장음표시 사용
221쪽
NI Usecti sunt. Ita enim ibi, e venerando illo seu strusco quem non eruditis quidem, ut ait Cicero, sed avidis, immo avidissimis, olim oculis adspeximus codice,
in orbe Romano, non ut antea, in urbe Romani, primus legendum vidit, qui primus veterum eruditionem accingenium ad iuris scientiam adtulit, Alc.us: b ac ut certissimum deii indubitatum merito amplexi sunt sequuti
dein iuris interpretes, vel omnes, quae ex eo fonte prodierunt Romanarum legum editiones. Hujus autem, de qua in memorata modo lege agitur , rei seu auctoris, quum non obscuram si incationem ipsa Ulpiani praeberent verba quibus consueto ei in tot legibus ex illo, in locuplete Romani iuris thesauro, prolatis more, Antoninus Imperator de Caracalla, non autem de aliis, qui ante eum hoc Antonini nomen tulerant, Principibus Pio, vel Marco, praeter unum forte vel alterum, quem paullo
ante adduxi ea de re locum, dici demum solet mirum est utique id in versandis iisdem legibus summe exercitatis accuratique praeterea iudicii viris, quos supra iam enumeravi, idem, de quo modo, Alciato, Ant. Augustino, Pancirollo, uiscio, ut de Casa ubono, Salmasio, ipsoque Hugonemrotio in libris de Belli iure, Pacis,
e cisii aliunde postea, uti dein dicetur, sit edoctus, non subolevisses aut eosdem, vel Spartiani, de quo modo nobis sermo, vel Aur. Victoris, vel Justiniani, de quibus antea, auctoritate aut vero Caracallar ipsus, quam itidem tum adtigi, immanitate motos eos nobilem hanc Constitutionem eidem Antonino abiudicasse. Nude equidem Impis ater noster, aut Impιrator noster Antininus,
222쪽
. In veteri Romani iuris penu ab Ulpiano, qui sub
eo Principe eiusque patre evero adsessor exstitit, dici frequenter constat, uti in Paulo etiam, Papiniani, iuxta Ulpianum, adses re Prout nempe a Scaevola, Imperator noster D. Marcus, sub quo nempe principe ejusque filio Commodo floruit hic legum antistes, alicubi, ut jam antea vidimus, dicitur solo autem ch Antinini Imperatoris nomine, interdum si) Antonini Augusti, aut Imperatoris Antonini Augusti idem Princeps haud semel ab eo iisdem in libris designatur: immo non ab Ulpiano solum, sed ab aliis ejusdem aetatis iurisperitis, Paulo cl), ac Mo destino m9, Immo quum in ipso Iustinianeo Codice, quod sugere non poterat viros in eo versando, explicando haud parum exercitatos vel etiam assiduos, non de alio, quam de hoc Antonino Caraealta dicatur praepostum tot Constitutionibus, quae ibi, quidem toties in Donte titulorum o sunt obviae, illud ipsum Imp. seu
Imperatoris Antonini, qui eas nempe tulerit, nomen Neque enim alteri Antonin tribui easdem leges posse, to Leg. IV. . de . Pro si Ulpianus Leg. VI Scel. 3.
cons L. III. de Donation. D de Off. Procon L. L. XII de Incendio L. XVIII. de Minorib L. IX. de Captiv. L. XXX. II. Sect . a. Solut Matri-Secl. II. de Fideicom ii mon L. V. cc 6. hbert. c. in Posiess.
Leg. VI. D. de Praeva Fideicomm Libere. ricat sto Leg. III. D. de Senatori,u Leg. XIX. Sesto. D. Lm so Leg.I. Cod de Iur. ia cat. Cond. Leg. XII. D. Lignorant L. I. .de Adde Divortiis. Vocatis isti L. I. C. de b Leg. XXXIX. . deae Tutor L. I. C. de Usu-gar. iidcicom. . cap. L.I. C. de Re Mili- H Leg. XV. Sect 6. D. Lo tari L. I. C. de Servitur. eat. Cond. L. I. Si Adv. Credis L.
223쪽
vincunt, quod silmiliter de alia Codicis lege paullo ante diximus, adscripta iisdem Consultam nomina, aes diis Dequenter Erae Christianae, quibus latae eaedem loges, anni, nempe Ia aut 13. Iq. I. C. quae a tem in secundum, tertium, quartum' quintum annum
incidunt, quibus post Severi obitum imperio praefuit Caracalla, seu decimum quintum, decimum sextum, decimum septimum, decimum octavum suscepti iam ab eo cum patre Severo imperii annum. Adeo,ut quamquam eadem Antonini meratoria appellatio, is vel Marco, quod supra vidimus, in iisdem libris tributa subinde legatur: et a prioribus iurispericis, quique sub iisdem Principibus, aut iis proxime defunctis, vixerunt, Gaio Scaevola, Marceula, Papirio Iustis vix autem a posterioribus, Ulpiano nempe, aliisque factum, qui eosdem Imperatores aliis, quas supra iam adlegi, appellationibus, ut Titi Anmnmi;
Divi Pii Antisini Maria Imperatoris, aut Imperatoris Mare Auranini, vel ovi Aarommi, uti de eodem mox dicetur . frequentius autem Divi Pria Divi Marti: morum Fratrum , de eodem nempe Mareo mero, quaeque est
ferme perpetua Ulpiani in iis memorandis consuetudo, indigitare consueverunt. Unum quidem vel alterum adduximus paullo ante Ulpiani locum, ubi operara Ant nisus, de Mare ab eo dicitur sed ubi de constitutione
quadam ab eo Principe simul, a filio eius Commodo lata,
quidem oratione, utroque eorundem Principum nomine, ea de re in Senatu recitata agebatur nempe, ut iam vidimus, ρὰ oratio Imperatorum Antonini ct Commodi,&c ant ae Imperinorum Antonini ct Commodi ratione in Senatu recreata , id actum est, c. Quod vero alias nuspiam ab Ulpiano factum putem, ubi hujus Mare tantum, aut coniuncta ejus 8c L. Veri, qui cum eo imperavit, men-
ω Leg. XV. . de Spon si Fragm. Titi XXVI. II 6.
224쪽
tio fuit ei facienda. Adeo ut mirari ferme subeat, quod istud, nempe Antoninum Pium M. Aurelium, ab Ulpiano designari L i ii aut mi Marci nominibus, ac erat utique obvium, se demum ab amplissimo Hieron. Bignonio edoctum promeatu CL Valesius e duo tanquam ex arcana juris penu depromptum oret, ad Dionem Coc eeianum V tradere non refugerit ni potius id singulari viri illius, cuius alioquin excellans fuit eruditio, modestiae adscribi unico debeat. Id vero iam ante, aut eodem tempore, quo eadem Valesiam seu Constantiniana verius Dionis Excerpta ederentur, a duobus viris eruditissimis solerter observatum video prius quidem a celebri
Iuri consulto i Matthaeo esenbecio j oui ad hanc constitutionem seu iuris Iustiniane , ubi eadem legitur
titulum, eam non Pio, aut Mareo, ut plerique alii ac nobiliores Romani iuris interpretes, sed huic Antonio missiano seu Caracallae opportune tribuit. Quod facium itidem a Samuele Petito in Commentariis ad I .eges Atticas, cujus haec sunt ea de re verba t At veν ut Antoninus, aveo auctirem hujus constitutionis laudiat in antis est, aut ego matri fallor, ministis mi Severi filius, uo impcrante scripsti ianus e nam Antoninum, siυ is sit Pius, sim M. Aurelius , non ita nominare OL inpianus ne iam alterum huc adducam, quam ibi Continuo snbdit Petitus,
sed minus solidam aut opportunam, ut ea de re postea dicetur, ejusdem rei probationem.
Quod vero a duobus viris illis praestantibus, posthabita Spartiani, Victoris, aut ipsius Iustiniani, vel praecipuorum
iuris aut literarum superiori aut hoc etiam aevo antistitum auctoritate, de auctore illius Antoniniana constitutionis recte erat observatum id mox vicit, quod eodem tempore, quo ille Petiti commentarius typis erae commissus,
225쪽
in lucem ab Henr. Valesio eadem in urbes, anno huius seculi XXXIV. xiit mclarum Dione, maliis antia quis Historicis, Graecorum Excerptorum, idque e Comitantini Porphyrogemetae Collectaneis, opus. Ibi enim opportune a Dione Cocceiano in rebus Antonini Cara callae, facta occurrit illius, de qua hic agitur, Constitutionis Antoninianae mentio ita ut cum de illius auctore, tum
insuper de eiustem latae occasione ac instituto, quod ne ibi fugit doctissimum Valesium, plene ac liquid tandem constet. Sed audienda sunt ipsa Dionis ea de re verba , quibus singula haec narrantur o
xenere onjunctissimis Oncessa legibus erant , sustulisset. Cujus Rei ausa etiam MNIBUS , UI IN ORBE ROMANO ERANT, CIVITA TEM DEDIT: rete uidem ipse eis ει-
norem tribuens , sed revera ut fiscum suum augeret, quippe eum peregrini purauue horum vectigalium non penderent. Quem
praeclarum Dion1 locum adtigit postea in libris de , Modo Usurarum . - Salmasus, quique eundem, in quo Excerpta illa continebantur,codicem tractaverat; ubi etiam pro . tuta aut iuxta Valesium, μνῶν---ἡλωτα σε αεδεμ uJ Excerpt. ad Dionis Lib. Pag. 8s i. c. LXon p. 4
226쪽
legendum ac distinguendum statuit, Oce δωρ α retenta, ιυρεα ἐπιίη -- τάς τε διαδεγα &c ac ubi sit , delegato uspiam, sed de donationibus tantum, δια bis vero de sueeumnibus ab intestato, a Dione dici observat undretiam totum hunc locum ita vertendum tradit Et Leiam vectigal , quam pro vicesima constituit , cum eorum qui manumittebantur , tum qu aliquibus elimrueristit hereditutum, ct cmnis donationisci successionibus prae:erea ab intestato sublatis, ct immunitatibus, uae genere propinauis defunctorum ab intestato succedentibus competebant. Quamquam, ut verum fatear, ea verborum constructio, quam ibi constituit vir summus, , uri miησε - , minus mihi Graeca, aut cum prioribus verbis convenire videntur aut in singulari ad hibita ibi vox Aρεας, cum αλκων, quae praecedit, coniuncta minus probetur quum etiam B λὸρων κ; Min numero plurium habeat, ubi de ea Vicesima ab Au
gusto inducta alibi ast Dio Ioue nihilque obstet, ut
servata prima distinetione, πα- τα τε διαδ e c. omnes ab intestat secessionei, quae prius, quod addit, genere proximis competebant, sustulisse dicatur, nempe tanquam fisco caducas, uti mox dicetur, hic Antoninus. Quod vero pro legatis uspiam a Graecis dici, qui non habeant nomen, quo ea exprimant, observat itidem ὁ -- α uac proinde in eo Dionis loco non legata, sed donalibu , debuisse ab eruditissimo Valesio verti, nescio an id quoque evicerit vir maximus. Et enim vox ea quamvis donationem in genere notet, alibi certe apud Dionem
Astia de legatis dici video ; ubi de Caesaris testamento& heredibus ab eo institutis agens, addit, a *-ψ
δυχιών, c. O LEGAEA insuper alia aliis, populo autem hortos ad Tiberim, a viritim entenos vicenos, c. ac rursus D L. LV. p. 363. a L. XLIV. p. 38. De Modo Usu. p. II. c ubi
227쪽
ubi de Augusti testamento, d legatis in eo Iuliae filiae
TIS, ut bene ibiae clavius, dignatus; sic alibi si, adi, ad legato, ubi de Caligula, isque, quae Tiberius ac Livia
testumentis legaverant, tradit: e Καὶ si Πιωτους ὀαι
quoque sua LEGATA persisit. Unde etiam apud Oratores Atticos, ubi de testamenti factione est apud eos sermo, promiscue δ vi σα -οῦ, vel τα μ' - - sua dare, seu Mare, cuius rei obvia sunt, apud eos d exempla, dicitur. Ut mittam, quod commodius in hoc Dionis de vicesima hereditatum, ut in altero etiam apud eundem Auctorem loco, ubi de eodem agit, quod induxerat Augustus, vectigali, --- έ -ν hviriaitatum se legatorum, quam hereditatuis, donationum dixeris. Quum alioquin non in veteribus solum Glossis, ut notat ibi Salmasus, d ad Theophilum e monuerat quoque abrottus, di- Cantur, ταλ- νυ va, aut in iisdem insuper, ut hoc addam, καταλει , Musa; sed apud hunc Dionem alibi, quia Observo, τα κήταλ- έντα, de titatu militer intellisantur, ubi is de Caligularu relictis a Tiberio legatis ait,
caerarum Maia omnia Tiberii, uis si ex uo omnia persolo ns mox adhuc , quod idem Cum urbanis mil1tibus, qui in oppidis erant, g τα καταλ-Θέντα ra m legata persia r. Neque ideo tamen in iisdem Dionis, de quibus hic agimus, verbis, τε κληρων, gata continuos ab iis comprehendi, licet cum eodem viro summo status, L. LII p. 39i. M. IX. p. 429. o L. LIX. p. 6 1. 0 Ad Lib. II. Tit. XX. 4 Iiaeus Orat 1i p. 4oo D L. LXA P. 640. Orat VII p. saa. - a vi idem p.
228쪽
et quae utique verba nihil inferre possunt, nisi pilictis, quarum persolvendae erant vicesimae, seu iam decimae, hemeditates, ad quas demum ibi illud καταλειπομ- refertur ι quomodo id verbum passim adhibent Attici aliique Grax Scriptores , ubi quis elim ere ereditatem , he edes,
dita simul rei, quae a testatore relinqueretur, significa tione. Unde utrumque etiam conjunsis in mentione
huius vicesima ab Augusto indue, idem Dioci ob
E quibus autem Dionis de tota ea re verbis, illud primo, quod ad eadem iam adnotavit, doetissimus valesius agnovit etiam, post eadem Excerpta divulgata, Salma-
certo demum constitit, non alteri Antonino quam huic Caracallae, eam constitutionem, qua data omnibus in orbe Romano ingenuis Romana civitas esse adscribendam eandemque perperam illo Principe antiquiorem , ut a partiano, Creditam i ac nominatim ad
Pium, vel ad Marcum, ab Aurelio Victore, aut a Iustiniano, ac dein a viris iuris scientia omnique doctiinae laude celebratissimis fuisse itidem relatam. Adeo ut, quod caeteroquin e verbis, quibus in ea constitutione commemoranda usus est Ulpianus, nempe Imperatoris Antonini,1tatui am ea de re poterat, ut etiam a duobus viris doctis acriam paullo ante diximus; aut ex iis p terea,
quae de hoc civitatis iure, necdum promiscue sub prioribus illis Antoninis impertito, supra evicimus, continuo b L. LV. p. 63. si Demodo sue p. sis
229쪽
emergebat inde demum sit omnino comprobatum, adsertum quo magis mirari subit, quod vir incomparabilis, ac ut in aliis disciplinis, ita in iuris etiam scientia exercitatus, , vis quidem hoc Dionis loco, haud eo minus cum Aurelio Victore, qui hanc constitutionem M. Antonino tribuit, stare Ulpianum existimet, ac de illius auctore adhuc anceps haerere videatur. Haec enim, ne quidquam ei adfingere videamur, sunt illius ad eandem Constitutionem ab Ulpiano relatam verba si Hadriano id tribuit Chrysostomus quod a Casaubono pridem ad Spartianum observatum, supra vidimus in Actaic, sed PRO ULPIANO est Aurelius Victor is nimin M.Antonini Phi- sopbi ita data cunctis promiscue civitas Romana. A TCaraealtae id tribuit Dion Cocceianus. Fieri potest,ut modo arritim
modo laxius intellectum sit in eivitatis Quum tamen, quod de Ulpiano ibi dicitur, quasi is cum Aurelio Victore M. Antoninum auctorem illius constitutionis fecerit, ac ita cum Dione eidem ea in re non conveniat, iis abunde redarguitur, quae iam ante de eodem Ulpiano adtigi, istoque insuper, luculento quidem, --m eidem Ulpiano, Consularis auctoris, testimonio. Cui etiam rei tuffragatur ipsa huius legis, quam tangit in adducta modo narratione Dio, caussa vel institutum illudque non, ut ex Ulpiani alioquin de eadem constitutione verbis statuere liceret, a benefica quadam Principis, qualis vel Pii vel Marci exstitit, sed lucri tantum, corroganda quibuscunque artibus pecunia studiosa mente continuo profluxisse. Adeo ut is non inde , quod speciosa illa, profusa civitatis largitio prae se serre videbatur, instar Ha
driani m LOCUPLETHOR ORBIS TERRARUM;
vel etiam iuxta Pium, in prolato supra eius nummo, AMPLIATOR adeo CIVIUM, quam privati Principis,
U Hugo totius. In Antiqui Hadriani numis malorum Sparsio ad ius Iu mis. stin. p. 9
230쪽
u id Dionis verba innuunt, fisci, exstiterit hic Antoninus. Hanc enim unam, concessae ab eo agitionis illius caussam, rationem aperte tradit ibi Dioci quo nempetissmae hereditatum, manumistarum vectigal, quorum illud soli adtenus pendebant cives Romani, non autem provinciales seu peregrini, ab hisce quoque, post datam iis civitatem, deinceps persolveretur immo esus loco, ac duplicato proinde onere, inducto ab eodem Principe dee m. Pr vicesima vectigali. Quale autem illud ieesim vectigal fuerit a quo primum, aut qua occasione repertum; ad quos speclaverit; quive ab eo fuerint immunes 3 quibusque mutationibus4ciem obnoxium exstiterit Qquomodo sublatum tandem
illud uerit, multis hic non adtingam : quod illa, maxime quae ad Dionis percipienda ea de re verba adtinent, iam occuparit ad eadem doctissimus Valesius, ac post eum. πα- Salmasius i aut iam ante utrumque, cum praeclari
subinde Romani juris interpretes, aut viri docti ad Plinii, qui de eadem agit, ac ut id in superiori Exercitatione vidimus, iesima Panegyricum ac nuper denique inerudito de Vectigalibus Populi Romani commentario collegit ac adnotavit eximius Burmannus. Unde illud
obiter, c quo datae a Caracalla provincialibus seu peregrinis Romanae civitatis ratio, iis etiam, qui hos, quos modo adtigi, Scriptores non consuluerunt, liquido constet, hic tangam : inductum nempe ab Augusto, ut id alibi docet Dio cis ad sublevandam aerarii inopiam, ac
alendum militem, . hoc vicesimae hereditatum, donationum vec tigal, quod persolvere tenerentur extranei R mani cives, qui hereditatem adibant. Α quo autem nere, ex ipsius Augusti instituto, immunes erant pauperes hereditates, seu quae non certam aliquam summam.
excederent ac praeterea proximi agnati O , ad quos, η L. LV. p. 363. c. Instdustin. LIII. Titii. lege