장음표시 사용
21쪽
elis hac de re sententiam narrat Aristot. Melaph. III, pag. 1000 B 18: ον rαρ τὰ μῖν φλαρτὰ τὰ δε αφλαρτα
eandem iusius Lucretius V, 373-379. Aeterna igitur sunt rerum principia. Emped. 50 f83J: αἰει γαρ στησονται ony κε τις αιἐν ερείπη ). Lucr. I, 22l: Daeterno constant semine quaeque. -- 224: nullius exitium patitur natura videri. --cr. III, 814. V, 361. Accuratius rerum universitatem eorumque inlinitatem narrat Emped. v. 146 199J: εἴπερ απείoονα γῆς τε βάθη καὶ δαφιλῖς αἰθηρ. quod circumscribit Aristot. de coelo II, 13 pag. 294, A 21: οἱ μὲν rdo δια ταλα απειρον τὼ κάτω τῆς γῆς ειναί φασιν, ἐπ ἄπειρον αυτῆν ἐρριζωσθαι λέγοντες. Ila Lucretius I, 1051: inlinita opus est vis undique materiai. cf. II, 544. 568. Argumenta asseri I, 951 - 964. 980 983. cs. II, 1095 immensi summa*- et se profundum. --Quapropter nec augetur materies nec imminuitur; immutabilis est igitur et libera a rerum vicissitudine, substan-
δέ τι του παντὸς κενεον πέλει ουδὲ περισσον. Tovτο Γ ἐπανξ σειε τὼ παν τί κε και ποθεν ἐλθόν;
13 Hane Steinii pro vulgata lectione accepi coniecturam, quia et homericum hoe est vocabulum et a Lucretio I, 222. 223 confirmatur.
vol. I, p. 116 cuius sagacissima reperta a Zellero et aliis plane neglecta esse valde miror. Duiliaso le
22쪽
Mnam neque adaugescit quicquam neque deperit inde. nec rerum summam commutare ulla potest vIs: Dam neque quo pussit genus ullum materialeffugere ex omni quicquam est neque in omne seorsum unde coorta queat nova vis inrumpere et omnem naturam rerum mutare et vertere motus. -
ubi quem indicat Lucretius motum continuum Empedocli non fuisse alienum Aristotelem testem habemus, qui eodem ordine dicit de Mel. Xen. et Gorg. 2 pag. 976 B 23:T'μπεδοκλης κινεωθαι μεν ἀεί cpycu συγκρινομενα τὸν απαντα ἐνδελεχῶς χρονον, ουδεν εἶναι λέγων δ περι μων του παντος, Ουδε κενεοπι cs. Lucr. II, 874. Plane sibi constat Empedocles, si dicit
α ην ἀεὶ, quare hunc versum quem Sturgius et attribuit 21) et non abnegarem, quum maxime Lucretianis constrinetur his verbis V, 156 sqq.:
dicere porro hominum causa voluisse parare praeclaram mundi naturam, proptereaque adlaudabile opus divom laudare decere aeternumque putare atque inmortale suturum, nec las esse; attamen dubitari posse conssteor, an hoc Sensu κοσμιρ vo-1 A Beiseri leetione recedo eum Multaehio, Aristotelis de risI., Xen. et Gorgia, Berotini 1845, pag. 35.
23쪽
eabulo usus sit Empedocles. Complures enim prodieri videtur mundos eosque differre a rerum summa, sicut et Lucretius, culus sententiae supra allatae non repugnant,
quae dicit uv. V, 235. 236. 238. 239:
Principio quoniam terrai corpus et umor aurarumque leves animae calidique Vapores, omnia nativo ac mortali corpore constant, debet eodem omnis mundi natura putari.
Omnium rerum initium ex iis quae dicta sunt esse oportet chaos quoddam, quod similiter nngit uterque poeta. Nondum sol tunc temporis coelo tulgebat, nulla iam erat terra, non mare, non coelum neque ulla, nunc quae ocu. Iis cernuntur. Emped. apud Plui. de sac. lun. p. 926: σκόπει μη την μουλκ6ν ἐκείνχρν καὶ φοβεραν ακοσμίαν καιπυπιμελειαν ἐπιδεῖν ποθὴς, βαρὐ παν και
DΘ' Οω ψελίως δεδίσκετο αγλαδν εοῦδος οὐδὲ μεν Oud' cinyς λάσιον μενος Ουdh θαλασσα. ως ν ησιν 'Eμπεδοκλῆς ML, quibus eomparat Misacker )Lucreti V, 432 - 437. Priusquam tamen transeo ad coniunctionem, qua Singula quaeque ereantur, et disiunctionem, quattuor Empedocleae materiae principia erunt contemplanda, ipse quae τεσσαρα των παντων ριζώριατα dicit v. 33 55J, Lucr. ,,primordia rerum-- I, 712. 753, deinde mellus etsi minus ad verba sequattuor res-- vertit, Aristotu contra de gem
1 uua est. Lucr. p. 56. Diuili do by Cooste
24쪽
et corr. II, 7 p. 334 A, 29: στωμα dicit. Sunt vero haec: Emp. 78 fl05J:
et qui quattuor eX rebus posse omnia rentur ex igni terra atque anima procrescere et imbri. Imprimis haec Empedoclis elementa a Lucretio relecta esse constat, quippe quae primordia esse neget Ι, 765, quare suae ipsius doctrinae constans si voluit esse, ,,rerum , nomine recte ea notat, corpora quia sint nequaquam Individua. Etiam versus I, 753 - 762 nescio quid impediat, quominus ad Empedoclem spectent, quem verisimile est mollitiem primordiis suis tribuisse cum ex allistum e Lucreti l. I, v. 743. Inimica sibi ipsa si dicuntur, id non dubito quin ad amoris odiique certamen reserendum sit. Quodsi monet Relsacker δ), elementa Empedoclis uv. 754 - 758 mortalia dici, quibus sane obessethulus poetae v. 89 s1IM:
ονδεν γαρ προς τοῖς ἐπιγίγνεται Omr απολνγει non animadvertere videtur, Lucreti, non Empedoclis, hanc se conclusionem, quare Dpponuntur Verba , , mollia constituunt-- verbis ,,quae nos nativa Videmus esse et mortali cum corpore. - Ιam Empedocles, suae quae obstarent elementorum doctrinae, non omnino ignorabat, quare minus sibi constans dividua ea esse docebat rerumque sngebat primordia, quae Plutaretius verbis circumscribit στοιχεια τῶν στοιχειων, l. e. ,,clementa elementorum ,-- de plac. phil. I, 13: ' πεδοκλῆς προ των τεσσαρων μοε
1 uua est. Luer. p. 11.2. Diuiti co by Cooste
25쪽
χείων θραυσματα ἐλάχιστα, οἱονεὶ στοιχεῖα πρὶν στοιχείων, οuοιομερ', ὁπερ ἐστι στρογγυλα κτλ. c. 17: Tμπεδοκλῆς δι ἐκ πικροτέρων δμων τα στοιχεια συγκρίνεε, άπερ ἐστίν ἐλάχιστα, καὶ οἱονεὶ σrοιχεῖα. CL AriStot.,
De gener. et corr. I, 8 pag. 325 B, 19. de coelo III, 6 pag. 305 A, 2. Phys. I, 4 pag. 187 A, 25.
Quae tamen ne confundantur cavendum est cum atOmis Empedocli plane alienis, quare non lidem habemus eidem Plutarcho, si in plac. phil. I, 24, 2 λεπτομερῆ σωμαzα l. e. ατομα communia dicit Empedocli cum Epicuro. Minimas elementorum partes cogitare videtur quaeque sensum effugerent. Contra has partΙculas Lucreti dicti videntur uv. I, 77 781. Ιis quae sequuntur Lucretium apparet non resutare velle Empedoclem, de quo Hesychlus: ἀνεννητα στοιχεῖα παρὰ Ἐμπεδοκλεἶ, neque tamen quos opinantur Earaten δ) et Reisacker Stoicos, sed ipsum aperte, de quo supra narraverat Heraclitum.
Nam Lucretius I, 782 - 788 sere ad verbum dicit, quae Heraclito tribuit Diog. La. IX, 9 pag. 228 A, 52: πυ
quae de Stoicis resert Diog. La. VII, 142 pag. 189, A, 40. Versus dentque Lucr. I, 794-797 rursus ad Empe
26쪽
doclem pertinere puto, ita ut philosophorum, de quibus narraverat Lucretius, doctrinas non distincte distineat. Ipse Empedocles in carminibus has minutissimas elementorum partes θέλυμναμ nomine notasse videtur; sic enim scribendum censeo v. 101 12R:
qua Sturgit ) et Ρeyronis D lectione his vitatur Stet nil apostrophus in προρέου τ' et ἀλλ', quum praeterea Mλυμνα formam tueatur schol. ad Il. X, 15 ubi homerica forma non est προυθέλυμνος sed προθέλυμνος; cf. Il. XV, 479: τετραθέλυμνος. Secundo loco Stet nil εθελημὰ inusitatum est vocabulum, Homero alienum, quum contra ad Muμνα optime quadret qui sequitur versus 175 171J:
Haec igitur prima principia mutari stiant Empedocles in elementa, elementa demum in res, quorum contra medium membrum Epicurum secutus reiicit Lucretius. Alterum quod in Empedoclis doctrina desiderat, id est, ipse quod inane , Graeci phil0sophi τυ κενόν l. e. Vacuum vocant, quod esse negat ipse Empedocles v. 91 Itemque testatur Aristot. de coelo IV, 2 pag. 309 A. 19: Duu τῶν μὴ φασκοντιον εἶνota κενὰν, οἰον , ναξαroρας καὶ ' ιπεδοκλῆς. Attamen neque hac re constare sibi potuit Empedocles, quippe qui πυρους flngeret, quos Arl-
13 Emped. Agrig. De vita et philosophia eius exposuit ete. Fr. G. Sturg, 1805.2) Empedoclis et Parmenidis Fragm., Lipsiae 1810. pag. 35. Diuitiaso by Cooste
27쪽
sint. de gen . et corr. I, 8 pag. 324, B, 30 narrat esse ἀορὰτονς μιν διὰ πικροτητα, πυκνους δὲ καὶ κατα στοῖχον. Haec enim materiae quasi intervalla eo sngere cogebatur, quod una cum inani res coniungi et moveri posse negaverat, quod recte monet Lucr. I, 742 sqq., nullam rem ludicans sine inani locum mutare sive mollem raramque stert; es. quae vituperat Aristot. de Mu.
et corr. I, 8 pag. 325, B, 5 et Phys. IV, 6 pag. 213,
A, 22 ubi quam commemorat κλεφυδραν Empedocles ad hibet v. 295 8M. - ποροος quae dicunt Aristot. et Plato, Menon pag. 76, c, Empedocles fortasse τα κοῖ vocavit, Lucretius quia ,,eaulas a soraminibus, i. e. πόροις discernit IV, 618. 619. cf. II, 951. III, 2b5. 700. 705. VI, 492. 839.
Sed iam rerum summa et primordiis consideratis, earum Initia et originem, quantum in comparatione Empedoclis cum Lucretio id licet sacere, illustrandum erit. Lucretius, etsi non eam quam Empedocles quattuor elementis tribuli vim, ea tamen non omnino negare sed quodammodo defendere apparet e vv. I, 798-802. Omnia quae nasci dicuntur originem capiunt ab aeternorum et milli morum seminum coniunctione vel permiXtione. Emped.
ἀ μονον ιι ις τε διάλλαξις τε ιιιγεντων ἐστί.
secerta suo quia tempore semina rerum cUm confluxerunt, patelli quodcumque creatur. Ita primordiis conssuentibus gignuntur res I, 987. 994, dissolutis vero intereunt, quare quae ortus et mors
28쪽
minus recte vulgo dicuntur, Emped. vv. 36. 37 77. 78J. Luer. I, 215. 216:,,uti quieque in sua corpora rursum dissoluat natura neque ad nilum interemat res. VV. 219. 220:,, Vis) quae partibus eius rei ,,discidium parere et nexus exsolvere posset.
nec sic interemit mors res, ut materialcorpora conssciat, sed coetum dissupat ollis: Inde aliis allud coniungitur. Recte mihi hue referre videtur Steinlus Empedoclis uv.
δοι 1 δὲ θνητων γένεσις, δοιῆ δ ἀπολει suς. τῆν μεν ναρ ποντων συνοδος τικτει τ' ὀλέκει τε, ψ δὲ πάλιν ωχντομένων d=ρεφλῖσα διέπτη. quae verba optime illustrant Lucreti haec I, 263. 264: quando alid eX allo reflcit natura, nec ullam serem gigni patitur, nisi morte adiuta aliena. et accuratius etiam I, 670. 671. 792. 793. II, 753. 754: nam quodcumque suis mutatum linibus exit, continuo hoc mors est illius quod fuit ante.
Similiter Emped. o. 108. 109 136. 137J:δι ἀλλήλων δε ωονωνίπεται auo nia' δι απτνεις γαρ ἀμείμι. α σὐνοδος Empedoclis v. 64 N1J plane respondet Lucr uano vocabulo Oeoncursus I, 384. 634. 685. II, 727. 1021. V, 439. VI, 161. 172, quum contra eum Lucreti,,rerum conchils II, 110 vel ,,coetu acervi sc. elementorum I, 775 comparari possunt Empedoclis συναθροι- σμος, Plut. pl. ybll. I, 24, 2, προσθεσις Stob. eclog.
29쪽
24pbys. I, pag. 414, συνθεσις Aristot. de Gn. et corr. ΙΙ, 7 pag. 334, A, 26.
Sempiternae nimirum hae sunt gignundi et intereundi ulcissitudines non minus quam ipsa materia rerumque summa. Emped. V. 66 I93.l 72. 73 I99. 100l. η δε ταδ' αλλασσοντα διαμερὲς ουδαμὰ ληροι,
ταυτη αἰεν εασιν ἁκίνητον κατὰ κυκλον.
Lucr. III, 968. 969:,,sic alid ex alio numquam desistet oriri, vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu. --
,,esse inmortali primordia corpore debent, dissolui quo quaeque supremo tempore p0SSint, materies ut subpeditet rebus reparandis. -- Hoc principiorum tam vario motu et coetu tandem veniunt in ea quibus nunc mundus constat concilia Ι,
In his igitur sere omnibus consentiunt Empedocles et Lucretius, nisi quod Empedocles harum vicissitudinum caussam certamini tribuat amoris cum odio sive Veneris
vocat Horatius-- ), quod tamen nec ipsum Lucretio allenum suisse loci docent, ut II, 120, ubi minuta corpora eXercita dicit crebris conciliis et discidiis, et V, 380. 381, ubi magna mundi membra inter se dicit pugnantia belloque concita nequaquam plo, i. e. Empedoclis νεῖκος ουλομενον V. 79 I106I, λοπον v. 335 Π2M es. Lucr. II, 569 - 580. Attamen Lueretius casul plurima tribuit, quod minus recte
30쪽
ut videtur Empedocli crimini dat Aristot. Phys. II, 4 pag. 196 A, 20. de gen . et corr. ΙΙ, 6 pag. 334 Λ 27. De mythica Empedoclis odii sive discordiae induetione
nulla in Lucreti carmine reperiuntur vestigia, cum contra Venerem constet Lucretium non minore atque Empedoclem canere studio. Quid ' quod carmen et commendat quasi omnium genetrici, quam unam omnium numinum eo Lucretius agnoscit modo, quo inter homines colitur. Quin Empedocles quoque primo eam ponere vide
37M, ubi auream narrat aetatem, qua nullos praeter Venerem fuisse divos. Sicut Empedocles, a Parmenide ut videtur ductus, omnia a enere conciliari dicit v. 205 Dira:
Κυπριδος ορμισθ4ura τελείοις ἐν δεμενεσσιν
Κυπριδος ἐν παλάμησιν οτε ξνli πρως ἐνυοντο, ita Luerellus Venerem rerum canti gubernatricem cs. v. 21 praeclaro illo et vere poetico carminis initio. cf. II, 173. 735. 845. Quae cum ita sint, Veneris Ven rationem multo verisimillus mihi videtur sumpsisse L cretium ab Empedocle quam ab Euripide, quem Relsacker ) vult auctorem esse, quemque Lucretium imitatum esse comparatis perpaucis lisque universis notionibus mihi non persuasum esse consiteor. Ennius Vero, quem item comparat Misacker ), plane allam nec nisi poeticam canit Venerem. Empedocles Ἀφροδιτην suam qualem aBlmo comprehendi voluerit, cetera docent quae et imposuit nomina, quorum non Sulum Κυπρις aliqu0ties reperitur, Verum etiam γηθοσυν', i. e. amicitia, quam aliis locis