Euphormionis Lusinini Satyricon. Cui praeter partes 4. dudum editas pauloque ante auctoris obitum recognitas & locupletatas, accesserunt auctaria quaedam ac velut loci paralleli, qui instar notarum uberiorum esse possunt. Una cum Scarabeo qui libri q

발행: 1624년

분량: 354페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

191쪽

dantem rerum copiam stiggerent, ne sola verborum maiestate fulta oratio, tanquam destitutiam neruis corpus, concidat.

Verum his querelis praeceptisq; se lassis erat tempus paulo supra hanc aetatem. Nucina spe fallo iustissim os me- tus,& veluti nondum fractis tabulis deliterarum Sute disputo. Quid autem apud vos loqui timeam, qui certe non estis Musarum haeredes λ Iamin extremis scientiae agunt, & cogitant de discessu. tasiam erandior verendae illarum se nectuti terminos scripsit. Etenim hoc omni seculo, quamuis per diuersias iniurias, floruerunt disciplinae, & per om nes veluti aetates actae processerunt in ultimam senectutem .Habent enim suos dres non literae tantum, sed & mores,&linguae, definiuntur suis temporibus, &quod est amplius , regna ipsa de ciuitates non effugiunt mortalitatem. Nihil detrahendum est shmmorum virorum

gloriae. Quamquam plumque in

docendo peccatum sit, tamen 'extite-

192쪽

18 Eup HORM. LVs I NI NIrunt hac aetate passim clarissima lumilia. quae omnem scientiarum parte exactissime eruerut de miserrima nocte. Nunc

illa ingeniorum seu ilitas paulatim exci-ldit, neque ulla virgulta siurgiant, quae de-lcidentium truncorum maiestatem sus tineant. Quis ad Themidem familiarius admittitur Θ cui iuniorum Sophia, cui coelestis scientia, cui ipsa eloquentia, cui Poesis, spes suas demandat xt Θ Quilliterarum famam pondusque sustinent, i praeter paucultas senes, qui velut fami-cilliae extremi Musarum nomina atque insignia in tumulos trahent Z Nihil erat,

cur tam modo acriter auocarem a Poesi liuuentutem , iam fatis humilis nihil lspirat excellum. Ac praeterea nec labo- rios earti honos est, nec ulli prope gen riti cum ulla scientia , ac praecipue cum lParnasso, conuenit. Nam & callida Au- lsoniae gentis crudelitus ex suis finibus exterminauit Apollinem, &stylus non tam rubigine maculosus , quam fanguine, uiu hostes perfodit, quam omnis vetetam Oratorum acerbitas. Neque

193쪽

que Ibericae dictionis tardum pondus, neque dura Germanψrum asperitas Musis apud se locum fecit. Tentaverant etiam Sauromatas & Polonos; sed in ipso limine tenellulς virgines secularibus nivibus inhorrueri t. Nam quid de Gallia dicam, quae optimum Poetarum Vix tenui puluere semisepultu non erubesciti, quae inter tot substructioiatim minas, &vi stissimas templorum moles, no magis suo quum Apollinis alumno riidem lapidem negatia Cum hare tristissima voce pronun classet, coepit intueri, num aliquis in Musarum funere lachrymas mitteret. Cumque aliquantum , longae orationis taedio frontes nostrae horruissent, existimauit tanta declamandi peritia moueri. Caeterum ipse, inquit,aliquando M usis grande votum feci , si aspirassent tendenti ad carminis grauitatem , mihique necessitatem alti ulerunt sua benignitate exsoluendi promisit. Nam plantarum ingenia & virtutes morsus sum, stylo,nisi me fallebant amin rum suffra-

194쪽

a 68 E v P u b R M. L , s IN AN I ' agia, ut non altissimo , ita ad materiam non inepta , & aliquantum aequabili Hie nonnihil cunctatus , Ut rogaretur aliquos versus expromere ; cum nemo

id faceret, ipse sua spote poema in hunc

modum recitauit.

Germina,quae late rimum urgentibinaruis, Vndantem vestitis humum , cum pallida coelo

Ceaei hyems, fisoque instrant mosis

aura,

Vos mihi, qυ primis Iesius alimentaministret Imbribus, unde nouo latentur iugera

vere,

Dicite,quae succis felicibin augeat annos,

fera totareas virtus animauerit herbas. Vos mihi natu penetractapandite ve

stra,

Et quo quisicae modo diuumque, homi

numque recentes λ

195쪽

SATYRICO N.

Induerit trunm , quis origine truncin

ab ipsa

Misi emin repararissolib. umbraου. Sic vos humenti sic aureus euocet aura DuxAmphionidum .nec vos aut Seirius

urat,

Aut Nothus, s fragiles rumpant malambiticulmos. Viderat athereos late m-otib. ignes concerepotu, or tot Idera mundo, Almaparens tellu tum qua curvamina

mTum qua astiposuere cubilia seri,

E quae musti ci operant, una fuer cedunt

Aura via, semperaue suis sibi cur sim

196쪽

exstrui posse, quam controuersiam senistentiolis vibrantibus pictam- Caeterum neque generosior spiritus vanitatem amat, neque concipere aut edere partum mens potest, nisi ingenti fluminerum inundata. Effugiendum est ab omnia verboru, ut ita dicam,vilitate: & sumendae voces a plebe summotae, ut fiat, Odi

profanum vulgus,& arceo. Praeterea cu- randum es , ne sententis emineant extra corpus rationis expressae, sed intecto vestibus colore niteant. Homerus testis &Lyrici, Romanti'; Virgilius, de Horatiiciariosa felicitas. C teri enim aut non vi derunt via, qua iretur ad carmen, aut visum timuerunt calcare. Ecces belli ciuilis inges opus quisquis attigerit, nisi plenus literis,sub onere labetur. No n.res gestae versibus c5prehendendae fiunt, quod lo ge melius Historici faciunt, sed peramazes, Deorumq; ministeria, &fabulo-tentiarum tormentum praecipitandus est liber spiritus : ut potius furentis animi vatic natio appareat, quam re

ligiola orationis sub testibus fides.J

197쪽

Parche, Pierides, non vos laceta; nec vestra iniuria tam miseri cassis a Rigrant inconsultos. Sibi quisque deber hanc calamitatem , & dum ab At polline arcessi credit in priaesagum mon te Ira , non adtrertit pro Deo vesanam esse libidinem, &imprudentis adolescentiae aestum , quem intemperanter exaudit. Etenim quoniam hoc est inutile studium,&ad solam delicati animi voluptatem faciens, non potest non explodi e Doctorum coetibus, nisi quando artifici elegantia artis vanitatem excusat. Scilicet velut extrema conuiuia bellariorum appositu luxuriant, & Qauiora condimenta reparant semem ab silmptam , ita solidioribus scientiis sal turati non capientur hoc quantum vultis diuino Poetarum cibo, nisi gustum iam languentem excellens voluptas excitet. Vt non tam artem mihi mutasse Videatur, quam artis materiam, is qui e culina prodiens primus Olympica ve sib' extulit. Certe si quis in Parnasii verticem incolumis ascendi , non nego,

quin

198쪽

i 8 o EM PHORM. LusININI quin ut meditullium terrarum obtinet, .

ita& illustri fama cognoscatur ab omnibus gentibus, humanitate aliqua politis. Sed quam hoc rarum fuit, non dicam in una aetate aut populo , Verum in omni memoria atque gente : Mihi profesto nunquam tot Poetas dabitis, quot seculis Latinitas floruit. Etenim tantis dissi- cultatibus horret haec semita, ut faciliore studio vel Iuris prudentiam , vel Eloquentiam de mereatur adolesces, quam Nympham versuum praesidem; quae visit fauentissima, plerumq; glotiam aeterna mendicitate vendit. Verum in hac parte praeceptore S pec cant, qui velut aequali studio utrumque campum adolescentibus proponunt, Vt&insudent versibus , dc solutiores periodos libero spiritu quadrent. Nimirum quoniam diuersis motibus agitur animus, vel ab Eloquentia inspiratus, vel a Poesi , non est possibile , tantam fieri mentis immutationem , ut statim abeat in diuersos habitus, & ad volun- issimi limis caloribus a ἀtatis nutum

199쪽

stuet. Nam in insaniam versiitim aptantis strict ae mentis acie, depone dus est prius Orator.& cum studio exuendus habitus eloquetiae, quem aliquot paulo ante Vi l giliis emeras & u us omittenda est Cithara ingredienti Rhetoricam,&sedandus tanto labore furor,qu Iato quaesis usac expressus praesagietem animam afflauerat. Sic in utroq; studio sem p r Ouus, semp hospes,&ab utroq; assic uus transfuga, non iam procos instar Ithacae mulieris orsa de si luctaq; in singulos dies tela, sed fortunam tuam geniumq; fraudabis. Quis maiestatem eloquentiae tam magnifice sistinuit, quis porro ineptior Poeta, aut quis asperius syllabas in numeros coegit Z Nec meliori genio ad forum usiis Virgilius,quam Tullius ad carmen ; inuenisset mehercule, qui postremae voluntati paruissent, officiosos amicos,nis AEneam suum non magis nauib. aut castris, quam verborum numeris includens, Romana pene ad lyram moenia

nouus Amphion condidissici

200쪽

Igitur duo sunt tantum, quae Poeta rum exilium a scholis, quae assingo, deprecentur. Primum, ut animus ins lentium auidus aliquando recedat , quotidiano pastu , aut veluti in Hybla , aut vernantis Psitnae vallibus ν mirabili flosculoruin varietate fatigatos spiritus leuet. Deinde , ut Poetae, qui quam rari sunt, tam magnis viguerunt ingeniis , attollant sensuum subtilitatem , dc acuminibus innumeris, tanquam telorum impetu, legentem sic seriant, ut excitatus animus se sentiat.

Sed ne illos, qui primi dicendia

tifices fuerunt, omittam, nolo squalere Graeciam situ Barbaro, vel ad pompam subornari animum aliquot sententiarum iactatione atque fuco , qui in huius calliditate seculi, nisi rudibus ac imperitis hominibus non imponet. Sed artes illae hominum, qui non praeclarius vixere quam locuti sunt, tum informabun ad eloquentiam animum mille orat um flosculis , tum abun

SEARCH

MENU NAVIGATION