Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

61쪽

I uRIs C IvIL Is fundulo. Funduere, pro fundere dixit infima Latinitas. eodem est malandria, pro morbo equorum sic dicto: unde malandri yis,pro equo qui eo morbo laborat: quae vocabula invenire est apud Marcellum Empiricum. Derivata a μαλαω. A set αλάω , est mollis e quae vox apud

est μαλακὰ, ο, molns, imbecillus, infirmus et unde ιλακιοι pro morbo. Hesychius: μαλακια, νο ς.-ἀBενως Mi κειe . Item a λάω, est μαλοι Gai, seu 3 μαλάέω, mollio. Inde μάλαγμια, pro eo quod fingendo emollitum est. Inde & - μ αλά sive ρια- λάχεια, pisces cartilaginei, qui ossa non habent; ut sepia qui , c πλάχη, ybd eorum cutis luc at,alio nomine dicuntur. Inde& ριαλα ιη, pro malva. Appuleius volumine de Plantis: Appuleii esse hoc volumen, testis Servius ad haec Virgilii Georgicorum lib. 2. TARDUM ME SΑΡΟ- REM FELICIs MALI: Malaam mollieni dif solvendigne naturam esse solitam Graeco vocabulo licet credas : nam in μαλάαXων nomen accepit. Atque inde malvae leves dictae Horatio, Smiriges Martiali. Item a ριαλακος, est ιιαλα-; quod vocabulum exstat: & a ριαλάκι , -λακιωνοῦ unde nomen Trimalcioin apud PO

Dein

62쪽

Derivata a A , est , pix mixta cum cera; cera mollis ; cera subacta; μιεμαλαγμιε- ν' ; ut eam vocem Galenus, He*chius,Harpocration & Suidas interpretantur. Inde limum stagni in urbe Commagenae Samosata, maluam appellarunt: qua de re Plinius lib. 2. cap. Io .

lnde & μάλ', Iulio Polluci, pro cera qua tabella Iudicum illinebatur. A malua autem, est malthana , quod mωοκηρον in Veteri Glossario e ponitur. Inde & ραελθώδεα apud Hippocratem, pro ριαλακικοὶ & Ab eodem Ἀωέλθω, est malva dr ααλΘων, pro molli, & nebulone, aut tenebrione. Nonius Marcellus rM ALT As, Veteres molles appetiari voluerunt a Graeco, qvasi χαλθακός. Lucillius libro x x v II. Insanum Vocant, quem maliam ac feminam dici vides. Suidas : Mos ων. O- , Nos ων τυροvum. πιπι τύ D υπς. Veteres Glosi e Philoxeni : Nebulo. ρι λουν. ό - ι- Θ Ο καταφαγων. α-σωτος. Inde ignavum, qui usiam armorum dollinarat, tenebrionem dixit Varro apud Nonium Marcellum. NE BuLONES TENEBRIO-NΕs diciti sunt, qvi mendaciis re astutiis suis ne bulam quamdam tenebras objiciant: aut quia .Hι ad fugam fugitivisqfurta haec enunt accom modiam, utilia, M. Varro Γεροντοδιδασκάλ-

λω: Manius Curius, Consul, Capitolio rum de-

63쪽

lectum haberet, nec citatus in tribu civis responis disset , vendidit tenebrionem. Ab eodem μάλ91B, cst Mesthimu, nomen hominis mollis &effeminati apud Horatium Mabhin- tunicis demissis ambulat. Erat enim signum molliciei sic incedere. Seneca de Mecaenater Non timhaec cum legeris,hoc tibi occurret, hunc esse qui βο- tutis nisicis inurbo semper incesserit. Aριαλ- Θω, est quoque et unde , moLID ; dc nomen meretricis, apud Athenaeum libro XIII. Derivata a μάμω.

A subigo, subigendo modio, est

maza, pollenta. Item massa: quod primario &proprie de farina subacta userpatum. Glossae

Veteres: massa. ριαψα , φυρομοι. Adine, massam auri, argenti, ferri,&c. dixerunt postea. eodem μαμω , est μαμάοχθοῦ unde μοιμά cs; a qVO μοι δει λ; a qVO μασσαλιω ς. AtqVe inde esse puto, qudd Masilienses, gens severa & fortis, dc cujus fortitudinem ac severitatem mirifice collaudant M. Tullius, Strabo, Valerius Maximus, alii, molles audierunt.. Plautus in Casina, actu v. seena q. 'Ubi tu es , qui coluisse mores Massilienses postulas ZIta ibi legendum, non colere , postulat metri ratio: est enim versias Trochaicus septenarius. Methenaeus libro XII. Μαμαλιωτ λυνλσαν. ἀκι

64쪽

licaris. Massilienses enim ferunt muliebrem in morem vestri, delibutos unguentis, costigatis capillis, eaque molEcie turpiter segerere. Diam Apollinaris Sidonius Carmine 23. ubi de Petronio Arbitro: Et te Massiliensium per hortos, Sacri sipitis, ARBITER, colonum, Hellestontiaco parem Priapo. Haec enim figurate dicta sunt, quod recte Petrus pithoeus & Iohannes Savaro observarunt: & cave accedas Iano Dousiae & Henrico Valesio, qui ex hoc Sidonii loco Petronium natione Gallum fuisse contendunt. Ad hanc autem ε respexit Florus Epitomes Rerum Romatinarum lib. I v. cap. a. cum ait, Massilia, Graecula civitas,non pro mollicis nominis, re valgum

vere, eae incendere machin, ause, re congredi

65쪽

navibus: quae 'erba sententiam nostram mire

adstruunt. Massiliam tamen a id est, magnin, qua de voce Hesychius & Galenus in suis Glossariis dictam voliebat vir Etymologia ' rum peritissimus Franciscus Guietus, in Notis ad Stephanum: quod non improbo. Neque enima molli cie Massiliam dictam fuisse contendo: quamqvam urbem in Iberia Μαλακ dictam invenio: sed quia ριαμαλιοι mollitiem denotat, Massilienses pro mollibus habitos fuisse arbitror. Ridicule Stephanus,ex Timaeo,Massiliam ab AEolico μα-ι, qvod esst ligare, Micrens, & a voce αλιευς, quod est, piscator , dictam censuit. Eum

τυα, pro cibo delicato ὁ & -ττυάζειν, pro delicate vivere : ut Athenaeus libro x Iv. qui ibi ub

Murcus igitur Graecos natalts habet: & Latina vox est, non Gallica. Sed & Latinam quoque; quae est Henrici Valesii observatio; eam dixit --mianus. Nec Gallorum al Pando i νam, ut in Dalia, munis Martiumpertimesera , pollice bipraecidit, qνos jocaliter potior mihi videtur haec lectio murcos appellant. Haec scilicet postrema verba ad Italos, non ad Gallos, referenda.

66쪽

cos Itali iocaliter appellant, qui .munus. Martium 'pertimescentes, pollicem sibi praeciderint. Haec est mens Ammiani. Quid enim isto nomine,aliove, Galli eos appellent, apud qVos nemo umquam sibi per ignaviam, & subterfugiendae militiae causa, pollicem praecidit Z In eadem qua Valesius,sem tentia, fuisse videtur &lsacius Pontanus, qui in Glossario suo Prisc Gallico, seu de Lingua Gab

iorum veteri, Vocem murcus non retulerit.

Tentata olim mendatio in desinitione sitiae. Achillis Tatius, cs Suidas

emendantur. π

, CAPUT IV.

IV sτ iτi A M Iurisconsulti constantem & perpetuam voluntatem jus situm cuique tribuendi Vere appellarunt: qui enim semel quid inique egit, licet cetera juste, justus dici minime potest. Ut verissime dixerit Sophocles in Oedipo Tyranno, tempore solo virum justum demonstrari. δεικνυοΠν ιαόν': καιον, κέν ον , γνοιης μιῆ. Id est, Templuenim virum bonum demonstrat solum: Malum v ro, vel una die, cognoveris. Recte autem in Notis prioribus adTheophilum Fabrotus observabat, Auctores Graecos legisse tribuens, non tribuendi

in definitione Iustitiae, quam ex Ulpiano protulit Tribonianus in l. io. D. de Iustitia&Iure, & in

67쪽

Institutionibus, Titulo eodem. Verterunt enim, δα οσ-η δε--βκλησις διηνεκής, εκα ς ωτοὶδιον δικαιον. Cicero quoque in

libro de Finibus v.Justria erit animi assentio siuum euique tribuens. Et Alcninus in Arte Rhetorica: Justitia ect habitin unicuique tribuens propriam miritem.Theophilum, apud que legitur, nihil moror: deest enim, quod jam monuitFabrotus,Titulus ille de Iustitia & Iure in omnibusTheophili codicibus manu exaratis: estq; Graece a Vistio redditus, ut ipse Viglius testatur in Epistola ad*arolum V.Imperatorem. Existimavi olim ULpianum in dieta l. Io. & Tribonianum in Institutionibus , tribuens scripsisse: quemadmodum legi- 'tur in dicta lege decima in libris vulgatis, teste Lud. Russardo. Existimavi, inquam, olim,sic ibi legendum; & m; i, quod utrobique sequitur; de

notans scilicet primum paragraphum, quem VO-cant ; coaluisse cum voce tribuens, qVae praecedobat ; ex quo factum esset tribuenseptimum, deinde tribuendi. Ita apud Achillem Tatium libro r. το ς, nota numeri quinquagesimi, coaluit cum voce praecedenti ci cin his verbis, εις ττ γαμ- ων non enim nisi post dies nuptiae fient. Deest numerus dierum. Scripserat Achilles Tatius, Mu id est,pon dies qui Paginta. Quam veram & ingeniosam emendationem acceptam refero Emerico Bigotio, homini probo & docto,

de bonorum librorum apprimo stadiose: qui &apud

68쪽

c επεξατο, monuit me scribendum ex

Manuscripto Bibliothecae Regiae, ου ς -ς βι- Id est, dooo. librorum. Inepte Interpres: scitur autem qpod flans libros conseri eris: quamquam, qui stantes & scribant & legant, plurimos novi. Firmabat Bigotius emendationem suam auctoritate Epiphanii, qui in Haeresi L x I v. id ipsiun de Origenis librorum numero testatur. ἄδεν α θὸς, ο etεσῆ αδετμ, οτιλίους βις ς συυεκάψω. Si enim verum ea, 'odde tepercrebuit, sex librorum millia a te esse conscripta. Idem vir doctus apud eundem Lexi, cographum, in hara, pro eo quod vulgis legis

tur οτι ἡ πωας εχειν , ex eodem codice πλή verissime emendabat. Atque haec obiter. Sed cum in laudata l. Io. tribuendi q- ve agnoscant Pandectae Florentinae, in quibus iussa est per numeros divisio sectionum istarum, ivas Graeci vocant B πια; panugnuphos vulgoppellamus; mutavi sententiam: ut qui,cumCinicio, a scriptura horum librorum; quos Iustin, at ipsius autographum Politianus & Budaeus extimabant;& a quibus cetera manasse exemplawNebat Antonius Augustinus ; non temere recedςndum existimem.

69쪽

Iu RIs CIVILI sAn Pristonsulitu fuerit, nomine Tussianus. De Maeciano I C. quaedam non vulgaria.

Marcus Ausonius emendatur. Nota tur Bermanduc

Q Vis sit Tuscianus ille Iurisconsultus, de

quo Pomponius i. r. de Origine Iuris, nemo, puto, facile dixerit. Tuscianum quemdam commemorat Suidas, sed strictim. Του ιαν ,in-qrit, Pητωρ At nihil Rhetor ille ad Iurisconsultum. Nomen hoc apud Pomponium depravatum fuisse verosimile est. Bertrandus emendare tentabat Tusciis Fusciamu. Tuscius quidam Fuscianus sub Hadriano vixit, & sub Pio Legatus Numidiae fuit: & ad eum exstat ipsius Hadriani Constitutio, in l.7. quae est Tryphonum)D. de Legatis praestandis. Fuit & Seius Fuscianus, Senatorii vir ordinis; Marci Imperatoris condiscipulus; Consul iterum stib Commodo ; ikPraefectus Urbi sub pertinace : de quo Capitolinus in Marco, Lampridius in Commodo, & Te milianus in Apologetico. Sed cum, neque is, neque ille, inter Iurisconsultos reponantur : & prae terea Seius Fuscianus Pomponio, scripsit is sub Hadriano junior videatur, quam ut ejus inter I risconsultos Pomponius meminerit ; accedo lubens Antonii Augustini sententiae, qui libro de .

70쪽

A MOENI ΤΑΤ. CAP. V.

propriis Nominibus Pandectarum, scribendum putat indicta l. a. Is est L.Volusius Mete-cianus: de quo statui hoc capite diuerere. Eoisim Cqnsiliario Antoninum Pium si ibit Capitolinus ium1ou Multa de Dresanxit, usu 'Pe in Iuris peritis, Visidio Vero, Salaio Valente, Volu-- Mariano, &c. Et Pium ipse sumn Vocat, i. qa. de Fideicommissariis libertatibus: Antoninus -- gustus Pius noser. Recte igitur Antoninum ibium Imperatorem de quo Maecianus in lege ωας, sub titulo de Lege Rhodia dc jactu, de Antonino Pio accipiendum conjiciebat Maranus ad hunc titulum. Fuit & M.Aurelii in Iurispr dentia praeceptor, teste eodem Capitolino iviam co : Studuit D Juri, audiens L. Volusium Maecia anum. Quare apud Marcum libro I. τῶν clς εαυτο , ubi eos per quos profecit , enumerat ; pro Συ Μαργειανοῦ, cum Marcianum inter Marci

praeceptores nemo recenseat lego ima mutataliteriata, et in ι, Μουκιανῶ. Lubricus sanὸ error, & 'qui non raro in libris occurrit. Atque etiam ea ipsa in voce a Librariis peccatum suit non semel. Perperam quippe, ut ad diei am legem αξιακnς de Lege Rhodia obsiervat Iacobus Gotho redus, Marcianin pro Maecianus scriptum est in Inscriptionibus legis x 1. de Publicis Iudiariis, & te is 1. de Religiosis: nec non in Inscri-otione legis I . de Senatusconsulto Silaniano, inivibusdam exemplaribus. Idem error in nona ulla exemplaria irrepsit in Inscriptione leps a.