장음표시 사용
491쪽
Ρ. Fabius emerat fundum in agro Thyrino , cui adfinis erat
M. Tullius. De agri finibus primum controversiae exortae sunt; deinde de aedificio in centuria Populiana extructo, quod esse in suo aedificatum eontendebat Fabius. Servi ultro citroque missi sunt. Tandem ventum est ad arma. Familia Fabii summo mane ad aedifieium venit , servos M. Tullii nec opinantes adoritur. et miseranda eaede omnes, Philino excepto, obtruncat, tectum villamque disturbat, omnia dissipat. Priore actione negabat Fabius hanc eaedem ad familiam suam pertinere ; hac altera consessus est. Quare Cieero totus est, ut evincat caedem dolo malo saetam esse. Damnum passum fuisse Marcum Tullitim ci n--nit mihi eum aduersario ; Mi hominibus armatis rem gestam esse non injiciantur et a familia P. Fabi commissam negare non dent. Iam dolo malo facitim sit ambigitur. Ita Marcianus Capella lib. V. cap. de partitione memoriter recitans huiusce Orationis locum , quem integrum ac sanum servavit Vici cirinus in I Rhetoris. Ciceronis cap. I.Vil. Contra L. Quintius, vel Quinctius , patronus Fabii contendebat, non iniuria disturbatum suisse aedificium Tullii, quippe in fundo Fabii extructum ;iuii occisos esse eos , qui non ita pridem Fabii servum interfecerant, atque ipsum Fabium vita spoliaturi fuissent. Itaque tot ausa fuit de verbis interdicti a Lucullo propositi ; quemadmodum illa pro Caecina versata est in enarrando Interdicto
eorrupte IIaν eum Rullum in aliquot certe Capellae editioniblis. Sed mendum tollitur maxime quidem ab egre-eio codiee Capellae Ambrosiano F. 39. Part. su P. ia quo apertissitne legitur: Cisero pro Mareo Ttillio ait. Diimnum mssum Disse Marcum Tullium etc. MAI.
492쪽
de Mi hominibus armatis. Quare merito Tacitus in Dialogo do oratore , inquit: Qtiis de exceptione et formula perpetietur illa
immensa mitimi , quae ρro M. Tullio, aut A. Caecina legimus p Porro ea dixit immensa quippe quae quum intra elaustra litterpretationis Interdictorum contineantur, neque ultra illa exspatientur amenis egressionibus, non aeque lectu sunt iucunda , .nc Ceterae orationes, quae in latioribus eloquentiae eampis versantur ; iam vero quae minus grata nobis contingunt, eadem
quoque videri solent prolixa et immensa. Habita est haec Oratio Marcello Praetore; quo anno non satis Constat. Aeque latet qui fuerit M. Tullius. Eum esse M. Tullium Dcculam, qui consulatum, Cicerone adolescente atque ad eloquetitiae laudem vireseerile, cum Cn. Dolabella gessit A. V. 67α, opinatur Sigonius, cui suffragatur Vossius de Analog. II, 3.
Contra Heinrichius p. 58: Ego non credam , Ciceronem adolescentem ita de cliente, Diro consulari, dicturum fuisse, ut nunc
tegimus initio huius fragmenti. Qui P. Sextium in causa ea, cuius orationem habemus A. V. 697, postulasest de νι, is quidam M. Tullius dicitur a Cicerone ad Q. f. II, 3, et ervi cognomines Albinouantis. Vid. in Vatinitim e. i. Oratoria luentos M. Tullios, Tironem et Lmiream d. Mantit. in Dist. ad fama.
V. ao huc non temere quisquam Docarit. Quum Taurinensia fragmenta maiorem lueem non affundant nomini M. Tullii, praestat rem iniudicatam relinquere. PEYR.
493쪽
AD FIDEM RECENSIONIS CL. PROF. ΡΕYROMAMea sic hanc causam adieram, Beciperatores, ut nunquam dicturos adversarios arbitrarer, tantam Caedem et tam atrocem ad sumiliam suam Pertinere: itaque animo soluto a cura et a cogitatione Veneram,
quod intel ligebam, facile id me testibus planum sa
cere POSSe. Nunc Vero, posteaquam non modo con
sessus est Vir primarius L. Quinctius, rerum etiam
M. Tullio mne orationetia ego prori. Tullio Deeula,qui co sutatum, Clemme adolescente, is eloquentiae laudem virescente eum Cn. Dolabella gessit A. V. C. G M dictam auspicor. Defendit autem eum de vi, quantum ex orationis fragmentis intelligere Possum. Attilletum huius defensionis his verbis expressit Fortunatianus tu Rhetoriea: aliamvis legis tertio eoninsideratur , quum exemplo mutiarum legum pro mus , praefantem quo in legem iis aentire. sistit M. Tullius seu pro M. Tullio. C. Siso Io. Vix tamen mihi persuadeo hane orationem ab adolescente Cicerone pro viro eoasulari dictam esse. Scuum . v. Antaea sit hanc eausam γ Irus v
ees videre mihi videor in prima linea. Saltem prima litera A eer iis in est.
Duo versus sequentes ita evanuerunt. ut vix vestigia supersint earum lite rarum, quas in huiusce solii Imagine repraesentavi. Textum sarcivi probabiliter . ineo quidem iudicio; superest ut idem Ieetoribus probetur. Hae prima esse totius orationi, verba. vel me taeente, quiaque intelligit. PET .
L. Qvinctius 3 Adversarius Ci-ronis tu hae causa. et P. Fabii patronus , suit L. Quintius. De hoe Ciceroia Bruto LXII, ait: Complures m
nima dignos elegantia con mus auribus, amissimos cognori ti hiati,ia ricionibus, quo in genera nuer L.
Potitia sua. Reapse hie idem Quin-lius patronus suit Oppianiel in horri hili illa eausa Cluentii. Et eum qu
dem ia ea oratione saepe exaPtat
Cicero, capite praeserum XL, ubi
494쪽
elas tesses Woffensur vertissime, uideo aliam mihi δε- sensionis piam esse ineundam. Antea enim in eo D vaham, ut, quod arguebam , id factum esse ostende
rem; nunc in eo consumenda est oratio, ut ne adversarii, quod infitiari nullo modo potuerunt, quum maxime cuperent, id quum consessi sunt, meliore loco esse videantur. Itaque tum vestrum dissicilius a iudicium, mea iacilis desensio sore videbatur. Ego enim omnia in testibus ponebam, quiorum ipse consensus quasi consatus itidis di moram bis iniiciebat. At confessio aduersarii in me rei ει utilem traris uilia. Etenim quid est iacilius, quam de eo, qui confitetur, iudicare 2 mihi autem dissicile est satis copiose de eo dicere, quod nec atrocius verbis demonstrari potest, quam reipsa est; neque apertius oratione mea fieri, quam ipsorum consessione factum est. Quum in hac re, quam commemoravi, mihi mu- standa ratio defensionis, tum erga P. Fabium paulo
eum pio graphice deseribit: a Faesia
enim , ut non solum mores eius et arrogantiam , sed etiam vultum atque amictum, atque illam usque ad talos demi am purpuram recordemini. vlliat. Fuit tribunus plebia maxime popularis ae aeditiosus a. V. 6M. Vid. Pighina ad anu. 679, tom. III. Pag. 5. Hunc eundem videri quem Ci-eero dicit familiarem suum ad Alt. VII. s. vana est Corradi suspieio,
quam eum aliis aliorum non meli ribvs e lectitris nollem Ernestius a petimet in Indice historico. ΗΕare . In suppleuda laeuna id erat curandum . ut versua essent fiex, quorum quisque quindecim miuimam eon taret literis, nee ultra viginti haberet. Μihi quidem eam, quam expressi
sententiam, ratio contextus eXposcere
vide ive; quod ci suturi editorea meliora dabunt. lubentissime ample-etar. Pon. et aio Mineepa, vomiue
Ce MM Codex eonfisatiti. Itidietum dex diudieium. Triti με ν---ὶ Consensus te stium quom luellem I allio defensi nem faeiebat, tum Beeuperatoribus iudieandi dimultatem creabat, suspi eionem enim eonspirationis asserre poterat: reeiae fragmenta pro Mauro,
et Quintilianum de testihus v. 7.
Consensum toris ἐν-uem et Paene -
μαωm dixit Cieero pro Ligario XII. Iadieandi mora inlieitur iudicibus.
quoties alteruter Patronus ita v msnam defendit, ut iudiees . N noa querae pronuntient; vide pro Caeci
3. Tum erga ὶ Nullus dubito hane Misse Tullii mentem in versibus de
495쪽
rem tuendum est de illa lenitate. qua priore actione omnia
sua tanto studio Dei dissimulareram, Dei excusaseream ,
. ut non minus diligenter illius existimationein , quam rem M. Tulli viderer defendere. Nunc, quoniam Quinctius ad causam pertinere putavit, res ita multas salsas praesertim et inique confictas, proserre de vita et moribus et existimatione M. Tulli, mullis de causis mihi Fabius debebit ignoscere, si minus eius famae
i parcere videbor, quam antea consului. Priore actione
summopere carat ab ossendendo Fabior sed quando Quinctius , murato defension is tenore, putavit ad ossicium Suum pertinere, adversario nulla in rc parcere; quid me oportet Tullium pro Tullio sacere, homine conii in to mecum non minus animo. quam nomine 2 Ac
mihi magis illud laborandum videtur, BocuperatoΓes, ut, quod antea nihil in istum dixi probrosi unquam,
Perditis. Sumtu. im sibi ipse coroua murali apud Livium XXVI. epe trihuit Cieero. 48; in eos. Ilii iugeritin numertim 4. Priore avi. oneὶ Desciente lacu- ex edicto praetoris professi non es-nno mensura, ad quam divinatiotiis seni, a pnd Ciceronem in Verrina V. NFeae verba exigerem, hare inservi Iudices hi a praetore demandati tres tantum . ut quivis videat pavea de. esse solebant. Ambrosianus Plerum- . - Disse aute primas Ambrosiani solii que seribit reciperatores, Taurinensis Me . ut plurimum r-eratores . quae ve- Remperatore in In causa posse sto- tvstior est orthographia. num remperandarum dabantur po- quod Ambrosianus tittissimum Recuperatores a Praetore ; tea nihil in istum dixi mobar qnnre Festus ad voci reeirratio in- um quam in eo remehendar. .itata- qilii: α Per Reciperatores reddantur meti, iit in quinque evanidis literis res recipianturque, resque privatas Cl. Mai hasce deprehendat emas. Re- inter se Persequantur. M Sic. ut prae- vera prima et altera sunt literae Iou-' termittam revivemtoriam iuuietam. sae; tertia exhibet speeiein vocalis
de quo Cieero in verr. Hl. it, et O. Quare Vir Cl. in prima editione
illud in causa Caecinae, video Reeu- emendabat ne quoia antea nihil inperatores datos in musa iuiuriarum istum ilixisse mobare Possiam iri eo apud Gellium XX, i, et lih. de iii- re rehendar ; tu altera vero ut, quo ι vetitione li; in eausa pecuniae ere- antea nihil in istum dixi, 'Do re ρ ditae apud Plautum Baechi d. t 1. 3. sim quam inique re nendar. Guil M. et litthabonia accepti apud euu- lelmus Cramerus repotiebat ut, qtinadem Riid. V. i, 2; ia decernenda antea nihil in istum diat. Probare
496쪽
in eo reprehemiar, quod hoc tempore reSpondeo. Verum et in in id soci quod oportuit, et nunc saciam squod necesse es L Nam quum esset de ro pecuniaria Controvet si a , qhod damnum datum M. Tullio dice-Γemu S, alienum a mea natura videbatur quidquam de existimatiuno P. Fabi dicere; non quia res postularc non videretur. Quid ergo est 3 Tametsi postulat Causa, tamen, nisi plane cogit, ingratiis ad maledicendum non soleo descendere. Nunc quum coactus dicam, si quid sorte dicam, tamen id ipsum verecundum odiceque laciam, tantum ut, quoniam sibi me nouesse inimicum potuit priore actione Fabius iudicare , nunc M. Tullio fidelem certumque amicum CSSE CO-
Possim , quam in eo re rehemias. Nilii vero visuiu est legere mobrosi un-
In latum In P. Fabiitin. ut patulinseritis. MAI. Romane titur Cum diplit Ilongo scribunt vel tisti e dices, vide dile-bolirii Fragmenta P R. I. 6. A meia viatura γ Praepositio a aberat a codieu. Res mst ita Namque iudieium de vi honi inibus armatis Ilertinet ad summam deitctoris exi, timationeiu , vide pro Caeciva a.
Quist ergo est Abrupla haec vi
denuit, sed veram in se artem ha bent. Qualia ni attendis. quid sit orator, non intelligas. Poterat sic decurrere oratio: non, quia re stulare tion videretur, sed quia . tametsi postulat eausa. tamen nisi Plane cogit ete. Eum cursum sistit orator subito, interrogaus: Quid ergo est yel nune deuique rationem dicit. I Mit . Ingrauis quutio est elegans optimaeque aetatis, cogerae , vel eoo in aliis i. e. invitum, repugnantem: quo de verbo vulgatum olim reri rem Ob. Gitanii ex eius Indice Lucretiatio. alioquin bonae senos pleno, cor Uxerunt iam dudum Seioppius Verisimit. I. 2o . et vos ius cle Λnalog. I. 2 et έ7. - Orator Pro Quiutio e. torquendiιm est inrito atque ingratiis; quod Faceiolatus bene explieat: velit nolit. Devique ipsum hoe eπere ingrauis dicunt Terentius Heaut. III. . 37 , et Nepos I ii emist. 1 V, 3. II. Mo l/eeque Co lex modi a. Bectissima eoniecturn Heiurichius emen . davit modiceque. Sic pro Sulla 29. remo timide modiseque diisetur; pro Caelio 13, nuna agam modicae, nolongius Progrediar, quam me merastiles ei causa ipsa cogeι ; et Sen. 1. modice ferre. Monuit etiam idem Pliilologus verta lantiam in seiungeri. da non esse; sic pro Flacco 28,
missa Moee agam, erantum ut itidices audiant ; pro Caecina 8. praetor interiait - sine ulla exemtione, Mn-ttim tit, unde deiecisset, resticueret.
Priore aetione j liive cognoscimus his taeeronem dixisse pro Tul lio. MAI .
497쪽
a Vnum hoc abs te, L. Quinti, perveIim impetrare;
quod tametsi eo volo, quia mihi utile est, tamen abs te idcirco, quia aequum est, postulo: ut ita tibi multum temporis ad dicendum sumas, ut his aliquid ad iudicandum relinquas: namque antea non defensionis tuae modus, sed nox tibi finem dicendi secit.
Nunc, si tibi placere potest, ne idem facias, id abs te postulo. Neque hoc idcirco postulo, quod te aliquid
censeam praeterire oportere, aut non quam ornatiS-sime et copiosissime dicere, Verum ut semel unaquaque de re dicas: quod si facies, non vereor, ne di-eendo dies eximaturi Iudicium vestrum est, Recuperatores, quantae Pe
cuniae paret dolo malo familiae P. Fabi vi hominibus armatis coactisve damnum factum esse M. Tullio. Eius rei taxationem non fecimus: aestimatio vestra
est: iudicium datum est in quadruplum.
6. Moum Pro aequum. uti etiam Bavarisiis et Vaticanus codd. apud Garatonium ad Planeianam eap. XV.Conser in frumento Orationis Pro Haemi eap. 1. rellatim pro reliquum. Μa . I a Taurinensibus membrania vidi aeuum, relicum . tum etiam a quum . reliquum , iniquom incerta plane orthographia. Vehis l. reeuperatoribus. Iaeod. ΜΚ seripuim est, is, pro iis vel his. MM X.
malebat quod . nee in textum induin re audebat. Reνera eodex habet quod ; at litera D, uti inte postrema longi verius, aeripta est forma minori. . Iudietum Mestrum era Ham es formula iudicandi a Praetore data. Caamarixationem Hinc apparet laxotionem diei de pecuniae summa, qua a Patrono deiecti proponebatur ob damnvm datum; aeriimationem vero de ea, quae a iudicibus post dammmtum reum, de metatur. Feramus in Ambrosianusseram; vineaaia fecimus.
in hisee fragmentis eommemorat Ci-eero , quae, utpote simillimae, facile legentem Possunt in errorem indueere , tum iuvat eas singillatim enar
Lex erat Aquilia, seu verius Ple biseitum de damno, etii res capite Primo cavebatur. ne damnum inferretur. eaque Poena statuebatur, qua laedens tanti condemnabatur. qitanti plurimi homo. vel animal laesum eo anno verit. Contra insciantem actio erat
in doplum. voeabolum INIVRIAadeo
498쪽
emi solemne in hoc plebiscito, ut, si ius oecidendi vel laedendi appareret, actio Aquilia prorsus inhiberetur.
Vide illam in Digesti lib. IX, tit. II.
Proximum sequitur antiquissimum interdietum de M. quod a Cicerone his verbis proponituri α Vnde tu. aut familia tua. aut proeurator tuus illum. aut familiam, aut procuratorem illi
in hoe anno vi deiecisti, quum illo
Maideret, nee vi, nec clam, nec Praecario possideret, eo illum restituas iubeo. . atque adeo interdietum
Unda Vi appellabatur. Porro non Vis armata atque solida hie inulligi debet, sed simulata , qua . quum defundi possessione controversia essete orta. litigantes inermes, advocatis testibus, ad constitutum exi eriundi Iuris gratia veniebant in rem Praesentem. atque petitor alterum dei ciebat. Quae simulata vis dicebatur Mis facta moribus, milis, quotidiana, frequentes enim erant eiusmodi lites, ex consistra Mis facta; atque ipse eo ventus appellabatur de viis mori sfria. Illae Peraeis praeparatione, deiectu praetorem adibat, ut interdictum Vnde m impetraret, uterque
ex iure mauu eonferebat rem quisque suam vindicaturus. In hanc rem sormulae verbosae praestitutae erant,
quaa ridet Cicero pro Muraena XII Sed quum propter temporum iniquitatem vis simulata tu solidum vim ubiisset, ut petitor homines sive ser. vos . sive liberos eogeret, utque vel versarium , vel adversarii familiam a suhdo controverso armis sugaret, lutum fu i iii ierit telum De Vi hominibvis armatis. Rein declarat Cieero Pro Caeeitiu 3a: α Duplieitet homines dei ieiuntur. aut sine coactis armatisve hominibus, aut per eiusmodi rationem et vim. Ad duas dissimiles res duo deliineta interdicta sunt. In illa
νi quυtidiana non satis est posse d
eera se deiectum, nisi tendere possit. quum possideret, tum deiectum.
Ne ita quidem satis est, nisi do i ila
se pol ed e, ut nee vi, nec clam, nee preeaclo possederit . . et cetera qnae lege. Interdicto exceptionem
quandoque addebat praetor; ait enim Cicero ibid. 8: a Praetor interdixit.
ut est consuetudo. De Mi hominibvia armatis, sine ulla exceptione, tantum ut, unde deiecisset, restitueret . Quae verba ita e mi ΗoLmauuua in commenti ad h. l. α Pure ac simpliciter erevit ut restitueret, neque addit quum Caecina possideret, sed sive po sideret . sive non possideret, restitui iussit m Quae Hot manni interpretatio luculenter refellitur a loco mox tau dato pro Caeriua 3a; hoc enim tuter
dictum omuem de possessione contro- vertendi locum tollebat; quare Ciceroit.: Possedu enim Caecina, μωρο- ratores ; et id, tametsi extra causam est, Percurram tamen breri. Veram exceptionem commemorat ipse Tul-
Iius; Epist. ad fami I. VII, 13: Nequa
minibus armauia non Meneris. Ita enim
vi illata propulsata fuisset. Tota Oratio pro Caecina in tuterpretando hoc interdscio versatur, quare a Pluribus abstineo. id monuisse contentus tu terdictum de Vi eum tuterdicto dam hominibus armatis ita unum litu
lum coaluisse ita Digesti lib. XLIII. ii L XvI, illa vero adi sis leg. t, A.
i , et leg. 6 de titis aesumtisse. Crescetate vero temporum iniquitate, hominumque audacia, qua sa- miliae armatae eaedes sacerent, aedi- seia incenderent, bona raperent, Lue ullus quantum interdictum proposuit, seu verius paulo mutavit praecedetis interdicium. illud autem eum cram ero hisce sere verbis Q xpressum
fuisse eredo : α Si cui dolo malo hu-
499쪽
s Quum omnes leges, omniaque iudicia, quae paulo
graviora atque asperiora videntu P es Se , ex improbo
rum iniquitate et iniuria nata sunt; tum hoc iudici in paucis hisce annis propter hominum malam Consuetudinem nimiamque licentiam constitutum est. Num
quum multae familiae dicerentur in agris longinquis
et pascuis armatae es Se, caedesque sacere, quumque ea consuetudo non solum ad res Privatorum, sed
etiam ad summam rempublicam pertinere videre tuo; M. Lucullus, qui summa
mini hiis armati coaetisve damni qui Isaevi in esse dicetur, tu eum. qui id si ei e dicetur, intru ut uum , quo experiuncti potest ita suerit, in qua-εlrii liliam, post anuum tu si in pluruitidicimii dabo. . Atqui lioe interdi-Cllim I .ione eoticinit emit illo De timorti ut ra toriam Digest. l. XL ll. iit. VIIL Euiti, vero . vertia sit ut Cra. ineri, utrobique actio est Praetoria . cuius sicida tuentu in damulam alteri lulum , causa dolus n alos, ius trurneutiim sumilia armata eoaelave , sinis qui rupti ealio danaui, ut ovis mrioli sit ovo similius. Cur nutem hoc edietum in letiue utila lictio Post tuo dum adro evanuerit. Ul, si Ulli ianuin excipias, in iuris libris et iis vix ve- ligitim supersit. id voti est disti ei leti l explican L, in. Quum euitia ortac, sol his leui P iri hii,, ilui hila Pei hella ei villii nihil non licere credere trir, ubi ad unius imperium rex reductae si, ne ilius singulorum licentiae si etia iniecta siletulit . ad qui1m rem non Parum i rosuit Augusto inde miles Persie tuus. In in vero di mellis est re-
se lamen et Soraeca videri Potest, qui Controu. V, b, Iea, Rit, ut qui scietis damnum deitcrat, reddat qua-
dminiam, qui inscies simplum, nec la-ineti insto. Quidquid vero sit, uoster hie Tullii Ioeus oppido est inen Orabilis. Iuda e uim discimus et a ueto rem edicti de vi eoaetis hominibus.
t eausa in caus occasionemque Propin
uendi. de iis te et tempus . quo tu trocloelum sit. Etenim ille M. Tereutius Varro Lucullus, id ipsi plenum
nomen, qriit in Cos. suerit cum Cassi Vero A. V. C. 68i , ntiu ita multo nute Praetura su uetus fuerit necesse est, qua tu peregrinam fuisse solum Λsco nilim auctorem habemus. Qisodsi eui dissi e ullatem moveat e Per grini Praetoris edicto ius inter eives disceptatuiti fuisse , is cogitet, quum multu ex urtumo in peregri uix in arit roui uciali traiis ieri ut, nihil otis la-ru. t Hiici e lνeregrino altilua migraverint in urbanum, I raecipue udelictorum materia, quae tu primis ius gentium altingere videretur, adeo que Hadriani aetate utraque edicia iutinum coiulatu fuisse. Hucus Pte d. eius litris eo usultus Clamerus ita tiotis ait h. l. 8. O imisque Sic Tauri uelisis Λω-br si auris omniaqtie , sari me iii tali lex diplithougi tu hisce schedis Occut rura LAd summum νwmρ. i. e. ipsa re publica tu discii ne ii adducta Eb,u
500쪽
ius dixit, primus hoc iudicium composuit, et id spe
etavit, ut homines ita familias suas Continerent, ut non modo armati damnum nemini darent. verum etiam lacessiti, iure se potius quam armis defenderent. Et quum sciret de damno legem esse Aquiliam, stamen hoc ita existimavit, apud maiores nostros quum et res et cupiditates minores essent, et familiae non magnae magno metu continerentur, ut perraro fieret, ut homo occideretiar, idque nefarium ac singulare lacinus putare tu , nihil opus fuisse iudicio . de vi coactis armatisque hominibus; quod enim usu non veniebat, de eo si quis legem aut iudicium constitueret, non tam prohibe Pe Videretur, quam admouere. Ιlis temporibus, quum ex bello diuturno atque do
mestico res in eam Consuetudinem venisset, ut homines minore religione armis uterenturi necesse putavit
esse, et in universam familiam iudicium dare, quod
videretur. IlluNa. Verba haec a l mmam rem . Per linere laudat, ni fallor, ex Cicerone Vietorinus in IIuis . Ciser. cap. XLVII. MAI.M. La, litis Ilia inter peregrinos praetor dixit, teste Asconio ad ora tiouein Cieeronis in loga candida. Frster Lucii is fuit, tit narrat Inutaretius ita Lucullo. MAI. Asconius ad Or. laud. p. 979, Gratu. Plui. in Liteiluo e. t. tal hie M. Tereulina M.F. Licinianus Varro Luculliis, frater , uoti germanus. ged eou. sobrinus, si Eutropio fides, L. Lii culli. Cos. cum C. Cissio A. v. 68 , a quibus Coss. lex stii mentaria Terent in Cassia. Vid. Nauiit. in Εp.
Eutrop. VI, 7. HE An. Ex imagine soliorum Dalet legendum esse adque a Mentur Cl. Mai edi lit ae satilentia.
s. Quum sciret Sic I iturinensis quod iam viderat SeliuiEitis. I );
Ambrosianus quum scirent. m erraro in Partieula .uι ube,t nTaurineusi. Huius intra breve spatium repetitae nHilla exen Pin Ex Cicerone congerit Helitrichitis ad h. l.
Admonere in Sic prorsus idem icero in orat. Pro Roscio Amerino XXV de Solone . qui nullum g 'pli Hii in parricidio statuerat . ait: α Sapienter secisse dicitur, quirinde eo nihil sanxerit, qu ut linteu
commissum non erat, ne non tam prohibere, quam admouere videretur .. Mai.