P. Papinii Statii Ecloga ultima emendatiorem edidit Robertus Unger

31쪽

Barthio. Etenim si vo idem dici hic arbritraris atque ab Valerio Flacco ll. 56i: sator unus et idem Stirpis honos sive hoc: non illo insans de familia in ea prognatus fuit cs. Sigon. Liv. lV. 1 p. 12 aut filius niciis grammaticact rationes gruvisAimo reclamant. Si iluis enim parti illi: is non do stirpo quidem tamquam impor- sectae hoc adminiculum addi jusserit: Non de stirpe quidcinfuit , ei aut hoe concedendum est posse homines nulla

stirpe nasci aut hoc amplius consendum: Omissam e58e ipsam Vocem mea vol nostra, quam oportuerit minime omnium omitti: ,, Vis Ora nostru - de stirpe - me

nomina oraquc. Ut nihil dicam longissimo a latina consuetudine abhorrere hanc onuntiati formam: Non de stirpo quidem fuit nec is suit, qui mea nominasorret; quam hae correctione adjuvandam PSse: ,, Non de stirpe mea, non nomina nostra ferebat quis

est qui non intolligat ' Sed ne illud quidom dubium

est, quin ad nectendas gententias: avellitur infans et Non do stirpo vinculo utendum suerit sive hoc: is Qui non stirpe meus sivo illo: is Illo quidem non Atirpe meus neque nomine eodem Orine nostra serens sivo

quolibet alio. Quid, quod ipsum illud infans valdo

displicet tam grave verborum agmen: ismarcentibus occe Iacertis Viscora nostra iuncus aulinamque avellitur

subsequetis paulo infirmius ci nisi aliquam adjunxeris accessionem, perexile ot plano ignavum Y Quaro non dubitavi id pro vero habere, quod ad aperiundam vitii huio loco illati Originem multo esset illustrissiminia. Quoniam enim ipsa vis vocum: non de stirpe nec qui accuratius perpensa admonuit, ut in longo aliam atque ab omnibus lactum est partem spectaremus, illud succurrit partes malo divulsus id quod sensisse videtur .echius hujus descriptionis auctor: is infans, Non de stirpe ) in hunc modiun conjungendas esse:

avellitur infans Νon de stirpe equitum nec qui mea nomina ferret Oraque.

32쪽

Quo tot incommodorum remedio nihil osso facilius Oxiis locis intolligitur, in quibus equidem pro equitem Scriptum osso adnotavit Dunkenb0rchius Liv. Vl. 12, 10 p. 116, de qua re Handius Titra. ll. p. 4M secus retulit. Neque indignum poeta esse, quod instauravimus, documento est locus Silv. V. 2, 18: isNon te series inhonora parentum Plebo ju do stirpe tidit; non sanguine cretus Turmali trabeaque Romi cf. ll. 1, 199: Hignota credit de stirpe no potum Virg. Aen. VI. 864. Auson. Bar. 14, 5: procerum de stirpo.) V. 3, 109: is Si tu stirpe vetus. Thob. lV. 747: Mortali de stirpe negant. Quid autem dilucidius hoc sententiarum ordine

is Vis era nOAtra tenens avollitur infans nec nobili loco natus neo filius meus 3 quidve emendatius ea orationis forma, qua quae usitatius aut hoc modo licuit efferre: hinfans, quin eo de stirpe equitum p r Ogna t u s e s se t nee mea nomina et ora serret nut hoc: ,, infans non de stirpe equitum prognatus nec mea nomina et ora referens, maluit

poeta his amplecti: ,, insans non de stirpe equitum Decqui men nomina oraque serret 20 Et omissi participii satus, genitus quidem eXempla satis multa eXprO- mendi copia fiet in Emendd. Prop. Vl. 3, relativi pronominis autem usum explanandi in codem libro Vlli. 3Dot. t . Quod superest: is pro Oraque ora Vc legendum esse se censuit Marklandus, qui idom v. 67 doctumque

scribi maluit, cluam doctum v M. Immerito: neque Rutvncat aut opus est liertractare rem cum a multis inchoatam tum a Cortio Lucan. l. 252 p. 76 sq. Handio Silv. l. 2, I 60 p. 281. Wagnoro Quaest. Urg. XXXlU. l. p. 552. XXXV l. 7. p. 573 sqq. Dillenburg. l. ab

Orellio Hor. Carm. lli. I, 23 p. 336 d. V. 12.

Alii alitor vidoritur haec verba interpretati esso: namque Lindonbrogius sic descripsi. Dcredito planctibus orbi. Orbus ogo. similiterque Voenbustus: planctibus orbi, orbus P go: Duebnoxiis: Illanctibus orbi; Or-

33쪽

bus ego: Quechius: orbi: Orbus ego, at Marklandus: genas, et credite planctibus, Orbi, orbus ogo. Antoquem dixerat aliquid et Barthius Adv. XIll. 10 p. 729:

genas, et credite planctibus orbi. Flotus orbi sunt quos nemo possit nisi prorsus bona fide orbus tanto affectu movere. Animadv. p. 502: is planctibus orbi. Qui lugeat instar vori patris ut Helusius Adv. lv. 4-p. 593: ,, Scribo: ct credite fletibus orbum, non orbi. Credito meis fletibus orbum me osse. NObi Aaliud judicium est: videntur enim verba et illa: orbuΗogo et haec: cernite - credito hoc hortari, quod nescio an assequutus sit Marklandus, ut statuamus hoc dici: ,, quicunque orbi ostia, cernito fletus et credite

planctibus: ego Vere orbus Sum.

V. 14.

Incorrupto usus iudicio Barthius ita dissoruit Adv.

Mil. 10 p. 729. Animadv. p. 502: Qui Papinii genium

locique istius connexionem perpendit nec videbit versum: Conveniant cineresque oculis et carmina

ferte spurium, salsarium, suppositicium et si quid prius

dici potest, esse, is profecto nondum satis Videbit. Qua fronto - cineres oculis et carmina sorro poscat matres et patres infelices, praecipue media sententia propter elegantissimam istam jussionem suspensa γ Similiterque Barthii, cujus oditionem non viderat Praef. p. Mil.), nomine omisso Matalaudus: seMonstra Aunt. Quomodo enim ferrent cineres oculis 3 an excaecare eos voluit Statius 7 cinoros quidem genis ot capitibus gestare solitos veteres in rebus luctuosis notissimum est - sed quis unquam tulit cineres oculis hac occasi-οno 2 Nec melius istud carmina. Poetae quidem dici possent ferre vel inferre vel conferre carmina ambeorum tumulis et Manibus: sed nihil hoc ad matres, quae comas suas It dona serre et injicere solebant pyris ardentibus, non carmina. Habes jam veritatem: Erinesque rogis et munera forte. Nihil certius puto Duiliam by Cooste

34쪽

Adnot. 1 4.

hac emendatione cf. Ρraei . p. Vl). Cujus emendationis potioresai partem occupavit U0insius Adv. IV. 4 p. 594: is Scribe rogis - non oculis, Omnes partes ita improbarunt Quechius et Imhosiis p. 8 et 23, ut ipsis codicum memoriis inhaererent superstitiose. Age igitur videamus, si quid proserri possit, quod nos ipsi ammenius omnes habere Diuneros Veritatis. Nam illud longo certissimum est, quod de Hauptio aliquoties diximus in Sinide, idem dicendum osso de Marklando nimirum ea Olim consignata suisse opinato, quae nemo facile neget ne ab imporitiorum quidem librari oriun intelligentia sensuque fuisse disjuncta. Quare in alia omnia discedendum ost. Ac licet pancis rem praecidero. Discrepat enim a reliquis libris: cineresque oculis et carmina s orto hoc Relidi-

geranus codex: crinemque - crimina. Quod memoriam affert illius temeritatis, qua a librariis cinnae et crinem Catull. 95, 1, cinnam cod. August. ap. Naeli. Val. Caton. p. 220 et Cirinam Serv. Aen. I. P. 1,

renas: myricas Carm. ad Messall. 61. Quaest. de Ansere poeta I. p. 8), Cinnae, Cirnae, Cinerae Cynarae et smyrnae, myrrhae cum invitis iam tum apud Arionum Doscr. Oct. 11 14 Cinyreius. Ven. Pith. Me myreus et Priscianum VI. 84 p. 269, 1: cinnae, cirenae, Cinyrae, Smyrnae permixta fuisse subtiliore quaestiono in Cinnae commentariis ll. 1. fragm. lVet Ι) obtinebimus. Unde quum praesertim is gramin npro carmina scrimina) et vico versa frequenter scribi in antiquis membranis nemo nesciat Ηeins. Claudian.

f. I. 152 p. 41. Valg. p. 385. 504), facilis est veri

conjectura: is myrrham - et gramina sorte si vomaVis germina; nam et myrrham et gramen In

mina Arabum 4, 35 cs. I. 1, 124: Clymenenque germina. V. 1, 214: Cinyreaque germina. Claudian. lli. Cons. Hon. 21D: dabit ramos Panchaia cf. Ηcins. Nupt. Hon. 95 p. 180. Burm. Prop. ll. 22, 17 p. 425) deflui-

35쪽

Adnot. 14.

ctorum honori congesta fuisse quis Κirchmanno FiIn. Roan. lil. 6 p. 226 posterior ignorat γJum illam audaciam ineui inniquo pro oculis legentium rogis desundi par est hac diromptas litteras: is quo oculig reconcinnandi rationo se oculis Valg. p. 430. Avie n. Arat. Phacia. 335: rauco congesserat Oro id est, ut nostrum sori judieiiun: rauco quo ingesserat. Quintil. Decl. XlX. 15 p. 376 equuleos. Leid. pr. oculos): loculis Valg. p. 503. b. cf. Martiat. Xll. 15, 2: Donatum est oculis deisquo nOAtris. HeiI S. loculis), non quo ea instauretur mentio, quae est apud Jvidium Fast. Ul. 741: is Gramina continuo loculis depromit Eburnis cs. Bumi. Prop. ll. 23, 15 p. 425, sed ut oi receptaculorum genori locus reddatur is quibus vol integra corpora vel reliquias asservari s solitas Esse Κirchmannus allatis Plinii tostimoniis N. H. Vll. 2, 2 p. 7: is Pyrrhi pollicem - cremari cum reliquo Corpore non potuisse tradimi conditumquo loculo In templo

et 16, 17 p. 24 docuit Fun. Roni. lli. I 8 p. 292 sq., quibus testimoniis et alia adjici possunt, quae sunt apud Canium Gloss. T. Il. p. 319, ot Fulgentius Expos. Serm. Antiq. p. 767: is Sandapilam antiqui diei volueritnt feretrum mortuorum id est loculum. Gloss. Lubb. p. 41:,, rhoo XoII V. Loculum ot Hesych. I. p. 840:πυχρουν - συρυς τευν λει δύνων. Ιuactant. Stat. Thob. lX. 565: quasi sepulchri vice. Reg. quasi loco. Salmas. Hurod. Atti . Inser. p. 97 sq. sq. Cf. Crum. Schol. Juvenal. X. 172 p. 4s 2. In versum aut m si a poeta scriptum:

myrrha ni loculis ei germina serie

ut tanta mali labes flueret, cluantam jam videmus, iactum est Prma recordatione loci, qui ost in Silv. V. 3, 32: is cineremque oeulis humontibus hausi. Vorum no quid dubitationis relinquatur, corrigendus jam egi grurissimus error cum Omnium tum Helusii ut Marklandi rogum sive pyrum ardentem hic diei arbitratorum. Scilicet fiigurat eorum memoriam versus 24, quo Diuitiam by Cooste

36쪽

poeta se ter dena post conditum puerum luce hoc epicedion pepigisse testatur. Unde evidons ost intelligi id muneriun genus, quod sepulcris veteres intulisse cum iis locis ossicitur, quos exprompserunt Κirchmannus i. d. lV.

2 p. 372 sq. D p. 385. Goensius do Copol. V. 7 p. 80. 83. Burinannus Anth. Lat. lV. 13, 45 p. 14 cf. Goens. l. d. 6 p. 73 sq. 9 p. 86. Ehnenhorst. Minuc. Xll. p. 125, tum Statii his versibus Silv. Ill. 3, 211: is Semper Odoratis spirabunt floribus arao Semper et Assyrios felix bibet urna liquores Et lacrimas ct hujus Eclogae

46: munera mortis. - lacrimas.

Postremo quoniam Barthius Adv. l. d. haec praecepit quibus posset prastexi auctoritas Dorvillii Charit. p. 455. Scaligori Catuli. LXVlll. 6 p. 144. HusAhii Τib. l. 6, 39 p. 169 es Wolf. Doni. Lept. p. 365):

is Quod patres et matres Et qui quaeve acerbo sunere damnatae suerint, alloquitur, ca allocutio suSPendundund verbum adsit usque est, cui tot versus luteriecit ad rem exaggerandum consultissimus tali iun poeta, non omittendum cst rectius quam a Barthio et Veenhugio: Hearmina serto, Si qua ordinem institutum esse et Lindenbrogio hunc: se munera ferto: Si qua ἰ ut Marklando: Dinianora ferto. Si qua; illius sed στ υςης autem cum conjunctivo modo conjunctae exempla non rura upud Statium osso Imholium de Silv. Condic. Crit.

p. 34 docuisso his allatis locis Bl. 3, 22 sqq.: is Ε X u l

tent - manos, Elysino gaudet o domus, date serta per aras - hilarent altaria lucos. I. 4, 11: isurbes - Certent laetitia, vos aeque ex ordino colles Confremite et sileant prioris murmura saniae. IV. 3,

136: HJndia, nubibus madores, Undaret Libyo othoc, do quo quaestio est, loco. Quamquam is perungatissimum id genus, de quo est Thob. lX. 347: is Horruit unda nostis: is silvae flevistis utraeque Et sonuerunt murmura ripae. Sen. Ηerc. Oet. 458: discussi sores, Umbrao stetistis ot mea jussi proco Manes loquuntur, cum altero confudit, quod hic cerni Diuit ipso by Cooste

37쪽

tur cf. V. 7 9 sq. et li. I, ui: is Huc doctae stipe Diui avus - Piungat Pli Ooliuius illus - Ot picnu - Fertusimul genitus cogitata lue ducito fluitnnis Funera. uno ipsa sententia eum hoc loco inagnani quanda n habet CODipn- rationeni. Accedit Theb. XI. 18 ue: digna ropendum: Conveniant ubicumque nurus matres quo I elasguo Longi cuique patres, quorum tot gaudia carpsi orbavique

is Rostrinxit lauto favillas. In aliis codicibus exstat papillas. Nos savillas legimus. Nnm Rrdontes cum papillis non convcnit. Praotorea loquitur de muliero, quae filium adhuc Iactentem vidit in rogo in Ortuum, Riludensque ad morum, quo cineres Spurgebantur vino, ut anto diximus testimonio Homeri et Virgilii. Cum do insante loqueretur, nit: si qua mater vidit insantem filium ardoro rostrinxit luo illius savillas et cineres laeto, conferat lacrimas mecuID: ego eam suPerabo. Haec Domitius laudaruntque omnes, nisi quod re Atrinxit sori restinxit jussit Marklandus, quem sequuntur Duobnores Quo hi usque. Occupavorat Vero eam mae iam squam ad alios mulios locos pertinuisse constat CLOvid. Met. Xll. .543. Claudian. B. Get. 291. Com ip. JO. l. 340. Vill. 135. et in cujus auctoritate acquievit Arnigenius

Ino. Paneg. Constantin. I, 2 p. 488, Drah. Liv. X. 13, 8 p. 95 sq.) abstergere Lindonbrogius fretus auctoritate ejus libri, quem Vet. veterem) ipso appelliat p. 473 a, inde Handius Silv. I. 1, 56 p. 105, minus recte M s. Linden-brogii Barthius ap. Hand. I. I, 38 p. 87 et AdV. l. d. p.

767: nam ipse Lindonbrogius isSilvas cum duabus Veteribus oditionibus so comparasso dicit p. VI.J Ms. hic destitutum. Cui postquam effecimus ut meritu laus contingeret, hoc superest, ut Domitii sunt titiam ratam faciamus Comparatione Martialis l. 42, 5: Dixit ot ardentes avido bibit ore favillasse et Symmachi ap. POpm. Veli . Paterc. Duiligod by Corale

38쪽

ll. 88, 3 p. 469: is ardonios favillas Ore comprim re Quintil. Docl. V. 17 Conjoct. IX.) os. Sil. XVll. 1 ino: hcastra Ardenti volitant per nubila - favilla. Geli. XVll. 10: forvo nti favilla. Virg. Aen. lli. 573 candenti. Claudian. B. Got. 24: rapidis ambusta favillis. Stat. Silv. ll. 1, 2: ante rogos et adhuc vivonte favilla ut Ovid. Fast. IV. 553 si ejusdem Statii ll. I, 89: is fletus hos tantum hausero favillas, Hos bibit usque rogus

nec quod tibi Setia canos Restinxit cineres miseris acceptius umbris, de quo loco commentati sunt

Corda Virg. Aen. V l. 227 p. 633. C et Κirchmannus Fun. Rom. lil. 7 p. 229 sq. Unde autem nata sit vitiosa scriptura: papillas, quam etiam Rotidig. ac Vet. Lindenbr. et Parm. tonent, Ox iis colligitur locis, in quibus litteras s et p permixtas esso indicavit Drahent,orchius Liv. XXXlX. 6, 5 p. 326, vocos pavor: favor, fatens: putens, paedor: foetor, fallacia: pellacia, palatia sibi insidiari ipsi docebim M Εmondd. Prop. Vill. 3. add. Lucan. lX. 332 frementem. Salm. Guols. Uratisi. prementem. Stat. Silv. lil. 1, 125 rosellis. Heing. Claudian. Epith. Pall. 79 p. 532 repellis. Ceterum idem vocabulum apud Claudianum R. Pros. lil. .398: is erevitque sa- villis Aetna novis in Voss. pr. degeneravit in cavillis, cui ipsum nocuit apud Sedulium V. 88 cf. Heins. Ρrudunt. πεμ στες. ll. 319 p. 207. Quo autem nulla relinquatur dubitandi caussa, illud attendi jubemus: recte et ordine fieri, si quis matres scribat sub plenis uberibus natos ad funera serre, ad

flammas madidum .pectus caedere, con8umpto rogo laeto favillas in sinum receptas Κirchm. Fun. Rom.

lil. 6 p. 233 sq.) restinguere, ipsum illud autom, ad

quod ex duarum rerum, quas continentur v. 15 ot 16, commemoratione gradus fit, convenientissimum esse ingenio Statii ultra Silium assurgontis Vlli. 129: Cou cinerem Orbatae pressant ad pectora matres cf. Heins. Oind. Mot. Vill. 538 p. 595. Sedul. ll. 126: is orba super golidum frustra premit ubera natum. Quintil.

39쪽

Adnot. 17.

Decl. X. 3 p. 215: isnunc superstitona uterum caedebat. 8 p. 220: istumulum nudis uberibus cecidit.

XlX. 4 p. 366 iselisisque uberibus mihi socii invidiam ); iuid enim proferri potest ad exemplum Hypsipylae expressius Archemoro interempto hoc conquestae Thob. I. εἰ 19: Ubera parvo Jam materna dabam: cui nunevonit irritus oris Laetis ot infelix in vulnera liquitur imber 20 De quo loco nec vetus Scholiasta p. 289 nec Barthius vere expudicit; nos quidem non dubitavimus scribere: irritus oris, ut est Vll. 314: numqtiam manus irrita voti. Hic vero occurrit initiosius noque enim et Asero et frustra lecta praetoreunda sunt). Domitius Caldorinus, inquit Silv. Coudic. Crit. p. 9, in ed. Rom. correxit re stinxit lacte favillas, quae emendatio et in codd. Capilup. et Paris. transiit et ab Omnibus odd. sorvata est. Salisb. etiam interpolatus restinxit. Nihilominus veterum codicum lectionem Prol assianam esse Censeo. Quomodo enim mater ardent om nati favillam lacte restinxisse putanda sit, non video. Spargebantur quidem osMa desunctorum colli ota annoso Lyaeo niveo-

quo lacte, ut ex Tibulli versibus illi. 2, 19 constat, sed

nonnisi post ipsum Ossilegium, antequam in urnam condebantur et componebantur, ab ardente favilla h. e. ab rogi incendio lactis usus alienus orat. odoribus, unguentis, etiam vino Stat. Silv. ll. 6, 9 8 cinores ardentes extinguebantur tum ad honorandiun mortuum, tum ad malum odorem depellendum, numquam lacte cf. Becker. Gall. T. lli. p. 293 sqq. Crederes non suae caussae patrocinari Imholium, sed librariorum culpam interpretari, quos jam intelligamus non ultra Imhosium doctos ad liborum mentionem v. 15. 16) tertio quoque loco revolutos esse tam egregio instituto, quam apud Claudianum Eutrop. ll. 473: ospectari e puppibus urbes Accensas, lucere fretum ventoque citatas Omnibus in polago velis haerere favillas in Thuaneo favillas vortisse videmus in carinas. Sed quam singulari in D iitrod by Corale

40쪽

errore ista versentur omnia, satis est eommonstrare una

ejus loci significatione, quom de Hypsipylo scriptum Imhosius non videtur recordatus esse. Quid, quod mirabiliora haoc ille subjecit: is omnino autem Poetae Rem tentia longe alia est. Quum enim tenera admodum aetate liuerulus iste defunctus esset, primo loco ad ejus mortem lugendam matres cas invitat poetis, quae ipsaonatos sub uberibus pionis ad funera jam tulerunt

h. o. quae parvulorum mortem jam sunt oXpertae. Earunt matrum imaginem suo more viVis coloribus ornans

ad misericordiam movendam et affectus incitandos, gradu labonio incedonios fingit ot madidum pectus eaedentes et rostringentes papillas lacto ardent s. Ergo quod In epithalamio Stellao ot Violantillas I. 2, 270 doprocatus erat, ne umquam puer mollem uictrum, ne stantia pectora laedoret, id jam his matribus accidit: eoguntur enim subita lactentium morte, ut papillas laeto ardentes h. e. suppresso lacte inflammatas restringant, claudant, exsiccari patiantur. Uti saepissime, ita hoc loco ocabulis utitur Statius, quae in quRvis re propria sunt. Ardent morbo artus, quum inflammatione corirepti sunt, cujus notionis multa eXΘmpla congosaerunt lexicographi, de rostringendi notionc medica es.

Seren. Sammon. 519. Ita de auxiliandi vi modicavid. Markl. ad Silv. V. 1, 158. At piae exsiccantur mammae, o X stingui dicuntur a Plinio N. H. XXlli. 2, 32 p. 20. Kouchen. Seren. Sammon. 20, 351 p. 259 es. Quintil. Deel. V l. 10 p. 137: aqua restinguit ignem. Leid. sec. extinguit , non restingui: nt alio spectant, qui inflammata membra loquuntur Plin. N. H. XXVlli. 16, 62 p. 31 et inflammationem cujus senotae sunt

quatuor rubor et tumor eum caloro et doloro Cels.

lli. 1ii p. 13 , 13), ut oculorum Plin. XXl. 19, 76 p. 401. 20, 80 p. 403. Ceis. Vl. 6, 39 p. 369, 33 , alio,

qui senosium ardentium vis eorum Sen. Cons. ad