Petri Fontidonii ... Pro sacro, et oecumenico Concilio Trident. aduersus Io. Fabricium Montanum ad Germanos oratio

2쪽

ΤIDONII DOCTORIS

THEOLOGI PRO SACRO, ET

Oecumenico Concilio Tridaduersus D. Fabricium Montanum Ad Germanos

ORATIO.

T s I ad asserendam sacrosancti Cocliij Tridentini auctoritate, &ad in-sianam Io. Fabrici j Montani maledicendi libidi nem comprimendam, frui nobis labor susceptus esse videat, cum & Concilii auctoritas sim ma Spiritus sancti praesentia, atque patro cinio contra sceleratorum hominum audaciam, tecta satis atque munita sit,& Fabricii improbissima oratio , omnium sit bonorum virorum iudicio, opinioneque damnata,qua nemo est qui legat, qui non miretur,& monstri simile ducat,repertum

tuisse hominem, qui id fuerit aggressus, A a quod

3쪽

PETRI FONTID.

quod vel daemonis ipsus fugisset,&resori midasset audaciat sed quoniam ad vos, o

viri Germani, admonedos oblata haec occasio aptissima visa est; non tam quidem ut homini scelerato, & improbo respondeam, quem Omnes extremo potius su plicio, quam ulla responsione dignum ambitrantur quam ut illustriss. Ecclesis principi Episcopo Salmantino, qui mihi hanc prouinciam imposuit, &pijs etiam alijs, atque doctissimis viris, qui id a me impense flagitarunt, satisfaciam; tum vero ut tantam huiusce rei indignitatem vestris oculis obiiciam; hunc mini laborem suscipiendum putaui: ut si minus maternis ecclesiae vocibus, quae vestrae potissimum salutis studio, hoc tantum Conciliu cogendum curauit, si minus, illius lacrymis, quas vestri desiderio landit, comouemini, ta nim probis saltem, tam audacibus, tam nefariis,& sceleratis ministris, tandiu vos seruire ut par est indignissimu iudicetis.Quid enim, obsecro per Deum immortalem,in dignius fingi,aut excogitari potest, q ua msapientem, generosamq; Germaniam magna ex parte sic a veteri sua gloria degen erasse, ut se ab iis hominibus misere capti

uam .

4쪽

uam duci patiaturiquid turpius, quam i1sparere praeceptori b. qui du se, veros Euan gelij sectatores profitentur, sic omne euangelicam modestiam exuerunt, ut ab omnibus Euangelii potius hostes, quam verὸ cultores iudicenturi Quid ignominiosius, quam istorum hominum causa, in eam inisfamiae notam incurrisse, ut nullus sit, qui non eam aut tam caecam, & stupidam arbitretur, quae se decipi non senti atra ut tam

abiectam, quae turpissimum istud seruitutis iugum a sordidissimis hominibus liberis luis ceruicib. imponi patiatur'Quod si nulla hactenus huiusmodi infamia laborasset, eam nunc illi vel maximam hac unica oratione Fabricius inussisset: quam qui legunt, cum cogitant esse in Germania hominem, quem pleriq; Germanorum neq;

enim omnes istorum erroribus acquies.cunt tanquam Christi ministrum si diis

placet suspiciant, & veneretur, quem virtutis ducem, atque magistrum sequantur, quem velut liubitat mansuetudinis, bonitatis, & euangelicae modestiae exe plum sibi imitandum proposuerint. Qui tamen sacrum,& cecumenicum Cocilium, maxima patrum frequentia, communi totius

5쪽

6 PETRI FONTID.

orbis c6sensu, summis & ardentibus Christianae rei p. votis,sanandi ecclesii vulnera, instaurandae religionis, & coponendae pacis studio coactu, quod vel angeli ipsi r uerentur, i pse improbissimis cotum et ijs,& opprobriis lacessiverit. Cum cogitant esse in Germania aliquam rempub. tam barbaram, tam suae dignitatis, &existimationis oblitam , quae huiusmodi oratio-Dem praelo committi,&in publicum prodire patiatur: non illi quidem indignantur, sed dolent; non irascuntur, sed misericordia commouentur: & illa iustissima indignatio,quam vel a mansuetissimo pectore tanti sceleris immanitas extorquere Potuisset, in lacrymas, & commiserationem versa efficit, ut omnes iam miseram conditionem & inscelicissimam Germanorum sortem lamententur. Qui abstracti a via veritatis ,& in errorum praecipitia deuoluti,diuina clementia, & omni cael

sti lumine destituti, & in profundum caecitatis baratrum lapsi, desperata iam prorsus salute esse videantur. Itaq; priisi quam

obieetis ab illo criminibus, aut, ut verius dicam, improbissimis columeliis respondeam, huius tanti siccieris maenitudinem

6쪽

ORATIO. perpendamus, ut quibus hominibus seria' uiatis cum ex istius impudentia deprehenderitis, si ulla scintilla antiquae fidei, & r ligionis vestris in mentibus resedit, si ul-

Ius vobis veteris gloriae sensus remansit,

poenitentia ducti & pudore aliquado su fusi lugeatis :& qui nullius nunquam tyrannidem perpeti potuistis, iugum istud acerbissimum, quod falsa quadam libe itatis specie homines nouarum rerum c

pidi vobis imposuerunt, cocepta aliqua do iustissima indignatione repellatis. Illud igitur in primis, ut ad te Veniam, Fabrici, & primum tuae audaciae, & improbitatis testimonium producam; amrm re tibi ausim, neminem extitisse, qui cum tuam legerit orationem , non existima uerit, & certo crediderit nullum esse hominem in Germania, qui Fabricius Μontanus appellaretur, sed sub hoc falso,&ementito nomine laruatum aliquem, &scenicum Satanae ministrum delitesceret qui ut honori suo, & existimationi conis suleret , suo etiam nomini pepercerit;quia neminem tam impudentem reperiri pos se arbitrabantur , qui eiusmodi orati

ni,hoc est, qui tanto sceleri sui nominis tL

7쪽

s PETRl FONTI . tutum praefigeret. Sed illud abs te mi,

credibile ri

O inauditam improbitat mis

8쪽

Quae tanta insania, quae tanta audacia,ataque dementia tuum istum sceleratum animum potuit impellere, ut vinolentae atque furentis orationis aculeos in eos exeis

reres, quos lumina Christianae reipub. agnoscebas quae tanta maledicendi r hi es tuum istud sacrilegum pectus inuasit, ut in totius orbis gentium sanctissimum, sapientissimumque senatum tam impudenter insultareS' Nunquid, Fabrici, cum haec caeco surore meditabaris, ducenti quinquaginta, &eo amplius episcopi, &alij quam plurimi doctissimi homines ante tuos oculos versabantur: quorum si non sapientiam , auctoritatem, & canos reuereri, tacita saltem de tua singulari improbitate iudicia resormidare, & perhorrcscere debuisses'Quod si hic tibi in meni tem veniebant, qua fronte haec scribere ausus est non vultus conciditi non eruisbuisti' nihil te concilij Maiestas, nihil religio, nihil pudor, nihil tuum istud evangelium ἰ nihil modestia Christiana, nihil

Christi exemplum, legesque mouerunti Paulus Apostolus cum suum illud os san- ctissimu improbissimi magistratus iussu, iniustissime verberari videret, quod prin- Aa.

9쪽

IO PETRI FONTID.cipem sacerdotum,paulo liberius, dealbatum parietem appellasset, poenitentia ductus, hoc solum nomine se dignum venia iudicauit, quod ignorantia lapsus diuina

praecepta violasse videretur e tu non scel ratum aliquem magistratum, sed Christi sanctissimos ministros,non Vnum, aut alterum principem sacerdotum, sed omnes serme ecclesiarum omnium pastores, nul- Ialacessitus iniuria , sed omni amoris,&beneuolentiae significatione prouocatus,

sceleratos, improbos, & impostores scies, S prudens appellabis i Si semus domi num , si si lius parentem, si subditus magistratum vel verbo leuissimo violauerit,ilia Ium omnes omni supplicio dignissimum

arbitrantur: tu coetum omnium, quos habet Christianus orbis, grauissimum,tu tot patres, tot principes,&magistratus i m probissimis contumeliis, &iniuriis impundlacerabist Multi antiquis temporibus iam inde ab ipsis exordiis, & incunabulis na centis religionis, acerrimi ecclesiae hostes extiteriit, qui miris illa modis, indigni sit

misque vexarunt, qui atrocissimas excitarunt tragoedias, qui maledictis, & opprobrijs illius filios fuerint insectati: sed nul -

10쪽

ORATIO. IIIus unquam repertus est in tanta veterumh reticoru fylua,tam perfricta fronte,tam effrenata audacia, qui concilia columelijs lacessiverit,qui in illoru sacrosanctam auctoritate editis famosis libellis suerit debacchatus. Repete veteres historias, evolisue antiqua scriptorum monumenta,reuoca in m em oria Arrios,Sabellios, Macedonios, Nestorios, nullu unquam tanti sceleris vestigium, nullum reperies exemplum,

quod sesi, aut im itari potuisses. Pugnabat quonda Arrius cum Athanasio ,Valetinus cum Ireneo, cum Origene Celsus, cu Hi rony.Iovinianus,cu Basilio Eunomius,cuΑug.Pelagius ; sed cum synodis, cu eoncirilijs g neralibus, nullus unquam pugnauit haereticorum tam apertis iniurijs: tu solus in uetus es, qui quod haeretici, quod latrones, quod Turcae, quod barbari homines, quod ipsam et improbitas facere erubui Dset, facere auderes. Quod si aliqua spe hoc tantum facinus esses aggressurus, licet es ses, ut es, improbissimus, non tamen ita perditus, & insanus iudicareris: nunc Vero qua spe adduci potuisti l nunquid hac via tuam deploratissimam caussam

firmari, & stabiliri posse putabast quam.