장음표시 사용
21쪽
pus Aharis Christum praedi eavit, de Abarorum exitio, de
PatZinaeis, de Leone tripolita, Τhessaloniene celebri eversore p. 257. j. et deinde apud Lemnum victo. Peculiari autem mentione digna videtur epistola 2η, in qua de romanis legatis sermo est, Τheophylaeto et Caro, eum litteris romani Pontificis i qui erat Iol,linnes X. nd nulam huZantinam atque ad Simponem proficiscentibus; quibus litteris Pontifex iniiciebat Bulgaro anathematis vinculum sibi reseruntum, comminans quoque, ut in hodiernis adhue eonstitutioni hus sit, indignationem apostolorum Petri et Pauli, nisi ab impiis armis recederet. Quamobrem rursus Simeonem Nicolaus orat, ut si minus se, certe sanctissimum Papnm quem sic per antonomnsiam nppelint hele et ep. 75ὶ reverentur. Putamus autem nullam desiderari Nieolai ad Bulgarum epistolam, quandoquidem trigesimam primam inpud nos latetur ipse p. 282.n se ultimam scribi: praeter quam quod post illam in codice legitur snis epistolarum ad Bulgarum. Attamen de re hui- garica non Bd Simonem tantummodo, verum etiam ad primarium eius administrum seripsit dii laus lep. 13. rogans ut domino suo pacem suaderet: itemque duas ep. 4. et 12. nd Bulgariae archiepiscopum. Vix autem dubito quin hic sit Simeon debellensis, qui synodo photianae anno 879. interfuerat. Videsis Coletum Illyr. saer. T. VIII. Ρ. 207.ὶ Harum in prima de homine loquitur qui ad sacrum npud Graecos asylum confugerat i conser Photium ep. 4.ὶ et quem repetenti Bulgaro tradit Nicolaus, sed eum distrieto mandato ut impunis illae susque sit. Altera epistola suasoria est, videlicet ut archiepiseopus omni ope eontendat apud Simeonem, qui finem molestissimo bello imponat: digna sane lectu opistola propter graves de ecclesiastico officio sententias, et de sacraeueharistia essatum: deplorat enim ecclesias bello pollutas, in quibus herili praesentia residet sanetum illud et manu vim tum Corpus ac sanquis, quNe qui manducat et bibit, certum propriae saneti attonis spem adipiscitur.
22쪽
Classis tertia. XII. Prima occurrit luculentissima, atque instar tractatus, epistola la2ὶ quam Nicolaus ad romanam ecclesiam vel sub I. andone pontifice ut putat Baronius, vel sub Anastasio tertio ut censet Ρngius, sed certe post Sergii tertii obitum scribit, qui tamquam beatus tum in hae tum in ep. 53. nominatur, neque de Sergio quicquam iniuriosum scribit, quamquam ipse dispensotionem ad quarins nuptias Leoni concesserat. Propositum epistolae est expostulatio ceteroqui non aequa adversus mimnam e testam, quae imperatori in causa
nuptiarum missis etiam legatis laverat: ex quo evenerat, ut ipse contrariae disciplinae defensor, sede pulsus substituto Euthymio, suisset. Multa pro sua sententia dicit Aleolaus, nititurque nominatim canonibus Vulgo apostolicis et, Clementis eo titutis, quae Scripta ut iam notavit Baronius, nyerypha esse scimus: Graeci nutem opinionem illam serius exuerunt ; nam et Photius in nmphilochianis quaestionibus nondum de illis dubitat. Curiosa haec est insignisque epistola tum ob rei perspieum narrationem, tum etiam ob reelesiasticaedlseiplinae notitiam. Namque univerea sere orientalis ecclesia quartis nuptiis interdicit. Ecce enim Armeniorum quoque patriarcha Sion, nedum quartas Sed tertias etiam vetat nuptias canone XIII. apud nos Script . Vet. Τ. X. Part. 2. P. 308. D Severus syrus patriarcha antiochenus tertias nuptias improbat in sermone priore de Sancta Drmide, item apud nos Op. cit. T. X. p. 753. Denique Abulpharagius, lac itieae ecclesiae mnphrianus seu primas, in Nom anone a nobis edito Seripi. vet. Τ. X. Part. 2. p. 54, Graecorum MVera
statuta de tertiis quartisque nuptiis retinet. Et Nicolaus quidem primo contendebat, ne per indulgentiam quidem imperatori concedendas fuisse quartas nuptias: deinde vero in aliis ad Papam Latinosque litteris, eo demum devenit, ut Leoni
peculiares ob causas indulgendum fuisse dicat, ceteris numquam. Postremo hare controversia in graeca ecelesia sub Leonis filio Constantino finita est in synodo περι ἐυωσεως
23쪽
de unione, quae coacta fuit ob eonciliandum schisma inter ipsos Graecos, quorum Purs romnnae Sententiae, Pars grae, eae favebat. Etenim constituto sollemni in m molesiastico quam et ili quartae nuptiae vetitae suerunt, uti videre est apud Leunclavium in iure gr. rom. T. l. p. 103. Nihilo tamen minus romann eoelebi a Pauli apostoli dicto auscultans I. ad
Cor. Vil. 39 : mulier alligata est imi quanto tempore vir eius vivit; quoia si domi erit vir eius, liberata est, cui vult
nubat; liberinium hanc ab apostolo manifeste conressam nullo limite constringendum Pula it. Porro haec controvorsia, ut qui Sque agnoscit, disciplinaris tota est non dogmatica. Inmnec Nimini querela de Bppellatione Leonis ad Papam, et de Romanorum in hoc negotio interventu, iusta iret; quondο-
denique quartus nuptias Nicolaus nolini γγ fornicationem, vel peius quiddnm, audet eum priscis vliquot nppellare p. 295, id non aliter intelligo quam de impedimpnio ut aiunt dirimento , quod auctoritate eccloeia,ti ea interpositum , nullas reapse reddit nuptias, quamdiu tenet; ideoque ipsurum ususn- ας lulvi non disseri. Ad historiam voro duplicium Vn- lentiniani imp nuptiarum, quam Nicolnus p. aut . nitingit, Socratis sine dubio lib. IV. tap. ai. narratione De iis, nihil ego dicam post illa quae nrudentissime more suo disputa, it Tillemontius in nilia. 28. nil praedicti Cnosuris preta. In duabus reliquis ilia. et 56.ὶ nu Iohannem papam pistolis Dan dem quidem rem dii laus urget, sed tamen ecclesiarum concordiam optare se dicit: quod idem nil etiam in epp. 54. et 55. ad romanos liomines seriptis; et Papae nomen in dissidio revulsum, reponendum in diptychis iudicat: rursusque praeteritne indulgenti ne connivet, sed disciplinam suam inposlarum firme tuetur. Epistola quoque 77. sine dubio .nd Papam seribitur vel Landonem vel potius Iohannem X. In eangitur de pace cum romana reclesia, quam Nicolaus, DOSt suum nb exilio reditum , et sui cleri schisma sedatum , prorsus componere optat : ut sit, inquit, sicuti F principio, ituet nuna meis vinculum, et unio romantie oces siue cum con-
24쪽
xviis tantιnopolitania. Illud quoquo utiliter in prima Bd rom. ecclesiam epistola I p. 290. Bdnotabunt eruditi, quod nempe silia Leonis quaedam Daneo principi deSponsa suisset. Requippe vera fuit linec nomine An, B, quam Leo ex coniuge secunda susceperat, quamque Multam declaravit augustum post matris obitum , ut palatinis conviviis prae set, t te Leone grnmmatim tu Leonis Sapientis vlla ecl. Duris. p. 48 i.
Xlll. Prima huius classis epistola i nobis 86.ὶ ecclesiae
conomum mmmendat imperatori, quem Romanum Lem num intelligo, num Constantinus puer erat. In lilia Romano
caesari missa suo j monet de BulgariS Lampsacum usque prinsectis. Tum quaedam suggerit de Sertniariis, de recta omiciorum promotione, et de iustitia: quo in loco quid voeabulum, signincet non desinio, sed ex Lennepit etymologico gr. coniicere licet supplices suisse libellos vel ipsorum taxam. Tertia epistola i56ὶ consolatoria est ad eundem Romanum
imp. in obitu uxoris augustae Theodorae anno DCCCCXXI i.
Utitur exemplis Aemilii Pauli et Anaxagorae qui orbitatem sortiter pertulerunt. Pulchrae sunt tres epistolae ad Georgium Ahasglorum principem, quarum in prima eondolet ei de parentis egregii obitu. In eadem hac aliisque laudat magnopere Georgli virtutes, gratiasque agit ob impensam Alanorum finitimorum conversioni et baptismati curam, eique Alaniae a thiepiscopum impense commendat. Georgii huius Ahasgiae principis, nee non eius filii Pancratii, res gestas attingit --drenus ecl. paris T. II. p. 718. 770. Abasgiorum historiam et conversionem ad Christum videsis apud Lonaram lib. XV. I: apud quem deinde lib. XVI. s. seq. Georgii clades sub Basilio secundo, et Pancratii filii vices variae narrantur. Cirea epistolam i82ὶ ad Landulphum lin titulo corrig. ι κ . ὶ hare habeo quae dicam. Primo quidem Constantinus in thematibus perspicue docet, quid tum Longobardiae nomine de- Signaretur , nempe provincia circa de olim sinitimasque u r-bes, quam appellationem a LOn hardiS domitiis sortita erat.
25쪽
Constat praeterea Leonem sapientem misso exercitu Benevenis tum oecupavisse. Landulphus autem Constantinopolim a patre Alanulpho missus olim fuerat, et deinde evasit Beneventi dominus. I.egRtur Viventius hist. Deap. ed. Sec. T. I. p. 49, nec non Muratorius annal. Ital. ad an. 891. et sos; deniqueari de veri f. les dates in principibus Beneventi. Docet autemnos Nimiat epistola Ursoleonem patricium quemdam in Ongobardia pro imperatore praesidem a Landulpho suisse interfectum, e tris eius occupatis; qua de re loquitur etiam in epistola ad episcopum hydruntinum; immo illuc respicit etiam epistola ad Gaedonem protospatharium. Nicolaus vero, etsi rem gestam valde improbat, ventae tamen Landulpho spem inlieit, immo etiam obtinendi Longohardiae praefecturam, modo fidelis imperatori sit. Epistola quoque 85 ad elerum et optimates Longobardiae in eodem negotio versatur: dederat enim operam Landulphus ut causam ipsius ageret clerus apud uulam hyzantinam, et se praesidem regionis postularet. Denique ad epistolam 145. quod attinet, selmus AmaIphitanam civitatem temporibus illis intera dominatione liberam, per duces suos regi Solitam, et Gractis quoque contra itali- eos Saracenos opem tulisse. Nunc Nicolaus pro captivis christianis ope ducis amat phitani ex harbarorum servitute vindicandis laborat, Ob eamque rem pecuniam quoque Submittit.
Amalphitanum ducem Nieolaus spiritalem silium suum dieit. XIV. dileolat ad supremum Armeniorum principem epistola fias in peculiari declaratione ob e lesIasileam eius gentis historiam digna videtur. Ea seribitur ad Sembatum Mutii filium Bagratuvium, quem cum titulo principis principum Imperitasse Armeniae inter sareuli noni finem ae deeimi inbtium dieit Samuel aniensis In chronico non ignobili, quod nos interprete v. es. Iohanne Zohrabo Mediolani anno Mo muri I. subtexuimus famosiori illi Eusebii caesariensis chronico, quod ibidem aeque edidimus ex genuino et authentico hnicanae linguae codice, quem ipse laudatus Zohrabus Constantinopoli Venetias deportaverat, atque in suum exemplar fideli prorsus collatione transfuderat. Epistolae triplex veluti partitio est: etenim in prima praeditat Fleolaus reeti dogmatig
26쪽
nec Sitatem, a quo nonnulli I Armenios intelligit j quum malorum suorum culpa descivissent, mordicus tamen avitae tra- . ditioni adhaerebant: quam rem alienam esse omni ossicio et prudentia, merito dicit. In altera sectione epistolae narrat, mortuo nuper npud Armenios patriarcha, sive ut vulgo aiunt catholico i qui fuerat Mast lusὶ Principem armenium per suos apocrisarios significasse Caesari hyzantino qui erat Leophilosophusὶ nee non graecae e lmiae, cogitare se de mittendo Constantinopolim illo homine, quem novum patriar-ctam designaturus erat, ut ibi cons rationem reciperet, et cum graeco clero religiosa eonsilia miseeret. Hanc Prinelpis voluntatem magnopere prohat, atque ut sine mora in rem conseratur, Nicolaus hortatur: idque saluti necessarium ait, propterea quod Armenii eatenus ab orthodoxae doctrinae tramite aberraverant. Quo in loco Photii quoque decessoris sui Iegationem atque epistolam ad Zachariam Armeniorum patriarcham, quam nos in voluminis 1lne divulgabimus, memorat pro concordia atque ad orthodoxiam reditu: etsi id tentamen ob temporum vicissitudines erasum evasisse ait. In postrema demum parte rem praedictam perorat Nicolaus, valde optans et urgens, ut eligendus praesul sincera ecclesiae e trina Constantinopoli imbuatur, quo in patriam reversus armen lacum populum haud religione minus quam cl- vili paea Graeeis adiungat. Hactenus Nicolat epistola. V rumtamen res multo aliter accidit: patriarcha enim hoc tempore electus, Ioha es sextus fuit, cognomento historicus, qui sedem illam adiit anno Dcccxcvri. Is autem adeo ad concordiam dogmatum non accessit, ut se immo e halcedonensis synodi hostem in historia sua palam prositeatur: et saepe quidem a Constantino in p., per Theodosium legatum, Constantinopolim fuisse invitatum ait, numquam tamen illue prolaetum, ne paeis initae vel ineundae eum chalcedonensis synodi adsectis setasmaticae genti suae suspicionem pra
27쪽
Classis quinta. XV. Episcoporum istius orbis christiani plenam notitiam quandonam collectam habebimus 3 Orientalium quidem nomina Bdgressus est enumerare Lequinius in oriente christiano; verumtamen, ut retro dixi , unius hominis vires is labor exeει debat. Nihilominus maiore adhue ausu Cardinalis Garamplus, dum vaticano tabulario praeerat, Opus moliebatur inserimum
orbis christianus, eum infinita episcoporum congerie: verumtamen haec quoque lucubratio in schedarum innumerarum acervo ms . iacet. Sed enim illarum quidem regionum, quae peculiares episeopatuum Suorum seriptores nactae sunt, facile episcopos, elat nondum OmneS, nanciscimur. Allarum vero, quae plurimae Sunt, regionum episcopos nusquam meliusquam in Labhel ad concilia apparatu cognoscimus, Bpud quem tam generalis quam geographicus episcoporum, qui in collectis ab eo conciliis nominantur, catalogus legitur. Attamen lite quoque numerus quantopere sit imperfectus, quotidie dignoscitur, primo quia nonnisi conciliis nititur, iterum quia
concilia ipsa haud omnia neque tune neque modo Sunt cognita: ecce enim nos Ipsi incomperta Labbeo duo nuper vulgavimus, eum episcoporum multorum Subscriptionibus. Quorsum haec dicimus Τ Nempe ut quintam epistolarum Nicolai classem hoe saltem titulo commendemus, quod byZanunt patriarchatuS episeoporum nomina partim inaudita fortasse rincitat, partim novo d umento confirmata. Nam de singularum epistolarum argumentis brevitatis gratia vix loqui p sumus. Quum de Bulgariae archiepiseopo iam retro dixerimus , reliquos alphabetico ordine prosequemur, quorum Si- quam notitiam ex Labheo vel aliunde hausimus, non retice-himus. Ep. 52. 118. 133. 134. 135. Alaniae archiepiscopatus est in Leonis sapientis schematismo apud Leunclavium T. I. p. 88. Alterius recentioris Alaniae archiepiscopi seripta grae-
ea haud paenitenda mihi cognita sunt, quae postea litterario Orbi patefaciam. Ep. 65. Amisi Iohannes. Εp. 113. Athenarum Nicetas intersuit concilio constantinos. Bn. 870. Memo-
28쪽
ratur etiam eius successor Sabas qui intersuit pseudo-synodo photi anne an. 879. Ep. IlI. Antiochiae metropolita Euthymius; intellige Pisidiae Antiochiam, quae revera erat metropolis , Labb. lnd. geogr. Ep. 114. 128. Chaldine Basilius ;mendum videtur in concilio constantinop. anni R 70, ubi Basilius chalcedonensis, fortasse pro chaldiensis. Porro Chaldia fuit unum ex imperii thematibus in pontim regione. Ep. 106. Chersonis archiepiscopus videtur ille Paulus qui hoc titulo subseripsit pseudo-synodo photi anne an. 879. Ep. 157. CF-tici Demetrius. Ep. 50. 107. 130. 137. l38. Cyrici metropolita lanatius. Ep. 93. III. Claudiopoleos Τhmetistus.
metropolita Gregorius scribitur in oriente christiano T. I. p. 585, et apud Labb. Intersult pSeudo-Synodo photianae. . 132. HeracIeae Photius. I p. 58. Iconii anonymus. Palladius quidem Ieonii nominatur in epistola Leonis imp. apud Labb. T. IV. p. 1836. Stylianus et Theophylaetus Ieonii in Synodo conStantinop. an. 87o. Τheophilus Iconii in pseud synodo photiana. ΕΡ. 83. Hydrunti anonymus, videtur Marcus hydruntinus qui suit in pseudo-synodo photlana. Ep. 104. 158. L dictae metropolita Constantinus. G. II 6. Larissae Philippus. Ep. 4s. Metropolitis extra communionem p itis, ob schisma videlicet in causa tetragamine; a quibus queritur se derelictum, a filiis patrem. u. 71. 100. Nicaeae Alexander in oriente christ. T. I. p. 648. Ep. 96. 97. Nicomediae Ignatius. Ep. 43. Iis. 123. Patrarum metropolita Andreas. . 108. Ilo. PisSinuntis Eustratius in pseudo-synodo photinua. u. 142. Sardium metropolita Antonius. M. II. Synadis anonymus. Petrus synnadensis in conellio constantinop. anni 870. Nicolaus synnadensis in pseudo-synodo photlana anni 87s. Ad hune scribere Nicolaum patriarcham eredendum est. M. III. I 29. Sylaei Leo. Ep. 122. AmbroSius episcopus. Εp. 98. Anonymus epi Scopus. In huius quintae classis epistolis agitur de MesesIarum regimine, de Whismate tetragamine causa, de Varils circa eam netatem personis vel negotiis, de eiusdem temporis calamitatibus. In ep. 94. nilingitur immunitatis ecclesiasticae
29쪽
ius. Aliquot denique epistolae familiares sunt et o letosae. Anonymarum quidem epistolorum nonnullae absque dubio
seri huntur ad epi Smpos. lassis sexta. XVI. Seribuntur huius et sis epistolae ad ei viles magi Stratus. Horum notitiam vix ullam aut ne vix quidem seribam , quia de personis longus sermo foret, ossiciorum autem tituli noti sunt ex libris de dignitatibus aulae hygantinae, praesecturae denique pleraeque describuntur In Constantini imp. libro de thematibus. Ergo epistola 146. scribitur Constantino protasecretis. Ep. 91. Compo viro illustrissimo. Ep. 69. Io. Davidi Camuliano protospathario. Ep. 84. Gaedoni protospathario imperatoris. Ep. 103. Godino imperatoris pro-tospathario et praesidi. Ep. 121. Leont patricio et praetori Anatolimrum. Ep. 127. Leoni spathario et iudici Paphlagoniae. Ep. 40. Malacino patricis. D. I 40. Niehaeli patricio et praetori Thessalonicae. Ep. 144. Ni lao praetori Longobardiae. Εp. 150. Philotheo patricio. Ep. 34. Helladis praetori. M. 161. Peloponnesi praetori. Ep. 35. Strymonis praetori. Εp. 149. Thraemiorum praetori. Ep. 44. Praetori cul-dam. Notabiliora in praedictis epistolis haec sere sunt. In 34. sermo est de gravi discordia et schismate thebani cleri. In 84. memoratur Longobardiae tumultus. In 144. dieitur quies restituta Longobardiae per Nicolaum praetorem. In I 40. Veritatem patriarcha a praetore exquirit sub anathematis poena. In 146. intentat praetori anathema ob reiectum archiepiscopum Neapoleos a se destinatum, et obtrusum alium. In I 50. admittit patriarcha querelam cleri nicaeni adversus praei rem suum, a quo ad militiam adigebatur. dicit insuper Nlineam donatam fuisse honore metropolium ob synodos in ea delebratas. In reliquis epistolis scribuntur sapientin monita, eon mendationes, et alia modo publiea modo privnis.
30쪽
Classis seuet α. XVII. Omnium copiosior classis Septima est. Ep. 47. Con- Stantino. Ep. 136. Stephano, Michaeli, et Constantino fratribus. Ep. 36. Curatori Strongyluontis. Hunc ecclesiasticum locum suisse in themate Strymonis, apparet ex praee. ep. 35, qua commendatur eius loei curator praesidi Strymonis. Constantinopoli quidem Σῖρογγυιοχ castellum erat, itemque m nasterium , ut videre est apud Bandurium imp. Orient. Τ. ΙΙ. p. 739. Ep. 37. Styliano diacono. Ep. 60. Oeconomo mctgnae clesiae constantinopolitanae. Monachis autem scribuntur hae. Εp. 33. 64. 120. 131. Tryphoni. Ep. 28. Phileto. Ep. 45. Arsenio. Εp. 62. Petro. Ep. 63. Epiphctnio. Ep. 126. 143. Ignatio Olim magistro postea monacho. Ep. ι i. Hegumeno anonymo ad Aras solis. Ep. 148. Euthymio. Ep. 153. Theodosio se ει o. monacho et cubuelisio, id est eubiculario. m.
163. Antiocho. Ep. 78. monachis eOmmuniter. Denique BDO-nymis hominibus epp. 59. Gl. 66 57. GR. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 79. 80. 81. 87. 88. 90. 92. 101. 105. Ios. 111.125. 147. 152. 155. 159. 'Aυηλω, id est inem to, ego inscripsi, cum nullum aderat in codice nomen: et quandoque quidem pro κα/.ω videbatur ponendum τῶ αυ eidem, relative scilicet ad praecedentis epistolae inseriptionem; quandoque tamen secus. Materiam tot epistolarum singillatim non Persequar, veluti quod ep. 56. superstitiosi aliquot actus reprehenduntur , qui a christianis fiebant per incensas pyras, et per animalium prope ethnicam immolationem; qui ritus in Armeniis quoque reprehensus fuit; cons. Spicit. T. VII. p. III. Denique ep. 68. rerum ehristianarum in Chararia non contemnenda notitia traditur ete. XVIII. Atque hic ego, pro meo veritatis studio, sacere non pomum, quin capta ab his Nicolai epistolis occasiona, nonnullos angli Montaeutii errores, in epistolarum Photii ab eo editarum epigraphis eoarguam. I. Ae primum non tu R-hor eum editore, quod in voluminis fronte latine sanetissimi
titulum patriarchae Photio addiderit, est enim id ossicii po-