장음표시 사용
2쪽
4쪽
AVΓΝcLLIS CARISSIMIS PRAECEPTORIBUS MERITISSIMIS
6쪽
Lucreti critica eastigatio quum praeclara Lachmanni recensione sere ad sinem sit perducta, Iam rerum desideratur eXplicati0, qua carmina huius poetae egent ut nulla sere magis. Quod tamen antequam pr0spere cedat, omnia quantum licet Graecorum philosophorum in Lucreti ea mine vestigia sunt indaganda, id quod in singulis secerunt cum alii tum optime Relsackery . Quae Vero comparationes ut plene essent cumulateque persectae, Singulis nisi salior singulos auctores comparari oportet libellis, quia multae Lucreti opiniones huic an illi sint tribuendae minus certe constat. Quapropter Empedoclem philosophum hac scribendi occasione oblata Lucretio comparare conatus sum, poetico quoque eorum Sermone collato, culus In utroque affinitas a nemine quod scio illustrata est. Quae imitatio tantum abest ut his exteris terminis circumscribatur, id quod Mommsenius putare videtur, ut ipsa orIginem deducat ab universa illa Lucreti cum Empedocle necessitudine, quae multo nimirum mans, quam in exteris, ipsis in rebus et opinionibus patebit. Qua de re quum haud pauci essent, qui dubitarent, reete
1) 9uaestiones Lucretianae. Bonnae 1817.
7쪽
Heracliti allorumque sententias nonnisi per Stoicorum libros cognovisse Videtur Lucretius, quippe quas narrans aliquoties in errorem inducatur, Empedoclis contra et Anaxagorae ipsa eum legisse apparet Verba. Empedoclem, etiamsi nonnullas eius opiniones plane relicti, talem nihilominus sibi profitetur auctorem, qualem Plato Parmenidem. Secundo igitur loco meum erit quam plurima asserre singula, quibus Empedocleam rationem imitatus sit Lucretius. Quorum qui nonnulla iam attulit documenta Relsacker, quaedam non certa, alla minus recta dedisse mihi videtur, partim iam sublata Stet nil accurata Empedoclis recensione. Ea quam mihi proposui investigatio, qua certum quemdam comparationis ordinem inire studeo, recte si instituta sit, non spero nulli sore fructui eum Empedocle tum Lucretio.
1 Empedoclis Agrigentini Fragmenta disposuit recensuit adnotavit Henricus Stein. Bonnae 1852. Diuiti de by Co le
8쪽
Empedoclem doctorum hominum, qui eadem qua Lu-'cretius vivebant aetate, suisse in ore, cum ex aliis tum inde colligere licet, quod Cicero de Cn. Sallustii culus-dam Empedocleis, de quibus alibi nil constat, liaec scripserit ad Quintum Datrem ΙΙ, 11: Sed cum veneris vl-rum te putabo, si Sallusti Empedoclea legeris hominem non putabo. De Lucreti et Empedoclis similitudine veteres scriptores. ne Obscure quidem significant, nisi DIomedes III, p. 480): ,,Didascalice est, qua comprehenditur philosophia Empedoclis et Lucreti. Attamen talis est haec similitudo , qualis, uno eXcepto Epicuro, cuius se doctrinam in linguam Latinam transferre velle Lucretius prostietur, cum nullo allo malor, quid quod ceteros quos commemoraverat Graecos philosophos, ut Heraclitum, AnaXagoram, Democritum, Onomacritum alios Empedocle insertores dicit Lucretius multoque minores h , quare summa elim assert laude in versibus illis vere positicis I, 716 - 733, quorum si dicit extremis: carmina quin etiam divini pectoris eius vociferantur et exponunt praeclara reperta, ut vix humana videatur stirpe creatus, Iam id spectat ad propriam Empedoclis ostentationem, qua
quae tamen non tali et vitio verterem, quali auctores recentiores non minus quam veteres et Vertunt, sed ant-
13 I, 734. 735. In numeris ex Lucretio allatis Bernaysii re-eensioni anno 1852 editae, in Empedocleorum versuum distributione Steinium sequar, ita tamen ut et Karsieni numeros afferam uncis
9쪽
marum potius quam accepti a Pythagoreis tribuerem migrationi, qua omnes homines deos esse putabatur, ob peccata in terram electos. Quin et ipsi Agrigentini propter prodigium Empedocli visum, ut eum quasi numen
tur Horati in Arte poetica de Empedocle indicium mitigatur v. 464. 465. Ddeus immortalis haberidum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam insiluit. εο Verumtamen non omnino ambitionem et vanitatem ab Empedocle defendere volo, quae complures et crimini dant veteres Scriptores, quorum Diog. La. Τ) VIII, 66.
δε ἀλαζόνα καὶ φίλαυτον ἐν τῆ ποιήσει ιδοι τις ἄν. Neque carent magniloquentia Lucretiani Versus, id quod apparet cum aliis locis tum I, 926 - 930. IV, 1 - 5:,, Avia Pieridum peragro loca nullius ante trita solo. Iuvat Integros accedere sontis atque haurire, iuvatque novus decerpere nores insignemque meo capiti petere inde coronam, unde prius nulli velarint tempora musae. --
nam tibi vementer nova res molitur ad auris accidere et nova se species ostendere rerum. -- Lucretio Empedocles in eo porro est similis, quod philosophiae suae rationem disciplinamque Instituens suum 1ὶ Edit. Gobet, Parisiis Didot 1850.
10쪽
non omnino sequatur ingenium, Verum ad alios se cominponat. Sunt igitur ἐκλεκτικοί quos iam dicit Diogenes Ladrilus λ). Huc reserendum est Aristotelis ludicium, qua ambiguitatem Empedoclis Vltuperat Rhet. III, 5 pag.
me τὼ κνκλω πολυ ον. quae obscuritas etsi Lucretio non eodem iure tribui potest, liaud raro tamen aliorum potius quam suo u litur Iudicio, immo et complures una affert opiniones, quarum delectum adhibeant lectores, allas nonnisi reiicit, nullam de Suo suadens ingenio, quod ipse
Sunt aliquot quoque res quarum unam dicere causam non satis est, Verum pluris, Unde una tamen sit. Quare etiamsi alterum quod Aristoteles Empedocli obiicit, eum non nisi imagines earum quas profitetur rerum huc illuc mente concipere, optime Lucretius vitavit, tamen in universum iudicanti Empedocles eo gravior minusque allis sublectus videtur quam Lucretius, quo Graeca philosophia gravior quam Romana; ille enim singulis quas aliis debebat sententiis multas e ditissimo coniunxit ingenio, hic eas sermoni tantum poetico mandabat proprio. Utrique deinde, ut ab universis carminum n0tionibus initium capiam, idem est argumentum, idem Sermo. Disputant enim de rerum natura sive de physicis, quare recte Cicero Empedoclis τυσικα, ῆ περὶ cyυσεως latine Ver-