De natura daemonum Io. Laurentii Ananiae tabernatis theologi, libri quatuor. Quorum 1. Agit de origine & differentia daemonum. 2. De eorundem in homines potestate. 3. De his, quae daemones per se operantur in nobis. 4. De his, quae hominum auxilio pe

231쪽

Liber Quartus. O7

ne filius ipsius loco moueri posset, immobilem, iis Barsalice, reddens, quod altae imprecata fecisse

traduntur: ad haec alia facinora hi peruersi spiritus, per non minus innrumenta peruersa, homi- nec, vetulus potissimum nonnullas, micere consue- ii tierunt, non per ea tantam, quae vim a natura, he burtim , radicum succis aris itu, gemmarμm mirtute habent,de quibus multascripsit Zoroas res,l iniat Eultrorum rex, Hermes Aegyptius. emma Fabr Ionicus, Orpheus Gracus, Euax abs,acis xv i ne Albertus Magnus licet posint, ac interdum MVo' viantur, erum etiam, per quaeri nibi exteriori y contactu, liciunt, corporeo atque hac agendo,

haud quicquam,per seipsos malefici,suis ribus in- - nixi, peragunt, es suis manibus,,arios instigan

b. dolores, ac infirmitates, quibus lactantes puerulos crebro assiciunt, ut in Acheruntinos factum perla bent infantes,quibus,tique vagientibus ac lactantibus vix quatuor susscerent mulieres: hos nostra te sic famelicos in dies tamen macescentes puellas magiones appellitant vincula etiam rumpunt,s se inferunt, auferuntq., HRom egisse ferunt

quendam Graculum Iovi, bouem litantem. At, i daemonibus tantum, quod optant, Hrbo, aut alis, quo signo, quibus cum pacti sunt, significant. Ex xa cunctis autem, qua parantur ab ipsis veneficis, hael, is penitenti imum esit, etsi frequentius, nexus illude genus, quo nonnullis nodis magicis, quos in liguus,

tir,infundiissima Diali contemptum nectunt, e

232쪽

natura Daemon. in certis abis lineis, quibus lemures, si nigrae erant, domo expelli sibi persuadebant antiqui: etiam in

ferro signis omnium maxime detestandum ueneficium, quod daemones,ex pacto, tamdiu eorum pra-- desiderio, praesi sunt, ac respondent, quamdiu signa, ubi ueneficia his nodis mathematicis pers- sunt, durantq. . Atque haec, es non sine maximo tominum cruciatu, diuersa in membra, ct nonnunquam totum in corpus, letifero abigente dolore, inferantur nihilominus frequenter eius, abysque aliquo, quem maleficio assecerunt, dolore, uel tantillo cruciatu, in naturae membrum,quod exmagis hi spiritus facere uidentur, qab hoc debilitato, propagatio bominum maxim impediatur, quod θpotissimum in uotis optatisq. habent, qu)praedestinatorum numerus tardius expleatur, ob quem, intelligentia coelos, potius mouent, quam ut Deo, viti Philosopbi inquiunt, similentur, quorum causa, cuncta alia facta apparent, cum hoc creandi modo actum, qui ad summam Dei charitatem D ctat, multum interturbant ac impediunt aut qu)d, cum hoc membrum nostri ortus causa aliqua sit, qui in peccatis innascimuro concipimur, Deus quo

que, ordine iustitiasuod magis alijs, assci a ma

lis, concedit. Vnde plures in cubili 'modeum, xuri principem, qudm in cnuiuio Mammoniam, interfecisse, ferunt Maribus pori foeminis, haec ueneficia, struuntur, quorum illi dupliciter ligantur,ad erectionem eius impotentes redditi, abo

233쪽

Liber Quartus. os

minatione coniugis; at eis erigatur aliquando, ad rem tamen Veneream, prolemq. suscitandam, ineptum es. troque modo nonnullos ligatos fuisse, nii latet: has vero, diuersis impediri praesigiis, quos tamen omnes diabolicis illis trici ς, cum philtra eiusmodi non semper perpetua sint, consta solui aut a Deo , aut angelo propria, qua praeualet, virtute,modo daemone vincente superiore; sin enim fuerit inferior, nihil contra eum, vi propria, pr ualeat,quoniam, intelligendo, mouendo, haud parum , naturae excellentia , nobilitasq. praeuat. atque etiam ab homine, vel haec coelitus sibi facta potesilate , vel precibus impetrata, aut eorundem daemonum asdutia ac fraudibus, ab ipsis mal scis, magico ritu ad hoc inuitatorum, qui hoc genus, nunc incula, aliaq catera, quae ipsis in inguntur mala, quo quidem pacto, bcbiaticos, carmine conualescere, Theophrastus memoria prodiadit, ac etiam nonnullis verbis luxatis membriscato auxiliari, tradidit, sanguinem si ii Homerus, inquit, quaedam verba, in schedula, collo appensa febrim fugare Serenus Sammonicus ait, ac Femelius, bartula quadam, una nocte,idierum a toto icterici cuiusdam corpore, abse6um , narrat, nosq. quadam aqua pbrata solaribus radiis

exposita, in aegroti cuiustiam capite sub mussitautis carmina nonnulla, a periculoso morbo,ereptum,

vidimus,ν scilios plerosq. crucis signo aliquibus τerbis saepius musitatis sanari, conatriximus, ac

etiam

234쪽

et to De natura Daemon.

tela, quibusdam vulneribus vel per culosis nonnullas foeminas mederi perhibent, nec propterea bos maleficos, quo eiusmodi tollant mala, aitie, permissum, isquam fuit, quantumuis id interdum licitum esse, nonnulli asscrant quod vel ex hoe, quod sequitur, clarὸ patet, cum nu-

stram ab nugis , maleficis, huiusmodi qui

quam peti, tuturna securum sit, nec, quin eo ipso, magno nos polluamus peccati errore, fieri posse sit nec sunt facienda mala, Leueniant bona Fernelius tamen auctor de dignus asserit se via disse, eiusmodi modo daemonum ope a morbis liberato , paulo post , in eosdem ac etiam saeuiores multo, recidisse. Nulla etenim, nobis cum daemonibus intercedere debet, cui familiaritas, aut consuetudo, cum in sacro baptismate, Deo nomen dantes. Obstringentes fidem nostram, diabolo, ei pinstrumentis, aperia renunciauerimus . manifesta enim, ac animae corporip perniciosissima fraus en, quicquid daemones agunt, quamuis prima fronte aliquid boni promittant, in ipso tamen recesu, n lil nisi extremum hominum excidium, aternumq4 exitium, labent, o quarunt . ipsa veritate intestante, quod diabolus non sit, nisi mendax fomicida tu eius nota, propriata in O Saul, Dibonissam consulens, morte ob id mulctatus euia Deo. Suae impia facinora, enormiaq. sceleri, Baud cum pluribus uno actu fieri ulli succedit madesco, non quod Diabolus id minim ocere posset.

235쪽

I erum, hoc accidit, aut quod nisi in unum inuitantur, aut quod Deus id in plures, ut Daemonum unctatur impotentia, nequaquam sinit. Atque haec dixisse de bis stiritibus nequam, ac immundis, eorumq. malitia, quam breuissime potuimus, satis est. Deoq. t. Maxsiquid laude dignum uidetur, laus honor in secula, a quo nostrum esse, scire dependet: cisin nos nihil proprium a nobis praeter

peccatum. εω δωρα.