Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

21쪽

dieassent; ex diversis tamen reg onibus, quae cuique in suam partem ces.strant, unam haud collegissent Ecclesiam, sed singuli singulas se se inter

nullo societatis, sed tantum caritatis vinculo ad tempus, donec caritas restigesceret, conjunctas, quippe quarum capita nullam habuissent a se mutuo dependentiam, e. g. Bartholomaeo erga Philippum nulla utique jurisdictione regiminis praedito, Id vero neutiquam sapientissimo Christi consilio erat conveniens, qui in hanc terram advenerat, ut ex multis populis unum sibi regnum, perpetuo duraturum, constitueret; hinc unum elegit post suum inde discessiim loco sui Vicarium, scilicet Petrum summa rerum eidem commissa: Tibi dabo claues regni caelorum.

Εrunt sors tan, qui s. 7 offendantur paritate supremi In regno Principis, aliorumque Rectorum, eidem tamen subditorum, quasi sicut hi non nisi Principis vices gerunt, ita Apostoli tantummodo Petri, non vero ipsus Christi Uicarii fuissent. Quodsi hanc similitudinem non equidem persectam indigne serant; certe haud in me, sed in Christium

ipsum indignatio recidat necesse est, qui supremam, eamque plenillimam, quippe illimitatam regiminis potestatem apertis adeo verbis, atque ene gicis Petro promisit, Tibi dabo claves regni caelorum, quodcunque ligaveris, aut solveris in terra, erit S in caelo ligatum, aut solutum. Quidquid ligaveris, ergo S in tuis, si opus fuerit, Coapostolis; in terra, ergo & in locis aliorum Apostolorum praedicatione conversis, eorumque curae immediate subditis. Hanc universalis jurisdictionis plenitudinem in Petro tu sorte potestatem dices mediatam, & extraordinariam P Si de prudenti oeconomia usus id intelligas, manus tibi meas do; s de ure vero, Christo contra. dicis, qui Petro, ceu universali sui Uitario, hanc potestatem proprio ore contulit, hinc sane ordinariam, & immediatam. Episcopus imprudentor sua uteretur, vel potius abuteretur jurisdictione, si Parochis

insuperhabitis pleraque, & more solito per se ipsum ordinaret; potestas tamen jurisdictionis quoad singulas Parochias ordinaria, & immediata in Episcopo residet, quam etiam jure exercere potest gravi ratione id exigente. Hinc certos casus, aut certas personas, e. g. MOniales merito

Episcopus suis in Parochiis reservat. Adplicationem penes te ipsum aequa lance pondera, mi optime Lectori Ceterum ex illa supremi Principis paritate nondum sequitur, quod ad invio iam conflandam quidam

extrahunt: non enim sicut mundi Principes propris Nomine, ita Petrus in Diqitigod by Coos

22쪽

m sin Leelesia principatum tenet, sed & ille, & ceteri Apostoli sunt Christi,

qui proprie Princeps est, Vicarii, hoc tamen discrimine, ut Principi. Ui. eario, id est Petro, subditi sint reliqui omnes Apostoli. Uin tibi rem denuo exemplo illustrari Τ Quilibet inserioris ordinis curatus sacerdos jurisdictione divina est Christi Uicarius ad suam plebem, nihilominus juris.

dactioni superions Uicarii, qualis Episcopus est, subjectus. f. Ita

Nonne vero eamdem, quam Petro promissam legimus Matth. XUI potestatis plenitudinem, clavesque caelorum Christus omnibus dedit Apostolis Matth. XVIII. se Amen dico vobis, quaecunque alligaveritis super, terram, erunt ligata & in coelo, & quaecunque solveritis super terram, Merunt soluta & in coelo Nonne & reliquos Apostolos S. Paulus vocat Bandamenta Ecclesiae Ephes II. se Superaedificati super fundamentum Apo--stolorum, & Prophetarum ipso summo angulari lapide Christo Iesu si Nonne in Actis Apostolorum XX. scriptum est: is spiritus sanctus posuitis Episcopos regere Ecclesiam Dei f. Ηaee quidem, & smilia contra s. Petri primatum, sed & eontra

ipsius Christi clarissimum effatum a viris A catholicis opponi satis omnibus notum est. Res mira Uero, & dolenda merito videtur, si simile quid ex ore Catholicorum resonat, queis Papae primatus in universum orbem

eum jurisdictionis plenitudine a Christo institutus sanctissimum dogma, in Conciliis Lateranensi IU, & Florentino jam definitum, fide divina credendum esse debet. Itane vero, qui Catholicos se dicunt, Dei Filium inanis eloquii, quin & falsi arguere non verentur, ut dum magno apparatu, ct nominis immutatione singulare privilegium soli Petro promiserit, idem postea dans reliquis Apostolis, revera nihil Angulare Petro dederit Consilia Dei absque paenitentia sunt: Si coelum & terra praetereant, ut M. Bossuetus dixit, verbum Domini ad Petrum non praeteribit inane. Dieant ergo illi, ubinam Christus Andreae, aut Jacobo, aut Ioanni, aut cuicunque Apostolorum in singulari, aeque illimitatam dederit, sicut Petro promisit, regiminis potestatem Τ Cuinam ex Apostolis praeter seiuni Petrum concreditae sunt claves regni caelorum 8 Ligandi, solvendive pote. stas Apostolis data, inquies . est ipsa jam clavium potestas. Eni quanto tibi ex landamento id negem: per illam clavium Matth. XVI supremam re-B giminis

23쪽

giminis potestatem denotari jam supra g. s ostensum a me est . Christum

vero Matth. X UllI Apostolis non illam supremi regiminis, sed aliam facera Diti potvstatem omnia peccata remittendi, aut retinendi promisisse vel ex ipso contextu colligitur, ubi expresse de peccatis commissis, & apud Deum solvendis, ligandisve sermo est. Hoc suo promisso Christus stetit, dum Joan. XX sacerdotalem ordinis potestatem pro foro interno peccata rao mittendi, & retinendi Apostolis contulit. Solvere, & ligare omnia peccata posse communis est ergo sacerdotii potestas, vi ordinis omnibusqtiam secundi gradus sacerdotibus competens, qui hac in re Apostolorum Succellares sunt, & in hoc sacro tribunali Christi Uicarii. Hujus ta. men potestatis usum in regno Christi haud esse illimitatum, sed a superio. re c. g. Episcopo in Presbyteris restringi polle, aut ampliari catholicorum nemo inficias iverit. Nisi hac responsione contentus sis, dicas mihi, obissecro, ubinam promissuin suum Matth. XVIII praeterquam Joau. XXChristus impleverit y

Si vero nihilominus obscuri textus aliam praeoptes explicationem, eamque de regiminis potestate; neque me etiam invitum haberis. Memineris tantum non singulis Apostolis, sed omnibus a Christo promissam misse quaecumque ligandi, aut solvendi potestatem. Apostolis, immo toti Ε Iesae in corpore id promittitur, utique a suo est pite non disjuncto; igitur in promissione Apostolis data haudquaquam excluditur, sed enimvero includitur Petrus, neque disjunctim a Petro Apostolis, sed tantum ccretinctim cum Petro Apostolis convenire promissio potest. Sensus est, illimitatam regiminis spiritualis potestatem in Ecclesia residere, si-eut si tibi diemem, in persecto Statu politico illi dari regendi potestatem. Quid inde an quia in toto statu prema potestas; hinc minus in solo Principe, ceu corporis politici capite supremae potestatis exercendae jus reficiet 8 an potestas totius politici status illi capitis pote. stati opponitur Τ an non in hac potius illa collecta invenitur, & ab hae in alia quoque membra, quasi in ramos dilatatur' Ita sanet quaecum. que solvendi, & ligandi potestas in corpore Pastorum cum suo capite conjunctorum inest; hoc tamen neutiquam Oh stat, quo minus in capito solo omnis ecclesiasticae potestatis plenitudo resideat, in alios, prout e re fuerit, communicanda, id quod divinus Institutor Christus apertissimis verbis Petro promisit: Tibi dati claves regni caelorum, quodcunque ligaππου,

24쪽

Ir quodcunque solveris supere terram, eris ligatum, solutumve in erio. Qui Pa. trum quorumdam Voce mutuata LX illo textu: Quacunque ligaueritis. quamnque solveruis, dicunt omnibua Apostolis regni caelorum claves suis. se datas; noverint sibi integrum ex SS. Patribus sensum esse prose. rendum, addendumque clavea suisse ceteris per Petrum communicandas, hoe est, regiminis potestatem in Apostolis saltem ab illa Petri fuisse de. pendentem. Ita Optatus Mileuitanus ' : MBOno unitatis B. Petrus &-praeferri omnibus Apostolis meruit, & claves regni caelorum commm icandas ceteris solus accepit. Eadem quoquo responsio ad alterum textum I. Io quadraret, si tamen ibi ratione regiminis, & non potiua doctrinae Apostoli, quemadmodum & Prophetae fundamentum Ecclesiae vocarentur.

Quod vero ad tertium jam spectat textum, 'feoos eqse positos

ad regendam Dei Ecclesiam; nihil plane frequentius, quam haec vetus canistilena in ore hodiernorum ex Febronii schola hominum resonat; eadems quidem chorda plerique oberrant. Hic ipse locus vero insigne testumonium est contra atheologos plerosque, prout nostra aetas fert, Imrisconsultos, quantum inscitia sua abripiantur; adeo ut proprio se se gladio incauti confodiant: non enim, nisi solum nomen Episcoporum est, quod cauta suae possit patrocinari, sensus Uero ipse allegati textus Act.XX. quam maxime potestatis episcopalis, prout hodie extenditur, amplitudini adversatur. Res quippe comperta est, quod primis Apostolorum tomis

poribus appellatio Epistopi, sicut & Presbγteri omnibus seu primi, seu

secundi ordinis sacerdotibus communis suerit, ita, ut vel nota critica erudito sit Balaagio', documentum apostolica aetate recentius esse,

si in eo jam non promiscue, sed cum discrimine ad nostrum sensum n mina illa Episcopus, ct Presb ter occurrunt. Hinc S. Paulus, ubi Episco. porum ossicia describit I. Timoth. t II, & Tit. I, aut ubi salutem Episopis dicit, ut Philippensibus I. eosdem nulli bi a Presbyteris distinguit, sed tantum a Diaconis. Insuper autem id allegato ex loco eo clarius eluiscet, quod iidem, qui nunc v. 28 Episcopi, & Ecclesiae Reflores dicuntur, supra v. I7 Presbyteri, id est, Majores natu Ecclesiae vocantur. Certe Ecclesiam regere cujuslibet sacerdotis est, qui hodiedum in ipsa

ordinatione sua praee se iubetur. Quid ergo Presbyter, ut gregem libi

25쪽

commissum regeret, divina jurisdictione praeditus ah Episeopo non dmpendeat, ejusdem mandatis, prout Visum suerit, refragari queat, ordianariam, & immediatam, seu si fas est, invidiosa hac voce uti, concurreno tem potestatem suo Superiori, hoc est, Episcopo, in oviculas sibi demandatas abneget Vae Episcopis, si clamore nostrorum Reformatorum excitati Presbyteri ad vindicanda sua jura divinitus concessa, & anti

quitus habita injuste quidem id fieret θ evigilarenti Jam nihil illis pin

testatis propriae praeter solam ordinationem, nihil autem jurisdictionis Propriae forsitan remaneret, & hoc quidem ex primaevis Juribus: Quid facit excepta ordinatione Di copus, quod Prasuter non faciat p quaerit S. Hieronymus. Sane quisquis in antiquitate ecclesiastica totus non est peregrinus, facile animadvertat, si compilatis veterum testimoniis in pristi,na sua jura restitui contra Episcopos Presbyteri postularent, scut hodie contra summum Pontificem quorumdam Episcoporum advocati clamitant, ut nihil de Archiepiseopis dicam, qui aliunde di vinae institutionis non sunt, sed tantum ab hominum voluntate suam habent existentiam multo pejorem causam Episcoporum sore, quam nunc Papae causa undique ansurgentibus adversariis esse videatur. Discant ergo intempestivi nostro. rum Episcoporum contra Pontificia jura advocati cautius ad prisci aevi

jura provocare, & in specie ab illo textu Act. XX, quo tam frequenter abutuntur, sibi cavere, Episcopos esse positos, ut.regerent Ecclesiam Dei: quippe quo textu, nisi salvis superioris ledis juribus, & quoad partem regiminis suae curae commissam explicetur, Episcopi sua superioritate erga Presbyteros exciderent ' . AEqua lance ponderantor sicut

Presbyterorum jura, & Episcoporum; ita quoque Episcoporum, & Ω-

premi Pontificis. Filii hominum juste judicatel

In originali graeco textu non tantum Vox regere, sed magis propria pasere ποιμανειν legitur. Impleri scripturam OPortet. Ego autem experientiam te. stem invoco, quinam sint christianae plebis Pastores, certe a Deo ad hoc positi , qui verbo tum privato, tum Publico, in renus arduis consilio, in aliuisetis solatio, in periculis animae subsidio, in ipsa demum morte amentia. &ordinaria Sacramentorum ministratione singuli quidem oves Christi singulares. iniversim autem gregem universu Pascunt; an potius primi ordinis Sacerdores sunt, an seeundi 2 Cette inquam , a Deo positi sunt, qui etiamnuin hodie populum Dei non sine propriae vitae cliscrim me pastendi osticium exercent. In his ergo S. Scriptura hodiedim .singulas quodam modo impletur: his, id est. Pre hyteris aeque, ae Episeopis S. Petru scripsit: Pascite, seu regite, qui in vorias, gregem Dei. I. Pet. V. o. -

26쪽

Ιneassam aliqui praetendunt nullam Presbyteris iurisdictionem emternam competere, nec proinde illos Episcopis, sicut hos Papae opponere se posse. Facile enim erit Presbyteris, si volupe fuerit, hujus asserti salsitatem vel ex antiqua praxi, vel ex ipsis divinis Scripturis ostendere. Unde enim Episcopi suam, quam habent externam jurisdiis Elionem, clarius ex SS. Litteris probabunt, quam ex memorato textu Episcopos eo positoris ut regerent Dei Ecessam p Atqui cum certum sit ex Scripturis Presbyteros quoque Episcoporum nomine designari; vel hoc

fortissimo argumento adversus Episcopos illi roborabuntur, externum ris,gimen, quo ab initio gaudebant adeo, ut etiam excommunicare possent,

ct in conciliis decidere, sibi revindicaturi. Vide doctiss. Selvaggium ' . Utquid vero ad extrema deviandum, media via, in qua veritas, & pax ambulant, seque mutuo Osculantur, relicta Τ Ita enimverol Spiscopi, nec non & Presbyteri a Spiritu sancto positi sunt, ut regerent Ecclesiam Dei, sed ordine suo s sicut in corpore bene ordinato, quale Corpus Christi mysticum, seu Eccilesia est, diversa membra diversis praesunt ossiciis, sed omnia tamen ab uno, eoque supremo Capite dependentia. presbyteri in portionem assignati sibi gregjs regimen tenent, subordinatum tamen suo Superiori, id est Episcopo, cui & ipsi obedire tenentur, a quo ipsin rum etiam potestas. etsi juris divini sit, nec fixis a Christo limitibus ei cum scripta, quoad animale exercitium vel restringi, vel ampliari, vel etiam concurrenter adjuvari, emendarive, atque suspendi potest, prout aut utilitas exigit, aut necessitas. Et haec quidem eadem justa propo iione dicta sint Episcopis, qui & ipsi clavibus Petri, ceu supremi Capitis,& universalis in terra Christi Vicarii subjecti sunt. Ita Ecclesia tam in gregariis militibus suis, quam in ipsis Ducibus sub uno supremo Imperante bene ordinata est acies. Sicut in exercitu generatim Ducibus suprema imperandi potestas est, singillatim autem uni omnium Principi; ita omnibus Apostolis generatim data est Ecclesiam regendi illimitata potestas, quidquid ligaveritis, quidquid solveritis, ligatum sit, solutumve: singulariter vero soli Petro, omnium Apostolorum Principi, cui dictum est: Ouidis' quid tu ligaveris, aut folveris, ligarum fit, aut solutum. Itaque in omnibus Apostolis illimitata potestas sacra est, sed non in singulis, praeterquam in solo Petro. Quodsi Petrum excipias, truncatum corpus Ecclesia est absque capite, cui si membra resistant, schisma faciunt, ordinem a Chri-

27쪽

sto institutum turbant, & a capite se separando in proprium ruunt exi. tium. De membris quibusdam id dico, quae capiti repugnanῆ: numquam enim in omnibus, seu toto in corpore id continget ex divina promissio. ne, quae Ecclesiam inseparabiliter suo sundamento, quod Petrus est, conjunctam usque ad finem mundi stabilem conservabit. Tu es Petrus, Ssuper hanc Petram aedificabo Ecclesiam meam, S portae inferi mn praevalebatie adsersus eam. En manifestam, & insallibilem verae Ecclesiae notam pro

perturbato schismatis tempore i merum es Irim corpus, quod cum capite Petro conjunctum.

f. IS. - Falsum autem insuper est illud inter seculi nostri canon istas sat commune praeiudicium, Episcopos nullo cum discrimine, sed eadem potestatis amplitudine Apostolorum esse Successores. Haud ita sane Episcopi quidem generatim in Apostolici Corporis jura perpetuo duratura subintrarunt, non tamen singuli in jura singulorum. Hanc a Christo potestatem Apostoli singillatim acceperunt, ut cuilibet sua jurisdictio per orbem extenderetur uniuersum, id quod pro temporis illius circumstantiis necessarium fuerat mundo nondum ad fidem Christi converso, sed primum per paucos homines convertendo. Uerum haec apostolicae Missionis pro toto orbe illimitata potestas in Ecclesiarum particularium, ubi semel erectae erant, Rectores, seu Episcopos ab Apostolis constitutos jam tunc transfusa non suit: Apostoli enim cum assignata gregis portione, sicque constricta iam regiminis potestate Episcopos instituerunt, uti S. Paulis suum discipulum Titum Cretae reliquit, Tit. I. Etiam Apocal. I. legimus in septem Ecclesias Asiam fuisse divisam, & septem Episcopis , seu Angelis suum cuique candelabrum concreditum. Nequo quoad subjecta tantum, Verum etiam quoad objecta ab Apostolis restricta suit particularium Pastorum, quos instituerant, potestas. sic apud Corinthios disciplinam ordinare sibi ipsi Paulus reserUaverat: Cetera, cum venero, disponam, I. Cor. XI. Hinc salso laborant praejudicio, qui, ut illam Apostolorum, ita hanc Episcoporum jurisdictionem aeque ij limitatam esse sibi persuadent. Sua cuique Episcopo jurisdictionis portio primitus aut ab Apostolo quodam , aut prout nunc sunt Episcopi, a Petri Vi. cario, id est, Romano Pontifice fuit concessa. Illa igitur apostolicae Missionis amplissima, atque illimitata jurisdictio neutiquam in Episcopos nostros transiit, quippe cum nulli jam illorum sint in Apostolatu lucceino.

28쪽

tes. solius jam nune apostolica: scdis h e praerogativa est, ut cum e . dem potestatis plenitudine Petrus adbuc in suo Uicario , seu Succo retoti christiano orbi praesideat. Tu es Petrus, S super hanc Petram aedi cabo Ecclesiam ineam, of tibi dabo claves regni coelorum. ι, Non eontemnenda est, etsi haud ita evidens sit, s. Matthaei eap. XVII narratio de didrachmate, quod Christus pro se tantum, lupro Petro solvit, quo facto privilegium Petri prae reliquis Apostolis pra, signasse videtur. Dignum est, ut in hunc locum S. Joannis Chrysost mi expositionem audiamus D: se Humanum quidpiam passi discipuli sunt, sequod & Evangelista significat, dicens: In illa hora, quando plus, quam ceteros omnes illum Petrum Christus honoraret. --Hinc pudore,,affecti animi sui commotionem confessi sunt, neque aperte dicunt, curseritrum nobis praetulistit Num ille major nobis est Non audebant ,, enim; sed indefinite interrogant: Quis major est Nam cum tres ubliderunt praeferri ceteris, nihil simile passi sunt: eum autem unus tanturnishonorem tulit, tunc dolore sunt affecti. Anima evertebant igitul

Apostoli magnum Petro honorem a Domino suisse delatum, cum pro se,& solo Petro didrachma solvi julserit, quasi jam appropinquante regno suo Petrum sui Uicarium designare voluisset. Hinc sine limitatione dici non potest, omnes Apostolos pari honore cum Petro fuisse a Christo h

- g. II iii Aliud insgne promissum prae reliquis Apostolis Petro, & quidem,

ut cum schola loquar, exclusiue, seu soli datum habetur Luc. XXII. orta enim contentione inter Apostolos, quis eorum videretur esse major, optimus Salvator dominandi superbam ambitionem, quae in illis erat, pro sua manu suetudine redarguens, non sic eos, uti mundi Principes, fastu scilicet externo, & cum tyrannide in regro suo dominaturos docuit, sed cum

humilitate, & heneficentia, qua major debeat minori inservire, sui ipsius exemplo proposito, utpote qui illis ad mensam recumbentibus ministra. verit. Etsi itaque sestuosum illum dominatum cum inani pompa, & tyrannidis horrore conjunctum Christus in tuis discipulis reprobaverit; haud tamen omnem vel inter ipsos discipulos dominatum abltulit, sed potius

. . . . . in

Humil. 58. in Matth.

29쪽

insinuando confirmavit illi, qui ceteris dominaretur, humilem, &miatem potestatis usum exemplo suo commendans: Qiιi major es in vobis,fat secus minor. Porro Christus omnibus Apostolis propter fidelitatem in tentationibus sibi. praestitam in regno suo, quod disposuerat, primas sedes promisit unacum judicandi alios potestate: Sedebitis super thronos judicantes duodecim tribus Urael. p videns autem diaboli conatus, & vehementiam persecutionum, quiris vexandi essent Apostoli, ad unum Petrum conversus, quem iterato nomine ad majorem sermonis energiam compellat, quasi in hunc.tinum totius suae erga omnes sollicitudinis onus enfundens ait: Simoni ecce Saιanas expetivis vos, ut eribraret sicut triticum. Ita eum Apostolis omnibus. quas a daemone experturi essent, tentationcs praedixisset; illorum tamen insuperabilem stabilitatem in Petro sum dandam pollicitus est divinus Magister, sermonem cum Petro, veluti tintum cum eo negotium perficiens: Ego autem rogavi pro te, ut non desciat

siris tua. Haee Petri fides a Christo stabilita, quae poli lapsum suum numquam amplius desectura esset, ceu quaedam petra est, qua ceterorum omnium Apostolorum fides firma teneretur: Et tu aliquando conversus A Irma fratreI IMI.

Praeclare in hune locum noster Echius commentatur ' : se Arrige Maures, quaeso, sincere Lectori & perpende, quoniam aliis Apostolis sepraesentibus ad solum Petrum dixit Christus: Rogaui pro te, ut non de Aciat mes tua: S hoc perpenso, quod alii Apostoli fuerunt praesentes,

Astatim in vincibiliter concludes Petrum primatum omnium habuisse, ,,cui specialiter hoc dixit. Expendas, quaeso, quod primo nominatim Deum adpellat, Simoni quasi ex aliis eum vocando, & discretim allo.

uendo , Simon, ait. Dein quod communem futivam praedixit eorum tentationem, Satanas expetivit υos. Duin tertio revertitur specialiter

ridicendo, ego rogavi pro te, non diXit pro vobis: & iterum, ut non defia, tot sdes tua. Tua dixit, non vesra. Et ne aliquid debitationis sub. Messet, addit, S tu in praesentia aliorum Apostolorum. Et ut indubi setatissime ab aliis esset distinctus, addit, confrma fratres tuos, qui erant sediscipuli, & Apostoli. Acsi apertissime diceret Christus: Ego tui, tu Maliorum curam baleas. Si ergo Apostoli adhuc in Episcopis vivunt, si Petrus adhue in suo vivit Successore, vivit autem certe, eoquod fundam em tum

Contra Lutherum de Primatu Petri Lib. I. cap. 45.

30쪽

- 17 tum est Christi Ecclesiae, quae interire non potest ; noverint Episcopi vini eam stite fidei firmitatem in Petri fide, ceu Petra stabiliri, timeant ab hae alienari, secus iundamento destituendi, & instante diaboli tent,tione haud perstituri, nisi a Petro confirmentur. Siquis tranquilla memte, & pr judicio, aut malevola adfectione non corrupta hunc S. Seriapturae locum apud se perpenderit; sane is de Sedis apostolicae inerrantia, pro qua singulariter Christus Patrem rogavit, necessario convincetur. Inde etiam perspicitur, non singulis tantum Apostolis, sed universim omnibus congregatis Petrum suisse praehabitum, pro quo solo, non pro reliquis perseverantiam in fide Christus a Patre non solum rogavit, sesquam certissime etiam impetravit. Demum ex eo apparet, quam neceΩsaria sit singulorum Pastorum a Petro dependentia, a quo in arduis rebus, ne a daemone in errorem inducantur, & a fide recta deficiant, illos com firmari necesse est. Nugas loquuntur contra divini eloquii expressam veritatem, qui plenam Ecclesiae suae sollicitudinem cuilibet Episcopo ata tribuunt, illam concurrentem Papae, eamque superioris ordinis eversuri.

christus, inquies, etiam omnibus Apostolis, eorumque sueeem ribus, id est, Episcopis suam promisit assistentiam, ne a fide aberrent: Ecce ego vobiscum flum ominibus diebus usque ad consummationem seculi. Matth. XXVIII. Bene dicis id omnibus Apostolis suisse promissum. At cogita, non singulis, sed omnibus, utique in univcrstate Petro, seu Capite incluso. Quod totius per communicationem privilegium. est, id enim v cro unius singularitati non derogat. Sic ipsa aeterna Veritas totum hominis compus lucidum dixit, etsi luminis sedes, seu oculus, in solo capite fixa st. Igitur Pastores Ecclesiae errare non possunt in corpora cum suo Capite,

quod Petrus est, conjuncti; unde indeletiliss fides Christi precibus impetrata illis communicanda est. Ego rogaui pro te, ut non descivi fides tua, hi tu con firma fratres tuos.

g. a Sunt inter hodiernos quidam , qui improvide contendant, id privilegii scilicet in desectibilitatis in fide ita soli Petro fuisse promissum, ut in Successores non transierit. Hi improvide inquam in scyllam incidunt, dum vitare carybdin volunt; siquidem infirmo licet hoc effugio causam Episcoporum non meliorem faciunt, sed dcteriorem. Si enim C vel