장음표시 사용
241쪽
Conjeet. XVI. I. 25: Piaesentes lacrimas tectis debemus avitis. Stat. Theh. VI.916 avita jugora. Alius sortasse afferet amica hospitia vel amata Sil. XIII. 345 , ut Theb. VI. 12: .,quoties Leueothee - ami est ad litora festa Tempestate venit. II. 194: , prospeetat amicam Puppis humum. ) Adiicere libet Ciris versum 72: -Ipse pater nudam a Re Reomplexus arena , ubi suetam arenam sin. VII. I p. 132 commemorari praestat, quam sic eam, quod Hauptlo Relat. Menstr. Arad. Berol. ann. 1858 p. 66 I pineuit, aut salvam, quod proposuit Sochlus Conjecti P. II. p. 3. Quod autem in versu IX. 864: isArma tamen frustra superos Triviamque precatus Molitur pallens et surdos expedit arcus vid. Dresem. Joseph. Ise. VI. 510 p. 148ὶ Schestiariensis habet: sudos
superscr. : alii surdos), Frisingensis sudor quod recto diei eomprobare licet eum multis loria tum X. 484 et VII. 471: , clamore ruunt ' cs Coripp. do. VII. 232: -Assurgulit clamore viri , quod
X. 66: ,, lacrimis questuque rogabant' cs. Virg. Aen. II. 323. quos Iocos praeterierunt Daumius Caton. Di,t. I. 3 p. 16 sq. et Bu mannus Ovid. Meti VIII. 19 p. 547 . saeit, ut assiliam ad illum Silvarum loeum I. 4, 76: Huno Galatea vigens ausa est incessere bello, quo allato etiam Imhosus Eel. ad Ux. 104 p. 27 es. Anal. Prop. I. p. 8 docuit ,,Statium audacem esse in novandis tum aliis rebus tum syllabarum quantitate. ' De qua re na quid inmutius statuatur, dubis tundum esse dico, an ista Galatia Galatea Barm. Quintil. Deel. III. 3 p. 62. Galathea Rehd.ὶ provenerit duarum voeum coagmentatione sive Galat ora rigena alvo Galatira ingens es. Conjeet. III. Ovid. Fast. IV. 539 Motan ira. IIL Helmsti metania. Imbros: Ebos
Huno Galatum ira ingens ausa est incessere bello. Namque Amiro placet Papinio irae vox, quam infinitis locis pro heroi virtute et militari audacia constantiaque animi usurpat Barth. Theb. I. 44b p. 1μ sidd. Heins. Ovid. Met. I. 166 p. 34. Claudian. Rus. II. 118:. bellatrix ira. Sidon. Apollin. VII. 427t hInsuper et Oolicas
praemiffsus continet iras Ammian. Marc. XVI. 5, 16: .barbarica rabies exarserat in majus - fame urgento agebant aliquoties praedas'; ingens autem ex at in Parm. Rom. Venet. OL Sil. XVI b2I: is n- Nagario Pren. Constantiit. 10, 3: vocas ad societatem: RPpetitum tuum refugit. Vet. amicum diutius deberi non posse: Rmbitum tuum urbitror memor Seneca o Med. 400: dies tanto petitus ambitu. Sidon. Apollin. Ep. VII. 17 p. 472: Expeteria cunctis nee te capit ambitus ullus. Stat. Theh. IX. 385: ubinam ille frequens modo circa limina matris Ambitus 2 Claudian. Eutr. I. 33: ,dam turba procax noctisque rededit Ambitus et raro pulsatur janua isti tu es. Amtr. Eumen. Pan. Constantin. 23, 2 p. 4I2
242쪽
genti saevus ab ira. Majora motuum video Heinsium Epist. ad
atque ingens ausa est ineessere bello Mysia seMaesia vel Mysis Epist. l. d. . Neque valent quidquam, quae ab Imhono jam animadverto in Emendd. Stat. p. 6 exprompta: MIn codd. non Galatia Lerra legitur, sed Galatea nympha, a qua vel ipsa vel a erius filio Galatas originem et nomen traxisso in sabulis est. Quarum quidem sabularum auetorem ille professus est nullum. Nee licuit profiteri, si quidem obscuram quandam famam manasae Galatarum a filio Galateae, non ab ipsa Galatea appellatorum testantur Wosset inius Diod. V. p. 349, 27 et Sturrius Elymol. M p. 630. C. D. Gaiss. En iterum ejus levitatis docuineutum, quam Conject I iueusavimus. Sed ut docuerit id Im-hofius, quod optavit: multum differt inter haee: is Galatea ingens ausa est incessere bello et eos locos, in quibus Cadmi sororem - pro Europa, Circen blandam pro Ciretiis, litie luem notum Hee toris armis pro Miseno similiaque multa legi alias docebimus cf. Emend. Prop. IIo I .
Quod idem Imhoilus I. d. de auctoritate multorum, qui Heinaiiap. Broukh. Tib. p. 459 Epist. ad Falconer. CCCCLXI. p. b34 et Adv. IV. I p. 554 consilio refragati sunt, in Ioeo retinuit, 'ὶ praeter Imhosium Lue. M uellerita de Re Metr. IV. p. 247 nomen Pliadum
Haec per et Avineas hiemes Pliadumque nivosum Sidus et Oleniis dignum petiisse sub antris, id nomon quum olim non improbasse videnntur ii grammatici, qui ab Virgilio Aen. I 744 et III. bl si statuerunt hunc versum laetum esse: isAreiurum Pliadasque, Hyadas gemiuosque Triones Burm. p. 183. Heing. et Burm. p. 425 cI. Stat Silv. I. 6, 21. Manil. 1 370 Pleiados. que Hyadesque. cI. Gruter. Seu. Med. 311 p. 439 , non jam dubito in disceptationem adducere. Quid enim stb iis, qui Pliadem et Olenium astrum cum a multis sui ab Ovidio Her. XVIII. I 88. Met. III. 594ὶ, tum ab ipso Statio Silv. III. 2, 76: -Tunc nubila Pleias Oleniumque
pecus, solito tune prior Orion una commemorari tenerent, nonne verisimile est notissimum nomen in Iocum ejus sideris suffectum esse, cujus fama esset paulo obscurior 3 De Haedis enim haec prodidit Aratus') Eundem Imhofium jam video aliter sentire Eluendd. Stat . p. 10:. Seriplum erat Hyaduinque, ut recte vidit Helusius es. I 6, 2I. Dissicile vero dictu ost, quid tandem rationis impulerit librarios, ut Pliadum nomen mallent prodere, quum quod non minus tritum esset: Hyadum.
243쪽
ego nimbosis dubius jaciti bar ab Haedis: Suepe minax Steropes sidero pontus erat' Claudianus B. Gild. 497: Imbribus humeseant Haedi nimbosaque Taurum Duelit Hyas. Epigr. XXIV. 3: , Sic non imbriferam noetem dueentibus Haedis Jonio credam turgida vel mari similiaque ii, quos commemorarunt Bartilius Theb. VIII. 407
p. 88 I sq. Heinatus Ovid. Met. XIV. 711 p. 995. Cortius Lucan. v. 583 p. 657. Κiesstingius Theocrit. VII. 53 p. 216. Nec per ipsam litterarum speciem difficile suit ad salsum istud Pliadum pla et dum Parm. plea dum Bongara. et Guelt. 9 Lucan. II. 722 add. Stat. Theb.
V. 47: -Unde hos advenias. Frising. tuo advenias quo exemplo haec ponere licet: haedum. tu adum. lyadum transcurrere a vero haedum: Aegaeas hiemes Haedumque nivosula sidus.
Quod ipse Statius sibi vindieat host loco Theb. VIII. 407: senon tanta eadentibus Haedis Aeriam Rhodopen solida nive verberat Arctos. CL VI. 422. Manil. V. 130: lente servans praegressos tollitur Haedos Egelido stellata polo cujus immemor Marklandus p. 197 hoe erraviti: issub sidero Olenii haedi vel Capellae . I. 365: Tunc subeunt Haedi cludentes sidere pontum Nobilis et mundi nutrito rege Capella - tela des que Hyades que, seri pars juraque Tauri In Boream spandunt: haec sunt Aquilonia
His autem ita deliberatis sequitur, ut dieamus de Ovidii Atet. Am. I. 731 loco hoceo: Pallidus in Lyrico silvis errabat Orion, Pallidus in lenta Naide Daphnis erat eodd. Litte, Lie ea, Lincam, line eis . In quo loco olim nonnulli ad lyraei poetae Arionis mentionem descenderunt sacta duarum vocum mutatione: isPallidus in Lyrico silvis errabat Arion', quarum illa eum multis placuit tum GrOnovio Noti. in Sen. Nat. Quaest. Iv. 2. P. II. p. 4 Fich. Progr. Vratisi. 1848ὶ et Burmanno Prop. I. 13, 6 p. 131 Lynee Sal m. Exerc. Plin. p. 176. R. D , quidam lyne ea ab Orionesitatos retulerunt, nuper autem rem ab Heinsio simul et expromptam et spretam recoluerunt et Suo nomine commendarunt R. Sehulinius et
Lue. Mueuerus Mus. Rhen. XVII. p. 53I illi quidem nee nostro de. territi monito a pristinae scripturae voεtigiis tam longe discedi vetautium Theb. Purad. p. 382 nec hoc recordati Sides amores, per quos volunt Orionem pallorem duxisse, nec summi voti moram habuisse nee
reliquisse gravius desiderium Apollod. I. 4, 3 p. 7, 6, nedum memores Mei nekii Diuir. ad Calliat. Lav. Pali. 27 p. 269. At Pliadum amore
244쪽
Orionem per Boeotiae silvas vagatum et vehementissime et diutissime labcirasse eortis eonstat testimoniis, quae in medium attulimus Theb. Parad. l. d. add. Schol. Bern. Germiuite. p. 235, 31: -Virgiliarum - una vix intia tur, quam dicunt ob amorem Orionis fugis Re. Atqui ipsum Pliadnm nomen quamvis re probabile jam intello tum est verbo abhorrere. Aocedit, quod quominus ex Pliadum numero unam xcerptam suissa statun mus sivo Glaucen Callimach np. Sehol. Theocr. XIII. 25 p. 360. 5 cs. et Munck. Hug. Issa p. 277. not. 8.Sehol. Hom. Il. III. 189 p. 105. 43 et Plutarch. Quaest. Gr. XLI. p. 401. Dii dors Steph. Thes. II p. 635. Bὶ sive Plaei an Schol. Theoer. l. d. es. Apollod. III I 2, 3 p. 107, 17 , impedit ipse poeta
vulgatiori famae nssensus Fast. IV. 170 sq. Trist. I. II, 14. Ergo quoniam manent illa, quae in i pprohandis Heinsit p. 594 et Fast. V. 499p. 347 .in Dirces silvis j et Jae Gronovit Stepti. Byg. p. 543 .,in Zaeae silvis in inventis inculcavimus: seeonsentaneum omnino erni Msimilitudinem alterius versus: Pallidus in lenta Naido Daphnis erat et Am. III. 6, 25: Inaehus in Melio Lyrceido pallidus isse Dieitur sententiae id exquiri supplomentum, quo intelligeretur.erius Orionem amor consecerit : de integro res et causa exploranda est. Consideranti autem quid tu id seribendo variatum hic nn quam est. hoc emergit atque lueet vocabuli vetustate jam obruti primam suisse syllabam tiri Nam ot in aliquot libris extat urice lyriee nec ab hoc, quae alii libri praehent: linea, lineea, linees. Linete, Unceis illiueis, longius disiant, quam a Liriope Lynope editt. Vib. Seq. p. 22 et quae memoravimus Conicet. XV, aut eum hoc ipso linea, quae in reliquis inveniuntur: Lieiae. Litte, Lie ita, plus disserunt, quam cum sine te) sitie Berol. Martiat. VI. 85, 1, eum Clytie tayne Parm. Laeti Narr Fab. IV. 6 p. 259 Burm ., cum Aetion Aenon Co Meet. III. . eum Latiae lanae, eum tantis tacitis conject. XIV. . Quo positolandamento hoc dilueere coepit ad ea, quae quidam libri tenent: lineos, Line eis, illine is, Lyrico s pertinuisse contagionem proximae Vocis Si uvis. A qua contagione si sevocaveris nomen Lirie es, agnosces jam
syllabum Liria COMeet. VII uot. 3 ab aliis aliter: Licea Juret. Linea ' .Reg. Line ea, Licita, Lieone, Licio, Litte, Linete, Linee, Lineem, Lineam, illitie I, line eis detortam, ex quo verus ejus nominis exitus ignorari coeptus erat. De quo exitu habere videor quod liqueat ex aliae parte repetitum. Namque silvarum, quibus errasse Orion diei. tur, ipsa mentio signitient ad eam subulam spectasse Ovidium, quam memoriae prodidit Parthenius XX.: Alrtet it δὲ καὶ Dison ωυος καὶ Uὸμφης τω etM 'usi huυα του 'Tρtέως . ἐροteriveta αυτού παραιτεῖσθαt ethv in priv κοὰ diu ταυτηυ Tqv - ηz v ἐς ηνιερωσα t ἀυο πλεω v. obretv - Divor: vivociκάστοτε υτερ et ibi laέυου του Constat igitur, quo amore palis lidus factus silvis Orion erraverit; quo nomine Oenopionis filia appellata suerit, ambigitur. Passovius enim Hero dictam fuisse suspicatur; at iMeinehius Partheii. p. 323 et Philol. XIV. I p. 8 veretur isne hoe
245쪽
nomen potins seribendum sit reserendumque ad 11αἶρα, canteulae sidus*; nihil attulit Taschirnarus de Nom. in is exeuntibus p. 8 hprO- laeto nomen Alpis singulare l; Lobeckius autem rem eX cura omisit Aglaoph. p. 733 sq. Nec vero obscurum est hoc olim peccatum fuisse, ut Alph. scriberetur pro At pii, , ut pro Λisi Ic reperitur 'Ae ρες Kust. Hesych. I p. 114 not. 15. ἀεροπη pro Schol. Nienndr. l. infra asser. aliaque ejusdemmodi multa Theb. Parad. p. 383. Nomine Atipui autem quid integrius sit, non invenio; nam et comparationem habet cum uiλetui et Tυρύ, et quod ipsum An coloro ductum Lobeckius i. d. p. 734 omisit, Κριυῶ Heyn. Apollod. II. I, 4 p. 272. Has. Steph. Thes. IV. p. 197 I. D et tam prope abest a Attρtυγη, quam ab Etutidiet, 'A ρροοιetri Liού, - χ ρω Lob. I. d. add. Elym. M. p. 264. s. 505, 3b. 760, 54 et Aneed. Oxon. II. p. 454, 29. ZOnar. p. 50 l. Schol. Dionys Thrae. p. 857, 9. Val. Flace. I. 367 HypsO , nee conjecturae non suffragretur Theophrastus, qui H. Pl. III. 16, G λειρ bur et dixit et Lob. Phryn. p. 80, et grammatici, quibus nuctoribus λε μ tu σημ. : Vit του προσηυη, δια της Li τραρετωπαρὰ το λet=tου ὁ ο 1μαλει eto ειθος Titim. ZOn Rr. p. I 294 not. 92. Jam vero Parilienti Ovidii quo interposita auctoritate in Schol. Nicandr.
re etius et ad tabulae fidem et ad conjectandi probabilitatem videmurnd hune statum revocare: Λtipi επηυ. Quo facto singularem lieet de.
tegere Re convincero errorem, quo ducti omnes adhue credunt dictitantque Oenopionis filiae Meropae nomen additnm fuisse. Neque enim jam dubium est, quin frequentissima illa litteras AI et M permutandi temeritate, qua apud Theodoretum G r. Afi Cur. VII. p. 885 ο λta in uno
eodico laetum est δημα et Callimachi illud 'λte χαῖρε Epigr. XXIII. I
dompressisse. Sehol. Germanic. p. 163, 7: eum Chium venisset Me ropen Oenopionis filiam compressit. Is: ,. propior stuprum M e ro p es. In quibus locis quod reparandum est nomen Attρtόπη, id quum doetis hominibus videatur non extare nisi in latinorum seriptorum monu
saurum reserendum est Raetoribus non incertis. Referre etiam Λ et pissis η jure videor coramendabile similitudine nominum 'Iu, vs Nonu.
246쪽
XIV. 227, Atiliua,η, M χωvri, aliorum, quae disceptarunt Lobeckius Path. IV. b, 2 p. 229 et Mei nolitus Diatr. ad Callim ch. Εpigr. 23 p. 275; manifesta enim indicia et vestigia extant in Alciphronis III. 17:Xαip στρατος Ληρt uri libris Vat. Ληρ is. B et Venet. Alipilus.
I. 'Enizρ 'elaic si Ληριόυη Vat. ., ρίου. venet. Aripitu et 45: έπαυελ- διθσα etου G:1προ ιυ Aelρ Gη eod. 0 ηλυκρicisi. quod Selleriis 'Ηλεγ τρυω h, Mei nekius 8 Ληγt Iuri esse interpretatur. ego appositis voeabulis ' χρ ivtu - tnntumdem enim valent Κ=tvis et AetpitDvη natum suspicor . Ac stim pro hac sententia firmior, postquam a Mei-nehio p. 131 tiaee: . etpi υτὶ vir doctus in thesauro L. G. v. Aipto . hoe seeutus sum salso scripta esse intellexi; aliud enim judietum est Angli hominis V. p. 26 l. D: Λ οtου nomen mulieris ap. Aleiphr. III. 17 libris tamen dissentientibus et ad ax Et privυη ducentibus, quo modo seribendum videtur ra. . et ρ ηυη. quod est ib. 4b. Et his quidem quaestionem viderer profligasse totam, nisi levitatis accusandi essent, quicunque Scholiastae Nicandr. locum: ἐλθουτα - ' et Diuore laeva M seri, et vαῖκα βi saetae re attigerunt nec vitio assectum intellexerunt. Nam et ipsa verba: Mepcπηυ τηυ 7υvαῖκα, quae correxit varius, quam
transeripsit Natalis Comes Myth. VIII. 12 p. 882: se Meropen illius
uxorem vitiare conatus est cs. Plui. Cat. Maj. 17: Metri tυς - τη, αυτ OU Iuvαῖκα - κατε P0. τευ), cum more graecorum Scriptorum Pn-rum congruunt et constans fama est Oenopionis filiam ab Orione adamatum fuisse, non uxorem. Quaro quam Πυαῖκα et θυτα τερα non liccat permutare en ratione, qua apud Nicephorum Basil.
eoru et ηρ non minus verum est, quam in iis locis, quos indiearunt Lo-heehius Aglaoph p. 353. not. a et Hauplius Obss. Orit. p. 2, Sueeurrendum est hae arte: .1 el=tinhv lv κυυητία βιάσασθαt. Quae verba probabiliter conjectata esse ex iis percipitur, quae exposuimus Electi. erit. p. 3 sq. et Symb. Crit Anth. Graee. III. p. II, recte et usitate
μὲv disi .ueteto, ἐυ κυυη7 3 ora zθαρηυαt; nam alii in eadem re posuerunt Voces eu GVhIετ io, κυυηIta α es. Sin. VII. I not. 37 p. 132. Ergo ad liquidum perduxisse videmur ab Ovidio scriptum suisso hoc: Pallidus in Liro silvis errabat Orion. Cujus voeabuli exitus librariis tantae fuit admirationi, ut in alia omnia. quae supra recensuimus, deflecterent. Scilicet iidem Pont. III. I. I 33 Trist. V. 14, 4l , nil opus est morte ' consignare maluerunt, quam,nil opus est Clotho ut in Emend. Prop. IV. 4 pluribus cuineetur neque in Propertii loco II. 23, 19: ,,ut ost deperditus Jo desulti Dorv. sec. , qui praeserendum putaret Jos. Verum hoc amplius censemus in eum Iocum, in quo penitus vox lenta insedit, quum et inertem eam atque adeo inanem esse declaret ipsum illud: pallidus et sententiae veritas id requirat . quod plane respondeat illi parti: Pallidua Ie
247쪽
in Liro, restituendum esse nomen a Theo erito VIL 73 eontestatum. Quod suisse Syneten: Pallidus in Synota Niade Daphnis erat
non obscure arguunt eonsu8a duo illa, quae in libris eompareul:
Ξαυθας δ. Quod ipsum nomen invenimus in Anth. Pal. XIV. 123. II: μυας ἐχέetio --ῖέκα - 'Επτὰ the μυως Συ vfetu, παιδὶ Οἰζωμι Σθρου et in iis locis, quos addidit L. Dindoritus Steph. Thes. VII. p. 1356. D, et in Marm. Felsin. VIII. 6 p. 486: D. M. Caeciliae Synete'; neglexerunt et ii, qui haec. nomina: Claudius Synethus et Cassia Synethe in lapidibus inscripta legi docuerunt Foreell Lex. Lat. IV. p. 261), et Lobeckius Paralip. VII. 7 p. 475 es. Jac. Anth. Pal. IX. 4 I p. 665; apud Diodorum quidem XIV. p. 677, 98: Δωρ θατηυ te Ξευέτου θυταetfρα ipsa vocula ete, quae a Stephano sublata est, indieat olim seriptum suisse, quod conjectavit Lobeckius Pathol. VII. 4, 3 p. 374, post eum Dindorsus i. d. V. p. 1641. C: 'Εξα iv του. Apud Ovidium autem quis negaverit soneta cs. Theocr. l. d.ὶ potuisse sic fieri lenta, ut apud Claudianum IV Cons. Hon. 854 Suevus in
Oxon. Leidd. Liebus, in. Lovan. Licebus et Serenum Sanim. XLVI. 830 sarissae in Reg. Venet. Larissae 3 Cujus erroris alia exempla collegit Drahentiorellius Liv. II. 23, 3 p. 190. Sed redeundum ad Stutium est. Cujus illum versum IV. 3, b9: His parvus, nisi Lechiae vetarent, Inous freta miscuisset Isthmus restituero ingresso Imhofio Ecl. ad Ux. p. 4 et Emendd. Stat. p. 9 sq. non magis successit, quam reliquis omnibus. Qui de nefasto Isthmi perfodiendi incepto multa docto commentatus postquam illud scienteresseeit haliud verbum latere non posse sub corrupta voce de viae, nisi quod sati et ipsorum deorum voluntatem operi contrariam indicet, ut hene senserunt Turnebus et Barthius η, vocem hvetustam ct nrcanam et Statii aequalibus paeno incognitam clivi Re sibi persuasit , peraptam poetao visam esse, ut ipsius soni insolentia rem ne Domitiano quidem permissam denotaret: nisi cliviae vetarent. Quod eruditissimi viri consilium vel ideirco ipsum devium videtur esse, quod nee clivi Rereete dicuntur pro eliviis avibus et in deseriptione operis periculosae aleae pleni Ruium mentio levis est atque iners prae ea, quam intulit
Nec quod ipsi hujus loci sententiae convenientissimum est, ita abditum est, ut latent. Quemadmodum enim pro Pharia Varin, passive pro
Pasiphae erupit Corie et I. , ita et in Gloss. Labh. p. bi deluea id est delui ea Cang. Gloss. II. p. 48 et hic de viae laetum est, quod fuerat de phiae. Quod ipsum quid sit, deelarant Martialis XII. 66, 7:
A gentum atque nurum non simplex Delphica portat codices Pu-
248쪽
taneus et Vos stant. In quibus extat Dephica si s. Hor. Carni. III. 30, 15 Delphion lauro. cod. δ ap. Rirchn. N. Q. Hor. p. 56 Delpitia. Theb. Parad. p. 397 . D. Iphi ea autem tantum abest ut intellulatur tripus nemo enim Apollinis cortinam dixit dolphicam es. Turneb. Adv. XXVII. 15 p. 959, 34 et IX. Is p. 269, 54. Salm. Spartian. Peseen n. 6 p. 659. Cang. l. d. Craui. Sehol. Juvenal. III. 204 p. 10 l. Sillig. Plin. N. H. XXXIV. 3, 8 p. 132. U. D. Steph. Thes. II. p.
98b. Bὶ, ut in ea sententia posita git, quam nondum qui Aquam iuvestigavit. Namque ut Apollinem nb Ovidio Mei. II. b43. 677. Fast. III. 856 vo siri Delphia um compertum est de reliquis enim ejus generis, de quo est Ithacus Barth. Stat. Achiil. II. 24 p. 1710, exemplis disseruimus in nostra de Nestorea senectu quaestione p. 3ὶ, ita Delphi eam a Statio nominari Pythiam, Latoam vatem Sen. Oed. 230 . Phoebadem Cort. Lucan. V. 128 p. 384 non temere aIfirmo. Do-eumento est Martialis IX. 42, 4: is A pollo - Doctae sie tibi serviatit sorores Nec Delphis tua mentiatur vlli cs Eur. Jon. 318: χαl etierάλαπι α' Δελ pio ov; Martialis autem allato testi inonio veto recoli atque huc transferri illud Sen. Oed. 16: hoc me Delphi eae laurus monent Quae si vere disputata sunt, dubitari Din licet, un0vidius Her. II. I 18: Pronuba Tisiphone thalamis ululavit in illis Et cecinit maestum do via carmen avis, ' cui reddi jussit Imhosua p. 10 hoc: clivia carmen avis corvum potius sive Delphi eum alitem Heins. Petron. 122 p. 754. Barth. Thcb. III. 506 p. 811 et Silv. II. 4, II: plangat Phoebeius ni es Animadv. p. 226. Bochari. II. Hieror. II. 13 p. 212 sqὶ commemoraverit in hune modum: Et cecinit inaestum Delphica tarmen avis cI. Tiraqueil. in Alex. ab Alex. Gen. Dier. V. 13 p 137 sq. Verum Statii causa nondum peracta est. Neque enim jam latet Vocem parvus eo erroris genere Provenisse, de quo et supra in disceptatione Ovid. Art. Am. I. 73 I p. 235 commemoravimus et ex Ioco Fast. II. 536 eXistimatur: AEt sparsae fruges parvaque mica salis. Λmαd. Bavar. Putean. sparsaque es. V. 640 sparsos. Patav. see. paucos. Marthil. III. 6b, 8 codd. passa: parta cs. Parca: parva Cori. Luenn. V. b0b p. 644. Helns. Val. Flaec. III. 599 p. 306. Adnot Eelog. v. 77 , sparsa. Lucan. IX. 447: passa Burm. Ovid. Art. Am. III. 709 p. 705 et Claudian. Eutr. II. 421 p. 343 . cod. Cori. Sal m. purga. add. Silv. III. 4, 66 prima: parva, Sparsa Conjeet. XIX . Quid enim magis consentaneum fuit, quam hoe dicit illae quidem manus Isthmo, nisi Delphicae sortes volarent, disjecto et sparso duo maria miscuissent 7 Spargi enim dicitur Isthmus, ut turris a Corippo Jo. II. 40o: ariete - adducto spargere turres , axa a Lucano I. 384: -His aries aetus disperget saxn Iacertis Vitruv. I. b: turres qundratas machinae celerius dis 3 ip Rnt.
Sil. XII. 184: disjoetis undique portisq), penates Helns. Noti. in Prop. p. 707 cs Martiat. IX. 40, 6 , Dispersa rate tristibus procelli . Sen. Here. Oet. 209: .letifero stipite pulsus Tota iacuit
249쪽
sparsus in aula.μ 979. 26. Cort. Luc. VIII. 100 p. 288. Versu
His sparsus, nisi Delphiene vetare tu, Inous freta miscuisset Isthmos obruitur Mai klandi sententia, que tu mirum est quod doctorum consensus judicavit ista: His parvus commode explicasse coni paratione Ovidii Mel. VIII. 699: ἡ Illa vetus dominis etiam ensn parva duobus Claudianique I U. Cons. Hon. 474: . Gens - cui pnrvus Athos angus laquo Thraee.
Jum quam paucissimis absolvam de errore illo, per quem post alios lapsus est Μerkelius Ovid. Trist. III. I 2, 2 p. 207: ἡ Statius I. 2, 2b1 Cous iambum fecit ne quantumvis vituperatum a Valehenario ad Callimaeli. ele g. p. 30 larga manu exemplis similibus illustravit Marh-landus ad 2, 2. 93. 4. 3, 59. Repto onim et usitate seriptum esse a Statio hoc hune ipso Coo plaudente Philetas Callimachusque senex Umbroque Propertius antro A in bissent laudare diem quem locum eXpressit Buriaeus Heroic. I. p. 88: Haec si blandiloquus spectasset festa Catullus, Ambisset festiva loqui' subtiliore obtinuimus quaestione Anal. Prop. V. p. 30. 26, cujus immemor fuit Imhofius Emendd. Sint. P. b. Plura dicenda sunt de versu I. 6, 15: Et quns percoquit Ebos in onianas Eboso a cannas Salin. et Bodaeus Theophrost. Hist. Pl. IV. p. 387 .
In cujus ver8us emendationem et multam Pt Ogregi nni operum nuper
contulit Imhofius Emeridd. Stui. P. 5 sqq. Ficos, inquit, intex' ejuε' modi cupedia semper memorari supervacaneum est c ingestis teglim mi proferre cf. IV. 9, 26. - Quod si ficorum mentio reete hoc loco POScitur, quod in codd. Optimis legitur cannos iiii aliud potest esse quMBC a unos, Cariae illii urbs ob ficos ecleberrima. - Ηostat mirum illud vocis prodigium sive ne bos in give obosia, quod ego corruptissimum censeo. Apposuisse enim epitheton Statium pro certo est tale, quRli
in Praecedentibus tribus versibus leguntur nobile secundis Dist. In ejus locum irrepsit Ebusi insul no nomen, quod ob eandem scorum celebritatem Plin. XV. 19, 82 adnotaverat quidam in margitae et ne
metrum plaudicare videretur, scite excogitatum est quod nunci legiturm DStrofium Vocabulum. - Denique vero cuncta Ebusus et omni Ebusitana procul ableganda, ubi cum veniens eurus hunc rorem pro sudisse dicatur v. 11, recte missilia tantummodo desiderantur eα Oriente provenientia: Ponticae nuces, Idumaea o dactyli, Damascen M prus ,
Cauneae fici, nequaquam admitti potest, si quid in Ebuso gignitar Oecidentali. - Quae quum ita sint, prolaetum videtur a Statii manu:,Et quod percoquit aestuosa Caunos. Cui de restituena O cauni Diuilia CO Oss
250쪽
urbis nomine vul de assentior, de inserenda voce aeg tuosa vehementissime repugno. Namque longe aliam talsae istius Ehosiae origineminisse videor probabiliter obtinere. Inde enim, quod apud Corippum Justin. III. 294 Imbrum et Ebrum scribendo variari testatur FOgginius p. 433 et apud Ammianum Marcellinum XXII. 8, 2 in bis. Em brum invenitur Itali enim eam insulam vocant Embro Trsehuch. Nel. II. 7, 8 p. 661. Vol. III. 2 . facile ducor ad suspicandum librariorum errore luctum Ebos esse, quod fuerat Imbros es. Conjeci. IIIJ. Cui nomini quod ab aliquo grammatico adscriptum fuisse videtur ingula, simul et extremam nomimis Ebosia partem genuit et obruit vocem antiquitus inter nomina Imbros et Caunos positam: quis enim non agnosent vestior vocabuli insuin, qui meminerit permutatas
saepissime litteras i et i Schol. Luean. VI. 391 p. 458 in silvam.
eapiti 4 libri primi destinaviὶ vocesquo silva et insula, ut spud Frontinum I. 6, 4 silva Litana. Reg. Hill. insula. Aurel. viet. V. Ill 22, 3 proximam insulam. Leid. sec. silvam. Schol. Lucan. I. 655 p. 102: in Nemea silva. Borol. Nemaea insula ut Lips. VI.391 p. 458: Neam insulam). 662 p. 103: in Cyllene insula. scrib. silvaμ es. Cic. Mi I. 27: ut sibi insulam. al. ut insulam 3 Quae si operosius machinari judicemur, in proeli vi est alteram de origine syllabarum i a Ε si a) explicandi ingredi viam, quae in seu monstrabitur.
Nunc expromam, quod ad pernoscendiim causam caput est. Tantum
enim abest, ut quisquis primum insula o Imbri mentionem intulit, recte fecerit, ut pro certo assirmem dici hie Imbrum loeum urbi Cauno proximum, de quo memoriae prodidit Strabo XIV. p. 651 quem testem dedit Celliarius Geogr. Antiq. III. 3 Sect. VI. 130 p. 85. non item Uesselingius Ilielmel. Synecd. p. 68b aut Dindorfius Steph. Thes. IV. p. 594. D : ἔχ et δ' lΚαυυος ve optet καὶ λ γευακλeimόυ. υπέρκPietat δὲ etἶς 7ρουριου Il1βρος, praeter Sirahonem Quintus Smyrnaeus VIII. 78: ὐπ' ἐυὶ Καυυ ia vetteτάασκεδ αεξ oc ἀτχtibi λlli, et ' Iμ. βρ p υπαὶ vi Fceveti. Quibus accedit nummus Eehh. N. II. p. 584: IMBPOY. Vir gradiens d. demissa ramum
s. pateram. Itaque rem vetustate paene obrutam commode detexisse milii visus non dubito eam vocem reparare, ad quam abolendum et proximarum litterarum similitudo Valuisse videatur ce: caunos et
Valg. p. 430. Εbosace: Ebos atque eL Burm. Ovid. Met. III. 631 p. 22 T. Markl. Silv. II. 1, 64 p. 216. et illa litteras ae et i Conjeci. I. . a et ce Conjeci. VII. permiscendi levitas: Ebosae a. Ebosa oee. Ebos atque cI. aeque: atque Conjecti XV. p. 220 : Et quod percoquit Imbros atque Caunos. Quod superest: quod in Rebdigerano extat: Et quo , id quaeri sortas sopotest an signum maneat versus a nonnullis olim sic scripti: Et quo praeeolit eo quendi et eo tendi verba enim in multis permutataloeis reperimus, ut apud Μartialem XIII. 115, 1 et Sedulium III. 36.