장음표시 사용
51쪽
nominati Verum illinebah quidem auditorum aures, sed
orationem corrumpebant. Saepo enim sententiae si solae respiciuntur, optimae sunt et pulcherrimae, sed dum rhetor non contentus est unam rem Semel bene dixisse, emcit, ne
bene dixerit. Vituperat hoc Seneca tamquam vitium cc 308. Habebat hoc ontanus vitium ' et p. 309: Non minus
magnam virtutem esse Scire desinere, quam dicere scire. in Latronem autem si conis. III. 22. 254 semper contraxisse et quidquid posset tuto relinquere, Praeteriisse testatur, nonne hic vitium illud vitaverit s. Quae omnia si comprehendimus, Latro non dubium est quin numeranssus sit in ii rhetoribus, qui sanam se
clarentur eloquentiam Veterem et simplicem eloquentiae sormam non poterat quidem restituere quia non jam eadem erant dicendi argumenta, accomodanda autem est diacendi ratio et auditoribus cf. en sua I. 5 et rebus. Sed laude dignus est non qui exultet in novis et inauditis, vetera plane despiciens, sed qui quantum potest ex his retineat, quippe quae Sola undique sint Praeclara exorta ex rei et sormae summa quasi harmonia. Et Latro retinuit veterem simplicitatem: eam habuit undamentum, cui novam formam indueret sano et integro judicio. Ideo ut in coloribus fines servabat rei naturae convenientes, sic in tractationibus Liabat, quae Vim facerent linguae legibus. At quia mare debebat declamationem, hauriebat cum e larga Verborum copia tum ex magno Sententiarim apparatu, et utebam v ria gurarum supellectile sed ita, ut qui in aliis rebus immodicus esset, in hac sola re modum sciret tenere. o sim debat etiam implere declamationem, quantum poterat, solido quodam et digno argumento advocabat in suas partes historiam apta ex ea depromens exempla, Velut Marii conis.
I. I. 70. Fabriciorum II. 9 142,miltiadis IV. 24. 270 Pubeliri metelli, Catonis V. 30 328 et 329, ansii et Bruti V.
32. 342 s sua . VI. 34, contr. II. 9. 135 V. 34. 35', tr otabat haud raro uri quaestiones proserebat multa, quae ad instituta civitatis et mores tam priStinae aetatis quam suae
52쪽
is III 21. 247 ΠI. 23. 262, IV 2 28s, V. 32. 342 V. 33. 349 II. 15. 191, 194, 195 I. 3. 107 III. 17. 216 IV. 29. 3II,
II. 9 142. . Iongna sim, utebat ' magna sua doctrina ita, ut eloquentia ejus aliud quid esset quam ingenii et' cetiarum sola ostentatio. Itaque equidem nullo modo intelligo quo jure Graesentian Gessi de class. hilol. im A1-terthum IV. 3 26 p. 85 ita judicet Antiquarische uno
grammatis he Foraohung eige unte Augustus menigstans nocti Messalla, Caas Severus, Passienus, Trachalus undis., wahrendi. Porrius Latro undae . Albutius Silua schon udenen gehoren die sich weniger um' gediegen Kenninias, alaum ungensertioeit und hrenachmeicheinde Redensarienbemithen. 11. Atque si simplex quodammodo Latro jure dicitur, minu fortasse mirum, quod Graeco et Ontemnebat et ignorabat os meti contr. V. 33. 352. Oo quidem Ioco non intelligendas esse litteras Graecas neque rhetorum libro doarte rhetorica acriptos, non pus est verbo tangere. Nam si
quis alius, Latro artis erat peritissimus, quam unde debebatia rire nisi ex Graecis Intelligendi sunt aequales declamatores. Discrimen enim faciendum est inter Graecos et Latinos illi initi soli erant rhetores, Latini provenerunt inde a Plotio Gallo. Sed cum Graecis exercitationibus melius ali posse
ingenia putarentur cf. Cic. p. Sueton de clar rhet. . , non solum multi, cum declamabant, exercitationis causa Graeca
utebantur lingua, velut Cicero ipse ad praeturam usque declamabat Graece, Latino senior os Suet de clar rhet. IJ, sed etiam Graecorum scholae erant praeter Latinos, in qui bus quae audiverat plura Seneca asseri, et multi declamatore unius lingua eloquentia non Eontenti utraque utebantur. Cum enim Latine declamaverant, toga posita, Sumto pallio quasi persona mutata redibant et Graecam dicebant declamationem os conis. IV. 26 291. Digni etiam videbantur Graeci Latinis, quos cum imitarentur tum etiam ad verbum in Latinum transserrent os suas. VII. 50 IV. 29), non Ommendationi aut furti causa, ut ait Arellius, sed exercitatio nia: DO, inquit, operam, ut cum Optimis sententiis certem, nec illa corrumpere conor sed Vincere M os conis. IV. 24 ' ε
53쪽
273. Sed ut merant, qui Grabo aspernarentur declamare, velut Cestius et ramentarius, quamvis uterque Graecus esset os en contr. IV. 26 2913, si alii Graeco imitatione habebant indignos. Cujus contemtus causam facile inveneris.
Horebant illis temporibus in Graecis Asiatica dictionis ocnera unum sententiosum et argutum, sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis, alterum non tam sententiis frequentatum, quam Verbis volucre atque imcitatum nec flumine Olum orationis, sed etiam exornato et facet genere verborum f. Cio Brut. 13. 95. cf. Westem.
I. p. 176. Iis omnes a Seneca commemorati studebant: Glyco Spiridion Diocles Carystius, Artemon, Euctemon Do rion, Apaturius Grandaus,metrodorus, Aemilianus, Nicoer tus, ausanias, Glaucippus, lution alii cs este em. I. p. lmi, in quibus multi sunt celebribus nominibus, velut Amdeus non projecti nominis es contr. IV. 24 273ὶ, Aeschineqex boni declamatoribus os conte. I S. 12R, Hermagoras artis maxime peritus cs esterm I p. 1943, ad cujus imitationem Albutius exarserat A. Seni contr. III. praef. 19', Lesbocles magni nominis rhetor os suas. II. 18 , Nicetes, cui soli inter Graecos id contigerat quod Latroni inter Latinos, ut ipse solus a discipulis audiretur os contrDIV. 25. 283 auas. III. 243. Itaque etsi auctoritate eos caruisse non test contendi, tumidum et sero dithyrambicum dicendi genus, quod omnes fine excederet, num, quaeso, potuit Pi
cere illi, qui simplicem peteret orationem, in figurarum et
sententiarum ornamento non exuberanti Mollia et culta Graecorum dictio nonne offendere debebat sortius dicere solitum ut Romanum 3 cf. I. prael. 67, I S. 130, V. 33. 353 cf. Onu. II. 15. 190 dicebat Agrotas inculta, ut scire illum inter Gra
eos non fuisse, sententiis sortibus, ut scires illum inter Romano fuisse A quaestionum denique usus abundans Potuitne non laedere eum, qui sapienter in iis modum teneret Itaque quod dictionis studium contrarium erat, Latro, ut ipse ab oratoribus improbabatur, si Graeco contemnebat he
12. Satis.jam et quantum ex sontibus licet, adumbrasse nobis videmur locum, quem inter suae aetatis rhetores atro
54쪽
habuerit; addon dum, quod oratoria muneri prorsus impar erat. Nam quantum inter se diversa sunt Pugnare et ventilare, agere et in Omniis laborare, ludus et arena, tantuni dissor ab oratore declamator. f. Cassium Severum ap. Seti contr. ΙΙΙ. praes. 39S. Hi cum declamabant non studebant reum defendero vel judici de accusati innocentia persuadere, sed auditores Volebant oblectare. Loquebantur quae longe meditati erant, non interpoliati ab adversario neque turbati ori strepitu et quae multa sub divo confundere poterant oratorem, sed velut claustro assueti inter tacitos et intentos auditorea deducentes orationem. Securi hi quidem in aequo mari vehebantur et vento secundo, illi in turgido jactabantur aequor et procellis agitato. Recte de iis Seneca dicit: Agedum isto declamatores produc in Sen
tum in forum, cum loco mutabantur, velut assueta laus et delicatae umbrae corpora sub divo Stare non OSSunt, non imbrem serre, non solem ciunt, vix se inVeniunt assuev runt enim suo arbitri diserti esse iss. exE contr. III. Praes
399. Quae quis jam narrat, qui Latronis utatur exemplo pquem cum quondam pro propinquo Rustico Orci in Hispania re causam suscepisset, Oro adeo confusum esse, ut
ad se non rediret quam judicio ex soro in basilicam tran lato, jam Supra narratum L. 7. s. Sen. Contr. IV. Praef. 266. Quint X. 5. 8. Sed latius patet hoc rhetorum vitium. Nam a publico
iudiciorum usu remoti cum regulam sumerent ex Chol Stica Consuetudine ex ea Omnia recturi, quae scholastici bona
arbitrabantur et laudabilia, mirum quam PerverSa a P videbantur Oratoribus cf. en contr. IV. 29. 313 Eleganti sim deridebat Montanus Votienus in hac controverata in ptias rhetorum, quod sic declamarent, tanquam haee, quae nominata est, infans esset, neque intelligerent, si talis esset, ne futuram quidem eam. His in judicialem usum peccatisne optimi quidem rhetores vacabant reperiri ea etiam in Latrone locius probat ap. Sen contr. II. I. 163. Arbitratus enim quasi judicatam quaestionem, an pater Ob denientiam, quae morbo fieret, tantum accusari a filio deberet et negamdam propter fictas de lege quae praeposita est controversiae
55쪽
et ossicio patris quasdam controversias, ubi neque furiosus dici posset neque absolvi ut impius vel foeda libidino commotus, male contenderat induxisse Fabianum illam quaestionem. At non modo non judicatam eam, immo validissimam Pro patribus et judiciali usu satis firmatam demonstravit Pollio.Quare cum resecaret Latro quaestionBm ut superva uam,
sorensi quidem Videbatur similia, qui inepta et abundantia vitare debet, sed decedens ab usu hac ipsa improbatione
maxime deprehensu eat scholasticus'). I. Alterum argumentum nescio an sit Scauri ludus p Sen. contr. V. 30 329, qui cum Latro quaerens, num injuria esset, quod pauper sordidatus divitem sequeretur, omnia i juriae genera comprehendisset, pulsare non si et, convicium facere contra bonos mores non licet, OV formula, i quit injuriarum componitur, quod ille contra bono mores vivit. 3Haec puto satis probare, Latronem in artis scholasticae finibus studium suum collocasse contentum hisse, ejusque morem ita induisse, ut alio non Osset consistere.
' Sanissima igitiir videtur librorum seriptitra sit nulla magis illvi reacholastic uni deprehendi, et sutilis Schultingit inendatio in nulla minus e. Falso is propter praecedentia verba Latronem videri tanquam forensem lacere ' Pollioni re vera in aliqua re serensem visum esse Latronem putavit. '' Hae est loci in ed. Bip. species collata cum A et B codicibus Sordidatus sum inquam' multi iaciunt 'quamam . Omnia injuriae genera comprehensa sunt sit AB): pulsare non licet, convicium sacere contra honos mores non Ileet. Hoc loco eaurus dixit. Nova sormula injuriarum componitur, quod nihil ille sili A B. eontra bonos mores secit ruit Amin. Ex his equidem textum ita reposuerim Latro sic divisit An in re injuria sit. Nulla, inquit injuria est. Sordidatus suin qua ni multi faciunt. Omnia injuriae genera comprehendit pulsare non licet, convicium sacere coiitra bonos inores non licet. Hoc loco Scauriis dixit Nova sormula injuriarum componitur, quod ille contra bonos more vivit.
56쪽
Quae jam restatinnaestio edideritne Latro declamationes, de ea judicium sacer quam difficile sit, ex Senecae e bis patet conis. I. praes M. Fere aut nulli commentarii maximorum declamatorum exstant aut, quod pejus etiam, salsi. Itaque ne aut ignoti sint,aut aliter, quam debant,
noti, summa cum fide suum cuique reddam. Supponebantur declamationes jam primi florentis artis rhetoricae temporibus. Atque tunc quidem, cum ad Praeparandam forensem eloquentiam declamatores causam saepe retractarent a praeclar Oratore antea actam, Vel Propon rent rem, quemadmodum illum tractaturum eam fuisse ut
bant, imitati in ea illius sermonem et dicendi rationem, haud raro factum est, ut hae declamatione postea illius putare tur orationes Falsus est hoc modo ipse Quintilianus Is si IV. 1. 68 IX. 3. 3 declamationem aliquam in Ciceronem scriptam tamquam Sallustii laudat conviciis inficetis et insulsis resertam, quae ita omnem modum excedunt, Vix ut ea admodum adolescentulus, cum primis labris littera deg Stare coepisset et extumeseeret etiamtum et exuberaret ejus ingenium nulladum rerum et hominum cognitione Percepta, insignis ille Romanorum historiarum conditor emittere OS set, qui sancte omnia et graviter dixit, quemque Quintil.
X. I. 101 non veretur opponere Thucydidi es Bonnes t.
57쪽
l. p. 20 Cortius d. Sall. p. 1048, Corradus quaestura P. 85 sq. d. Lipa. Petrus Victorius Var et antiq. lecti, XXXVIII, Argentorat 160 p. 370 73, Vossius de instit. orat. I. p. 372 d. Francos lGI6, quamvis eruditione prae-atana neque ita multum post Sallustii aetatem vivens, quanto magis salsi debebant, quibus deesset ingenii acumen aptum ad cognoscendum, quid cujusque scriptoris vel in lingua vel in tractandis rebus proprium esset Atque hoc modo
Ciceronis nomine quot declamationes vulgatae sint tamquam genuinae, cui ignotum Postea Vero cum de fictis iliemati ias agerent declamatores, quae Omnium Omnivnia in m licem quaSi redacta erant, eaque tam a magistris quam a discipulis pari modo tractarentur, certe non mirum, Si SuPPO-nebantur claria rhetoribus declamationes sive a discipulis in eorum scholis dictae sive ad eorum imitationem perscriptae. Quintiliani declamationes, quae dicuntur, nonne Prope CCedit ad veritatem exercitia esse discipulorum p t re vera hoc modo Latroni suppositam esse de opillio declamationem a Capitone, praeclaro et bonae fidei scholastico, compositam, testis est Seneca Contr. V. praef. 23. Itaque exstante L tronis nomine aliqua declamatione, certe cum suspicione ad eam aggrediemur quaerente Primum, num Omnino ediderit de
Qua in re quamquam inter libros, quos Seneca tradidit ab oratoribus et hetoribias scriptos, os suas. ΙΙ. 20. Vim toris Statorii tabulas, contr. Ι. 3. 97 Junii Othonis patris colorum libros quattuor es contr. H. 9. 148), O iitr. V. praef. 319 Scauri septem rationes V praef. 320 Labieni libros, V. 34. 363 Timagenis libros historicos de rebus a Caesare gestis perscriptos, IV. 29. 316 Votieni Montani scripta rhetorica, Xe. Contr. III praef. 395 Cassii Severi scripta , Latronis declaniationes non sunt, hoc tamen Silentio non puto
Quintiliani testunonium reselli Citat enim ille IX. 2. 91 ejus locum Occides ergo Si potero, ' quocum ulterum Spaldingius conseri X. 4. 106 Si potero ), ita solutum ex Perpetuo Sermone, ut per Se intelligi nequeat. Qui cum ostendere videatur editas declamationes, quae cuique PraeStoerant, e libentius hoc concedemus in Quintiliano ex libris
58쪽
scriptis solito haurire.' Addunt aliud a mentum Latronis
Verba P. Sen contr. IV. praes. 324. Esse quosdam coIOren prima facie duros, asperos, qui non possint nisi actione probari. Qua propter et se ipsum nulli placer posse, nisi totum se et suas vires noverit. Aetio enim pronunciatio est, quae fit vultu, gestibus, Voce cf. meati Lex technol. lat. Aet P. 16, oratorium illud robur et mucro pugnatorius, quibus quae Iecta essectu carent et rigent, Viva Oce emissa animum audientis inflammantia auserunt. Hae quidem vires Sunt, quae Iton omnibus contingant desuerunt Papirio F biano, cui nulla Vocis intentione et corporis asseveratione dulcis et tacillimo cursu ea circumfluebat quasi injussa et voluntaria cs contr. H. praes 1323 qui vero habet, ei majori commendationi est audiri quam legi. f. Sen. exE. Conis.
III praef. 395 V. praef. 39I Sed exstant Iibelli, qui cum fania jus scit Scauri pugnant, multoque dissolutiores ipsis acdonibus. Illa enim cum destitueret cura, Color adjuvabat hi coloris minus habent, negligentiae non minus; exo contr. II. Prae 395 Non est, quod illum Cassium Severum ex his, quae edidit, existimetis. Eloquentia ejus
longe major erat quam lectio. Itaque quoniam habebat Latro has vires, cum interesse debere actioni contendat qui ipEum velit totum cognoscere, quonam modo aliter i. e. moento tua potuit cognosci nisi ex scriptis declamationibus pEdidisse ergo Latronem declamatione non negandum; sed quasnam ediderit, quaeritur. Quinque proser Meyer orati Rom. Dam I p. 39. Quarum primam de Theodoto, Pompeii interfectore suasoriam, Commemoratam P. Sen. Onu. II. 12. 171, cur editam statuat, nusquam equidem Vide adigumentum nihil nisi declamatam eam a Latrone Seneca r
fitetur. Altero deinde loco Capitonis de opillio declam
tione prolata, utpote quae Latronis nomine circumferretur a
contr. V. praes. 3233, tertiam adjungit eam, unde Quintilianum IX. 2. 91 sententiam sumpsisse Rupra diximus, nobis deperd,
' Senem lioe loe non potest eius sons fuisse, quippe qui controversiam habeat de raptore patrem suum non exorauis es conte. U. II ,nee vero illa verba.
59쪽
tam. Quartam deinde proserim is doctainationem a Veroquinto loco positam et jam in Sallustii editionibus VenetisΡorci Latroni tributam. Sed comparata ea cum excerptis, quae orcii a Seneca nobis tradita sunt, quin diversos auctores quiris cognoscat non dubito Vidit ho iam Vossius in libro de vitiis sermonis III. VI p. 403 d. Francos 1666 s.
V. coaetaneus ita Scribens: Aiunt Acoaetaneus inpudio
eium Latronem legi oratione in Catilinam Marco siquidem
Catoni aut Scipioni eoaetaneo auo cf. c. 2, sed enim a scriptor supposititius est. Multa adeo sunt desinantis latinit tis argumenta, ut uilibet non obesae naris constare possit,
alium esse ab illo orci Latrone, quem non uno in loco sic laudat M. Annaeus Seneca, philosophi parens Ludovicus Carri ineptissimum appellat sophistam. Μihi adeo imaubidus non Videtur. Otius accessero iis, qui auctorem VLbium Crispum arbitrantur. In his est Hadrianus Junius in libro de Coma cap. VIII. Cuius quae huc pertinent verba haec sunt: Porcius Latro, sive is Vibius Crispus suit id enim controversiam esse ideo , in Catilinaria invectiva acerbe a gilla Romanos iuvenes, qui in oculis civium calamistrat o volitant passim f. Lampas a. lax artium liberalium colles. Gruterus Argentor 1609. Om IV. - ressit ossi vestigia
Cortius in Sallustii editione Lips. 1724, p. 1079 hoc modo
iudicans . Exstat ea declamatio etiam in edd. nostris Venetis. At si verum lateri licet, non orci illius docti et exercitatissimi viri, potius novitii cujusdam hominis laetus esse , detur quippe quae ex Sallustio partim, partim ex Cicerone
nullo saepe judicio consarcinata est. Neque qui, quantumaciam, OVissime quaesivit de hac declamatione, Bonneli I. I. P. 20 genuinam putat: Tenuis et exilis est quinta deci mali contra L. Sergium Catilinam . Orci Latroni, celebri Augusti a late rhetori, tributa, quam tamen ortius no vitii cuiusdam hominis oetum vocat. Compositio est qui dem numerosa et decurrit orati longioribus periodis quam in orandi exemplis a Seneca traditi et in declamationibus Quintiliano vulgo assignatis, ut intelligas, auctorem studiose in dictione Ciceronis effingenda versatum esse Cum tamen non ante secundi p. h. aeculi initium, ubi Quintiliani in
60쪽
xime doctrina Et exemplo eloquentiae studiosi paulisper ad Ciceronem imitandum denuo compellabantur scripsisse ostendunt et dissoluta interdum structurae uententiarum velutc. 3: Quarum pestium quanta in die redundatio est, vos estis testimonio iudices, et verba aut temere ficta aut ex Ionginqua antiquitate repetita, qui mos illo demum seculo coepit invalescere. Cujusmodi est Prodigalitas c. s. nusquam alibi repertum et resuscitatum illud Plautinum .nihil fuitiuo monstro versipellius o. s. atque inelegans ne sere nisi in recentibus commentariis et librorum dedicationibus frequentata singulorum verborum Per si necnon Gunctura; addo illud Floro ac Iustino usitatissimum atque in enumeratione plurium Verborum ante extremum insertum ' f. o. 2.
His quido doctissimorum virorum judicii sacere non possum quin assentiar nullo modo declamatio est Latronis. aod obscuri alicujus hominis, Ciceronem et Sallustium inepto
imitati Quam imitationem non solum in toto numero, Sed etiam in Verbis et rebus recte Mortius agnovit et Bonnen, o gnoscimus etiam, ubi tamquam imitator errat '' Forna etiam non hominis est, qui ex sua mente lingua utatur, hauriensi ex vivo ingenii sonte, sed haerens in verbis, quae placuerunt, et dicendi ratione delectatus suo loco aptissima, haec ubi tu adhibeat et orationem inde essiciat tum dam et decoctam. Exultat noster ineptis translationibus cf. rtium ad . . . , VIII. n. I, XII. n. 2, XVIII. n. I et graviore modo loqui studena, ubicunque potest, Ominnabi stipat nominibus cf. Cortium ad c VII. n. 7, . n. 3,
XV R, non contentus rem uno adornasse epitheto, sed duo apponens eaque maximam partem superlativo prolata, ita ut
in decem quibus incipit oratio capitibus sexaginta Superiativi exstent. Quin etiam auget eo praeposita syllaba Per,
' CL Cortium ad c I nota 2 Π. n. 3, 4 5 IV. n. 1, 4 IX. . , . n. 3, NPn 6 XV n. 2. 9 de rebus cf. Cortium ad e. II. nota , Ivi 2 IX n. 6 7 8,