장음표시 사용
181쪽
eriηρ Sic etiam cum lex aliquid prohibet .vltra proceo dendo, excipiendo consensum partium, tunc potestir hibitio a renunciari auth generaliterio ibi Bal. C. de Epis Cler. se in cines vlli ext de reserip. hic autem ultra proceditur excipiendo consensum partium his verbis, nisi specialiter causae expresia farrint. Sic etiam non obest quintum quod in matrimonio contrahendo requiratur speciale mandatum. Nam tex. inae Ad procuratorib ratio. nem huius rei adfert, nimirum, id Seri propter magnum
' periculum, quod ex facto tam arduo possit imminere,
l. Pomponius de procurat quia aequiparatur causae criminali cmulieri se . .vbi Dec. de iureiur.c.spro debititate. de of
Ideoque sicuti in criminalibus requiruntur probationes luce merediana clariores . si C. de probat. cir .de consang. - . Aox cons. Dory.quoniam abunde lib.
- 4.Socin cons. II. Dec.con IIo .aequiparatur enim seruituticiae morti.I seruilucem.l quoiat inet. 'eg. iur. Anton. Grauat. in cons matrimon confisa an hoc dubio. Et ideo non deciditur iuramento per iudicem delato, Bal. in . admonendi, deiureiur. In bonas aera C.de reb. cred. GAn. extra.do iureiur. Itaque calus ille ad contractiis iudiciales' ad alias causas ciuiles trahendus non cst. Non obstat g irvg. thesaurus dolententia eorum, qui existimarunt dispositionem d. g. quatum restringi ut loquatur duntaxat ita causa casus tortuiti, nam intra Ditena a m hanc re Itriatonem lauamin erroneam.
Non defuerunt ergo qui contrariam opinionem. tutati fuersit, ut in iudiciu nihil sit pec ille, ted idem quod in contractibus, laqua
182쪽
Idque pertex.m d. g. quaesitum secundum a Iteram lecturamin intellectum de quo supra pluribus diximus,
ut sum ciatenumerare quasdam specici sub ijcere clausulam generalem, junc generalis operabitur in non ex . pressis. Verum quoad hunc secundum intellectum a d. vertendum cst,videtur enim quod non possit consistere. emia text.videtur expressionem causarum requirere pro gforma. Quando autem lex quid pro forma reqvirit, tunc ea non potest omittit, Alex. conso ib. a. Itaque e. quitur quod causae exceptionum necessario exprimi debeant,quodque in causis non expressis non valeat renunciatio. Nec obstat relatiuum, ea supra ponderatum, nam ista renunciatio valet, quando causae excep. sunt expressae, Itaque iiij ccasibus, in quibus causae expressae non sunt renunciatio ista non valebit, quia ad causas non expressas non porrigitur,cum expressa minime dicantur quae sub genere continentur. Non obstat aduersaliua particula f. nam sufficit ut aduersetur in hoc, ut renunciatio non valeat, quatenus non est ex prcssum. Nee
quenquam mouere debet, ex non requirere V omnes
causae exprimantur, nam indcfinita aequi pollet uniuersiali, neque hoc casu pluralis numerus erificatur in duobus, nam determinatio illius rex. omnes casus aequabiliter de terminat minus et jam oberit consideratio particulae ita, cuius natura est coarctare restringere, nam haec consideratio magis pro hoc intellectu seruit, ut restringatur eo, ut non valeat nisi quoad specificata. Neque etiam hanc opin .iuuat quod illa verba, si cauta cxcep. x prcssa sint
resoluantur in conditionem i. quatenus sunt exprcssae, nam si conditionem inferunt quatenus expressae sunt, et go quatenus cxFresiae non fuerunt, non valebit con- nuo.
183쪽
taretur, ut aliquae duntaxat causae sint exprimendae. Secundo contra limitationem communc adducitur expressio casuum fortuitorum, cum sint innumeri,
videtur quodammodo impossibilis l. s. C. de temp. appeLissi de praescrip. yo. anu. Itaq modus inveniendus fuit, quo omnes possint comprehendi. Sed hoc argumentum remouetur, nam licet si ab ini- tio impossibile ua obligationem deducatur obligatio non valeat Limp ibitis. deve bo. obtig attamen quando ab initio possibile in contractum deducitur, etiamsi ex post facto impossibile reddatur, obligatio non tollitur ipso iure
sed ope excep. que per conuentionem remoueri potest l. a. st crucis aut hoc enim casu non inducit obligationem sed remouet ob staculum cxceptionis.
Sea haec solutio videtur obloqui lex in L idecesserit, quistisd. Gog ubi non fit differcntiam trum impossibili ras a principio interuenerit an vero cx post facto, Itaque alij aliter respondent , ut hic non agatur de impossibilitate sed difficultate quae non ima conιinuus si istud de verb. Ob . Tertio eam potius interpretationem esse sumendam, qua actus conseruetur subsistat, quam quod per eatin subuertatur diuus. 9e suo hab. Verum responderipotcst, hoc procedere possc nisi lex formam actui prinscribat, pro ut in nostro proposito factum est, Itaq, succedit reg. quod forma obseruata pereat actus, pro ut ante dictum fuit. Quarto probatur pertex.m auIh. masresse uiae, tando mul.tui. σε. fung. Et incorpore unde sumitur si pra' terea .in auth. vi maIre debit ocii mulier. tui.' V.
184쪽
ubi mulier renunciat neraliter omni legus benetici orcramen valci, quamuis nulla speciersi enumeratio sit facta. Respondetur Quod ibi versemur in rc nunciatione necessaria , quae fit ex dispositionc legali ad validitatem actus, cum igitur lex modum d formam ibi praescripsit non mirum ut ea sit obseruanda. Quid igitur in hac difflauitate erit dicendum 3&meo quide iudicio, si ad veritatem respexerimus, cuius inucstigationis causa haud inuiti hoc onere nox grauari passi sumus, etiamsi versemur in iudicialibus, respondendum esse existimo sufficere si casus fortuitus exprimatur, ad hoc ut renuncians de omni casu obligetur, absque singulari casuum enum cratione , quamuis communem D D.
conclusionem dc limitatjonem lubuertat, quod pluribus Ostendemus, si prius de vero intellectri . . quasitum aliquantum accuratius egerimus , Et quamuis uterque intellectus supra relatus sic communisi Hi subnu- mer. Is attamen ur que simul verus esse no test. Quapropter non recedendum puto ab intellcctu eorum , qui existimant, genera lam renunciationem exceptionum non valere, nisi specialiter cauta exceptionum fuerint ex presse. Nam rei citur ιλ tilicim sententia existimantis generalem renunciationem exccptionum non sum ceve, Et quod deserta referatur ad promissionem Mnon ad exceptionem, hoc mihi persuadet mos loquendi hac in re
Iureconsultorum dicitur cnim deserere,contemnere promissionem .si duo reis item siduo .s quis caul. .si quisarisae cog non sic dicitur deserere,contemnere exceptionem, sormandum igitur thema quaesitum sic erit, an possit conueniri, ne ulla exceptio in promissione deserta in
iudicio citendi causa facta ob ijciatur, c ut om existimauit
185쪽
N a. amauit conuentionem non valere V . vero putat istam conuentionem valere , si specialiter causae exceptionum expressa sint , quibus a promissis re sponte renunciatum est. Iam itaq; idcindum cui quaenam dicantur speciales causae exceptionum, de his mentionem fecerunt Icii passim per discursum eius ti .si quis cautio ut m La exceptio nis transactionis is sis.subsequentibus, publici muneris, testimoni, dicendi, valetudinis, tempestatis, fluminis, captiuitatis, detentionis, fortuitae calamitatis, cincia. capitalis damnationis nuptiarum funeris domestici, seruitutis,
ct in L quis eum fidei utarum, absentiae causa reipub.
de similibus causis exceptionum quibus quis excusatur, quod iudicio non steterit. Itaq; si quis conuenerit ne ulla exceptio opponatur,hςc conuentio non valet, quia est generalis secundum Attilicinum&etiam secundum IQVlp. Quid autem Attili. ninde speciali conuentione senserit, ureum valeat, hoc textus ibi non aperit. Et si interrogatus fuisset, forte idem
quod Vlpian. dixisset. Itaq; magis suppletio Vlpiani est ad
Attiocinum quod vel ab Attilicino fuit omissum, vel insacti contingentia non occurrit, si tanmitaq; sufficere exIstimat, cauta exceptionum specialiter exprimantur. Iam igitur in quaestionem venit , an exceptionibus quae a casu fortuito vel a fortuita calamitate dependent, specialiter an vero generaliter renunciatum esse censeatur3Εt specialem hanc renunciationem esses .σοι sexta abunde legibus uationibus probauimus,unde non versamur in illa generali conuentione hic proposita, ne ulla exceptio opponatur , sed in speciali, ut puta , quae a fatali calamitate αν maiore proueniunt, ex mente
eiusdem iani. d. l. a. g. si tamen cum possiet M a non
186쪽
non obscure innuit hanc exceptionis causam esse,ctim sa tali calamitate locus sit euersus, sic etiam si quis tempestati renunciasset,quamuis marina minacrrestrem comprehendat, tamen tempestatis ex prellione, specialis utriusque mentio facta censebitur . . a. S. I. vers quod taximus. Neque resert quod casus ortuiti plura comprehendant, nam propterea non desini. esse species, quoad illam excep. ne illa excepti opponatur. Cum igitur quis causae exceptionis ex fatali calamitate prouenientis renuncia uerit, non censetur. renunciasse excep. publici muneris, non nuptiarum non exequiarum,
non damnationis, retentionisin alijs quae sub calamitate fatali dc vi maiore non comprehenduntur, ad quam re nunciationem requiritur specialis expressio. Sic etiam accipitur causa in materia possessionis, ut tot dicanturae nera possessionum quotin causae acquirendi eius, quod nostrum est, vel in iam incautore I C. Paulo magis unum genus possidendi dicitur, species vero in sinitae veluti pro emptore donato, legato dote haerede noxae dedito pro suo LI g. genera de acquir. possitem pro soluto tan tuero so
Si igitur quis dixerit se possidere pro soluto, pro suo. negabitur ne hic speciem posscssionis expressam esse
quamuis non ex pr atur ex qua causa in solutum datum sit, vel quia debebat ex mutuo , mpto locato, deposito, societate in similibus, prout patet e.ς tot it. 8ro soluto Iam
citato , sic etiam dicitur quis ex causa pro suo possidere, quamuis non adiectiIm sit, quod terra mari,caelo, vel ex hostibus captum, vel per nos ipsos sormatum sit d. l. s. g. genera pos ronum, de quibus acquirendi modis agitur intit.de acquir. rer. m. o Inst. deier. ms. Et sic vide mus IC. Paulum In d. l. s. ex causis species possessionis de
187쪽
N A. 'diicere, ut specialiter quid expressum non immerito dicatur, si causa designata sit Caulam igitur exceptionis hic specialiter denotatam esse, si dictum fuerit, quς ex causa fatalis calamitatis vel fortuiti casus vel vis maioris proc dit, ut proinde nece Tarium non sit casus singulares enumerare, quod nihil aliud esset, quam causam causae exprimere,& contrahentem ad singularem expressitonem adstringere quod a ICIO.V . non exigitur,etsi maxime com munis interpretum chola contrarium contra icii verba mentem traditum reliquerit. 36 Hic vero error agi. in aeg. quaesitum promanauit, quae verbum specialiter ibi exposuit singulariter, cuius expositionem cateruatim reliqui fuerunt secuti,unde se iue referente Baldoiud. g. quaesitum. numer. . . vers. ad hoc in
fra isse existimauit, quod ubicunque lex requirit speciale mandatum,quod intelligendum si de specialismimo.
Ac longe diuersa sunt, causas pecialiter expra mere,&sin gulariter, proiciam supra diximus. Nihil igitur est, cur contra verba expressa sin utarem caularum dcductionem inducere velimus, cum illa specialis expressito sit recessius a iure communi, igitur restrin genda potius coarctanda erit, quam amplianda & ex
Et pro hac sententia facit, quod partes possunt renun's clare dispositioni a g. questum, vel conuenire de non Ob-ijciendo exceptiones aliquas non obstante d. g. quaesitum. su. Ia in quaesitum ergo illa expressio tam stricte requirenda non est, scd sussicit ut a contrahentibus ita
sit conuentum, ius enim singulare facilius tollitur quam ius commune, Arg. I. eius militis g. et eIeranus. a. micissam.
Quapropter Bartolo est eius sequacibus neutiquam a
188쪽
loquata duntaxat in excep. casus fortuiti, pro ut v um S marios .proico se ex Bur. commentario colligere licci, hoc enini a veritate est alienum, cum rex. cncraliter quaestionem proponat videlicet, ne ulla exceptio Obljciatur prout nec te nec totas ille titulin altem de cxcepi. casus fortuiti loquitur, sed generaliter de omnibus excepionibus, quamuis a casu fortuitum non proueniant prout est exceptio pontis ex vetustate fracti, cien rionis, captiuitatis,capitalis sententiae, transactionis, impcdimenti publici absentiae testificationis funeris domestici, carentiae aduocati,& quae eiusmodi sunt generis, neq; etiam rexi. casus fortuiti mentionem facit, ut mirandum sit, tam magnos viros in hoc articulo tam facili momento hallucina. tos fui me, ut specialem conuentionem in singularem transfuderint, contra manifestissima clarissima ver
Itaq; renunciatio exceptionis 1 casibus fortuitis prouenientibus sit facta & aliquis eorum contingat, quo mi nus steterit, poena committetur, vel ad interesse obligatus
erit , quamuis casus fortuiti prouideri non possint, Vt quis se quodammodo ad impossibile astringere videatur, attamen hoc non est impossibile quod exceptionem non velit opponere. Et licet ista poenalis incipiat a principali,quae etiamsi esset impossibilis tolleretur, attamen
non tollitur poenalis ex autoritate conuentionis, non secus ac si inciperet a conditione impossibili l. in uias u Htione de verb oblig. Paci etiam ratione si quis exceptioni impedimenti ex causa publici ossicij, renuncia uerit, vale-hi renunciatio cum specialiter impedimento ex publico renuncia uerit, nec singulariter exprimendum csset, ab-Ωntia reipub vel municipij, vel prouinciae vel alicrius Of
189쪽
ficiscausa, cum hoc esset causam causae exprimere' specialitati addere non specialitatem sed singularitatem, unde poena siue interesse exigi poterit,cum aduersarius cause exceptionis renunciauetit, etsi opponatur impedimenti exceptio, replicatione infirmabitur. Itaque cum casuum fortuitorum enumeratio sit adeo difficilis , ut pro impossibili quodammodo reputetur,at surdum esset , quem sic adstringi, ut modus inueniri non possit, quo minus alicui sit latis lassicienter cautum eoque leges scriptas restringere. Et loquitur IC in aeg. quaesitumae e conuentione partium, cum quis sponte absque iudicis iussu atqycoactione. ' prout verba ex denotant bisonte renunciatum sponte
enim quid fieri dicitum quod lanullo cogente imperiol
quis mais C. de Iransact.auth. secramenta puberum .sariuer venae ubi Corn. num. a. os ubi idem pondeiat in materia iuramentorum. Quamobrem cum in eiusmodi contractibus nullum verbum debeat esse ociosum, absque effectu, multo magis specialia operabuntur Bald. in Riab.C.de contrah. emp. Itao; differentia qua intcriudicia dccontractus ab iis constitiua fuit, ut singularis causarum cxpressio requiratur, prorsus falsiain erronea est, prout 4ationes ad disterentiam hanc conteruandam sunt cilicste ac interpretationes dum specialcm peruertunt,ac singula rem in eius locum stipplantant,sant inconcinnae, per quas regulis: axi creatibus iuris vis maxima infertur, ac se incorum commentis postea inuoluunt, ut nulla ratione pedem resurre possint, tandem ad miserorum refugium specialitatis se conuertunt Alia vero quaestio esse videtur, si aliquae causae exceptionum specialiter fuerint enumeratae, subiecta generali clausula: reminciatione, quib. omnib. aliis cauta excep.
190쪽
stipulari possum, qui tex. in d. g. quesitum eo restrinxit, ut
loquat ire duntaxat in excep. casus fortuiti, prout ex um Ssmario d. g.praefixo se ex Sar commentario colligere licet, hoc enini a veritate est alienum, cum rex gcncraliter quaestionem proponat videlicet, ne ulla exceptio Obljciatur pro ut nec rex nec totas ille titulus altem de excepi. casus fortuiti loquitur , sed generaliter de omnibus ex ce' pionibus, quamuis a calu fortuitum non proueniant , prout est exceptio pontis ex vetustate fracti, cientionis, captiuitatis,capitalis sententiararansactionis, impedimenti publici,absentia testificationis funeris domestici, carentiae aduocati, quae eiusmodi sunt generis, neq; etiam rexi. casus fortuiti mentionem facit,ut mirandum sit, tam magnos viros in hoc articulo tam facili momento hallucina.
tos fuisse, ut specialem conuentionem in singularem transfuderint, contra manifestissima marissima ver
Itaq; renunciatio exceptionis 1 casibus fortuitis prouenientibus sit facta & aliquis eorum contingat, quo mi nus steterit, poena committetur, vel ad interesse obligatus erit, quamuis casus fortuiti prouideri non possint, Vt quis se quodammodo ad impossibile astringere videatur, attamen hoc non est impossibile quod exceptionem non velit opponere. Et licet ista poenalis incipiat a principali, quae etiamsi esset impossibilis, uolleretur, attamen
non tolliturpoenalis ex autoritate conuent lonas, non secus ac si inciperet a conditione impossibili l. in ilia stipatitione de verb oblig. Pari etiam ratione si quis exceptioni
impedimenti ex causa publici officij, renuncia uerit, vale bit renunciatio cum specialiter impedimento ex publico renuncia uerit, nec singulariter exprimendum esset, ab-Ωntia reipub vel municiph, vel prouinciae vel alterius Offici