Vindiciarum Plutarchearum liber

41쪽

i. e. Moa perlucentem ex absurdo errore ODION cum praesertim proclive esset praevertere ad posterius vocabulum 3In eadem quaestione p. 36i non video quomodo recte quis dicta credi possit haec: ως κάμπη γίνεται το πρῶτον,ειτα εκπαγεῖσα δια ἱρότύτα και περιρραγεισα, τερον πτερωθεν δι αυτης ζ καλουμένην φυχὴν μεθίζοι, τυν

οἱ γενέσεως, quamquam quo Wyttenbachius pro rτερον

dictum arbitror Emendationem locus poscit haudquaquam difficil0m: τερόν τι πτερωθέν. In codice perinde QSSevides utrum scribaturi an I, ut alias adem facilitat onatum est xi OD C0bet L p. 387). Nec desunt loci apud Plutarchum ubi similis medicina adhibenda est. Saepius dictum est et a me et ab aliis Plutarchi orationem, inprimis in Vitarum opere, non paucis scribarum emblematis inquinatam esse, deinde per errorem in ipsum conteX- tum receptis Adtendi autem velim in uno alterove exemplo, quam festinanter saepe talia additamenta adscripta fuerint, quamque inconsiderate deinde in c0ntinuam orationem intrusa.

Quamquam illius interp0lati0nis genus quod continetur verbis ad explendam orationem adpictis, in aliis script0ribus, qui saepius et legi et describi s0J0bant, multis partibus et frequentius et audacius est quam apud Plutarchum. In Symp. II, 5, 1 p. 394, ubi inquirit cur inter certamina pugilatum semper primo loco, proximo luctam, ultimo

σοι ρὐχειρα γνώμης, μη φθονήσης ἀναμνησαι. In his pr0 γνώμζς, qu0d nullo modo relicuis verbis adaptari potest, Wytten bachius inlaticissime reponendum censuit μνήμη, alii,

ut Duebnerus, γνώμης, cum in c0dice alatino, nescio quo iure, 0missum esse perhiberetur uncis sepserunt. Ali 0rum c0namina reserro nolo, cum facilioris offerat et cortissima ad persuadendum emendandi via, ut statuamus, codicum lectionem ortameSSe clemmate pias , quod scribae aspissime ad oram libri adpingere solebant, ubi in cont0xtu vel insigno aliquod dictum occurrebat, ut nostro loco ,ρ κλεις σα λανθάνει μῆς, vel ubi tritam vel eximiam aliquam sententiam praefixo tem-

42쪽

verbis mam magnu erat Xplicandi doctrinamque ostentandi pruritu adiecturi erant'). ManifeStum eiusmodi interp0

lationis indicium extat apud Aristoph in luto, ubi quas

post v. 80 in codicibus leguntur Verba: DTω ο πλουτεῖνεστιν ὁ πραγμά τι In libro Augustano ipso lemmat γνω praefixo a librario in textu Seriem inlata sunt ch. Brunckn0t ad Aristoph. I p. 267 q. Similiter scriba cod. alat. 283 in vita Artax. c. 25 ad Verba γαρ δειλία φονικώτατόνεστιν ν ταῖς τυραννίσιν, λεων δε και πραον και ἀνυποπτον

θαρραλεότης calamitosum illud γνώμη adscriptum praebet.

Nec dosunt Xempla assini generis. Ita apud lat. Rop. VI p. 504 se admiranti Seribae verba αξιον το διανόρμa intextum irrepserunt, Sti acumino, hoc nomino talibaumio longe praestantioris, loco demum mota Cobsit Mnem0s. 1862 p. 16 sq. Eademque additam0ntorum ab infectus vid0tur locus in libro II Maccab. 2 45, ubi ad verba Mβλέπων τοῖς

' In proverbialibus locutionibus perinde atque in eis quae ab aliis scriptoribus adbumpla sua orationi inseruit Plutarchus, nullam esse hiatus fugam post intenim de talia p. 338, novis aliquot testimoniis evincere conatu Sum in uaest Plut i p. 12, quibus hodie addiderim: ς τύπω πειν, veluti Mor. p. 44, et passim, τὸ κοόμυον π07m ortio a

669b, ubi contra librorum consensum editur ors D. In aliis ancepS haeret iudicium; la, ne ultra quam oportet excurram, in notissima Archidam voco ὁ πόλεμος υ τεταγμενα ιiεῖται, cuius mentionem habet Plutarchus Crass. 2. Cleom. 27. Mor. p. 190 a. p. 194, eadem Semper regna poSilura in postremo loco laede corruptum legitur ὁ πόλεμος

est controverSiam ex neotericis ullimum mihi occurrit apud heodor. Melochitam p. 41. Uno loco in vila Demosthenis c. 17, quamquam ibi dictum adtribuitur Crobri domagogo . e. Hegesippo oratori, ut evitaretur VOcalium concursus, variato paulisper orditio et omisso inde articulo, incedi hoc modo: ς ε γε et cirμμα σιτεῖται πόλεμος ἐπη9μένης δε κτλ. . quocum conpono Themist. r. p. 13 εγείρει πόλεμον κοαμιν καὶ σιτουμενον υ ορισμένα. Item quo in vita Cat. M. e. 8 in verbis Catonis, multorum imitatione frequentalis: χαλεπον μεν ἐστιν, ω πολῖτροι. πρ0ς γαστέρα λέγειν, τα υκ χo Daci ex aliorum locorum conparatione

tutius videtur scribi et M ἔχουσαν coni Mor. p. 996 d P0ς G ἔρος ωτα μη ἔχουσα ei p. 3 προς γασrωα τα μ' ἔχουσαν et p. 98 d, unde deprompsit sua Stobaeus Florit. VI, 54, quam suspitionem etsi u bilationi magis etiam esse obnoxiam sentio, praetermittere religioni duXi.

43쪽

με ευσεβείας κοιμωμένοις κάλλιστον ἀποκείμενον χαριστήριον nescio quis admirabundus adscripsit ὁσία και ευσεβὴς Ἐπίνοια, quae OStea Sunt in textum suscepta Sed ruiecit ea ad marginem elegati Valelienari ingenium teste Cobeto Mnem.

1859 p. 294. Itemque apud Xenoph. Ephes. I, 12 p. 341, 24 Η.

margine receptam SS VOcem επίγραμμα plane mihi persuasit Horcherus. Similiter alias Seiolorum oραῖον, ἀστεiον, χρήσιμον etc., quibus qui codice Scribebant, locum praeclarum digito quasi monstrare consuerant, in ipsa Scriptori Verb sese insinuaverunt, e quibus octio identidem ad oram codicis Vindobonensis adpictum esse, certa memoria teneo. Ita Scribaseiusdum codicis Palatini in vit. Antoni c. 9 margini adscripsit Jραλον πάνυ το χωρίον λον καὶ προς ρετὴν παροζυντικον et alia alias eiusdem generi plurima, quae unde SerpSerint non obscurum est'). Sed quid plura addam cum quantum in his peccaverint archetyporum scribae, incorrupta Galeni oculatiuuasi testis fide in comment ad Hippocr. Epidem. III. Tom. XVII, 1 p. 634 . stabiliatur, laudati iam a C0beto Mnem.

1859 p. 435 ὁ λον τι παρεγγέγραπται τοῖτο πρός τινος, υχυφ' Ἱπποκρώτους αυτου γέγραπται τύχα ε τις καὶ προς- έγραφεν ενεκεν αυτου, καθάπερ εἰώθαμεν ὁπόμνύσιν ν τοῖς

φόνιων βιβλίον αυro του συγγραφέως ν ει το φος αυτ μετέθηκεν ). Unum nunc e Symposiaci eXemplum asseram ex libr. III, 6, 1 p. 53 0. Ibi sermo est de eo quo tempore de rebus ad rem Veneream Spectantibus disserere licitum sit haec log tur: κύλικος ὁ προκειμέν ς ε συνήθεσι καὶ φίλοις, ενθα

' Eodem modo corruplus os Antiphon. p. lob. Floril. 20 44

ἔστιν τι αν ργιγμενος ἁνθρωπος υ V0ίη αὐτο γαρ Ῥ0υλευε ται την γνώμην διαφθείρει τ0 ἀνθρomoti, ubi obet, quamquam vili causa non perSpeela, γνώμην ecludendum SuaSit. Vide iam unde Serpsoiit.'' 0uod Cobo eiusdem Galeni usus estimoni Scile observavit, cum alio scriptores tum Dionem hi Sso Stomum saepe in codicilli sui marginibus rem eandem alio atque alio modo formaSSe, postea per otium ἐκ δευrΦων ρ0νrίδω utrum melius SSet diiudicaturos, unde factum osse, ut Scribae utrumque ei quod in textu et quod in ora libri Oxaratum eSSet in contextus Seriem reciperent, id etiam apud Plutarchum usu venissee. g. iii Smp. Il 9 p. 42 e in verbis ἀποδηλοὐν εἴωθε τω θειν καὶ μηρυς ἐπι ων δερμά7ων κὰ των μάντων, τι φηGO Tλ. alio, Si potero, loco Stendam.

44쪽

ὁκοῖGaι ει συνουσίας χρησιν φελίμως λεγόμενον. In his qua nihil aliud volunt quam Horatianum dulco ess aliquando desipere in doco, plura Sunt qua adtentum lectorem advertant 'ac primum quidem haud dubio dot0παραλέξa sex codicum l0nge plurimorum lections παραλέξει

correctum est pro e quod Sine ei Si Scribebatur παραλλάξαι. Altura Musio erat in Vocabul παραμβλύνοντα, cuiu loco, cum ad conectendam orationem aliquid desideraretur, Wytten-bachius proposuit καίπερ αμβλὰν οντα και ηυχρόν, in quibus quid in tali re sibi velit καίπερ Ἐt qua significatione positum mit, ego me non adsequi sat00r Donique

permirum est neminem, praeterquam unum Megiriacum, qui pro e o Ap mir mehercle acumine corrigendum Suasit νίοτε,

offundisse Verbi εν Οἴντ, quae quam inepte adiciantur p0Stκύλικος προκειμένης, cuius loco alias, ubi nulla orat hiatus evitandi necessitas, praeoptavit κρατὴρ εν μέσω πρόκειται veluti Symp. I, 1, 5 p. 6l a coni Mor. p. 421 a), qua Si non suorint ha0 satis facilia ad intollegendum, vix opus est dicere. Sed res salva est in paucis manifestum rarioris dictionis inter-protamentum tenetur adscriptum ad κύλικος προκειμένζς m0X e margine alieno loco in contextum inperitissime adscitum, ut totum locum, putida praeterea, ut opinor, illographia remota, in lutarchi sensum eonvonientius constituisse arbitrer: κύλικος δε προκειμένζς εν συνήθεσι και φίλο ς, Ἀνθ α και

φέρειν alia affinis genseris, a scribis non semel interpretamentum iνo adscriptum fuisse, quod constanti apud omnes omittatur usu, idque coniunctum cum vera Scriptura Vel perperam rationi intertextum logi otiam apud Plutarchum, copioSeostendi in Quaest Plut II p. 6 sqq. et III p. 6 Tandena

legeni cum RΠXietate quadam obsorvabant dabuntis itiam graecitati auctore Sacrique scriptores, e quibus unum Sufficit

laudare locum S. Chrysost. p. 62, 18 Dueb. κρατον ὀρέξοι πολύν. Sed do iusmodi rubismatis infra fusius disputabimus. Quam insignem labem his libris opsererit evanida madOrey exesa archetypi scriptura explicatius dictum est in

45쪽

Quaret part I p. 32 q. ). t Xtant sane non pauci loci adeo tenebris obruti, in quibus, quid in archetypo Xaratum fuerit antequam evanuerit Scriptura, ViX mortalium quisquam poterit divinando adsoqui. Aliquotiens tamen in mani stis lacunis tenue admodum intermortuarum litterarum indicium

voram lectionem aperire poteSt.

i x larga additamentorum materia quae Succrevit, per occasionem haec explicuisse sufficial: Pag. 5 addo: In simili tilaphora pluribus modis variata a mullis aliis versatur Plutarchus Symp. li Praef. p. 64, ῶσπερ επὶ λειμῶνας οικείους καὶ νομὰς Π νιλ 0λυγίας προερχόμενοι , quod non veri absimile est decerpsisse cum ex Plut Soph. p. 2224 πλούτου καὶ νεόetητος οἱονλειμῶνας α γένois, quae postrema verba obe Mnem. 1860 p. 370 iniuria pro scribarum additamento habuisse videtur, quibus consero Clem. Alox Paed i p. 212, 4 ων σα9χικῶν λειμώνων ψεως δρέπεται γεωργός, unde non procul distat Theophyl. hist. It 6 p. 126 4 τω τὰ οις' μαίοις πραχθέντα τοῖς ' ἱστο2ίας λειμῶσιν μνυτεύσωμεν. quae Christianam fortasse magis redolent dicendi aliotiem. Pag. 5 ad adn. Super Plae phil. V 8 adde: κινησεως πῆν lulum praestat Galenus uret rωματοςTonia. IV p. 529, 16K. AP aetoriaης φησιν ' σπgρματος γίνεσyret 0 ε ιβρυον. λλ' ἔκ του καταμηνίου Την ἀοχὴν Της κινησεως παρα τ0υ Πgρματ0 λαμβ Vo Pro coni. p. 16, 9. 19, 10 522, 3 o σπέρμα πλήττει ε και κινήσεων θλὴν παθέχει, ut nunc scribere malim παρὰ την ης κινήσεως αρχῆς ταραχή ν. Pag . . περίττωμα de Spulo expromitaheodor haeret sabul eonp. I, 24 p. 317 του πτύσματος πε9ίσσωμα. ibid. Ad illud quod Plutarcho in vita thon. c. 10 pro ῶσπερεί τι σῶμα restilui σπερεὶ στόμωμα. receptum po Stea a inleni in ed. II, eons

46쪽

In eodem capite . 65, 90Stquam commemoravit nullum omnino de re Venere per cenam di Sputationis inter seniores et iuv0nos locum Sse, indicata OSt in lacuna haec dein

λαβον, ως ἀπύγοντα τους συμπύτας μετὰ δεῖπνον

λοντες ο μαστ0ί την τ90φη ἐν ε αυr0ῖς εργάζονται γάλα και διαπν Ουσιν . . lac in se ipsis Uciunt et exhalant. Pag. 22 in Scholio Cod Farnes apud Stobaeum oeroni p. 61, de elymo nominis Achaeorum, perperam, veri Specie deceptus, verba Viliosa τι μετὰ κυμβάλων χουσαν ita correX Ut Scriberem or1 . . ηχου οὐσα cum apertum Si suisse olim orι μετὰ κυμβίλων χουσα cla. Prelier Grioch Mylli. I p. 96. et Plut Mor. p. 378 o, ut aliud agens iniuriam paene fecerim Heereno, siquidem ' χουσαν nihil esse

vidoatur nisi sphalma lypographi. Pag. 23. Locum Symp. VI, 8, 2 p. 694χ και κτηνη μάλιστα πάνrωνεδωδίμων ἀναρρώννυσιν ἄρτος. στε καν λίχισ70ν ἐμφύγωσιν, εὐθυρωτανται και βαδίζουσι, paulum abest quin expressum dicam ex unophoniis Anab. V 5, 8 de eadem re disseretiliS καν τύ γωIta , ἀναGTη- σονται - ἐπειδη δ' ἐμενήγ0ιεν, ἀνίσταντο και ἐπορεύοντο. Colerum perperam to 'αι, quod in codicibus es pro Gτανται, utpote soloece dictum reiectaneum mihi videbatur, quando item passive usurpatur Symp. IlI, 10, 3 p. 659 d. iaquo nisi Xenophon et Psellus praestarent GTανrαι , Oe

Pag. 37. in vita Aialon. 7 et Artax. c. 5 intenis edidi ταῖν χε ρ0is, eandemque formam obtinuisse video apud Clesmontem Strom. VI p. 61 9 ἀμφοῖν ταῖν διαθηκαιν aliosque Scriptores aerOS, non raro lamen ad antiquiorem relapsos. Apud FZanlio frequentiu ταῖν, veluti

Theophyl. I, 8 p. 107, 13 coni Boissonado necd Graec. I p. 233; ita etiam apud Theodorol. de provid. r. VI p. 579 med habe ταῖν χεροῖν. Sed de his similibusque robus alius erit dicendi locu S.

47쪽

ν α κ ας. dumbratus est locus e Xenoph. Symp. IX, , ubi post saltationem mimicam, Bacchi et Ariadnes nuptias re-PTReSentantem, convivae narrantur dόντες περιβεβληκότας τε

αλλ λους Bacchum et Ariadnom καὶ ς εις εὐνὴν ἀπιόντας,

οι μεν γαμοι γαμεῖν πώμνυσαν, οι δε γεγαμηκότες ἀνα- βύντες επὶ τους απους ἀπήλαυνον προς τὰς αυτῶν γυναλκας, πως τυ, Γων τύχοιεν. Quod alia commodum est redint0graturo, adcurata Spatii lacunae codici menSurn apud Plutarchum paene incommodum est, quandoquidem nec qui

Vindobonensem nec qui Parisinos scribebant codices magnam in lacunarum spatio iudicando mereri videantur fidem Etenim cum si non ipse liber Vindobonensis, at certe paren eiUS X codicillo quadratis littoris exarato descriptus cenSeri queat, in metiundis lacunarum spatiis facile intelleges quadratarum littorarum fere mensuram adhibendam SSe. Quamquam, ut omnis absit superstitio, dissimulare nolo, no hoc quidem adamussim indubiam damni dare posse imaginem, cum ineruditi saepsi describsentium oculi in tanta ad 0rrores proclivitate

antiquae scriptura vestigia se lacunarum spatiis plus minus emicantia conturbaverint. Inde factum est iam et lacunis sua lata Sunt , ut quo recenti Ore Sint codice eo ampliore plerumque ambitu spatia lacunarum notari Videas, cum, quant magiS

remota antiqua labis imago, tanto difficilior esset nova imitationis imitatio tantoquo pronior veritatis adulteratio. Ita in quo versamur loco Vindobonensis liber litteras oυχι cum quinque,cod Parisinus uberius haud dubie cum novem litterarum lacuna exhibet, de Vaticano, uno, si recte memini, Saeculo in-

Eadem pagina ubi do oculione Homerica αμα ιρόσσω καὶ πίσσω νοεῖ vel λευσσειν. in verbis Plutarchi an Seni S. er resp. p. 78 e Toνδε στραχηγον αμα προσσέ0 Gὶ πίσσω illa enim Scribendum erat των πραγμάτων ρῶντα, delitescente disserui, ad coniecturam meam confirmandam vellem recordatus essem Senecae 'Ἀποκολοκυντώσεως . 9: consul, homo quantumvis vafer, qui en er Me αμα πρόσσω και

Pag. 43 9uod Fmp. it 6, 2 p. 54 a pro ἀνίδα o conieci ἀνέ- δραστον, probare soleram locis Clem Alex. Sirom. V p. 566, 16 et VI p. 789, 12 aliis.

48쪽

dobononsi recentiore, tacente Wyttenbachio mihi inconpertum sist. Quodsi cui tota hac ratiocinatione nostra nondum satis

factum sit, nunc unum Blterumve locum accipiat, ubi editorum lacunarum conplementa ita conparata sunt, ut controversia

omnis nostro quidem iudicio prorsus dirimatur. Ita in Symp. I, 4, 3 p. 622α καί ante nροστάγμασιν in iud deest cum triuim in aris. 1680 cum et l1tterarum spatio, item- quo lib. I, 6, 2 p. 24 a in Verbi πλην σον ἰχνος τε Ουπυρυς ενeτρο μετώπφ κρατουμένT V TV κos V ... ειν ἐττπato ubi, quibus orati mutila conpleretur, ViX potuit excogitari aptius quam R TV κόμζς μένειν, Od. Vind. ΡΛ-tium habet trium quattuorve, PariS. Sedecim litterarum c aX, quod nemo non videt nimium esse ad sermonis continuitatem et ad eum quem requirimus neXum redintegrandum '). Verum do his satis. 0lo enim immorari rebus quarum demonStrati0nem sagaci Hercheri ingenio integram reservari tutiu8 St. Redeo nunc ad locum SympoSiacorum, in quo quae ad reconcinnandum ostium Sermoneti commenta Si interpretum industria, parum fatendum est habere commendationis. VerumenimVer cavendum erat ab ista opinandi levitate, quasi

quantum adtulerit damnum lutarchi scriptis pluribus per-Sequi longum est. Nimirum o 90ς, in quod Reishius incidit,

et prave conlocatum est et longiu a codicum memoria rece

ret, iniuriam tamen faceret lutarcho, homini non adeo in sulso Absit ab illo dedecus hoci '' Alia non multo probabilior mendatio in senta est a Faehsio in Animadu ad tui. Op. p. 4 libro absurdissimis, ut dicam quod re e8t, nugis referto. 8 pro DX sibi persuasit poni 088 ταχύ, quod

Plutarchum non scripsisse neque Scribere OtutSSe, SUO UmS' Evidentissimum esse putamus pro κρατουμένω hiatu et Senientiae gratia reponendum ess κρατούμενον, incuria librariorum perperam eum μετώπφ iunctum. Eadem prorsus depiavalione in rotic. p. 65 evolgatur: ἀνάκλασις δή που τυ περὶ τὴν ἶρίν ἐστι της φεως πάθος, 0ταν - 0ξαν μῖν νε9γήσηται του φαντύσματος ως ἔν τω νέφει ν70ς, ubi pliore multo sententia in promptu est sic ab hialucavere: ως ἔντος νgφου οντος. '' Suo iure id coniunxit retroacto ut par erat ordine Anna Omnena

P. 247, 5 υκ φιππον, αλλὰ πεζω καὶ βάδην ἐρχόμενον.

49쪽

quisque sensu arbitretur Quarta denique coniecturae, quae Stephano in mentem venit μονονουχί, quod pertineat ad συν

ponere. Itaque, nisi quis forte quinta eiusdem Stephani su-Spitioni, expungendum esse iυχ Oboediat, lubenter mecum recipiet aliquanto veri similiorem ut litterarum qua traditae

sunt formis convenientiSSimam, ut ad persuasionem ViX UIC-

των Ἀπων ν ὲς πωχοῖντο); apud Leonem Diaconum cum genetivo iunctum Occurrit, Veterum exempli etiam teStatiore, e g. p. 22, 11 Η oo Gnλείας Ἀποχούμενος, cuius loco idem ex consuetudine Bygantiorum infimae secta sibi concessit . 10, 3 rππος, χις ον επωχεLTO, alio graecitatis ad interitum devexae Scriptores, e quibu tamen non

sestidimus interdum haurire fontibus. Ἐποχούμενοι Ἀποις X imitatione cultiorum scriptorum dixit Herodianus IV, 5, 3. Zonarae Annal. p. 325, 2 placuit ἐφ rππου βαδίζειν. Looni

Diacono . 132, 16 φ rππου πιβαίνειν, antiquiores, ut Theophylactus, Veterum Sum, ut in linguarum decurSu fit, recOlsentes dederunt επιβύντες των Ἀπων cst. Hist. p. 144 4 et quae sunt similia plurima.'h Haec inter viam non Sine m0lestia qua-

' Plus admirationis habet quod apud Theophylacium hist V, 10 p. 25, 3 cm Sentiente Belikero editur zω ρωμη κεκρατηκὼς ὁ ἄρσης

τους ἱππέας 0 ἱπποχούντων ἀπέβαλεν, quorum haec vis dicitur esse ab equis Liciebat equites, cuius neque ratio neque lesiis sistitur. 8od totus ille locus, ut permulta in his libris, perobscuru est. Interim eorrige και ρυμ 9 κεκραzηκώς.

50쪽

dam subiugi, non defore Scien8, qui ha barbariae ingruentis quisquilias, utpote nulliu pror8u hodie publici Saporis, risu cavil- lentur. In propatulo Si autem portentosum illud oυχ non poperisse quam totienS XSecramur alicuius Scribae neglegentiam, sed quae in archetypo quod dicunt obscuris ductibus Oxarata vel situ pror8u Oblitterata Ssent, emendandi vel supplendi lubidinum. Quae bServatio et alias perutilis ossae potest ad criticam apud llutarchum factitandam. Hoc unum addam, in postremis verbi επὶ συνουσίας προς γυναῖκας magi Ssertasse X aliorum Scriptorum usu Heliod. I, 15 Lucian. disti meretr. 0, 1 Long. 3, 2 quae congossit docta lili

gentia Horchori ad Steph. hes. s. v. φοιτῶν scribi videri παρὰ γυναῖκας, cum raeSertim lutarchus in loco gemino Symp. VII, 8, 3 12 χει δε καὶ τ ερωτικὰ παρ υττ Μενάνδρω καιρὸν πεπωκόσιν ἀνθρώποις, και ἀναπαυσομμένοις μετὰ μικρὴν ἀπιοῖσι παρὰ τὰς εαυτῶν γυναῖκα de

eadem consuetudine Venerea praetulerit παρὰ, ut in vita Alex. 2 φοιτῶν παρ' υτὴν ναπαυσόμενος. Videntur tamen citerioris aevi scriptores in hoc praepositioni παρὰ usu verecundioremne putam eSSeγ), quem antiquior aetas ambiti0sius

fortasso curabat ch. iobelis ad aus II, 10 4 90h ad Herod. II, 111. 115 Τ Ι Ηalberisma iniuria sertasse hanc etiam constantiam obtrudens Lysiae, Adnot. crit in Lysiae orat Mnemos. 1862 p. 207 non adeo sibi constitisse, ut alterum prorsus non admisisse censendi sint, siquidem tui. Mor. p. 4 a sibi sine haesitatione concesserit κρυφα φοιτῶν προς αυτ ν et ab MaX. 20 μακρὰς δοῖς κάστοτε φοιτῶντα προς κείνην πὸ του στρατοπέδου et Auton. 25 dotae0patra ad Antoni vin amatorii commercii causa commeante προς τουτον μελλε φοιτήσειν, 0rgia 0 πορνογράφος, apud

Athon. XIII p. 596 scito de meretricula b d αχμῶν φοιτῶν προς το βουλόμενον, Anton Liberat. 34 μύρνα ς εξίκετο

προ αυτόν, quamquam Q. 5 praeoptaVerat oιτῶν παρὰ

Γιμάνδρ ν et c. 41 εἰσιέναι π&ρὰ τὴν Πασιφὰζν. Eodem pertinet l0cus apud Alciphr. I, 37, 3 καν λθ προς μὰς κοιμηθησόμενος. Ita etiam Parthon. 17, 3 usurpavi εἰσέρχεσθαι Παρὰ Naida, quamquam idem in eadem vicinia simili significatione praetulit φοιτῶν προς το πaida, neque Si quae'

ris cur ita fecerit, aliud resp0ndere licet, nisi qu0d elegantiae