장음표시 사용
581쪽
sos Provinciarum Praesides sit a Romanis Principibus minsa, quo ea in irrogandis provincialium poeniconservarentur. Hinc illud, ut e multis unum vel alterum adducam , Callistrati . . b Mandatis Principalibus, quae
PRLAESIDIBUS' dantur , cavetur, ne quis perpetuis vinculis damnet; dc Marciani m Mandatis autem cavetur de δε- erilitis, ut PROESIDES sacrilegos, latrones, plagiarios, con-
irant Vlpiani deniqueri ut in ea conquiescam; cd 9 Iaerilegii poenam debet PROCONSUL, pro qualitate personae cte vel severius me elementius statuere. Alterum adhuc obiter dicendum : quod de quibusdam id genus legibus, uae de illo poenarum discrimine exstant hodie in Dige- is, certo statui hodie non possit, an eaedem ante, vel post Antoninianam constitutionem sua latae quum ii, qui eas reserunt, veteres Iurisconsulti, sub Antonino Caracalla, ac sequentibus adhuc Principibus, de iure responderint, sicut Paulus, Ulpianus, Marcianus. Ut eos mittam qui post Caracallam demum inter juris adsessores claruerunt, sicut Macer, Modestinus, Wiis adhuc inferi res sat longo intervallo, Hermogenianus, WArcadius Charisius. M Leg. XXXV. D. de Po o Leg. IV. S. a. D. Ad Leg..
vibus Romanis concessa ad Provincialesia in porrecta , juxta legem Diocletiani, CL
582쪽
dem salmas observatione animadvertenda. ex us corporum ob debita, proprius olim uiaritium juris a quo immunes erant pro inciales. De loco Plutarchi in Lucullo. De Bonorum Proscriptione ante Bonorum Cessi nem apud 'manos recepta. De ali Nex geuere , quo fletum abalienationes , proprio iatidem iritum Romanorum. Bonorum eiasio a prioribus ante Diocletianum BVeratoribus, ad Provinciales reporrecta. De Patris ac Divorum Parentum nominibus , qui ab Imper
toribus , de decessori quidem superiorum temporum, rincipibus dicuntur in eorum conis situtionibus. Exempla ejus rei inde ex
re adnotatis confutata. Inde ad aliorum diseriamen Genitores dicti quandoque in Constitutionibus I p. de naturalibus eorum Parentibus. PII cognomen in Digestis es in Codice, ni miti Tito Antonino tributum. Piae memoriae dicti Geutiles etiam Imperatores ab I p. a
Christianis claudis 1mp. nu quam in Digestis
vel in Odue H nomen additum , idque ex ia
ci em libris adsertam. inpiari locus in Digestis
583쪽
ORBIS ROMANUS. sqemendatus. Parentis appellatis ab Imperatoriabus tributa etiam Praefect is Letorio, aliis
que Magisratibus in odice, in Novellis Theodosii Junioris, Valentiniani III. De CESSIONE IN JURE, propria itidem jurisiuiritium, ad
Pro inciales dein quoque exporrecta ue uou vero
ad fisci debitores. Apud Athenienses fisci de
bitores in vectigalium redemptores, nexui corporum obnoxii e pri uti debitoribus qui pecunia ab sibus redempti , eam intra praesitum tempus non restituebant. Id erasmosthene adfertum. De SUCAPIONE, Geantea Decem irae lege, inter privata itidem uiritium jura, postea inter Prominciales quoque, ac Municipes recepta. Municipes e municipia dirita premiscue de uiuufria in minoribuli
etiam urbibus : quod ex Ammian Marcellino instratum. AD privata insuper Romanorum civium iura vel
privilegia referri itidem de es, quod quum cives Romani debitores , qui lege XII. Tabul rum addici creditoribus ac ab iis vinciri poturant, immo eorum corpora secari ac in partes dividi, fuissent ab ea immanitate Iego P retia primum liberati, ac postea lege Iulia , BONORUM CESSIO iisdem debitoribus esset concessa utriusque illius beneficii compote quoquo fac-
584쪽
tos post Antoninianam constitutionem, qua ii cives Romani sunt effecti, provinciales observat in libris de is Modo Usurarum magnus Salmasius. Postremum equidem, seu bonorum essionis beneficium iis datum, docet aperte lex a Diocletiano lata b Legis Juliae de bonis edendis beneficium, constitutionibus Divorum nostrorum p. rentum
AD PROVINCIAS porrectum esse, ut CESSIO BONORUM admittatur, notum est. Id autem de hoc beneficio, anteriorum Principum constitutionibus, ad n incias porrecto intelligendum esse, postquam provinciis ius civitatis Romanae datum est, monuit se ibidem . Adeo etiam, ut illud beneficium cum legis Poeteliae, de qua d Livius, ad annum, C. CCCCXXVII, ne cives Romani amplius ob debita creditoribus addicerentur tum legisJuliae, ut iisdem debitoribus morum ess permitteretur , ne judicati, ut ea de re in e Constitutione Alexandri Severi dicitur, detrahantur in arcerem ad solo cives Romanos, non vero ad peregrinosi provinciales spectasse idem censeat, ante datam iis Antonini constitutione civitatem. Quo loco tamen nonnulla sunt observanda, quae non satis ibi adtendisse videtur vir maximus i aut quae ad porrectum
illud ad provinciales, quod tangit Diocletianus, beneficium accuratius percipiendum faciunt. Ac primo quidem id constat, antiquam illam debitores nectendi, aut etiam secandi facultatem, veteris. Quiritium juris fuisse propriam. Id quod vel ex indicato Boethi in priori f)Exercitatione loco, quem iam viderant viri praeclari, constare potest ubi nexus, seu ius illud, quod creditoribus olim in debitorum corpora competebat, intra privata refertur Quiritium jura, iuxta alia, quae ille ibidem tanca Pag. 8 3. Leg. IV. C. Iust. Qui B
Demodo Usur. p. v 3. M Lib. VIII. c. 28. e Leg. I. C. Iust ut su
585쪽
git,in de quibus adhuc mox dicetur. Adeo ut idem ius apud Romanorum socios, aut in provinciis, quae civilibus, ut aliunde notum, Quiritium legibus, nisi quatenus ad ea essent Edicta Praesidum, uti de iis ci supra vidimus,
accommodata, non tenebantur, itidem obtinuisse, haud sit omnino statuendum nec proinde eosdem provinciales, quod existimat . m, ne suxta antiquam illam legem Poeteliam vinciri aut secari a creditoribus possent, post acceptam demum ab Antonino Caracalla civitatem, id fuisse consequutos. Equidem apud Athenienses debitorum corpora similiter fuisse creditoribus antiquitus oppignoratas Solonis vero lege id sublatum, qua a m --πε- μνώο 6 pecuniam sub orporis nexu mutuam ne dato, praescribitur, e Plutarcho obtervarunt iam viri ch docti. Adeo ut nec provinciales,, quidem quingentis sermea nis, post latam legem Poeteliam, ad tempus datae eis a
Caracalla civitatis, et Decemviralis legis, qua necti antea Qvcnundari poterant a creditoribus debitores, ni
forte quid tale patria quorundam locorum instituta feriarent, saevitiae vel immanitati fuisse obnoxios, satis utique liqueat. Neque adductum a viro incomparabili, vel e Plutarchi i Lucullo , aut quae aliunde congeri eam in rem possent, ut Tarsensium, post eos a Cassio expugnatos, apud Appianum exempla, id ullatenus comprobant quum ibi non de privatis debitoribus, sed de urbibus vel populis, qui ob non servatam populo Romano seu ducibus eorum fidem, vel qui in bello civili inseriores erant partes sequuti, gravi aere, eoque intra rescriptum tempus persolvendo, erant multati aut caeteroquin praeitatione vectigalium', ut ex eodem Plutarcho in adducto Asiaticorum exemplo liquet, a Romanis sceneratO-u Pag. 72. so Pag. 4oέ. O . ι Sam.Petitus Ad Leges AN U Beli. Civ. L. IV. p. 626.
586쪽
ribus, publicanis opprimebantur. Immo quo gravissimi Auctoris o loco, illud aperte innuitur; sublatum ab Odem Lucullo, omnem in illa Asa provincia corporum ob debita etiam publica, nexum, usura insuper omni ultra centesimam vetita, .creditoribus quarta parte proventuum debitoris adsignata. Alterum hic notandum quod ante bonorum eumn/m lege Iulia debitoribus concessam, alia bonorum proscriptio seu venditio publica, ex edicto moris, in favorem creditorum fuerat recepta Cuius ritum pluribus tangit m Theophilus is quam in locum pri lcae illius decemviralis legis fuisse induciam observat Tertullianus Sed se judicatos in parari s secari a creditoribus leges erunt: consensu tamen publico ruutilitas postea erasa est, ct in pudoris notam capitis aena onmersa est, BONORVM adbibita PROSCRIPTIONE G tindere maluit h/mines sanguinem, uam effundere. Unde ab eodem C. Po telio , sublatam simul Decemviralem legem de nexu vel sectione debitorum, . hanc ejus loco de bonorum debitoris proscriptione inductam licet omnino statuere; quodque iis etiam verbis indicavit Livius, ubi iussi Consules Q. Poetelius nempe dc L. Papirius, ferre ad populum dicuattur o Maias, is ui noxam meruisset, donee
paruam lueret, in compedibus aut in nervo teneretur pecorae
creditae BONA debitoris, O CORPUS OBNOXIUM esse Tertio, inductam postea a Iulio Caesare bonorum es--, quae nempe non eam, quam illa bonorum proscriptio secum inlatebat, infamiam carcere publico deditores, iam ante a privato creditorum ne in carcere lege Poetelia, ut iam vidimus, immunes, liberabat seu ut de ea bonorum cessione Alexander Severus, sp ne judicati δε-
. Lib. VIII. c. 28. 0 Leg. V. C. Iust. Qui Bon.
587쪽
trahantur in arcerem : nempe, quod in Constantini, de qua mox lege, dicitur, et earere poenalium, arere hominum
noxiorum erit. Quibus addi insuper hic debet, & quod itidem e veteri Quiritium iure constat, sublatum quidem apud Romanos illud, quo creditoribus debitorum corpora addicebantur, nexi vel nexus prout utriumque a Cicerone dicitur genus; alium vero, illumque itidem proprium civium Romanorum, nexum remanssse, quo abalienationes, seu traditio per arsi libram, adhibitis quin-nue testibus, civibus Romanis, fieri consueverant. Unce missis, quae ex r Varrone , f Gaio J. C. aut Cicerone in tympicis, vel de u Oratore, observaruntiam de hoc nexu viri x docti , opportuna hic eam in rem occurrunt ejusdem Tullii verba pro st Caecina ubi, quum adimi non potuisse cuiquam Romanam civitatem, frustraque id Sullam tentasse , monui et addit
continuo: Sulla ipse ita tulit de eivitate, ut non furitilemit horum nexa atque hereditates, quae erant nempe propria civium Romanorum jura, proinde ad Romanas etiam co- Ionias, ut ibidem additur, spectarent. An vero illud Legis Iuliae de bonis edendis beneficium, quod pro civibus Romanis erat inductum constitutione Antonini Caracallae, uua Omnes in Orbe Romano cives Romani sunt effecti,sit dein ad provinciales, quod statuit, uevidimus, Salmasius, exporrectum, idque e memoratis Diocletiani ea de re verbis colligatur, haud liquere equidem puto. Id enim iam supra, ubi de Edictis Praesidum provincialibus ad Urbana accommodari solitis, notavimus, id haud infrequenter contigisse, additis etiam hujus rei eis Leg. II de x cu Lib. III. o.
f Instit. III. o Cap. V. se abidem
588쪽
Romanarum legum penu, ut ex hac ipsa, alia insuper Diocletiani constitutionc exemplisci nempe ut leges urbane Senatusconsultis, vel Principum Rescriptis, amante Antonini, quam hic expendimus, constitutionem sint quoque ad provincias porrectae Accedit, quod id in Renere a Diocletiano ubi ius rei, seu beneficii legis hu-lus Juliae provincialibus quoque concessi meminit, dicatur ij ilhι constitiitionibus Divorum Parentum nostrorum ad provinci u porrectum e geri quod iuxta receptas nec infrequentes in iisdem Romanorum Principum constitutionibus formulas , de anterioribus Imperatoribus promiscue dici consuevit. Ita certe alibi idem Diocletianus: IJ Leet eau nostra . nepte DIVORUM PARENTUM NOSTRORUM ULLA constitutione caveatur Haud aliter ac ab eodem Alexandro Severo dici aliquoties in iisdem Constitutionibus, de prioribus ante se Imperatoribus, videas, i innumeri DIVORUM PARENTUM MEORUM e meis Nescriptis continetum alibi ab eodem, cu a DIVIS PAREMTIBUS NOSTRIS, ct a me saepe rescriptum est ac iam ante ab Antonino Caracalla: x tam meis , Gu.:m D Ο-RUM PARENTUM Onstitutionibus decLaratur: c a Theodos M. itidem inmodice Theodosiano: 1 e , --riam Aulisenorum municitum DIVI PARENTES NOSTRI statuErunt .alibi similiter expressis nominibus: et quod DIVORUM PARENTUM NOSTRORUM . Vatintiniani Valentis decreta signarunt uomodo etiam in Iovii Maximini Augusti Epistola apud Eusebium legitur r Leg. IV. Q Iust. Qui Bon.
589쪽
miani Parentibus Nostris. Nempe qui priori loco Dominorum appellatione, quod tum adhuc forent superstites, appellantur i uti in Licinii patris lege inmodice Theodosianori exsicut etiam sub Domino ρο Parente noItra Seniore A. seu Augusto, eodem nempe Diocletiano in altero vero Divi quod fato iam essent iidem functi. Unde e tiam, ut hoc addam, illustratura id quod a Valentiniano III. dicitur in Novella , qua celebris lex , a Theodoni
Imp. de triginta annorum praescriptione lata, confirmatur; cd Domini patris clementiae meae Theodosii per nnis Augusti , iis nempe verbis, ut viderunt iam . alii, non juxta magnum uiacium , ad Theodosium, sed
ad superstitem adhuc de huius Valentiniani III. bcerum auctoremque imperii, Theodosium Iuniorem omnino respici. Quomodo etiam ejusdem Theodosii lex Novella I instrisitur ut Domin Valentiniano c. semper Augusto FILI Theodosiius P. Aupust PATER. Immo prout in selectis nummis, ac de quibus nos alibi, vel Severus Imperator,DIVI MARCI FIL. aut ANTONINI NEP seu, M, etsi etiam nihil ad eos adtineret,dicituris aut vero Mamentius Galerii Maximiani gener, IMP. MAXENTIUS
Divo MAXIMIANO PATRI SOCERO. Ita in utroque
Codice, non naturales solum patres aut arentes dici constat aut eos solum, qui proxime decesserant, Imperatores, vel quos illi agnatione adtingerent quo sensu b Ibidem e. o. Ad Leg. QTh. de Areton. e Leg. II. C. h. de Censu. Ceret temp. Fin. cae Lib. II. Leg. Novell. The D Observ. Lib. XVIII. c.26. odos Tit.VIII. u Leg. Novell. Theodos A. e duret ad Symmach. L. V. Lib. I. ab
590쪽
ab Imp. Alexandro Severo Antoninus Caracalla patris nomine, quod paullo ante vidimus ἐν alibi huius Antonini parens b Divi meri AVI MEI designantur, quorum hic illius Alexandri aviae, Juliae Moesis, adfinis tantum erat, ducta sorore ejus Julia Domna alter, seu filius Antoninus, Mamaeae matris Alexandri conibrinus sed ab iis etiam plane alienos, .longioribus temporum inter- Iallis remotos, eadem Patraim aut Parentum appellatione insigniri. Adeo ut non solum parentes publici, aut Darentes etiam generis humani, uti apud i Ammianum Marcellinum, etsi de patrieio, istud dictum ab eo censeat alicubi ad k Codicem Theodosianum doctissimus eius interpres l Symmachum aliosque,sed sequentium etiam,&sat longo quidem intervallo,Principum, Parentes dicti fuerint iidem Imperatores. Ita ut plura hic eam in rem non Congeram, cum de m Divo Trajano Parente Nostroci tum n Divus Marcus Pater Uter Imperator alibi: o Divi Marci parentis no i facta est ab eodem Diocletiano mentio: alio autem loco, O Divo Antonino parenti no oci ac de illo, qui propius ad eorum tempora accessit, Claudio Gotthico, divine admodum constituit D. Claudius, consultum mus princeps, PARENS NOSTER. Quomodo a Constantino, r D. Aurelianus pater norier, in illius principis Edicto, dicitur & quod unum ex adductis modo exemplis iam adtulit,ubi hanc rem tangit ad D Codicem Theod ch Leg. V. C. Iust. Ad Leg.