De Simonidis Cei epigrammatis quaestiones

21쪽

olcia ἐνι κτείναντες, quam est Verisimilo, unum certo eorum dicturum de illo fuisse ut de ne uo, ductum Voco κτεω τες. Ergo videtur infima demum aetato epigramma, antea ἀδέσποmu, Simonidi conjectura esse tributum. Deindo in lectione thologia cavet ἀειδωκε in p. 129, pro cisveti παρέσχε mihi videor deprehendisse Vestigium ex quo cognoscamus, operose quaesitum esse, ni p. 128 illi ex altera parto responderet. am cum in hoc positum sit responsionis acumen, ut να-erit mortuus gratiam boneficii accepti, id vero lectione vivet παρέσχε Τgois.,

hil Aristissi, quibus altorum illud epigramma ignotum est nonnihil obtusum

videretur, mutata hao lectione Versus secundus adant logiae historiunculam accommodatus osti on moverunt quidem editores lectionem c ove propior i dativi insus olisum a SohnoidoWin g. 171 et restituerunt illam cruo παρέσχε χαρiv. At si ea verba Simonidis sunt, non admodum teretes aures is videtur habuisse, cui non male sonarent ' παρέσχε χάριν Similia quidem disco a Lobeinio Paralip. grammet,pg. 44 admissa esse, at raro deinde nescio, an alia sit locomun quos illo affert, oondiolo . Ceterum epigrammatis 128mi simillima Oxstant in Anthologia od δε--bs ἀδέσποτα o. 473-478 quibus omnibus una res tractatur, exsecrationem dico aliomus hominis a latronibus eoati ot ab isdem sepulti 473 οίου καbeth siαio ταφou, 7 et ou beta Minoi iovπερ νιο παρέχεiς, 475 οίης vetiἀχω χάρvroo.Quas oum manifesto ficta sint inscriptiones, apparet ejusmodi argumentum lusum

fuisse poeticum ci jus generis etiam illud potest esse 128. Denique quid mihi aliundo auxilii sit latum ad id pigramma Simonidi abjudicandum, vide infra in

extrema hac ommentationo.

Jam ad alium aggredior epigrammatum asciculum, quae Simonidis habentur, sed mihi, ubi primo oognori, suspecta erant ob rem Versibus explicatam, laudem dico Corinthiorum partam pugna Artemisina et Salaminia. Cum autem intellegerem easdem res, quae suspicionem meam movissent, neque ignorari potuisse, ut notissimae, ab eis oditoribus, qui eas silentio praetorirent, et a nonnullis Vel commemorari, a nullo tamen ea epigrammata Simonidi abjudicari, diffidebam satis firma me aboro argumenta ad quaestionem sustinendam. At postquam obse vavi illum, de quo supra disputavi, pronominis ueto usum, accessit mihi animus repetenda quaestioni atque absolvendae; nam in eo numero illa quoquo stat No. 101 05τος 'Aδεiμα-ου ot 134 etabet ἀπὸ δυσμευέω, . aec quidem duo opi grammata jam nulla egent disputatione, reliqua tamen, in quibus pron oueto non est adhibitum; atmo si mihi contigerit, ut demonstrem universa ea epigrammata ad Corinthiorum res gesta spectantia propter res ipsas esse subditioia, apparet non mediocre inde firmamentum accessurum eis, quae de pron. 5eto disputRVLa

22쪽

Atque sunt epigrr corinis praetor 101 ot 134 haoe: Νο. 99. 'Aκμας ἐστακυῖαν), cujus epigrammatis primum distichon exstat apud Pseudo- Plutarchum De Herod. mal. p. 29, apud schol Aria Panath. III, 136,

in Anthol. VII, 250 totum exhibet Aristid Π, 512 Simonidi in una Anthologia

Oarmen tribuitur, refertur tamen ad conidam ejusquo trecentos, quod perperam

fieri editoros domonstrant Bero adn. 96 No. 98 C Miu', ευοδρov), traditum a Pseudo- Plutarcho ibid. p. 39 et apud Dionem Chrys. Orati XXXVII, 526 ab hoc uno Simonidi tribuitur.

Commemorandum orit, raoter argumentum in compluribus eorum epigre inesse quaedam quae offendan Do lections tradita πλ' vinavet Λουτοῖ in op. 13 et de coi reptione in V. Πέρσου in p. 98 cf. Berghii adnot. In ep. 98, quam dicunt inscriptionem osso tumuli Corinthiorum apud Salamina caesorum, apud Pseudo-γPlutarchum non νεi δὲ habemus scriptum, sed ἐγθαδε Quam lectionem cum propter asyndeton negarent serri posso editores, alteram illam receperun At qua docausa illum putabimus lectionem at δὲ reprobasse Quia, credo, mirum Videtur, eos qui pugna ceriderunt gloriari, facile se hostes navesque eorum cepisse. p. 9, qua traditur inscriptio esse cenotaphii eorundem Corinthiorum, o sex versibus constat apud unum Aristidem, reliqui primum tantum exhibent diatiphyn, quod per se integrum epigramma esse potest. Jam Schnoidowin docuit miram into cedere inter primum distichon et reliqua, qua unus Aristidea exhibet, dissimilit

din'm; ρ non omnibus videtur persuasisse Mihi persuasit, atque hoc addi

rim Post gravissima haec Verba mo sepulti simius, postquam totam Graeciam in summo discrimino versantem seraravimus largiti anima nostras' post haec Verba, inquam, commemorare mala, quae illi intulerint Persis, pustuum videtur Mpaene ridiculum. Parum tamen, si de auctore epigrammatum quaeritur, illis dubitationibus solis exceptis eis, qua in pron oueto nituntur efficitur, quoniam emendatione eae possunt summoveri. Videndum autem erit, num ea quoque dubitatio tolli

possit, quae ad uncta epigrammata pertinet Scripta igitur omnia sunt ad Mois brandas Corinthiorum laudes partas Persariini ollis. t p. 101 05m 'Aδε - i invetuo manifesto pugnat cum fide historiae, tuus testis locupletissimus, quatenus de rebus agitur Persarum bello gestia, omnium sero consensu Herodotus judicatur; is autem prodit l. VIII, 59 6 61 , Adimantum Corinthium quam maximo adversatum ess Themistocli apud Salaminem confligere cupienti, deinde ep. si eum cum navibus Corinthiorum o pugna fugisse. Neque minus contra Herodoti narrationem idom Simonidos dicitur Corinthiorum os apud lataeas gesta elogia celebrasse, quam elegiam Pseudo- Plutarchus ibid. p. 2 nominatim Simonidi

tribuit ex ea hos versus asserens:

23쪽

V. quarti primi V. corrupta est Quibus versibus Bero addidit hunc ex Apollonio sumtum Lex hom. 116, 25 :ξεivoδόκ i, δ' opimo ὁ χρυσις ἐν αἰθέρ λαν π ov. Qua materia proposita haec reputemus: Universa armina illa loguntur in uno libello Iutarohi nomine nobis tradito, singula apud alios auctores, qui aetate via ius a Plutarchum sunt Atque compositus cst in libelius aperta voluntateoerioquo consilio, ad defendendos Boeotos Corinthiosque ab Herodoti calumniis, quod auctor profitetur in p. 1. uam Vero cum epigrammatum auctorem non nominet Simonidem, elogiam autem, cujus consilium ab epigrammatis nihil putat differre, diserto ei tribuat, ex hac ipsa re colligas, o non esse Simonidis am si hoc notum fuisses Pseudo- Plutarcho, quidni autem id notum fuerit, quod Ianotorea aetate inseriores se acceptum habere prae se serunt certe non mi sisset sententiam suam Simonidis nomino confirmaro, ut qui in eodem libolio

op. 36 Herodotum epigrammato redarguens apud oris. 136 nominatim ad Simonidem provocet. - Erunt autem sorinas qui censeant, si elegiam istam Simonides composuerit, cujus sex Versus reliqui consilio ac ratione epigrammatum

aini similia, non esse quod contra Dionis, Aristidis, Anthologia testimonia Simo lnidi a abjudicemus. Ad id respondero quidem possumus, parum ex his elegiae versibus perspici poeta voluntatem, quibus, ut infra pg. 23 accuratius idobimus, do Corinthiorum rebus ad Plataeas gestis nihil soro dicat Sed si cui his argumentis quaesti non videatur ad liquidum perducta, altius ea erit si repetenda. Si ea Simonidos scripsit epigrammata, quae cum Herodoti narratione pugnant, aut Herodotum putabimus a veritato deflexisse obtrectaturum Corinthiis, aut idem Simonidem commisisse gratificaturum, aut utrumque auctorem aut alterum certe, qua res acceptas haberet, ea bona fido rettulisse, ut etiamsi vera sunt, qua Horodotus narrat, tamen Simonides potuerit illa pigrammata scribero nihil mentituS. Unaquaequo ex his sententiis habet qui amplectantur. Ut a novissima Oxordiamur, minimo crediderim, quidquam rorum ad Salaminem gestarum nesolvisse Simonidem, aequalem eorum qui illis robus ipsi intorsuorant ac familiarom Aeschyli, ho- mistoclis . Ergo vera rettulit Simonides, atquc Horodotus potius erravit, Athe niensium narrationibus inductus et doceptus Alterutrum ceris crodere videntur ei, qui a crimino animi venalia Simonidem defendunt undomquo dicunt laudes

24쪽

Corinthiorum in bellis Porsarum partas V sibus omaaso os Sinneide . Prolog.pg. XXIM. Est quidem ea de Herodoto quaestio historicorum potius provincia; ut tamen paullisper relinquam auctoritates, hoc adhibero placet liberi jussioli.

Ambigi potest domorodoti loco VIII, 4, ubi dicit fugisse Corinthios pugna vix

commissa, si Atheniensibus credatur; sed Corinthios illud negare, teste reliqua Graecia. Videtur igitur Herodotus ipse dubius esse. Sed nobis hoc potius subvorbis Horodoti latore videtur, eum Athoniensibus credidisse, quamvis obstaret roliquorum Graecorum testimonium, at eorundem infestoriis Atheniensibus An, madvertendum erit, quo tempore ista scripserit Herodotus . Aegre enim adducor ad credendum, tantam rem proximamque ipsius aetati Herodotum non potuisse explorare idquo, quamvis ille sit simplex, palam confiteri non esse orbium. Sed ut in hac ro erravoris, illud certo constat ex Herodoti verbis VIII, 5M, I Adimant Corinthio invito atque quam maxime contra nitento apud Salaminem l pugnatum esse. At plane aliter os in epigri 101 0υτος Maiiarivetoo . Jam si a nobis impetrare possumus, ut in hac quoque re Herodotum rumoribus duorum Orodamus, quid os quod omnino in ulla re dubia ei fidom habeamus P Doniquo vix cuiquam probari putaverim, epigrammatis majorem fidem habendam eam pro terea, quod sepulcralia monumenta Vel anathemata omnium oculis exposita fu rint neque res de suo confingere poetis impune licuerit' os Sinneide . g. XXIXProlegg. . Non credimus, inquam, quoniam, quod sepulcralibus aliisque g noris monumentia ista sententia Vindicatur, id de historicorum commentariis multo molius dici potest illa enim, quippe quae domi singula sint posita, paene latero videntur, cum ea comparas cum his, qui ubi primum sunt editi sora evolanta multiplicati totum terrarum Orbem percurrunt. Earum deinde sententiarum, quas tres supra posuimus, secundam, quis Herodotus dicitur malignitato adductus Corinthiorum laudibus obtrectavisse, Psoudo- Plutarchus dolandit eo libello, qui inscribitur Περὶ τῆς Ηροδότου κακοηθεὶς De quo libello cum Lahmeyor praecipua cura soripserit quaestionos De libelli lutarches, qui Linon mia inscrib. et auctoritate et auctore , non opus est repetere causas, cur eam maculam Corinthiis consulto Herodotum aspersisse non ait ori-

similo, pr sortim cum hodie de hac Herodoti fido non dubiton historidi in Curtius Histori ror. r. Π, g. 43, adn. 30 . Ambigi posse supra pg. 20 dixi do Horod. VIR M, quem locum Curtius nos inspicere jubet; sed si quis incorruptum

judicium Horodoti vult probare, non omittondum putaverim eum laeum lib. IX, 102, 105), ubi res apud Mycale gesta persequens minimo laude justa Corininios privati Illa autem criminationes, quibus Corinthii in Horo tum invehuntiust, infima aetate videntur conflata esse. Nam, ut disco a Lahmvero Favorinus vel Dio Chrysost. domum narrat Horodotum Corinthi rocitationem habuisse, pro quacum Corinthii mercedem eousassent, tuum in libris suis res Salaminias, quatenus

25쪽

ea ad Corininio spectarent, in prius mutasse. De rebus agitur, quae illo insevdo- Plutarchi libello continentur, quamquam nescio an non dubitetur, de ingenio tamen auctoris dubii pauca dicenda erunt, causae meae Vincendae profutura. Atque universa ejus disputatio, quam infra historici judicium esse censuerim, tironis alio uua tuo rationibus est similior Pavo sane ominent loci, quibus locis aliqua rerum oerte antiquarum solentia nituntur quaestiones atque quadam ratione iet Via; at ex eis, quae plurima adversus Herodotum argumenta apud illum inveniuntur, aliquot liceat dolibare. Jam quanta in rebus mythicis tractandia Horodο- tua fuerit malignitato discimus e p. 11. Negaro nim Herodotum invitas abducio patria minime M Helenam ali quo semina fabulosas. Quod singularis u-juadam malignitatis osso. illum putare etiam Regulum et hilopoemenem vel tigres leonesque i permultos, qui Vinclis tenerentur, non invito domo abreptos esse. - Quot quisque non censebit, id argumentimi, quod illo accipi vult ut

Morbum fiumiumque, quovis Viro esse alienum, quod tamen adolescentulo condonomus Ridicula deinde ira Herodotum, quod is Pythiam dioi quoddam responsum dedisse obsecutam Clistheni, si castigat op. 23 : Καλλία i, μὲν pii καὶ

δiκαtoetam , προσαπων ἀσεβήματος δtαβολὴ τηλικουτου ναὶ ναδιουρ Π ματος, ἀραtρου-ος δὲ - θα μαντεία καλη καὶ trabit καὶ maeroνάγης συμπροργὶτεύει, Θέμιδος ἀεὶv. Quam rem igitur Herodotus tradit, eam redarguit illo auctor hoc usus argumento: .Heus to impiuml' Num talia ab historico profecta esse putabimus, non potius a doclamatore Atque ex hoe quoque potes declamatorem Vel rhetorem agnoscere, quod adversarium suum Herodotum quasi praesentem Secunda personis saepe apponat op. R. Tum malignitatis esse docet op. 32 et quod Herodotus rea ad

Thermopylas gesta persequens arissimum acinus Leonida dissimulet, ino-aionem ejus in Persarum castra o ipsius Xerxis tentorium, et quod aliorum Spartiatarum praeclara lacta et eorum Leonidaeque memorabilia dicta θολνιήματα καὶ ρη ietae silentio praetermiseri At constat eas sabula esse. Quem vel quarti quintivo ordinis historicum tali usum esse judicio credi potest Commemorationo deniquo os dignum, quomodo ab Herodoti alumniis dimantum defendat Corinthium, quom illo negat in bellis Persarum bono moritum esse. Apposito enim illo pigrammato 101 0υτος 'Aδεii ιάντου probat esse non posse, ut Adimantus mori timidus illo homo et proditor, quoniam post mortem tantum gloria ei sit habitum neque eum aus in fuisse filiabus nomina imponore Ναυσιγίκη, 'Aκρobrutou, 'AMξiνία, nequo filio Apimam, nisi quid illustro egisset bello Hali En argumen a tum quam ridiculuini Ergo um tam parvi sit habendum illius auctoris judicium, quam ex hiscooxemplis licet intellegere, num ejus testimonio possumus adduci ut aut Herodotum aut Simonidem mentitum esse credamus Neque multum ad hanc rem interest, utrum illo fuerit noscio quis sophista adolescens, qui eo libello de quaestion u

26쪽

magistro proposita dissereret qua sententia est Bahrii, ad Herod. V 63, 13, an Plutarchus, qui admodum adolescens praV patriae amore ad prava judicia raperetur Qui prastor sirium Plutarcho libellum laudicaverint, V. p. Lahmur. g. 813. At accedit Dionis Chrys. auctoritas, qui ipse quoque ex epigrammatis a

Psoudo- Plutarcho allatis duo No. 98 ot 101 et exhiboat et Simonidi adsoribat Quanti faciendum sit tuus testimoniiun, id e libello Lahmveri diseo pg. 8M,

qui observavit, esse inter orationes Dioneas Tρωiκὸς υπὲρ od lxio μ' ἀλῶ9α . Κορivθιακός, quem Lahmeyer dicit Favorini esse, quarum non modo argumentum et consilium, sed otiam singulae partes a Vel singuli loci et orba tam similia sint libolli Pseudo- Plutarchei, ut alter alterum putetur consulto imitatu esse. Singula exposuit Lahmeyer illinc de universarum orationum similitudino haecropolo Ut Pseudo- Plutarchus docet, orodoti histbriarum libros malignitatis documenta exhibere auctoris innumerabilia, sic Dioni fuit propositum demonstraro una oratione Τρωικός, Homerum totis suis carminibus mondacii ac fraudis coargui dem auctor nam plures censent Dionis, non Favorini esse orationem, qua inserib. ρωικός in oratione Corinth. fidem Herodoto derogat in rebus ad Salaminem gestis Utercunque ero alterum imitatus est Plutarchi librum priorem aso demonstrat Lahmeyer , ejusmodi imitatio ipsa docet, nihil tribuondum

osse consensui commentationum, ex una, ut videtur, officina profectarum, brinas rhetorum schola, in qua tum idotur usitat a suisse maximos antiquitatis auctores carpere ac Vellicare, neque ex eo, quod Dio epigrammata Corinthiaca, a Pseudo-hPlutarcho sine auctoria nomino tradita, Simonidi tribuit, aliud Oolligemus, nisi ipsum fortasse, ea esse Simonidis, credidisse. Ceterum novissi mos quosque aetato Videmus paratissimos esse ad ornanda epigrammata magnorum poctarum nominibus ut in his quao Pseudo- Plutarchua o Dio miserunt Simonidi tribuoro, is in Anthologia additum os illud Σtiio,vRoia', unum quod reliquum orat auctoria nomine non signatum 135tum; nostra aetato Simonidi tribuitur. Nequo do testimonio elegiae, mus particulam asser inseudo' lutarchus, majorem sidoni o habendam censeo. Videtur quidem editoribus vel aliundo confirmari eos versus Simonidis esse. Nam in Apollonii lexio hom sub v. ξεινοδόκος demonstratur, eivoδοκει significare μαρτυρεiv, atquc hac adduntur: φησὶ ου 2 ita, ova ic Eatvοδόκω δ αριστος ὁ νυσις ἐν αἰθέρι λαμπρ quod variecmo avorun hominos docti). Quem versum huc portinore ratus Boroius elegiae fragmento optimum adjeci Speciosissima sane conjectura, Vacare tumo em dubio negaverim. Nam admodum est mirum, quod illio traditur de v. ξaivοδόκος, eivoδοκgo, significatione, neque, liceat motas interpro di artificio, ut hospitem aeripere idem ait atquo testem esse, hoc duobus reliquis, qua ab Apollonio asseruntur, exemplis probari potest alterum enim est fragmentum, ex quo rem po

27쪽

spicere non possimus Pind. r. 278 ed. Bochh. iiivoδόκησέ et δα νιωψ, alior loco Hom. Od. , 63 εivοδόκος avor Q, nihil impedimur, quominus ξεινοδοκον esse ooenae dominum intellegamus. Accedit, quod apud reliquos qui illum versiculum exhibent et oris ad se. 84 , non Simonidi, sod indaro illo tribuitur. Dicunt quidem interpretos, id per errorem esse factum, unusque Bochhius errorem convincit docens versum ess hexametrum heroicum itaque non recte dici indari esse Hexnmotor an iste versus est apud Apollonium emendata tamen voco αμmoo, apud illos autem, qui Pindaro sum tribuunt velut tym M.), sic est traditus Ealvoδοκοι δ'Ἀριστος χρυσὸς ὲ αἰθέρι λανιπω Zonar ξGoδοκωv , quibus e bis etiam alia metra possunt accommodari. Denique cum hoc loco etiam usitata vocis ξεινοδόκω signifieatio intonso possit -est sol hospitum optimus' quippo qui lucem omnibus largiatuo, ne ex hac quidem parte est, quod eum Versum utiquo consevialius elegiae fragmento asserendum esse. Sod ut si s agmentum Simonidis, apparet illud non tam pugnare cum rebus ab Herodoto traditis, quam epigrammata, quoniam inanes sonos exhibet, res nullas. meo enim diotitur: Corinthios rerum egregie gestarum testem habere solem, atque hunc et ipsorum oti orum famam augere' ad quod jam additur ex BoeoticoHectura: sol nim testium est optimus'. Docet Sohnoide in pn 83 his vorbis satis signifiears poetam ipsum, non consentire do gloria Corinthiorum judicia hominum, cum pretis mortalibus ad unum maxime Solem, ς παve φορε καὶ παπι ἐπακουai, locupletissimum Corinthiorum Virtutis testem provocet. - quidem nescio, quomodo talea orsus non carissationes potius quam laudes interpretor, atque hae una mihi se ossor ratio, qua Simonidi eos tribuero possimus, ac tamen eundem non ludibrio habere a conicimus, noluisse poetam legentium risum excitare. Traditum enim est apud Plutarch. Themist op Themistoclem per ocumroprehendisse Simonidom, quod Corinthiis conviolaretur licebit autem dubitare, num proptor illud solum opivbωες 'ob μμ ρε- et 'lλio Simonidi inooonauerint Corinthii CL Bero. r. 50 . Age vero, num illi elegiae versus, qui speciem orta laudis prae se serunt, tecta cavillationis adeo sunt dissimiles Si uisorio alienum videatur eas nuga elegia intextas esse, nescio an eum liquorum Pindin carminum admoneam, qui in summa gravitato non dubita in transitu acerbo inimicos perstringere Ο Π, atri a Pyth. IL atrio . Sed non admodum cortum mihi Videtur, propositam nobis eas elegia particulam, quamVis affirmet Pseudo- Ρlutarchua. amium in eodem libello op. 36 Δημ ε leto τρίτος 'ρ e . . . . et p. 39 Asy6πὲρ Ελλαvio . . . . . illo duo pigrammata nobis ut integra Vendat, quorum alterum videtur esse epigramma mutuum Boris adn. 137 , alterum particula longioris alicujus arminis, non epigrammatis Bero adn. 13R, e re cognostitur, eum non omnes quos affert Veterum auctorum locos ex integria illorum arminibus legisse, ae fortasse ab aliquo auctore, qui ipse quoque in-

28쪽

gulos locos itaret, desumsissociam excerptos. Da errores longo propagari potvorunt. Quod Milo accidere potuisse cum viderimus ex illa qua intor Pseudo- Plutarchum o Dionem Chrys. interoedi imitatione, tum intellegore lioo ex hoe, quod ep. 137 uamvis aperte lacunosum tamen etiam ab Athenaeo XIII 573 C. o a schol Pind. ad LXIII, 32 pro integro sit traditum. Itaque non absonum mihi videtur conicoro, illos, de quibus quaeritur, orsus, si sunt Simonidis, ludiori generis osse poematii, scripti ad irridendos Corinthios. Talia Simonido non osso aliena patet ex paegniis apud Boro. o. 168 sqq. . Ceterum favo mino oonjω

turae, quod Hormannus, ut disco orae eideW. Delectu p. 402, versum quartum corruptum si emendandum censet: Io καλλimov Quod si Merbe repe

hendit Sohnoide . quoniam sit poetae do Corinthiorum virtutibus detracturi' hoo ipsum poeta fortasse Voluit. Jam Vero quaerenti, cur a nullo vel eorum, qui magni fiu iant Horodoti fidem, dubitatum sit, qui epigrammata cum eo pugnantia Simonidis essent, hae praebebitur ausa, quod votorum auctorum restimoniis illi confisi rodunt Simonidommisso eum, qui pecuniam historia fidei anteponeret Ct Lahme r g. 25, Schneide . g. M), atque haec quoquo corino epigrammata scriberet non insoluarerum, qualos fuissent, sed quasi subridens parvinquo de oritato sollicitus, dummodone meroes deesset. Talia quidem ducuntur e Veteribus uotoribus, neque tamen propioribus Simonidia aetati, sed remotissimis eisquo studiosis historium oviarum C Bemhard Litis graeo. ΙΙ, g. 6253, cum apud illos antiquiores hoo unum inveniam, Simonidem pecunia cupidum fuisse neque operam suam Vondere voluisso nisi multo Ao ne id quidem eruimus ex antiquioribus soriptoribus, nisi maxima in Simonidem severitato si interpretamur duos locos Aristot Rhocm, 2

o Aristoph. Pax 681 Nam istonis locus Protag. 346 BI. quem inspioero jubet

Lahmeyer, non veneri in censum. ihil enim ibi habes do Simonidis avaritia, sin hoo tantum dicitur, lamiliaritato quadam, quae ei esset cum tyrannis aliisque hominibus opulentis, inops ei impositam fuisse necessitatem illos laudandi ambuibus Id sibi volt illum locum, ainuo excusari potius quam incusari Simonidem, etiam magis apparebit legentibus quae ibi antecedunti At quanto vel avaritia distat ab ista fraudo, in qua dicunt oum oporam suam poeticam auro oorruptum collocasset Moredi poteat Simonidem, quom tradidorunt Themistoelo lamiliaritor

um esse, Corinthiis autem fuisse infestum, eundem postea adeo flexum esse pecunia, ut Versibus mandaret Adimant consiliis meoiam esse servatam A si lapsus est ad hanc avaritia humilitatem a sordes, nonne id potius aliori o vituperatoribus illi eastigandum erat, quam sola avaritia ceterum multa onflata esse de Simonidis avaritia o ipsius verbis quae sacotius quam verius diota accipi volebat mi, ρευσόμεvo ἐφευσατο Plato, o republ. 1 B demonstrat Berahard Π, 627. maeo quido de eis; qui illum vituperant; at laudantium

29쪽

Videte iam, quo loco sit ista do Simonidis moribus quaestio illic aniles narrauunculae scholiastarum serioris aetatis, hic Platonis laus philosophi, quam Simonidi impertit ut sapienti do justitia vi a natura judici Num sorte putabimus Platonem, optimo vorsatum in Simonidis et carminibus et moribus, ea laudo eum affecturum fuisso, si illo Themistoclem sua laudo fraudasset dimanti Corinthii gratia In partes denique oo eorum qui hodie sunt criticorum testimonium idque gravissimum Ber arvi, qui negat Π, g. 620ὶ jure Simonidis dignitato in controversiam Vocari vel poeticam operam suspectari quasi in servili ministerio collocatam, neque concedit Og MI in eis quae suporsint carminibus deprehendi ven iis operae Vestigium. Quae cum ita sint, epigrammata ista, quibus Corinthiorum laudos binio commendantur, arbitror non a Simonide scripta esse quae sententia eo confirmaturi, quod o illis duo ΝΟ. 101 - 131 otiam aliam ob causam subditicia Modemonstravimus. Νon tamen necessarium est statuere, omnia subdita esse ab eis demum auctoribus, apud quos hodie exstant, cum vel genuina potuerint ab illis judioari Jam Herodotus narrat IT M), eos Graecos qui non interfuissent pugnae Plataeensi, cenotaphia tamen in pugnae loco exstruxisso pudore adductos. Quod si verum est, potest illud quoque in Isthmo Corinthiorum conotaphium aliaque eodem modo nata esse. Quae monumcnta si compluribus post sacculis renovabantur inscriptionesque addebantur, praesertim antiquiore litterarum sorma duet que, quod consulto saepius factum esse Bockhius docet in Corp. insor. I, 25, non mirum quod cives Corinthii paulatim libenter sibi persuaderent, ea epigrammata Simonidis ASB.

most quod in subditiciorum numero habeam op 137 Ata4πὲρ Ελλανο, . . . , scriphum illud quidem Corinthiis, at non pugnans cum historia fido Sodit sinthi Versus Simonidis, qua parto etiam in eis tradondis Pseudo- Plutarohi fidos exigua videretur, id supra attigimus. Doinde mihi est propositum disputare de tribus epigrammatis, de quorum auctor vel post novissimas oditione videam ambigi posse, o 105 0rδε παρ'

ad Cimonia victoriam aeminam ad Eurymedontem reportatam spectant. 1424

30쪽

praeterea apud Diodorum XI, 2 exstat o Aristidem II, 20s Husquo schola tam III, 209, atque ab his duobus et in Anthologia Simonidi tribuitur, apud

Diodorum auctoria nomen non eat additum. Brevissima ante Berni edit novissimam disputationes hoc epigramma prosequebantur; veluti Schneidomin in ed. reliq. g. 157 illa censet cuncta subditicia esse propterea, quod destincto Simonideres illae ad Eurymedontem gestae sint inon idotur tamen Schneido . hac sententia stetisse, quandoquidem in o libello qui inscribitur Zur Κriti de Ρoetae lyra graeco. quartum versum p. 106ii profert ut exemplum dictionis Simonidis vel maximo propriae). Ea autem quae tum fluctuabat de temporum rationibus quaestio no nunc quidem eo est deducta, ut ante Simonidis obitum constet pugnam Eurymedontiam actam Aso. Nam cum Simonidem omnes consentiant mortuum esse l. 78, 1, alteri Diodorum secuti docent, am victorium Cimonem reportasso L 77, 3, alteri l. 8, 3 Curtius, Groto), 78 4 Α. Sohaeseo, ergo post illius mortem o Berni rations Ol. 8, 1 circa initium potuit Simonidi ad

eam victoriam celebrandam ita suppeditare, at is potuit. Tamen eis quoque, qui ante Simonidis mortem pugnam commissam esse statuunt, unum obstabat quominus huic carmen I42 adscriborent, lectionem dico D Κύπρι v. 5 a Diodoro et in Anthoi traditam. Ea igitur summota receptisque Verbis v Iαίη ex Aristide ejusquo scholiasta, omnibus rebus putabatur satisfactum esse. Quod mirabamur a non temere nos mirari persuasimus nobis o Borghii adnotatione in edit II, g. 2013, qui unus tum quidem offendebat in v. λωαντες,-quod V 5 pedestro proelium ante navale commemoraretur, cum tamen contra res illae gestae oasent'. liter idom in novissima editione de eo epigrammato judicat negans offendendum osso in oris temp. participii ὀλέσαvτες repetitis deinde auctisque causis, cur lecti l Κυπρ ρ sit reicienda, et temporum rationibus denuo diligentius lustratis, non esse censet, quod epigramma Simonidi ab-judicetur. Denuo autem percensentibu novissimas de eo epigrammato quaestiones hisco undamontis nitendum nobis videtur, ut de quibus omnino non possit ambigi Constat igitur primum, Eurymedontiam, non Cypriam Cimonis victoriam geminam illis vorsibus colobrari quod luculentissimo Berctius adversus Schaoserum et Engolum demonstravi Constat deinde ante pedestrem pugnam commissam esse navalem, cum de ea re Diodorus XII, 3 et Plutarchus Cimon c. 18 consentiant, neque Thucyd. I, 100 dissentia Apparet enim hunc, cum breviterrea illas reserens dicat rέvm o . . . ἡ ἐπ' Ευρυμ,έδovet .... πεζομαχία καὶ αυμαχία et ita pedestrem pugnam priore loco collocat h. l. noluisse ordinem temporum referre, quo pugnac essent sactae. Tum constat numerum captarum deletarumque navium sinaso minimum O. Deniquo commemorandum ori hac o Diodoriis a reliquis auctoribus dissentiro, quod pugnam navalem, quae pedestri Eurymedontiae ante-