장음표시 사용
371쪽
334 VNIvERs N phana, quae lena malleoli interni, ualia vero ac putatio situ appellatur, statim post egressum ex peritonaeo ab interiore latere trunci, acarteriai inite carens per semoris S tibia interiora sub cute recta descendit, ac ubi jain ad malleoliun internum pcrvenit, in pedis elatiorem sedem expanditur , qui ordine ad singulos digitos porriguntur. Interea in itinere spar- Mintur quaedam propagines, non semper quidem codem modo, ita tamen
fere cnaciari solent. V nempe non procul ab ipsus venae exortu emergit, ac in superiorem cutem interna semoris regionis duplici ramo spargitur, quorum exterior ac crassior per anteriore ixterioremque remotis
partem spargitur, at interior ad interiora procedens in peritonatum abs mitur altera circa medium semoris emergit, ac in vicinis desinit. Tertia dehinc circa genu oritur, duasque soboles producit, quarum una in anterioris genu sedis cutem secundum patellam disseminatur, at altera subi plite spargitur Vltima denique ad tibiae medium antrorsum & retrortum ducitur. Slacuno propago trunci vena cruralis schia vocata e regione aphaenae ab exteriore sede trivici educitur, at brevior quam ipsa septima est. extrorsum ac transversim in cutim ossis coxendicis anteriori regioni obductam, ac in musculos ejusdem loci porrigitur. His propaginibus eductis
truncus in musculos femoris os amplexantes reconditur, ubi tertiam γο-
paginem emittit, quam musiur vappellant. Haec gemina csse consuevit, nempe exterior, quae minor est, ac musculis secundo ac tertio tibiam extendentium ut de cuti soboles impertiti, ac dehinc interior Mamplior, quitertio tibiam extendentium xsere omnibus femur circumstantibus musculis surculos largitur. Post hanc propaginem emissam truncus ad posteriora se flectit, sensimque descendens alios quosdam surculos in membranas musculorum dispersit, dehinc quartam venam educit, quae ins moris posteriora excurrit, poplite appellatur. Huic venae, ubi propagata est , a musculae interiore ramo soboles nonnunquam accedit, .rpectiam duae a trunco statim prodeunt propagines, quarum altera elatior, altera humilior est, quae deinde in progressu sibi uniuntur Spargit autem statim ab exortu ramos quosdam in cutem semotis circa clatiorem i steriorem ipsus partem deinde recta per medium poplitem sue sexuram tibia in suram descendit, cui Ilurimos surculos incerto ductu, aliis nempe recta, aliis transversim aliis oblique incedentibus, distribuit. Quibus sparsis ad talum usque progreditur, ac ibi terminatur. g. XXIX. Hoc modo ergo truncus cruralis emoris ossi accumbens indivisus descendit, ac juxta ipsum obliquatur, ut ubi genu attiguinter
372쪽
CONTRACTAE LIBER PRI Hus. 333 inter duo femoris inlinia Dposteriora capita seratur , ubi loci in ranium exteriorem tenuiorem Mimeriorem majorem divellitur , qui utiique per tibiam Minferiorem pedem digeriintur. Interior in itinere aliquot propagines in musculos, qui in posteriore tibiae parte siti sunt transmittit, sic quo pollea deorsum progrediens, ubi ad tibiae inferiorem apocndicem pervenit,in aliquot soboles cuti impertivit, sub malleolo interno resectitur,
ad pollicem usque excurrit. Exterior vero rursus in duos ramos minores itidem inaequales scinditur quorum interior major nempe profundior insura musculos totus exhauritur, recta inter duo capita asterociacinii externi, Mintergaster nemium externum tibiarum anticum ac tandem inter digitorum flexores secundum longitudinem excurrens, cinit inere
musculis per quos transiit ubique surculos quosdam distribuens. Vbi hic medium longitudinis tibia attigit, iterum in meriorem exteriorem sub dividitur. Interior quidem surculum juxta tibiae tali articulum distribuit, deinde cum musculorum tendinibus descendit, ac in pollicem, indicem ae medium digitum distribuitur. Sed exterior iuxta fabulam progreditur , ac ubi adligamentum pervenit, quod tibia os fibulamque alliae atramum educit, qui ligamentuin perforans in pedem excurrit, dispersus in musculos, qui pedis digitos extrorsum refleetunt. Caeterum exterior
minor ramin ortus ex divisione prima exterioris rami cruralis ad clatiorem
fibula appendicem abit, tum ad externam posteriorem tibiae partem , ubi plurimos spargens ramulos, ad externum malleolum proficiscitur, tandemque in pede desinit. s. C XX X. Arterias pes nanciscitur ab exteriore seu majore ramo ar- terrae iliaca Hic enim post propagincm cpigastricam iudendam doctam, e peritonaeo discedit, per inguina ad crus venae crurali socius abit,
truncumque arteria cruratu conliituit. Hic statim ubi peritonaeo excidit ab exteriore parte propaginem emittit, quam musculam crura lam exteriorem
vocant, quae deorsum propinata in musculos semotis os anteriore parte amplexantes propagatur. Ei e regione saepius paulo infra ducitur muscula cruratu interna , quae per tertium semur flectentiu in sivestricipitem in per eos, qui interiorem femoris regionem tenent usque ad genu plurimis ramis distribuitur, quorum extrema cum extremis iliacae interioris, quae per foramen ossium pubis ad crus descendit junguntur. Postea truncus cruralis ab inguine cum vena crurali descendit, xjuxta semotis ocitat
ili oti tur, ut ubi ad poplitem inter duo semoris capita posteriora, ubi foctitur articulus, consiliat. In co autem medio itinere, dum persemur descendit,
373쪽
scendit, propaginem educit,quae in plures surculos diremptaret musculos
in posteriore remoris regione sitos, una cum poplite vena excurrit, tamdemque per poplitem descendens inde arteria poplite appellatur 4requenti obole in suram digeritur. In poplite autem jam consistens, ut it que propaginem ad latera articuli genu educit, altius subinde demersam,
qua partim in articulo ipso, pariun in duos musculos alterocnemio. ram constituentes exhauriuntur, unde surais arteria dicuntur. Postquam in poplite cruralis truncus consistit, ab externo latere sobolem proseri, quae juxta fibulam descendit cla inter abducentem pedem, secundum tarsum flectentium musculos reconditur,in in reliquos anteriorem tibiae
partem occupantes, quousque carnei sunt,&secundum exterioren, malleolum contorqueri incipiunt, distribuitur. Paulo sub hoc dicto alia educitur ex posteriore trunci sede, quae usque ad commixtionein tendinum gasterocnemiorum descendit Alia deinde ex eadem posteriore trunci sede, sed sub secunda prodit, quae descendens digamentum transversum transens per pedis dorsum excurrit, in digitos abducentes musculos disti se Reliquum trunci per posteriora tibiae corsum fertur,4 circa malleolam
internum pedi surculum flere, qui pollicis musculum adies pedis dorsum perreptat. Ipse autem truncis inter tendines musculorum digitorum pedis latens in duos ramos dissecatur quorum inperior pollici duos; duos indici, unumque medio at exterior duos minimo, duosque huic proxima
digitis inferiori parte largitur. s. C X X X I. Nerri, qui per crura digeruntur, producuntur ex spiriali medulla a tribus inferioribus lumborum,& quatuor superioribus ossis sacri contagiis ac quatuor paria constituunt, quae ubi per communia vertebrarum foramina egressa sunt, quemadmodum in brachio ejus nervis ciunt, reti formem quendam plexum , illo tamen longe imajorem ei semant. Nec tamen aequali magnitudine omnes pedis nervi praediti sunt, sed rimus ac tertius tenuis cit, Mad femur tantum pertingit: secundu aliquanto crassior, ad tibiam perducitur: at quartus tres reliquos etiam junctos solus crassitie superat, Musque ad extremos digitorum apices d ducitur. Singulorum peculiaris historia haec est. Primus nerrina pedes deductiis ex clatiore plexus reti formis parte, qua tertius lumborum ne viis cum quarto coit, exoritur,& dehinc deorsum subicritonaeo ad semur sertur, ac externo lateri tendinis primi semur flectentis musculi incumbens, ac sobolem ibidem in anteriorem semotis cutem educens , usque ad genu articulum excurrit, ibique terminatur, irimo sectenti, ac secundo tertioque
374쪽
CONTRACTAE LIBER RIMus. 337 tertioque extendenti tibiam musculo surculos tribuit. Secundis ex eodem plexu pronascitur infra primum regione connexionis tertiae & quartae lumborum vertebrae. Hic cum vena S arteria crurali insemur per inguina descendit, quod ubi attigit, propaginem insignem a latere interno emittit, venae saphenae toto ductu, quo sub cute per interiora cruris ad magnum pedis digitum sertur, ab anteriore parte incumbens. Et aliis quoque mollissere, ut ipsa saphena hinc inde ramulos impertit. Terti sub secundo
ex plexu nascitur c regione commissurae quartae cla quintae vertebrae lumborum, ac supra iliacum internum delatus, pubis ossis foramen transit, ac duobus obturatoribus ac duobus penem erigentibus musculis propagines largitur Inde admodum praecedentium descendit cla in cutem lamoris interiora investientem nervulos digerit, reliqua pars in alto permanet, ac sui praecipua parte in secundum ac tertium tibiai sectentium musculorum absumitur. g. a X XII. Ortia nerria ex ossis sacri quatuor superiorum p rium anterioribus ramis unitis constituitur, unde reliquos omnes totius
corporis nervos magnitudine & robore supcrat. Hic per sinum in poste fore ossis coxendicis sede insculptum semoris posteriora subit protinus autem insignem propaginem ex posteriore sede exigit, quae sub primo semur extendentium sive glutaro magno aliquamdiu haeret, inde in cutim, natium Diemoris posteriora ad mediamusque longitudinem tegentem, dispergitur Inde alios surculos vicinis musculis tribuit. Inde truncin nerri inter musculos poste iorem semoris partem occupantes juxta os descendit, usque ad dimidium longitudinis ejusdem ramumque alium dii tribuit, carnosae illi moli, quae mediae circiter bicipitis musculi parti acinata est, e alii etiam surculi in cutem posteriorem femoris propagantur. Dehinculterius progreditur Muncus, ac ubi ad genu pervenit inter duo capita ossis semoris, ac utrinque ramulum primo pedem extendenti ac plantari musculo distribuit, in duos inaequales ramos dividitur, qui per tibiam Sc pedem soli excepta propagine ecundi saphenam comitante distribuuntur. Exteris ejus ramus gracilior est, tersus eam partem abit, qua fibula appendi superior cum tibia committitur, in itinere sobolem spargens, quae sub cute ad malleolum externum abit, interea plurimos surculos ad cutim digerens Ramus autem ipse inter musculos anteriorem tibia sedem occupantes transit, Gigamentum tibiae fibulaeque longum permeans, una cuin tendinibus musculorum digitos extendentium sub transverso lita
Haiuento abit in ad latera superioris digitorum sedis ramulos diffundit.
375쪽
338 VNIvERsAE MEDICINAE Interior vero ramus per posteriorem cruris sedem desertur, latens inter plantarem irimum oblique pedem moventium musculum, tum longos digitoruin flexores, junctusque postea cum ramo externi, qui ligamentum permeat, ad plantam pedis abit,in in utrumque inserius digitorum latus sobolem dispescit. 5. C X X XIII. Atque sic universam historiam humani corporis, Dei gratia, ad finem deduximus, in qua quod fuit historicum mutare non potuimus, sed id scribere necesse habuimus, quod reliqui scii pserunt.
In quo, ubi mihi res multis experientiis non fuit perspecta, ut maxime in mulculorum, vasorum speciali traditione, consulto etiam aliorum verbis,4 praecipue pigelii, quem autorem semper a primis hidii mei Medici
temporibus usus fueram, uti malui, Quam vel synonymis novis fucum fac re velitiam diversorum autorum lententias in re non satis mihi cognita sequens mihi Maliis imponere. Hoc ipsum semel monere volui, ut appareat, me non vel iniuste aliena mihi asscribendo, vel etiam dissimulando transsumpta voluisse mihi famam comparare. At quod causarum investigationem in partibus humani corporis attinet aulini dicere, multa hic inventum iri, quae quod sciam a nemine notata suerunt.
s. a X XI . Hic quoque sub finem adhuc subjicimus sequentes
quastiones. Primcit: Quare natura in vasorum per artus distributione elegerit m.gis locum, b articuli flectuntur, itam ubι extenduntur 2 tum quia ibi tutius consistunt, utpote magis a soris occurrentibus remota, tum quia ibi positi commode cum a ticulo flecti queunt, cum in adverso loco col locata, aut nimium in extentione corrugarentur, ii nempe secundum articuli flexuram longitudinem nacta essent, aut nimium in nexione tenderentur, si longitudinem sortita fuissent secundum extensionis articuli longi
s. XXXV. Secunda quaestio est, Qui β.ιt quod natura ita sibi dissona est in vasorum per artu distributione, cum alioquin sibi consonafleat se Facile intelligitur, quare hanc quaestionem proponamus, nempe quia plerique
Anatomici notant, vix in duobus ex astam convenientiam distributionis vasorum per artus reperiri, sed in his aliam, in aliis rursum aliam reperiri. Vnde merito quis ambigere potest, underi quare hoc accidat. At id di licite inventu est. An id dicemus, quod minuta natura non curat Anquod naturae in particulari hic non prae scripta est mensura, sed tantum incommuni, ac cum in ligni latitudine, quia intra eam tini naturae satistata potest.
376쪽
CONTRACTAE LIBs PRIMus. 3396 CXXXVI. Tertia quastio est Quare ille plexin relisernis in manibvio pedibus in nervorum distributione factrusit tinatio dubitandi est, quia in distributione nervorum ad partes tale quid non reperitur. Dicimus nos, quod id fiat ob copiosorem spirituum animalium collectionem, idque propterea, quoniam plurimis musculis tribui debuerunt. Atque ita circa oculorum nervos concursum nervorum opticorum eadem de causa
tactum esse supra ostendimus. Sed tamen, si quis etiam majoris roboris gratia illum reticularem plexum factum esse arbitretur, nolumus ei refragari.
s. ox X X VII. Vltima quoi est, Qua ratione Optime musculorumhsoria radi possit 8 Iudico duplici, vel respectu ossicii, vel respectu situs.
Priorem ordinem in prioribus secuti sumus, secuti hac in parte maxime doctissimum Spigelium, sed posterior in anatomia musculorum administranda convenientior videtur, utpote ex quo disci potest, ubi qui quo musculi inveniri possint. Quanquam plena musculorum notitia habcri nequeat, nisita terminatio Motatum eorundem percipiatur.
g. I DRaeter crassiorem corporis nostri nubstantiam, quam partium con- A mentium nomine supra explicavimus, etiam ad ejusdem constitutionem periectam pertinent humor alimentarius, spiritu influens, quorum
hic innato calido, seu insito spiritu respondet, ille autem humido radicali seu primogenio congruit. Quanquam vero hoc non pauci Medici negant, tamen a partibus nostris Hippocrat. l. 6. Epid. Aristot. l. 2. de pari. anim sunt, M'ue ratio ipsa, quod sine humore alimentario xspiritu nec consistere pomi corpus, neque etiam pellectum dici queat. s. II. Ita apparet, quid ad quaestionem illam dicendum sit, an humor adimentarius o spiritin influentes ni partes nostr corporu Nimirum affirmamus, limitatione illa supposita, quam A superius adduximus. Neque obstat hoc quod non permaneant ista, sed mutentur in nostro corpore , quoniam omnes aut saltem pleraeque partes in fluxu consistunt, atque ideo alimento indigent. Neque etiam hoc quod partibus aliis in alimoniam aut substantiam cedant, quoniam ob id alterius generis partes sunt quam illa quae his aluntur. Vt lic distinctio fieri possit in partes alentes, de partes alitas seu universalius, inter partes non ultima Muluinas. V a s. III.
377쪽
s o VNIvsas M DICINAE s. III. Sed his missis rem ipsam persequamur, atque primum de humore alimentario, dehinc ctiam de stiritu influente agamus. Licetinim inhoe conveniant, quod liquidae seu fluentes substantiae sunt, tamen pauca alia habent communia, de quibus universaliter tractari queat. Transimusi itur ad singulorum explicationem specialem. Itaque Per humorem alι-ntintarium hoc loco intelligimus liquorem quendam in humano corpore inventum, aptum ut inde partes nutriri queant. Ille ipse vel inchoatia , seu imperjectu nobis statuitur, ac, tu vocaturri vel consummatur, seu persec in ac sanguis dicitur. Vbi quaeri solet: Vtram non prater illos duos humores a lenistes in vin tanturo alii Aliqui affrinant, qui ctiam alios humores partibus in alimoniam cedere existimant, atquc huin litates quoque secundas isanguine seorsim numerant, sed tamen in posterioribus liquebit adaequa te divitionem praecedentem elle instituta in .
s. N. Cum ergo duplex sit humor alimentarivi, bivi nempe ac sanguis, de ille quidem imperfecim hic autem perfectin, ut adeo ille in hunc inutari debeat, antequam nutritioni aptus sit, naturam imitati ab ipso imis inchoamus, post de sanguet etiam acturi. Ne vero in dubio versemur, Dedintelligatur, id , de quo agimus, notamus , quod licet a quibusdam hyli
nomine veniat, quicquid ex cibis in ventriculo provenit nobis tamen speciatim ea voce denotetur, liquid albicansque substantia in ventricula coctione ex cibo potuque sacra, apta ut ex ea sangu conficiatur. Atque sic separamus subitantiam hanc ab excrementitia altera, quae itidem in ventriculo reperitur, atque in chylum non mutata est cui tamen chylus confusus cit Totum autem id aliqui cremorem vocant, sed alii cremorem dicunt chylum adhuc excrementitiae illi parti commistam, sicut separatum speciatim byllam appellant Iino sunt qui cremorem esse dicunt chylum impei sectum, seu inchoatum, at Iulum vocant chylosam substantiam persecte coctam, interim adhuc excremento primae coctionis per millam ac denique hymum, ehylum ab eadem partes unctum seu separatum. s. V. De nomine id sufficiat, quoad rem ipsam initio nobisculi sit usa se onerunt, ac ejusdem generatιο. In quibus materra primum omnium
consideranda est. Datur autem maserιa chylitum generationu, tum compositionis. Jateria generationis culi est alimentum extrinsecum, seu cibiuis potvi, sive seorsim in corpus acceptus, sive mutuo commillus. De hoc dicere multum non cit opus, cum postea, ubi de alimentis acturi sumus, haec sint exponenda. Id tamen hic non est praetermittendum, quod alimentum illud citrinsecum nobis vocatum aliquando non multum alteratum inci
378쪽
CONTRACTA LIBER PRIMtis. 3qIpiat in hylum mutari sed vero saepius alteratum, maxime vero alimentum crassum. Nam praetcrquam id saepius artificiali coquinaria praepara tione indiget, etiam amplius requirit, ut in ore a dentibus conteratur, salivae commisceatur, & calore oris alteretur. Vbi quaeritur An illa vera co
cli sic Etsi aliqui affrinant, ego non ausiura quidem illam veram cocti nein nominare, sed tamen omnino arbitrer praeviam quandam alterationem, aut inchoationem coctionis. Etenim alterationis istius principium calor adest, adest quoque patiens , nempe cibus comminutus commistus salivae, adest sufficiens mora, adsunt requisita nempe dentes comminuentes , ac non desunt indicia concoctionis tactae, nempe alius color, odor, sapor, imo Maliud temperanientum. Nam masticatus panis in ore aliana vim in medicina obtinet quain totis contritus saliva tantum permistus. g. H. e Materiam omposition chyli quod attinet, illa non uni Gmis, sed distorinis est. Quoniam enim ex chylo sanguis debet generari,
ex hoc omnes partes fieri necesse est, ut quaecunque sunt actit in sanguine, ac partibus, cadem sint virtute in chγlo. ac quidem materialiter. At si quid est in aliquo virtute materialiter, in eo est vel secundum potentiam trans mutationis, vel secundum potentiam coctionis seu segregationis xcoctionis, quandoquidem coctio congregatione homogeneorum segregatione heterogeneorum celebratur. Α quoniam sanguis partes sunt naturae compositae seu mistae, non potest in chylo este aliquid ratione nudaeis tentiae transmutationis implicis, sed ratione coctionis, seu separationis &congregationis, quoniam ex uno simplici nullo modo compositum aliquod onerari potest, sed tantum ex composito. Hinc sequitur, quod nec cnylus sit quid simplex, sed ex diversis substantiis conflatum.
s. VII. Posito jam oculum non se simplex corpur, sed compositum, porro quaeritur ex quibu chylia componaturi In qua quaestione non illud in dubium vocamus, utrum ex omnibus elementis primis hylus constet, cum ea compositionis ratio omnibus istis competat sed controversia ell, de elementis secundis, ex quibus ad modum compositionis ex primis compositiora corpora consurgere posse a peritis Physicis asseritur experientia comprobat. Sic ergo dicimus, immediate pudem duplicem, at mediate quadrnplicem substantiam mistam in chylo reperiri. Primo etenim respectu in chylo datur aliquid solvens se ii liquidum Maliquid solutum seu aliquid quod vim alimentorum in se recipit, Maliquid quod virtutem tribuit. Atque hoc non solum ex eo patet, quod cibo sotu opus est, ut inde chylus fiat, sed & ex eo, quod solvens illa substantia, serum nempe,
379쪽
postea sanguine maxima parte segregetur. Secundo deinde respectu, quoniam respondere debet chylus ei, quod ex eo fit, in partibus quadruplex substantia reperitur, nempe librosa, carnosa, adi posse spiritu sa, ut cap. 3. supra fuit indicatum, lis portionis sanguinis respondere debent, necullum est, ut his analogae quoque substantia in chylo repe
s. IX. Duplex tamen hihqrasti occurrit. Prima est an etiam pituita , bilis, melancholiso sanguinis in flecte vocati rudimenta in chyla inveniam tur ' Dicimus omnino quidem, sed tamen non eo modo, quo alia. Quoniam illa inveniuntur immediate modo naturalis compositionis, sed haec tantum mediate ratione particularis segregationis aut praeternaturalis alterationis in excrementorum productione. Nam proprie sanguini chylus subordinatur, at alia ex sanguine vel segregatione coctioneque naturali, vel mutatione praeternaturali iunt. Secunda est An ossis, carnis, membranarum 2 quarumcunque partium smilaritimis dissimilariam rudimenta in chylo etiam reperiantur ' Censeo omnino, sed generaliter, iron specialiter Hoecst, ea rationes, ut non quidem lingularum istarum partium pecnliares rationes secundum peculiaria rudimenta ibi inveniantur, sed tamen, ut omnium ratio in commi in reperiatur , ex qua diversimode in singulis partibus contracta, eo modo , quo post videbimus, in nutritione singulabum
s. IX. Post materiam chyli declaratam forma notio se exhibet, ubi initio statim dubitatur, Anchylus habeat aliquam propriamformam, seu Anchylus' aliquod em per se Ratio dubitandi inde sumitur, quia ex diversa materia chylus conflatur. Caeterum haec ratio non sussciens est , quoniam per quam multa ista corpora ex diversis corporibus aliis miliis consu gunt, Minista per se sunt, modo ad se invicem habeant rationem elementorum componentium. Extra vero eum casum, fiunt entia per accidens aut per extemam sociationem tantum, aut per confusionem, aut per est
rationem quoque quandam. Si quis vero quaerat , unde illa distinguantur, etsi id huius loci non est, obiter tamen haec do probabilia documenta Ergo, r. Quae fiunt a natura ordinari Mnaturaliter agente, sunt entia per se, at ab arte plerumque fiunt entia per accidens Ratio est quia natura ordinarie agens est causans per se , atque ideo tale quoque causatum, non solum ratione dependentia a sua causa, verum etiam ratione essentiae, quia illa causa est ens per se. Sed ars accidens est, Martifex compositum accia
dentale, adeoque saepe non attendit alentium per se productionem , sed quod
380쪽
CONTRACHAE LIBE R PRIMus. 3 3 quod ipsi maxime videtur scopo suo inservire. 2. Quae habent inena natur alem, ea sunt entia per se , at quae eum non habent , non sunt hujusmodi. Nam quoniam natura non deficit in necessariis, Mid in natura necessarium est, quod habet naturalem finem, patet evidenter, quod id quoque debeat esse naturale,atque per se ens, quod ad illum linem refertur. 3. Quaecunque ex diverso acta sequuntur rationem efficientis, ita ut ei potius, quam in teriae respondeant, videntur etiam entia per se elle. Quippe illa videntur sequi rationem emcientis per se. Atque haec omnia documenta si considerentur palam evadit, quod optime chylo quadrent. Ac priora quidem duo patent sed tertium inde constat, quod etiam ex diversis cibis tamen ejusdem essentiae chylus fiat, licet non semper iisdem qualitatibus sit praeditus. g. X. Deinde circa formam cui posset quaeri, qua illast ' Verum quoniam onanes aut iere omnes, cum anima rationalis , quibusdam excipiatur forma nobis ignotae sunt, chyli forma eandem sortem obtinet, hanc quaestionem praetermittimus, ad causam efficientem es modum generationis hyli accedimus. Et si vero haec commode circa doctrinam defunctionibus explicari possunt, tamen hic proponemus, ut doctrinam totam de chylo conjungamus. Ergo quidem, sic dicimus , quod causa es
ciens principalis byli sit antina vegetam instrumentalis calor tum cordis, tum ventriculi tum circumsitarum partium tum i vicibi modus deinde productio- nu per digestionem seu elixationem Mextractionem. Quoniam vero hic plurimae dissicultates occurrunt, eas speciatim excutiemus. XII. Prinia itaque quaestio est Ananimasit causa primaria coctionuλIn hac quaestione non cum illis nobis res est, qui animam vegetantem negant, sed qui eam admittunt, atque contra negantes, quaestionem a firmamus. Ouoniam enim tamdiu aliquid nutritur, quamdiu vivit, re tamdiu etiam chylum conscit, nisi in ventriculo vitae vigor jam incipiat deficere, probabile videtur, quod anima sit causa nutritionis xchylificationis ac quidem primaria, quoniam in corpore anima est primaria causa. Accedit quod nisi anima non contici chylum, neque sanguinem, neque partesct formet, adeoque vel non detur anima virtute vegetandi praedita, vel nullam habeat operationem , quorum primum contra hypothesin alterum
autem contra communem notionem animae ab omnibus approbatam.
Verum aiunt, Chylum fieri coctione, at coctionem requirere calorem qitidem, sed neutiquam animam. Quibus repono coctionem hanc ex quamcunque similem, utpote viventis gratia institutam, omnino requirere animam, cujus directione virtuteque calor debite coquat Et si vero quis