장음표시 사용
611쪽
reuelantis, compertum sit non frustra futurum, quod in o musas estis. Cum ergo olei unctio eiusdem omnino sit rationis, cuius est manuum impositio, 'si enim utraque miraculosae sinationis, hoe in i eo symbolum profecto iudice Augustino, iis duntaxat aegrotos oleo ad morbum derellendum inungere licet,qui rem ad aegrotorum sinutatem successuram compertum habent, ex reuelatione spiritus vel sibi vel certe aliis diuinitus immissi. Itaq; negari non potest temere hacte nus sedisse , adeoque peccasse, siue septimi, siue alterilis saeculi homi
es quotquot aegrotis vel manus imponere, vel oleum adhibere ad eos sinandos ausi sunt , tametsi neque lanationum charisma a Deo accepissent, neque vero an aegrotum sita illa opera morbo liberatura esset, . vlla ratione certum, aut compertum haberent, errasse adeo illos, qui hune istorum v stim vel probarunt, vel etiam commendarunt, & 6surpandum defenderunt. Idque ipsi Romanae communionis homines sensisse videntur ; Neque enim eos veterem illius ritus rationem, . quem ad sanandum aegroti corpus proprie, ae potissimum olim comparatum suisse constat, immutaturos fuisse credibile est, nisi animad uertissent, temere & indecore id tentari, quod experientia teste vide bant vel numquam, vel certe raro succedere: sed illi quidem vi ditia
mus veterum errorem non tam emendarunt , quam alio multo gravios commutarunt.& priorum temeritatem non modo non eorrexerit it, sed etiam supergress sunt, dum ex hoe ritu, mordicus retento,
qui illis nihil aliud erat quam simplex quoddam, licet cassum& inesta.
x, contra morbos praendium, ipsi proprie die tam saeramentum ad lanimam leuandam&eontra Diaboli insidias, ad ingressum vitae ea lostis muniendam, sto sibi ingenio fabricati sitiat. . Neque . vero illum
vel veterum, vel recentiorum in hoc negotio errorem excia sat Cassai dri annotator, &consectaneus Grotius; qui id quod obiicimus admittens, via monem , Iacobo memoratam ad ianandos aegrotos perti- autem sarrationum nunc cessasse; responderi posse ait non stat. ciis titiquidem tam requentlict consptiua esse, quam ollimsse reina senationum, atramen Deum nunc quoque pus, quorum saluti id expedire iudicat saepe morbos auferre, aut mitigare. si vero id nune quaeratur. Quaeritur, an oleum aegroto illinere etia in ij possint, ne debeant, qui sanationum
dono praditi non sunt. Tu fateris, certe non. negas, unctionem ad sanationem donum pertinere. Ergo neque negare illud potes vi ctionem rite, adlegitime, non risi ab eo, qui donum hoe habet, usu pari , temere adeo iacere, qui citin huiusmodi dono careant, ungendi iosti. iii minuadunt Nihil huc fecit allatum temporiam discit men, cum unctio pec leui iraeulos est nationis symbolum sit, profecto neq; eam ob ni fas fuit uno usurpare, qiii ipso dono, cuius illa est, caruit, neque
612쪽
& illa quae connectit vir doctus, non video equidem qui cohaerem luet inquitὶ minin quam olim stequentia, ac conlpicua nunc mi dona
sanationum , attamen Deus unc quoque piis, quorum saluti id expedire imicat, saepe morbos aufert, aut mitigat. Atqui hoe, non miraculosi sinationum doni, sed diuinae unius prouidentiae opus est; quae & pi rum & ipsorum infidelium valetudines, pro gloriae suae rationibus, regit. Quid ad mira dosii in sinationum donum sedit hoc, tuod indinaria Dei prouidentiatici profectos recte, si consentanee, si ad insti
autum argumentum apte ac conuenienter loqui voluit Grotius omnino ita dicere debuit, non quidem tam staequentia, o sicua esse, quam ei fuere, nafanationum s esse omen noc etiam aliqua. quod quia dilutum,& vix verum este sentiebat, eloqui non est ausis; α id, quod quidem verum est, sed neque ad rem pertinet, neque institutae orationis initiis respondet, dicere maluit, Deum stilicet ρ spe morbos ause re, aut mitig e. sed quod secundo loco subiicit, etiam mirabilius est re
ipsius quod equidem sciam) plane singulare Ut id non fiat, inquit id
est ut morbus nequeauseratiar, neque mitigetur Illud cerauni est omnes illa. sanationes corporum sigoras fui ite sanationu animorum, ct proinde non male, ad hanc obtinendam pares ritus usurpari. Sila quidem ille: Nobis
vero lacramenta, non Grotii, non cuiusvis alterius mortalis ingenium,1ed una Christi aut horitas, atque institutio facit. Sanationes sae corpo ναm inquitligura erant sanationis animorum. Belle diebam, de scite, imo A vere: Neque enim id negare, ego quidem ausin. Sed, quid tum pol te ὶ Er inquit non male ad hanc obtinendam pares ritus u tatur. Hoc vult hymbola quibus corpora ex miraculoso dono sin bantur, licere ad animum quoque sinandum transierre, isque etiam hae mente legitime uti. Hoc vero praeter imam, quis umquam vel dixit, vel cogitauit 8 Atqui si hoe valet, quod Christus caeci corpori illuminando adhibuit lutum ex puduere de saliua Actum, licebit quibusvis illunere, ad illuminandum eorum, non quidem corpus, s mimum tamen; cuius scilicet senatio caeci illuminatione Grata est Et digiti in auriculas delium immittendi erunt O eorum lingua sputo continetenda clarnando Ephpheta, ad mentis aures aperiendas, linguamque resolliendam: Qiudni, cum Christum cuidam sirdo corporis & aim ditum, N: vocem istis symbolis reddidisse legamus ' Sed de Crotio auctore, hominibus incubare ad resuscitandos eorum animos pece tis immortuos fas erit; quod Paulum scilicet sedisse constat ut pueri mortui corpus uiscitaret. Paranda idem erit noua aliqua natatoria, inquam immergantur, quibus mens est vel languida, vel arida, vel caeca. 'el clauda, ad eorum exemplar, quos paribus corporis valetudinibu
in Bethes, piscina diuinitus liberatos, ae sanatos mille apii Moh nem legimus. Quin de noua luce magni in litetis viri Theologia ve- recidum
613쪽
e dirin ne nobis emplastrum ex ficis, quo Isaias Ezechiam sanauit, ct immersionem in Iordanem , qua Eliseus Syrum illum purgauit , de caetera de hoe genere omnia, in totidem Eceleliae Christianae sacra. menta commutet. Ac Romanae quidem communionis Theologi liaeea nostris obiecta ita depellunt, ut dicant disparem esse istorum, & vnctionis tu ae rationem ; quod ungi homines de Iacobus praeceperit promittens Q re, ut peccata iis remittantur; & Ecelesia definitione atque consuetudine sua declarauerit unctionem hanc else sacramentum ad perpetuum fidelium ulum institutum; quorum neutrum in illis aliis i nobis allatis symbolis locum ullum habet. Grotio vero eo effugio uti no licet; quippe qui multo. quam istia enignior, sacramentorum mi argior et , ii u enim, ut aliquis ritus spirituale sacramentum fiat, satis est, si isti uias modi est, qui ad sanandum corpus adhibitus olim silerit; quod celli celon nes ita corporum anationes guraefuerint sanctiona animorum. Nam quod Theologorum scholae vulgo ad hoc quoque requiri aiunt, ut is ritus ad spiritualem illum usum a Christo institutus, aedestinatus, depromissione gratiae ocia aliis fuerit, id inquam vir magnus, velut puerilem hominum in partibus pervicacium,pacisque inimicorum cantilenam, explodit. Sed & multa veterii in Christianorum ut vocabant, saeramenta, ex hoe stio axiomate fluxisse iampridem in alio opere notati erat, quos ait quicquid dictum in saeris
literis reperiebatur, id ex rectile visibilibus signis; Quod vere ob
seruatum fateor ; imitandum , aut probandum, ut illa ceniet, nego. Neque denique illud praetermiserim, ii nouum istitis institutu sequimur,
non moribundos duntaxat, ut apud Groti j Catholicos mos est, ita de quo suis infirmo imb quo uis fideles, etia optime valentes,Cctrema illa, sane no ia ex istius quide rationibus extrema unctione uti posse, ae de 'bere quoties scilicet aeger animus aliquo seu vitio, seu peccato, ibi erro re,& aliqua veri ignoratia laborabit; ad quos depellendos morbos scilicet non male hanc unctis rem usii pars putat Grotius. Quod vero postremo loco a. dit huiu in unoendi morem Ecclesiia uniuersalu eile; si nictisnem significat quo ipse sensu accipit, scilicet eo factam; ut iis ino bis, quos figurabant corporis infirmitates oleo per miraculum olim curatae, unctorum animus liberetur, ea non modo uniueri Eu Ecclesiae mos non est, sed ne ullius quidem singularis; imo ne ullius quidem, ut reor, Theologi vel Christiani hominis: Huiusmodi enim xactionem, nemo, praeter Grotium, hodie quod sciam defendit: sin de extrema illa aduersariorum, de qua. quaeritur, unctione, ut par est, intelligit,
multipliciter falsuin elle patet, quod ille de ea asticinat. Nam si loca respexeris, unctio neque ista, neque alia ulla similis apud AEthiopes in usu est, vel apud Armenios, aut Indos Sancti Thomae discipulos, qui tamen etiam Crotio, ni sallor,pars sint Ecclesiae uniuersalis non
614쪽
DY Ex ταε MAOVNcτJON eontemnenda. Nihil de nobis dico, laos iste parum nrodeste iure albice se, de nomine summouet ; nihil de Socinianas, O bus minusquam nobis iratus suis dicitur; cum tamen non in vis, ouam nos, alipticum hoc musterium retineam. Sintuearis, neque totis quatuor prioribus Christiani mi Gapud ullos Christianos unctionis solenne, pro meque dictum iaeramentum; neque istine ad duodecimum usque Gellium dila exta apud veteres cert: extrema, hoc est Roman hostimae via onis v stima Vnde etiam liquet, quam fiati latit& soplustia uiri illud aret taceth disponi situm, io quo Gregorius a Valentia de hae quaestione ditit'
stultus, & rerum ignarus Oneellerit ξ Atqui ne nune Midem AEtha uia vel Armenia totam tuam illam infirmorum viristionem nouit
iis tui poene praecipuam, vel mali rine, vel certe impetite praetermitant
nimi r qi md semper retentam VS E M PE R retentam sit illi. Ostende primis Cluistianis adu te se luminter religionis mysteria fuisse. Ostende quam vera .hazierunt. septimo ad duodecimum exclusem, stia ex As stini sententia coneludis sinite eam Apostolis ref Denique qui ut negas ullum Pontificis alicinus, ves concilii
j ii si qub imo hoe unctionis vestrae
tum Herit: si s tu quidem pro tuo more nimis quisquam sit, qui ne at Eugenii I V. vos quidem vultis in Florentina deeretum ea de re anno Christi
615쪽
nbs huius sententiae poeniteat ;ctim ex iis, quae hactenus disputauimus, clarissune appareat; nullii in huius modi vela Christo institutum, vel :m Apostolis traditum, vel Christianis quatuor primorum s r lorum,solenne ae usitatum fuisse sacramentum, di eam unctionem, quae septimo saeculo sequentibus ad duodecimi initia valuit, ab haenouitia, quae hodie urgetur, longe aliam suis te, aduersariorum adeo intolerabilem, & apud Deum, hominesque inexcusabilem esse durutiem, ac crudelitatem, qui tantam veritatis lucem aspernati non modo errorem hac in parte situm abiicere noluerunt,sed eos in saper, qui uno Christi vera sequuntur , diris anathematis, veluti totidem sal niuibus, sed vano I: irrio ictu, Percutiendo& pae
Errata in Daciam de Confimatione
616쪽
in Gnita in tractatu ili Extrema Tnctione.
Dan effeta piam ob ista esse rite iinvio inimisi eis. si est ae in id bene ille Christus abunde ea. n in sic debet Q uas ed erit Ausa erum testem advim a in ' tu .