Vindiciarum Plutarchearum liber

11쪽

uod multis argumentis et a Carolo inteni et a me conprobatum est, Satis multos apud Plutarchum locos, in quibus

editores nullam sententiae agnoverint perverSitatem, incon'CeSSO Ocalium concursu manifestae librariorum audis coargui, eius se haud scio an nullum inlustrius extet exemplum quam in vitae Romuli cap. 5. Adparebit enim quam non inutilis sit harum rerum quantumvis exilium Observatio ad coarguenda graviora vitia. Narratur ibi de duabus Accis Larentiis, quarum altera Faustuli uxor atque geminorum nutri X, Larentinaliorum seriis originem dederit, altera a viro locuplet Tarutio vel Carutio, ut vocatur a Macrobio, nuptiis adsumpta, p0Stobitum viri populum Romanum vel Romulum ipsum, Valerio Antiate auctore, quem ante8tatur Gellius VI, 7, 5, bonis suis herodem secerit et ob hanc liberalitatem sepulcri magnificentia et annuae parentationi honore dignata sit. Utramque ante nuptias meretriciam vitam transegisse ait. Atque de Faustuli quidem coniuge videntur hoc Seriores Urbis incunabulorum enarratores XcogitaSSe commoditati magis rationem habentes, quam quod auctoritatis multum et fidei ineptissimae sane traditioni tribuerint. Unum enit hoc agebant, ut argutae de Romulo et Remo a lupa i. e. meretrice nutritis fabulaesens atque origo Vel Sine miraculi commento esset in propatulo '). Nec cum semel ut videtur duae eiusdem Dominis muliercula in duas personas distractae essent ad Larentinaliorum fratrumque Arvalium originem detegendam, alia patebat via, quam ut in cetera de utraque muliere narrationis

dissimilitudine, praetorquam quod similes utrique post obitu nitributi erant honores, utraque idem certe pristinae vita dedecus admisisse significarsetur Atqui tralaticiam quid0m do

12쪽

Larentia Faustuli uxore narrationem non e adtigimus, quo sententiam novum ipsi proponere S, quandoquidem nori vix quicquam in his fabulis do originibus Romanorum X- cogitari posse videtur. Nam quamvis ab antiquis serioribusque Originum conpositoribus saepissime repetita et magno cum studio magnaque orationis varietate, ut sit in rebus commentietis, Sit Xposita, unimam tamen rerum ab Omnibus servatam videbis plenam atque intemeratam, quamquam tanto magis a prisca forma deflexam, quanto artificiosius scriptoreS, si quid forte ora momoria sub fabula involucris inclusum erat, eruere Studebant, ut Verissime in simili causa obsorvavit

Sch00mannus do Ullo Hostilio rege Romanorum p. 3 - ΡUSe. I p. 8). Ita Macrobius Saturn I, 10 11 isdem ni fallor cum

Plutarcho usu auctoribus, quamquam recentiorum etiam videri possit X0rnationes aut sui ingenii perSecutus inventa, contra frequentiorem famam Larentinalia originem traxisse narrat ab altera arsentia, ab Hercule quondam conpreSSR, OXI arutii saeta uxore, quam aulam s. molam cognominatam

fuisse testantur Lactantius Inst. I, 20, 5 t apertius Plutarchus in Quaest. Om. 35. Non magis commemorare adtino quod aliorum scriptoria ut voluti Licini Macri Macrob. l. l. 17 n0glegentia vel inepta loquacitas commenta est de Acca Larentia, Faustuli olim coniuge, o regnante Bomulo Carutio cuidam usco conubio iuncta auctaque hereditate eius, quam posthac Romulo reliquerit. Nec multum denique curamus pusillum di88ensum, quem severior antiquiorum historias scribotidi ratio se subtile in testimonii 0Xaminandis rerumque

causis indagandis iudicium, voluti M. Porci Catonis in Originibus, ampleXum est, Larentiam meretricio quaestu mirifice locupletatam populum Romanum heredem nuncupasse. Cui USroi significati haud multiani dissor a Rhodopidis colobratissima meretricis liberalitat pro neglecto pudore decuma mercedum multaticiam quasi poenam in Acanthiorum et Brasidae thesauris deponentis cuius mentio oriat apud Herod. II, 13 Sq. Plut Mor. p. 4004. Aelian. v. h. XIII, 33. Atque haec quidem Rhodopidis conparatio propterea non ab re fieri videtur, quod

eando duarum eiusdem Dominis mulierum confuSionem, quarum alteram novimus sanimetichi morem Sepultaniquo sub

pyramide, ut priscam Larentiam in Velabro, ulteram esopi

13쪽

fortasSe Secutus auctorem, nam, ut praeter hunc alicuius

grammatici ornographiam ' adhibitam esse credam, aegre adducor, de Acca Larentia, scorto Herculis, disseruerit, cum praesertim ne sibi ipsi quidem constiterit per varias huius rei commemoranda Opp0rtunitates. Qua de re nunc paullo uberius enarrare lacet. In vita Romuli igitur cap. 5, ut tandem in viam redeam, fuisse quondam legimus Herculis aedituum, qui seriatus et otiosus eo tesserarum certamen proposuerit hac condicione, ut si victor prodiisso Hercules luculentam ei praeberet cenam scortumque, ipse si vicisset ut aliquid a deo beneficii con

Sequeretur. Huc Sque in re Summa omnes narratiunculae auctores concordant: lutarchus in Quaest rom. 35, nisi quod

breviori narrationi pr0lixiorem praesert in Vitis, Augustinus de civ. de VI, 7 p. 28, 1 Dombarq, latinos haud dubiu

eXScriben auctores ac Specie magis quam re varians in describenda certaminis ratione, cum dicit lusit tesseris secum utraque manu alternante, in una constituens Herculem, in altera Se ipsum, cum quo apprime congruit Macrobius in Saturnal. I, 10, 12, idem recentiores, ut opinor, Sed multo uberiores in rebus Xponendis secutus auctores vel etiam Dequentiorem famam in Sermonibus memorari solitam, ita tamen ut n0 diversa a Plutarcho tradat, sed aliam eiusdem narrati0nis partem copiosius inlustret Sequitur dehinc in vita Romuli quom0do aedituus, postquam victor decesserit Hercules, pacto promissisque Stare in animum induxerit: υσυνθετεῖν ὁ βουλόμενος καὶ δικαιων εμμένειν τοῖς ρισθεῖσι, δεῖπνόν τε τλθεφ παρεσκευασε και την αρεντίαν Ουσαν ραίαν, ου' ω δε πιφανῆ, μισθωσίμενος ιστίασεν εν ω ερφ. N0 nulla in hac narratione esse credo quae adtentum lectorem offendant. ac primum quidem magnum OVet Scrupu-' Cfr. A. Reifferscheid Suetoni Reliq. p. 466 sq. Oll. p. 49 Sqq.Η. lapp, de Vilarum Plutarchearum auctoribus Romani P. 1, eodem fortasse iure de Valerio Antiate cogitasse videtur propter Geli. VII VI 7 6.1 S

14쪽

miro prosecto acumine tum temporis nondum fumosa fui88e significatur, cum praesertim et ceteri omnes et Plutarchus in altero loco contrariam Sectuntur sententiam et constantissimam etiam ut videtur annalium affirmationem. Dicit enim l. l. verbis minime obscuriS: Taiς υν προκλήσεσιν μ- μένων τράπεζάν τε λαμπροτέραν παρεσκεύασε τω Θετ και την αρεντίαν παραλαβών εμφaνῶς μναιρουσαν εἱστίασε, quibuSeum damu8Sim paene conspirant Macrobius et Augustinu8, quorum alteri Larentiam nuncupare placuit iobilissimum id temporis Ooriwn alteri nobilissimum mere tricem,

quibus non obloquuntur Gellius VI, 7 et Lactantius Inst. I,

20, quamquam non admodum luculentus harum rerum testis. Verum haec omitto ut ambigua et in neutram partem alitura Atque e quidem mehercle em Confugere olet, quo

apta explicationis desperatione confugit chao rus, ut oἴπω επιφανn opponi putaret famae celebritati, quam, OStquam Larentia populum Romanum bonorum hersedem scripsit, liberalitor si tributam fuisso multis domum interiectis verbis adcuratius docemur infra: λεγεται ὁ αυτὴν ενδοξον υσαν ὁζκαὶ θεοφιλη νομιζομένζν φανῆ γενέσθαι περι τουτον τόπον. Quod Si per se parum credibile esse dicam, facile me hoc intellegentibus probaturum osse confido se si cui tamenlari persuadebitur, hoc Saltem confitendum erit, perVerSum plane sesso eiusmodi descriptionis ordinem, in tanta praesertim narrationis Simplicitate, quo quid ita exponitur, ut pertractata domum longa Verborum eri quonam sensu accipiendum fuerit commoneantur lectores. Atque hic quidem dissensus in uno eodemque Scriptore tanto plus habet offensionis, quoniam si adcurate Conpar eri utriusque loci orationis colorem atque habitum, ViX ambigere poteris, quin Vitarum locus si non ex quaestionum farragine adumbratus'), at certe ex eodem antiquo scriptor ita sit derivatus, ut alterum ad altorius orationem supplendam optime adhibere possis Neque pro-' Ad uaestiones romanas in alia causa lectores reicit Plutarchus in adem Romuli vita c. 15, p. 26 e ενιοι δε λέγουσι καὶ τ την κόμην της γαμουμένης υμθ διακρίνεσθαι δ0ρατίου συμβολον εἰναι του μετὰ μάχης κοὐ πολεμικῶς τον πρῶτον γάμον γενέσθαι περὶ ἔπιπλέον ἐν τοις Αἰτίοις εἰρηκαμεν.

15쪽

summa re, qualem in Annalibus pervolgatam fuisse certum est, cum ceteri egregie OnSentienS, miro quodam et novo prorsus dissensu ac data qua Si opera in Singulari re argutiorum ac si diis placet verecundiorem narrationi Speciem praetulori vel ipso con Xerit confictamque proposuerit. Verum ex quonam auctore OV Jhaec commenta desumpserit parum constat constaretque Opinor in controversia, si discrepantia

illa diserto qu0dam scriptori. testimonio niter0tur equo ego quidem, Si recte lutarchum OVi, diversam eum a volgari traditione sententiam, Sive ip8 hanc in Xerat Sive apud Graecum Latinumve quempiam Scriptorem inVenerat, commemoraturum fuisse credo, ut non diSSenSU Sui rationem verbo explicaret, cum praeSertim ab altera, quam in Quaestionum libris amplexus erat, magno opere abhorreret. His omnibus adcurate perpensis, ni Si cupide agere VelimVS, unum hoc relictum vi-dotur, ut librariorum hic o ludi credamus aliquo commento

κ αὶ ευ πως πιφανῆ μισυ ωσάμενος εἱστίασεν, quod et corruptis litteris et sententiae pariliter adcommodatum sest. Cfr. si operae pretium, Arat. 40 ευ πως καθεστῶτι φ raso

otin o. Symp. I, 44 120 d ευ πως συγκεκραμένον προ αμφότερα Caes. 16 ευ μάλα κατηφὴς καὶ δεδακρυμένος. arist 27θυγaτριδοῖ ευ μύλα πένητα. Art . 7 ευ δέ πως καὶ των κύβων πεσόντων. Sept. Sap. p. 61 f ευ πως φυλαξάμενοι καικάμψαντες et exempla a in chelmann ad Plut Eroti c. p. 762 scitata et quae A 8tius, quamquam non ror8u recte diSputans, cong0ssit ad lat. Phaedr. p. 291 et r. Frank ad 01110sth. Orat Philipp. p. 18 sq. Nempe rem indiecit Plutarchus ut

mirificam quodammodo sibi visam esse Significaret hanc mor0triculae celebritatem quam apte autem υ πω conrungatur cum επιφανῆ, O ODUS Si monere. Nam qui ad curate c0nposu0rit lutarchi narrationem tum Macrobianis, mi haud difficit opinor persuadebitur, cum apud antiquum Annalium scriptorem, quem a Plutarcho OnSultum fuiSSe Statuimus, scortum nuncupatum esset nobilis*imum, hoc nimium quasi laudis visum fuisse, quod ut lenius poneret pro sortiore, aliqua adiectione coercendum iudicavit. Ignorabat enim, nam tenui admodum sermonis Latini instructus erat notitia, qua de re

16쪽

pluribus a nobis disputatum est in Quaest Plut IV . 5 -- ioctiva nobilis et inlustris notitia etiam fuisse apud veteres nomina, non meriti, ut reciter Sed adposito ad rem monuit Servius in commentario in Verg. 0u. VI, 58, citatus a L. Iano ad Macrob. Saturn I, 10, 13. Hinc factum est ut nobilis et inlustris usurpentur etiam de prostibulis, ut opponatur sero vulgisagum Scortorum gem8, quemadmodum apud Livium XXXIX, os o tum nisibile. Similiter apud Graecos λαμπρός etiam in malam partem dici constat, adeo ut apud Philodomum de virtute et vitiis inter mi sora relicuae orationis naufragia claris litteris scriptum sit Ap αἱ λαμπρόταται ποιοῖσι πολλύκις , ubi nullum aptius suppleri potuit vocabulum quam κακιαι est Schoemann opusc. III p. 242), quibus accedat Heliodorus Aethi0p. I, 12, cui adulter dicitur

ὁ λαμπρος ζ πάντα σωφρονούσης ρωμενος. Praeterea ViX dignum mentione, Simillimi usus Xempla in Voce clarus Occurrere etiam apud Latin08, quemadmodum quae apud Ciceronem in Verr. II, 1, 18, 50 posita sunt de expilation sani Iunonis quum momo*a Sumiis fuit quam coerba toti Asiae quam clara apud omne8 non OSSunt aliam vim habere nisi turpis infamiae cons Halm ad Vere. IV, 12, 27, SerV. Verg. Aen. VII, 19'). 0movebitur profecto Sic una offensio, restat altera 110n sane mitior Sequuntur deincepS OS εἱστίασεν εν φιερφ haecce: κλίνζ υποστορέσας καὶ μετὰ τ δελπνων συνεψζεν δὴ του θεου ξοντος αυτὴν, quae Verba siminus ob sententiam, certe ob intolerabitum hiatum d vitio suspecta sunt, qui quomodo tolleretur intenis v. l. indicaro pra0termisit. Ac videtur mihi sane mysticum hoc siluntium in tanto praesertim Viro aliquanto utilius esse quam nimia Bonsolori liberalitas, qui quoniam probabilis emendatio in praesens non Suppetebat, totum membrum o ὁ του θεούεξοντος υτὴ erierminandum cenSebat, ut ab interpolatoro turpiter ad Sutum, praesertim cum in loco gemino Quaestionum

' Ita otiam D de re mala dici et ratio evincet et Sohaeserus ad Demosth. p. 218, 5 ul apud Xenoph. Anab. VI, 1, 1 ἐκλώπευον - ευ μάλα. Ceterum eodem modo corrupium legebatur olim Aeliani Fragm. 66 apud Suidam s. v. Ἀφροδίσιον ὁ δε διῆλθε τω λόγω φιλοτίμως τε καὶ συν ἀφροδίτνευ μάλα πεοατῆ, ubi sui oυ μάλα. Usr Sehaese ad Dionys de comp.

17쪽

infirmis usus fuerit urgumentis adcuratius demonStrare Supersedeo Tam igitur miserum scriptorem consebimus Plutarchum,

nihil ut variar potu0rit in orbis Nisi forto lutarchum

in his rebus adeo verecundum fuisse putemu hominem, ut qui in succincta Quaestionum narratione religiose tacu0rit celanda, quae neque apud Omne Sancta Sunt a qualia essent celare potuerunt neminem καὶ κατεκλινεν εν ω ερφ aiτὰς )υρας ἀπιών κλεισε), per Vitarum Opportunitatern in quibus in latiorem et ornati0rem disserendi viam exspatiari solet auctor, effando oculis quasi subicere noluerit Apagulam incrudibilia cum praesertim praeter hiatum, qui nullam admittere videatur Xcusationem, non nulla sint in his lutarcheiS, qua Sane mirandum est quod Sicco pedestransi serint intorpretes. Quid enim Cum duplex curetur cenula, altera lautior Herculi, altera magis pleboia, ut Suspicari lubet Larentiae adposita, equideria nullam prorsus probabilem XpiscarisOSSum cauSam, cur tandem aedituus strat domum lectulo et so*t oenam ome*am incluSerit Larentiam, quippe per noctis silotitia Herculi adventum XSpectaturam , cum TaeSertim concedendum Sit, quod proXimum esset invitationis munusculum, tum Supra Sati superque indicatum videri oristo ειστίασεν. Accedit quod si aedituus, ut nunc est res, inepto prorSuS Ondere p08 oenum Larentiae adsorutum templi portas obclusissu dicatur, nulla reapse Opinor de Hercule commentandi rostat via, nisi ut deum pulis peculiariter parati ac nullo praeterea adhibito hospite, th00X0niis quasi solitariis usum fuisse putemus. Id autem nominem fugit quam a tota fabula indolo, qualem antea descripSimS, abhorreat; une hanc potius si quid video requirit uvianiorem tanquam epularum rationem, ut Larentia Herculi CODViis in cenae Communionem, Un proluSum fuerit ceteri quae neScit , adscita fuisse declarotur. Ita enim Omnis narratio et perspicua et

sibi constans prodit Bostar videri posset non nihil tandiculi propter verba δὴ του θεου ξοντος αυτήν, HRe meo quidem Sensu post praecedentia nescio quid habunt ieiuni atque prope dixerim hiulci, quasi quempiam ignorare posse crediderit auctor, ad quemnam Sum includeretur scortum vel cuiusnam lubidine ex conposito expleturum esset Sed

18쪽

ut largiamur haec suam suo loco fortasse habere Veniam, tamen cum eadem Verba certissimam in Donte quasi gerant corruptelae notam, amplior abstinendum videtur disputatione, quandoquidem si semel inventa fuserit probabilis praecedentium verborum Xplicatio, tutior etiam hiatus removendi temptabitur via. Eamque ipsam in iam nos ducit Macrobius, luculentus in his tenebris do a quo osdem cum lutarcho in hac pari adhibitos videri auctores supra Verbo monuimuS. Quamquam eum fatendum est non ita quidem pendere a fontium auctoritate, qui non in rebus secundariis, veluti in ea parte qua est de modo talos iaciendi, suo arbitratu variaverit, quandoquidem veri similiore narratione maiorem setiam sabulae Veri Speciem se conparaturum sperabat. Is enim do hac ro ita exponit . L serunt segnante Anco stodituum Horculis per serias otiantem deum tesseris provocasse ipso utriusque manum tuente, adiecta condicione, ut victus cenascortoque multaretur. Victore itaque urculo illum Accam Larentiam, nobilissimum id temporis scortum, intra aedem

inclu*isse cum cena eamque postero die distulisse rumorem, quod post concubitum dei accepisset munus, ne commodum primae cca SioniS, cum e domum reciperet, offerendae Spernaretur. Venisse itaque, ut egressa templo mox a Cariatio capto ius pulchritudine conpellaretur cuius Voluntatem Secuta adsumptaque nuptiis post obitum viri omnium bonorum eius acta compos, cum decederet, populum Romanum nunCupavit hor0dem. Et ideo ab Anco in Vulabro loco celeberrimo

urbis sepulta est, a Sollemne sacrificium eidem con Stitutum etc.

Sic ille addam ego hoc tantum, aliquanto tu quam Macrobium simpliciori fabula sormae obfuisse S. Aurelium Augustinum qiuippe philosophandi pruritura torumque indignatio-nsem movendi studio mirabiliter obcaecatum, ut qui nu8quam nisi cum horror quodam ad eiusmodi fabularum descenderit mentionem ) Ceteroquin conspirat is cum Macrobio in omni-' Non admodum religiose Christianos scriptores eiusmodi fabulas reserre solitos esse, multis exemplis demonstravit Schoemannus de poesitheogonica Graecorum p. 13 - pusc. II, 14, 20. Alia eiusdem generis interpolationis contagia monachorum culpa longe lateque Serpsisse cum in aliis veterum scriptis, tum apud Plutarchum post Dorvili ad Charit.

p. 316 L. quem adlegavit obee Aglaoph. p. 25, obet L p. 211 sq.,

19쪽

bus quae ad suam rem pertinere videruntur, inprimis in ea parte narrationi quae est de cena SCOrtoque conducendo, neglectis dumtaxat is quae de templo obcluso apud votustiores referuntur et paucis quibusdam aliis ad singulare consilium adiectis omissi suo, de quibus adcuratius dicor nunc nihil adtinsit, ut ne in hoc quidem Scriptore plano oblitterata videantur vetustioris traditionis vestigia Harum igitur cogitationum coniunctam si quis agnoverit Vim ei facile me persuasurum esse confido, illud haud contemnondum o Macrobis ragine erui, a lutarcho olim Scriptum fuisse non μετὰ τοδεῖπνον sed μετὰ του δείπνου quibus Larentia ab Redituo cum lautior Herculis oena, cuius ipsa mox futuae esset compos atque particeps, inclusa fuisse significetur. Quodsi octo mendatum est vel Macrobi beneficio restitutum, conveniens videtur uno Verbo lectore edoceri, quam ob causam Larentia cum cena inclusa fuerit, potestque hoc percommode fieri, Si proxima verba in hunc sero modum ab auctore prosecta uSpicemur: ς ' του θεου μεθέξοντος

αὐτ . Hinc orecundiorem etiam lucrabimur amatori Herculis Larentiaeque convictus et mutuae quasi munerum Officiorumquo tributionis imaginem quam nemo non videt aliquanto vividiorem S80, quam si deum Solitarium nobis repraesentare cogamuro carum inSta Satrapae regie adcubantem, vel si Herculem exhausta demum peculiaris cenae lubidino ad lascivia cum Larentia exercenda Sese accinHSSe fingamus. Ceterum seu errori in propatulo est; nam diciri poteSt, quam Saepe notissimum conpendium SQ Y etc.

vel ipsum scribas sesellerit vol vocabula iuxta posita detruncaverit qua de re id Cobet L. p. 10). Ad rem ipsam vero quod adtinet, nihil succurrit quod commodius conparare po88im, quam IoSephi narratiunculam quantivis pretii in Antiq. Iud XVΙΙΙ, 3, 4 de flagitioso stupro mundo, equite RO-mano, nullinae, Saturnini uxori, in an Isidis, nubidis dolquasi auspiciis et ipsis Isidis Sacerdotibus manum locumque praebentibus, inlato, ubi post alia, quae nihil ad rem, acerdotum Isiacorum natu minimus ad nullinam intromissus:

Silli ad Plin. n. h. XXXI, 23, novis quibusdam exemplis adstruere conatus sum in Quaest Plut III p. 43 sq.

20쪽

ομιλιῶν των προς αυτὴν, παννύχιόν τε υτρο ι κονῆσατο, ἡπε λ φυῖα θεῖν εἰναι. Qua in narratiuncula sacile quemque Sper agmturum quanta sit cum vetusta sabula in silicua disseruntia sexturna saltem similitudo, in eo quoque OnSpicua

illo simillimo hospitalitatis onere excepta fuisse traditur fieti dii di nubidis conviva').

Post longum deverticulum ad Plutarchum redeundum St, apud quem sequuntur dehinc haec Verba: και μέντοι και τον δεῖν ἐντυχεῖν λέγεται τὴ γυναικι και κελεῖσαι βαδίζειν - ωθεν ἐπι την ἀγοραν και τον ἀπαντήσοντα πρῶτον ἀσπασαμένην ποιεῖσθαι φίλον υπήντησεν υν υτὴ των πολιτῶν ἀνθοηλικίας νε πόρρω κων και συνειλοχὼς οὐσίαν κανὴν,aπαις ὁ και βεβιωκὼς νευ γυν&ικὰς νομα Ι ρούτιος. In his haud dubie vitiata sunt πόρρω κω mirorque patienter tam diu concoqui potuisse oodissimum omnium hiatum et a Bonsulero se a Sinteni vir egregio, quicum multo SaepiuSconsentire quam dissentire velim. Ac poterat an vocalium concur8u commodi SSime removeri Pausaniae exemplo X, 31,9:

δε ὁ τύς λικίας προήκουσα Scribendo: νὴρ λικίας τε προήκων, Vel quod inprimi notabile, praeeunte ipso Uutarcho Alcib. 18 Sertor. 4 ανὴρ λικία τε προήκων; in fre-

Deorum pulvinaria haud raro nefandis lubidinibus polluta esse, adposito iliensium virginum exemplo ante nuptias de Scamandro παρθενίαν offerentium, explicavit oboc Aglaoph. p. 610 coli Aeschin Ep. X p. 681. Atque ipse Plutarchus, cuiu gratia haec extra causam ad monos placuit, eiusmodi quid innuisse videtur Smp. p. 82 c. Cfr. Friedlandor, Darstelliingen a. d. ii tetigeschichie Rom p. 295. Marquardi, andbuchd. R. . IV, 7. Pretior Rom. Sth. p. 728. t quis ignorat quid Veneri Praxitelis Gnidi aecidorii'