De M. Porcio Latrone [microform]

31쪽

tentiam Latro dimus sui miseratione, qui ne excusare quiadem errorem suum potuit' p. 174. Haec enim ipsa ablegat ad ea, quae illo loco narranda erant Senecam autem post

quam liberam sub divo Augusto dicendi acultatem laudavit os p. 174. Ea in arto ubique mihi videtur admiratione di .gnus divus Augustus, sub quo tantum licuiti, sequenti semientia Sed horum non possum misereri, qui tanti putant Ea put potius quam dictum perdere' suam tangore, qua scribat Tiberio regnante, aetatem quis non videt Qua quamquam atrox et in Potente jactum Verbum supplicium ascivit gravissimum, nihilominu suerunt haud ignobiles viri stoicae praesertim studiosi philosophiae, qui subire massent supplicium, quam linguam coercere. His quod Latronem Seneca opponit contrarium certe is egit. Itaquo illis consulto prin cipes impugnantibus, iisque, quae conviciati erant audacter insistentibus Latro lacessebat quidem et ipse Agrippam, sed errore consiliique nullo modo ibi conscius. Atque in comVicio, cum objiceretur, non solum noluit perseverare, sed ita omni carebat audacia, ut mente captus, quamvis esset, ne verba quidem haberet, quibus errorem excusaret Miseratione

igitur illi indigni erant Latro vel dignissimus. Haec si recte

disputata sunt, apparet etiam, cur declamationem Latro finierit, quippe quod ade confusus esset, ut Vocis Omnino non compos, etiam in declamando pergere non P Set. Qua de re quoniam haec, ut intelligeretur locus, ad quem

rediimus, nec SSario antea erant enarranda, finiret ' con

junctivum, qui legitur inis et B codicibus, equidem genui. .

num puto et finalia apodoseo loco recipiendum, cujus exincidit rotasis ita supplenda, ut in ea magna Latronis e turbatio commemoretur. Putabant .autem vox fieri non potest quin ad sequentem sententiam reseratur, inducentem auditorum de Maecenatis monitione judicium quam sudis eum putabant non ut attentum redderet Caesarem in laudem ipsi tributam, sed maligne notam Latroni injecturum. Itaque praeter eas scripturae disserentias, quae multa li. brariorum et negligentia et irribendi conquetudine admissas sunt, codicum A et B auctoritatem secutus locum aio resono tDeelamabat illam Caesare Augusto audiente et M

32쪽

Agrippa, cujus filios, nepotes suos Caesar Luoi trino Cajuna adoptaturus diebus illis videbatur. Erat M. Agrippa inter eos, qui non nati sunt nobiles, sed facti Cum diceret artem adoleve enti Laixo et tractaret adoptionis oeum dixit Jam isti ex imperatoria adoptione nobilitati erunt. Haec et alia in hane summam Maecenas innui paltri sat cina recusare ' finiret jam declamationem. Quidam

putabant hanc malignam rem Mne Cenntia a se es, fecisse enim nobile mirem', non ut audiret, munedicta erant. Caesar, sed ut uotaret. i. Hoc modo si Latro non satisfecit, ultimam controversiae uententiam . Nihil autem crudelius, quam si osseu de re ut magis si offensurus si satisfecerial salao Gronorius putat Senecae e Latronianae calamitati magni tudine esse judicium coiitra autem ' partieula nou indiscitur eliteiitia, Latrouis insortuni aliud gravius etiam oppinnens. Is dignus erat miseratione, qui ipsa uua Offensione tantopere Perturbatus eat, ut ne ad exosisationem quidem Verba posset proferre dignior autem Videtur, qui uiu excusare se et satisfacere studeat, eo ipso quo restituere sese credat, rem Priorem .eddat. Quam sententiam aut adjunxisse sortuito obversantem contentus sui Seneca, aut Virum jam propositurus, de quo graviore hoc modo actum erat, deum Aententia illa tranaitum sibi parabat. Alierum si poni excidit finis controversiae eodem modo, quo libri I pro sationis et controversiarum IX et XXXV fines dele. sunt. Ceterum quam facile Latro perturbari potuerit demo atra hujus similis historiola os Seu c. Onis. IV praef. 266, Quintil. X. 5. 18. Susceperat pro propinquo Ruμtic Porcio,

cum in Hispania reus esset, causam is, qui nusquam antea Oratori munere functus esset. Itaque ubi in medium prodiit et sub divo collocatus lari strepitu undique circumdatus est, adeo novus hic status eum cepit, ut non solum, quamVis

Rem exeidisse videtur propter tu otοτέλευτου , An mutatula suerit senibilum vox, quae in odicibus est, in Asibilum tii , iri , a

33쪽

pium mermoni studeret, a solo tum exorietur, sed etiam ani-min non prius ossigeret, quam judiei ex soro in hasilicam translato intra parietes tanquam in scho1a orationem ad ea, tum Posset perducere. .

- Hoc Jam tempore, quo ante Augustum declamabat, si maximo floruisse Latron m statuimus, o mi declamatio habita Midatur paulo anto noti et ad per Augustum adoptionem, faetam anno 737. p. v. 17 a. h. cs Hieron in Euseb. Ehron. Ol. 1m 4 et Dio Cass. 54. 18 , tunc annos habuit circiter XL. Inoide intne ei praeter animi angustias, quibus illo ipμo

tempore turbabatur, hoc ex infortunio ab Agrippa molestiae, non habemus compertum Augustus certe non Vindicavit. Vixit post hoc tempus non plus quatuordecim nn Η, valetudine ita in postrema a late labefacta, ut cum duplici quartana corremus Aset, vitae taedio semet interficeret anno 750 P. u. 4 a. Ch cs Hieron in useb Chron. Ol. 194. l.

auea quidem de moribus comperimus, sed virum inde Cognoscas, qui nulla in re modum sciret tenere. Per totam ritam aut in studiis evagabatur, aut in otio illis quando ac bat incumbebat in ea non modo a vita publica prorsus abali matus, sed etiam in Vitae cultu contra naturam ineptissimo modo saeviens. Quid quod toto die in studiorum secret Demacto, non contentus nocte etiam pari modo sibi instare, eo processit pravitatis ut ne tantum quidem temporia sibi concederet, quantum cibis aequaliter digerendis opus esset Immo statim ex coena lucubrabat et pervigilata nocte ab ipso cibo ad declamandum perveniebat of Sen. contris praef. 66. Contra Vero eum mira Iac qua perversam peregit vitam pertinacia effecisset, ut quod regi non posset studium prohiberi deberet, et O Ore nunquam intermissa contentione confecto cum ingenio ac corporis lassitudine relaxationis sentiret,

B Latronis moribus.

34쪽

eessitatem in ea si quando se dimiserat, praeueps ausellebaturi tradebat se montibusae nilvis, conterebat dies venando et equitando, in omnes lusus j eoaque resolutus summoa Iabo rea ea serebat Constantia, qua provocaret qui in Iaboribus tanquam adoleverant os conis. I. praef. Mi Quin adeo ad amabat hanc vitae consuetudinem, ut ad priori studia non posset redire nisi manu injecta et blandimentis. Vixit itaque.utcumque res tuli Quod simispani eat naturarios Senoo.eonis. I. Praef. 65, eam Latro maxime rarae se ferebat o , b

, i, Deo lamabat Latro maxime quidem in schola sua anope vero quod a Seneca inducitur ve impugnatus ab aliis Mes.conis L 76 GL 13. I81, ΙΙ. 10. 153 IIL 23. 263 exe contri IVas 424 contr. V. praef. 324 vel ipse in alios impetum saniena

7 1IR, etiamsi fieri solebat, ut rhetores in soliolis avis r prehenderent aliorum in tractanda declamatione ratiouem in men multo rectitia moria recordabimue, quo saepe cum aliis prodierunt in certamina aut in rhetoris alicujus achola aut ante virum studii illis oblectatum. His certe Seneca multis interfuit videntur etiam uberrimus sona in conscribendo libro fuisse os materm II. 1. 268. Atque in his Latronem quoque certasse si certis eget testimoniis, vide, conte. ΙΙ. 13. I82 ex Buteonis, conis. ΠΙ. 23. 26 ex Silonia cum eo alte cationibus. Sed artem nobiliorem ratus, quam quae soli Iudibrio esset, quamvis alia sorte oblata occasione ex tempore declamare non recusaret, in conviviis nunquam declamabates conis. V. 29. 324. Quae dicturus erat, plerumque antea stilo excusserat os conis. I praef. 65ὶ sed codicea, quos, ne memoriae adurent periculum, multi declamatore nunquam in declamatione

35쪽

-mierunt, velare Casuris Severus es. Xo oontr. III prire res ot Angustus cst Dei. Oct. Mi Latro sibi fecerat in Pervaeuos. Εjus enim memoria natura selicissima et aris multum adjuta tantum valebat, ut non solum ad complectenda quae vellet velox esset, sed etiam ad continenda quae ameepisset. Itaque nunquam quae dicturus erat ediscebat neque religebat, immo postquam in soribendo menti impros ait, in declamando ne verbo quidem ab iis, quae scripserat discedebat et omne per Vitae tempus omnes suas, quascunque dixerat, declamationes tenebat L. Contr. I. praes. 66. Ocumentum videlicet eximiae Latronis indolis, qua a natura praeditus erat Minus miraremur, si lente et considerate scribens rea saepe cogitata et undique circumspectas mente tenuisset, verum scripsit eodem sere, quo dicebat impetu cf.

Hac libera declamatione multum profecit minus utebatur voce actionis praesidio. am enim robustam natura elaterum beneficio magnopere elatam, ut quamvis inter initia parum attulisse virium videretur, psa actione accresceret, Cum neque exercere neque conservare studeret, sordidam redde, bat atque insuscatam lucubrationi hus. Quin adeo negligebat, ut no Iei quidem unctione vel ambulatione latera repararet in deolamationibus. Non potuit etiam hac in re dein discor Hispani moris consuetudinem: Vivere, utcunque res tulit, cons contr. I. Praef. 65

36쪽

His praemissis jam aggredimur eam Peri partem, qua quem locum Latro tenuerit et in rhetoribus et omnino in litteris Romanis pro viribus nostris deScribamus. I. Opportunum autem Videtur Primum quaerere, aequales quomodo de Latrone judicaverint inde normam sortasse habebimus, qua, quae solus Seneca de ejus declamatoria r tione tradidit probemus. Qua in re cogitandum magnum inter orensem et scholasticam eloquentiam discrimen aliud iudicium erit oratoris, aliud rhetoris. Itaque si ab oratore incipiamus, Messala occurrit, vir exactissimi ingenii, in omnes partes Latini utique sermonis observator diligentissimus cs Seneca contr. II. 2. 1713, et quamvis Cicerone mitior et dulc1or atque in verbis magis elaboratus cs ac dial Iri, dignae orationis, qualis sui in republica, ante omnia appetens, scholasticorum molli et artificios sermoni inimicus es. Quint. XII. 10. 11, esterm II. 214. Is num comprobare potuit Latronem, licet egregius fuerit inter ceteros, rhetorem tamen se profitentem Laudabat, quod laude dignum erat, ingenium, vituperabat, quod ipSum offendebat, sermonem LSen. conis. II. 12. 171 Sua lingua disertus St. Sed qui et ipsi rhetoricis studiis oblectabantur, suis eum cumulabant laudibus. Vix majorem quispiam reportare Osait illo, quem Seneca contr. IV. praes. 266 declamatoriae vi tutis unicum dicat exemplum, quo nihil gravius, nihil eius eloquentia dignius sit os conis. I. praes. 69. dem Omnes oratoria Virtute ei vindicat conte. I. praes. 67 neque primas

37쪽

dare veretur inter eos, quos rhetorum dicit primum tetradeum ' : Arellium Fuscum' , Albutium Silum' ), Gallionem

Conre V praef. 323.

Neque vero Seneca, sani et integri judicii vir' cf.Westerm ΙΙ.4 8 p. 269 propter magnam cum Latrone ambeitiam nimium ei tribuit, celebrat eum etiam Quintilianus X. 5 18 ut primum clari nominia professorem, summam in schOlia opinionem obtinentem, linius . h. XX. 14. 57. Fuit

' AEd Bipontina legit tetracolon, sed tetradeum ' est et in eodicibus Aeti et, quantum ex Sehottii variis lectionibus perspicitur, ii aliis libris praeter

Misi ..tetraculum exhibentem.' Quam Seneca semper et Suet declari rhe 6 Silam nuneupant, ab Imeronymo in Euseb chron. Ol. 1994Albucius Homovariensis clariis rhetor agno estur, ratio dieitur. Videtur tamen Hermano inri,disputatione descriptoribus illustribus, quomini tempora Ilieron ad Eusebi chronte adnotavit motting. 1848 p. 254 6 uirumque cognomen promiscue usurpatum esse, sicut apud Senecam etiam occurrit Gavius Silo, Pompeius Silo, Abronus Silo. ''' Exstat in et B eodieibus post Fusci nomen alius nominis vestigium Aeesai B eerti. His ex ductibus a vero non admodum videtur abesse C est ri legere, qui et ipse celeberrimus erat illius aetatis rhetor At si genuina taeelectio esset, quid sibi vellet sitetradeum ' voL qua nemo certe putabit Senecam non accurate conlputantem quinque virorum societatem voluisse sigilificare. Itaque Cestius non recipiendus; neque vero cum editoribus molestaeissa vox plane omittenda. quidem melius puto scribi Arelli, ut plenum exstet Fusci nomen, quod inverso ordine Fuscus Arellius legitin suas II. RII, III. 24 IV 27, sae pissime. Neque quae sequuntiu verba Hi quotiens conflixissent penes Latronem gloria fuisset, penes Gallionem palma rccte habent Omissa enim sunt verba Latronem gloria suisset penes In A et B codicibus, quibuscum propter apertam praestantiam eo libentius laeto, quod verba contorta sim et artificiosa. Quomodo enim qui victoriam tenet non tenet simul palmam, victoriae signum Videntur supplementum esse librariorum, qui Latronem unicum declamatoriae artis principem ab ipso Senee dictum recordati, Gallioni eum nolebant pos haberi. Sed mistra laborabant; nam verba Latronis laudi non obtrectant. Agitur de auditorum judicio, quos cur culta et mala Gallionis Suavitas non magis reperit quam sorte et concitatum dieendi genus, quo Latro utebatur, non

video.' Bonneli l. l. p. 23 haec dicit: Μ. Annaeus Seneca pauca quidem in opere suo de suo tradidit, sed haec omnia tam apte et nitide dicta sunt, ut Andr Schoitus non immerito dixerit, nihil esse in lingua latina, cum a Cicerone Fabioque

discesseris, scriptum purius aut elegantius Simul judicium ejus tam modestiunet circumspectum est, animus tam probus et sincerus, ut non sere habeas ducem, quem majore eum fide per rhetoriun auditoria Sequaris.

38쪽

clamis inter dicendi magistros Quid pinum hae laudes parvi

sunt faciendae Minime. Omnes enim erant, qui Ciceronem admirarentur et exemplum esse vellent eloquentiae of Sen. conis. I. praef. 63 Quint. H. 3. 8, neque unquam Latronem tanta laude prosecuti essent, nisi et ipse similibus vacasset studiis. Videmus igitur, quomodo de eo judicium faciendum sit Discipuli autem mirum quanta reverentia Latronem Eo, labant. Omnis artis declamatoriae principem eum putabant, qui nihil exile, ilii inoptum dicere posset. Cujus Praesta tiae cum tantam haberent fidem, ut ex praejudicata opinione omnes sere sententia summo clamore Iaudarent, hanc negligentiam nisi dolo non potuit tollere os conte. III. I9 234. Sententia ejus, ubicumque poterant in auis declamationibus imitabantur os contri II 10. I54 , multas ut carmina ediscebanto ete. II. 10. 155. Quin adeo ad ejus aemulationem aedirigebant, ut ipsam extemam faciem praeferre studerent, Cuminum situ Vestre bibentes, quo, quod pallorem gignit bibentibus, similitudinem coloris studiis contracti imitabantur cf. ΡΙin n. h. XX. 14. 57. . . . Tantam hanc laudem quomodo Latro meritu uit, quantum potest ex Seneca excerptis nunc videamus. Vido tur autem ita agendum, ut eum de singulis rebus singillatim dicimus, ceterorum declamatorum usu praeposito Latronis deinde adjungamus usum, quaerentea, utrum diversus fuerit ab illis necne. Et quidem exordimur ab o ratione.

Latro pro tempore suo aetati ascribendus est memteae, cujus lingua erat quae aureae aetatis normam rore ineseruimet. Haec enim non solum severas illius leges, qu te Ciceronem videmus summa diligentia secutum, evagain novandi sudio innatam perdidit indolem, sed etiam mirabili illo ni mero Ciceroniano laxiora orationis Vincula sententiarumque ligamina immutavit Graecae et barbarae tam odimae quam constru :tiones in usum Veniebant, Oetarum m-Ρriae irrepebaut in orationem pedestrem vel qua in Susuerant apud Vetere scriptores, verba denique fingebantur ex sola novandi cupidine neglectis quae antea Valuerant

legibus cs Bonnen I. l. p. 12. Haec omnia in Latrone in-Veniuntur. Multa in verborum copia habet, quae a Poetis solum vel aureae vel pristinae aetatis adhibita sunt velut

39쪽

peries II. 9 1413, multa argenteae aetatis propria velut amjutorium', conte. I. 3. 96), eviratus Il. 13. 181), tortio

H. 13. 1763, Mutator ΙΙ. 15. 193), stuprator III, 21. 247 , delenimentum V. 15. 1953, tyrannicida I. I. 115, II. 13. 174 sic.), Tannicidium II. 3. 183, ibid. 174, 1753, aggravaressi I. 17. 2IR, vitiaro' Ι. 5. 106 III. 21. 245 24n vitiator I 5. 1073 infelicitas III. 18. 226 sollicitator U. 15. 193ὶι

naturalis III l7 219 eo scilicet significatu, ut sano judicio conveniens aliquid indiceq. Atque in iis, quae ad syntaxin spectant, repereris ellipses frequentissimas, maxime si nihil aliud cf. contr. I. 2. I, I. 3. 93. H. 13. 174, m. 15. 192 suas. U. 20 alias L conis. II. 12. 169 ater istius incertus est beno cum ipso ageretur, si et mater, 1II. 17. 219 nec in hoo crimen St, quod Ciceronem, sed quod patronum III. 20. 238 Occidere aliquis patrem antequam novercam potest III. 1.245 O nos felices, si ne nunc quidem IV. 26. 289 nihil inquit mea, sua I. 10 Num quid immature ab Oceano etc.);

responsionem deinde inter uno et cum parti. cf. conis. I.

ma quaestiones nullo quaeStionis Signo positas cs. Conis.

I. 1. 70, I. 3. 3, 1, 5 106, Ι. 6. 109, ΙΙ. 9. 135 H. 11. 157,

II. 13. I74, suas. II. 33, adde in praepositionem cum Substantivo unctam consilio inservientem indicando os contr. I. 5. 106 asservari in tormentum diutius pereundi, V. 15.109 in lenocinia composita ibid. in argumentum udicitiae profuturum putas tibi saepissime), OmiSSam Vocem e S Se POS Verbum putare os contr. V. 12. 166. V. 34. 358 Pacem putabat Saepissime), participii suturi activi usum, ut reseratur, non in tempus loquenti praesens, sed quod in aen tentiariam connexu praedicatur cf. IV. f. 24. 270 ne funeri quidem interfuturus redemi corpus tuum. I. d. Si omnes

' Habet quidem Cic. Oec. ap. Columeli. 12. 1, sed videtur Columella hoc loco sensum magis Ciceronis, quani verba referre f. FOrcellinii Lex. . '' Vitiare legitur quidem ap. Cic. ad Att. I. I, sed alii rhetius illitiavit,' eadem mavelit sententia cf. Forcellinii Lex. '' ,Sollicitator praetor livite locum nisi in iureconsultorum ScriptiS non reperitur.

40쪽

quasi erepturi Venerunt . Et queinadmodum non desidera tur phrasea, quas cum ceteris declamatoribus communes h

bet, velut si qua est fides contr. ΙΙΙ. 21. 245, os III. 20. 235, IV 27. 294. IV. 29. 31T,I., 1. 72, 77, at hercules CL contr. I. 2. 81. H. 15. 195 cs. I. 2. 3 IU. 20. 239, id deerat ut ... cf. I, 2. 82 cs. I. 3. 92 I. 7 117. non habetis quod ... s. contr. ΙΙ1. 18. 25 L. non est quod ... conis L . 100 H.

9 146 ΙΙ. 10. 152, II. 11. 16ι, IV. 29. 309. V. 31. 336, V.

32. 344 V. 33. 3533, sic in Latrono etiam tota oratio perio. domum numero privata ex brevibus sententiis constat in Vinculo compositis. Sed haec omnia in communem illius aetatis usum et linguam ascita erant a novandi studio nisi huc resera duo verba glomerarius contr. Ι 8. 130 A. vi menarius et sub iniectu conis. II. 13. 174 A. B. subcianiectus Latro abhorrebat. Repudiabat etiam quam apud cet ros rhetores Vides graecarum vocum multitudinem nescio an propter Graecorum rhetorum fastidium, quod infra comm morabo Ceterum hoc usitatae linguae studium testatur etiam soloecismus ille, a quo exorsus est orationem, cum ProPiu- quum flesenderet in Hispania reum cs. I. I T. Quos nisi s giSset, quomodo confusi animi signa eo Seneca vocasset pes conis. IV. praef. 266. Utebatur vero hoc sermone ut par est praeclaro deci maiori Phrasim habebat non Vulgarem, qualis in sermone Occurrit et usu samiliari, neque sordidam illam Albutii quin scholasticus videretur, ex splendidissima oratione rati iret in sordidissimam, nimium orationis splendorem his ammixtis sordibus non defendi, sed inquinari non intelligens of Sen. Ontr. ΙΙΙ, praef. 199ὶ, sed lecta erat et delicata, ia

i 3. At in Ornat hoc et eleganti dicendi genere maximum valent tropi et uvae ea quomodo Latro in usum vocaverit, nunc Videbimus. Σχ ili Vox graeca, cui in lingua latina maxime respo det si gura Verbum significat in sensu et sermone aliquam

a simplici pecie cum virtute immutationem cs. QuintII. I 3. 93, qua oratio singulari quodam habitu involuta jucunditatis et Vigoris aliquantum accipit, quo caret in Vulgari sermone