장음표시 사용
451쪽
in nostra Angeliea bibliotheca Sextam Synodum euolueret , itque In testimia
nia ex libro quinto contra Iulianum ab Agathone Papa laudata incidisset , monuit me de proximo nescio quas chartas lectitantem, ut dicta testimonia in li-hro quinto operis impersecti quaererem. Morem E vestigio gessi, atque ex hoc posteriori opere contra Iulianum verba illa Augustiniana excerpta de-- praehendi, quod primus omnium idem Lupus in notis ad eandem Synodum cap. 6. publicauit. Agatho Pontifex in epistola Synodica ad Imperatores, quae recitata est act. q. Synodi VI. sex S. Augustini sententias ex libro 1. op ris imperfecti contra Iulianum laudans ait: Veritatis pruisntissimus praedicator beatus Augustinus in quinto motumine disputationis aduersus Iulianum Pelagianistam quid sit moluntas, his definis verbis: Motus animi quid est nisi motus naturae Hoc testimonium legitur lib. 1. cap. 6o. alterum ibidem adductum cap. 3. Ter
tium cap. q2. Quartum cap. 3 6. Quintum cap. iso. sextum denique cap. 16.
Rursus act. 8. repetitum fuit testimonium Augustini ex eodem lib. s. a The phane Abbate. Cum in ea Synodo VI. act. Io. testimonia Patrum ab Ag thone in Synodica adducta ad fidem codicum, qui in Constantinopolitana P triarchali bibliotheca seruabantur, examinarentur, haec ibidem recitantur: Item relictum est ex eodem codice testimonium S. Augustini Episcopi Hipponensis ex libros. contra Iulianum Pelagianistam continens itar Motus animi quid est, hisi motus naturae &c. auod testimoniumsimiliter collatum est ad librum latinis literis scriptum isterpretante Constantino Deo amabili Presbytero, st defensore sanctissimae fruius m gna Ecclesiae, latino Grammatico ; ct constitit. Itaque non modo Latina, V iam etiam Graeca Ecclesia laudatos operis imperfecti libros contra Iulianum Augustino tanquam legitimo eorundem authori adscripsit, atque in suis bibliothecis seruauit, quo eisdem instructa haereticorum omnium conatibus o uiam iret. Monet autem doctissimus Suaresius, eosdem S. Doctoris libros laim datos suisse in Synodo Lateranensi a S. Martino Papa anno isq9. celebrat cui quinque supra centum Episcopi interfuere. Etenim Maximus Metropolita Aquileiensis collat. s. dixit: Sed in Sanctus Augustinus in quinto libro contra Iuli num Pelagianistam similiter ait : Nunquid, Iuliane, quando Angelus , aut homo alia
quid et ult, non natura eorum aliquid mulι die. Et statim alterum ex eodem voli
mine testimonium producit. Haec eo libentius recensui, ut palam seret , eos dem S. Patris libros in nostrae huius Venetae prouinciae bibliothecis antiquitus extitisse, quando eosdem noster Metropolita laudauit. His tamen omnium antiquissimum, ac luculentissimum testem addam M Hum Mercatorem S.'Augustini & viventis amicum , ac demortui aduersiis
Iulianum strenuissimum defensorem, de quo plura diximus lib. I. Hist. Pelag.
cap. s. & lib. a. cap. σ. Extat in Vaticalia Bibliotheca ut ibidem notauimus, Commonitorium eiusdem MS. Num. a 3 q. inter codices Palatinos, quo plura a Iuliano Pelagiano in octo libris contra Augustinum asserta consutat. Ibi Ferb fragmenta ex haeretici volumine cxscripta eadem omnino sunt cum ijs, quae in libris operis imperfecti leguntur. Pagina q. memorati codicis adducit cx lib. I. cap. Ira. haec Iuliani verba : Sed currunt ad eum, qui clamat O. Deditis illa leguntur cap. CXI. Ibidem ex lib. a. cap. II. haec verba recitat: rum imbecillum caecae opinionis patrocinium yc. Habentur autem illa ipsa in e
Pagina 1. ibidem ex eodem capite haec Iuliani dicta ine:
452쪽
morat: Osensima ei nihilpo per ocripturassanctas probari se. Quae pariter in
editis voluminibus recitantur. Rursiis ex Adem lib. 2. cap. 3 8. haec producit et aquis forte, quoniam aliter dogma tuum stare non potest die. Quae cum editis e dem prorsus Deo concinunt. Alias etiam eiusdem haeretici sententias recenset, quae in imperfecto S. Augustini opere eisdem verbis leguntur . Metho dum verb illorum librorum ex Haeretici argumentis, & statim appositis Augustini responsonibus conflari, idem testatur scribens: Saucius autem sepe d Aus Autulinus di suis litras quatuor illius priores euertit Octo quoque posteriores n-gulis responsionibus fuis adfingula rapitula stitiectis. Vt planE constet laudatum volumen non esse suppotitium, sed magni Hipponensis Doctoris manu conseriptum. Quare cum Romani Pontifices, cum Oecumenicae Synodi, cunia antiquiores etiam Scriptores sex memoratos contra Iulianum libros Veluti 'germanam Augustini prolem agnouerint, ac probarint, nostrum est, qui Catholico homine gloriamur, eosdem inter Augustinianae Bibliothecae volumina, eponere ,& Vesuti postremam Ecclesiae ab Augustino traditam haereditatem igiosids hblere, ac venerari. Hic tamen notandum est , codicem operis impersecti a Vignierio editum pluribus mendis scatere. Certe lib. F. num. I S. ita legitur: Nonne cum Angelus , mel homo aliquid muli, natura aliquid muli ' Et 'Angelus , in homo naturae sunt. Ibistic dixerit ρ Si ergo naturae sunt Angelus, ιν homo, profecto natura muli, quandocunq; mult Angelus O c. Verum apud Maximum Aquileiensem ita habetur: Nunquid, Itiliane, quando Angelus, aut homo aliquid muli, non natura eorum aliquiae Dult' Angelus, in homo naturae non sunt ' is Medicturus es, quia non sunt Si ergo naturae sant Angelus, homo, certum es, quia na tirea must, quando Angelus muli dic. Rursus ibidem legit Vignierius: Veritas autem dicit, quandiu est voluntas msta, natura non potes separari. At S. Agatho ita
initat: Gandiu est moluntas ista, a natura non potesti parari. Sed de his hactenus. Etenim speramus, doctissimos Patres S. Germani a Pratis in noua op rum Augustinensium editione, quam Paris)s singulari studio, atque laboreo Tholiuntur, memoratos s. Doctoris libros nitidiores emissuros. Gratias ini rini plurimas sapientissimi, atque eruditissimi Antistitis Suaresij industriae debemus, &ego quidem quam maximas ago, qubd E Graecis codicibus Augustiniana ilIa testimonia omnium primus Reipublicae Christianae exhibens imsulsam quorundam haesitationem, quae eosdem remorabatur, ne tam insigne, ac praeclarum opus Augustino authori deputarent, penitus profligauit, atque eximiam animi deuotionem erga Magnum Ecclesiae Doctorem ostendit. Idem autem in dissertatione priori scribit, se meditari exactiorem operum S. Aur' gustini chronologiam. Ego quidem, quod ad libros contra Pelagianos editos pertinet larbitror me id sedulo praestitisse. Qubd si in hoc mea me fallit opinio, idem opus diligentiori ille eum
retentet, nostramque Chronologiam cono
lima poliat, sed ad incudem rara, ac singulari, qua posset eruditione, ret
453쪽
cassianus a Serui inianismo infeliciter a non Vis et indicatus. Masilisses Semipelagiani a quibusdam iniuste excusati.
Nonnulli, queis s. Augustini doctrina contra Pelagianos tradita plenε
non probabatur, media veluti via incedentes Semipelagiani sinu condidere. Horum Princeps fuit Cassianus Massiliensis coenobij Abbas, &Presbyter, qui collatione XIII. , ut ait S. Prosper, ad instrumentum inimicorum gratia Dei studuit taHmprofrre doctrinam. Hinc factum est, ut S. Gelasius Papa in Romana Synodo ob praua de diuina gratia dogmata in illius scriptoris opusculis contenta eiusdem libros omni prorsus authoritate exutos inter apocryphorum quisquilias proiecerit. Contra Cassiani librum Prosper singulari veluti certamine dimicauit in opere, quod contra Collatorem inscripsit, illius vero, ac concellitarum, seu sectatorum mores, ingenium, consilia, insidia'; egregie filis coloribus in praefatione, ac peroratione eius voluminis depinxit, de quibus lib. 2. hist. Pelaoianae cap. I o. disseruimus. Cassiodorus lib. de diuinis instit. cap. 29. ait: Gi cassianus tamen de libero arbitris a Z. Prospero Hre
culpatus es, Unde monemus, mi in rebus talibus excedentem sub cautela legere riseatis.
Certh Synodus Arausicana II. Cassiani sententias contrarijs editis dogmat, quis penitus proscripsit, ut ad oculum mox ostendam. Hinc coram Clemente VIII. olim quaesitum filii ex prolata, ut aiunt: An doctrina Molinae conuenisseum damnatis sententijs Cassiani. At quae in illis sessionibus dicta sunt, post Alexandri VII. decretum proferre minimh licet. Hoc cerib constat, utram que litigantium factionem palam admisisse, damnatas esse ab Ecclesia Cassiani opiniones de gratiae diuinae auxili)s, nec id a quopiam in dubium reuocatum. At ante paucos annos editus est liber inscriptus S. Ioannes Cassianus illustria itin authore Ioanne Baptista Guesnaio Aquensi, cuius quidem voluminis eum ires alibi castigauimus, hoc vero loco patentissimum eiusdem figmentum rosellendum venit. Scriptor ille lib. i. cap. 3 2. narrat ortam fuisse Massiliae S mi pelagianorum haeresim, quos nequisinu sectae Doctores ibidem ignominiae causivocat. Addit Cassianum contra eosdem acerrimh inuectum: Cksianus ergo,inquit, cum perturbata mi ieret omnia, ct iamprope ad desperationem adducta, quod reli. quum fuit, Catholico populo, profligatisq; as naeresi ciuitatibus cauendum putauit. Item: Eo formides ut superbissimorum aduersariorum Urientiam plenam spes maxima' citrubat, at si affligebat. Imo scribit Cassianum ea in concertatione cum Prospero copias iunxisse: Denique, ait, ipsa robora Ecclesia Gauricanae Prosper, in Bil rius , quibus tum Massiliasuit Casiano tum sorte consilium, re militia communis. At Capite Oq. quo prius volumen terminat, agens de libris Cassiani, quos contra Nestorium edidit, haec habet: cum et ero hane memnosam haeresim nuper, idest soti ore emersisse, eamq; incerti nominis, sedcerti erroris esse dicit cassiam, manipludesignat, non Pelagianos, sed ipsorum reliquiare, aut Semipelagianos, quos idcirc. Iagianos cineres appellat. Nunc, inquit, quod paulo austerius dicere coepimus, exequemur , ut omnes sciant in Pelagianis cineribus ignes quaerere te, & n uis sacrilegiorum flatibus sauillas veteres excitare. sa mihi Od entur idonee
454쪽
tam cturae adprobandum, spectasie in primis Cassianum in hac contra Nestorianos di*utatione, in tantis tenetris erroris inscitiae Semipelagiariorem p ferre clarisimum lumen , ac bonae curti uis evoluntatis etiam primae exordia in nostrae iustificationis exordio
diui gratiae auxiliys adscribere. Haec ille pagina aro. Hic Scriptor, cum Casianum tibi istustrandum proposuisset, simulque ani-naaduerteret, quantum nitoris amitteret, si cum Semipelagianis censeretur, lepidam illam de eodem fabulam cur enim alio nomine utar Θ) concinnavit. Etenim lib. I. cap. 39. num. 39. ingenue concesserat, quod Pelagianismi suspicio Cassiano obiecta Iairutfram illam in dies utius inclarescentem inbuscarit &Gm , ac nominis, quam neq; captaret mr modestissimus, nepi defenderet, obs urarit authoritatem. Quo ergo hasce a Cassiiano tenebras repelleret, non modo inter
Semipelagianos illum militasse negauit, versim etiam contra Semipelagian Os strenue depugnasse pronunciauit, & quod mirabile est, Prospero, Hilarioq; secum foedere iunctis. Hoc sane ultimum sine risu legi non potest; nemo enim non ignorat, S. Prosperum collato veluti pede cum Cassiano pro D. Augustini doctrina singulari certamine conflixisse in eo opere, quod contra Collatorem inscripsit, quia Casiani collationes Pelagianis erroribus insectas impugnabat. Ille sand post prologum palam protestatur, se scribere contra librum , cuius praenotatio est de Protectione Dei,qui plan E est titulus collationis XIII. Cassiani. In sequentibus vero prauas eiusdem opiniones de diuina gratia ad verbum
recitat, ac neruosh confutat, haec in fine subiungens': Sincirnter, mi arbitror demonstratum est, res rahcnsiores S. Augustini,wmana objeere, ἶr recta impugnare , praua defendere, peremptorumq; armis intestinum bellum mouentes diuinis , atque humanis constitutionibus rebellare. Ergo teste Prospero Cassianus repraehensor S.
Augustini Suana obiecit, & recta impugnauit, ac Pelagianorum armis bellum ciuile apud Massiliam inter Catholicos conflauit, Et tamen, si superis Placet, Prospero, S Cassiano contra Semipelagianos, Guem aio aut hore, fuit consilium , ac militia communis. Commilitones publicat, quos dicere debuerat Antagonistas. Quae tamen si crcdis, iam alter quoqk tibi persuadebit Dauidem, ac Goliath in arenam ad certandum uti commilitones descendisse. Quod vero addit, Semipelagianos dici a Cassiano Pelabanos cineres, Script ris illius sensum se non percepisse vel saltem dissimulasse, demonstrat; eo enim infami vocabulo Nestorianos, qui ex Pelagianis prodiere, significat. Unde S Prosper haeres in Pelagianam matrem , Nestorianam vero filiam lepidE appellauit, quas eodem etiam sepulchro tumulatas inscripto epitaphio irrisit, ut diximus in lib. a. hist Pelag. cap. 9. Video eundem opponere: Cassianunia in libris de Incarnatione aduersks Pelagianum quemdam Antiochensem Episcopum disti lasse sicut oe σ.σ 7. lib. 6. capitibus di ex 3 i. capite libri Multimi manifestum es. Hinc nulla ratione Cassianum Pelagianis cineribus aspersum existimat. Memoriam hominis malo appellare, quam fidem, neq; illum adeo fraudolento animo isthaec literis consignasse puto , ut tot figmenta Lectoribus consulto credenda obtruderet. Lege utrumque caput ex libro Q a te productum, via debis ex symbolo praecise Antiocheno Nestorium a Cassiano erroris conuictum, quod ille Antiochenae Ecclesiae Presbyter sucrat, antequam renuncia reis
tur AntistitesC-P. Quare ubi Casianus symbolum Antiochenum producit adhaereticum redarguendum, singis eundem contra nescio quem Episcopianua Antio-
455쪽
Antiochenum Pelagianum insurgere. Post exortam Pelagii haeresim sederes
Antiochiae Alexander , Theodotus, & Ioannes, quorum nullus Pelagianorum deliri a se cuius suit. Theodotiis contra Pelagianos Synodum celebrauit, vitex Mercatore diximus lib. 2. hist. Pelag. cap. q. Et lichi huius successbr Ioannes in Ephesina Synodo haereticis patrocinari visus suerit, eosdem tamen acriter insectatus est , de quo plura habes lib. eodem cap. 9. Ex qua ergo ossicina Pelagianus hic tibi Antiochenorum Antistes procuditur ' Idaeae scribit
Cassianus cap. 6. SIM 'inmirgo, haeretice, cuiussuperius textum iuxtain, licet omnium Ecclesarum fit qui una omnium Des) peculiare tamen Antioc amnis est, atq; Ecclesiae , id si, istius, in qua tu editus, in qua instructus, in qua renatus es. Qui-hus designat Nestorium Germaniciae in Euphratesia prouincia natum, sed Antiochiae sacris initiatum, unde Episcopus C. Politanus euasit, quod pluribus describit Theodoretus in epistola ad Sporacium, & alibi. Sed neq; cap. 3 i. Cassianus quicquam de illo Episcopo recitat, ibi enim S. Ioannem Chi 3 sol tornum eximie laudat, cuius aut horitatem Nestorio opponit. Verum emporis iacturam facio: compendio agam aduersarij ipsius testimonio usus. Scribit in praefatione ad Lectorem de Cassiani in materia de gratia opinionibus, quod illas S. Proster IvRE REFELLIT, ET ERRORIS COA GVIT. Fuit ergo, te hoc ipsum asseuerante, S. Prosper Cassiani hostis, atq expugnator. Vbi ergo, quam iactas, Prosperi, ac Cassiani contra Semipelagianos militia communis Addis lib. 2. cap. I a. num. 8. Liquet Prosperum ab Augustini raelo incalescente commotiorem praeliari Iblo melitatum esse aduersus collat r. m , re qua in depraehendendis, con utandisq; EIUS ERRORI BvS escarissima praeualebat sagacitate dic. Grauior, crede mihi, pugna fuit Cassanum inter de Prosperum ; neque enim hic contra aduersarium velites tantum emisit , sed uniuersum triariorum robur eduxit, ac plena acie dimicauit. Si tamen non pugnam, sed velitationem certamen illud vocare mauis, Prosperi robur, ac Cassiani debilem aciem fatere, qui vel sola velitantis Prosperi impressione sacta, non loco tantiim motus, sed susus, ac dissipatus nec pugnam repetero,
nec Vires restaurare unquam potuerit.
Tradit tamen Guesnatus, pacem Prosperum inter, ac Cassianum stabilitam, . S quidem sequestro Leone Magno tum temporis Archidiacono. Etenim lib. I. cap. 3 . num. 8.&9. scribit Sixtum Pontificem, cum exortis inter Bonifacium, S Aetium ciuilibus discordi)s, itemq; Litorio ab eodem Aetio dissiden. te, S huic ipsi de Albino prauiter Valentiniano Augusto indisnato, Romanum imperium passim i barbaris vastaretur, id consilij arripuisse, ut mitis in, Gallias Leone Archidiacono Apostolicae Sed is legato Duces discordes ad
amicitiam reuocaret, atq; in Valentiniani gratiam reduceret. Addit cap. 3 6. Leonem legatum plenissimis elis ιrem Massiliam secundo cursu peruenisse, ac ad Cassianum meter suum consiliaram ,-amicum diuertisse. Auerant , inquit num. 2. Cassiam delatores Hilarius, ct Prosper, qui cum Leonem salutationis ossicia praestituri conuenissent, & sorth fortuna Cassianus quoque adesset, testatur Legatum egisse, ut mutuis colloqui,s,V su inter eos familiari congressis, discusiss Ultr. , citroque suspicimum tenebris e caret in lucem, eos; pacis interpres suis com monitionibus ita placaret, ac leniret, mi omnes constituta concordia, quam Use cum o
mριι haberet communem , sne P rela discederemi. Nec irritam Leonis legationem
456쪽
Vandalis reditum in Hispaniam persuadere non post, belueos aegressus est, seu victus Romam menit anno q32. Haec ille. Monui non semel praesertim lib. a. hist. Pelag. cap. I. hunc Scriptorem ex fabulosis tantum coniecturis Casllani vitam consarcinatam edidisse, quibus non modo se ipsum, sed & quem laudare omni arte conatur, lectoribus deridendum exhibuit. Celebris Leonis Archidiaco ni legatio contigit circa annum q39. Nam S. Prosper in Chronico ad annum qqo. ait: Valentiniano Aug. V. s Anatolio Cost. DefunIOX sto Episcopo quadraginta amplius diebus Romana Ecdesia sine Antistite fuit mirabili pace, atq; patientia praesentiam Diaconi Leonis expectans, quem tunc inter Aetium, ct Albinum amicitias redintegrantem Gallia detinebant. Postea . Igitur Leo Diaconus legatione publica accitus,
ct gaudenti patriae praesentatur XXXXIII. Romanae Ecclesiae Episcopus ora natur. Hic vero interrogatum velim Guciatum, unde sciuerit, Leone eo anno apud Massiliam existente, Cassianum adhuc in vitiis suisse, quem ante quadriennium mortem ob ijsse narrat Trithemius, & antea etiam desunctum Gennadius indicat ' Qtio authore adeo constanter assirmat tum temporis Prosperum Massiliae procul a patria commoratum ρ erat enim Aquitanus. Illa igitur pax non Leonem sequestrum , sed Guesnatum architectum habuit. Imo Prosper cum, non personam, sed vitta opinionum Cassiani insectaretur, nequaquam Cassia. no conciliandus erat. Pacato animo noster Doctor strinxit in Collatorem
istum, &ad pranium descendit mente pacifica, nam cum profligato hoste ex
acie in castra reuerteretur: inquit, Deo adiuuantesi sudium quieta, in orissaq; patientia οὐjs dilectionem re e. In fine libri contra Collatorem .i Hunc quidem defensorem in Gallia Cassianus sortitus est, sed Malierum in
Hispania aduocatum obtinuit ..Ioannes Mariana lib. demor. Simmori. cap. 6 haec scribit: Video, quae a Cassiano dictasunt, omnia degratia certe, in libero arbitris a viris eruditis nos is aetate defendi quali pietati co sona, neque a flexa a sitiregula sancta. Si Augustinus modo inter homines versaretur, profecto Cassiani 1brti inuideret, quippe qui suam de praedestinatione sententiam uti daram diuina bonitate indignam repraehendi animaduerteret, Collatoris Verb dogmat Iaudari tanquam non deflexa a fidei regula sancta. Certum est Felicem IV. striptis ad Caesertum Arelatensem literis semipelagianorum, ac Casiani in primis errores Apostolica sententia condemnasse, eaq; decreta fuisse in Synodo apud Arausicam anno I 2'. publicata. Canone tertio ,& quarto damnatur, qui inuocatione humana gratiam Dei dicit posse conferri, itemq; qui, mi a peccato purgemur, moluntatemnsram Deum expectare contendit. Illa plane docuerat Cassianus collat. I 3. cap. I 3. dicens Deum quandoq; a nostro libero arbitrio uosdam conatus bonae moluntatis mel exigere, melexpectare, ne penitus dormienti, aut inerti otio dissolutosua dona conferre videatur. Et cap. I 2. ait: Expectat nos, cum diciturper Prophetam: Propterea expectat nos Dominus, mi pereatur nostri. Can
ne V. damnatur, qui initium fidei, ipsumq; credulitatis assectum, quo inmuni credimus, qui iustificat impium Scc. naturaliter nobis inse dicit. Casiani error proscribitur dicentis cap. I 1. Sin verbgratia Deis per inspis i bonae moluntatis principia dixerimur, quid de Zachaei fide, quid de illius m cruce Latronis putate dice nius, qui deiiderio suo vim quandam et Inis crisi ut inferemur specialia iocationis
457쪽
ymmta praeue erunt . Et cap. rq . ex modo loquendi Christi probat, sidemGNneli j Centurionis non suisse ex gratiae dono, sed ex viribus liberi arbitri j: Itis . nim, inquit, laudis esset, ac meriti , si id in eo Christus, quod ipse donauerat, praetulisset. Alioquin dixissit: Amodico mobis, non dedi tantam fidem iri Grael. His contrarium definit laudata Synodus in fine : Vnde, inquit, manifestissime credendum est , quod ρο illius Latromis, quem Dominus ad paradisi patriam reuocauit, in
cornely Centurionis, ad quem Angelus Domini missus est, Zachaei, cui ipsum D minu uscipere meruit, illa tam admirabilis Des non fuit de natura, sea divinae largitatis donum . Canone VI. damnat eum, qui sine gratia Dei credentibus, molintibus, desidi rantibus inc. petentibus, quaerentibus, pulsantibus nobis misericordiam dicis conferri diuinitus. Fuit celebre Cassanies satum lib. I 2. de instit. Coenobiorum
cap. Iq. Vbi ait: Pronunciamus laborantibus tamen, ac desudantibus misericordiari
Dei, gratiamque conferra dic. Dicimus enim secundum Saluatoris sententiam auri qui. dem petentibus, in aperiri pulsantibus, ct a quaerentibus inueniri, sed petitionem, stinquisitionem, 'pu*ationem nostram non esse condignam, nisi misericordia Dei id, quod petimus, dederit, mel aperuei it, quodpulsamus, mel illud, quod quaerimus, fecerit
inuiniri. Praesto Ut namq; occasione sibi tantummodo a nobis bonae moluntatis oblata ,
ad haec emnia conferenda. Ita petere, pulsare, quaerere occasiones a nobismet viribus liberi arbitrij oblatas nuncupat. Canone VII. nihil boni sine gratiae. feri posse determinatur, quae sententia etiam canone XXII. his verbis asseritur : Nemo habet de suo nisi mendacium , di peccatum. Contrarium planὰ docuerat Cassianus cap. Ιχ. collationis citatae r Nee enim, inquit, talem Deus hominem fecisse credendus est, qui nec melit mnquam, nupUsit bonum; alioquin nec liberum ei permisit arbitrium, si ei tantummodό malum mi melit, ct possit, bonum merὸ ἀρ- metipso nee melle, necnsse concessit. Canone VIII. Siquis, inquiunt Patres, alior misericiniata, alios meroper liberum ambitrium squod in omnibus, qui de praeuaricatione primi hominis nati sunt, constar esse mitiatum adgratiam baptis posse menire conte dit, a rectas de probatur alienus. Damnatur hic famosim illud Cassiani effatum, cap. II. Deum aliorum esse Saluatorem, aliorum etiam susceptorem: In ea enim , inouit, quod prior aduocat, s ignorantes nos, atq; inuitor attrahit adfalutem. protebor . atq; Saluator noster est. In eo autem, quὸdannitentibus xlabis opem ferre, refugiente'; suscipere, ac munire cossueuit, susceptor, ae refugium nominatur. Contra
quam Collatoris distinctionem pluribus inuehitur S. Prosper. Post hosce vero octo canones, quibus diuersi Semipelagianorum errores configuntur, plurimae sententiae ad verbum ex S. Augustini libris exscriptae adiunguntur, de qui bus in historia Pelagiana disseruimus; sussiciat hic illa tant sim adduxisse, quibus Cassani doctrina palam damnata esse intelligatur, ut iam penitus falsum sit, quod Mariana ex aliorum sortE sententia dixit, Cassani dogmata de gratia, de libero arbitrio sancta; simi enim citra ullam dubitationem haeretica post Arausicana decreta. Sed Massilienses quoque Semipelagiani Ioannis Cassiani, qui Massiliae consederat, discipuli, ac sectatores egregium aduocatum sortiti sunt Rode icum de Arriaga, qui eosdem ex ignorantia inuincibili in errores lapsos asseruit icuius verba praecedere debet testimonium S. Prosperi de Massiliensibus ijsdem loquentis, quod Recentior ille praepostera prorsus explicatione interprotatur . Haec Aquitanus Doctor ad suum Augustinum scripsi: Illud etiam quis
458쪽
ter Ab atur: uaesumus pallinter instipientiam stram ferendo demonstres, qu d retra ctatis priorum de hac re opinionibus, pene omnium par inuenitur, Ch a sententia, qua propositum, ιν praedestinationem Dei secundum praescientiam receperunt. Arriaga tomo I. in I. partem disp. 36. num. II. hocce scholion laudatis Prosperi verbis ansgit : Nomine priorum, Ch antiquiorum, is quibus Prosper , non intelligi Sanctor Patres, sed Massilienses absuos Episcopos. ἐλα iras moribus, ct pietate insignes inui cibiliter tamen, mi puto de multis, Semipelagianos. Quot verba, tot errata. In primis salsum est, nomine u lorum non intelligi Sanctos Patres, quod ipsemet Annaliis irridens disp. q. defens. scient. med. num. 8 o. exclamauit: Appellanda est aduersarymes, qui quod Prosper Catholicis scriptoribus attribuit, dictum putat de Semipelagianis. Perspicua siunt Prosperi merba. Semipelagiani suas opiniones , teste Prospero, metustate defendebant, dictitantes Augustinum noua docere, ac Patribus inaudita. Hoc pacto Prosperi dictum intellexit Augustinus lib. de praedest. SS. cap. iq. inquiens: Si huius ergo sententia defensionem ex diuinorum eloquiorum nos PRAECEDENT I B v S CATHOLICIS TRACTATOR IBus prom
rem, profecto hi fratres, pro quibus nunc agimus, acquiescerent, hoc enim 'nificastis liateris mestris. Alterum Arriagae erratum capitale est, dum suos hosce Massialienses Episcopos excusare conatus , eos inuincibiliter Semipelagianos finxit. Clara, ac perspicua sunt Prosperi verba in laudata epistola: metustate defendunt. Cum Massiliae lites de diuina gratia, ac libero arbitrio in- crudescerent, nonnullis Augustino, pluribus Cassiano sauentibus, allatus est Massiliam liber S. Doctoris de correptione, de gratia. Tunc putauimur, inquit Prosper, omnes querelas reventium sopiendas , qu a et niuersis quastionibus, de quia Ius consuknda erat Sanctitas tua, tam plene illic, absoluteque responsum est, quasi hoe specialiterstudueris, in quae apud nos erant turbata, componeres. Porro hoc libro iecensio sicuti Augustiniani longE, ut idem ait intelligentiores evasere, ita qui persuasionis suae impediebantur obscuro, auersiores, quam fuerant, receserunt. Cum verbex Augustini doctrina illorum errores Prosper, accollegae vellicarent,ol pinationem s am metustate defendebant. Addit: Eo pinum, pervicacia tota descendit. Itane qui illata ex Augustini libro plurima luce oculos obstinatissime claudunt, ne videant, qui obstinati, & pervicaces in opinionibus suis perdurant, qui Prosperi, atque Hilari; disputationes audiunt, inuincibiliter verum ignorasse dicentur Audi Prosperum haec ad Augustinum scribentem: Cum contre eos peripta beatitudinis tuae malidissimis, idi innumeris testimonidis diuinarum Scripturarum in bucta proferimus, ac secundum formam disputationum tuarum aliquid etia' ipsi, quo concludantur, adstruimus, obstinationem suam metustate defendunt. Et hos
tot disputationibus instructos, tot Augustini libris edoctos inuincibili ignorantia laborasse autumabis λ Semipelagianos bona ingenia dixit Augustinus cap. 2 o. de praedest. SS. nec despicienda ingenia Prosper initio libri contra Collat rem . Dere viri doctissimi, & sapientissimi Cassianus, Hilarius, Faustus, Vi centius Lerinensis, alijque, ut in Pelagiana historia dictum est. Et haec quidem in una Prosperi periodo explicanda Arriam errata sunt. Franciscus Ouviedo
I. a. tract. 9. contr. I. pun. q. num. 7s. illa verba Prosperi, retractatis priorum de hae re opinionibus ita interpretatur: Gibus merbis, ait, Uerit Proster, iam plures ex Massiliensibus priores opiniones retractas. Non ita est: scribit Prosper, retra-.yatir, hoc est , relictis, seu recensitis Patrum opinionibus, unam ex timipelogiano
459쪽
gianorum opinione omnium sententiam repertam, nempy praedestinationem Praescientia dirigi. Profecto dixisset Prosper: Retractatis prioribus de hac re o Lnionibus, si ut perperam Ouviedo intellexit, agasilienses priores opiniones rit G fient. Vertini Retractatis, inquit, priorum de hac re opinionibus , neque enim illi maiorum sitorum Semipelagianizantium opiniones retractare poterant, cum eo tantum tempore Semipelagiani in Gallijs primitus apparuerint. Imbs Verbum illud ita accipiendum esset, quas Massilienses prioris opinionis pali, nodiam cecinissent, non asseruiset Prosper, iam plares ex Masitiensibus, ut Perperam Ouviedus accepit, sed omnes priores opiniones retractas te, nanu apertε ait. Retractatis priorum de haere opinionibus , pene OMNI ubi par inuenis νμr , di et a sententia, qua prvositum, st praedes arionem Dei s.cundum praescis
usus alter Semi-Pelagian m Princeps defenditur a Recentioritas, Sancti . Patres Fausti damnatores ab eisdem improbati, in Ler res falso accusati . SEmi pelagianae Reipublica principatum post Cassianum tenuit Faustus ex Abbate Lerinense Reiensis Episcopus, de quo plura in Pelagiana Historia. At Recentiores, qui pro Origene Pelagiani enaris Principe, ita illum dixit
Hieronymus, apologias cudere ausi sunt , Faustum etiam Semipelagianorum a refignanum ut ait Petauius tomo I. dogmatum Theol. lib. s. cap. 2. Semis a rianorum Cor haeum, ut illum nuncupauit Baronius tomO 6. ad annum q9o. t
tis viribus defendere conati sunt. Iacobus Sirmondus de Ecclesiastica antia quitate benemeritus esista aetate sociorum litigijs sese immiscens pro Fausto in historia Praedestinatiana apologiam satis prolixam concinnavit, haec statim
Cap. 3. praelatus: Admonet, hoc locostudium meritatis, amorque innocentiae, Ut Fa
si R eiensis micem doleamus, sanctoque, di clari nominis Antistitis reuerentiam , qua fas es , deprecemur yc. Faustum hunc , inquam, quis aequo animo ferat, librorum nu-isorum nomine, quod Praedestinatorum in his errores ex Synodi sententia refellerat, exari passim si multis, traducique tanquam haereticum Θ Idque auriare, quod dissimula nonpossunt, ac duce Ioanne Maxentio Sytha Monacho ex eorum numero, qui Eut chis restim clam foventes Synodum Chalcedonensem aduersus Hormisdam, et Fe Legator cultis artibus impetebant. Doluit quoque Sirmondi sodalem Ludovicum Cellotium , Ultra meritum modo Faustum ab aduersariys evexari. Lib. 2. hist. Gotte-schalci cap. q. S. mico,ubi Ioannes Maxentius Eu chianus, Monachorum E
Uchianorum Patronus ignominiae causa dicitur. Quid de Fausti doctrina, ta semctitate dicendum sit in historia Pelagiana nobis descripta abunde ratet; neque enim ex morum integritate doctrinae veritas adstruitur, neque ex doctri nae erroribus morum sanctitas vexanda est, in quo plerique excessere. Sirmondus Veritate cogente fatetur, quod Faustus circa initium fit, C r alia plus aliquanto tribuere, mi fus est, quam par erat. Noluit dicere, tribui e , sed ut uni tribue re, cum tamen id sole clarius sit, additque ita illum sapuisse, quando ita loqui fas fuit. Quod sanE verissimum puto. Nimio tamen bonus ille senex erga situ Faustum studio abreptus Sanctonim Patrum, & antiquorum testimonia, qtib
460쪽
bus Fausti aut holhas penitus deprimitur, partim negat, partim arauit, Vt pluribus hominis apologia nobis hic reijcienda sit. Uti vero Petrus Halloix
sit pra deiecta Patrum capita situm Originem Pelagiani erroris Principem attollere tentauit, ac Synodum U. mille dicterijs impet ijt; ita etiam Sirmondus Semipelagianorum Principem Faustum propugnans Patrum iudicia cxplosit, ac Praesulum sanctissimorum Synodum in suspicionem haereseos vocare non dubitauit. Itaque ille in primis Ioannem Maxentium carpit, vocans a mentem, eiusdem in Faustum obiectiones falla s. At non hoc suit sapientissimorum de Maxentio iudicium . S. Fulgentius initio libri I. de veritate pra destinationis, & gratiae ita Ioannem Maxentium, eiusque sIncellitam Venerium alloquitur et Deo gratias ago ,sancti fratres Ioannes Presbyter Venera Diacone , cuius ope tales estis, t tro gratia, qua saluamur, magno spiritu, feruore ciri ris . Et Synodus sanctorum Episcoporum pro fidei defensione apud Sardiniam exulantium eiusdem Maxent ij, ac sociorum fidem commendauit. Cardinalis Bellarminus in libro de Script. Eccles ad annum seto. ait: Ioannes Maxentiux Faustum , s Pelagianos egregie refellit ex bιris S. Augustini. Veniat huic suppar Cardinalis Baronius, qui tomo s. ad annum so . haec scripsit: Ginam autem colligantur ex Fausti duobus libris istis errares scriptisa Augustini, sententia catholicae aduErsantes, tu vide illos collectos a Maxentio in responsione ad Hormisdam Pontificem, rubi in pluribus Faustus declaratur hareticus. At clamat Sirmondus:xent' porro in Faustum obiectiones fallaces, di minime sinceras multorum iudicio habitas esse quis nescit' Quinam sint isti multi, non insinuat, cert E illorum multorum
iudicis insignes illis purpurati non stetere. MuItos dixit, qui nec pauci fuere, sed vix unus, & alter. Audiat Sirmondus summos suae Societatis Theologos, quibus, ubi de Theologica re disputatio sit, & ipse summus historicus assurgat. pranciscus Suarez proleg. 3. degrat. cap. 3. g. De Fausto, haec scribit: Marime et erὸ tantra illos libros Fausti inuehitur Ioannes Maxentius in responsione ad
Ostolam Hormi a Papa ad Possessorem subfu , ibi assumit onus probandi illos in
Mos se haereticos , idque late ostendit eo fere modo, quo nos 'tim idem praestasimur. Magnus vir in Fausto oppugnando Maxentij vestigijs inhaesit. Gabriel Vas quei& ipse pro Maxentio testimonium dicit r. a. disp. I99. cap. 3. Sententia Petri , st Ioannis Maxenty tam in materia de gratia libero arbitrio , quam in dam nandis id, is Fausti magni momenti esse debet. Sed haud opus habet Maxentius ullo suffragio, neque enim ipse inibi argumenta quaedam contra Faustum es Isingit, unde miniis sincerae ,-fallaces eiusdem contra Faustum obiectiones dici possint, sed per antithesim testimonia S. Augustini, & Fausti hinc inde producit, mi cum in breui, inquit Maxentius, collata ad inuicem contraria sibi reperta fuerint , euidenter clarear libros Fausti esse hareticos . Qui vero Faustum eadem cum Augustino docuisse contenderet, procul hinc Anticyras ablegandus esset. Sed non unus, neque primus Fauis libros Maxentius damnauit , nam sila periori saeculo, ut dicemus , S. Gelasius Papa eosdem proscripserat, & Syn diis Africanorum Patrum apud Sardiniam in epistola ad eundem Maxentiunt Archimandritam, quam primus ipse Sirmondus, nondum apologiam pro Fausto meditatus, in lucem emisit, pronunciauit memorati Faustu commenta meritaticintraria, catholica ei penis. ι init . i. Cap. I 8.