장음표시 사용
441쪽
auxit, dum primum Eusebij librum haud sideliter interpretatus est ; nam Hiero mus, qui oculatus testis utrumque contulit, & Pamphili a Rufino edi, tum, Sprimum ex sex.libris Eusebis, scribit in priori apologia: a nou de Eusebj libro multa subtraxerit. Et postea: Cundiq; de ipso libro, quem Pamphili simη
las, multaperverteris. Qtiae quidem, nisi vera essent, numquam coram o b Catholico, coram tot illius aetatis hominibus doctissimis, quibus integer oc 'lorum, atq; auri uinviserat, tanta coosidentia magnus Ecclesiae Doctor as seuerasset.
Qui veris post Eusebium Pamphilum Martyrem pro Otigene apologeticuit scripsisse prodiderunt , quorum testimonia initio statim addi filia sunt, ne paSocrates , Nicephorus , &Photius, Eusebij Ariani hominis sdem secuti sunt
Socrates certEOrigenem impensi iis coluit, ut patet ex lib. 6. cap. I 3. ubi Or genis aduersarios histexeipit, quos inter numerat S. Methodium, & magnum Τheophilum Alexandrinum: Homines nullius momenti, di quisua i orum iri te nequeunt emergere, per hoc aliquid existimationis acquirere e lunt, qu)d tiores miror carpunt. Et lib. 7. cap. 63. ait: Subit aut m mihi admiratio, quomod) liuor origo nem etiam mortuum presierit. Ille namq; post ducentos annos a morte sua a Theophilo est excon unicatus. At Theophili sententiam uniuersa Ecclesia approbauit, Vti I. hist. Pelag. cap. 2. ostendimus, imis Seiusdem scripta contra Origenem, quae Halloix iniuriose carpit, S. Gelasus cum Romana Synodo in decreto de. libris recipiendis una cum aliorum Patrum, quos nominat, voluminibus dictat
se approbare opuscula Teati Theophili Alexandriui Disivi. At Socrates non . unicum librum apologeticum scriptum fuisse a Pamphilo narrat, sed plures, inquiens: Meminit autem eius, ' Pamphilus marur mi iris, quor de Cri ne lucubraast. Eundem vero Pamphilum non solum illos scripsisse, sed un cum Euse . bio idem assirmat lib. 3. cap s. ubi : Testes hortim edignisant S. Pamphilus,
qui ab ipso cognomen trivit Eusebius, iterque enim communiter mitam Origenis comme r
dantes composita: fo illo insignibus lilris volgia se. Cur igitur Rufinus unumilibrum sub unius tantiim Pamphili Homine publicauit, cum ille primur inscri-hendus oret, Santhoribusti sebio, & Pamphilo, si Ariano Caesareensi, &: huius authoritatem fetuto Socrati origenistae fides habenda est ξ Nudatur omni pallu, Rusni dolus, nec superest lacinsa', qua se quacunq; parte regat, ijsdem enim testimonijs conuincitus; quibus illum potenter defendi Halloix nouus Origenis aduocatus existisnavit': Sanh vidit Rufinus, qua nium auth iritatis liber ille perderet si Eusebiana nanu vel ex parte conscriptus probares. tur ii Et quidem Eusebiu. licet in historia Ecclesiasti ea dicat, se libros illos λ, Pamphilo adiutum si lipsisse , illis Hinen suum ipsius tantum nomen inseruila, eoq; sucto vulgati sint, ut ex cadit to Scriptorum S. Hieronymi cap. 8r probabam sciebat ini s, S. Martyrem nullam vel leuem in illis opellim posuisse Testini talia Photis,' ac Nicephori qupidense, Eusebio 3 post plura saecula exseripserunt, eodem modo aecipiendae sunt . in Haec iustis, quim nostrum institut ii poscebat, congessisse controufinum eiusque defensorem lasse videbbr ; sed longiorem in ijs moram suasere Hieri iomi monita exclamantis in epistola ad Ctesiphoiitem tantumfraudis a Rufi no admissum, eis librum trium sex libresum disession 1 denis Eusebj uris, is, fusis Arianis, nemos uins synamine P. hiali Mari irpi .nota sae scilicet
442쪽
filicet El. quatuor ori uis . olumina latinis iii ἡῖ fis aeui guj. Quis enim libros Origenis non recipiat, quos a S. Martyre probatos , Sic de- sensos fuisse cognouerit Θ Prosectb S. Pamphili apologeticum libris Peri-Ξrchon ,seu de principijs ab invidorum accusationibus tutandis cusenti filisse fatetur, imb gloriatur Halloix in fine quaestionis primae libri quarti scribens rQο quidem diuitiae attribia prostidentia , qu)d eius quoq; libri defensioni , , axim oppugnatur, libri inquam de principys optimum, ac potentissimwm suscitarit de si oreis San hum Pamphilum Martyrem. Vah quam diuersa sunt Diuortina, atι, hominum iudicia i Hieronymus id Rufino temeritati, vertit in epistola ad Ctesiphontem, quod Halloix diuinae attribuit prouidentia.'Utri magis' crridendum E Illi libri Peri-arEhon totius vetustioris Ecclesii sententia res robaxi sunt. Continere illos impia dogmata scribit S. Anastasius Papa ad loannenia Hierosolymitanum, additque eosdem Ecclesiam maculare, probatos mortacuertere, aures circumstantium vulnerare, iurgia, iras, disiensione': disponere, piorum mentes imi missa sui caligine labefactare sanda plurima scorpiones, di colubros habere scribit Hieronymus Auito. Ineptias indigna odio , ac inimica Deo merba, S. Epiphanius epistola ad Ioannem Hierosolymitanun ta Quos cum Sanctus vir Pammachias legisset, exhorruit, sindusiit scrinio, ne prolaia
in Dulgus multorum animos mulnerarent i Hieronymo teste in laudata epistola .
Horum, inquam, librorui diuinaprouidentia, si Halloix ulla fides habetur, ρο- timum, ac potentissimumsuscitauit defensorem S. Pamphilum Mar rem. Unius Pamphili ducatuis in defendendo Origene secutum se idem protestatur in praefatione libri quarti bellissimas inibi fabellas nectens ; sed quid aliud dice Ρ', quic rigenis nugas,fabulasque ut loquitur Synodiis VII. indefinitionei dei, de sensu
rus erat Z Fingit sibi Ueritatem haec intimasse habebis in omisibus, fautricemq; VERI TATEM. Aene diffidas, eum tibi Diuemyro,idebo, cui resistere nulli queant aduersari , Ducem scilicet selliscientissimim , t cerne harum raro histitia inis Agarere agacissimum . Dux enim ruus in Me Origeni mei, ν tui defensione, futu-mrestilli nominis amabilissimi gratus Pamphilus , situ Mart 'ram fui aeui nobilissimus , illi germanorem Origenis Scriptorum propie'at oracerrimus, qui di apologiam pro illo fortissimam primus omnium exarauit, o illos errores, quos quidam partim ignari,
partim inviiji, partim maliuoliisque i i a re ant, ab ilim longissime, at, fretissime inpulsauit. Haec is presbsi est; in quo Veritatis sese familiarem, rid tans,
auditores aciieliquam fabulam, quam satis prolixis,dudit, benignis attribus xcipiendam fromptiores reddese conatus est . Porro eadem veritate lagden iobis se vindicandam S. Pamphilo apologiam an innat uni script urit E T .fi L. M seduοπνό-puram tam ub omnibus Dei optimi, Maximuloriam uis aes , θρὰ sejam raeteri oremGquae Pamphilu 'fmures expressit, gradiare. Ita
minime tibidius is fuerit ,quam ille roscripsit tu iam I
equidemici Diuoruin authbristat emela:
443쪽
ta bire, ae propriae famae iacturam sacere. Nullam librorfini PerI4relion essendendorum rationem meliorem inuenire potuit , quam ab Apologia Pamphilo afficta viam sibi aperiens , fassus enim est, 1 gnam partem in eo sitam es mirime. Hinc veluti in arce causae de apologia Pseud Pamphili mihi cunia aduersario pluribus litigandum suit, ut tanti nominis Patrono libri Peri-π-chon a Pelagianorum Magistro exarati nudarentur. Hieronymus impium duxit Christi Martyrem Arianae lixresis sectatorem fieri , unde quM apologeti-eus ille liber Arianismum saperet, a Pamphilo scriptum suisse negauit. Qxyare cum Pelagij errores, ac capitalia superbae haereseos theoremata in ijsdem libris Peri-archon tradantur, sancti Martyris famae interesse arbitratus sum, eundem a Pelagianorum delirijs vindicare, illa enim Pelagiana dogmata Author Apologetici non correxit, imb loquens de animarum productione eadem repetita assertione probauit. Huic eapiti audax hominis dictum coronidem imponet, ita enim longior hostra haec contra Origenem dissertatio terminum habebit. Quando in sa-ctiones diuidimur, eos, qui nostrae sectae amici, ac desen res sunt, impensitis diligimus, nostramq; eisdem, ubi occasio seri, operam libentissimh comm damus. Hinc sectum est, ut Halloix, cum videret Eusebium Caesareensentia tot apologeticis editis de carissimo sibi Origene benemeritum, haud passus sit, hunc ipsim tanquam Arianum accusari. Itaque de collegae fama sollicitus
omnem ab eo Arianae hamseos suspicione excutere pertentavit vociferans lib. q. I.S. Verum de Eusebio, st derecta eius doctrina, nonniat perperam s-gi runt, aliti tractamus ; de quo cum scripsero, quid mihi midetur, libenter audiam- ,
quid Aj fienti t.'antea statim dixit Hieronymum haud recte suspicatum, quod Eusebij libri apologetici pro Pamphilo sectam Arij redolerent. Eusebium Ari
num fuisse certissimum est. Etenim S. Athanasius in epistola de decretis Nicaenae Synodi haec scribit: Eusebius ex caesarea Paustinae, quum pridie gasiet, in eandemstarentiam tamen postridies scripsit, quam etiam Eulesia legendam misit, dialeens eam esse Ecclesiam , ct Patrum traditionem inempe filium esse Patri aeterno conlabstantialem omnis mi manisem apparuit eum ius retemere errasse, σθη-pra contra meritatimp Ure. Quare cum sex illos libros apologeticos ante nodum Nicaenam scripserit, nam vivente Pamphilo illos exarauit, qui passus est ante Constantini baptismum, tum temporis eosdem dictauit, quando testet . Athanasio timere errabat. Et quidem ipse Arius in epistola ad Eusebium Nis: eomediensem seribit, sibi adhaesisse Eusebium Caesareensem, unde idem Eus hius a S. Alexandro Patriarcha Alexandrino excommunicatus fuerat: Et psa 'niam, inquit, Eusebiur frater tuus caesareensis, re Theodotus, , Paulinus se. ais ferunt priorem esse Deum Filio ante priscipium, anathemasti nefacti. Eusebium vero Caesareensem primum serE Episcoporum literas pro Ario quaquauersum spa Me testatur Arianae factionis Coryphaeus Eusebius alter Nicomedietas, qui contra S. Athanasium pessimae iactionis, quam etiam Eusebianam dixero, a libor suit, in literis ad Paulinum Tyriorum Episcopum, in quibus exemplo Eusebiu Caesareensis hortatur ipsum adscribendum pro Arior Neν studium , a ruit, inimi Eus j promeritatis demsonesusceptum, neq; tua de eadem rc . tacitumitas in silentio quidem iacet, sed ad nostrar αδεμ aures mirumque perlatum . , parsin. grua dis. --ms Eusebio, ἀυΔ-- -- Has
444쪽
i Has literas refert Theodoretus lib. i. cap. 1. Quare duo illi Eusebi j Arianii currus biuges iure merito sunt appellati. Literae Eusebi j Caesareensis pro Arioscriptae recensentur in Synodo II. Nicaenaach. s. quarum blasphemias currui Patres audiuissent exclamarunt: Hic reliquis nobis maiore odio prose quendus. Item
i que: Anathema st libris, in illis, qui illa legunt. Et Legati Pontificij addid i runt: Ipsa lectio indicat , quod Arianorum sententiam sapiat, habet enim ante lectio, Eusebj Pamphili liber istasias Masphemias, quas Synodus audire respuit. Inter alia i negat Filium esse verum Deum, inquit enim in epistola ad Euphrationem : Ia
cognostant te solum merum Deum, non mi evnosolo existente Deo, sed miselo rum ex
. sente mero Deo , cum maxime necfaria adiectione v ERO: quandoquidem re ipse quia i rim Deus Illius , sed NON VERvs D Eus , mnus mest stimus verus Deus, quia neminem habet ante se. Lege ibi alia. In Nicaena Synodo Eusebius uterque subscripsit Catholicum symbolui , i sed Eusebium Caesareensem paululumsubstitiin, scribunt Socrates lib. r. cap. 8.alijque. Epistolam ad suos Caesareenses Nicaea dedit, in qua Synodalis stat ii rationem assignat; illam autem Cardinalis Baronius examinat ad annum311. Certe ob illud factum Ariani Eusebium repraehenderunt, defectionem ipsius insimulantes, teste Theodoreto lib. I. hist. Eccles cap. I a. An vero manuaeque, ac mente fidem Nicaenain subscripserit,ex ijs, quae postea contra Ath nasum struxit, dubium secit. De illo dixit Socrates lib. I. cap. 23. quod bilinguis iudicatus est. Etenim praeualente Antiochiae Arianorum factione urbe pulsus suit magnus Antistes Eustathius, qui, ut ait Hieronymus in epistola ad Euagrium I 26. Contra Arium clarissima tuba cecinit, atque Eusebius ab Haereticis
in Episcopum ab Imperatore Constantino flagitatus fuit, qudd illum magnum Arij defensorem norant. Imperatoris ea de re responsum refert idem Euse- hius lib. 3. de vita Constantini cap. 37. Cum vero Eusebiani graues coni Athanasium Arianorum hostem insensissimum ubique turbas darent, Constam tinus , qui ex salsis Haereticorum delationibus in prauam de Athanasio opini nem abierat, synodum Caesareae in Palaestina fieri mandat. Athanasius autem ad illam, ut scribit Soromenus lib. 2. cap. 21. vocatus non obedit, Eusebyssiis Episcopi, ct eius, qui Nic mediti erat, aliorum ue, qui cum istis erant, malitiam me ritur. inis igitur Eusebium Pamphili Arij fautorem negabit , cum Athanasio hostis extiterit, qui cum solis Arianis inimicitias exercuit, Catholicis omnibus semper cartilinius ρ Uerum paulo post coactae apud Tyrum synodo una cum caeteris interfuit Athanasius ita iubente Constantino. De qua re S. Epi Phanius lib. 2. con. Haereses num. 8. ubi agit de secta Meletis haec narrat: Gussit iudicare causam hanc Eusebium caesareae Episcopum, st alios quosdam, eram autem hiquodam mia magis inclinati ad Arianorum maxitatem. Ibidem rarae libemtatis exemplum cum perpetua Eusebii infamia dedit S. Potamon Heracleae Episcopus oculo ob Christi fidem in persecutione orbatus. Hic enim, do ve ha S. Epiphanii, quum vidisset Eusebium sedentem, ac iudicantem, st Athana uansantem, superatus tristitia, is lacumans ob ea, quae apud meritatu professo rei fiunt,
at uecture i voce magna contra Eusebium, ae dixit: Tu sedis Eoui . Athanasius is nocens existaens a te iudicatur, quis tulerit talia ' Die mero mihi tu: Nonne mecumfuiasti in carcere tempore persecutionis λ Et ego quid ioculum amis pro meritate, tu meis
445쪽
si his, qui necessitatem persecutionis nobis intulerunt, id , quod nepharium est, ref cturum esse, aut renὸfecisti. Generosis illis vocibus Eusebius perterritus conuentum ditatuit, misitque Ursacium, & Valentem contra Athanasitim inqui sitores. Ex his emissarijs , ac satellitibus, an Caesareensis fuerit Arianus, quis non intelligat Hinc apud veterem Ecclesiam adeo certum erat , Eusebium Arij studiosum suisse , ut id omnes citra dubium pro comperto haberent S. Hieronymus in epistola ad Ctesiphontem mentionem facit Eusebj C. a riensii , quem fuisse Arianum nemo es, qui nesciat, Idem lib. primo contra Rufinum ait: Eusebius Caesariensis Episcopus Arianae quondam signiferfactionis. In lib. 2. meminit Eusebj Ari orum Principis. In Synodo VII. Oecumenica actione αhaec leguntur: Etiam Eusebius Pamphili as illis intistem aduocatur, qui tamen Hemni catholica Ecclesia Ariame harsis defensor esse cognoscitur. Item: auis enim=δε-lium in Ecclesia, quiue merorum dogmatum scientiam habet, ignorat Eusebium Pamphili in reprobum sens .m traditum consensisse Arq placitis fVerum Halloix s. q. in fine reponit pro Eusebio: duos quidam putant in ilis fuisse errores , ostendamfuisse Graecorum Sanctorum Patrum , quor ipse studuit imitari,
vulgarax opiniones , nec pro erroribus tum habitas. Quod Patres, ac Synodi iudicarunt de Eusebio, quosdam, nemph paucos id putasse fingit: sed ista relinquamus. Fateor quidem nonnullos Patres de Filio Dei eo prorsus modo, quo Eu, sebius, alicubi locutos esse , sed cum illi Orthodoxi fuerint, atque in alijs libris rectam de Filio Dei sententiam exposuerint, in bonam partem trahendi sunt, ubi ijs Vocabulis , ac phrasibus usi fuere, quas postea Ariani usurparunt. At Eusebius, cum Arianae illum haeresis sectatorem fuisse ex Arij, Euse-bu Nicomediensis, nec non magni Athanasij testimonsis constet, non est cur
in bonam partem eius verba interpretatione prorsus violenta trahantur. Cese
quae in Synodo Nicaena II. ex eius epistolis adducuntur, si recth explicare. Poterit Halloix, eadem planE facilitate Arium quoque Catholicum vendit hir, ac Nicaenos Patres iniustos Iudices publicabit. Quhd verb Eusebius sy holum Nicaenum subscripsit, nullam eidem defensionem parat, nam hoc graui doctissimi Patris S. Nicephori Patriarchae Constantinopolitani testimonio conuincuntur ; qui cum Halloix Caesareensem Arianum inde excusant: Eusa bius, ait,fuit Arianae infinia Prime ps, o plura, in peiora, quam omnes Ariani, in filium Dei, σ D. N. Iesum christum, ly Deum contumeliose, re impie protulit i autem impium eius dogma a lixi sunt, di aiunt paenitus eum, σὰ θηρdos useptum esse , sciant falsum esse, siquid post aliquot annos, cum nonnulli ex simplis ribus eum in Ecclesia commemorarent , coacta es Synodus Alexandria, di istis quid m
may constituit, memoriam merὸ eius ex Ecclesia debuerunt, in tanquam ab hac Samcta Synodo eiecto nequaquam inacclesia memoria eius habetur. Contra Iconomacho
Cap. 2. In eandem sententiam in Synodo septima act. 6. Epiphanius haec do Eusebio pronunciauit: Labris illum dicimus meritatem coluisse, corde autem longe Heauffosse, quemadmotam ct omnes epistolae illius , ct commentaria ostendunt. P sea: erum pro illis epistoli uis nusquam apologiam conscripsit, mansit enim AEthis ponon commutans curem suam. Qui ergo hunc Sthiopem lauare conantur', non
modo operae, verum etiam & samae iacturam faciunt, insigne lueresis proses Dium aduertiis Synodos excusa so. Hinc constat, Hallori Origenis
446쪽
duocatum iota Husa cadere , dum damnatos a Synodis prirpostero pro sis consilio defendere pertentat. Haud tamen necesse suit, nos in illo refellendo tantum operae, ac laboris impendere, nam olim I S. Gelasio Papa Hieronymo contra Rufinum causa adiudicata suit hac planὶ sententia irrevocabili: Rusinum , in aliquibus de arbitrij libertate notauit, illasentimus , quae praedictum B. Hieronyx msentire cognoscism r, di m solum de Rufino ,sed etiam de diuersis , quos is sepius memoratus talo Dei, mei religione repraehendit. Item: Origenis nonnulla opuscula , q- mis beatifimur Hieroum 1 non rep.diat, legendasuscipimus, reliqua te i omnia cum auctores dic mus se renuenda. Haec ille.
Iuliani Pelagiani Laudatores, Cassiani & Fausti
Semipelagianorii a defensores consutantur.
. Vc usque Origenis, ac Theodori Mopsuesteni Apologum comsutauimus a nostra enim intererat, in id operis diligenter in- Cumbere , qui Pelagianos , quos inter utrumque S primo quidem loco fuisse certum est, ab Augustino plene conuictos, ε ab Ecclesilaorthodoxa rit. damnatos iusto volumine ostendi- Monet veris hoc loco idem studium, quod Augustinianae doctrinae, ac Romanae in primis Ecclesiae debemtix, ut nescio quos stultissimos Iuliani Pelaniani defensores, itemque quosdam cassani, ac Fausti Reiensis, quos una cum Iuliano inter reprobatos a Romana Sede Scriptores S. Gelasius papa ilia Synodo recensuit, importunos , ut mitius loquamur, laudatores, seu propugnatores reijciamus, quod ubi feliciter neque enim magnae difficultatis res est praestabimus, Pelagianae Sectae quocunque patrocinio, ac laude nuda deformitas apparebit.
Prolatur S. Augustinum satisfecisse argumentis Iuliani . Sex libri contra eundos Iulianum recens inuenti S. Augustino auisori . Synodis attributi.
Egregium de Usdem Maris A ercatoris restimonium. HKresis Pelagiana sacris Vaticani securibus percussa, ae Imperatorum edictis confixa vix spiritum trahebat, cum Iulianus Eclanensis Episco Pus Pelagio, ac Celestio sectae Magistris tot circumquaque strepentibus fulminibus territis, ac latitantibus iuvenili arrogantia desperatam causam suscipiens contra Augustinum in aciem prodijt, ac diuturniori certamine S. D Gorem exercuit, eo sanh euentu, ut onmium sapientum consensi' penes Augur stiniim
447쪽
m sinum integra HMria steterit
sarchus, qui ingenti temeritate , imb stultitia h victoris manu palmam eripes re, deuictiq; haeresiarchae caput eadem coronare pertentauit Vociferatus, Augustinsi in Iulianano bello inseriores partes tulisse. Impudentissimi Sycopha tae voces Ecclesiastici exercitus Imperatori adeo iniuriosas probi quiq; execreati sunt. Doctissimus P. Magister Ioannes Rivius Belga Augustinianus ignauissimi Zoili deliria eruditissimh explosit lib. q. de vita Augus ini cap. 1 o. Anno Isso. die 28. Martis Vallisoleti in Hispania sacri fidei Censores vigintiduas propositiones suppresso authorum nomine damnarunt, quippe quae
erant, ut aiunt, nimium iniuriosa Sanctitati, pietati, st doctrini etinius Colum Ecclesiae Catholicae , qualis est oriosus Pater Augustinus. Edictum typis excussu Per Universam Europam publicatum est . Porro eas inter theses hae tres rece sebantur.
9. Augustiisum Iulianialumentis,i saetisfecisse. Io. Si triumphi 'Eccis de Pelagia is niterentur posterio dur At Iustini scriptis ,
immerito is illis Ecclesa triumph ct . . II. Uolentessust repartes Iuliamnonposte uψini timibus x inuinci . . Quinam isti homines fuerint, nec stio lyquirq; .certe eos DOuit sacra Faculitas Theologorues Louansensium, qu easdeὼ eontumelaetis piopostationes proscripsit. Hoc tamen mihi planh compertum est, Ioannem Ad mum nihilo melitis esse locutum. Etenim ubi innominati illi dixere, volentes sustinere partes Iuliani non posse Augustini rationibus conuinci, Adamus haec scripsit comendi sis Augustini arma omni ex parte inexpugnabilia non esse, mi licet illubia. Neque eum msementiarumsuarum, σfundamentorum, qui εus eas coΦmat, delectu adeo felicem Use in demonstraἱο, si mihi illud iniuncturi afuerit quin mentibus nostris plenissimam ipsus doctrinae, non congentiendi, μὴ opposi tam parum tuendi litii tatem relinquato 3. sui Caluihi destructicap. 3. p 38 i. Igitur si adeo debiles Augustini rationes sunt, Iuliano non multum nego-
iij secesserunt, facilhq; subtili mi vir ingenu illas vel elusit, vel elisit. Addunt
illi, Augustinum argumentis Iuliani non satisfecisse. At Adamus haec insuper in Augustini commendationem scripturivit: Sofrime S. Augustinuis ius est, discultates aut e ipso, aut ab aduersari factas in hae materia datas abs se responsi mes excedere , mentem; suam magis obiectionibus evexari, qu solutionibus acquiescere. Ibidem cap. 6. pag. II. Itaq; si qua viro fides, obiectiones Pelagianorum, quibus omnibus sese Iuluinus an ponebat ex fine lib. 2. con. eundem, excesserunt responsiones s. Augustini, quod perinde est, ac Augustinum non satisfecisse argumentis Iuliani. Tota lanh causa cecidisset Augustinus, si apud istos Iudices debilibus adeo argumentis innixus cum Iuliano litigasset. Hic Iulianus Dialecticis, ac Philosophicis disciplinis excultus caeteris Pelagianis pro haeres defendenda operosius laborauit. Profana literatura tumidus irridebat Sanctorum Patrum Synodos, quod illi nescirent, iuxta mi rias Aristotelis de dogmatibus iudicares ausus Augustinum ipsum Philoso phum sapientissimum ignominiae causa Philosephastrum, Aristotelem arnum , si cum nouum nuncupare. Augustinus initio statim lib. I. con. Iulianum cap. I. i retici ratiocinationes elaborata argumenta dixit, affirmans etiam in fine lib. a. eundem ad pugnam descendere rati is tuba instata. Vbi etiam S. Doctor vis
448쪽
ctoriam inani sibi plausu eanentem Pelagianum irridete oldest , inquit, pilia
exustas , st mihi quasi lictor infwlim , tanquam 1um inuenirern, quid1 acerem, quὸωπ- feterem, si Iudicum premererpotestate, si in medio eruditorum consisterem tecum' Iulianus certό gloriabatur, Augustinum suis argumentis nullam satis aptam responsionem reponere: sta enim, inquit ibidem s. Pater, tibi ponis ante oculos nostiam in disputatione et clamen, ct te argumentante, me quid respondeam non habentemfluis , et iplacet. Cum Augustinus probe intelligeret, cum qito sibi haeretico luctandum foret, omnes vires collegit. Hinc libros priores contra eundem imodestissimus alioqiii vir vocat tantum , tamque elato ratum opus lib. 2. Retract. cap. 61. Ibi verb omnium hostilium argumentorum machinas fregit .iAudiatur lib. 3. cap. I. Ne longum faciam , non omnia merba tua ponam, sed si Dominus
adiuuerit, tuarum evelut acutarum argumentationum nihil non solutum, destructum;
dimittam. Itemq; lib. I. in sine aduersari; argumenta deprimit, nec pili quidem facit: Vitreas , inquit, argutias tuas fragilia , quibus tibi multum viderisaeusus , ct nitidus, argumenta constringam. SanE S. Doctor omnibus Iuliani argumentis se plenh satisfecisse professus est ; ita enim in libri ultimi epilogo serip sit: Ad omnia me tibi respondi e Iuliane,-omnia reserisseste. puto quod perspicis, si
pervicax nonss. Cum vero Iulianus lib. I. Oper. impers. cap. I s. dixisset: Nihil itaq; ibi de omnibus Augustini argumentis , is propositionibus inexplosum remansit. S. Pater respondit: Hoc quidem dicis , sedis dicis, qui autem legit, ct intelligit, si non Pelagianus est , hoc non dicit. Sed sibi in sua causa fauens sit Iudex Augustianus, ad alios prouoco. Cum duae Iuliani literae Bonifaeio Summo Pontisci traditae essent, quarum unam Romam, alteram Thessalonicam miserat, ut Latinis, ac Graeeis auri-hus Pelagianismum ingereret, Pontifex easdem ad Augustinum refellendas transmisit, de quo S. Prosper in libro contra Collatorem cap. qa. haec scribite S. me . Soni factur Papa cum esset doctissimus, aduersus libros tamen Pelagianorum P.
Augustini Episcopi responseposcebat. Vnum Augustinum furenti Iuliano Apostolica Sedes opposuit, adeo illius ingenium, doctrinae veritatem, argument xum robur perspectum habuit. Quare si Augustinus Iuliani argumentis non satisfecit, neq; suis eundem ratiocinijs conuicit, Ecclesia ipsa in Augustino victa suit, quod impium est cogitare. Vetustioris sanE Ecclesiae iudicio, a tequam noui censores, & Aristarchi emergerent, Augustinus Pelagianorum , ac praecipue Iuliani argumentis satisfecit. S. Prosper haec olim scribebat ad Augustinum: auicquid etiam in libis contra Iulianum ab ipso sub hae quaestione obiectum potentissime debesiasti σα Marius Mercator in libro contra Iulianum ait: Sanctus autem saepe dictus Episcopus Augustinus in suis libris luature illius priores euertit 9 octo quoque poseriores singulis responsionibus suis ad singula capitula subiectis.
Ac sic evanos eius, ac plumbeos pugiones malleo Catholicae meritatis obtudit, imὸ conse
ait. Hic Mercator anno q29. oblato Theodosio iuniori libello supplici contra eundem Iulianum, ac collegas author suit, ut ijdem Constantinopoli eijcerentur, ut narrauimus lib. a. hist. Pelag. cap. 6. S. Prudentius Episcopus Tricassinus in epistola ad Venilonem Episcopum Senonensem ait: Pelagianis cum d Patribus , aecipuleq; beatissimo Augustino competentissime, abundantisimes respo
sum fuerit Beda in praefat. ad Cantide Iuliani, &Augustini conflictu ita sensit: homo mi Rethor peritissimus ita gratia sit post 'luiμm impunator
449쪽
.ererimus, mi aperti scripta eius, contra strenuissimum fias Gratti pro amito rem Augustinum insanivit, ostendunt. S. Gelasius Papa in epistola ad Hon rium Dalmatiar Episcopum Pelagianos ita conuictos fuisse scribit, ut nihil vlterius contra ipsos a quopiam noui sperandum supersit: O si stud rent, inquit,
aduersus eos agaiorum strorum libros, responserat; cognoscere, illis modis omnibus cer
inretur, nihil esse prorsus, quod ab istis non fuerit mentilatum, st ab illis magni ita me
ritate contritum, sic I; de cunctis eorum nequiijs refutandis fideles quoque mitrentur impructi, ut nihil amplius quaereretur. Sanctus Prosper hanc veterem Augustino a Semipelagianis importatam calumniam, quod Pelagianorum argumentis non satisfecerit, non uno loco irrisit: cur de his armis , contra Collatorem in fine praefationis, quibus communis sides est defensata causantur' Cur bellum GH ctum retractant, ac munitionessecurae dudum pacis infirmant ὸ An mictores displicιnt , ιν micti placent' Et in carmine contra Ingratos cap. a. de Concilijs Africanis, quorum ibidem Augustinus Ingenium dicitur, haec canit.
Nec sola est illic Synodorum exerta potestas ,
ceu quos non posient ratione euincere n stri,
Vi premerent; discussae artes, mirusq; retectum est
Haeretici sensus , nullumα omnino relictu' , Doctoris, quod non dissolueret, argumentum.
Iulianus quidem post hasce Synodos scripsit, sed in promouenda haeresi magis stris nequaquam selicior fuit. Diu ille quidem vixit post editos priores sex
contra ipsum ab Augustino libros, at cum se penitus victum cerneret, nulla unquam responsionem reposuit, qui ingentes fanh gratias agit, saltem debet, vel apud inseros hs Recentioribus, qui ipsum Augustino praetulere. Vtinam parum solida Asricani nostri Doctoris argumenta indigitassent, profecto i . uicta illa ostendissemus, unius saltem exemplo accusationem probare debet bant f sed praestandae sorsitan Pelagianis aduocationis religione tacti, manum
de tabula amouerunt. CertE Augustiniano excellentius ingenium istis natura dedit, quippe qui ea argumenta, quae Hipponensi inuicta visa sunt, nullo nς-gocio dissoluunt. Adamus contendit, arma Augustini inexpugnabilia non esse . Quare si obtusa erant Asricana tela, depromendae E noua pharetra sagit tae suerant, queis Pelagiana haeresis configeretur, ne haeretici se potestatu oppressos, non vero ratione conuictos fuisse publicarent. Venio iam ad alteram aduersariorum calumniam: Si triumphi, inquiunt, Ecclesiae de Pelagianis niterentur posteriorisus Ariusini scriptis,immerito de illis silesia triumphasset. Exesum rubigine, penitusq; obtusum telum est, Semipelagian rum olim arcubus excussum. Massilienses a Celestino laudes ob priora scripta Augustino delatas fuisse contendebant apud S. Prosperum in fine libri contra Collatorem dicentes, istim in S. Augustinum laudationem pro anteriorumscriptorum meritisfuisse collatam. Neq; enim posteriora S. Doctoris volumina aequali ilia Pretio apud eosdem erant, contra quos ibi pluribus S. Prosper inuehitur. P
steriora S. Patris pro diuina gratia defendenda volumina sunt libri de praed stinatione Sanctorum, & de dono perseuerantiae, omnium vero postrema sex illa operis imperfecti contra Iulianum. Illi duo priores libri contra Semipelagianos ad Prosperum, S Hilarium scripti f. Hormisdae Papae iudicio appro ibati sunt; etenim in epistola ad Possessorem scribit: De arbitristain libero,
450쪽
libris B. Augustini, maxime ad Hilarium, Prosterum abunde possit agnosci die. . Sex vero ultimi contra Iulianum impersecti operis libros passim S. Agatho , ac Patres Synodi VI. ut ostendemus, laudarunt. Illos attentiori studio S. Doctor elucubrauit , grauiori enim Episcopatus onere in Eradij humeros depos . to, suorum libr'rum retractationi se totum dederat. Etenim cum acceptis ab Alipio nouis Iuliani libris, eisdem refellendis totus incubuisset, penh ab imcoepto Retractationum opere reuocatus fuit. Scribit S. Doctor ad Quod .vultdeum de his Iuliani libris: Nam me'ab eo , quod habebam in manibus, auem terunt. Hoc autem est, ibi respondeo libris Iuliani , quos octo edidispost illas quatuor ,
quibus ante respondi. Cum verb Ataustinus nollet alterutrum opus omittere ita utrique operam dedit, ut rami diebus, alteri noctibus vacaret. sapiunx igitur lucernam sex ista postrema contra Iulianum volumina, quibus magnus Vir serocientem aduersarium veluti ultimo ictu consecit. In his hoster Cygnus suo funeri proximus dulcitis occinuit, cuius suauissimo cantui inuidentium solum. modo coruorum sit, stridula crocitatione interstrepere. Fateor in hoc opere S. Doctorem breuiores quandoque responsiones Iuliani argumentis reponere;
id fecit, eo quδd antea de ijsdem rebus in prioribus sex contra eundem I Banum exaratis voluminibus copiosilis disseruerat. Hinc est, qubd sarph ad
uersarium ad eosdem remittit, ne actum agere videatur. Lib. q. cap. 26. ait:
Huis libra tuo secundo satis respondi quarto mea. Item cap. I 67. Respondi tibi libr. meosexto. Lege lib. 2. cap. 23.37.&passim alibi. Nonnulli tamen Recentiores in eam sententiam abiere, ut hosce sex operis
imperfecti libros ab Augustiniana bibliotheca relegatos in apocryphorum sentinam proijcerent,quorum iudicium hic nobis castigandum est. Duq prio- res libri a V. C. Claudio Menardio Andium Propraetore in Gallijs inuonti imluc primum editi sunt, ijdenique postea iterum in Belgio correctiores imprem cura, ac studio insgnis Theologi, nec non Professoris Lovaniensis MLehaelis Paludant Augustinesani. Cum vero quidam in usdem libris suas opianiones, in quas conceptis Verbis harauerant, iussocari prorsus animaduertis sent, illorum fidem in dubium vocare coeperunt. Do testem locupletissimum Ioannem Rivium lib. q. de vita Augustini cap. I o. haec ipsa scribentem e Ve--m quidem est, duos hosceposteriores contra Iulianum varis libros in dubium ab isseari , qui noua suorum Doctorum opinione delectati meterem deseruerunt, discriptis suis persecutisunt. At diuina prouidentia factum est, ut nuper Hieronymus Uignierius Congregationis Oratorij Sacerdos quatuor insuper alio eiusdem opςris libros in Clareuallensi S. Bernardi bibliotheca repertos in lucem emitteret, atque Augustinianam scholam nouis seppetijs eximio, atque immortali prosesus beneficio solidaret. Vir doctissimus singulari diligentia congessit Lupi Abbatis, Bedar, & Prosperi testimonia ex his postremis S. Augustini contra,
Iulianum libris deprompta, quibus egregiξ eadem volumina suo Authori deputantur . Ioseph Maria Suaresius ob multiplicem eruditionem literatis ψnimi bus commendatus anno proximὶ elapso Romae dissertatiqnem edidit, in qua omni exceptione maioribus testimo ijs sex illos libros posteriores contra Iulianum ab Augustino scriptot sitisse conuicit ..Videra; ist* olim amicus, asDMellita christianus Lupus Doctor Lovaniensis, qui cum apno 16IT. RO M