Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

41쪽

que & Chrysippus, Stoicorum Principes, de Im. explicabilibus istis scripserant, teste Laertio: sic enim τα Latinὲ non nimis incommode dici posse putat Gellius: & Cicero ita vςrtit: si que hanc vocem Mehor Veteris Glossarii interpretatur. Stoicos propterea Cicero libro de Divinatione secundo, contra Stoicos pro Epicuro disserens, Dialecticos appellat. Hoc vos, inquit, Dialectici non facitis. Sed tamen, nisi me mea' conjectura fallit , Megaricos potius innuere voluit Africanus: philosophos ita appellatos, quod ab Euclide Megarensi orti essent. Nam non modo captiosas istas argumentationes eos invenisse; lqVae inde Με γαροκοι ζητωικτα dicuntur Pluta cho in libro de Repugnantiis Stoicorum; verum' & Dialecticos fuisse dictos, aperte scribit Laertius in Euclide. Verba Laertii, quibus id scribit, haec

M'. D-Parmenidea tructavit, s qni ab eoi sunt, Megarici, deinde Litigiosi, postremὸDikectici sunt appellatio apros primur Dion usCarthaginiensi se appellapit , vire)deorum sermones interrogationibus , restonsioni Uve eontis rentur. Et postea:

42쪽

καλυμμ*γον,-Σωζειτίω, Α Φοι- λα-ν. Ceterum ex eorum numero , qvi Euclidi succes erunt, Eubulides exstitit Mile ,eiιμι μια sunt in Dialectica interrogationum genera :Mentiens, nsiens, Eluini, Velam , Sorites , Cene-tine, re GKa. Plinius quoque in Ρrooemio Hibitoriae Naturalis 4 Stoicis Dialecticos diversis facit. Avoniam odis, inquit, es Molaos,es Di te dicos, Epicureos Woque nam de Grammaticis semper Psectari; partu rire adversus Libesios , qvos de Grammatica edidi. Item Priscianus lib. 2. Partes murionu sunt secundum Dialecticos duae, Nomen-Verbum secundum Stoicos ver),quim ne siunt, &c. Tertullianus in libro de praescriptione Haereticorum: Vidistri qui Stoicum, putonycum,mDialecticum, Christianism pro lo m. Sed fortasse verius est, quod nunc mi- vit in mentem, de Stoicos, & Megaricos, &vos iamque alios, qui Dialecticis hujuscemodi phismatis utebantur, Dialecticorum nomine frica niam intellexisse .

43쪽

dere.

O Vi annos decem & septem non in torum complevisset, prohibuit Praetor. postulare:

quia mode=tutam hanc aetatem mutuae in ad proc dendum in publicum et qνa Emte , aut paulo ma- ijore, fertur Nerva filius es publice de Dre r stonsitust: verba sint ulpiani l. 1. D. de Postulando. Ad ea vir doctus, & de Iurisprudentia

Romana bene meritus, Dionysius Gothostedus observabat , restonsi re minus esse quam restondere. Idem observatum Maraia in Dissertatione de AEquitate, sive Iustitia. ina in sententia fuisse video Choartium & Mornacium, Patronos Parisienses celeberrimos. Norandum , inquit Mornacius, hoc verbum responsitare. Fallantur enim a vi pumni ex hoc textu, Nervam ea aerate de

Jure restondisse, qualiter hodi eri solet ab sentia vioribus f peritioribus patronis. Sed respossitavit de Iure, idem de certis partibus G regulis Iuris antiqvi,forsan x II. Tabularum. svo more faciunt qui in Scholis Iuris civilis Positiones, seu Theses qpa am, prout e vasto ilis νη e Romano elegerint, propugnaturos, asserturos e se profitentur contra quoscum e qri oppugnare si svoluerint. Monuit me hoc Iacobm Choartius,

44쪽

Patronm fori confultissimus, cui , cum sit οἱ Ioge i rario major, singula cerratim assundunt δε fusi, uti pretiosiorem eum semper faciat foro.literis miridi ma sienectus. Qui alios falli putat Momnacius, ipse fillitur cum Choartio, Marano, &l Gothostedo. Res onsiore de Dre non minus est yimbres ondere. Gellius ita enim vocamdus, non Agellius) lib. X III. cap. Io. ubi de Labeone Antistio, Princ1pe Proculeianae familiae, M ut eum Pomponius noster appellat, Iuriscom sulto maximae auctori tatis: Iuris qνidem Civilis Esciplinam principali sudio exercuit, Consulentibin de Dre publice re sonsitavit. Cicero Lb. I. de Legibus : Summos fuisse in civitate n

Du Viros, qui id interpremri populo , es resoninoere stiti sunt. Ita legitur in plerisive editionidius ς etiam Gruteriana, omnium emendatissima.

mmo, si vocabuli proprietatem spectes,plus vide-ur esse restonsitare de Dre, quam restondere riam Cum res=onsitare sit verbum ex iis quae fre- otiva Grammatici appellant, significat pro-rie frequenter restondere I cui contrarium i raros et Aere; Iurisperitis minus honestum. Hinc cias Ciceronis in epistola ad L. Valerium Iuris

instat mi istinc nunc veniunt,partini te su-νbuma esse dicunt, quM nihil ressondeas e partim in clusum,qpod maia restondeaν. Et in alia, Trebatium, itidem Iurisconsultum: Mi istinerari, superbiam tuam accusant, Fia negent te Triwtibuι restondere. Nec mirum profe-

45쪽

videri debet Nervam filium anno aetatis de mo-septimo publico de rure respondisse, cum mno decimo-quarto Iosephus a Pontificibus &Urbis Primoribus de penitiori Legum sensu comsili fuerit selitus, ut libro de Vita sua ipse testatur. Et inepte Ulpianus adnotasset, Nervam filium anno decim septimo publice de Ivrq respondiς se, si propugna eum de Iure Theses, aut Posiationes, dicem voluisset: cum id facere qa aetate non res nova aut insesens videri debeat. Anno

aetatis decim quinto Iulius Armandus Colbe tus, Iohannis Baptistae, Gallici incaenatis Filius, tectae nuper de Iure Positioncs propugnavit: S: tanta cum laude, ut inter honorarios Antecessores ibidem adscriptus fuerit. Scribit Plinius tib V. sola se anno aetatis undevicesimo coepisse in foro dicere. Ipse apud Andes causam

oravi anno decimo-octavo. At Iacob0 COP binus,factus iacentiatus quem vocant,annQ duo decimo, Advocatus Parisiensis anno decimo-tςμtio, causam oravit in Senatu Parisiensi amod cimo-qVarto. Et quidem erudite atque Mnatς; ut immerito in eum luserit hoc carmine Marti nextus Patronus parisiensis doctissimus atque et

BAEueri, puerum pri flusire Mnes.

46쪽

AMOENI TAt CAP. III. l peculium Galliae Cisalpinis id erat , quodl sirus Petaritum, dunum, sipurcus, voces sunt Latmae, non Ga laa. i canthus cuniculus, voces fiunti itidem Latinae , non Hispans.

. CAPUT III.

SCRipsi τ Ulpianus i. q. D de Iure dotium:

Ceterum si res deytur in ea rae Graeci φερνια dicunt , quae re Galgi peculium aneliant. Ad quem locum notat Dionysius Gothosredus, peculium vocem esse Gallorum antiquam, ut combeoo,petortium,aiau a. Sed fallitur vir doctus: est enim pura puta Latina : & eam Papbnianus in l. 3I. de Donationibus, eadem notione, ar Latinam, usurpavit. inare Philippus Lotabaeus nostras ; vir etiam eruditus, & cui multum Ee debere profiteor; in Notis ad Augustinum iontra Iulianum, pro Gadgi legebat alii. Cave vid mutandum cogites Per Galgos, non Uet S Gallos, qui Galliam nostram incolebant, sedri Togatam ; quos Cisalpinos Romani vocitauit; Ulpianus intellexit. Hi Latine loquebam

re verum plerasque voces Romanas aliter ac,mani usurpabant. Ita vocabulum coMμ

a s ; quod etiam Latinum est ; alio sensu quam o usurpari selet, ius passe eosdem Gallos, di

47쪽

scimus ex Servio, ad haec Virgilii, e primo Geo gicorum rdicam adito qui semine comminin arPa. Servii verba sunt: CoΜΜΙNus. Idin, statim, sine intermissione. Non est ergo ex propinquo:

qri significatin freqνentissimus ect in Cisalpina

Galliae vulgo enim dicunt , VADO AD Eu Μ, SED COMMINus. De eorundem Gallorum

Lingua accipiendum quod seripsit idem Servius

ad haec 8. AEneidos, VIR G A TI S LUCENT SA-GuLIs: habebant in virgarum modum d

ducit, vias. Et bene Agusit ad Gallicam Lingvam, per qPam virgae purpura dicitur. Virgatis e go, ac F diceret purpuratis. Et quod ait Varro libro I. de Re Rustica cap. 32. Celeiaque , qω alii legumina: alii, ut Galileami qνidam, legaria V- Eanto uir ne dicta a legendo: qvod ea nons cantur, sed peliendo legunturi Hanc nostram de voce peculis apud Ulpianum interpretationem probavit; quod permagni aestimo ; Carolus Amnibal Fabrotus. Ego potius acredo AEgidio Mena-gio, 6 πωυ: Gasios Cisalpinos, i Latine loqν bantur, ea quae extra dotem sunt, peculium appellare: inquit ille vir magnus in Enarratione Par titti Cujaciani ad Titulum Codicis de Pactis com

Falsas est quoque Gothosredus; ut hoc Obiter

dicam ; qui P E T o R I T u M vocabulum Galliacum antiquum existimavit. Quem errorem e

rasse & C acium in dicto Par titio, d est quoa

48쪽

observabam. Sed venia dignus error : cum S Varro, & intilianus, & Gellius, i c' vetus Hor, iii Interpres, id ipsum existimarint. Petoritum Graecum est vocabulum, Tolica forma dictum Aeses, quorum sermoni Latinus sermo simillimus fuit, pro dixerunt. Inde

Osti, populi Campaniae, quorum lingua, ipsis deletis, diu viguit Romae: nam Romae, etiamnum Strabonis aetat , Osca lingva Comoediae agebantur : quod ipse testatur Strabo. Inde, inquam, peto tum osci vocaruiat occurrit haec vox apud Athenaeum ) hoc est, currum qui quatuor rotas haberet: ut Latini hirorum & bi-romm, occurrunt hae voces in Codice Theodosiano ) & Graeci qui duas: Oscos enim

tora pro qPatuor dixisse, auctor est Festus. T men a Massiliensibus τὰ petopitum Gallos habuiς te volebat Bochartus Geographiae Sacrae libro L. p. qa. quorum dialemam Tolicam fuisse dicit. od Phocaea,ex qua orti Massilienses, urbs Tolialis fuerit. At vero Phocaeam illam, urbem fuste Ioniae scribunt Herodotus, Stephanus,& Th ydidis Scholiastes. ABochario stat Ptolemaeus, Phocaeam, urbem Folidis esse diserte scribit. pisse Urbem Ioniae ultimam, aut AEolidis pri- am, Volebat uadrianus Valesius in notitia Gai mina. Ionum legibus usos Massilienses dicit: rabo a ex quo colligere licet ab Ionibus potius iam ab AEolibus oriundos. Fimiliter c. THus, pro ferro PQ rotae

49쪽

vinciuntur,Graecum quidem origine Vocabulum,

ab Hispanis ustirpatum, Hispanum falso putavit Quintilianus Qua de in coisil ;ndus Casa mnus ad Persium το c u NI G u L u s; quod etiam Hispanum voeabulum dixerunt, Varro lib. III. de Re Rustica cap. Ι2. Plinius lib. VIII. cap. 33. AElianus de Artu bus lib. xsu. cap. is. & G lenus de Alimem torum facultatibus libro I I I. cap. 2. Graecum

ipsam est origine. κυων, κυνος, κυνικος, cuni sicuNICu Lus. Id est, κυνιδιον. M ων,

est quivis foetus animalis ; ab inusitata: a , qVod idem ac φυοὐ, hoc est, gigno, produco, edo,paris '

dc a quo ipsum φυω, praeposito φ, ut in

ab To ἐγω in usu ea notione fuisse, testam tur Voces, qος,μHς, α υλη, materia, silvai una. Ab υω qutem, praetosito cappa, dixerunt κυων de cane: ut , praeposito sigma & my, desue & mure. Ita praeposito dixerunt ξυλον pro ligno, ab υλη, voce ejustam sisnificationis. , Atque inde Latinis materia ; id enim Graeco υλη respondςt; pro ligno ad aedificandum . Ulpianus lege 33. de Legatis 3. L 1 G N I appellatio nomen generale ME: sed inseparamriuisit aliquid materia, ali id lignum. Materia est, q- ad aedificamaeum,fulciendum necessaria in. Lignum, gyiHa id combinendi catasa parulum ea. c uniculus igitur , proprie & primario est foetus animalis: Transiit postea ad λυγώς γεωρυ χγους,lepusculos perram fodientes ua cunicὼos Strabo eleganter

50쪽

AMOENITAT. CAP. III. H

appellat. Cumque cuniculorum ferax esset Hispania, s unde cuniculosiam ciuiberism dixit C h inllus ) es cuniculus vocem, Hispanam falsol creditum est. Non igitur animal a sistiqrraneis . meatibus, ut scripsere Varro & Plinius dictis lo- cis, nomen accepit: sed meatus si1bterranei ab a- nimali dicti sunt, ut recte Martialis: D in effossis habitare cuniculus antris.li Monsnaνis narit, hosibus ide vias. Inepte Isidorus lib.xi1. cap. I. cuniculos dictos scri- psit, quasi caniculos, eo quod canum indagine caranturivet excludantur ab speluncis.l Diso quoquq eti nil Nu M vocem esse anti l 'vana G llicam scripsit ex Clitophonte Pluta

l isus libro de Fluminibus: est enim Plutarchi li-k her ille, teste Eustathio. Quod ideo hic observa-

yyy , quiq Mus libri editor Philippus Mausiacus se

Zustathii testimonium invenire non potuisse ait: yςrba ejus adscripsi: Liber de Fluviu qνi hodie sim

terest, nudum alium quam Plutarchum quemdamytest habere parentem. Testis Eustathius, qpi in L perbosissimis rid Boeotiam Homeri, spe m iEm,

D AEdducit ex eo, ub Plurarchi nomine. Ego usin σῶ uincidi in Lustathii perba , qPa is a stom diligenter ejus integros Commentarios in Iliad. a. pryolu rim , percurrerim. pare fidem P claudii Salma ii , piri profecto maximj iiterra i tissimi Danelis. D. dum una in Christianissimi νε ηκυ Persaremur, eae defut v hujusce opesiae