장음표시 사용
12쪽
ARISTOTELIS DE ANIMA. De Oilitate, ordine , materia subiecta, , partitione horum librorum.
V A u et v M scientia de anima, ob certitudinem demonstrandi, de rerum, in quibus versatur, nobilitatem , inter alias Pnilosophiae partes emineat quam sit tum ad vitam probe instituendam , de moderandam , tum ad omnem veritatis cognitionem Vtilis; ex iis,quae Aristoteles mox docebit, conspicuum fiet.' Sed idem, praesertim quod ad viditatem spectat, suaderi amplius, illustrariq; ex eo potest, quia ut celebris illa sue Chilonis,sive Phemonoae, aut Thaletis,uel quicuque eius auctor fuerit, sententia soribus templi Delphici ab Ampnictionibus
inscripta commonebat, maxime enati quisque debet, ut se ipsiunnorit nosse autem se nemo potest,nisi animi sui naturam, di- nitatem perspectam habeat.Quin vero, ut M. Tullius lib. I. Tu-culanarum quaest. Sc Plotinus lib. 3. Enneadis quartae cap. I. post De haesim Platonem in Alcibiade I .censuerunt, non aliud Delphica illa in-ῖ hori batur,quam ut animi naturam cognosceremus. VI- rue., Ea , . dςb ex quia 'uisquis mentis su ae vim,& excellentiam spectandam Maisobi. i. sibi exhibuerit, intelliget non esse in his fluxis, & caducis bonis Satur. p. immorandum; sed sempiterna, S diuina omni studio, de conten- -- ej. Π0no qψα inta; in quo praeci a veri,& legitimi Philosophi or
namenta consistunt. Et item doctrina haec magno usui iis, qui de communi vita & moribus disceptant , ut constat ex lib. I. Ethic. cap. i 3. & ex lib.6. cap. i. Etenim oportet eos a Naturali accipere . quo pacto ratio summam animae arcem teneat, ut inde appetendi, ae de irascendi vim sibi subiiciat, insurgentes motus ad certam norinam moderetur. Oportet etiam principium actionuin,in qui- . . li Con.COm. hiade Anima. Α bus
inrida euod ad moras discipi nam sit op
13쪽
bus humanae vitae felicitas sita est; itemque partitionem facultatum , qua ad affectus , & virtutes explicandas utuntur, ab eodem mutuari. Huc pertinet illa Aristotelis commonitio in extremo ca- fite lib. i. Ethicorum, sicuti medici, qui remedia curandis corporius adhibent , ut munere suo probe sungantur, in animorum contritione multum operae collocant: ita ac multo potiori ratione
d PM M Philosepho esuibi. iiii canalidis animi morbis studet comperta est
det, ere, aliae animi scientiam spectant. Ad prima vero Philolo- Lege cv. phiam mirifice confert, qu tenus ab intellectu nostro ad subia Meritantias intelligibiles, & a materia absolutas per analogiam quandam, similitudinemque prouehimur, & hamana mens se supra se conuertensia se ipsa ad alumam naturam, a qua prosecta est,rcuo- catur,& quicquid ipsa perfectionis habet, in Deo omnium persectioinum fonte inuenit, meliori tamen nota, omnique imperse- Ar iniuὸν chione sublata. Denique conlinunt ratione, ad omnem Philosos m eoAEpbi phiae partem opportuna cist haec de animo meditatio; qui a cum i vh animus rationis,consiliique particeps ut Trismegistus in Asclepio D.Gre. s. es velut: Oriton aeternitatis, & temporis,atque intelli stibilis, o 'ρ
I, m. disia mundi summa: siquidem natura media e tremas repraesentat, su- .lib.6. . s. inter aterna periorem ut imago, inferiorem ut exemplar: fit ut animi doctrina D. N. lib. a.
θ caoca, veluti quoddam rerum diuinarum , & humanarum scientiae compendium existat,itosque ad omnem aliam Verita is notionem pyx- e.s, mei paret. Ostendit quoque uberem huiusce cotemplationis Ductum, lib. s. de im- id, quod D. August. 1. de ordine cap. 8. allerit; nimirum duas este mortalitate praecipuas in Philosophia quaestiones; unam de anima,alteram de Deo. Primam, ef scere ut nos ipsos nouerimus ', alteram,Vt Origi' Iumn.nena nostram ; illam nobis dulciorem, hanc chariorem esse: illam e.'. Pum iis nos digitos beata vita; hanc beatos reddere. Heptvlo c. Cerib animi considerationem magni est e momenti satis osten- 7 dunt tam patrum qumra externorum etiam philosophori in ea de rescripta. Nam D. Dionys c. .de diuinis nona. de anima scripsi lese meminit D.Iustinus Pliilosophus& martyr eiusdem argumenti librum edidit,ut refert D.Hierosaym. in lib. se scriptoribus Eccle-s1sticis;D. Augul .librum unum composuit de immortalitate animae alterum de animae quantitate; luaruor de ani tira, eius ori gine. D. Gregor. Nullenus satis longam disputationem a securi, tSorore Macrina de an una resurrectione habitam literis com- . mendauit. Tertullianuq vnuria de anima librum condidit. Iam ve-
ro Ethnici auctores multa de eadem conscripsere, Tris in istus Plato, Theophrastus, Plotinus, Chalcidius, Procliis, Iamblichus. Tullius,auctor Oocris de sapientia secundum AEgyptios. Aristote- les etiam praeter hos tres libros, alium reliquit de animae quaestib-nibus,sed iniuriae temporis intefcidir. i. Porro autem quanto studio hoc opus ab Aristot. elaboratii ni, persi e uinque sit . testatur ad eius prooemsum Themistius hisce
14쪽
verbis. Clim pleraque omnia Aristotelis scripta,eiusmodi habean- Themistis retur, ut demirari praestantiam eius facile supeetat; nulla prosecto commentatio est, in qua ille perinde ingenii sui vim, Se sublimata- ι- - --tem ostenderit, atque in ea, quae rationem animae continet: siue floretis docnim multitudinem quaestionum, siue copiam rerum pulcherri- NUN .marum, siue doctrinae subtilitatem quaeras; eiusmodi sivit libri de anima; ut uni illi homini omnia, quae ad hoc genus pertinent, innumerato fuiste,constitisseque vrdeantur. Illud vero hoc loco in primis disquirendum occurrit, quod discsidentium interpretum opinionibus agitatur; videlicet quem haec scientia inter caeteras Physiologiae partes, doctrinae nacthodo, at- D' i ' μque ordine, locum vendicet. Sed, longiori disputatione omisia, istatuendum est cum Theophrasto apud Themistium lib. 3. huius intὸν Mi Operis cap. 3 9: suae paraphrasis, Dahoma, quem recentiores ν πι Phasisse-sere sequuntur eam proxime sequi post libros Meteororum;atque P t antecedere totam diici plitiam ad res animatas pertinentem. Namque ut D. Thom. & Tneophilus in prooemio nuiuice operis anumaduertunt, scuti Physiologiae totius exordium est Physica Auscultatio ; quia uniuersam Naturalium principiorum explicationem continet: ita congruebat ut inicium commentationum de rebus animatis, esset consideratio animae tuae reriam animatarum
commulie p incipium est. Alexander tamen Aphrodisiensis in suo AGH7sia primo de Anima, & Αuerroes 4. Meteororum priorem socere tractationem de ammati spartibus. Primum, quia contemplatio materiae antecedit contemplationem serinae; partes vom I siue organa, sinat materia, fissilectumve animae. Secundo, quia anima definitur per corpus organicum : quare ne definitio ev ignotis progrediatur, oportuit declaratum id . prius ab Aristotele futile. Haec tamen argumenta non concluditiat. Nam csto panaoth - R βω- nicae animalium, de quibus Aristoteles ita lib.de partibus anim. lium distetit, habeant se se ex parte materiael Pratcnus corpor Siunctiones animae in se recipi sint: 'dispositionesque necellariae sunt ad introductionem animae, ut suo loco inponemus . Licet item partes organicae facilius cognoscamur, quam anima, cuius natura abdita est ,& recondita ; non proinde tamen de iis prius
agendum nut sed de anima potius; quia ut paulo ante lignifieauimus, monetque Aristotelei primo capite libri prim Phyc d cap. i.& 3. libri primi de partibus anim. post Phalonem in Phae-
dro, Hippocratem in lib. de natura humana, Ita omnI belle C umora instituta disciplina, ea tractanda prius siuat, quae patent latius, ae t magis communia habentur, ne eadem saepius repctere cogamur: H anima vero latius patet, quam partes animalium; cum hae ani mantibus duntaxat; illa omnibus insit viventibus. Nee materiae consideratio ψ contemplationem Hrmae praeit , si aliud doctrinae ratio postulet, anima uod non per Orpus organiculii diti talis, 'Por corpus organicummae si in commune definitar. QubdA 2 an c
15쪽
ante doctrinam de anima declarari ab Aristotele haud necesse suit; cum ad animae definitionem percipiendam, distincta absoluta organici corporis notitia minime requiratum, sed consula sussciat, quae facile potest comparari. Quin vcro non minus ad notitiam organici corporis, scientia animae; quam ad animae taentiam, organici corporis cognitio exigitur,siquidem anima etiam in definitione corporis organici adhioetur, cum definiatur id, quod esse-ctim est orPnis, ad animae functiones obeundas accommodatis. Quo patet eiusmodi argumentum, si quid momenti habeat, aequa vi in aduersarios retorqueri polle. D, subiὸcto Nunc, quodnam horum librorum subtemim sit, expendamus. Avim eperis Venetus hoc loco , & quidam alii e recentium Philosophorum tr m s 6 coetu non animam, sed corpus animatum esse statuunt.Quod probant, primum,quia ut haec doctrina pars quaedam est Physiologi , ita oportet cius materiam talem este, ut de ea totius Physiologiae subiectum tanquam de parte inferiori ac minta late patenti enun
tietur : liquet autem ens mobile de corpore animato, non de ani
ma eo pacto dici. Deinde, quia vel hie, vel nulli bi Aristoteles de corpore animato egit;nullibi egille absurdum est; nec enim a Philosopho tam praeclara species entis naturalis silentio inuoluenda fuit; Egit ergo de illa in hoc opere; ac proinde corpus animatum est illius subiectum. Tereid,quia id subiectum cuiusque disciplinae
est,cui prim5,ac per se conueniunt affectiones, quae in ea tractantur at nutriri, sentire,moueri,uelle, intelligere, caeteraeq; eiusmodi affectiones,de quibus in hisce libris disseritur,non animae,sed corpori animato partim in commune, partim per sua inseriora primum ac per se competunt, ut capite . primi libri text. F . Aristoteles inquit. Quare non videtur negandum materiam huic operi subiectam esse corpus animatum. Verum nobilissimi quique Peripatetici, Simplicius, Philoponus, Alexander, Themistius, D. Tnomas .Albertus, Egidius, Theophil ,Iandula is,Caietanus, M.t .Thi/Ferrariensis, & plerique alij ad hunc locum communi consensit n.nsis. aduersariam partem sequuntur,statuuntque horum librorum subiectiun esse animam. Quod ex eo primum suadetur, quia ut ex r. lib. Poster.cap. i .& p. colliges, id rite subiectum in qualibet scientia constituitur, cuius definitio in ea inuestigatur,& traditur: in hoc vero opere non corporis anivrati, sed animae definitionem Quaesiuit,atque assignauit Aristoteles; ut ipse in prooemio propo-
iniuri sibi esse dixit, & in libro de sensu & sensili persolutum a se
fuisse gloriatur. Deinde, quia si corpus animatum esset huius disciplinae subiectum, cum in categoria substantiae inserius, atque adcis nobilitas sit animal, quam corpus animatum; sequeretur immerito hanc scientiam propter subiectae materiae praestantiam maximeque ob excellentiam animae rationalis caeteris Physiologiae partibus ab Aristotele anteponi; cum ea potius, quae de animantibus disserit , eo nomine praeserenda esset. Postrem fauce huic
16쪽
huie sententiae ipsa operis inscriptio; nuncupantur enim hi libri 2uidsentin αλὶ ψ i ,id est,de Anima.In hac dubitatione dicendum nobis vi- - detur libros de anima bifariam spectari posse. Nimirum vel per se, ac separatim: vel uni cum iis, qui paruorum Naturalium vocantur,qui illorum quasi accesso quaedam sunt. Tum si priori modo spectentur, eorum stibiectum esse animam; si posteriori, corpus
animatum. Tres enim de anima libri in scrutanda, explicandaque D. sui per se animae natura potissimum insumuntur, nec vivetitium affe- - . haeetiones,& proprietates,nisi secundum rationem originis suae,& uti ab anima tanquam a sonte manant,ac prout ad cognitionem illius obseruiunt, expenduntur. At in opere paruorum naturalium eaedem prout iam corpori, eiusqne organis accommodantur, in considerationem veniunt. Quo fit ut eiusnodi opus ,& tres libri de 1 isnaseisi; anima integram corporis animati commentationem exhibeant. tia. Aduersariorum vero argumenta, quae probare nitebantur libros
de anima, etiam per se sumptos, habere pro subiecto corpus animatum facilε soluuntur. Ad primum negari debet oportere totius diseiplinae subiectit in de subiectis partium affirmari: alioqui diceretur ens mobile de sensu,& sensibili, itemque de respiratione, de de motu animalium, quas constat cile peculiares materias quorundam opustulorum Aristotelicae physiologiae Similiter necessim foret orationem philosophoriam, quae totius Logicae subiectum est,enuntiari de voce simplici,quae est subiectim Categori rum. Itaque sat est subiecta partium cuiusque scientiae aliquo modo includi in subiecto totius; nec sub illo directa serie contineri
Ad secundum, dicendum est non omissile Aristotelem corporis Ada. animati explicationem; sed eam, quoad animam, in tribus,qui de ea inscribuntur libris; quoad ipsum corpus, quantum sat erat, in paruis naturalibus tradidisse. Ad tertium iniseetiones, de quibus in Ad s.
libris de anima agitur,pri ,ac per se convenare animae, ut earum senti,& originiumetu ut Aristoteles loco citato vult, non nisi de toto composito,ut de principe subiecto munitentur.Si cui tamen Oeeurritur visim fuerit priorem tueri sententiam,quae licet a comuni abhor- timi , t 'r z, improbabilis tamen non est; respondeat argumentis in coii- ''trariam partem adductis; quanquam Aristoteles hisce libris ani- i. mae definitionem tanto studio investigarit, ac tradiderit: in id tamen non animae gratia praecipue incubuisse; sed propter corpus malum,ad quod,ut ad totius operis seopum, respiciebat. Nec verd animς facultates,quoad suum principium duntaxat,sed ut totum compositum,id est,corpus animatum, ornat,expendiisse. Item α. doctrinam de anima reliquis naturalis philosophiae partibus ex- llere, non Ut praecise circa corpus animatum in commune versatur sed quatenus disteptat de animo rationali,qui caeteras physicae conscirationis formas, naturae dignitate vincit. Denique lascribi I
hos libros de anima,non ut a principali subiectosed ut a praecipua
17쪽
s p ROEMII IN TRES LIB. ARIs T.
illius parte, quae proinde subiectum quo dici potest, sicuti & corpus animatum,subiectum quod,ut phialosophia quidam loquuntur. Quod ad operis partitionem spectat; Ea sic habet. In primo
libro dii terit Aristoteles de essentia animae contra Veterum placi ra ; ex propria vero sentcntia capit. I.& r. libri secundi. Tum rei qua parte ciuidem libri agit de potentiis animae incommune, de facultatibus ad animam vegetatricem spectantibus , & de sensibus externis. De internis autem, tribus capitibus libri terti j. De intellectu a quarto ad nonum. inde ad finem libri, de motu,&quibusdam astectioitibus,quae animantibus uniuersura competunt.
Nuni intellectitiae animae contemplatio ad' -
ς V i c quaestioni non nihil dissicultatis peperit sens tentiarum varietas,&discrepantia.Nam Philoponus primo de omi&interitu:Si plicuis, de Themistius initio Ph3sicorum, quibus etiam uidetur adstipulari Boetius in suo prologo ad Isagogem Porphyrij, ani- D prole mae considerationem, non playsicam, sed Mathematicam este au-tumant: non quod eam mathematici negotii esse putent: sed quia scuti res mathematicae inter physicas,& diuinas utriusque naturae interstitio ,& assinitate mediae sunt: sic anima inter easdemedium tenet, cum sit intelligibilis de corpores mundi nexus,ac vinculum, ut ante exposse imus; proindeque eius consideratio ad modii quandam disciplinam, quae partim Naturalis, partim traninaturalis sit, videtur pertinere si quidem eisdem modis res,& scientiae diuidui
Sententia Alij eam contemplationem ad primum Philosophum delegant 79 Mei p., innixi potissimhm auctoritate Aristotelis primo de partibus an .p- M. cap- primo Vbi hanc quaestioncm disertis verbis proposuit, cum ae aucto a que quaesiisset, num Philosophi naturalis ester de omni amma d te Arist. sputare, spondit non esiae quiaalioqui ageret Physiologus de ii tellectrici anima & de intellectu,consideraretque omnia intelligi bilia, quandoquidem relatorum cadem in scieritia, intellectus --i.Ra id. tem, de id, quod subinfellectum eadita elata sunt. Sedundo, quia 3. Phrsica
18쪽
Physica contemplatio est solius naturae: at intellectus natura non est.Terti O,quia disputare de rebus a materia abstractis, ut de intel- s. Rariν. lectu, alienum est ab instituto naturalis philosophi, qui in rerum corporearum duntaxat pervestigationem incumbit. Tertia opinio est Alexandri ad initium Meteororu,Averrois 2. IIententia Physic. com. 26.&1. de partibus anim. cap. i.&3. huius operis. φύς comm. 17.& aliorum complurium existimantium animae scietiam
ad Phy siologiun attinere,cum Aristotcles in hoc opere,quod procul dubio pars quaedam est naturalis Philosophiae, non solum de caeteris animae partibus, sed etiam de inteli trici ex prosesso disseruerit.
T propositae quaestioni satisfiat, praenotandum est
i animum participem rationis trisariam spectari polle. Viao modo,prout unitur corpori, dc in eo functiones xi sitas administrat: Altero,sec dum attributa,quae ipsi a materia separato conueniunt, cuiusmodi sum elledefinitiue in loco, recipere species ex influxu superni luminis, intelligere sine recursu ad phantasmata, aliaque ciusmodi. Tertio, quoad suam propriam naturam,& cssentiam. Hoc posito, hii prima concluso. Nulla superiorum trivmanibn considerationum pertinet ad aliquam unam scientiam 'inediam inter naturalem & primam pHilosophiam. Haec conclusio detur;quianon datur medium illud philos istandi genus: cum scientia contemplatrix persecte diuidatur in naturalem etaphysicam,& Mathematicasot in Physicae auscultationis prooemio la-rς di iteruimus. Nec verδ unquam Aristoteles eius modiae disciplinae in tuis libris mentionem lixit.His non obstat quod anima corporei in intelligibilis mundi confinium,S quasi nexus quidam sit. Non enim inter haec extrema ita medium obtaner,ut aliquam mediam abstractionem vendicet, distinistam ab illis, quae tripartitam sontemplantis philosophiae varietatem eniciunt'; ut loco citato
l sit Secundacoiaclusio.Prama animae consideratio ad naturalem Plutosophiam ex ossicui spectat. Hax probatur,quia contemplariens naturale ad Physicum pertinet, eiusdem vero est meditari totum,& partes:at anima eo modo sumpta, est actu pars ciatis natu ratis,uerripe hominis Item quia operationcs,quas anima, dum iii corpore es adivinistrat,poiaetidamateria;&prout connexionem cinno habent, ita conlideiatibnem eadupt, non alterius artisci , qua eius qui de materia dasseritodest, hysiologi. i , i
19쪽
Sit tertia conclusio. Contemplatio animae secundo modo sum- 3. Cenelusi ptae transcendit Physiologiae fines, pertinetque ad Metaphysicum. Ad huiusce conclusionis intelligentiam obseruandum est, cum anima rationalis si suprema formarum in materia existentium, & Dilan fleste D.Dionysio 7. capite de diuinis nominibus , summum infiniattineat infimum supremi; transire eam, cum e corpore abscedit, pro suo modo in statum substantiarum separatarum,secundum eravi delicet affectiones,quario silpri meminimus, nihil commercij eum materia habentes, qui status, ut docet D.Thomas. I. Parta quaest. 79.m. .non est ei naturalis,sed praeter naturam. Quo hi ut disceptatio animae rationalis eo modo si piae ad eandem scientiainpertinere debeat,ad quam metes a materiae contagione pror-3 Conclusio. sus liberae.Hinc iam proposita conclusio ex eo osteditur,quia per-r ' pendere ea, quae re, & ratione a materia abstrahuntur , ad solum primum philosophum attinet: affectiones Vero, quae animae competunt, praecise ut extra materiam cohaeret,ita se nabent, ut attendenti planum erit. Co--μ. Sit quarta conclusio, scrutari propriam animae naturam, & es.scntiam, quae erat tertia de animo meditatio, spectat ad naturalem P,obai i. philosophum. Huius conclusionis veritas ex eo conuincitur, quia anima ex sua ratione & natura, est forma corporis; unde & es lentiali definitione explicatur, cum dicitur amis prunus corporis organici; Quo fit ut ad sui cognitionem necessarid materiam requirat quae vero ita se habent,intra speculationis physicae metas continentur, sicuti & materia ipsa, docente Aristotele secundo Physicorum cap. 2. text. 22. eiusdem artificis elle materiam & formam
contemplari;quia videlicet duo haec mutud se respiciunt, ut ex eodem lib.&cap.text. 26.constat. Praetere, stabilitur eadem conckiso ex eo, quia cum homo sit pars subiecta enti mobili, cuius co- gnitionem Physicus profitetur,cumque hominis essentia cognosci nequeat, quin natura ipsius animae, per quam in suo proprio gradu: specie constitantur, innotescat: fit inde ut ad naturalem philosophum attineat animae essentiam indagare. Huc pertinet,qubddefinitio illa hominis passim celebrata, homo est animal constans corpore, & animo rationis participe; a nullo alio praeter quam 1
naturali philosopho inuenta & tradita esse credatur. nubi alio. Quaerat tamen hic aliquis num ea consideratio, qua anima vi quid immateriale,per se subsistens,intellectivum, expendituriquae attributa sicuti sunt animae intrinseca, ita es tam in materia, quam extra materiam competunt num, inquam eiusnodi consideratio, Decurritur physca sitan potius metaphysica. Cui dubitationi occurrendum bit Πρηi. est; si ea praedicata non in tota sua amplitudine sumantur; sed restricta ad proprium & specificum gradum animae rationalis, ita ut Cum ea reciprocentur, nimirum tale immateriale, tale per se subsistens,iale intellectivum; eam speculationem physici elle; quand quidem cognoscere propriam, ac peculiarem animae rationalis o naturam
20쪽
naturam ad Physiolog doctrinam purtinet, ut proxime istatuimus.
Si autem sumantur in commune, de ut tam an irrue, quam intelligentiis conueniunt, Metaphysicam cite: quia sicut substantiam, relationem,& qualitatem,ac passiones entis secundum communes &generales conceptus speculari, letaphysico incumbit, ut loco citato ostendimus, propterea quod haec, etsi ex paric in materia reperiantur, secundum si tamen indifferentiam obtinent, ut in mat Dasininta cognostere intellectivum, per se subsistens, de immateriale, in commune, Metaphysici negotis est; quia esto etiam conueniantantinae rationali, cuius propriam & reciprocam clientiain cognostere ad physiologum spectat ; secundum se tamen indisertini nati in se habent ad animam, & ad intelligentias, quae nullam habent
Explicatio rationum, qu.e superius dicIs,
E L I Q v v M est, Vt respondeamus ad argumenta ex Aristotcle desumpta in primo de partibus Animalium, quae animae rationalis doctrinam primo Philosepho ab inlute viribere videntur. Alexandri sectatores opinan Nn las tur qxvest. Arist. eo loco non elle de anima dantaxat animantium: quia non dubitauit hanc in uniuersum a Naturali considerari: sed 'tilis. d. de anima, ut etiam intelligentias comprehendit; quaesis teque an partib. -- sicuti Naturatas Omnem animam contemplatur, quae animantium ' L p est, ita etiam de animabus separatis discoptare queat. Itaque aste- irunt intellectum, quem Aristoteles a doctrina Physica remouit, non esse humanum, sed substantias separatas. Haec explicatio non Rei,citur. placet, propterea quδd ex ipsa verborum serie planitin videtur de iis animalium sormis philosephum ibi disserere. Itaque dicen- Germana dum, decretum ab Aristotele illic esse,. animam humanam non ex toto pertinere ad philosephum naturalem,quia, ut paulo ante monuimus , spectat etiam ad Metaphysicum tum secundum statum, quem habet extra corpus; tum quoad gradum intellectitauin incommune spectatum. Rogabis tamen quam vim liabeat ratio illa, Dubmitto. nimirum : Si philosephus naturalis de intellectit ageret,atque adcode intelligibili, iaturum ut nulla alia disciplina praeter Physiologiam superesset: videtur enim huiusi nodi consecutio nullius este momenti: tum quia pari ratione sequeretur nullam cise philo phiam praeter prunam, cum haec de intellectu de intelligibili dispu- ibi: tum quia ex eo qQd detur scientia, quae de intelligibili agat, haud probe insertur reliquas scientias e medio tolli; cum eanaem rein alio atque alio modo speci ita diuersae scientie tractare possint. Con.Com.lib.de Anima. B Nam