Actionem de dolo malo malitiarum Romae everriculum supellectilem nostro foro minus necessariam potentissimo principe ac domino Georgio 2. ... Publico examini subiicit Burchardus Christianus Behr eques Luneburgicus anno 1738. die 18. Augusti

2쪽

iLLUSTRES RATQUE EXCELLENTISSIME

MINISΤRIS STATUS CONSILIARIIS INTIMIS

ΜECAENATIBUS AXIΜIs STATORIBUS ERUDITIONIS SVΜΜIS DOMINIS SUIS

GR ATIOSISSIMIL

MAGNA BRITANNIAE

3쪽

HANC

DISSERTATIONEM NAUGURALEM

TANTORUM PATRONORVM

FELICITAT PERPETu A

BURCHARDVS CHRISTIANUS BEHR.

4쪽

PROOEMIUM

uando apud animum meum constitui, exeuntibus studiorum Academicorum

annis,

quid valeant humeri, quid ferre recusent,

explorare, , mihi, si mererer, ummos in arte, cui hactenus omni studio incubui, honores conserri, petii, simul, ut fas est, ad ea quae a Iuris utriusque Candidato fieri praestarique oportet, me obstrinxi, ad meas nunc etiam partes pertinet consicripta Dissertatione cathedram conscendere, ad seperiora astensium strenua nonnullarum thesium uitione mihi parare. AEa finianimum ad scribendum appuli, ea ratione nata est haec opella quam eo facilius apud aequos rerum aestimatores excusatum iri confido, quod non rana aliqua laudis cupido Uviribus 'maior fiducia eam in publicam lucem protruserit, sed ossici ratio Maudatissimae ILLvsΥRIsuvRE-coΝsu ORUM ORDINIS Leges eandem mihi imperauerint. Nullus dubito, fore, ut in hoc instituto alii accuratam interioris iurispru- dentiae

5쪽

dentiae cognitionem,alii scribendi vim xacumen sint desideraturi me non inuito, qui nunquam me ipsi ita amavi, ut singularem vel ingenii laudem, vel doctrinae praestantiam mihi tribuerim. Iidem tamenin illa priora sibi iterum iterumque dicta putent, quod imminens necessarium &vrgens iter effecerit, ut mihi haec ipsa, alterum veluti pedem in vestigio habenti, conscribenda fuerint. Ceterum semper existimavi, ingenui hominis in praeclara studia incumbentis ossicium esse, ut siumma prospiciat, non leue ad progrediendum in semita aliquando dissicili incitamentum, ad quae ipsa si peruenire non datur, in mediis tamen idem stibsistat a rem ipsi loca non peruenisset, nisi improbum laborem illa summain pulcherrima suasissent, ab imis radicibus, in quibus haerere fuisset turpe Gndecorum , distedere persuasissent. Quod autem ex omni, eoque amplissimo uris penu hanc de Do- I mat materiam elegerim, consilio factum est

ILLVSΥRIs DECANI mei, cuius me adeo non poenituit, ut existimem, ea, quae meditatus

sum, cum fructu, non equidem ab iis, qui ad penetralia artis peruenerunt, a commilitonibus t

meri, meae aetatis hominibus legi, , quae lim Digestorum profundum peragrantes audi-uerunt, ita commode repeti posse. Duo inpri-

6쪽

mis sunt, quae in hac tractatione me insigni voluptate assiecerunt primum illa mira, &, nisi arcana dominationis illud imperassent, miseres uiritium diligentia, a jure stricto ad aequitatem per ambages redeundi deinde, quod hoc ipsiam Iuris Romani AEdicti Praetorii caput luculentissimum exemplum praebeat doctrinae a fidissimo Praeceptore, quem paulo ante laudaui, saepenumero inculcatae, eiusdemque verissimae non modo ea Romanorum instituta, quae aduersis frontibus cum nostrae reipublicae statu Moribus pugnant, sed Minter illa, quae prima fronte summa aequitatis pecae se commendant, multa a foro nostro, iuris nostri ratione reapse esse aliena id, quaesis, nos Germanos, quotquot moribus antiquis vivimus, magis decet quam fides Quid nostro candori magis aduersum, quam dolus, isque malus Et quid adeo magis nostrae Iurisprudentiae amicum este potest, quam de dolo acti, quid soro nostro accommodatius, quam illud iudicium, quod eloquentissimus T LIus in Libro III de Na

RVΜ ΟΜΝIVΜ,4 iure quidem appellat. Et tamen haec omnia aliter se habere, ni fallor, clarissime ex infra dicendis elucescet. In hunc autem modum argumentum pertractare lubuit, Vt

a prius

7쪽

prius non nulla de Naturae ct Gentium Are,de quae sit doli secundum illud vis atque effectus, dicam deinde Iuris Romani placita, qua licebit, euidentia exponam, qua in re Clarissimo ΙCto Belgae GERHARD NooDπ1 indito deforma emendandi doli mali in contrahendis negotiis admissi Libro, inter opera Tom. I. p. 3si reperiundo, me post alios plurimum debere, lubens cingenue profiteor denique de tuetius formae emendandi doli mali apud nos Osu, vel potius non usu, quae videbuntur, ubiiciam, quod ut Deo propitio fiat, Numen eius

pia mente prius Veneror.

8쪽

CAPUT I.

DE DOLO MALO

SECUNDUM DICTAΜΕ RECTAE RATIONIS.

SOCIETAS.

Inter nos omnes, qui uno communi nom, ne homines appellamur, pr. y de Libem

inis, non modo cognationem quandamnaturam constituisse, ex ouo ICto FLORE U

nominem homini insidiari nefas esse, ita ut eiusmodi scelus speciem parricidii prae seserat,verum etiam iisdem omnibus unam esse Qcietatem Ion ge maximam atque Veluti ciuitatem quandam, neminem fugere potest, qui nouit naturali legenos omnes contineri, quae, etiam si mansisset una, nec hominum, ne gentium ciuitatiumque particularium differentiis introductis, Dei imperio numquemque subesse docuisset. II FIDE COPULAU. Omne autem, quodiciatum est, vinculo

3 aliquo

9쪽

aliquo colligari, necesi est quod in hac humani generis societate estides, illa in promissis seruandis constantia, qua motus nusquisque, qui vel voce homini diuinitus data, vel scriptura, admirando inuento, vel denique alio quocunque consensus signo interposito, aliquid se facturum recepit, reapse se fecisse, uti est consensum, ostendit Fides illa non modo bancti simum humani pectoris bonum es, quam si quis

teneat, nulla necessitate ad fallendum cogitur, nullo corrumpitur praemio, teste SENECA uisola LXXXVIII verum etiam si IC RONEM GOmiis II et . audias, nulla res Vehementius continet reuissablicam, quod non minus in maior illa gentium bcietate verissimum esse, probe obserua HVGo RoΥIus in aeterno opere de Iure Bellis Pacis L. IV. c. 2s adde si lubet Librum II. c. II. ubi FRANCIACVM CONNANumamore iuris Romani, ut videtur, non nihil tricantem refellit, egregium illud Ls1ANI effatum in I. r. D. de Pactis: sidenim tam congruum dei humanae, 'uam ea quae inter eos placuerunt seruare,

Urget.

Fidem humanam appellat ICtus recte:

10쪽

ita illa virtus homini propria est, ut non magis hominem si credam oui absque fide ostquam qui absque vita De homine loquor qui rectae rationis sium tenet, immotἰ mentis constantia a legitimo tramite se ne latum quidem unguem abripi patitur, quorum tamen magnam aliquando esse penuriam, vel illa Diogenis, homines in medio die lumine accensio quaerentis cauillatio ostendit. Nempe sunt in nobis hostes tres interni longe validissimi, ambitio, voluptas, auaritia, aeternum Cum omni virtutes illo congenito recti amores tantum non internecinum gerentes bellum, quae, fili

re dem, licet grauissimum sit, suadent saepenumero persuadent. Neque tamen illis, qui fidem frangunt, una placet methodus, sunt, qui vi aperta

nituntur, ant, qui clandestino dolo utuntur. IV. EL PERH VI.

Quod ad illos attinet, in ciuitatibus ob vim iustam, quae imminet, pauciores habentur; inter ipse gentium rectores plures sibi dictum crediderunt illud pessimum Jus, s violandum est, regni gratia violandum est De his rectissime Ci R Hugoni Grotio loco sepra allegato ex

citatus Fidesub lateris sunt miles, quo

rum vim omnes exhorrens, cui sententiae IDEM