam bene merentiuus ultro tribuas, quibus ut me vectannumerare Perpetu queas, sedulo ego annitar, ne tu operam

semper dabo.

66쪽

II. . Propter dusiam, e propter certam quidem, at leviorem, ρε- riam non oportet cives vi resistere summo ciνitatis Rectori. III.

Testamenta ae similes hominum voluntates Eupremae, in iure nasturae fundamentum stabilitumque exordium habenι, e iure titia Drmam re solennilaus accipiunt. .

ivis

Coeeus potest ad judicis fetum admitti

C tractus bonae fidei ob metum sint ipse iure trusii, si desina

Negotiorum geuor tenetur etiam de culpa erissima.

67쪽

Quamquam non Omm petitae herediatis est querela in classes enim id quasi genus quoddam, cui plures formae seu oeotes Db- fectae seunt atram quereli insciosi testamentiis hi aliud est,

Lex 6. transaictionibu et non docet, transactionem de tauro NUiis, ex restamenso e corici is profectis, irriἔamese, nisi amo in pecta sim eris tabularum.

Non magis de crimine falsi quam de reteris criminibus pullieis far er Iransigere, neque contrarium docti L. 13. C. de transact. X. Paroemia beMica de bioedige hand neem Dene enisser fiam fexceptionem in marito, qui adulterae in flagram delicto uxori interfectae heres, poenae remissionem uidis est. -