장음표시 사용
11쪽
conditione, ut qui Theologica laurea donandi formato pone hiis prias Iur mento Augustinianae doctrinae delati denisae sese adstringerendi. roenobilissimae
Academiae facto Augustinianae auctori tati satis consultum vidnatur, praesem 'tim cuni sacra etiam Lovaniensium Theologorum Facultas iam pridem in Au gustini verba iitrasset. Caeterum exortis Iansentanis dissidijs..pserim longi acerbiora contra Augustinum & loqui, & scribere non extimuerunt . Non Mosuere tamen ex nostra familia viri, qui magni Parentis partes ace rinia defensarent. Hos inter emicuit Pater Carolus Moreati Gallus, qui tomo primo se rum in Tertullianum animaduersonum satis prolixas vindicias pro Augustino inseruit, quod itidem antea praestiterat vir in nis Ioannes Rivius Belga,
libro quarto de vita August ini. Sed prosectb nostros hoste Scriptores & laterem lauisse, &surdis cecinisse cxperti sumus; tantum enim abest, inccepto dest sterint, ut maiori longh apparatu, atq; infestioribus arn is in Augustinum mouerint, haec aduersus Hipponensem Doctorem scripturientes γAugustini doctrinam obstiiram, difficit m, intricatissimam, scium Vsa a pluribusque ei roribus obnoxiam esse. Positum illum subbaligine. In Pelagianis oppugnandis mura inritatis limites aestu disputationis abreptum. Licitum esse nedum iudicem, sed ne arbitrum quidem honorarium in cymtroueri ys de riuinagratia illum adimiter
θι- mma non esse inexpugna;ilia , neq; satis apta ad CalWinistas sive indis.
reticorum argumcntis minime satisfecisse, neq; poritas abs se theses conuincentibin argu mentis comprobasse. 2Non esse sepeliendam Scholasticam , etet mnus regnet Augustinus ,
sed hunc ipsum ad Scholasticae amussim exigendum. Ridiculos Augustini adoratores ad nauseam hyperbolicas in eundem laudes congerere. Volentem impugnare Augustini sententias haliturum adiutorem Deum. Haec, aliaue pene innumera addidere , quae in calce huius apologetici reseremus. Ferunt Croesi Regis filium a puero mutum, cum parentis iugulum stricto mucrone impeti ab hoste cerneret, ruptis derepente miserantis naturae impetu perpetui silenti inculis exclamasse: AM sum, ,- psi M. At nos, quibus integer loquendi usus est, Augustinum parentem optimum, doctissimumque nouorum Censorum scriptis impund lacerari permittemus, & illis quidem mille conuiciorum plaustra in S. Doctorem congerentibus, nos eadem citra querelas plenis auribusUccipientes, ansati pacem seruabimus, quas canos nihil tangant Θ Degeneres sanh, ac spuriJcen Hsendi essemus , imo amentes prorsus, vel sadiei, si in tanto Parentis discriminei stylo parceremus, qui Nosse,& haberi volumus Augustiniani. Patris honor Iacellitur: pietatis est eundem ab aduersariorum dicti: s vindicare. Ecclesiae. Magistri doctrina impetitur: fidei est illam a quorumcumque impetu assererra
Diui fama decurtatur εἴ religionis est eandem fartam tectamque seruare. Quantorum ergo criminum rei evadoremus, si vulgari sorth aduersariorum aestimarione, aut eorum, qui eisdem suam vendidere fidem, auctoritate coerciti iniustas adeo in Augustinum peractas censeras surda aure pertransremus . Dia quidem siluimus, priuatisq; querelis ingentem animi dolorem egerere curaui, mus, meliorem hisce hominibus erga Augustinum mentem comprecantes. Sed nihil profecimus patientia, nisi ut grauiora tanquam de sacili tolerantibus ingererentur; unde peiora in dies audientes, iam tandem quantulamcum que hanc nostram aduocationem Augustino commodare coacti sumus Ne minem verb adeo pietatis, ac religionis expertem futurum arbitror , quilio
12쪽
. Ce apologeticum toruis oculis intueatur , nigrumq; eidem theta praefigat aetenim, ut olim ad Constantinum Augustum Lactantius scripsit, Sisacrilegis, G proditoribus , in meneficu testas defenindi sui datur, nec praedanmari quemlud nincognita causa licet, non iniuste petere mirimur ut Augustino, qui veluti Clari itiani Orbis deliciar, teste S. Celestino Papa, fucris, σ senori, aliquis si defensioni Iocus. Nam pessima seret nostrorum temporum conditio, si Augustini censoribus utraq; auris daretur, eorumque inistriosa nimium
Augustino volumina per ora, manusq; hominum volitarent, & S. Doctoris defensores non modo inauditi iudicio excluderentur, verum etiam eisdem flentium lata lege indiceretur. Immane, ac barbarae prorsus seritatis exemplum sei πιfuerit, cum Rhadamistus Tyrannorum tructilentis sinus Mithridatis Armeniorum Regis filios, quod parentum caedibus illacrymauerant, trucidauit. Iniquus
san E iudex iis, qui Patre nostro mille conuicijs lacessito, ut Hieronymi verbis
utar, ne gemitum quidem, ac lacrymas dolori liberas esse concedis . Legimus, cui
Nerone imperante virtus omnis pro crimine haberetur, Aruleno Rustico, ac Herennio Senecioni, quod innocentissimos, ac sapientissimos ciues laudas sent, capitalefuisse, neque in ipsos movi authores,sed in libros quoque eorum seu itum. Sed absit, ut hoc facinus nothri taculi sit, vel exempli: neque enim homines ab auita erga Diuos religione adeo recessisse putandi sunt, ut August in i laudes indignantes audiant, atque editum hunc nostrum pro eossem librum irata manu discerpant. Magnus Stoicae sectae pro sessor Seneca merito impias Praexa- M 3 spis Persarum Satrapae voces execratur, qui cum citra gemitum sub oculis
transfigi sibi filium a Cambyse Rege vidisset, ab eodem interrogatus, numa certo ictu pransus ad scopum collimaret , Tyranni dexteram si ij sanguino cruentam, sumantemq; per detestabilem adulationem laudauit, paremq; in sagittando Apollini illam dixit. Itane corpore, sed magis animo strui exem. plum secutis,nouorum Censorum manus, quas stylis armatas Augustino in tu jerunt, laudibus, imb&osculis nobis implendae crunt ξ Hominum, quam Diuorum amantior hanc nobis iniquissimam lcgem imponet, a qua ta inen nos liberos esse scimus, quippe qui ad Augustini defensionem suscipiendam Apostolicae Sedis decretis impellimur, quibus restagari sit nefas. Cum Pelagiani veteres illi Augustino-mastyges literas quasdam publicassent, in quibus Sanctus Doctor pesfimh traducebatur, Bonifacilis Pontifex indignatus doctissimi
viri nomen quoquam conuicio pulsari, easdem haereticorum literas ad Augustinum per Alipium deferendas curauit, quo se ab impostorum calumnijs vindicare posset. Hinc amantissimo Patri scribens Augustinus, ago autem gra. Tu. t. iatiar, inquit, sincerissimae in nos beneuolentiae tua, quod eas me latere noluisti literas inimicorumgratia Dei, in quibus reperisti nomen meum calumniose, atly euidenter exisnesium, seu spero de Domino Deo nostro, quod non sine mercede, quae in caelis est, illi me lacerant dente maledico. Sed & Bonifacii successor Celestinus eiusdem fanistissimi Doctoris honori optime consultum voluit. Siquidem vix Augustino inter
superos relato nonnulli, quorum teste S. Prospero nec orii in Ecclesia, nec ingenia despicienda vidibantur, eidem in Gallijs petulanter obloqui, illiusque libros censoria auctoritate examinare ausi sunt, qui cum essent, eodem Prospero au- 'thore, bona opinionis miri, hab)ntes speciem pietatis in Hipponensis Mazistri famam, ac doctrinam in certum discrimen traxissent, ni Celestinus gliscenti A a malo
13쪽
malo praesentissimo remedio obuiam iuitat. Etenim ubi aduersariorum ina , chinationes delatoribus Prospero, & Hilario cognouit , literas ad Galli rum Antistites dedit, que is eisdem indignatus , qudd Augustinum impune
percelli permitterent, Timeo, inquit, tu connivere sit hac tacere, ne magis ipsi quantur, quipermittunt ais latiter loqui: in talibus causis non caretsuspicione tacitumnitas , quia occurre et et eritas, si falsitas displiceret y merito namq; causa nos respicit, ricum silentio faueamus errori. Ergo corripiantur huiusmodi, non sit his liberum habere
pro Voluntates rmonem. Dein totus in S. Augustini duduni sibi, cum in vitii scialet, amicissimi laudes effusus, Augustinum, inquit, sanctae recordationis mirum in pro et ita sua, ais, meritis in nostra communione semper habuimus, nec inquam hunc sinistrae suspicionis saltem rumor aspersit, quem tantae scientia olim fuisse meminimus , mi inter Magistros optimos etiam a meis semper decessoribus habiretur. Bene ergo de re omnes in commune senserunt, rutpote qui bisue cunctis di amori fuerit, di honori. Vnde resistendum taliόus , quor male crescere midemus. Iubet ergo Apostolica S des, ut Augu st in i censores corripiantur, non sit his liberum habere pro moluntate sermonem; lata lege etiam sancit, resistindum talibus. Hoc sane veteres Augustinianae Scholae proceres Prosper, Fulgentius, Caesarius, Prudentius, Rhemigius eruditione aequE, ac sanctitate percelebres magno animo executi, Augustini scripta contra Semipelagianorum, aliorumq; insultus desenderunt. Hoc ipsum plurimi Recentiores summa cum laude praestiterunt, quorum omnium studia vicit eximius P. Macedo tot pro eiusdem Patris doctrina in lucem libris emissis . Quare Pontifici js mandatis obtemperans , tantorumque Patrunia exempla lichi longo positus interuallo secutus recentiores quosdam Augustinianae doctrinae censores in ius vocare decreui. Quod quidem iudicium mai ri , qua potero modestia, prosequar: nunquam enim meliorem causam secit
petulantia dicentis, sed saepe peiorem. Amici mihi illi sunt, sed usq; ad aras , .usq; ad Augustinum meum. Omnia praeteribo, quae mihi acerbiora dictu via debuntur , neq; solam quid illos audire, sed etiam quid me deceat dicere,considerabo. Quod si quidpiam sorth amarulenti exciderit, id propriae tribuant
importunitati, qua nos in eam necessitatem coniecere, Ut iure grauiori quandoque censurarum reprehensione vix possimus Augustinum pro dignitate de- sendere. Hic interim liber, ut Taciti de Agricola scribentis sententia utar, tin mi Augustini P. N. destinatur ,professione putatio aut laudatus erit, mi excusatur.
14쪽
Restitantur argumenta, quibus nonnulli contendunt doctrinam S. Augustini deprausinatione , ingratia se discium ,-obscuram. Sanctissima CLEMENTIS X. t. isti adax. pro S. Doctore sementia. Ntequam quorundam Recentiorum conuicia, quae contra S. Doctorem plurima congessere, sigillatim reseram, refellamque, opere Pretium duxi recensere, quid Augustino, quod ad traditam contra Pelagianos de diuina gratia, ac praedestinatione ab illo doctrinam,uniuersm opponant; inquiunt enim, esse illam dissicillimam, obscuram, intricatam, inconstantem, variam, ultraque veritatis lineas excurrentem. Quam quidem accusationem cum pluribus argumentis conentur persuadere, eadem nobis soluenda sunt, ne quid sorte detrimenti apud imperitos, nimiumque credulos Augustiniana doctrina patiatur. Ioannes Adamus hasce contra Augustinum obiectiones struxit,
cuius quidem Auctoris factum duplici odio dignum iudico, vel eo quod doctrinam, quam sapientissimi quique ad usque sydera extulere, deprimere ten- eauit, vel eo maximh qubd Augustinianis armis contra Caluinum decertare professus, eadem ipsa arma mille dicterijs infamat, dubiumque facit, sit-ne Augustino, vel Caluino infestior hostis habendus. Adamus hunc titulum i libro vernacula lingua exarato inscripsit: Caluin deait pars - meme st par i r mes de S. AVG VST I. N , quis audit iniustement serpera suries matteres dela Grace , de la Liberte , ct de la Priasination. Nemph : caluinus destis ius sui senia ,st S. AVG VST IN I armis, quae idem iniustὸ msurpauit in idis, quae ad gratum , libArtatem, praedestinationem pertinent. Augustini nomine grandioribus caracteribus, atque ex utraque parte paginam implentibus delineato. Pol rb volumen illud in partes est diuisum tres, in quarum priori, & altera nihil de gratia, & praedestinatione disieritur, rariusque in iisdem Augustini nomen sonat, in postremam tantiim partem de illis mysterijs quaestiones reiecit.
Quo consilio id egerit, nemo non ignorat, scripsit enim, cum Vel maxime Iansentani tumultus in Gallijs ebullirent. Caeterlim in hac voluminis postrema parte plus operae contra Augustinum, quam contra Caluinum ponit. Etenim in prioribus decem capitulis lath in unum Augustinum inuectus integris viribus decertat; in quinque autem sequentibus veluti in Augustino persequendo delassatus contra Caluinum stylum deflectit. Verum indecimo sexto, quo uniuerso volumini nobilem colophonem imponat, resumpto animo iterum in Augustinum irruit, ut saxei sane cordis censendi sint, qui citra non dicam indignationem, sed execrationem adeo S. Doctori iniuriosa verba perlegerint. Hoccine est, Adame, Caluinum, an Augustinum destruere Θ Promiseras te S. Augustini armis cum Caluino congressurum. At quanti per tuam fidem victricia illa arma facis P Clamas: arma Augustini inexpugnabilia non esse . p. q. pag. 38 I. Itane iactas plu-eos pugiones, ut facete lib. 3. con. Iul. cap. 7.
ait Augustinus, queis aduersarij iugulum petas Sub Augustini auspici js in limitem moues, & Ducem hunc tuum mille dicterijs oneras ὶ Sanctum D dorentia Cal-
15쪽
ὀ Caluinistis abs te vindicatum iri promittis, & eundem hostibiis prodis 8 Haec
loqueris pag. 6qo. cap. 8. Si intra merborum s. Augustini altitudinem me continerem , Caluinista es . Addis cap. I s. pag. 7so. Orbi etmiuerso notum est, inter om- nes Patres num Augustinum Eucharistiae Ῥs rium maxime confudisse. cibi id qliod pscribis pag. 396. c p. q. Augustini dicta non esse apta ad exarmandos Caluini - pas. Praeterea Augustinum, inquis, sensisse impiorum hominum reprobationem ab originali culpa esse derivatam, & illius hanc unicam esse cati in pag. 8 q. At cap. Io. pag. 667. scribis eam sententiam tibi hcitum este horrere , qu)d mater est illius, quam Caluinus tanta impietate, ac rabie contra Ecclesiam incultat. Et Pag. 62q. cap. T. testaris, Augustinum dixisse , mannam, di Eucharistiam esse AF ay A Li T rR figuram Iesu Christi. Quae prima Caluin istarum haeresis est . Pii- tasne Caluini sectatores, ac Genetiensem scholam non plenis auribus, ingenetique plausu isthaec tua dicta excepisse, cum te iudice suum sere videant Augu-ninum, quem tamen contra eosdem stare, te demonstraturum promiseras ὸ Sed his omissis, ob quae Caluin istae gratias reserunt, saltim debent, quam contra S. Doctorem accusationem instituas, audiamus. Itaque Adamus, quem intelligo inter celeἷres auctores sodalibus numerari, , asii capiti quarto hunc titulum dedit: Doctrinam S. Augustini de mysterijs grati. e, libertatis , praedesinationis, Eucharistia esse di istimam intellectu, in eum obscuri- . latcm magnas diuisiones tum mino, ti m mortuo Augustisio peperisse me. Rursus caput sextum ita inscribit : Noua argumenta ad probandum doctrinam S. Augustini de my- serjs gratia, o praedestinationis es e obscuram, o di item intellectu. Pag. 6so. In quo quidem capite cum plura tum salsa, tum calumniosa pronunciauerit, hac praeclarissima censura concludite Sed illud , quod tenebris , ac nubibus libros huius Sancti, Sapientis Doctoris obduxit, quodue adnotatum fuit ά teleberrimis Theologis, est quod non absilue pro finda meditatione nonsemper distinguit id, quod docet diti dubium ,-quod tradit , ut indubitabile : quodue dicit aduersarios impugnans, quod docet sua defendens. Saepe οπψuas sibi ab aduersalis obiectiones in eosdem reto quet , eos in absurditates miras condiciens. Instantiam instantia soluit, inconueniens rea Iutat di cultate longe maiori. Ulteriils, non clare exponit, num obiectiones ad suos ho- pes impugnandos proponat, Uel quod in eis cum lysdem conueniat isc. Haec quidem eiu sedem addita perplexitati in f tentia proferenda in hac materia, ac considerata insuper di-finctione Isimium ante Episcopatiim , ct in Episcopatu scriptorum , nec non dissidys Doctorum ob et eram eiusdem doctrinae intelligentiam percipiendam, mihi licitum est concludere , noluisse 1Mossensus clare exponere, meti in illis explic4ndis non itasAreemfuifise, mi nullus de eius mente dubitandi supersit locus. uare immerito et olunt ipsum esse
oraculum Gratiae , y concilν Tridentini interpretim. Quid arrogantius, quid absurdius, quid indecentius contra Augustinum dici possit, non video. At quo consilio illa eructarit, satis est manifestum, nempe ut Augustini deserendi impositam sibi necessitatem ostenderet. Quotusquisque enim est, qui Augustinum prae alijs sequi malit, si vera sunt, quae eidem Adamus opponit ξ Hinc cap. 16. pag. 76o, clamat: Augustini tenebrae me cogunt ad lucem at bi quaerendam, quam quidem in isnodis, o aliorum Doctorum libris inuenio. Habemus hominis consessionem. Victosinus celeberrimus quondam Romae Rethor, ac Hieronymi, & Augustini praeconio Orbi notus. Voluminum obscuritatem triplici ex causa oriri
16쪽
electat, ut sistatur s. Hieronymus in prooemio lib. illa Erechielem: et
rinis initu e, mel Doctoris imperit ia, et ei audientis duris. Poterat quartan.
ad lare, nempe docentis malitiam, quod Aristoteli vitio vertitur obscuris' verboru inuolucris suos senses occulenti. Sanisti Augustini doctrinam de gratia, & libero arbitrio, ac praedestinatione esse obscuram, atque dissicilem ob rei magnitudinem, ob diuinorum consiliorum profunditatem, ob mysterij se- .cretissimi altitudinem libenter concedimus. Quis enim ignorat, quantum omnium artatum sapientibus dissicultatis ingessit humanae voluntatis liberarcum diuina praescientia, ac praedestinatione concordia ρ Testes sunt veterum Philosophorum errores. Inde enim Stoici fatum inuehentes liberum arbitrium suffocarunt: alij cum Cicerone contingentium scientiam Deo sustulere. Hi ne pariter inter scholasticos Theologos diuturna, ac perpetuo dura- tuta dissidia orta sunt. Ipsi met Recentiores, qui planiori se via iter carper gloriantur, in pluribus, de diuinis praedefinitionibus scilicet, de obiςcto scientiae mediae, de gratia congrua, alijsque secum inuicem acerrim E concertantes, ciuili eo bello rei dissicultatem fatentur. Molina in Concordia qu. aest. Iq. art. I 3. disp. 3 3. memb.2. S. parvipendunt fatetur, semet pertinaci viginti ai inoriam labore insudasso, quo humanam libertatem cum mysterijs gratiar, ac praede stinationis componeret, qui tamen Thom istarum iudicio inanem operam posuit. Sed hoc si iblite dimitta, certh eo conatu dissicillimam prouinciam aggressiim ostendit. Suarius omnium Recentiorum grauissimus scriptor ton o a. de grat. lib. F. in praeludio agens de gratia effcaci idem ingenuε amrmat. Hirae Augustinus epist. q7. ad Valentinum vocat eam quaestionem inye tantam, patuis thuelligibilem. Et cap. q7. de gratia Christi ad disternendi ni dis titim Llam serm. 1. de verbis Apostoli, cum de diuina gratia verba ad populum sa -cturus esset, dixit se halu propter obscuritatem inuxndi lim disputasti- r. Cae teram sapientissimus vir obscuris lucem, & dissicilibus facilitatem, quantuns
diuit, ingessit. Nulli sant labori pepercit, quo& clarissime, di planissimεoqueretur; precibus etiam Deum subinde rogabat, ut ad captum populi de iratia disserendi facultatem sibi impertiretur. Audiatur in prooemio serm. I 3ὰe V. Apos . cum in superioribus de lege, & gratia sust perorasset: Verbi Dei
inquit, altitudo exercrepudium, non denegat intellectum. Si onmia clausa Ont, nihil esset inde reuelarentur obscura. Rursuss αmnia tecta essent, non fit inde alimentun anma perciperet, θ haberet mires, quitas posset ad clausa pulsare. In lictioniba, Apo-. stolicis su rixilms, quas charitati vestrae, quantum Dominus adiutare dignatus est, exposuimus, multum laborem, solicitudinem passi simus. Compatiebamur mobis, in se liciti eramus y pro nobis, m pro rarabis. auantum aurem existimo , adia et ut ν nos, o et os Dominus,Wea, quae prorsus di ilia miliantur , hic per nos enodare di.
gnatus est, mi nusta quaestio remaneret, q- conturbet mntemptam . Impia cni 1nmens'
odit etiam sum intellinum yc. Libro etiam tei id de pec. mer. & remiss. cap. a. suturis aduersari)s, qui sibiqoquendi obscuritatem obiecturi erant, hi si e orae
obstruxit: ea, quae pro natura quaestionum dilucide dicta existimo, adhuc non in telligunt, non mihi calumnientur o negligentia, mel pro meae facultatis indigentia, bed
Deum potius pro accipienda intesti ut a d trecentur. Et quidem libri isti primi sus ye inter eos, quos supra triginta pro diuina gratia afferenda aduersus ciusdem hostes elucubrauit. QuarE cum Augustinus vel inhio disputationis r Ens
17쪽
hxortae, hi deque tatis obscurae, ac dissicilis dilueidh se loeutiles dixerit I huose Iarissimae doctrinae radios re satis, superque tot annonini spatio, tot publim is , priuatisque congrςssbus, tot denique voluminibus, epistolisque discusisa, atque explicata sparsissit dicendus est ρ Sanh cum Iulianus S. Doctori obscuritatem obiectasset , hocce ab Augustino res,onsum tulit: temιras Ue-yras redarguunt, mavis livida non identur, quacunque milisfua radiante luce molestasunt, contra illa corciauditis, ne inde nox fuetur erroris . Lib. 3. Oper. im Per s. cap. σ I. Et cum idem haereticus S. Doctoris sententiam intellectu dissicilem esse opponeret, respondit Augustinus: Prorsus intelligor, melis, nolis :sed tu contra ista nihil dicturus , mis non intelligi, quod ego merissimum, atque firmissimmum dixi. Lib. q. cap rq o. Lege de his plura in antithetetis. telum Adamus coctam olim a Pelagianis crambem recoquens, Augustinianam doctrinam vitio obscuritatis infamat, quam non mysteriorum magnitudini, non debili Lectorum intelligentiae, sed Augustini malitiae deputat,
quippe qui suos sensus clare dicere noluit, vel saltem non maluit, ut scribit pag. GI . Itane magnum illud Africanarum Synodorum Ingenium, quo nomine audiuit Augustinus ex Prospero cap. a. contra Ingratos, adeo bardum, Vel inuidum iudicas, ut post viginti sere annorum conatus nondum suam sentcntiam explicare potuerit, aut, quo solus sapere videretur, noluerit tanto cum Ecclesiae totius detrimento Sed videamus, quibus argumentis caP. q. I. &probare Recentior ille conetur, S. Augustini doctrinam de gratia, ta libero arbitrio, nec non de praedestinatione et se obscuram, atque discilem. Opponit initio statim cap. q. pag. 3so. Florum Monachum Adrumetinum primum fuisse, qui Augustinianae doctrinae obscuritate deceptus,contra liberum arbitrium dogmati 1arit. Etenim non intelligens Augustini epistolam ad Sixtum contra hominis libertatem eam loqui existimabat. At cum reliqui Monachi oppositum defenderent, res ab ipso Floro, alijsque ad Augustinum delata est, quibus instruendis S. Doctor binas ad Valentinum Abbatem literas dedit, addito etiam libro de gratia, S libero arbitrio, alteroque de correptione, S gratia, in quibus ea, quae obscuritis in epistola ad Sixtum dixerat, clarius explicuit. Verum antequam prauam illius epistolae intelligentia non ex Augustini obscuritate, sed ex Lectorum duri cie, ut victorini verbis ytar, derivasis ostendam, supina Adami in Augustino legendo incuria casti- sanda est, qui Florum Monachum haud rectum illius epistolae sensum tenuisse, calumniatur, cum aperth Augustinus illum quidem recte sensisse testetur, sed non siiste ab alijs intellectum, ita enim ad Monachos illos scribit cap. i. decor. & grat. Hanesidem, quae sine dubio mera , Prophetica ,. Apostobcafido est, etiam in fratre nostro Fura inuenict me gaudeo, sede hi potius corrigendi sunt, quos quirim propula Deo correctos esse iis existimo, qui eum non intelligebant. Itaque M nachi quidam s. Doctoris epistolam non intelligebant, cuius tamen sensum optimὶ Florus assecutus,nihil ex Augustini verbis obscuritatis passiis est. Vnde praua illorum intelligentia non Augustini vitio, quod noluerit, aut no potuerit clare loqui, danda est, sed debili Monachorum captui, qui nedum Augustinianam epistolam non percipiebant, sed nec Florum eandem pluri-hus explicantςm intelligebant. Sed de his fusius diximus lib. i. hist. Pelag.,
18쪽
pag. 39I. Hor primor apud Asirica motus ex Augustiniana δε- βrina Astiuitate ortos Gallicani tumultus conieci ti junt. Viri enim tum pietate, tum ii dirina in Ines Massiliae , apud micinas insulas , .ine ferebant Aogustinum, cuius Metagna in Ecclesia aestimatio erat, nonnulla docuisse , quae ob obscuritatem Praeristinatia- orum hae si en tempestate r Galbas gliscentifauorem praebere quid bantur. Porro cum c latius dis amarentur, Prosper, s Hilarius de his Augustinum per hieras certiorem reddidere, quo clari assuam mentem aperiret. Fabulas bellas nectit hic Scriptor;
nam ij, de quibus Prosper , & Hilarius ad Aligustinum scribunt, nequaqua suere Praedestinatiani, qui ex Augustini obscuritate in errores laps essent , sed fuere Semipel giani, Cassianus, Hilarius, Vincentius, Fatistu ς, alijque, ut su-sius libro 2. historiae Pelagianae demonstratum est, illi enim fidem, & perseuerantiam esse dona Dei pernegabant, nobis ex nobis ipsis ea prouenire dictitantes . Nullos sane tunc fuisse Praedestinatianos patet ex literis Prosperi, &Hilarij, neque enim Augustini ipsus doctrinam in prauorum dogmatum sundamentum a Praedestinatianis sumi, sed a plurimis illam impugnari dicunt uti nouam, & absurdam. Dabo initium epistolae S. Prosperi, inde enim obiecta,
Augustino obscuritas, ex qua in Gallijs tumultus exortos fingit aduersarius, evanescet : Multi ergo, inquit , seruorum Christi, qui in Massiliensi mrti coli sunt, in sanctitatis tuae scriptis, quae adMersus Pelagianos hareticos condidisti, contrarium putant Patrum visioni, Ecclesiasticosensui quicquid in eis de motatione electiorum se-ckndum Dei propositum disputasti. Et cum siquandiu tarditatemfiam culpare maluerint , qu non intellecta reprehendere, quidamque eorum lucidiorem super hoc, atque epotiorem semitudinis tuae expositionem moluerint postulare: eueint ex dispositione missericordiae Dei, mi cum quosdam intra Africam similia mouissent, lisrom de correptisone, iratia plenum diuime authoritatis emitteres, quo in notitiam nostram insperata opportunitate vilato, putauimus omnes querelas resistentiumsopiendas, quia runiuersiis quae-
isnibus, de quibus cosulenda erat Sanctitas tua, tamplene illic, absoluteque responsum est, quasi hoc specialiter studueris , mi quae apud ses erant turbata componeres. R censito autem hoc Reatitudinis tuae libro, sicut qui sanctam, atque Apostolicam doctrinae tuae authoritatem antea sequebantur, intelligentiores mulio, instructioresque sunt facti, ita qui persuasionis suae impediebantur obscuro, auersores , quam fuerant, rccesserunt. Haec ille. Audin Massilienses non Augustino obscuritatem obiecisse, sed tarditatem suam culpare maluisse, quam non intellecta reprehendere . Narrat autem non'
nullos lucidiorem expolitionem postulasse, non quhd illa, quae Augustinus adstruxerat, obscura erant ue sed quod eadem clarius ad ipsorum captum exponi peroptabant, quae tamen acutioris ingenij viris satis essent manifesta. Rursus ait, eosdem postea suae persuasionis obscuro impeditos Augustini doctrina aperte, ac probe intellectam oppugnasse, Augustini vero sectatores ex ijsdem S. Doctoris libris liaesistentiores multo, instructioresque esse factos , quod non est de Augustini mente minus recth propter obscuritatem percepta rumore S i Gallijs exortos, ut fingit Adamus, sed de eiusdem doctrinae omnibus notae veritate litigia enata esse, Prospero, Hilario, alijsque Augustinum defendentiabus , Cassiano h contra cum scederatis eundem impugnantibus. Scribit Ad mus pag. I sq. Prosperum, & Hilarium , quod a nonnullis Presbyteris Praedestinatianis suosmet errores Augustini nomine sussulciri cernerent, rei indignitate commotos ad Celestinum Papam profectos, qui e vestigio literas ad B Garu
19쪽
Galliae Episcopos dedit, quibus, do Verba Adami pag. 193.
Ius istis Presbyteris , qui seuos errores sub obscuritate merborum S. Augustimi tegebant:
Si & delatoris Prosperi dicta, & Celestini iudicis lata pro Augustino vindica
do sententia intercidissent, poterant illa utcumque ab Adamo fingi, quo Au gustinianam obscuritatem illorum tumultuum sontem persuaderet. At ex Prosperi, & Celestini scriptis apertae falsitatis reus tenetur. Hi, contra quos Prosper, eiusque collega Hilarius Romam profecti sunt, non fuere nescio qui Presbyteri Praedestinatiani sub Augustini nomine errores suos venditantes,
sed suere planh Semipelagiani Massilienses, qui S. Augustini libros, & doctrinam lacerabant. Hoc fusius a nobis probatum est lib. 2. Hist. Pelag. cap. 1
Pergit coepto Adamus nouis argumentis Augustinianam obscuritatem probare enitens. Opponit , quod de eiusdem sententia de praedestinatione in- igens inter Theologos controuersa est pag. 396 . addens adeo illam esse difficilem, ut graues tumultus in Ecclesia excitarit. Tradit etiam quosdam ex Augustini sectatoribus in materia de gratia illum deseruisse, vel non ausos fuisse Augustini dogmata public E defendere pag. 6 Io. initio cap. Io. Teretiam sententiam ea in quaestione mutasse pag. 3 97. & pag. 6 II. addit, Augu'stinum saepe confessum esse, difficultates vel a se, vel ab aduersariis contra mysteria gratiae, praedestinationis propositas datis a se solutionibus non elidi, suamque mentem plus obiectionibus commotam suisse, quam responsionibus sedatam. Item eundem, cum alicuius insuperabilis difficultatis pondere premeretur, ad illa Scripturae verba confugisse: O altitudo diuitiarum Sapientia, Cy Seientia Deicte. Praeterea tradit ibidem, inchoasse Augustinum commentaria
in epistolam Pauli ad Romanos, ubi Apostolus de mysterio praedestinationistractat, sed rei altitudine deterritum opus imperfectum reliquisse. Tandem pag. 6Iq. difficultatem verae, & germanae Augustinianae sententiae assequendae inde probat, qubd non una est eiusdem, ac constanssemper opinio, sed diue sae, atque pugnantes. Ego quidem responsionem paucis perstringo ; nequein enim negotium aduersarij obiecta nobis facessunt. Gallicani illi tumultus non inde orti sunt, qubd obscura, vel dissicilis intellectu Augustini sententia habebatur , sed quod plerique eandem sententiam probe ab ipsis intellectam comtrariam putabant antiquorum Patrum definitionibus, teste Prospero in epistola ad Augustinum. Duo enim hic distinguenda sunt. Vel enim difficilis asseritur Augustini sententia, quod intelligi non nisi difficulter possit, vel quod
licet recth percipiatur, humano intellenui durior videatur, cuiue non ita facilis assensus praebeatur. Primum sanὶ salsum est, nam Massilienses optimEAugustinianam sententiam de gratia Adami, & stantis, S reparati, de pra
destinatione electorum, de eorundem certo numero, de dono perseuerantiae
assecuti sunt . ut palam fit ex literis Prosperi, &Hilarij, qui itidem cum alijs verum Augustini sensum tenuerunt, quem si nonnulli assequi nequiuere, ipsorum ingenij debilitati deputetur; neque enim Soli vitio verti potest, quia eum talpa non videat. In altero vero sensu difficilem videri S. Doboris sententiam de praedestinatione nec ipse Augustinus negauit; res enim secretissima est, quam tamcn tot libris, quantum potuit, reddidit faciliorem. Non ibo inscias , s. Augustini sententiam de praedestinatione ante praeuisa merita plures in Gab
20쪽
in Galli' turbasse, unde grauissimae contentiones emersere, doctis quibusve in partes diuisis. Neque enim indocti absolutam praedestinationem cum liu mana libertate componi posse percipiebant, &docti etiam viri id ipsum aegrEassequebantur. Caeterum Augustinus illorum dissidiorum certior factus, in libris de praedestinatione SS. &de dono perseuerantiae eandem de praedestinatione sententiam S constanter tenuit, & selidissimh confirmauit. Sane in libro de dono perseuerantiae cap. 2 o. respondens Massiliensibus, qui dicebant,mm opus fuse huiuscemodi disputationis incerto minus intestigentium tot corda turbari pquoniam non minus et tilitersine hac dcfinitione praedestinationis per tot annos defensa est catholica ides , ostendit iam olim ante exortos Pelagianos eadem se docuisse, quae postea contra eosdem operosilis , & diligentilis demonstrare compulsus, auerat: Praedestinatio, inquit, praedicanLest, mi possit mera Dei gratia, hoc est non secundum merita nostra datur, insuperabili munitione defendis cap. ai. Et quidem
S. Doctor donum fidei, S primam gratiam ex absoluto decreto Dei suspendit, quo omnia prorsus merita diuina gratia antecederet. Hinc semipelagiani Augustino hostes facti per centum fere annos vari s dissidijs Gallias fatigarunt , donec in Aurascana Synodo II. ex Augustini libris datis responsis diuturnae illae inter doctos homines agitatae contentiones finem sortitae sunt . Nullius san E culpae Augustinus reus inde traducendus est, imo summis idem
Iaudibus commendandus venit, qui Semipelagianorum nec sapientia, nec authoritate deterritus, traditam semel de diuina gratia , atque praedellinatione,
ad initium saltem fidei quod in consesta est apud omnes sententiam pluribus demonstrauit, neque per ipsum ullo modo stetit, quin missis in Galliam duobus praeclarissimis libris de praedestinatione SS. S de dono perseuerantiae
natos ibidem tumultus compesceret. Cum Augustinus de initio fidei, atque perseuerantiae dono ea docuerit, quae verissima sunt, & eadem in Synodorum postea canones transierint, Cassanus, Faustus, Hilarius Arelatensis, alijquei reprehendendi sunt, qui Augustino contradicentes erroneam doctrinam defendendo, grauissimas Galliae turbas peperere . Ex his constat Adamum praeposteth de illis Gallicanis dissidus iudicasse. Hinc recte sub Rhemigio se
ctissimo, ac doctissimo Galliarum Antistite Ecclesia Lugdunensis ante octi gentos annos de hoc ipso pronunciauit: Augustinus nee tanta perturbati re, commotione elium ab intentione meracissimae, Θ Hsima doctrinaesua faviρο- tuit , aut reuocari. Sed magis eos ct scriptis suis inquantum potuit admonuit, is in-Druxit, orationibus apud Deum pro is fideliter adiu vis, it inussigerent, is agnoperent, quam necessari. ,-qu.m salubriter propter commendationem diuina gratiae eiusdem praedestinationis meritas omnino ct credenda, di praedicanda esset. Lib. de, trib. epist. cap. 33. Itaque salso contra S.'Augustinum locutus est Ludovicus Molina in sua Concordia, haec scribens: Augustini doctrina dae praedestinatione pluria mos ex fidelibus praesertim ex ijs, qui in Gallia morabantur non solim indoctos, sed etiam ductos mirum in modum turbauit, ne dicam illius occasione salutem edirum fuisse periclitatam. Ne mim eiusmoui doctrinae ad Merent, haeres potius Pelagianae ex parte Usex
tiendum putabant. Neque enim rei jcienda sunt pharmaca, quod initio quidem sorpta stomachum delicatiorem turbare solent. Haud salus illorum pericliatata est, qui in quaestione nondum ab Apostolica Sede decisa non ita se faciales praebebant ψ Augustinianam sententiam recipiendam 3 schnus enim CaszB a fiasum,