장음표시 사용
31쪽
tius ac dignitalis, quam virtutis, Pp ilietum, et quidem apud
Graecos per uigatis,imum. Quaero tamen cur in eadem libri fronte non legatur graece μγ ωτα του Oblivione ne aliqua an codieis haud reprehendendo desectu factum est 3 2. In quintae photi anne epistolae epigraphe, et saepe in aliis, graece ασπωθαρὶ in ponit Montneutius, latine nutem cum thorio; atque in ciusdem epistolae spholio iudient eundem esse aspatharium atque spathiarium. Verum Enimvero quis umquam nisi apud Montaeutium aspatharii vocabulum audiit Τ Εn autem erroris causam. In vntireno Almini nostri codice ep. 6s.soribitur in epiarnphe α σ.:υθαο , lineola superlinsita litterae α , ob significandum, ut neri solet, Dinam numeralem primam. Est igitur David Cnmulianus protomat rius, ut nos graece quoque Scrimimus: de qua re ne dubitemus, eidem Davidi in subsequentis epistolae epigraphe non per numeralem litteram sed explicatis litteris tribuitur in codice titulus
bitur in rodire vat. ω' σπαθαριω, lineola super posita. 'ihil ergo ex identius diri potest contra vitiosam Montacutit iretionem, in culus Dodiee quum pariter Scriberetur in Gn. αθυ-iω,
ipse ineaute unum vocabulum feeit - ἰω: quamquam ni, aliis eiusdem codicis locis v. gr. ep. 110. coargue tur, ubi explicate scriptum erat πρωτο τω Nemo igitur, ne inmixobarbara quidem Iexica, vel aspatharius vocabula inserat. 3. Sane apud eumdem Montacutium lectio quoque Φιλοπογὸσου et Philoponesi, tam graece quam latine soloeca est, pro licton potσου et Pelopon Sid quam ego quidem typothetae culpam existimare maluissem, nisi in Scholio quoque editoris sic legeretur. Peloponnesi praeses aut dux, στρατηγος. Oecurrit in Nicolai nostri epistolis. 4. Denique in eadem adnotatione mendose scribitur Germania pro Germanicia Nestorii patria. 5. Nollem item a Montacutio 1 abulum Λιαντι in opigraphis saepe et in scholiis Donti latine dici, sed potius Ioni. s. Et quoniam de scholiis dixi, nollem item p. 46, seribi ni, eo septimarum synodorum pro septem synodorum. 8. In epigraphe epistolae 12. Scribit Monta utius μου -
32쪽
iudico scribendum esse τι ἐκ nis. υτι monacho lum .
'empe apud eundem Photium p. lis. ep. 58. Iegitur
tine scribi video Dasilio Praetori, pro exactori vel quaestori. Cur id , inquam , praesertim eum Significatum re ρων ο ος Monia tacutius in scholio agnoseat 3 Sane idem homo in epp. 47. et 154. dieitur quod ne is litteris est latinum quae stor. s. In epigraphis v . modo hospra redditur modo hospitulurius. Malim hoc niterum, sed certe interpretismnstantiam requiro. 10. Item in titulo opistolae fio. intillemni, interprete dictum H linilis, quam nimis generatim Gra cine. Legatur Constantinus in thematibus. ii. Nolo ego trost ducentos Annos seribere illeam Montaeullo: eoi Proquin non probo quod in suis Ad Pholium nil notationibus p. 46. Diodorum tarsensem ae Theodorum momulsienum labe haereseos insectos non iudicet, Pontra quos passim prisci patros clamarunt, nominatimque Sanctus Cyrillus alex. integro opere nunc deperdito, cuius fragmenta nos Bliquot dedimus, nique alia posthinc daturi sumus. Conredo, illos nonnisi post Ohitum damnatos fuisse; verum id minime impedit, quominus ipsorum scripta doctrinis haeret eis, ut satis constat, redunda P-rint. 12. Neque licet Montacutio leonomachis p. 97. et p. il8.nperte lavere, quos non Photius Solus Oderat, Sed i evmenicae synodi decretis sollemnibus condemnarunt. 13. Neque rursus est serendum quod Montaeutius p. i59. latrocinalem
appellet Octavam synodum Oecumenteam , tu qua deposito Pholio I allus restitutus est. 14. Neque prudenter tot laudi-hus Photium cumulat, a cuius ambitione ac violentia miignum, quod adhue permanet, schisma sumpsit initium. 15. Contra vero dum plurimis maledictis Baronium onerat, alienum se non aequitate solum sed etiam omni mansuetudine christiana demonstrat. 16. Inmnsiderate Ptiam, vel potius irate, Anastasii bibliothecarii biographlas verbis contumeliosis Summoque contemptu persequitur p. 244, n quo tamen auctore, latentibus passim erudius, pretiosiorem ae certiorem historine pontificalis partem habemus. X X. Aliud mihi in validanis redicibus compertur ost
33쪽
Nicolai mystici seriptum ineditum, nempe eius homilia ad populum bymnlinum, post auditum de Thessaloniene excidio tristiSSimum nuncium , quae dira calamitas anno Christii cccclv. contigit qui erat pontificatus Nicolni annus nonus
duce a Stata Leone tripolita saraeeno. Superest haec homilia in cod. Vat. 172, una cum Iohnnnis Cameniatae historia de praedicto Thessalonicae casu, nec non Iohannis lectoris historia item ne monodia de postrema Diusdem urbis a Τurcis captura. Utriusque Iohnnnis scripta a Leone Anutio in Symmietis ex hoc eodem codice suisse edita, exploratum sit ob opusculi secundi lacunas in editione relictas, quarum e Sasuit ipse eodex in superiore parte lacer, ut conserenti mihi evidenter patuit Quia tamen Nicolai homilia paene tota in eo versatur ut populum ad peccatorum detestationem permoveat, ob quae et TheSSalonica ceciderat, et pnrem poenam Constontinopolis ipsa pertimescebat; ideoque parum quid habet historicum; et quia codex, ut dixi, lacer orationis seriem abrumpit; tenuem tantummodo particulam heic recitabo quae historiam propius attingit. Titulus homiliae hic: πα
ρο v υ Tu εἰπov, αγαπητοὶ κ . T. Nicolai patriarchoe homilia de capta Thessaloniea, dicta in pulpito maynae ecclesiae post introitum. Paulo ante disimus vobis, carissimi ete. Circa Vero
34쪽
νωρτιρησας; v. τ. λ. Nunc nobis immensa ira in umbit, nemoque est qui resistere audeat. Vacuatae sunt civibus urbes,
viri pecudum instar trucidati, feminiae a maritis tή ubstraetae, mistrabile Disti, impurissimis hostibus Niolandae prostant. Ouis meis oculis lacrymorum fontes suppeditabit, ut haec sti peiora his mala deplorem Surentae caelesti sponso trimines dehonestatae sunt atque ad Onominiam pertractae rimpurorum spurcitiis altaria Dei polluta fuerunt: monuehi et sacere tes partim ense consumpti, partim in servitut abdueti. mu demum malorum meorum gravissimum I Ν-etorum tot crueintus olim perpessae reliquiae, profanorum ludibrio et iniuriis en reontur, et secundus menas post obitum susιinent. Ubinam tuum, Demetri martyr fl), in letum auxitium ' cur civitatis tuse eoidium permisisti Ou-ο urbs, eae quo eam sol convicit, per tuum praesidium inexpugnabilis, tam stravi malo correpta est ' Cur impiorum superbiam pertulisti tutelae tuue insultant m p Cur haec, inquam , seri paraus es 8 eis.
XX. Inter praecipum qui latinam eloquentiam sanumque honorum Studiorum genus saeculo xv. in Italia suscitarunt
atque aluerunt, Pregius forentinus sine dubio fuit, cuius vitam primus brevi ae ingenuo commentario, a nobis edito 2ὶ, Vespasianus scripsit, qui eius familiari consuetudine usus fuerat ia). Deinde Iohannes Bapt. Beeanalus venetus accuratam admodum ggii vitam historiae eiusdem florensi) Do Demetrio martyre Thossalonicao patrono reeol supra diritis
35쪽
lliane, n se primum latine inamque italice antea prodierat)prout eam scripserat auctor, typis anno 17 i5. impiessae pra posuit, quam postea Muratorius in vigeSimum R. I. S. VO- lumen intulit. Eodem prope tempore, nempe anno IIIo, POPgiana sua vulgavit Amstelaeda nil Lensantius, id est Poggii
Seriptorumque eius notitiam duobus modicis voluminibus comprehensam, qui tamen eruditorum expectationi non satis serit. Nuperius demum et . Sit ephordius anxius Poggii denuo vitam px eius operibus tam impressis quam adhue manuscriptis gentili idiomate contexuit, quam et . norentinus Tonellius secit itolicam , et permultis nuditamentis doctisque scholiis instruxit. Mitto minores biographos aut hil,liographos, qui ggii notitiam pro instituto quisque suo et pro oblata occasione hrevius tradiderunt. dios haec lantummodo in leo rum nostrorum gratiam adnotabimus. Anno 1 380. nnius est
Poggius in pago ditionis florentinno Terra nova. Decurso Florentiae bonarum artium stadio, circa initium saeculi XV. adini cens Romam prosectus est, et sub Boni laeto lX. factus seriptor opostolicus, cui muneri nddictus suit decennium, quo elapso ad superiorem in curta gradum ascendit, nempe ad ossi tum spostoliei secretarii, quod tinnis quadraginta sub diversis Pontificibus tenuit. Anno 1414. Perrexit ad conStantiense concilium, atque in ea civitate liliisque Germanorum sinitimis, permultorum Ieterum auetorum codices reperit, ut est notissimum, et cum immortali sua gloria in lucem protulit. Martino V. errato pontifice, in Angliam abiit Poggius, ibique aliquamdiu in ellentela Cardinalis Wintoniensis suit:
unde reversus in Italiam ad pontificiam curiam modo Fl rentiae, modo Bononiae aut Ferrariae hospitantem, et denique ad vaticanas sedes reducem, ibidem perseveravit usque ad Nicolai V. annum sextum, id est 1453, quo anno a sua rep. Florentiam vocatus, oblato splendido munere publici cancellarit , aulam pontificalem iam senex deseruit, in qua partim scriptor, partim secretarius, quinquaginta annis Versatus fuerat. Ita tamen Roma discessit Poggius, ut honorarium apostolidi seeretarii titulum, dimisso exercitio et stipendio, conservaverit. Florentiae demum, et potius in suburbano
36쪽
suo, anno 145s, qui erat aetatis eius Octavus Eupra septuagesimum, implicitus in morbum decessit. XXI. Poggli scripta non enumerabo, id quod alii satis ante
me secerunt: In epistolis eius Sistam, quae eum multae spartim mss. in v nil cana bibliotheca sint, tum in uno demum codice collectas reperi; cuius codicis pars prior decem libros epistolarum continet; pars altera repetito ab initio numero, ocio; quos tamen continuato milus corpore, duodeviginti li-hros appellare mihi placet. Epistolatum suarum collectionem a semet suisse curatam narrat Poggius apud cl. Tonellium in praes. epp. P. X. et XI; denuoque in tribus novis quas In nono Spici legii volumine p. 541 , et decimo p. 312. DOS lmpressimus, Meundum illarum tomum a se serihi et quotidie augeri significat. Iam vero epistolarum Ροggil tres iue alae editiones mihi exploratae sunt: prima vetus, quam in volumine hasileensi operum Poggil anni 1538. legebam, epistolarum x Liu: secunda parisiam anni l723. epistolarum LVII. , curantibus Italis Georgio et oliva: tertia est inchoata similiter a cl. nellio Florentiae anno 1832, quae multomplosior meliorque ceteris, nonnisi tamen usque ad poggiant saeculi breviorem partem perducitur, id est ad annum 14 al. Mihi universum Ρoggii litterarum corpus in lucem esserre, numquam consilium suit; immo ne ineditas quidem omnes, quae plurimae sunt, divulgare libebat. Cernens tamen aliorum editiones, consuetis temporum casibus, imperfectas lacere, meumque idemtidem ms. exemplar lectitans, quum iis valde delectarer, et re bona plenas viderem, eo demum meus incubuit, ut seleetas aliquot ex volumine earperem, et in hos postremos Diei legii tomos lictererem: quod dum currente, ut ita dicam, editionis rota sacerem, et modo haec modo illa epistola me veluti ad se invitaret, atque ut codicis claustris emitteretur deposceret; eo res devenit, ut vix sinem prope coactus excerpendo imponerem: etenim Pregii epistolas Cra ,
additis insuper Guarini tribus ad POggium, impressi. Nam de aliis, quas prae dente in tonio edidi, ibidem dixi. Mul-dem curae mihi suit, ut praetermissis editis, ineognitas tantum mihi vindiearem: el si haud est incredibile, editam quo-
37쪽
que aliquam mihi obrepsisse, sive dum propero, sive dum libris aliquot eareo, qui erant inspiciendi. sponte utique et sciens illam recepi mngni pretii epistolam de Sigismundi imp. coronatione, quae etsi separato libello Venellis anno 1478. apud Benner de Hailbrun typis tradita fuit, nusquam tamen tam sere conspicitur; quamquam eam divus Antoninus in chronico suo partim compilavit.
XXII. Iam quid dicam de his diggii epistolis 3 Primo quidem ad cognoscendum auctoris ingenium atque naturam, nihil aptius epistolis esse solet, in quibus suos quisque spontaneos ne genuinos sensus exprimere solet. Quamobrem in his perspicue Poggil animum agnoscimus recte ad virtutem atque honditatem compositum, et dogmatum sanitate pollentem, quam Ius m Pius mores a Sententia interdum ut seimus Bberraverunt. Iam quae fuerit eloquentia Poggii, multis documentis constabat, nihilominus in aliquot ex his epistolis, veluti in illis ad imp. Federicum, ad Alphonsum rogem , ad Vaiuodam hungarum, ad Angliae Cardinalem, ad
Henricum lusitanum, et praesertim ad Marchionem mantumnum, non indigna priscis saeculis eloquentia tonat: ubique autem mira scribendi facilitas, et sententiarum evidentia mDent. Verumtamen quia rem utilem magis quam verborum nitorem aut sonitum plerique mortales expetunt, certe temporum illorum historia, praecipueque notitia hominum tune doctrina praestantium, his epistolis nugetur vel confirmatur.
Neque est dubitandum quin Vespasianus quoque non ignobilis biographus, et ipsius Poggii familiaris, harum epistolarum Iretione i quas nominat apud nos T. I. p. 566. mn opere adiutus Rit. Utique nos utrumque opus, riggil scilicet et Vespasiani, invicem illuminare saepe cognovimus. Νωminatim vero quod Vespasianus p. 261. Iacobum Zenum epl- seopum patavinum, Rh historicis aliis passim laudatum, haud omni labe earuisse dicit, id non aliunde quam ex Poggil irata in retione credulus hausit, inter eius epistolas mss. obvia, verum aspectu publico ob intolerabilem virulentiam prorsus indigna. sed enim in epistolari hoc argumento dicendarum rerum nimia ropid elinguem me facit: praesertim quum ipsi
38쪽
per se lectores, pro suo quisque ingenio studioque, vel diagrendarum rerum atque agendarum opportunitate, de his ludieare et Ductum capere queant. XXIII. Liceat mihi in hoe vacuo praelationis meae Bngulo commentariolum memoriae causa deponere itineris hoc anno mel per Etruriam Suscepti, quatenus Bd mSS. monumenta pertinet. In insigni prope Pisos Cartusta codices priscos vidi, ex antiquissimo Gorgoniae insulae monachorum asceterio huc translatos. Ibidem tria et amplius milia diplomatum sunt, recte dispositorum, quorum unum saltem comitissae Mathlidis habet subscriptionem. Lueae in bibliotheca Canoui eorum mirae Vetustatis conspexi Eusebii latinum chronicon, cum egregiis aliis patrum codicibus. Pistorii pariter in cathedralis templi secretario egregii supersunt eodices. Florentiae bibliotheca menObli S. Marci, quae florentinarum antiquissima fuit et inclyta, paucos iam retinet codices: manet tamen ibi catalogus codd. circiter 800, qui ei olim ornamento fuerunt. Quid memorem celeberrimas laurentianam, magi ia-brechianam, ricordianam, de quibus silere praestat quam pauca dicere 7 In domestica illustrium Rinuccinorum bibliotheca , insignis milii ostensus suit Dioscoridis codex, et Stati
PP. IV. registrum copiosum epistolarum unius anni, atque alia plurima historiae patriae monumenta. Aretii iudicis quandam sententiam vidi haud recentiorem saeculo x I, in qua schedula non semel citantur digestum, codex, et institutiones Iustiniant. Ibidem diplomata quoque servantur non m diocris vetustatis. Cortonae inter alia vidi praegrandem euu-wl operis ex Bere lampadem , quae cuncta eius generis opiss- cla Iacile superat. Prope hanc civitatem hypogeum pervetus nuper defossum est. Perusiae denique apud RR. Canonicos extat vivi Lucae evangelium, sive eius partes, litteris aureis in membranis, sareuli VI. Item Iustiniani institutionum nobilis codex a Borussis nuper exseriptus. In publiea pariter bl-bliotheca nonnullos inspexi praestantes codices, quorum allosortasse tempore mentio fiet. Perusiae adiacent Volumniorum nuper item detecta hypogea, quorum marmorea signa et euuseae luseriptiones praedicatione admirantium celebrantur.
39쪽
lphonso regi Aragonum epist. I.
Alberio l arisio cancellario bono. utensi ba. Alphonso episcopo 54. Attiareae suo M. Antonio Panormita si. nartholoma o Facio 74. 75. 77 nartholoma uasco ian sensi sa Ilario cancellario senensi 46. 47. Camerario Io.
candido Decembrio 5a. Cardinali Angliae II. Cardinali aquileiensi 26.
Carolo arci ino ido Carolo Brognolo ig. 49. hChristophoro Cauco Ta Cincio ram an 44.
Cosmo de Medicis 25. Dominico sabino 92. Episcopo hrix tonsi 33. , et ut vide.
Episeopo Plionsi as. Extraneo cuidam 1 sq. Federico Ill. imperatori G. Francisco archiopiscopo mediola. ne i 27. 23. 29. Francisco aretino iuris consulto 48. Franciseo narbaro 4s. a. Francisco de Padua euhiculario pontificiA sa. Gi. s5. 66. cI. 68.
Piam Leo Mare Alco sui. Guarino Baptistae so . Guarino Hieronymo 49 c. Guarino seniori 82. 8a. 84. M. 87
lenocho aseulano fit. Henrico prineipi lusitano la. Iambo Braealleo lannensi s4. Iollatuit Bartholomaeo M. Iohanni eanonico remensi 40. lotimini Franeisco marchioni man. nano 14. 17. is Iohanni lueensi s8. Iohanni Vesvodae I lungariae gu. hornatori Io. ii. Loonello Estonsi 22. Ludovieo Polronto 4s. d. e. Malalogiae Novello duci 20. 21. Marcello Cincio 45. Matthaeo episcopo alhigaunensi a8.
Nicolao V. Pont. Max. I. u. a. 4.
Porcellio poetae si . Praelato curiali Tl. Praesuli cuidam 72. Principi anonymo Ia Rieliarito Deilewori 41. 4u. 4a. Roberto Volturno ariminensi 50. Seipioni episeopo inutinensi 34. 35. Victorino Folirensi 15. an. Guariniis Aenior Pougi 3 8s. 34. ,5.
40쪽
Regnante Manuele, qui avum habuit imperatorem Alexium, An ri . patrem Vero Iolinmiem inter reges celeberrimum, commota est quatatio de dogmate u tu es qui ossors, et qui Ossereris, et qui recipis . . Atque niti quidem Patri tantummodo ne Spiritui sacrificium crueis oblatum aiebant, non tamen ipsi quoque oblatori Verbo: dicebant enim, quod si id concederetur, in duas omnino P monas unicus Dei lilius divisus abiret, quae