장음표시 사용
4쪽
TAnima Naturam, Virtutes secunduin Circularem Sanguinis Motum explicans.
6쪽
MEDICINAE DOCTORI EXPERTISSIMO, ET IN URBE PATRIA PRACTICO FELICISSIMO, AMICO SUMMO,
Hanc avictam Anthropologia editionem ἔμακαυτου
insincera amicitiasignum L. M. D. D. D. JOANNE EL SEVIER.
8쪽
Secundae editioni Fundamentorum suorum Medicinae subjungi curavit.
ga v s equidem dictum est Duro nodo durus querendin es eunem Neque ulla lege prohibitum est: Vim ι repellere. Quo ius talion postulat, ut par pari referatur. Si ergo mihi cum Plem pio si fio jure agere liberer, quid non licere, adeo omnia humanitati sis Chtauia nil mi iura perrupit in suo Pseudopologemate. Non famae, non conscientiae meae parcit, non eruditioni, non aetati, non natalibus, non loco habitationis, non loco promotionis, non scriptis meis. Imo ne quicquam mihi relinqueret, incipis uoque nomine meo cavillos quaesivit. Si Plem pio credendum, impiillimus, de nequis.
mtu summortalium, eruditionis omnis expers, nomen Medici vel Philosephi indigne gerens, dignus magis in agro, quam in Academia versari,in quae alia Si haec non injuria est, nescio equidem an ulla injuria detur. Si litaressit Plem pii humanitas, quam putes suturam ejus inhumanitatem Sed quid faciam asinus si quem ealcitret, ecquid eum in jus vocabit Furiosum si quis ratione persuadere ausit, an non vapulabitu Sie judico Plern- pium hesleboto magis indigere, ut ab exusta illa biles, quae ipsum in eum surorem conjicit expurgari queat. Caetera Deo de AEquis judicibus permitto. Nam Dei est, interiora cordium scrutari, Municuique rependere, prout meritus est. Homines autem ex vita judicant, quae se factis&dictis manifestat. Inquirere ergo illorum erit in mea acta de verba, ut sciant, utrum vera sint, quae a Plem pio mihi ingeruntur. Non credatur mihi asserenti, Plemplum insigniter mentitum esse, antequam vera dicere inventus sm. Sed nec plus eredatur Plemplo antequam suis dictis fidem sussicienter praestiterit Plura non addo. Nam unicuique quidem naturam hominis pravam consderanti facile persuasero. non defutura mihi luisse verba s singula Pseud. Apologematis Plemplani subrigidum examen revocare voluissem. Ergo ista quidem relinquo eruditionis autem aliquod faciemus periculum. Nam antiquitus quidem verum habitum iuit,uc adhuc est, quo auis doctiore humanior. At Plempius istud Apostoli confirmare voluit Scientia instar. pertum autem est, quod de scientia non vera, sed ficta, depraesumpta Apostolus loquatur, cum vera sapientia cum charitate& humanitate temper copui.ua sit. Hinc quidem illud
sponte sequi videtur: PIemplum non vere doctum esse, sed sestem eam de se fovere opiis
9쪽
nionem, atque eandem de se opinionem aliis lute te injuria nam hoc non curat omni conatu imprimere. Sed eheu hoc supra ipsius vires est. Non nego Plem pium doctum vitum esse, sed quod ita ipse inter doctos, quemadmodum Sol inter sideres, aut Luna inter stellas minores fulgeat hoc pernego, ε opere ipse , si vitamin vires mihi Deus concesserit, ostendere conabor AEquus&doctus lector judicabit. Nolo enim rursus dictis meis fidem haberi, nisi ea ita se habere in re ostendero. Sed interea rogo aequos trudentes aestimatores, ne nimium Plemplo attribuant, quam singula excussa adverterint. Iahac mea brevi responsione, quae temptus in Pseud. Apologemate suo contra meas rationes ipsi opposita scripsit, breviter sub examen vocabo. t reliqua, cum Deo in Medicina mea, quam primo tempore praelo submittam excussa dabo; AEquae residua relicta suerint, alii scripto reservabo. Et ras Plenapi, erras, valde erras, si arbitreris , quod me calumniis finiendaciis ad flentium redigere possis. Namque Stoicus hic lum. Et si quidem concedo, quod quis alteri injuriam inferre possit, tamen ei injuriam fieri posse non puto, qui illud non pro in; uria habet. Et deinde veritatis causa etiam injurias terre&adire paratus sum. Obduravi animum juste agendo sestinere omnem casum Deus vivit, summus justitiaei veritatis vindex. Ei committo ista omnia sancte protestor, quod nihil a me in te dictumst, quod non juste factum esse arbitret nolim tamen id rursus repetere Semel id factum esse satis est ut te cognosceres semel a me factum esse , id mihi quoque nimium Age Clarissime Plempi, ut quocunque tandem titulo appellari vis ego mihi hanc legem figo nullo verbo petionalia vel movere vel solvere Causam dixi. Tu quod tibi optimum videbitur sequere. Prima inter nos quaestio est Quodnamsi Medicina obieeyum Et particularius: Virum
rectim te immedicina objectum eonstituat eoum vivens, quam Medici communiter eoum humanum Ego Medicis calculum meum adieci. Inquiramus an rectes Victoria penes eum sit, qui autoritate de ratione suerit superior. Galenm lententiam suam tam multis in locis potuit, ut eos referre non sit necet se Notabilis ejus locus est icct. i. Aphori im in i .commentario ubi comparando Medicinam cum aliis arcibus inexperimentis, docet haec in Medicina periculosa esse, quia inhumano corpore fiunt,&quidem cum vitae ejus periculo, si male succedant. Hippeerate quoque hominum curationem intendit, de nullo loco docet latius esse Medicinam extendendam. Eos secuti posteriores Medici Graeci ab his nil diversi senserim t. Arabes quoque eandem sententiam tutati sunt inter quos Avicenna de Avereiae eminent, qui utrique in primordio suorum Medicolum operum eam sententiam sequuntur Aristoteles quoque ab illorum parte est. Haec sunt ejus verbali. Ethic. c. . Neque ua intellige nide. sectiu-ν sanitatem Medici videtur, sed HOMINrs sanitatem imo fortasse uim hominusanitatem, quippe cum singulti medeatur. Et l. I. Metaphyse. I. discrimen experientiae cartis illustiaturus, ita inquit Existimare enim, quod Callia hoc morbo laboranti hoc conduxit similiter Socrati ae sigillasim aliis multu experienIiar quod autem omnib-huiuscemodi secundum unam spetiem determinatu hoc morbo laborantib eon iuxit, utpote phlegmatteis aecholericu autfebre ardente laborantibus hoc artis proprium es. Et id explicatius brevi post sic docet: non enim HOMINEM nisi per accidens sanat qui medetur sed Calliam aut Socratem, aut atium quempiam eorum qui edicuntur, cui accidis
homini esse. Vici autoritatibus, nisi superiores ant pares Plem pio adduci possint, aut saltem ostendi, recensitos Autores alicubi sententiam suam mutasse, aut in ea dubios suisse sedi
10쪽
Aro Loc PL1M Pir. 3rem nihil ostendi potest: quanquam Plempius in contraiium nititur. In Pseud-Apolo'. eap. i. scribit: quod Veteres cum eorpus humanum consitu erunt objectum Medicina, hoe tragantia M pracellentia eiusdem dederint, non quod alia viventia excluserint a Mediei na generatim sumpta. Hoc vero ex ipserum scriptis ostendi debebat, contrarium enim ex adductis a nobis locis luce meridiam clarius Glget. Porro l. I. undam Medie. cap.3. nititur probare, Hippocratem atque Aristotelem ipsi consensisse. Ita enim loquit ut Ersad resimoniactautoritates confugiendum es Arsoletis a nobis es l. i. Rhesor. e. a. inruiens Medieina obiectum sesanabile se morbosum Hippocrates ipsa multa , qiιε
ad Vererinariam spec2ant, literti prodιdit, ut ex libro de Vererinaria Medicina Graee eon.
scripto patet, e . Et in Pseud-Apologemate cap. ult etiam similia proponit: illud quoque audacter asserit neque Hippocratem, neque Arsotelem usquam expressisse, eorpus humanum esse subieeZum seu objectum Medicina. Sed si haec ita sunt, prout scribit, qu .ue Plem pius obit. 3 opinionem a se excogitatam sibi plurimum gratulatu atqu applaudit 'Sic enim ipse de se testatur in Pseud-Apol. p. 2 Qu'd enim autoritate Hippocratis Aristotelis constitutum est, id non est primum excogitatum a Plemplo. Sed quid ista euro Vera omnino in Pseud-Apol affert, quod ab ipse si inventa haec opinio, ut ipse dicit: aut ex Laurenbersio hausta, cum is eadem Philosephi allegatione, iisdemque rati nibus utatur. Nam Arist. omnino Medicinae objectum hominem fecit de quidem incommuni si ut ars spectetur at variantem secundum individua, si consideretur ut in exer- eitio posita. Loca allegata a me videantur. Sed quod ad textum Li Rhetor. c. 2 attine male illud attexitur a Pseud-Apologista, quod Arist. sanabile S morbosum in communi objectum Medicinae faciat Quin contra non vult aliud, quam quod sub ratione ista Medicina suum objectum consideret Verissime equidem. Nam hoc ipsis Medicina a Physica discernitur, quod licet hominem ex Physica transsumat, tamen eum non ut Physica perpendat. Nihil in hoc dissicultatis est. Quod ad Hippocratem attinet , nulla in hoc probandi consecutio est: Hippocrates de Veterinaria scripsit, Ergo illa pars Medicinae est, aut Hippocrates eam censuit partem Medicinae esse. Sic nec illa consequentia firma est: Hippocrates Galenus non fuerunt ignari rei herbariae de veterinariae. Ergo statuerunt Veterinari vi curam plantarum pertinere ad Medicinam tanquam ejus partes. Nam hoc modo concludendi universam Physicam, imo totam Philosbphiam partes Medicinae uis defendere possit quia non blum probabile judicamus suisse Medicinae nostrae conitores in omni Philosophiae parte versatos sed Galenus etiam integro opere ostendit, non pol se quenquam esse bonum Medicum, quin sit quoque bonus Philosephus. Magnum causae meae patrocinium mihi nactus videor, quod ostendi Medicinae Conditorum&Cultorum consensu, atque Philosbphorum quoque approbatione Hominem ut sanabilem Medicinae objectu melle. Nam si illud ab ipserum autoritate pependit, controversia consecta est: si autem ratione definiri debeat, non credibile est tam diversum inter Iesesentientes sine certa ratione id afferturos suisse. Imo nisi rationem evidentem hujus sui asserti esse censuissenti nunquam id opinamentum sine probatione posteritati commendassent. Quid hie desiderari potestis Certe facilius est Plem pium unum in sua sententia falli potuiste, quam tam multosa talioquin in multis dissentientes. Nisi ergo urgentes rationes Plem pius adducat, non possumus ipsi consentire. Idque eo magis nisi rationes contra se allatas possit selvere. Quam bene autem id praestet conabor nunc mon mare. Quantum vero intelligere possum l. r. sun d. cap. 3. duas pro sua sententia adducit rationes. Hatum prima in Syllogismum redacta talis est: i Cuicun-