장음표시 사용
41쪽
104 Εὐθυμι ivv vδρῶv . Quid auton inter has et illa intorsit, intellegitur sex
ep. 89 expositione. Non dam naturalis, sed sucatus est dietionis nitor quamquam duobus distichis hoc pigrammis est inclusum, ut complum Vidimus Superiorum, tamen eum his si consero, langue8cit jam quadam verbositate; nam quod laudis addit oota ad rem memoria prodendam ἐρατη Ια ἀπωλέσαμ vεότητα etpriuata πολέμ0 sqq. , id omni caret proprietato atque epicorum potius poetarum redolet locos decantatos doniquo tam laxo altorum distichon priori adnexum est verbis ob ἀδίκως, ut oratio minus libero fluati Quin etiam si post primum distichon concluderetur epigramma, eorum, quue optima habentur Simonadis, multo esset similius. Quae modo in p. 89 notavi, ea in p. 104 nescio in non minus recto convenianti rationis flumen eo impeditur, quod V ἴνα πω μ sqq.
non ex is sunt apta, quae proxime antecedunt, sed e remota Voce μησο,μεθα tam quaosita deindo est novissimorum Verborum L σφισι - ἐλευθερtαv olegantia, ut ea adhuc voxet interpretes. Eorum epigrammatum qua privatorum hominum momoria vel laudis causa a Simonido condita seruntur, primum ea dom sero atque pubia eorum habemus genera. En tumen, quae concisa 88 Vidimus eademque nervosu, in privatis vix reperias inter haec enim otsi brevia sunt, nervi tamen in eis desiderantur. Volat
poetae aliquid gravitatis poematio addendi, quo magia legentium animi pellantur singulari illo casu. At is verborum potius ornatus est paon inania delectationas- quo aucupium Nisi enim Mesperis sono, quid mirum est, quod in uno mari una quo navi naufragium illi secerant conditi codem sepulcro rugi forte 8 venire credimus, ut ei, qui uno tegantur tumulo, diversis in maribus diversisque navibus peremti sint naufragio. Imo hos si quando acciderit, multo magis dignum sit quod momoriae prodatur L hunc ordinem brevissimorum epigrammatum qum non tam anguinem quam ossa imitantur publicorum talium quia est ep. 1003, hae resero: No. II 8 Σῆ Θεο iδoo I 21 Tuis toto me liniret γο, 122 Xαtpet etiς , 126 Σαμ α 6ῖε , 127 Κρης revesi , e quibus in p. 127 id, quod poeta ab ipso inventum ob vin τουτ' ἐλθώυ πιλ. addit ad rem versibus mandam, joci minus opportuni Vereor ne sit non disgimile epigrammati 12 et 22 aliquid ponderis accedit eo, quod in utraque habemus sententiam generalem; p. 122 vel salsanacerbasque acetias sapit ex ep. 121 intollegi potest, quanti in his brevissimis poematii momonti sit Vel unum verbum nam prout Bercti et Hartuno eon
mur, habemus ut πα to Icpidissimum, aut lintκηδεiou, quod optimi ciVis tumulum non dedecea Deniquo ep. 126 , uno constans Versiculo Σανια otia Σπίνθηριπατηρ ἐπέλaκε tavi mi , nisi quod numeris Et adstrictum, caro omni et sententiae et Verborum matu mmu simillima exstant inter ea, quae victoribus certami-
42쪽
num gymnicorurn et artificibus oripsisse Simonides dicitur; ex quo numero imoluditur uno vorsu o. 158 Κρυ ' ὐκ ov), singulis distichis Νο. 152 Πατρὶς μὲ Κερκυρα), 153 Ἱσθμ ια καὶ Πυθοι , 154 Εἰπὸ τίς, ωος ἐσσ0. Video haec quoquo epigrammata suos laudatores habero, qui orum artificio gaudeant. Sint sano artis ficiosa putaverim tamen quemvis eruditorum Graecorum talia ornare potuisse,
qualia sunt ep. 126 ot 158 Κρὴς Ἀλκω Διδύμ.6 vos' ν στέφος 'Iσθμι' ἐλῶν πώε . Idem de p. 165 dicendum est Σωσος καὶ Σωσω , quod Bochesus Corp. insor. I, ΝΟ. 1051 o Sohnoidewin Simonide indignum putant, Beroius non indignum. Ab eis epigrammatis brevis imis, quae praeter numeros nihil sere habent, quo recedant a communi more Verborum, plane sunt diversa No. 112 λησομαι), Im Αἰδῶ καὶ Κλεῖδαμ6v , 123 'Εvθάδε Πυθώνακτα , ipsa quoque in singulorum hominum laudem scripta Atque in his opp. assurgit oratio et magnificentia pompa-que insignis est quod maxime cognoscitur ex ep. 112. Simillimi argumenti, atque hoc epigramma, aliud extat Simonideum No. 111, apud Thucyd. VI, 59 'Avδρὸς
ἀριστεώσαντος . In utroque poeta est propositum celebrare memoriam defunctae lamina e genore inter Graecos nobilissimo. At quam divorsa sunt epigrammata lSonans illic est exordium, quod quo Moro vi Gratur, primam vocem sequitur distinctum intervallum verbis otiam magis sonantibus et sublimibus dominatio Poriandri memoratur, quem praedicat fuisse Xanthippe generis auctorem. M autem, si accurate rem inspicia, unum est, quod laudia Xanthippa tribui Alterum contra epigramma 111 vorae laudis multo plus in Archedioen congerena, nam praeter genus nobilissimum virtus Archedioes celebratur, moderatio, Verborum omatum habet modicum. Possunt nescio quae causae conquiri, cur tam divorsa
sint hae duo epigrammata in simillima re versantia; quidem in notatione jus dissimilitudinis acquiesco. Plane idem orationis genus atque est epigrammatis 111, id dioo, quod interjejunum modumque o inter grandiloquum tumidumque modium interjectum est
modicum, habemus in p. 91 Μυημα τόδε Haivola Marsimis , Omnium, quae Simonidia seruntur, optimo testimonio confirmatum. Nam non solum exstat apud H rodotum VII, 22M, sod etiam Simonidis nomen os additum ab eodem auctore. Hoc igitur praeter eiora erit dignum, quod diligentius tractemus. Mortem Megistiae poeta narrat simpliester, verbia a quotidiano sermone vix recedentibus; laudem addit non onorati aliqua sententia distinorum ne positam in sua ipsius Opinione, sed oblatam rem ipsarum condicione hanc: quamquam non ignorabat sata impendentia, amon noluit duces deserere . In solis Verbis ηρας ἐπερχομέγας dictio paululum vomit ad posticam elegantiam praetor id nihil poeticae operae inest nisi numeri si aliqua verborum serm- - Ad Muus generia similitudinem
43쪽
Eorum qua aliquo ornatu poetico splendent, praeter tumida illa, Oxstat altera series epigrammatum, quaesitae mollitiei, compositorum ad elegiarim modum.
Croesi in proverbium abierint, eum tamen Croesum animis hominum obversatum putabimus, cujus regnum floreret, non eum, qui regno pulsus elementia Victorem
vitam sustentare Hunc Croesi exitum ita evanuissem Simonidis memoria illi propoaequalis, ut vel sepulcri divitiis et splendore ab illo putet omnes mortales superari vix credidorim, licet sit vorum id quod Stet ad illustrandum Herodoti locum V 27 addit, Cyri temporibus nondum morem fuisse, ut victi reges o familiari privarentur. Alia sunt pigrammata tria, IM ' Η σε καὶ φθιν ειας , 143 Τόξα τάδε πολέμοιο). 144 0υetis ot μελια , in quibus, sicut in illis querimoniis, cum animo ommotiore oota persequitur res propositaB; neque in eis rebus solis versatur oratio, sed magis in eo, quod cogitation finga illas adapiciens, tumulum dico eam vena timo ep. 130 , arma bellic usu detrita et in sano suspensa op. 143 et 144 . Multa sunt ejus genoris poematia in Anthologia, p. 130 autem, quamvis visio sit argumentum, inter cetera mihi videtur flamine poetio praestam In unum denique fasciculum ea colhigumus epigrammata, quae Simonides vel in donariis eorum, qui vicerant in ortaminibus ramicis aliisque privatis, vel in artificum signis tabulisquo inscribenda dicitur condidisso. Haec diversissima sunt cum aliis rebus, tum magnitudine habes enim unum, quod zontractum sit in unum versiculum Νο. 158), duo quae Udisticha expleant 148, 155 . De contractis illis siccisque supra diximus pg. 374 38ὶ inter longiora nitent complura dictionis poetica elegautia in sententiis non ita multum senseris poetici Ingenii. Hac foro habui qua do orationis genere habituquo die orem Simonideorum epigrammatum. Si jam quaeritur, quid inde efficiatur ad singula quaeque in controversia numerata, Vol adseribonda Simonidi Vol abjudicanda, illud altorum quidem facilius Oxpediri poteri Nam si quod epigramma traditum sino auctoris
nomine, corio tura colorum ori simili vindicatum erit Simonidi, non erit repugnam dum si plura ejusdem generis apponi poteriant, ex eis quae non Eunt suspectru Ut exemplo utar, non St, quod ep. 90 'Ελλ viis προμαχουντες Simonidis esse negemus. Quod alterum quaeritur, quaenam epigrammata immorito Simonidi 4bui e sorma et e dicendi gonore cognoscatur, id non aequo facile ideo procedere ne nune quidem, quoniam eorum, quae genuina videntur osse, tanta est dicendi varietas atquo dissimilitudo. Sed ut omittam quaerere, quae epigrammatum Uecies, in aliis Anthologia partibus frequentes, non compareant in illo numero,nuno altius jacto judicii fundamento examinabo hoc, quo jure et quo sucoessu de aliquot epigrammatis propter illam causam sit dubitatum.
44쪽
a quibusdam respuuntur cum aliis de causis, quas tamen non satis firmas esse
supra vidimus pg. 3I , tum quin sint omatiora sententiis et Coa artis expertic Schneidem g 152 . Non est h. L neglegendum, quod homines docti obsere mant, ea ipsa quam in epigrammatis animadvertamus dissimilitudino elogans et subtile Simonidia judicium cognosci; nam publica epigrammata incompta esse edibisque apta o pressa, ea quae aliquem e vulgari coetu hominem in lucem protrahant, florum ornatu similiora esse elegiarum me ardy, Gri sit II, g. 654 . At idimus, publicis non omnibus istum habitum osso, velut p. 80 103, 101 publica sunt eademque minimo incompta et sicca. Ergo dum luis propter dioendi genus nemo Simonidis eas negaverit, nequo illa duo et alaudio im . inuo idom dioendum ori do opp. 10 of 106 do quibus o quae supra g. 30 disputavimus et de p. 108 Xαίρετ' ἀρiστηες). o propter ros ipsa non fuisse Sim nidi abjudicandum, exposuit Borisius; quod autem Aneidewin negat omam epigrammatis Simonideam esse, ostendenda erunt eadem illa opp. 89, 103, 10 nona udi data Simonisi Atqui quovis verborum ornatu non edunt ei 10', quod in dubium vocatur. Nam quod hi scriptum est ἄλεσαν 'νην, idem in p. 80 eat
in orbis ἀπωλέσαμε vaότητα epitheti, quod omans' vocatur, καλλιχόρου simillimum habemus in p. 103 εὐρυχόρου denique si quid aliud in hoc epigrammate
inest Gram, id vel exsuperatur colore verborum τρηχεια πολέμ.o δαξαμ ot a naru in p. 89 , et ovia δι' dubρ urto, ἀρετὰ ob lam καροις αἰθέρα δαiονάνης εὐρυχόρου Terέας in p. IM , D σφίσι μὴ καθέληται Ελλὰς ἀποφθiμάγου κρατὸς ἐλευθερία, in p. 104 Hanud ἀποφθινάvoi καρτος λευθερiαo, qui anfractus et Verborum et sentontiae vel unicus at in omnibus quae Simonidis forentur pigrammatis. Ut jam quod compluribus exemplis demonstravi, brevi comprehendam aut eis, vi quaedam epigrammata propter orationi habitum et formam Simonidi ab-judicant, non assentiemur, quoniam inter ea, quae putantur genuina, imillima in-Vemirutur, aut etiam hae propter eam ipsam similitudinem subditicia budioabimus. Qua cum ita sint, illa argumenta ex elegantia epigrammatum petita infirmiora sunt, quam quae ad oriticam artem adhibeantur. Cohibenda igitur orit assensio, ubi quidomnolumus judiolum deoodero certo fundamento; sed si conjectura licet assequi, utra duarum sontentiarum silverisimilior, coviecerim splendida illa opigrammata M tumida cuncta Simonidi esse abjudicanda cuncta enim vel in Anthologia tradita sunt om pacne nulla in hac re est fides, vel apud auctores inserioris aetatis, Pseud yPlutar-elium dio at scholi tam Aristidis sa contra, quae apud Horodotum Thucydidemque Oxstaut, et vacant floribus poeticis et aut pondus habent in summa brevitata aut modici sunt generis et temperati. Qua ration illa pigrammata sine tuusquam iraudo Mervatim in Simonideorum numerum so intinuare potuerint, id ex me rima ovi tura Beroti discitur in adnoti ep. 11', quam vel propterea Gm,
45쪽
quod uido quodammodo confirmiuntur ea, qua do p. 128 supra pg. 16 sqq. disputavimus. p. 1 Is igitur παροαet tri αδ'laino, ut in Anthol VII, 647 lomma est addituma liuivgou olet Σtμμίου, cum ab aliis hominibus doctis tum a Meinescio Simonidi abjudieatur. Eadem condicio Borgkio jure videtur epigrammatis 1I4 osse Antiu VII, 5 3, νυ et Πρωτόμαχος , ut etiam ho in dubitationem vocari possi Atquo errorem Berctius conicit inde natum esse, quod ortasge xoidoritia Asth Pal post VII, 12 Simonid 103 alicujus recentioris octae epigramma, ut jam huic ignoto poeta tribuenda sint opp. Anthol. Pal. VII, 13 - 516 Simonid. 114, 120 1 5, 28 . - mo loco eos, qui ad mamam non habeant edi
tions Anthol Palatinae, monemus, ubi ejusdem auctori opigrammata in Ilia ooxcipiant, primo euique nomen auctoris additum Afri reliquis verba το αὐτου' .
Non mediocrito Borgia conjectura hac re lavet, quod per illam aut ejusmodi poemati tolluntur, qua jam antea vix quisquam in pigrammatia Simonideis habuerat opp. II dico et 115 , aut ea, qua certe non vacaverant suspicione, quod maximo ocidit in p. 128 O lis filia metvαντες quod nos alia de causa a, quo Berghius in dubium vocavimus V. supra g. Is . Error autem, quem in hac Anthologia parto latento Borgkius invenit, etiam ultius repeti poterit num ea quoque poematia, quae epigrammati Anthol VII, 5la proximo antecedunt eademque Simonidi tributa, talia sunt qualibus non aegre foras Simonidom exonerari. Jam igitur a conicimus, illud Σtμωvania , quod epigrammati 50 Ana. lib. VII est praefixum et ad quod reseruntur ea quae omnibus reliquia usque ad 16 addita sunt V. .eto αὐτοδ', aliqua corruptella e8so natum Volut o iiii .set, , vel nescio quom rodentiorem Simonidem significare, cuncta a Coo Simonidi ab udieabuntur.
Quam autem illud sit verisimilo, tu singuli videamus. p. 509 IImaaαvix. ἰητρό0jam dudum ut subditicium o Simonideis ejectum egi ep. 507 Bercti 124 est illud Avθρωπ ob po σου sqq. v. supra g. R No. II B. II 3 apparot non
eas epigriummst, certo non intcgram ep. 512 B. Ita denique quas suspieiones hominum doctoriam in s excitavcrit, a Bernio mi expositum in adno 103 . Ex toto hoo numero a duobus abest gravior suspicio, ab op B IIS , oomatio satis exili, et a 510 B. 119 . Sod huio ulteri, praeterquam quod in hac serie
invonitur, aliquid suspretonis videtur proptoro accedore, quod etiam reliqua duo, quae in eodem onoro opp. Ollium lugubriumquo Oguimus, aliam ob a am
suspecta uti Ct. g. 39 do p. 24 et Orosi aduo op. II7 . Corrigenda.
n. 5 v. 1 pro amplexi log. mplexa; ire. o. Is aqq. non eonveniunt in rena probandam a loei Soph. O. O. 450 1032 M. R. omnis; Aesesi Pori situ fulmuttii liossunt hi: Soph. h. i, An 196 Aes. i. g. 35 545 1405.
46쪽
L oborsitat dor voti Ostora 1868 bis Ostor 1869