장음표시 사용
41쪽
sa quo inde urbs eorum augeretur, ac firmaretur imperium, quod de Romanis ait Imp. Claudius, quo terrae gentesque in nomen eorum coalescerent immo nec pleno etiam
iure, ut supra vidimus, novis civibus in tribus Atheniensium relatis est eadem ab iis impertita. Quo referri insuper de bet, quod in memorato paullo ante Solonis de adsciscendis in cives exulibus, scito ab eo constitutum,nominatim mem rat 3 Plutarchus ut iis duntaxat daretur civitas, qui e patria in perpetuum exilium pulsi, cum tota familia Athenas venerant aut qui aeteroquin artis exercenda caussa in eam urbem commigrassent. Quae utique haud obvium adeo ac parabile apud Athenienses ius illud civitatis, nec ad Romanorum proinde morem & exemplum, ut ea de re Di nysius, conformatum, abunde arguunt. Unde etiam collapsas res Atheniensium, sicuti aliorum quoque, qui simili instituto ea in re sunt usi Graecorum, observant, ut supra vidimus, gravissimi Auctores, Dionysius ac Tacitus. yyIn Sola ne p. I.
42쪽
minis manumissi iisque inde, ac hostibus etiam, civitateri 'mana donatis. Varia Dionysii Halicarnuf-kulis, Livii, Ciceronis ac Veterum Juryconsultorum loca ea de re adducta cir illustrata. DIVERSI equidem ab Atheniensibus, de quibus
modo vidimus, Romanorum consilii, salubrioris utique illustre exemplum suppeditat a Livius quum nempe post captamin incensam a Gallis urbem, magna foret civium, qui novis eam aedificiis instaurarent, penuria duo eam in rem a Romanis opportune provisa memorat unum, dum in urbem Senatus-consulto fuerunt revocati,, quidem sub capitis poena, qui aedificandi, quod ille ait pigritia, Veios se contulerant. Alterum mox tangit, quod eodem anno, quidem Senatus populique Romani, uti tum obtinuit, auctoritate, novi adhuc, peregrini quidem cives in urbem sint adsciti nempe qui Veientium. penatiumque, &Faliscorum per ea tempora ad Romanos transfugerant, agerque iis adsignatus eaque insuper occasione, quatuor novae tribus additae, quae viginti quinque tribuum numerum eXplerent. Quomodo iam antea a Rege Tullio, ac proinde ante partam libertatem, de Romanis dic
pe vel e victis, ut ea de re iam supra, houibus , aut caeteroquin qui de populo Romano, uti paullo post dicetur,vel eo- sayLib. VI cap. 4. b Antiq. Lib. IV. p. 226.
43쪽
rum ducibus seu imperatoribus erant bene meriti Unde iam ante ab eodem Rege Servio dicitur o μοῦ se λον
pudet, CGMM UNICASSE CIVITATE M ovibus ei eam
repetentiιus, ut ea re praecipue gloriemur. Etsi peregrinos quod
adtinet Romae morantes , non eos promiscue sequutis dein aetatibus,, multiplicato iam hauil parum civium numero, civitate continuo donatos, sed peregrinae eonditionis, ut iidem apud O Suetonium dicuntur, remansisse, sat aliunde constet. Hinc ab frequentem dein eorum numerum, seu ut ea de re Pomponiuste Pergrinorum in civitate turbam, IeatuS, ut ex eodem dc f Livio passim constat, praeter Praetorem urbanum, sed post annum domum urbis quingentesimum, pererinorum in eadem Praetor qui nempe inter eos, seu uti
subinde de iisdem Pretoribus sisLivius, ac praeterea OxTacitus, inter eives ae peregrinos in diceret. Elli factum quoque observo, ut post creatum etiam Praetorem peregrinorum, utramque tamen, Urbanam, peregrinam iurisdietionem, seu
sortem, seu provinetam, hisce enim nominibus eas vocari promiscue apud i Livium videas sortiretur quandoque unus Pretorci vel nempe tres reliqui Praetores in provincias, quas sortiti erant, Galliam puta, Siciliam Sardiniam, aliasue exire possent aut vero peregrinam eum Gallia, nempe provinciam, L. Veturius Philo alibi apud eundem Livium Adde, quod lata etiam postea fuerint leges, sicuti H Licinia, in Mucia, quibus cautum fuit, ne pro civibus se gere
e Ibid. Lib. IIL p. 4 . ci Urbana sors Pomponii inter e Leg. r. Sin. 28. D. de peregrinam friem in Dνι ictine Orig. Iur. habuit. L. XXIIuc. o. id Epitomena Lila XIX. ' Liv. L. XXVII. 36.u Lib. XXII. c. LXXXIII. s Cicero pro Balbo c. I. 36. XXXIX. 8 38. XLII. i. ci Ascon Paed in Cornelian. b Annal: L. I. c. II. m Ibidem,
44쪽
τent socii vel peregrini ac aliunde praeterea, seu e libris veterum Iuris-consultorum, & qua de re in postrem hujus commentationis parte dicetur, siqueat, quod n heredes institui non potuerint peregrini, sed id quod adtinet, eadem conditione, ut aiunt, iidem, ruerint, qua σὶ deportati vel si dedissilit,cum quibus,ut Ulpianus loquituri testamenti sint non est. Ut nunc mittam peregrinos quandoque, sed quod non obtinuit, urbe prohibitos, ut olim Gracchorum temporibus, a Penno, ac aevo Ciceronis, Cotta, Torquato Consulibus, a Caio Papio. Quam in rem praetiam exstat apud Tullium de Sciis locus: r inde etiam qui peregrinos
xti inbibus prohibent, alii exterminant, ut Pennus apud narres nc-strosis aptu nuper. Nam esse pro Θυe, qui imis non sit, recti me non licereri ruam tulerim legem sapientissimi Consiles, Crassus Scaevola r usu vero urbis prohibere peregrinos sane inhumanum
est. Quanquam neque ipso civitatis iure prohibitos peregrinos, immo qui hostes antea, dein stipendiarii evaserant, idque citra ullum gentium discrimen, tangit alibi idem Cicero , Nam ct STIPENDIAR IOS ex riere, Stellia, Sardinia, caeterispι provinciis, multos MLTATE DONATOS vidimus qui HOSTES ad n ros meratores perfugissent, magno usui Reipublieae nostrae fuissem tu serimus CIUI TE UOD NAE S. Quod de Astis, Sardis, Hispanis, agris alioquin stipendi 'ne, ut ibulem ait, Misaris, qui virtute adepti fuerant civitatem, memorat rursus in eadem si oratione
Tullius. Adde quod potiori adhuc iure, libera etiamnum Republica, cives subinde Romani fierent, qui stipendiis emeritis, suam in bello fidem praestiterant socii isti de trecentis Campanis equitibus, qui in Sicilia cum fide meruerant, id nominatim memorat alicubi Livius cis lacn Leg. VI. Sect et D. de ir Lib. III. c. M. Hered Inst. D Pro Balbo c. q. co Leg. r. Cod de eodem. ct Ibidem. c. 8.
45쪽
tum ad populum, ut cives Romani essent. Cuiusmodi vero moris vel beneficii, civitatis nempe Romanae, veteranis,
Qqui vicina aut plura stipendia meruerant, militibus, sub Caesaribus dein similiter datae, occurrit etiamnum con-smata in priscis aliquot inscriptionibus,, de quibus paullo infra dicetur, memoria: Eodem vero insigni civitatis praemio, servos quoque donatos, priori loco adtigerat Tullius U SERVOS denique, quorum jus se conditio infima est, bene de Republica meritos, persaepe libertate, id est, CIULTATE PUBLICE DONATOS videbamus. Cuiusmodi, praeter notum illum Bruti liberorum, vix parta libertate, delatorem Vindicem, quem ibi adducunt viri docti, occurrunt alii tredecim servi, observatam ab incendio aedem Vestae, ut ejus rei meminit Livius. IJ Edes Vestae vix defensa est, TREDECIM maxime SERVORUM opera, rui IN PUBLICUM redempti MANUMISSI SUNT. Et quo tempore insuper Campanorum quorundam servo, indici illius incendii, quo eadem fides, Walia Romae aedificia cinflagrarunt, libertas,
auctore ibidem Livio, iublice quidem, Consulis quippe
ex auctoritate Senatus, decretis est indulta. Quomodo sequutis aetatibus, latis quoque eam in rem Imperatorum
constitutionibus, servi, quorum egregia in principem, vel in Rempublicam fides, aut salutare indicium exstiterat, in publicum ibidem, seu e fisco redempti l ac civitate donati
leguntur. Unde etiam peculiaris adhuc in Iustinianeo codice et titulus, de se is eipublicae manumittendu4 nempe qui a servi civitatis 3 vel servi communes civitatis
scuti liberii imitatis; alibi, bysem ad universitatem per-rin ntes dicuntur in Pandectis. Cuius autem rei, sive de manumittendis in publicum, qui id meruerunt, servis,
46쪽
vel una Constantini Imp. constitutio, quae in eodem codice etiamnum exstat, abunde fidem praestabit se SERVI, qui monetarios adulterinam monetam clandestinis seeleribin exercentes, IN PUBLICUM detulerunt, CIVITATE ROMA
NA DONENTUR, ut eorum Domini PRETIUM A FISCoaecipiant. Quo spectant empta publice, ut de illis U-vius, volonum seu servorum, qui sponte militiae post Cannensem cladem nomina apud Romanos dederant, legiones. Eas enim ob praestitam insignem in proelio ad Luceriam contra Poenos operam liuertate, ac civitate proinde, uti har. ciantem modo vidimus Tullium, proconcione a T. Graccho, donatas refert ibidem Livius quidem ut id postea se ab illo adhuc tangitur, pretiis eorundem servorum, dominis a triumviris Mensariis, seu ex aerario publico persolutis. Quibus adnumerari itidem debent, qui ob necem detectam domini, ex Senatusconsilio, ut de iis id nominatim tradit Ulpianus, libertatem meruerant. Accessit alioquin, Qquod utique praeteriri hic non debet, haud exiguus, immo immentus ferme servo rum, inuidem qui non in publieum, quod aiunt dictis modo locis, Cicero, Livius, aut Romani etiam iuris conditores, ac tanquam de populo Romano, vel de Principe, sed quid dominis suis privatim bene meriti aliisve ae causis, ab iis vel vindicta apud Ptietorem, Consulem, aut apud Prae- fides in provinciis 3 vel testamento manumittebantur quos que inde non libertatem solum, sed civitatem quoque Romanam, ut e dictis modo Auctoribus, constitutionibus vidimus, consequutos constat. Quod insuper ab ipsa urbis origine iam obtinuisse, diverso proinde ab Athenien-sbus, uti ea de re paullo ante more ac tu, fidem facit Qqui inde illustratur, Imp. Iustinianus, dum ait quoa
cc Leg. i. Cod pro Quil ce Lib. XXIV. c. I ε. Caus Serv. c. D Leg. III. Sec D. De 6 Lib. XXII. c. 7. Suis ci Legitim Heressi
47쪽
t a primis Romae eunabulis, una atque simplex libertas eo etebat id est eadem quam habebat manumissor nemque, quod addit ad eandem locum Theophilus, h)έ- έρους raoΛITAS
PON AI ore Σ, .uterque CIVIS esset ROMANUS, tam a numissus nempe servus, quam herus aut dominus manu
missor Quales proinde manumissos ac inde cives factos, in quatuor urbanas Romanorum tridus descriptos, tradit rurius apud XJ Dionysium Rex ullius& in quas suo ad huc tempore relatum, quidquid esset libertini generis, ad dit idem Auctor Quod tamen, hosce quod adtinet libertinos, in quatuor tribus coniectos, a Censoribus L. AE milio DC Flaminio primum inductum, ac proinde anno demum V. C. DXXXII, refert in k Liviana Epitome Florus ad quod in genere de forensi, seu viliori civium turba, a Q. Fabio Censore iam antea, seu anno V. C. DXLIX, provisum observat Livius. Ex illo autem, quod a Servio Tullio celebrari apud Dionysium diximus, Romanorum instituto, in communicanda cum quibustibet civitate, factum videmus, ut quum sub eodem Rege censi jam sint anno V. C. CXIV. civi a Romanorum octoginta, iuxta I Livium, millia, aut iuxta in Dio sum
LXXX minus trecentis millia sequenti autem censu, qui nempe intermissus fuerat sub Tarquinio, annis interjectis uno quinquaginta, seu anno V. C. CCXLVI censa sint, iuxta eundem is Dionysium, civium, qui pubertatem adlisissent, centum destriginta millia. Contigit autem Muci nongo temporis decursu, & praeter es, qui domicilium vel in urbe, vel in agro penitus constituerant, ac in urbanas vel rusticas tribus erant ad scripti s vel qui dein relicta patria, Romam commigrantes advenae, inter Romanos cives fuerant itidem censi ; g Inst. n. 3. De Liberiin. μθ Lib. v. c. 4.ch Ibidem smyAntiq. L. IV. p. 24 I. si Antiq. L. IV. p. 226. cn Ibul L. V. p. 293.
48쪽
Detiim inquam, ut peregrinis quoque aliorum oppidorum qui in iis remanebant, incolis, aut victis etiam, quod ante dicebamus, nec tamen in urbem abduistis hostibus, modo sigillarim, modo mirersis ius Romanae civitatis S natus populique Romani iudicio ac auctoritate, deterretur. Quam in rem rursus expressa sunt, quae apud OhDionysium leguntur verba quibus id longe maximum e stitisse Romanae libertatis, sutum magnitudinis ac d minationis fundamentum tradit, quod nempe Graecorum more, captas urbes non exscinderent, sed in more haberent,
dam autem CIVITATEM dare. Unde ea M. Valerii Laevini consulis apud Livium verba θ jam inde a majoribin traditum morem colendi socios, ex ovibus alios IN CIVTTATEM ataue a UMSECUM TUM Graecis enim ι οληιίανhaecerissenis ac prout antiquioribus adhuc urbis temporibus Tribunus plebis Canalcius aiebat: a Nolauissim CIVITATEM, quae p- quam omiubium est, HOSIIBUS etiam mictis dedi--- Quibus tamen videtur continuo refragari, id quod
apud Ulpianum hodie alicubi legitur: ν HOSTES tamen, item transfugae, ea paena adpetuntur, ut VIVI COMBURANTUR. Priora enim Iegis illius verba in mendo cu-hare, ac legendum ibiden, AD HOSTES autem transfω
nus f Cujacius quod nunquam ginis ima poena a Romanis fuerit eorum hostibus inflicta, ut vivi nempe exurerentur, cum iure gentium sint servandi adde, ut modo vidimus, ad connubia ac civitatem etiam a Romanis fuerint admissi. Cuius autem providi ac sapientis Romanorum consilii auctorern, parentem eorundem, conditorem, agnoscit continuo apud o Tacitum, dicto antes. Anxiq. L. II p. 9. cr Leg.VIII S. 2.D.de Poenis. 0 Lib. XXVI. c. et . 1 Observ. L. IV cap. 9. 1 Lib. IV. α 3. in Annal. XL 9.
49쪽
llaco, Imp. Claudius : at eonditor noster Romulus, tantum sapientia valuit, ut plerosiue populos eodem die HOSTES, LinCIVE S a stit nempe postquam Atheniensibus ac La cedaemoniis exitio fuisse, ut supra vidimus declarasset, quod victos pro alienigenis habebant. Quae certe eruditi principis, vel gravissunt Auctoris, de Atheniensibus nominatim, haud minus ac de Lacedaemoniis verba; ut quae de iisdem a Dionysio Halicarnassens similiter proferuntur, abunde ex iis, quae modo addidimus, comprobantur. Unia de non est, quod quispiam miretur, uti subinde a viris excellenti doctrina factum video, thenienses cum Laeeta moniis ab Imp. Claudio, ea quidem in re coniungi, quod victos pro alienigenis habebant.
De communi at inter Graecas urbes, κandoque
unius provincia, nisi in De civitatis jure Debia mili jure multarum civitatum pria tis subinde, uti Medicis, Oratoribus, Poetis, Athletis, Citharas dis. c. nmiliter a Graecis Civitatibus dato. Id ex
Auctorιbus cir antiquis Inscriptionibus illustratum. OV mqv m ob mutua urbium laedera vel commeriacia, commune ius civitatis inter varias Grecorum urbes, easque sat longis terrarum intervallis subinde dissitas, sit sancitum. Unde quod e ulli supra obiter adtigi, a Livio plenius resertur: a de
50쪽
etiliate Rhodiis ab iisdem Atheniensibus data, auemadmodiam p=ius Rhodii Atheniensibus dederant ac jam ante monuerat , Polybius, quae ἰ πολιτία, seu auum secum aseivitatis, interprete ejusdem ocis, ut antea vidimus, Livio, ab eode Polybio, aliisque simili in re necis Auctoribus dicitur. Quam ut idem e Polybius eam vo-Cat, συμπολιτει- Opportuna eam in rem voce, uti πολι-
σαι restagrantibus licet priscis aliquot Grammaticis ad
hibent iuxta d Pollucem, e Euripides ac f) Elianus
seu Ommune jus imitatis inter Perinthios ac ByZantios re-
restituendam memorat alibi θ Polybius. Qualemctiam inter Cretenses Ostoniata extitisse, sed a prioribus praeter fas violatam, docet idem in h) Excerptis Valesianis; ubi per Cretenses intelligi debent aut supplendi e Diodoro in iisdem i Excerptis, ubi id factum quoque tangitur, Cydoniataeci quum Apolloniatae illi eorum in πολλιυ Cretenses itidem forent, ut e Plinio, Ptolemaeo, Stephano, comstat immo duae eo nomine in Creta urbes .ipsa Cydonia olim Apolloniae nomine, iuxta eundem Stephanum sit dicta. Haud aliter nempe ac in oederis tabulis inter duas alias Cretensium urbes, Hierapytnenses ac Priansios, quas primus vulgavit I Pricaeus, quae leguntur etiam inter m Marmora Oxoniensia, ἐμπολιτεία, seu inquum jus civitatis, Constituta lenitur. Quo spectat inter alia, Qquod primo loco in iisdem armoribus comparet, antiquum inter Smymaeo se Magnesios foedus, n ubi ἱ- ολιτ a similiter in posteriorum gratiam a Smyrnaeis decernitur