장음표시 사용
681쪽
ergo sicut non potest redire idem motus,nec eadem eius duratio, quia non potest redire idem tempus imaginarium,cui cor- rei pondent, pari ratione non poterit redire idem numero Angelus, neque idem numero aeuum eius.Et tandem probant,quia
argum. in oppositum tui possunt, quod sufficeret, ut Deo non
Secunda opinio putat contradictionem implicare, quod Io
dc videtur nobis probabilior. Sed probari solet quibusdam argum. minoris momenti, quae ideo facile soluuntur ab aduersa' riis. Primo quidem, quia ad praeteritum non datur potentia: ergo impossibile est praeteritum tempus redire. Cui bene respondent diuersa esse illa duo, & propterea qui concedit primum,non tenetur concedere postremum. Dari enim potentiam
ad praeteritum non est aliud,quam fieri posse,quod praeteritum non fuerit,& hoc apertam eontradictionε inuoluit,quare nullo modo fieri posse. sed vero idem numero tempus reproducatur, non est, quod desinat esse praeteritum, sed quod cum vere uerit praeteritum,iterum redeat,hoc est iterum nat praesens t-que praeteritum, in quo nulla apparet repugnantia. Secundo probant, quia si successivum potest reproduci, po- 3 rterit etiam conseruari, sed hoc repugnat cum intrinseca eius successione,quia si conseruaretur, eo ipso permaneret, & fluere desineret; ergo etiam repugnat reproduci. Et confirmat Sotus, quia repranat successivum non fluere,dum est: ergo repugnatiam transactum redire.Probat.consequentiam,quia facilius videtur detinere illud, quod fluit, quam reproducere quod iam non est. Nam quod fluit iam supponitur esse. Sed respondent negando utramque consequentiam, quia conseruari, vel deti,neri successivum pugnat eum ratione intrinseca successionis, quare implicat contradictionem; sed in eo , quod pomumefluxit,iterum fluat,nulla videtur esse repugnantia.Et ita intelligitur non esse iacilius detinere laccessivum , ne fluat, quam illud de nouo producere, postquam efluxit, & desiuit esse, ut putauit Sotus. Terrio probant, quia si pars praeterita temporis reproducatur, sequeretur simul esse cum parte praesenti, aut futura eluia de temporis & consequenter duas partes icmporis simul fluere,
quod patet esse impollibile , quia partes eiusdem temporis di-
682쪽
sG6 Lib. II. De generatione se coirupi.
stinguuntur tamquam priores,& posteriores, ut ex definition eius constat,quia dicitur esse: Numerum mot- secundum priuου, posterim.Sed probatur consequentia,quia partem prsteritam Reproducere,non est aliud,quam efficere,ut iterum fluat;sed ite. rum suere,est iterum fieri suturam ; & praesentem: ergo simul fluentem cum sutura,& praesenti.Cui facile respondent negando cosequentiam,quia si reproduceretur pars praeteritatus pendenda esset futura,ne fieret praesens, & loco eius poneretur re-
producenda, & ita haec sola fieret praesens immediate post in
stans,quo terminabatur,& sola flueret,non cum alia. Probant tandem,quia intrinsecum est tempori habere partes reales priores,& posteriores,nempe praeteritum,& futurum:crgo intrinsecum est et,quod ex praeterito,& suturo copulatis in stanti praesenti, atque efficientibus unum numero tempus per continuationem componatur,sed nihil horum habebit tempus,
si pars praeterita reproducaturriergo impossibile reputandum est. Probatur minor, quia si pars praeterita reproducatur, fieri pore rit immediate futura post instans praesens,& ita eadem pars erit praeterita,&futura, nec poterit futura coniungi cum praeterita per instans praesens, quia idem non coniungitur realiter sibi ipsi , nee secum continuatur continuatione reali, quae diuersitatem realem contiiuiatorum dicit. Immo sequitur, quod breuissim pars temporis possit fluere semper; ita ut mille anni, immo & omnes computabiles in ea includantur, vel solum sin: breuis illa pars semper repetita per reproductionem, quae videntur impossibilia. Respondent tamen haec omnia aliena esse
a consuetudine tenappris decurrentis,nec esse naturae eius consentanea, sed non implicare contradictionem, quia satis in illa
parte temporis reproducenda saluaretur distinctio realis prae-reriti,& futuri,& vnio realis, et continuatio earum,non est tamen necessarium hane distincti Ohem partium dari in tota extensione temporis, sed suppleri potest per reproductionem, &
replicationem eiusdem partis.s 3 Aliis ergo efficacioribus arg. probanda est communis sententia, quam sequimur,& sit primum: indiuiduatio motus sumitur ex quatuor,ut docet Arist. s . .& 8.Itb.Phys .nempe ex subiecto,ex termino,ex temporeo agente:ita ut quodlibet horum ivariato, varietur idem numero motus, α sit alius numero distinctus;sed ad reproductionem eiusdem motus, atque eiusdem temporis,quod est propria duratio eius,necesse est variari pus imaginarium , per ordinem ad quod sumitur indiuiduatio anotus;ergo implicat contradictione, quod reproducatur idem nuna ero. Laides est consequentia,quia euides est,uariari elidem i
683쪽
numero motum variato eodem numero agente subiccto, vel qtermino,de quo nemo dubitat:ergo non est minus euidens va- triari variato tempore, quia ab omnibus simul sumitur unitas numerica eius secundum Aristotelem, & omnes eius interpre- ires tam Graecos,quam Latinos. Sed respondent tempus esse ex- s φtrinsecum motui,& ideo non es le tam necessaria dependentiam ab eo,quam a caeteris,quare bene potest Deus eumdem numero motum reproducere in diuerso tempore imaginario.Sed contra hanc solutionem sicar in toto orat ne naturali rerum adeo reputatur necessaria dependentia motus a tempore imaginatio, ut hoe variato necesse sit actionem, motui atque effectum variari,quae omnia fatentur etia aduersuri j; ergo motus secundum suam naturam intrinsecum ordine dicit ad tempus, & hic motus ad hoc tempus imaginarium gratis ergo & ῖne fundamento rationis asserunt etalem dcpendentia a tempora extrinsecam
esse motui,potiusquam dependentia ab aliis rribus.Quod autem tempus extrivsecum si,nihil refert, nam etiam subiectuin est extrinseeum eluq: accidenti, & ex consequenti motui:quare hac ratione posset esse idem numero motus variato subivio, quod tamen negant omnes,quia liere extrinsecta sit subiectum, intrinsecus est accidenti respem depinde tiae ad ipsiam;eodem ergo modo dicti extrinsecum siti tempus imaginarium motui, intrinsecus tamen est eidem motui respectus dependentiae ad ipsum, ius ea est ratio satis essica cuia agentia corporea intrinsecam habent dependentiam in suis operationibus a tempore , qua .hoc.variato necestario variantur.
t Secundo probatur, quia sicut corpus per suam extensonem I permanentem .est praesens spatio imaginario loci, ita motus per suam extensionem successivam durationis est praesens spatio imaginario durationis. Quod probatu euidenter , quia licet ccelum quiesceret Deus suspenderet propriam durationem motus particuliariς corporis quod certum est posse, supposito quod propria duratio motus distinguitur ex natura rei ab eo ) . nihilominus idem motus particularis haberet extensionem d rationis ertrinsecae, atque imaginariae;vnde sequutar implicare contradictionem dari motum, qui non sit praesens spatio durationis imaginariae, sicut implicat dari corpus exte sum in icco, quod non sit praesens spatio imagulario loci; sed implicat contradictionem , quod idem eorpus per eamdem praesentia simul x praesens duobin spatiis imaginariis loci,ves pei eamdes raestiuiam utrumque repleati ergo etiam implicabit contradi rionem,quod idem motus per eamdc numero dulationem sit pI.:
sens diuersis spatiis durationis imaginariae,vel quod utrumque
684쪽
fσ68 Lib. II. Pegeneratisne ct corrupti l .
repleat,sed repugnat,quod reproducatur idem motus, quin quepraesens duobus spatijs imaginariis durationis , ergo impossibile reputandum est, quod reproducatur. Minorem sic probo, haec pars motus praeterita per suam durationem est praesens
huic parti spatii imaginariae durationis, sient hoc corpus per suam extensionem est pi sens huic parti spatij imaginarij loci,
si vero reproducatur tae pars motus, necesse est fieri piaesentem alteri parti eiusdem durationis imaginariis,quia repugnat eidem parti esse praesentem, cum haec pars durationis imaginariae transeat non reditura ; unde sequitur repugnare, quod eadem pars motus cum sua propria duratione reproducatur, alioqui eadem pars motus per hanc durationem esset praesens duabus partibus imaginariae durationis, quod repugnat, sicut etiam repugnat,idem corpus per eamdem praesentiam localem
simul esse praesens diuersis partibus spatii inruginarii.
Huic etiam arg.eonantur respondere recentiores quidam,
assignato dupliei discrimine, uno quidem inter tempus verum ex una parte,& imaginarium ex altera.Alio vero inret spatium imaginarium loci ex una parten spatium imaginarium temporis ex altera.Et differentia inter tempus verum, & imaginarium in hoe dicunt consistere, quod spathun imaginariu flues,
quod vocatur tempus imaginarium,concipitur,ut omnino nec statium,& immutabile in suo fluxu ,& ideo pars eius, quae concipitur semel praeterita,non potest concipi, ut iterum flues, vel iterum rediens. Et huius ratio est , quia spatium imagina-Tium concipitur,ur non causatum, &propterea, concipi debet, ut habens fluxum , & ordinem suarum partium ase,& non ab alto,quod est esse necessarium,& immutabile,& hinc prouenit, quod pars semel praeterita non potbst concipi;vt iterum redies, tempus autem verumo reale non habet i se ordinem , &sue- cessionem arum partium , sed dependentem a sua causa efficiente,a qua dependet in suo esse,& ideo neque omnino neces sarium:&immutabilem,sed dependentem,& variabilem,quare non repugnat eamdem partem iam transactam, iterum fluere. 7 Et hinc etiam fit, ut licet sit necessarium, atque intrinsecum tempori,& motui habere partes successivas priores & post riores, non tamen est alicui earum intrinsecum esse priorem, vel posteriorem,sed variari potest ordo, ita ut quae nunc prior transiuit, postmodum sit futura , atque adeo posterior eadem.
Ex hoe etiam discrimine intelligitur, quod pars teporis realis dupliciter potest sumi, primo , ut correspondet parti temporis imaginari j,& quasi spatiu durationis eius replet, & hoc modo considerata non potest semel transacta redire, vel reproduci,
685쪽
quia cum pars illa teporis imaginar ij irrevocabiliter transeat, id iterum non possit redire , etiam pars veri temporis ei compacata irrevocabiliter transit, & redire non potest sub tali re-ὰuplicatione coexistentiae. Secundo consideratur, secundum propriam entitatem, quo pacto accidentalis est ei, atque extrinsera comparatio illa cum parte temporis imaginari j, quia non conuenit ei secundum se, sed in quantum sub ea concipitur ab intellectu nostro. Secundum diserimen inter spatium imaginariu teporis, & spatiu imaginariu loel in hoe diciti esse
positu,quod spatium locale concipitur ut permanes, & immutabile,& ideo corpus non dicitur neri praesens diuersis partibus eius,nisi per sui mutationem, & consequenter per acquisitionem alicuius modi essendi sibi inhaerentis. spatium vero temporis imaginarii concipitur ut successuit,& fluens, atque transiens.Et huic fit,quod ut intelligatur idem motus, vel tempus coexistere illi,non est necessarium, vidistinctos modos reales, aut durationes in scihabeat,sed solum,ut iterum, atque iterum fiat,aeciditque illi,ut coexistat huic,vel illi parti eiusdem im ginariae durationis. Deinde sicut duratio vera ut coexistens maiori, vel minori parti eiusdem imaginariae durationis concipitur a nobis,ut maior,vel minor licet in se maior, vel minor non sit,ut patet de amo, quod in quatum coexistit maiori, vel minori tempori,concipitur a nobis ut malo vel minor duratio, licA iu se formaliter non sit maior,vel minor,sed indiuisibilissita duratio eiusdem motus,quae est tempus,si bis extendatur per reproductionem vel extendi concipiatur, coexistere potest duabus partibus eiusdem temporis imaginari j, & tamquam maior concipi propter talem eoexistentiam, etia si in se non sit realiter maior,aut distincta secundu partes, sed eadem,
aequi ualens tamen duabus,aut tribus per repetitionem.Ex tota
initur hae doctrina squam summatim eollegi respondent ad formam nostri argum .negando maiorem, quod sicut se habet praesentia loealis corporis ad spatium imaginarium loci,ita se habeat duratio motus ad spatium imaginarium durationis. quod vocatur tempus imaginarium. Et ratio disterentiae est, quia corpus non fit praesens spatio imaginario loci, nisi per alique modum sibi intrinsecum,& ideo per sui mutationem,&propterea non potest per eamdem praesentiam fieri praesens diuersis spatijs: motus vero , & tempus non coexistunt tempori
in aginario,per aliquid sibi intrinsecum,sed solum per comparationem noliri intellectiis ei accidentalem , & extrinsecam, qtiae ideo variari potest, & ita non repugnat per locum ab in-t inseco , quod eadem pars repetita per reproductionem possit
686쪽
c o Lib. II. De generatio 'corrupi.
correspondere diuersis partibus eius. , Haec tamen doctrina,ex qua soluitur arg.apparentiam quidem veritatis habet, diligentius tamen considerata , tria, vel quatuor in e 1 inirenio dissicilia, & quae mihi videntur falsa, de solii excogitata ad eludedit arg.Primu est, quod coparatio m tus per sua duratione reale cum spatio imaginario durationis, sit ei extrinseca δε non necessario,neq; per aliquid intrinsecum ci coueniens,sicut coparatio corporisca spatio imaginario loci conuenit ei per alique modum tibi inci insecta. Quod vero hoc sit salsiim,probo,quia corpus per sua entitate, vel extensionem Permanentem laquam per fundamentum sufficiens intelligitur pcesens spatio im sinario loci, per pra sentia sormalem intelligitur praesens formaliter ergo motas per sua entitate successium t successiva realis est,taquam per fundametatum se ficiens intelligitur prςsens spatio imaginario durationis,& pex sua durationem formalem, & ab intrinseco successiva intelligitux praesens formaliter. Probatur consequentia, quia quemadmodum extensioni permanenti eorporis debetur praesentia permanens in spatio imaginario loci, ita ut contradictionem implicet esse sine illa,ita etia entitati,atq;extensioni successivae debetur praesentia in spatio durationis imaginariae, ut cotradictionem implicet esse sine illa. Probatur efficaciter paritas rationis,quia entitati reali existenti extra causas debetur ex se,&ab intrinseco propria praesentia in spatio imaginario, sine qua esse non potest per ulla potentia,corporea quidem si sit entitas corporea,spiritualis vero si sit entitas spiritualis. Quod adeo
necessariu reputat recentiores opposita sententia dδndentes, ut assiiment, tot praesentias deberi cuicumq; corpori, quot habet accidentia realia, aut reales entitates distinctas , sed motus habet entitate reale extra causas per se, & per sua durationem
realem ; ergo debetur ei ab intrinseco, & per aliquid reale sibi etia intrinsecum realis praesentia in spatio imaginario,n5 praesentia permanes,cum sit entitas realis ab intrinseco successiva, co nec in spatio loci, quia spatium loci ex sua propria ratione est
permanens, hoc est,per modum permanentis conceptum;ergo
debetur ei praesentia successiva, & fluens in spatio imaginatio
successivo,& fluente, quod est spatium durationis imaginariae. Et ratio huius a priori est quia extensio realis eius non est permanens,sicut extensio corporis,sed successiva, & fluens,& ideo
occupativa spatij fluuiis,quod no est loci,sed durationis. Vnu .
sequitur , quod sicut non potest idem numero corpus habere
eadem praesentia in duabus partibus spatii localis sibi adaequatis,etiamsi per potentiam Dei absolutam ponatur in eis, sed
687쪽
necessario debet habere praesentias distinctas,pari ratione implicat contradictionem, quod idem motus per eamdem dux tione sit praesens diuersis partibus spatij imaginariae durationis sibi adaequatis,& cum hoc lequatur euideter ex reproductione eius,ut concedunt aduersari j,sequitur esse omnino impossibile. Ex his insero primo aliam esse,quod in eadem doctrina di- εxcitur,nempe motui,& tempori couenire respectum ad spatium imasinarium per sola coexistentia, ut c5uenit mesurae indiuisibili respirere diuisibilem per sola coexistentiam,vi aeuo respicere tempus,sed re vera couenit illi per intrinseca, atq; sibi ensentialem rationem praesentiae, in quo etia differunt a corpore respiciente spatium imaginarium loci: nam licet respectus ad*atium loei sit intrinsecus,atque essentialis ipsimet praesentiae quam habet corpus in spatio,corpori tamen non est essentialis praesentia ipsa,nec ideo talis respectus in ea inclusus ad spatiu, quia prius prqintelligitur cottitutus in suo esse essentiali,quam intelligatur praesens, quamuis per suammet entitatem debeatur ei praesentia, motui vero,& durationi eius, non solum de-hetur praesentia in spatio,iaquam ei praesuppositis, atque constitutis in sua essentia, vel entitate reali, sed pertinet ad essentiam eorum, quare snc illa non possunt ullo modo reperiri. Quod sc probo;essentialis est motui, & tempori extensio successiva partium real tum priorum,& posteriorum, sed per hanc extensionem occupant,3c quasi replent spatium succemuu imaginariae durationis,& illi fiunt praesentia ; ergo talis praesentia essentialis est eis, & ideo occupatio determinatae partis eius do
spatij imaginarij, & praesentia ad illam intrinseca est determinatae parti motui,& tempori, sine qua nec potest este in rerum natura,neque intelligi. Et propterea pertinet ad intrinseca indiuiduationem eius, sicut ad indiuiduationem talis praesentiae Iocalis pertinet respectias ad tale spatium, & in hoc puto prin- 'cipaliter distingui has duas opinionesmam illa putat hac praesentia in spatio imaginario durationis extrinseca, & accidentale esse motui,& tepori os vero diis mus esse ei intrinsecam, neque conuenire illi per aliquem modii reale sibi inhaerentem, sicut praesentia in spatio loci couenit corpori,sed per suam en-vitatem, rationem intrinseca, in quibus includitur,eo modo, quo respectus ad spatium conuenit ipsimet locali praesentiae corporis,ut probat efficaciter nostra ratio facta. Secundo infero falsum esse,quod dicitur, spatiu quide ima inariae durationis habere modu, & ordine suaru partiu fixum,& stabilem,seu immutabile,&ncccssarium: ita ut semel transa, ta parte,vel semel praeterita non Pollit ullo modo fieri iterum
688쪽
672 Lib. II. De generatione ct cor Vt.
futura,aut praesens,aut qiue semel est prior, fieri posterior, Se
ideo nec illo modo redire, tempus autem verumn reale norahes ere modii,& ordine suaru partium realium necessarium, Mimmutabile,sed variari posse, ita ut pars semel praeterita possie fieri iterum futura,& prcsens;& quae semel est prior,poteli fieri
posterior per reproductione,cuius ratione assignat, quia spatiui inariae durationis eoncipitur ut non factum, d quali a se habens esse,& ideo ut independens ab alio,& eonsequenter a se habens modum,& ordine sitarum partium,& non depcdentem ab alio,& propterea nec mutabilem,aut variabilem ,sed tempus verum habet esse dependens a suis causis, praeserit m a prima Consequenter non omnino immutabile, & necessario, sed variabile,& pari ratione modu, & ordine sitarum partium variabilem ha t modo explicato. Fallam autem dicimus esse dis-erimen hocatque etiam ratione eius, sed dicendum veru tempus habere esse dependens a causis, quantum ad actualem existentia extra illas,ita ut potuerit non fieri,vel non esse,& postquam factum est realiter,desinat,sed quantum ad rationem imetrinsecam,non solum specifica, sed indiuidualem sitarum pari lium,& consequenter quantu ad modu,& ordinem earum im-nvitabile,& necessariu esse . non minus,quam tepus imaginarium,immo hoc talem habere immutabilitatem ab illo. Qiisdse probo,tempus imaginarium non est iactu, eumno sit reale, de verum,sed haum esse in eo eonsistit, quod ad similitudinem veri actu existentis,uel possibilis emogitatu sit, alioqui imaginaria eius ratio non esset veritati cosormis,sed quasi tragi ea,&fine fundametoctam,ut cofingere solemus chimera,vel hirco mum,sed de imaginario concedunt habere esse, & ordine,ae modum suaru partium immutabile,& necessariu tergo necesse est eade habere tempus veruin quo ea in eogitatione desumit. Secundo,spatiu imaginariae durationis excogitatur quasi flues, atque copositum ex partibus suturis,praesentibus, & praeteritis,& ideo nondum existentibus,actu existentibus etia non extantibus,sed rupe non potest habere, nisi in quantum per similitudinem ad apus verum eas habens et ex propria, & vera rati me essentiali postulans:ergo nec potest habere modum, & ordinem laquam immutabit E,& necessariu excogitatum,nisi quia eum habet,vel postulet lepus verum, & ex hoc colligitur,quod scut de parte temporis imaginari j asserunt, quod semel tra sacta nullo modo potest redire, nec etiam,quae semel est praee
vita, fieri sutura, vel praesens,aut quae semel est prior ieri poste vrior,ita afferendu sit de parte teporis veri,quod no possit semel pransacta redire per reproductionem, nec semel praeterita fieri
689쪽
futura aut praesens,nec senui prior,fieri posterior. Ad primum argum.oppositae sententiae distinguenda est maior, uod eadem numero alito instantanea possit reproduci, nam si sit agentis
naturalis,& corporei, negandum est, quia unitas numerica eius
ah intrinseco dependet a tali instanti temporis, in quo fit, Meum non possit reproduci idem instans temporis iam transactum, sicut neque idem tempus, nec potest reproduci eadem numero actio in eo facta. Non est autem eadem ratio de acti ne diuina non dependente a rempore,sed ex hoc non sequitur posse reproduci eamdem actionem successivam,quia ab intrinseca pendet unitas numerica eius ex tali tempore, in quo facta est. Et dum dicitur, posse Deum conseruare eamdem actionem corpoream per horam eontinuam, concedendum est, sed ne .gandum, quounsertur, nempe posse interrumpere conser iationem eius M secundum quadrantem eiusdem horae, & iterum eamdem numero illuminationem ponere in rerum natura per tertium,& vltimum quadrantem, quia semel interrupto tempore,vel duratione,in qua actio illa conseruatur, non potest eadem numero reproduci, ut probatum est propter intrinsecam dependentiam ex tali tempore.
Ad secundum distinguenda est minor, nam praesentia localis, quam corpus acquirit i n motu, duplex est,una adaequata, & indivisibilis, quam aequitit in singulis instantibus temporix, in quo fit 'otus , alia inadaequata, & diuisibilis habens latitudi
nem secundum proportionem diuisibilem ad spatium,quam a quirit corpus per paries motus, & per totum, Unde eam non habet nisi dum actum mouetur, illam vero non potest habere dum mouetur. Sed in primo non esse partis motus praeceden iis, vel in primo non esse totius motus, si sit ultima, cum praesentia igitur adaequata quam prius habuit, potest Deus reproducere corpus iam corruptum, cum praesentia vero inadaequa
ta atque diuisibili repugnat. Et ratio differentiae est, quia haec
est proprius terminus motus, ex sua intrinseca rati e habens, quod non possit acquiri vel haberi nisi suceessium atque in m tu,& per motum; unde sicut non potest reproduci idem num
Io corpus cum eodem numero motu,quem prius habuit,ita potest reproduci cum eadem numero praesentia inadaequata,
quam semel habuit.Praesentia vero adaequata,& indivisibilis naest proprius terminus motus, sed sine motu etiam haberi po--est,ut eam habuerunt corpora omnia in prima sui productio-De,quare bene potest produci a Deo non solum sine motu, sed etiam sine actione dependente a tempore, quod si per motum,
vel actionem dependentem a tempore producenda set,impli
690쪽
074 I generatione iser corrupi.
caret contradictioinem semes extinctam reproduci. Ad tertium neganda est minor , quod dependetitia motus tempore non sit iussiciens ratio, propter quam repugnet eum dem motum numero reproduci.Et cum quaeritur,an indiuidua tio motus dependeat a propria eius duratione, vel ab imagina- Tia.Respondeo tam motum, quam propriam eius durationem indiuiduari,per ordinem ad spatium imaginarium durationis,
ad quod i utrinsecum respectum dependentiae dicit, eo prorsus modo,quo pendet talis praesentia localis corporis,vel tale corpus lub ratione praeuentis per illam a tali spatio imaginario,
unde sicut repugnat,idem corpus habere eamdem numero pia sentiam in diuerso spatio, ita repugnat eumdem molli,eademque durationem esse praesentem diueriis partibus spatij imagiliariae durationis. Et haec est ratio propter quanaaepugnat idem numero reproduci,quia ex hoc sequeretur per Alum ab intri 1 eco diuersis partibus esse praesens. Et quod tandem insertur de aeuo,dissicultate prorsus caret, propter duplex discrimen inter
aeuum ex una parte, & tempus cum suo motu ex altera, nam
anaum cum sit duratio ex propria natura indiuisibilis, M ordinis superioris,hoc est non sublunaris, nec dependet a tempore vero,nec etiam imaginario, quare non indiuiduatur ab eo, nee ab aliquo eius instanti.Praeterea licet sit duratio,permanens tamen,& non fluens,nec intrinsecam habens succestionem,quamuis sua virtute possit coexistere cuicumque durationi inferiori, etiam succestiuae, verae, aut imaginariae. Et propterea etiam ex
hac parte non potest dependere iudi uiduatio eius ab spatio teporis imaginari j, sicut nec ab eo dependet indiuid tio rerun
pertraanentium,ut permanentes sunt,uel ut in suo esse,& non in suo fieri consideratur. Non ergo sequitur,quod repugnet eumdem numero Angelum cum eodem numero aeuo pi ius anilii latum reproduci, quia iterum creari potest a Deo, per actionem non dependentem a tempore,neque ab aeuo imaginario, motus vero,& tempus quoniodocumque fiant, intrinsecam habent dopendentiam a tempore imaginario,vr probauimus, & idco implicat c5tradictionem reproduci. Et haec sint satis de bac quae-uione perdissicili, ac de tota commentatione horum libroruiu Aristotelis de ortu,& interitu rerum naturalium : faxit Deus optimus, & maximus, ut quae in ea scripsinius grata sint ei futura,&reipublicae litterariae utilia, & ita in laudem,& gloriam ipsius, ac Dei parae virginis , necnon Angelici Doctoris Diuia