장음표시 사용
11쪽
Corollaria ex Divina institutione Primatus Monarchiel lactis historicis primaevae antiquitatis illustrata.
De Iure leges universales statuendi, & obedientia papae debita.
De Iure caussas majores ad se vocandi, in specie de caussis fidei, . . di Episcoporimi.
De Iure dispensandi in legibus universalibus, in specie Matrimonii impedimentis. i
De Iure Adpellationum ad Papam, non a Papa.
De Iure Logatos, eosque stabiles mittendi.
12쪽
Liber hie, quem oeulis eoram aspicis, manibusque tenes, benevole
Lectori duobus typo commissis conspectibus Coloniensi uno, alistero Monacensi anno abhine jam annuntiatus, nunc demum in lucem editur multorum votis, prout adhuc boni sunt animi, ardenter exoptatus, sed & quorumdam conatibus, quod Ostra aetate haud mirandum, iam graviter infestatus, multumque retardatus.
Ut nihil de systematico nexu totius dicam, qui satis perspicue omnibus apparet; argumenta singularum partium non quidem a me in. venta, attamen vel ex divinis sontibus tam manifesta sunt, vel ex histo. ricis factis tam notoria, ut absque gloriandi formidine nisi gloriatio in veritate, hoe est, in Deo si asserere palam non dubitem, inuincibilia; quod vero dixi, iterum iterumque dico, non esse mea, sed catholica. Cum singulae partes, partiumque divisones totidem sint veluti Dissertationes, quae pro se ipsis unum integrum constituere videantur; ea de Bossueto Dissertatio jam ante annum singulariter impressa , nune Parti secundae per modum Adpendicis scit noviter adjecta. Eruditorum litterae, quorum nomina orbi Catholico jam publicis monumentis prohata sunt, mihi contestantur B, quaestionem de Authore samos libri, Defem
Unicus, isque Nonaehus ad me rescripsit epistolam Deus tu scis, quanto meo Mure lectam l) contradictionibus. & schismaticis principiis, & sorte superbis
13쪽
l Defessio Deelarationis Gallicana non ita pridem Moguntiae ad tantae Sedis dedecus recusi, demum esse consectam usque adeo, ut detracta larva impostoris lacies apertum gerat Quesinellianae lactionis stigma. Sie nem. pe seculum nostrum XVIII, quod excurrimus, a posteritate sera, si qua adhuc superest, infamiam feret, & execrationem perpetuam. Non unus hodie salsarum mercium fabricator datur, qui Isidorus audiat; sed Bonnensium ex fabrica, aut scedere mille jam dicas prodiisse impostores Hedderichia nos. Lege, si placet, Colloquia INOMIadiensis Doctoris, Dus seldorpii edita an. 1789.
Propter rerum, quae hoc opere tractantur, summam gravitatem, materiarum Indicem satis curatum in fine imprimi feci, nec non & alterum Indicem graviorum errorum: IeViores enim, praecipue interpunctionum tute B. L. facili negotio corriges, atque Authoria absentiae, typique properantiae aliquid spero condonabio. .
14쪽
Opera Dei omni suo modo esse quam persectissima, quibus e gitari.
melius nihil possit, seu Optima, dubitare nos sane vel ipsa non siis nit notio, quam de Divinitate possumus nobis comparare. Hinc sapienter Lactantius scripsit η : DConsiderans conditionem rerum intelis seligo, nihil fieri aliter debuisse, ut non dicam potuisse, quia Deus positest omnia: sed necesse est, ut providentissima illa Majestas id eiseem it, quod erat melius, &rectius. Non dissentit a I actantio M. Amgustinus, cujus in eo libro, quem contra Adversarrum legis, S Prophet rum conscripsit, ea est sententia '' : Usque adeo desipiendum est, ut ἡhomo videat melius aliquid fieri debuisse, & hoc Deum vidisse non pu- istet aut putet vidisse, & credat facere noluisse aut voluisse quidem, issed minime potuisse Avertat hoc Deus a cordibus piorum l
Quam ob rem extra omnem controversam est, missum a Deo
Filium, aeque Deum, & Patri consubstantialem in sua, quam landavit Ecclesia sacri Regiminis sormam talem instituisse, quae sibi proposito finiquam optime conveniret, id est optimam. Una quidem vox omnium est, quotquot catholicam profitentur fidem, a Christo Petrum fuisse institutum ceu universi gregis sui Primatem, debitaque in hunc finem jurisdictione instructum, quidquid contra Fabronius obloquatur ab Ecclesia, eaque vel Germanica jam condemnatus ''' . Attamen, quod graviter dolendum, hae speciosa fidei prosessione, sine qua nemo catholicus esse potest, multi nostris, ah quantum excaecatis temporibus tam sibi illudunt, quam aliis. Quaelibet sacri hujus Primatus jura ita singillatim constringere, aut verius resecare nituntur, ut domum tota ejusdem jurisdictio inani tantum nomine relicto evanescat, & pereat. Malum paucis abhinc seculis ex Gallia ortum, quod non sine dedecore hujus Ecclesiae, alias meritissimae dici potest,
De opificio Dei cap. a. ' Lib. 4. cap. I 4. De flatu Ecelesta. I 763.
15쪽
test, anima, prout seri solet, plus aequo exaeerbath, I fiastiae libet.
tatis, quae aliud, idque gravius Onus imposuit, ultra, quam par erat, studiosis. Ibi contra antiquam Patrum sidem, ut crudite Dom. Petidi diei demonstravit '), supremi Pontificis rura una aliat amea consensu agnita primum fuerunt restricta, neSataque.
Pristinae fidelitatis laus Germaniae nostrae sere usque ad hujus secinli lapsum constitit: ab annis haud ita multia disceptari inter nos serio eae. um de Papae suprema authoritate, & infallibilitate. Cum nondum do dogmate iniseste definito lis esset; veteris fidei, sed & staternar c, titatis tenaces animi recentem tolerarunt non sine dolore quidem doctrinam adeo, ut jam plerique veritatem sibi notam, aliis Vero invisam prudenti, ut putabant, stentio apud se retinerenti At vero hae tolerantia more stio sie abusus est error, ut pristina illa fides jam aperta fronte falsivatis argueretur, imo & conviciis quasi ultramontana insipientia, vel mula iraus proscinderetur. Hine factum, ut impetu semel facto, ruptis jam antiquitatis repagulis temere in sanctissima, divinaque Sedis apostolicae jura involaretur, Gallia caute quidem pedem retrahente, sed ostensalam improvido erroris via.
Quod hodiernis diebus deplorandum maxime est, cum altissima Religionis divinae dogmata plerumque jam sermone Uernaculo tractentur. aecedente feeun nosti i libidine ad scribendum ex plurimorum otio nata; stribila toros nostri liand taro theologicarum rerum, imo & principiorum ieehethrorum oppido ignari sint, qui tantun aliqua .culaminime maim riae lectione sane haud satis decocta jam animantur ad calamum imperita licet manu arripiendum, quo gravissimos contra fidem christianam erroavo vel inscii per orbem spargunt. Inde enimvero nostra aetate juri dωolesiasti eo tam lethale vulnus infligi manifestum est, quod Atheologi pirutiqua snt, qui Leel ue sacerrima jura nihilominus audant censorio naso discutere. Siqui alii ex nostris Cisalpinis, ut nominari amant, & refodimatis Canon istis Theologiae operarii dedorint; hujus tamen aut despecta, aut saltem neglectu divini eloquii authoritatem ex oculis plerumque di
Traile theologique sur I'Auuiorite, di insallibilitae dea Papes. Ira .
16쪽
mittunt, instipee venerandae antiquitati documentastu parum aestimant. seu in alienum plane sensum pro more Advocatorum,.quod venale est hominum genus, detorquent, ampliorem sibi prie veteribus peritiam jubris vel ideo arrogantes, eo quod historica facta saniore, ut Wunt, rej si ad instabilis suae rationis, saepe pririudiciis, S sinistra assectione eaptae Tegulam, normamque exigant. Igitur legitima summi Pontificis iura diagnoscere, & aequa lance expendere Volenti necesse est ante omnia mi, mum serio ad ea attendere, quae diuiuae Scripturae eloquia de primata Petri nos douent. Hinc sit '
. Fundamenta e X di Vinis Scripturis.
Cum Domnus, & Redemtor una cum csiscipulistas in paries caesareae
Philippi venisset, illorum de se fidem quasi exploraturus, Perius autem eosdem in fide instruelitrus, quid de ipso homines sentirent interrogavit: Quem dicunt homines esse filium hominis p Illi quidem varias, quas audierant, retulerunt hominum opiniones, praedicantem sibi hominem christum, ceu missum a Deo Prophetam habentium: dicebant enim ala Joa em Baptistam, alii Eliam, item alii Ieremiam, aut unum Pr shetis. Hare hominum de Christo fides ut homine. Quam porro Apostoli de se fidem haberent, institit Christus ex ipss quaerere: Vos vero euem me isse diciιis p Prie reliquis inspiratus a Deo Petrus, quam hum no lumine agnoscere non poterat, divinitatem Ebristi. quippe qui um ua esset, & per naturam Dei Filius, professus est. Tu as Christus, Ha lius Dei inui. Hanc Petri consessionem adprobavit divinus Magister, pro, misso insuper in tantae fidei remunerationem adjuncto, Petrum Lograedificandae Ecclesiae, contra quam nullae diaboli Vires Oraevalereno, fumitamentum, eidemque regni caelorum clavos tradendas, ut quidquid P trus stiverit, aut ligaverit in terra, id in caelo quoque stilutum sit, imgatum . DBeatus e3, Simon Barjona, Α- - , α - νὰ - -
17쪽
ώvelavit tibi, sed Pater meus, qui in caelis est; & ego dieo tibi, quia
,,tu ea Petrus, & super hane Petram aedificabo Ecclesiam meam, &seportae inseri non praevalebunt adversus eam. Et tibi dabo claves reis segni caelorum, & quodcunque ligaveris super terram, erit ligatum.& in caelis, & quodcunque sol Ueris fit per terram, erit solutum & in cae..dis- . Matth. XUl. Verba Salvatoris tam magnifica non fuisse in verutum, & ananiter ad Petrum dicta fidelium quisque mihi necessario da. hit: imo quis istorum sensus sit verborum, notione sua tam simplicium,& energia tam potontium indagare superfluum forsitan, nisi necessitas
cogeret, videri posset: haud enim disquisitionem requirunt, sed attentionem.
Notum est hane veteribus praecipue in Oriente consuetudinem suisse, ut novum nomen hominibus inderent ex quodam singulari, ad memoriam conservando eventu. Hujus rei in Tri ipse Deus exempla instituit Abram, . ct Jacob nomina in Abraham , & istaei immutando, quorum illud Patrem magnae multitudinis , hoc vero potentem erga Deum significabat, non vano utique & inani signo, sed vere, & realiter essicaci. Cum igitur Dei Filius Simoni, Ionae filio nomen immutat,& vocari Kepham, seu Petram jubet, rationem quoque indicans, eo quod supra hanc Petram aedificaturus sit Ecclesiam suam, supra hane Pe tram, ut ait, non supra quamcunque, quae alia forsitan esse posthi, petram: quis est' inter fideles, qui adversus Dei Filium blasphemare, eumque vaniloquii, quin & deceptionis arguere audeat, quasi magna prinmissione, nominisque immutatione nihil singulare Petro dare voluisset ille, cujus verbum omnipotens est, & quod sonat, essicit γ Petrus Eoeleste fundamentum, hoc immutabile Dei effatum Est, quod non praeteribit, etsi coelum & terra praetereant. Sensus hic verborum Christi litteratis est,' & plane naturalis, atque cum necesse sit ad mentem Ss. Patrum divinas interpretari scripturas unanimis omnium omnino, ne unico quidem contrario, Ecclesiae Patrum, vel ipso adeo fatente Fe-hronio, non obscure indicari aliquid praecipuum in Petro prae reliquis Apost lis '). Possem inter Graecos Origenem appellare, Athanalium, Gregorium Naziancenum, Epiphanium, Chrysoliomum, Cyrillum, Theophi. Iactum, aliosque: inter Latinos Tertullianum, CSprianum, Hilarium,
18쪽
Hyeronimum, sed unum audiamus minc Augustinum de Petro stri. hentem η . Solus inter Apostolos meruit audire: . Amen dico tibi, isqvla tu es Petrus: dignus certe, qui aedificandia in domo Dei popu. Alis esset lapis ad fundamentum.
quod itaquo Christus tam aperte dixit, non negavit Augustinus,
dum ali hi quodammodo diversiam, haud tamen contrariam textui S. Matisthaei dedit explanationem, asserens in Petro toti Ecelesiae datas fuisse clavos, ut ostenderet, eas non cum Petro cessasse, sed in Ecclesia rea mansime. Quod verum est: non enim pro Petri persona, sed pro totius Ecclesiae hono promissae, ac datae sunt claves regni caelorum. Enimvero quod capitis est, cum id cum reliquo corpore unum constituat, hoc totius corporis esse, utique per communicationem intelligitur. Esto autem istud toti corpori commune utilitatis tinuo, non potestatis exercitio, quae in capite residet. Ita e. g. Visio toti corpori per influxum prodest, etsi a solo capite ope oculorum exerceri possit. Idem de mora
Ii quoque corpore.sentiendum, e. g. de persecto Statu politico, in quo suprema jus dicendi potestas ita invenitur, ut ad solum quidem Principem usus hujus potestatis, ad totam vero societatem ejusdem utilitas perti peM. Hoc utroque sensu cum S. Matthaei textus explicari merito possid, aut de sola Petro, ut capite, aut de tota Ecclesia, ut ex capite participante; prout e re visum fuerit, lectori liberam electionem cum S. Augustino velim relictam: etsi enim quoad concipiendi modum diversitas sit; una est tamen in rei veritate sententia effato christi innixa, soli Petro pro totius Ecclesiae hono administrandas coelestis regni claves fuisse promissas: Tibi dabo clavra regni calarum. ii.
Cum s. Cyprianum quoque mihi opponas, ita loquentem τHoc erant F ceteri Apostoli, quod fuit Petrus, pari consertio praediti tahonoris, S potesatis; eumdem S. cyprianum juvat audire fidem catholiacam ita profitentem Petrus, quem primum Domimus elegit, Ssuper quem aedificavit Ecelesiam suam. Non ergo mihi, sed sibimet ipsi S. P. trem opponis. Credas, si velis, Patrem hunc secum pugnare, mihi non
19쪽
persuadehis, nee quidquam hae, si qua solet, Nintradictione adversut
Ecclesiae universalis doctrinam evinces. Cyprianum autem facile secum, uti & meeum reconciliare mihi videor 2sserendo, omnes Apostolos in munere Evangelium praedicandi cum Virtute divina miratulorum, seu in ipso Apostolotu, & missionis suae consortio aliquo modo pares suisse, secus vero in regimine sacro, sive Hierarchia divinitus instituta, in qua primum lotum, ceu omnium Princeps, prae reliquis Apost biis latus P, trus cum suprema clavium potestate accepit. Et hoe quidem ad men tem S. Cypriani, qui totus in eo est, ut doceat, ad unitatem in Eccle sta se trindlim a Christo tinum caput fuisse institutum. Tolle caput, usOmnes Eecie sire Praelatos potestate regiminis aequales saetas, & eum Fe broniti unitatem sustulisti.
Ad divinam vero Scripturam ut redeamus; quid sibi velint elaves eoelorum soli Petro promissae, amplius discutiendum est. Supreamam regiminis potestatem per claves indigitari sat omnibus hodiedum honstat, quae ipsa jam consuetudo Iudaeorum fuit. Multa congerie t eorum ex judaleis libris Litsood ostendit' , verba ista soloere vel Darem Hebrieorum lingua signis casse permittere, vel prohibere, id est, au thoritate sua aliquid licitum, vel illicitum declarare. Suprema Filii Dei potestas ita in Apocalypsi describitur Qui habet tiavem David, qui sperit, N nemo elaudit; claudit, X nemo aperit. Eam dem, sed tamen proratione ministeriali, potestatem in Ecclesiam ibam Christus Petro polli
cetur: Tibi dabo claves regni caelorum. Tu portabis claves Ecclesiae meae. ti aperies, aut elaudes pro Authoritatis tuae eminentia, nulli hominum rationem redditurus, nisi mihi Domino tuo, & Iudici. Tu Curator, &Praesectus regni mei esto, tu Vicarius meus. Hoc,rae nititur Petro, ejusque Suecesibribus inditus a majoribus nostris honoris titulus: Vicarius
G Issi, & Evom =um Princeps. g. 6. Nee lupremam tantum, sed & illimitatam in terris jurisdictionem Clisistiti Pes o pollicitus est. MQuodcunque ligaveris super terram, erit nil attum k in caelis; sic quodcunque solveris super terram, erit Blutum se&wccolis. Quodcunque dixit, nihil rei excipienda, in terra, qua late
20쪽
patet, nniversa nullum excipiendo locum. Quidquid igitur rei. 2 uri, vis terrarum Petrus aut solverit, aut ligaverit, jure suo potest . illimi tota iurisdictione potest, s ne cujuscunque Apostoli injuria, aut praejudicio potest: nullum enim Λpostolis est jus datum, quod Petro sit negatum. immo quod Petro non si singulariter, & absque ulla limitatione cumciis sum: quodcunque ligaveris, quodcunque solveris.
Nee est, quod dicas, si omnia λli Petro sunt eommissa. ergo frustra reliquis Apostolis jurisdictio, di quidem aeque a Christo data est.
Facile enim per te ipsum, si Velis, perspicies, in regno bene ordinato supremam, eamque illimitatam Omnia regendi potestatem penes Principem xeipublicae esse, haud tamen humasam omnia per se praestandi νοsibilitatem: haec utique in homine non datur, sed illa tamen in Principe. Opo tet staque praeter si premum Principem, cui plenitudo potestatis commis,sa est, & alios dari judices, priepostosque, illi tamen uni sub ordinatos. qui singulas, inter sa divisas regiminis partes teneant ad bonum univerbregimen, ceu ad unitatis suae centrum cosimantes. Ita sane regnum suum spirituale Christus in terra pro hominibus instituere voluit, modo, qui ipsis conveniret, optimo, ut uno omnium supremo Capite cum plenitudine potestatis constituto regimen singularum partium, etsi plures intervectores divisum ad nniversi tamen utilitatem conspiraret. Atque hoc ipsum est, quod S. Cyprianus scripsit: Episcopatus unus es, cujus a Dagulis in solidum pars tenetur. Certe a singulis Episcopis pars xenetur propterea, quod suum quisque gregem singularem rogat; in solidum vero, seu iuunum totum, eo quod Episcopi legem habeant Ecciosae unitatem servandi sui, uno supremo Capite. quod univer chrjstianorum corpori praeea. Ergo unus est Episcopatus in toto consideratus, uuus totius Episcopus. sed & partium dantur Episcopi, attamen cum illo uno quasi membra cum capite, quasi radii cum solo, quasi rivuli cum lante, quasi muri cum sumdamento insieparabiliter juncti. Tu es Petrus, supra hanc Petram ad caboracissam meam
Sane eum Apostoli orbem universum inter se partirentur praediratione sua convertendum, nisi omnes sub uno supremo capite, Petroiuissent dependentiae vinculo coriunere, etsi eamdem ubique fidem pr-