장음표시 사용
431쪽
ssa Commentarii in Arist. Looicam.
insertur opinionem ia luspitioncm solum differre penes hoc, quod suspitio procedit cum formidine alterius partis ex leuibus indiciis, S opinio ex fortioribus . Est itaque suspitio debilis., opinio. De quo vide. D. Thom. 2.2.'.
Ω sit so .art. a.Infertur secundo dubium diffvis ειρεν ferre ab opinione Sc suspitione in eo, in ' ρ f quod dubitans habet duos actus in f hoc casu. v. g. an Pctrus sit fur, habet opimo . hanc apprehensionem. Petrus videtur fur,& opposita non videtur fur,& neutri parti contradictionis haeret,sed manet antecedes suspicas vero & opinas, actum habet ad alteram contradictionis partem. Vide ibidem. D. Tho
Τertia conclu Fides est,qua assenti-3.Conelu. mur alicui obiceto, tropter aut horitatem dicentis, & in fide diuina assentius .;uina mur Deo dicenti, per propositionein' ecclesiae, ratio sormalis assentiendi est reuelatio diuina : conditio est propositio ecclesiae. Fides autem humana et credit propter authoritatem hominis dicentis r & differt ab opinione fides humana;quia quamuis utraque habeat formidinem, opinio procedit per discursum, fides vero humana no procedit discurrendo. Sed quemadmodum colorem,video ratione luminis unico actu simplici, eodem modo sine discursu assentior homini dicenti , propter suam authoritatem, sed illa fides humana, quia innititur in holum testimonio, fallibilis est, non vero diuina fides quia priinae veritati innititur, ut rationi formali ecclesiae ut conditioni , &fides non ostendit res in se,sicut scientia; nam est ni odus obiecti fidei non visus . Haec dixisse sufficiat, ut quomodo reliqui habitus a scientia distinguatur, sciat logicus ea postmodum suis
Et haec de hoc primo lubro Posterio is
QVAESTIO XCV.III. An prima passo sit demon Irabilis,
vel habitu principiorum cossω-ficatur conuenire fu-bιecia a Agister solo lib. .post. q. .ad G Sato argumentum dicat Propositione in qua prima passio praedicatur de 1ubiecto, ut illa, homo est intellectivus, este propositioncm per se notam, secundum se , non vero quo ad nos secundum se . Patet esse per se notam equia secundum se non habet praedicatum medium aliquod, ratione cuius coueniat subiecto, sed immediate,ipsi rationi subiecti conii enit illa passio . Et qui penctraret rationem sormalem subiecti statim sine medio videret hominem esse intellectauum . SequenteS vcro passiones demonstrabiles sunt, quia habent medium, per quod subiecto coueniant. Nam secanda passo conuenit
mediante prima, & sc in reliquis, quoad nos verb demonstrabilis est prima passio de subiecto Quia licet secundis r. a κνα se non habeat medium, illud tamen ha bet quo ad nos : quia dissinitio notius
medium est , quam definitum, quo ad nos saltim : nam magis explicite significat, quam definitum: est enim modus
sciendi definitio : & sic est alicuius ignoti manifestatiua . Vnde quando demonstro de homine, quod est intel-
leetiuum , per hoc medium animal r3tionale, dicendo, omne anilnal rationale est intellecti utim, omnis homo est rationalis: ergo omnis homo est intelleiimus, per aliquid notius quo ad nos demonstro supra dictam propositionem Et ita est quo ad nos magis no
Secundo probo hanc sententiam :Nam vere essentia est causa intellectita luatis, ergo dicendo, homo est intellectivus, quia est rationalis, reddo veram causam , & sc erit demonstratio. Hsc enim proposito, Deus est sternus demonstrabilis est per hoc medium , quod est aeternitas , etiam si m
432쪽
De Posteriori resoL Ouaest. XCVIII. 3 6'
Deo non intelligamus aliquid mediare inter ipsum , dic aeternitatem . Hanc Soti opinionem multi antiqui tenuerunt, L modcrni aliqui ex nostra schola sequuntur, sed sine causa . Qua pro- et quo ad nos qn aliouid demonstretatur,debet sumi ut messium aliquid, qd sit ratio conueniniadi praedicatum subi Io, sed definitio respectu dissi niti,no est huiusmodi: crgo. a. constat ex pter dico primum, primam passionem definitione demonstrationis a nobis su non posse demonstiari de subiecto a peritis explicatae . Mi .proba , quia solii priori. Et probatur: Nam propositio, in qua praedicatur prima passio de subiecto est immediata: ergo non est du- monit rabilis a priori. A iis patet.: Nam dissinitio & definitum differunt, ut aliquid significatu implicite, ii et explicite:& nulla ratione definitio est mediu,
nec etiam quo ad nos, quare Draedica- passio prima sine medio conueuit su- tum conueniat definito, cum sint proris
biecto ι nihil enim mediat inter ipsam di subiectum.Consequentia probatur: quia demonstratio a priori debet fieri per aliquod medians inter praedic tum demon liratum , & sit biectum, qasit vel xcra causa, vel ratio formalis conueniendi ; & ita illa propositio, in qua prima passio praedicatur de subiecto, cognoscitur lumine primorum principiorum sus ide, nec formaliter eminenter distinguantur,quod ad minus erat necessarium, ut esset ro conueni edi sibi prς dicatum. Idem enim respectu eius deria non pii ratio convcniendi sibi at quid. Praeterea, qui per definitione vellet 'eb. '. probare aliquid conuenire definito , Peteret principi u t ergo definitio tetit Quo ad nos non est ro & mediti probadi aliquid alicui co peterema in demo-
Dico secundo, prima passo desu- stratione no petitur principiu, sed , pce hie eici non potest demonstrari a prio- ditur ex prioribus, & notioribus
xi etiam quo id nos. Poterat enim ali- c
ruis dicere cum Soto , quod licet non emoliretur de subiecto per medium , quod sit medium sed in se , erit in medium demo it rationis quo ad nos. Contra hanc sententia ponitur ista conclusio quae sicut se praecedes, est coclusio
D. Tho. I. posteri. lectio. 36. circamC-dium. Vbi sic dicit,& patet ex praemismis, quod sicut sunt quaeda principia indemonstrabilia a Firmativa, in quib.
causis conclusionis . At s. prob. ex D.
Th. opusculo egregio fallaciarii c. a 3. Vbi inter modos pete di principiti, viali
ponit, qn definitio assumitur au probatione in definiti , uel econuerso .Et ponit ex eptu , ut si debeat probari, quod homo currit ,& arguatur sic , animal rationale, & mortale currit tergo ho
mo currit. Hic nulla est probatio: quia similiter dubitatur de praemissat: ergo nec quo ad nos probatur per di finitio unu de alio praedicatur significado,qs ncm t runam passionem conuenire suo hoc essentialiter est illud , sicut cisi ge- biecto. quia itullii est mediti probatioianus praedicatur de proxima specie , nis. Nec ualet glossa Caici. D. Tho. lovel hoc fit in illo, sicut cum passio pri dicatur de proprio, & immediato sit. biectorita ct sunt principia inde mon-lirabilia in negativis, negando essentiale praedicatur uel et propria passione.Ecce ubi D. Th. aperte ex .s . Aristo.
qui de desinitione &definito secunda . t se, ubi unum non est notius alim quoad nos uero fit: quia loci argvcndi in o dine adsumi intur. Et quamuis dea nitio sit modiis sciendi, est in ordine ad manifestandam nobis definiti naturam .
ibi de asserit esse in demonstrabile pri Na dicit explicatius, quod subicctiim m. i passione , cu praedicatur de primo 'implicitum d cebat. In ordine vero ad immediato subieeto, quod est essen aliquid .pbidii de desinito , leu de iii tria. Inio secunda passio indemonstrabi biccto, cuius est definitio non podiessetis est de prima eadem ratione: quia est in ium : qui ide est,q I definitum,&propriti, Se immediatum subiectum il- no est me diu dii inctu in . Praeterea : Na priue Mus: sed semper passio debet demostra illa demostratio,iqua prima passio deri de alia quo , cui permedium conue- moliratur de definito, vel est a priori,niat Et presterea prob. conclusio: Nam . et a polleriori. No a priori,ut cristat: Aa a quia
433쪽
x 37 a Commentarii in Arist. Logicam.
quia demonstratio a priori procedit per medium , quod sit vel ratio quareptaedicatu contieniat subiecto, quod ibi nullum tale datur. Non a Posteriori, quia non datur per ectetus: sed tamen prima passio bene potest demonstrari a posteriori,& per effectus de subiecto in uia quamuis hominem esse di- seiplinabilem, seu intellectivum, sit per
se nolim ,bene poterit per effectus d , monstrari. De quo vide D. Tho. I .p. q. ' rar. x. Et per haec patet ad . i. ara Ad. χ' dicitur, quod quamuis essentia ili causa passionis, sed non eis causa medians inter subiectum & passionem, seu ratio formalis, quod erat necessatium ut fieret demonstratio. Circa. quae sit nes,quas ponit Arist. in prin . huius li. nota : quod sunt sic ordinandae. Ordinantur. n. ad scire, siue per demonstratione, siue in demonstratione:& duae illarum sunt simplices , aliae complexae. Volumus scire aliquid, prima quaestio est,an sit illa res,v.g. an sit Deus optimus Maximus .Et hoc scito inquirimus quid sit. Hoc ia explorato , quin rimu Si an hoc sit illud, idest, an Deus sit alterianus. Et statim succedit. .quae illo, propter quid hoc sit illud , id est , quae est
ratio, quare Deus sit aeternus. Et cum
dicit quod, . sunt quaestiones, quia 4. sant icita, 'non loquitur de scire proprie, sed de scire in demonstratione, vel per demonstrationem Vide. D. Th. hie . Vel loquitur de scire, ut comprC-nendat ea, quae proprie sciuntur, vetquae largo modo sunt scita ..
Vtrum babitus primorum principio
rum generetur per nonros actus.. T T probo primo, non dari habitum primorum principiorum: Nam habitus dantur ad determinandam potetiam circa aliquod obiectum, ut promptetieite, & delectabit ter operetur:
: sud circa ruunt a prima pricipia cognoscenda dinarminatus est intulleatus
ex ipso timurali lumine : ergra, non est poeundus talis habitus . M a. patra ex definitione,& natura habitus. Mi .pro batur : Nam intellectus ex sua natura est determinatus ad cognoscendu ali
quid , siquide est virtus ognoscitiua. sed nihil magis cognoscibile est,quam
prima principia. Quid enim magis cognosci naturaliter potest, e totam hac pagina maiore esse medietate ipsius. Secundo. Si ponitur habitus principioru , debet esse virtus intellectualis, cli sit circa versi & euidentem cognitioncm ha bcat, sed omnis virtus ver situr circa dissicile, habitus aut e principiorii no versatur cire a diis cile:no ergo est ponendus Quod non. sit circa difficile , probo ; qua a facillimu est, ut
experietia patet,cognoscere totum esse sua parte maius,& alia huiusmodi.
Si habitus prineipiorum acquiruntur nostris actibus: ergo augentur, de
diminui possunt: hoc alli t est falsum: ergo. Prima consequentia probatur: Ni ex eo qε acquiruntur poliunt non acquiri, Si possunt magis,& minus acquiri : itide ex contrarijs causis illis qui b. crescunt cum sint naturaleς habitus diminuentur. Haec autem cita falsa sunt,
qu a nullas est, qui non habeat habitu principioru , N eode modo perfectu , quod signo colligi potest,quia explicatis, & Jeclaratis terminis prima vice, ita facile & prompte, & tam perfecte assen rior primis principiis sicut post
multos actus. Faeuitas autem in operando eli signum geniti habitus. Quarto. Si principiorum habitus generatur, generabitur sane ex praeexistente cognitione: quia omnis habitua. lis cognitio ex pra Crastenti co P natione actuali generari debet: sed hoc est impol sibile: ergo Prob mi Quia cognitio, ex 'u i fit aliquid, est persectior regenita , quia causa perfectior est essectu: sed nulla cognitio perfectior dari
potest cognitione principiorum: ergo non datur aliqua cognitio, ex qua generetur habitus principiorum.
asserat expresse, quod per lumen naturale nobis inditsi statun cognoscuturquaedi principia nobis indita, quae sui naturaliter nota: ergo sed in D. Fh noestponedus habitus principiornm super
434쪽
peradditus potentiae, & acquisitiis, siquidem est ipsum naturale lumen. r. argum Sexto tequitur, quod sint ponenda Plura prima principia specie dillincta:
hoc aute est talium: ergo .Prob .s eque- larga habitus i pectet distingui ur penes speciales ron obiectorii ; sed non Oia Principia speculativa habent ea devo- ne formale specificativa ergo no omnia cognoscuntur eode habitu. Prob. mi. Nam eiis vi stat sub abstractioe di uersa, cit obit clum forinale distinctii: sed omnia prima principia uo habent eande abstractione: ergo nec respiciu-tur ab eo de in habitu. Prob.mi. lura si ab aequalibus aequalia demas , quae remanent simi aequalia .put est in mathematicis reb. aba abstractione habet ascipso , prout est in materia naturali,
re quodlibet est, vel non eis diuersam abstractioncm ha tat in nictaphysica, vel physica ergo.Nullus autem huc iis
que polit, nisi unc principiorum habitum. Poteris multa argumenta pro hac quanti . colligere ex D.Tho.deverit.q. 16 a. I. bi de synderesi , qtue est principiorum primorum practicorum
habitus tractat. Praambula ad quassionem.
n 1 . hac re egregii aut hores obscure
γ' loquutur, &in varias identur propedere sententias. D.I ho. nunqua sibi cotrarius,modo videtur dicere habitum principiorum et se lumen naturale , ut constat ex quinto arg. modo esse habitum acquisitum, ut Paret C. SI, c. vlt. .post. dicit expres,c habitus ορ- . princi' orum esse causatirna. Et hincto, CrCH- eius discipuIi in varia abierunt placi- μα ta. Nam Soto lib. a d iust.&iure. q. q. conset habitum primorum principiorum non e ne qualitatem distinctam an alutati lumine. Et couincitur nos roprimo argumento. Et Caiet est in eadem sciatentia. 3. p.q.9 arti .A. Ferra. Σ. contra get. C. 8.dicit esse habitum ac
p., a, ii t GD uid in hac parte sequendis. Dicam tamen: quod lanctissimo praeceptori magas conforme indicauero ..
P Rima con .Vis illa, qua prima prin i conclucipia cognoscutur, Quaedrintelle ' 'ctus, non est potentia, seu habitus. Ita Vis eun que eius ratio est cile principiu quod- scitiua pridain. de terminatiuii : intellectus circa mirῶ rncognitionem primorum principioAE. Opio u toHaec con .est exprina Arist. Se D.Tho. es poteν multis in locis . Na. s. Et hi c.6.expies- rt .sed ι se pon:t intellectu, habitum principio bitu/.rum contra sapientia,& arte, & Prudentia. D. I l .ibi de intellcctiam, hoc est, habitu, principiorum vocat virtutem in te licet uale. Et dicit lccti .6. Accipitur liuellectus hic, non pro ipsa intellectiva notentia, sed pro habitu quodam, quo homo ex virtute luminis ante lictus agetis naturaliter' cognoscit princapia inde monstrabilia. Et satis cos vilit nomen. Huiusmodi enim principia statim cognoscuntur cognitis te
minis: cognito enim suid cst totum,&quid e st pars statim scitur, quod omne
totum est maius lia partu. Dicitur autem in t lieci us ex eo, quod intus lcgit intuendo essentiam rei Vnde&in. 3. de anima dicitur, quod obiceium proprium intellcctus in quod quid est. Et sic conuenienter cognitio principioia ruin,quae statim innόtcscunt cCgnito, quod quid est , intc Aeditas nominatur. Ex quo loco constat in doctrina D. Tho. non pollis negari intellectu prin cipiorum esse Et hanc sciatentiam tenet lib. sto. c. 1 ltimo , bi dicit, quod scient a & intcllcctus pertinent ad habitus, qui semper uni veri Idem dicit.
Prob. rationem: Na si vis cognoscitiua Pra mota principiorum solum est potelia, de non cit habitus quidam , icquitur, Quod sit Potcntia rationalis,& sic quod se habeat ad opposita, scilicet, ad vcrum di falsum. Hoc autem est sal
tionales s e habent ad opposta Potest homo intelligure veru, de falsum, malii velle Sed Mi. prob. qu a principioru habitus non potest esse principium cognosce di falsum, nec ilicii atad falsum, & ide de synderes dicedu
435쪽
3ra Commentarii in Arist. Logicam.
est tergo praeterea: nam lumen nostrue . . intellectuale est ita diminutu , ut eget
habitibus detcrminantibus illu ad certa cognitionis aenera, ut facile prompte , 5 delectabiliter cognoscere illa
possit, sed haec determinatio no pos- 1lint elic potentis, quia potentiae dantur ad simpliciter, S: habitus ad bene, vel malo operandum, & determinant ad aliquod Scnus operationum Potelia imigitur sunt in nobis constituendi habitus:& ita ad principia cognoscenda habitus dadus cst .Et existimo ex necessitate in intellectu angelico habitus, saltim formaliter disti neu dubcrea lumine intellectuali angelico: quia
habitus dantur ad determinate opcradum circa aliquod obieetu : potentiae vero ad simpliciter opeiandu, S habitus ad bene vel male. Unde eorum fores, biiu, malitas alia debet esse a formalitate ρνimoriam potentiae . Et ego censeo habitu prinia findipi. cipiorum realiter distingui a potetia, . a dimn tanquam res a re, quia est det crmina stilιιν ian io ipsius,& inter dc terminas δε dcter quam res minatu realis dot eo dii linctio: i t dixi. ara A p. Secunda coclusio. Iste habitus prinia remia. cipiorum est nobis naturaliter cogeni. C.,eyti tus itaque datur cu ipsa natura, & noΗ4bisti, acquiritur postea nostris actibus , sed hisi,m, generatur ad modum propriae passo di.' ebis. Vis,l cci non sit ,ppria passio. Haec co-gὸni m tb clusi. cst D.Tho .de Verit. q. 36 a. I. Di ινa F. Crat enim hominem angelo assinula νaν ra in cognitione , quia ni preinu infimi attingit aliquo modo supremum. Et sicut angelus quaeda cognoscit specu
Iatiue, ipsam rerum veritatu in se attinge do, & ita homo debet quadam sine
discursu attingere. Et subuit angelicus doctor: Et hanc quidem cognitione oportet esse principium totius cognitionis sequentiri sue speculathie, siue practice cum principia oporteat esse stabiliora certiora . Unde & hanc cognitione oportet homini naturaliter inesse, cu hoc quidem cognoscat, quasi quod a seminari uin totius cognitionis sequetis, sicut Se in omnibus naturis sequentiu opexationum,& effectuum quaedain naturalia semina praecxistur. Oporici etiahanc cognitionem habitualem esse,ut in proptu existat, ea uti eli Reest ne, eesse. Ecce ubi nostram statuit Mag.
noster concIusonem . Idem docet I. . 'i . quaestio. . articul. 4. cap. Et prob.
con. Nam . facilitas in operando est si gnum geniti habitus.Sec explicatis terminis ita facile & prompte assentior, cu prunu proponitur hoc principium io e totu e maius sua parte, si postea cumultos aet' circa illum habuerim re go hoc ab habitu prae extilenti caulaiatur, & non sit sine habitu huiusmodi
fac lis aiscnsus . Itaque Deus optimus Max. prouidit homini a principio de habitu principiorum, ut possct comis mode ad reliquarum scientiarum a cisquisitione procedere. Et si alicubi in , D. ho.lcgimus hunc habitu acquiri a m o ex L nobis, in t ilige dus est actu huiux habi cis a sunotus p r cognitione sensit tua , & indu mctione a nobis haberi, ut ostenditur in Thom. hoc. c. ab Ariit. tame iste habitus nobis est collatus, cu natura ipsa siue per generatione, siue per alia actione, nec
minuitur, nec corri nil' tu, ncc augetur, sed habetur ad modu propriae pas
Tertia cocl. Habitus primorum prin eis. cip orum practicorum, de speculatui. Iistisi. ctus
rum distincti sunt; & probabile est esse
specie atoma diu rsos , licet nihil im- -tim disimprobabile diceret , qui poneret habi-1 ιυὰν atum primorum principioru speculati- . νες, uorum, genus esse ad inultos habitus o. primorum principiorum , qui systcio .iati madiiserunt. Prima pars conclusiones est D.Th.sententia expressa supra dicta q. dc verit.a. i. Vbi expresse distinguit intellectit m principiorum a synderesi, quae est practicorum principiorum, ha bitum dictas bonum esc faciendum, malum fugiendum, Deum cosedili &c.
Et ratio sitffragatur. Na horti habituli obiecta sunt formaliter distincta:ergo& ipsi habitus. Antecedens probatur zNam obiectum intellectus est speculabile,vt sic, ut quodlibet est, vel no est,
omne totu est maius'sua parte . Obi
ctu vero habitus practici est aliquid operabile, ut bonum est sectedum: sed illa obiecta sui formaliter distincta: ergo ia habitus cuda vcro Pars, quod
436쪽
De posteriori resolu. Quaest. X C U HI. s 3
snt specie atoma distincti .prob. Quia
obiecta virius': habit' rei piciuntur , subquada ratione impartibili, nimirusub ratione noti in se,respicit. n. intellect' ratione si se & in se noti entis. Ethsc ifecto non eli partibilis in plures species:nam quod tiit ens per se natum in hac, vel illa materiaAst merum accidens, S syndere sis respicit rationem per se noti ad faciendum, nam per se notum est bonum esse faciendum . &sic in alijs.Vlt ma vero pars, quod nihil improbabile diceret, qui dicerct intellectum csse genus ad plures habitus principiorum specie diuersos:quia sicut abit raci: o in scienti j; diuersis cat rationem l cibilis,ita in principἹs inam ens per se notum , , t fiat sub ista abstratione ab omni materia consti- tu: t v nuin habitum principiorum distinctum ab ente pcr se noto,& abstrahit a materia sensibili, ut hoc principium . Si ab aequalibus aequalia demas quae remanent sunt aequalia , pertinet
ad habitum quoddam principiorum distinctum ata illo , qui respicit hoc principium , quodlibet est vel non
est. Nam qu bd habitus principiorum sit tendens in suum obiectum sine discursu , non tollit, quin possit sortiri speciem distinctam a suo obiecto, Prout stat sub distincta abstratione.
AD i. respondetur, Quod lumen intellectuale no est determinatum de se ad facile, prompte, & delectabiliter cognoscendum prima principia , sine habitu principiorum. Et fi hoc est facile cognoscibile de prompte,&deleliabiliter, Se sine errore prouenit ratione habitus praeexistentis in nobis naturaliter. Nam si hunc habitum non haberet , difficultatem pateretur in principiorum cognitione, sicuti & patimur in ali is rebus, de quibus habitus non habemus . Et per noc patet ad secundum. Ad 3.respondetur, nostris actus nul latenus produci huiusmodi habitum principiorum : nam cum sint scientiarum S virtutum semina a natura nobis debuerunt prouenire . Et si dicas , ergo sunt propriae passiones , ncgo consequentia.quia tunc es Icnt potentiae , & darentur nobis ad simpliciter cognoscendum , non ad bene, vel ma. te. Omnis enim cognoscitiua virtus a natura tribuit , ut passio datur ad simpliciter cognoscendum, & non ut bene vel male possimus intelligere. Et per hoc patet ad 4. argumentum . T nemus enim habituin principiorum nostris actibus non generari, sed csse congcnitum ad modum propriae passionis.
Ad quintum ex . D.Thom. respondet,s arg. Ferra. 2.contragcntes, ubi supra, expli
cando hanc autoritalcm, dc verba, -
quae D.Tho .dicit in illo .ca. s. scilicet δ' quod habitus principiorum est acce δ' plus a sens bilibus. Et sic oportet quod sit effccius intclic ius agentis, quod habitus principiorum, qui dicuntur naturales, S ineue nobis a natura , non sic dici quasi nobis sol maliter sint con- geniti, ab ipsa natiuitate nobis indiu: nancs cssent nobis a generatione secundum se, Se formaliter non acquirerentur ex sensibilibus, ut inquit Diui Thom. Sed dicuntur nobis naturales , quia non causantur ex discursu , O argumentatione, sed immediate ex intellectu agente faciente phantasmata intelligibilia in actu: qui quidem intellectus nobis , inest ab ipsa natiuit te , naturaliter cum phantasmatibus
terminorum, quae omnibus in sunt,
ipsos habitus in intellcctu possibili operatur: non autem operatur alios habitus naturaliter, S ex se immediate cuphantasmatibus , sed ipse intellectus possibilis discurrendo, & argumentando, illos in se ipso causat, licet ad illos
causandos concurrat, etiam virtus, de lumen intellectus agentis. Vnde de super Boetio de Tritior. vlt .dicit. D. Th. quod huiusmodi naturaliter cognita nomini inanifestantur , ex lumine intellectus agentis, quod est homini naturale . Haec explicatio est d gna sito
aut Ore . Caeterum ego existimo D.Th. Salutis tenuisse nobis consenitum esse habi- Λωεινώ. tum principiorum, ut patet ex loco in argumento addi icto. Qtu tamen v luerit cum Fcrra. tenere, que multi sequuntur, dc but dicere, quod genera.