장음표시 사용
31쪽
cossit, non ipsam quoque ad Eurymedontem, sed ad Cyprum περὶ et iv Κύπρου commissam esse tradit.
Quae cum ita sint, interpretes censerit lectionem l Κύπρq, in V. 5 scrri non posse, quoniam in Cypro pedestris pugna non sit commissa. Ita Beroius Aristidis 4 usque scholiastae lectionesis αί si recepta quod ante eum Eruger fecit, Bdstor. philol. Studiovi addit do partio. ὀλωα-ες, in quo anten Mnderat, haec: Cavo participium interpretoria latino vocabulo postquam est enim nihil aliud quam OHσα καὶ εἰλ69. Dicit
quidem ipso proelium navale anto pedestro commissum esse, sed licuisse censet poeta ordinem rerum gestarum inVortere, cum Vel rerum scriptores c oratores, quibus non ait eadem venia concessa ὁρπερο προτερο admiserint plano ad eundem
modum. Appellat eum quem supra commemoravimus Thucydidis locum Ι 10Mo Lycurgi Orat in Leocrat. 72 ἐπ Εὐρυμέδovet δὲ καὶ πεζομαχούπιες καὶ αυμαχουντμἐ9ικησαv et Diodori XI, 6 veviκηκοτε δύο καλλίστας &ας, et iv μὲ κατὰ 'v, et iv ὲ
κατὰ θαλατ- . Addi possunt poetarum plure loci, veluti ex ep. 106, ubi eadem Victoria scriptum At te o τε καὶ ωκυπορω les vri su Vel 107, v. 5, ubi Mycalaeam ante Salaminiam pugnam positam videmus, atque jure causam Berctius repetit ex usitat illo texetis τὶ καὶ κατὰ θαλατeαv. Tamen horum locorum non eadem atque illius ex ep. 142 est condicio. Hic enim copulativis conjunctionibus καt, ε - καί, καί - καί μέ - δέ, nulla adhibita temporis significatione, hoc tantum refertur, quae partae sint Victoriae, non quo temporis ordine; sed in ep. 112 aoristi temporis participi non significari priorem actionem negandum eriti Non est necessarium altius in eam quaestionem grammaticam penetrare, quoniam ista interpretation nata est altera difficultas, quae num superari possit vehementer dubitamus. Nam si illos sequimur, navalis pugnae memoria omnis continetur hac re, quod centum ines captae dicuntur; reliquarum centum, quae pugna amictatae demersaeque sunt, nulla fit mentio C . Grote, Bere graeco iusti od Meisano III, p. 240 . Cui rei non obstare Thucydidis testimonium non facile quemquam Beroto concessurum esse speraverim Thuc. I, 100 καὶ εixo τριηρεtς oivisio καὶ διέφθειρα τὰς πασας ἐς διακοσιας . Dicit igitur Bergiuus, per se consentaneum esse, cum Phoenissae naves centum capta fuerint, Cilicima et Cypriorum naves non omnes salVa integrasquo discessisse, ac praeter cus, quas ceperint Graeci, multas esse demersas Id argumentum quam sit infirmum adco per se patet, ut o ere naves an delere in pugna quaerere nolim majori apud Graecos suerit honori; satis habeo hoc unum commemorare: si tam consentaneum illud fuit, ut Allontio
praetoriro poetae liceret, cur tamen non supervacaneam esse demersarum narium mmmemorationem Omne rerum scriptores censuorunt, ne Thucydide quidem excepto, quamvis breviter ac summatim eas res narrante Quia, credo, id non minus grave ad universam victoriam recte aestimandam putabant. Ac non est,
32쪽
cur minoris intorsuisse poetae putemus ea quae Victoria splendorem augerent
Itaque cum o interpretes, qui lectionem v αc receperunt, id non sint assecuti, ut epigramma jam quadret in res traditas, supersedeo cum eis quaerere, quonam orrore altera illa lectio iv Κυπρ ρ nata si Proinde ex integro servataloctione Diodori et Anthologiae v ὐπρ ρ res tentanda est. Cui lectioni Boroius monet plano adversari Verba Dro iv a πειρ φ καὶ κπι πόveto ὁμού; nam proelium podostro si in insula commissum fuisset, nullo pacto ἐν irreipu dici potuisse. Sane. 4 At num o tu Κύπρ ρ Μηδω πολλους λωαvete necesse est id quod omnes inter pretes socerunt ad pedestrem pugnam resorro M equidem negans tandem finem facio negandi jam enim ad positivam ut dicunt partem quaestionis hujus aggredior. Postquam igitur omnes interpretum conatus irritos esse mihi persuasi, tam-lietis auctoritatibus in hoc undamento disputandum conseo: In primis consentaneum est, Diodorum non appellaturum fuisse epigramma, quod cur rebus, quales ipso tradit, non consentire Si quis igitur ita explicaverit epigramia, ut retentaleotione v Κυπρq, illud cum narratione Diodori onsentiat, nihil erit mutandum. Atque ita illud jam explicare conabor Diodorus XI, 60 rea a Cimone tum gestas suis persequens Verbis resert naValem pugnam commissam esse περὶ et iv Κύπρον, in qua Athenienses multas hostium nave delevissent arenis μὲν av lvαvetuo ναυς tiέρθεtρ ), plus centum cum remige et milite cepissent πλεχυς δὲ Α ἐκ- bvαbeto ς oi dvδρασtu nov). Non alionum, imo uccesse mihi videtur navalem pugnam epigrammatis verbis i δὲ is ἐν Κύπρ* Μηδω πολλους ὀλέσαντες sqq. respisi aeo igitur, si berbum Verbo reddimus, dicit poeta a V. R - usque ad V. πλ*ὶ- λυσας Hi nim ad Cyprii Medorum multos occiderunt et Phoenicum centum naves in mari ceperant cum ipsis militibus ' meo verba igitur si recte sum interpretatus, ea quae sequuntur ad pedestrem pugnam erunt roserenda. o nihil obstat; nam versum verbo reddens facile, nullis adhibitis argutiis, hoc erues ex extremo disticho: Vehementer autem ingomuit Asia ab illis verberata ambabus manibus robor belli'. Quidni voce 'Acti terra satis indicetur, et quamvis V. πλη)ίειο ἀμφοτέραi χερσί per se possint duplicem Victoriam spectare possumus tamen, o h. l. ni fallor, debemus ea ita interpretari, ut Valeant summa vi'. Potest igitur epigramma, qualo a Diodoro traditum est, nulla mutata littera ita explicari, ut cum rebus ab eodem traditis convoniati am et hic o illi habos' uno Modo diei navali pugna Messos, id nemo mirabitur, quoniam ex Herodoto VII, 6ὶ ac pium habemus, non solis maritimis gentibus, sed etiam aliis, volut is, qui proprie Mod dioantur, naves impletas fuisse. Etsi igitur Diodorus XI, 60 tradi et δὲ α δ ηθροισα ἔκ τε Φοειωης
καὶ aresac, id non adversatur epigrammati, ooque plus euusae illo bello, quam superiore, de quo agit Herodotus suisse consentanonm est, cur Persae non solis dediticiis eventum navalis boni o--ιιerent.
33쪽
navalem pugnam ad Cym- commissam deinde praeter captas centum naves reliqua quam Persa eadem pugna secerunt jactura commemoratur verbis Maiδ- πολλους λέσα,τες denique aperto jam dicitur prior fuisse navalis pugna. Neque Vero est mirandum cum Grotio l. c. III, g. 240 , quod Diodorus CCCXL naves captas esse tradat, in epigrammate captarum numerus ait centum. Nam apud cundem Diodorum legimus XI, 60 post pugnam omnes quae reliquae essent naVeSin littor a Persis desertas captas esse quam rem minoris gloriae poeta arbitratus eas tantum mavult commemorare, quas in pugna ipsa ceperint . . . . ἐκατhv αυς ελον ἐν πελα Iat . meo quidem de epigrammate, quale et ejus auctor intellegi voluit et sine dubio Diodorus. At hoc dicere minimo volo idem osse omnibus numeris absolutum Tamen si id unum sententiae meae obstat non conturbor. am si constat, cum salsa Diodorido pugnae loco narratione convenire pigramma, quod Diodorus affert testimonium, sequitur nori Simonidis epigramma esse, sed a recentiore aliquo poeta scriptum sortasse per lusum, qualia sunt multa, quod tamen Diodori temporibus genuinum habebatur.
Dissentimus enim amri gero Histor philol. Studien I, g. 64), qui ipso orationis habitu hoc epigramma praestare conset ei, quod apud Berotum est 105 0 ε παρ' Εὐρυμέδοπια , quod poematium esse dicit succi et sanguinis expertem, meris epithetis conflatum .inhali und factios, bios eiWoriolar), indignum Simonide ejusque aetate. Sit sane exile poematium 105 - id quod alii negant sed, ut hoc jam praeeipiam ex posteriore quaestionum mearum parto, cum plura invenias in eis, quae Simonidi nomo abjudicat, hujus simillima, tum p. 142 'Ε o et Εὐρωπιiv Verborum floribus a paene tumore, qualia exhibentur in carminis initio, multo magis quam 105 ab eorum similitudine recedit, qua in optimis Simonideis
habentur. Jam concludere possumus nostram de ep. 142 disputationem, quatenus quidem ea erus nititur argumentis adduoimur tamen opportunitate, ut levissim singularum litterarum mutatione summovero onomur ea, quibus interpretandi errorem opinemur natum esse. Sed non nimis sumus solliciti do a part operae nostrae, cum sit nobis persuasum, non in Simonidei versibus eam Versari A cedit quod in hoc poematio quo major est numerus lectionum Variantium, eo minus est periculum, ne genuinae lectioni vim facias. Vidimus igitur, voce dia. φοτέραi effici, ut interpretes extremum epigr-matis distichon ad duplirem victoriam referanti Sed si pro ἀμφωεραις scriptum fuisse ponimus MFλεραις altera manu, i. e. terrestribus copiis, opp. RValibus , nemo jam dubitabit, quin ad terrestrem pugnam ea verba respiciunt, et si semel natum esse orrore statuimus illud ἀμφοτέραις relatumque ad geminum Victoriam, apparet, quoniam necesse est V. otviκω ἐκπιδν αὀς no iv πελπιε . . . ad navalem pugnam Pertinere, ea quae sola supererant v lv Κυπρ ρ Μηδο, πολλους λωαvete ad po-
34쪽
destrem pugnam necessario esse relata quam cum non in Cypro actam esse comstaret, lecti ε 7ας substituta est. Unum superest quod in mea interpretatione nescio an minus robotur, quod Medi tantum dicantur in pugna navali coiri, Loeiaces capti osse. Possumus opinari, auctorem epigrammatis ipsam rem ut gestam accepisget, ita rettulisse, atque
Modos, ut sortiores mi isquo fidos, solos strenuo Athoniensibus restitisse, illisque occisis Ρhoenices naves dedidisse victoribus; sed potost otiam gonuina lectio suisse Μηδωv Φοtvia o Fiκατόv, quod et omitti nocesse crat, ubi somel illud ἀμ ροτέραις ad geminam victoriam spectare putabatur.
Epigrammata 105 et 106 in sola Anthologia adscribuntur Simonidi ibidomquo
lemmate utrumquo in Eurymedontiam pugnam diserte resertur Paeno nun in his robus fides est Anthologiae tamen No. 105, cum ex ipso suspicionis notas nullas possis repetere, non erit quod Simonidi abjudicemus. Quamquam autem sensionem cohibeo, cum praesertim inter summos historicos sint, qui Eurymedontiam pugnam i 78, 3 vel 4 ergo post Simonidis obitum dicant commissam esse,
nihilo minus ponderanda erunt judicia, quibus quis, omissis temporum rationibu' alterutrum studeat vincere. Atquo SinneidoWi in libello qui inscribitur gurΚriti do Poeta lyra est.' docet vel maxime proprium csso Simonidis, contrariis Vocibus opponere contrarias, ut in p. 106 V. φυχ' ἐμ. νύχωv, ο 123 ἀθα-
123 et 12 constaret Simonidis osso. At 129 0ueto Deto Κειοio sic. ab eo abjudicavimus ipsi, do 123, quod ipsum quoque sola Anthologia VII, 300 nititur, Vehementor esse dubitandum demonstrabimus. am primum ostendimus in altero disticho,
cum exstent aliquot Versus apud Diog. Laert. I, 6, 2 Simonid. r. 57), quibus Simonidos irridet Cleobulum Lindium praedicantem monumenti immortalitatem.
Atque cum acerbo eum reprehendat μωρου ρ veth αδ δουλα minimoque Vel in brevi Damonio causa sit obscura ut in v. λίθου δὲ καὶ ρότεοι παλαμαι θραυoveti), mirum est ipsum jam incurrere in andem reprehensionem. Ilxcusat quidem poetam SchnsideWin pn 169 ed. Dagm. sic: Verum enimvero extenuatur magniloquentia eo, quod ἀθάvατο Voci uvietot ex adverso apposuit . Id nescio an nemini sit probatum. Quid quod non minus recto dicor possiimus, augeri ea ipsRro magniloquentiam atque eo magi in oculos incurrere. O ignoramus quidem, multos csso locos, quibus auctorum aliquem sibi ipsimi repugnare demoustretur, vel oblitum quid aliquando emero jeoisset, o scutontia mutata mutatis rebus temporibusque. Hanc condicionem apparet non esse illius loci. Nam ad ea, quae supra diximus, accedit, quod ne gloriam quidem aetomam laudumve immortalem
35쪽
Simonides in pigrammatis usquani purgit, parcus in talibus, ut dicunt, Aupe lativi8; en certo, in quibus Πηραπιος ευλοris ot ονεστο κλέος comparent Νο. ot 6 suspecta sunt V infra g. 31). Sed altorum si aliquid in p. 123 dubium, quod ab omnibus interpretibus num recte silentio sit praetermissum, jam videndum erit Megaristus igitur pater, ut ost in secundo disticho, liboris suis immortale exstruxit monumcntum. At im, mortalitati liberos commendaturus, unum nominat Pythonaotem, alterum significans tantum voce senuis' quasi fraudat immortalitate, in quam ipse suo nomino addito, irrepit Marαριστος, ex conjeci Grotii in Anth Mns αριστος, Planud. - 'αριστον). Quod quomodo quis defendere Velit, nescio. Sane vel mitti in epigrammate potest nomen ejus, tuus gratia sit scriptum, ut in Corp. inscr. I, 747
Εἰκόνα τηvo' vέθηκε Πολυστρατος αὐτοῖ ἀδελ Ουμvημοσύvriv vητο σωματος ἀθαvαetou, ubi Hus, qui monumentum condidit, nomen Videmus scriptum, mortui fratris omissum; at additus os imagini hic titulus Πολυλλος ΠολυλλRου Παια, ευς in p. 123 paret utrumque aut omitti aut poni oportuisse. Neque in ea re Ρlanudo lectiono subleVamur ασι rimi, nam si quis sorte putaVerit, propter minorom ominarum Graecarum personam sororis nomen omitti potuisse, id non rodiderim nisi allato exemplo plane simili, praesertim cum inveniantur epigrammata, in quibus et fratris et sororis nomina scripta sint Lato fortasse in illo κασί rvηeto vel κωσγilii ut est in marg. cod. aliquod proprium nomen; sed alienum certe videtur, cum non una parto pigramma laboret, ejus testimonio uti, quo Simonideam consuetudinem probemus.
Epigrammata O. 95 Εἰ et καλεος , σκε v), o. Aονε no κλέος Ra , Νο. 97 Ευκλέας αῖα κεκευθε), qua in sola Anthologia comparent, ante Schnoide-Wini editionem, qui g. 152 a Simonide ea scripta negat, nemo suspectaverat, novissimorum editorum defendit nullus; crisio in ed. III a Simonido omnino abjudicanda vidontur. Nobis quamquam minime est in animo eorum patrocinium susespere, tamen ea confitendum, infirmis osse argumenta, quae nituntur numero monumentorum hermopylcnsium, a Strabono tradito Berghius in o offendit, quod in opp. 96 et 6 nullum sit indicium, quorsum spectent dicendum misso, in tuus honorem sint condita. Parum orta ros os ΝΟ. 97 autom idem otiam confidentius Simonidi abjudicat. am qui scripsorit, finxisso Leonida ivinulo epigramma additum Aso v. 2, ηδ' ἔθανου); sed inde jam manifestum demonstrativi generis poematium esse, quod per errorem Simonidi sit tributum; nam in Spar-
36쪽
tiatarum tumulo fuisse op. 92 'u ξειv' ἀrrέλλειν). - Sed Vol nunc quispiam dixerit, domonstrativi generis epigramma esse, tamen idem ortasse Simonidoum. Nam etsi uuiversa Simonidis epigrammata cote dicuntur verae inscriptiones, non sicino fuiAso, tamen constat non ad unum omnia fuisse riu generis velut minimo illud in Timocreontem Rhodium elogium O. 169, atque potuit Simonides, ut socii in hac ludicra materia, sic otiam in seria ingenium ostentare. Attamen non esse poematium Simonidis, sic posse demonstrari puto, si valet in hae quidem re ausania auctoritas Pausanias postquam III 8 dixit de Cynisca, Archidami rogis filia, sua Olympia vicerat, addiditquo minimi omnium mors talium Spartiata poesim posticamque laudem sacere, sic pergit: Mi sis μυ
οὐδε imium fit iv. Quod testimonium, nisi fallor, veritatis similitudinem praeso serti Eam enim rom cum Pausania illo loco attingor plane non cogeretur, ex eo ipso, quod ultro attigit, intellegi potest, eum certo memoria suae non Sas diffisum. Atquo intras ejus ingenio judicatur, cur non cognitam habuerit rem non ita magna doctrinaol ullam igitur Video justam causam esse, cur hoc testimonio spreto Simonidem scripsisse illud epigramma credamus Antholomae. At docet Jacobs, non pugnare Pausaniae locum cum Anthologia lemmate non enim in Leonidam regem scriptos esse Versus, sed in eos quos secum illo h buerit. Non persuadet nobis Jacobs, quoniam quamvis trecenti illi pigrammato celebrentur, prosecto legentium nemo opinabitur, Leonida non tribui potiorem laudis partem, cum praesertim ipsum poeta nomino appelletque Vocativo casu et secunda persona Aεωυίδα - συ). Videtur quidem cum illo Pausania loco alter pugnare ejusdem auctoris lib. VI, I, 2, ubi mentionem facit epigramariatrum in Cyniacam scriptorum. Potest subesse lectionis error, ut aut illi ἐπιτραμματα non ειρὶ ραμ ita , aut hic Brirραμ ii sit legondum Ηο alterum Schubartum video conjecisse tu praesa ed. Teubn. . Sed vel sine lectionum mutation hoc Hieroclom illum priorem non dilui, id mihi videtur demonstrandum Verbis παρα-vδρις tot i- etod, ut hoc dicat Pausanias, a poetis qui habeantur in aliquo numero, nullum exstare epigramma scriptum in quemquam Spartiatarum regem praetor Simoni-
Alterum est epigramma quod a Sohnes Wino ad Leonidam regem Mortur
traditum in Anthol. VII, 344' ibiquo adscriptum Simonidi Quod ustoritur, num hoc distichon
37쪽
ob A et τύμβε et*δ' ἐπέθηκα ποδας - Vm postram proximum sumtum recte a Jacobrio cum priore disticho ita conjunctum sit, ut emceretur poematium unum, id quidem commemorasse satis habeo C edd. sed quod SelineidoWino manifestum est, ad Leonidam regem epigramma spectare, eamque Bergrius incertam judicat esse conjecturam, nos, sodo illo Pausaniae Ioeo III, 8 nixi, negamus ad Leonidum reserri illud POSSU, si quido putatur Simonidis ess Sed etiam si non in Leonidum est onditum, quiddam inesse puto, quo offendamus. Nemo quidem unquam interpretum de . θνατο, videtur dubitavisse neque tamen supervaeaneam Putaverim me interponore dubitationem hanc, num satis probatum sit aliis exemplis, vocem 6valetoc, quae saepissime immortalibus opponitur, de hominibus dictam opponi posse laris, quae et ipsa mortales sun Videtur eadem in causa eas V. βροτες, qua non solum dot ox advorso appositi homines significantur, sed etiam simpliciter memorati atque vel feria oppositi, veluti apud Aesch Choeph. 5874 601 κνωδαλω, et καὶ ροτῶ, o apud Eurip. Frem Theseus Ταυρο . . . . καὶ poeto . . . . ρὐμ0.
exemplum mihi occurrat nullum, neque unquam ea rideatur usurpata esse, nisi ubi mortalis opponatur Dei vel ubi ad hummae naturae condicionem respiciatur, ejus rei hae videtur esse causa. Illa vox 'ροτός nativam significationem mort litatis usque oo exuerat hominasque amplexa erat, ut nisi de homino omnino non dioeretur; neque in solutam orationBm e transiit V λ ὶτες ontra retinuit mortalitatis significationem, quae cum legentium animis statim obversaretur ut notis sima ex quotidiano sermone, propterea putaverim V. λοπι apud antiquos poetas
38쪽
talis epigrammatis, quae aliqua ex parte controVersa sunt, hae quoque inve
etαδ' Liri sqq. . De auctor 116 ti in Anthol ipsu dubitatur lemma Σιμ ovans, νεὲ Σιμμίου apud Planud Σαμωυ . Quae ubi primum legi, non redolere mihi videbantur Simonidia aetatem, sed potius Alexandrinorum poetarum inspectis doindo editorum adnotationibus haec dubitatio augebatur. Nam praeterquam quod ea, ut multa su dilicia os suspecta p. in sola Anthologia Simonidi adscribuntur, animadverti, paene nullum esse inter editores novissimos, quin ea vel Simonidis epigrammatavo omnino epigrammata osse neges. Alii enim elegiarum particulas ea intemprotantur Franko et Sohnoide in quod probatur O. Miutor Litis. m. l. L , alii
recentiorum auctorum epigrammata. Sed utut est, at graves vel istas sis eam-sas, quare non respicias a poematia, ubi e genti is vim atqne naturam Simoni- deorum epigrammatum explorare velis. De toto eo numero infra disputandi ooe aio non deerit. Quamquam supra dictum est illud parum assecutos esse interpretes, ut opigrammata quaedam utrum Simonidis essent necne ex eorum sono si stilo probarent, et quamquam, ubicunque aliae eaeque firmiores pra obantur judicii ansas, noluimus imum quaestioni addere pro luco, tamen illud judicii subsidium non per se ememus spudiandum esse. Certe Videtur operae pretium inoatigaro,niin omnino non possit superari ea difficultas, qua propter poematiorum brevitato in talibus judita incimur. Apparet autem, eam quaestiouom pendor ex universa quas do Simonideis epigrauinia a concepta sit sententia atque ex eo quod totius genoris putetur maxime proprium esse opinari igitur limbit, a qua dosingulis epigrammatis exarent sententia discrepantes natas esse quadam judicimrum disci opantia, quas sit de universorum Simonidis epigrammatum vi a notio . At quamvis ea judicia multa conquisiverim, omnia video sere consentire quae ora laudo Simonideorum epigrammatum plena sunt, tamen ad vincendam rem nobis propositam non satis nos adjuvant, cum aut latius pateant, aut, ubi ad singulas observationes dodoonderunt, in aliquam partem eorum, non in omnia oonveniant. Et qui breviter a summatim de hac re uni ad SchneidoWinum nos revocant, qui diserto do univorsi Simonidis epigraniniatis hoc facit judicium pg. 133 et 134 d. fragm.): in hac .... opia licet summa sit carminum arietas, tamen unum quoddam admirandum in omnibus, delectus verborum et orationis non sucata impliestas et naturalis quaedam elegantia atque pulcritudo. ui judicio num sit assontiondum videbimus, ipsi copiam istam et varietatem ominia ratione et via. Omittenda scilicet erunt in hoo conspectu ea epigrammata quae
39쪽
spuria esse jam dudum constat quaequo interpretum nemo clandit deinde aquae nos ipsi rationibus additi a Simonidi alaudicavimus, tum id quod por a patet,
ea quorum imprimis causa hanc quaestionem inStituimuη, ea digo, quae Propter dicendi genus quibusdam Simonido videntur indigna esse tum omittentur ea uuis non integra sunt tradita apparet enim in hoc genere poematiorum brevissimorum ne unum quidem orbum posso desiderari, i unumquodque noto Vis QStimare; qua denique ae in Vocuntur, propterea omitto, quod, praetor unum illud 16sscriptum in Timocroontem Rhodium, non ad pigrammatum modum videntur instituta esse. Quodsi talia ab auctoribus inseriorum aetatum epigrammata vocantur
ut No. 168 ab Athena oo , tunc temporis videlicet ea notio jam latius patebat.
His igitur omissis si reliquorum numerum inimus L sero inveniuntur. QuOrum genera constituturi primo obtutu a facile comprehcndimus, quae monumentis publicis inscripta erant ad conAccrandam memoriam Graecorum, qui Persarum bello ceciderant. Nam praeter argumenti similitudinem prope omnibus exceptis No. 107 et 140, de quibus infra agemus eadem est specios, quippe quae tuis contineantur versibus. Accedit ad eam externam similitudinem hae gravior, quod in summa brevitato tamen sunt valida. Sed si cujusque poematii proprietatem quaerimu8, fiori non potest, quin etiam intra illos anmatos fines in Ogulo incurrat dissimilitudo insignis, neque assentior, ut hoc jam praecipiam, O. Mallor dicenti l L, in omnibus pigrammati ad Persarum bellum spectantibus aliquam rem peculi rem imprimi praedicin qua monstretur, singularis cujusdam momenti illud bellum fuisse non assentior, inquam, quonam ea sententia non conVenit cum noti8simo Simoni deorum epigrammatum No. ' ξεν ἀ s laxetu . Quo tigia appareat, quid interesso censeam inter hoc epigramma et ea quae jusdem ordinia seruntur, ex advorso appono aliud coia, qua eodem loco atquo illud apud Herodotum VH 228 scripta habemus, No. I Muptασεν oet Οἰοε . Cum trecentis milibus hostium pugnavisse Peloponnesiorum quattuor milia narratur, uoque ad hoc, quod exatrinsecus offerebatur, quidquam poeta addit quod in ipso sit positum quodque ex in ingenio repetati equo verba poeticis coloribus tincta sun Unum est quod in verbis eligendis et colloeandia quaesitae opera Consilioquo tribuatur: quo magi efferatur numerorum digerimen Singulare, quo omnia Outi uetur Vis epigrammatis, Voces substant: μυρtotiri, ciktαῖες hibitae sunt numeriquo in extremis poematii locis positi. Quem verborum habitum or torium potius quam Oolicum dixerim. Hac in ro p. 91 plano distat a 2 ' diiu', IrεU.εtν , quod quamquam totidem sero verba atque illud continet, tamen in eo ad rem quam celebrat poeta multa ex suo ingenio depromta addit animisquo logontium copiam mi concipiendarum imaginum. Quomodo putemus Simonidem eo epigrammato animos ussici Voluisso paueis exponemus, non infitiantea tamen, ad ea addi posse plura a fortassa meliora. Primum igitur no id quidem
40쪽
est praetereundum, quod ipsi trecenti hospitem alloquntur sortissimi hi a Dono divini viri res gestas suas singulares testantur ipsi, quo magis memineris, te in ipso pugnae loco esse Petunt ab hospitibus, ut ad Spartanos reserant a patriae legibus obsecuto mortem eo loco occubuisse Pauca quidem a Verba, at abum dant sententiis. Transferimur in illud tempus proelio modo oto proximum. Viatori dant negotium trecenti ipsi enim omnes oppressi hostium multitudine caesi jacent ne uno quidem superstite, qui nuntium Spartam afferat. Non
ignoraverant quidem insum futurum, ed neque ut subterfugerent a se potuerant impetrare, neque quo loco ea suae essent, cum tribus suis communicare nuntio
misso nullus enim ex omnibus in eo discrimino voluerat absons desiderari illi autem tum alio loco ipsi quoque hostem sustinentes sciscitari non potuerant, qua nam trecentorum esse oondicio. Neque tamen laudes homini jacent tenebria Nrutae; nam hospitos et viatores Spartam ea asserunti Fortasse, o quoque fuerit poetio oonsilii et inventionis, quod non toto terrae orbo vel certo tota Graecia laudem suam trooenti jubent divulgari ab hospitibus, sed in patriam tantum Spa tam perferri, quod dignum sit civibu Spartanis. - Tam copioso atque pulcro Simonidos dixit duobus versiculis, nullo adhibito verborum splendore, nullo poetico suoo later omnia Simonide adeo hoc epigramma excessit, ut ei nequeam apponere ne unum quidem, quod Plane sit simile ad p. 91 autem similitudinem, quod oratorium potius diximus, quam poeticum, composita sunt ep. 100 IΠαιδες
tate eum rerum narratione laudes comunguntur, efferendo musque rei prospero
eventu, velut in p. 100 ηρκεο--Urαλέη πατρίδι δουλοσυπιiv. Atium deinde ordinem epigrammatum publicorum constituo exas 'Ελλάδι
'Iέρωνα , quae omnia omplectuntur plus singula disticha ha una re novissimi hiuus, quem demonstravimus, ordinis ea dissimilia easo, eterum lare similia, pr baro lioebit ex ep. 132. Hi quoque praeter rem ipsam, quae proposita erat memoriae tradenda, brevem commemorationem proventus habemus in v. Dνεσαν ἔνρiv, quod additamentum ejusmodi est, ut non ex solo rerum statu qualia addit menta in superioribus opimmmatis erant, velut in p. 138, ἐπεὶ στρατὸ ἄλεσα Μνη- , sed etiam ex poetae animo sit petitum propter rei eventum ad gaudium propenso oratio autem in his poematiis omnibus est aliquanto matior quam in
illis, maximo in p. 107, minus in p. 141. Do hi quae hactenus motavimus epigrammatis moto dies poterit id, quod omnibus SohnoideWin vindicavit os supra g. 34 sed reliqua epigrammata
publica etai versantur in argumento simillimo, orationis tamen genere a prioribus illis mirum quantum distant, nequo censuerim nihil in ei osse inane aut redundans.