Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

51쪽

editione confabulaγemur , indieamis mihi hane Eu-

'thii auctorimum, sanct0νe jummis se olim hoc obser sie,pra confii anda hujus libessi epigraphe,

quam pum me ali ando rejiciendam. Locus Eustathii est ad Iliados gamma, pagina 38Ι. editionis Romanae. Mποτα δν. Similia hanet & ad Odyss. T. pag. 18sq. Sed Plutarchus, aut hor libelli de Fluminibus,alius est a Chaeronensi, ut recte Vossius ad Melam, contra Mausiacum, pag. 46. Dunum autem tactum est ex Graeco δουν : quod pro βουν', id est, costis,tuimulis, Hiνψὼ mutatione-B in Δ, ut in ὀλλὰς, ex οβελος. . obiter hic observamus, Eustathium dicta pagina I83 . observasse,

- λεξις 6 BOΤN ' Λι- Similiter Mu Reus, quod Gallicum vocabulum existimasse Ammianum vult Caelius Rhodiginus lib. xv III. cap. 2I. & Iacobus GQthois dus ad legem quartam Codicis Theodosiani de Filiis militarium,Latinum est. Verba Ammiani haec sunt: Ad militandum omnis aetaου aptissima rloquitur de Gallis: spari pectoris robore senex ad procinctum ducitur adultus 9 gelu du tis

aintubus,mlabore assiduo multa eontemptararus,

formidanda. Nec eorum Hispando qνi pam pus in Italia ; munus Martium pertimesens, post rem sibi praecidit: qvos localiter murcos appellant.. Ita ibi legendum ex editione Romana &

52쪽

Regio codice manu scripto ; noniocaliter,uit obgo legitur ; existimabat Henricus Valesius. .Hos localiter murcos anesiam e id est inquit ille, si nos m cos more loci : M os m cos patria lim

ita appetiam. Ipse Ammianus alibi; quae est γjusdem Valesii odiervatio : Me Bezae Dei Deae ter appellati oraculum grondam futura Pandebar.

Occurrit autem vocabulum murcus, eadem notione, apud Innocentium, Pontificem Marcimum, eo homine Primum, epistola ad Felicem, Nuc rianum Episcopum. Verba Innocentii infra ponere non gravabor. Scri Ri ergo, od ferrore fidei quoposita, amoresanritae plebis,vel reparave in Ecclesias Dei, vel novas quasdam construxeris. Sed in his Clericos gnos constituas, non habere r ml0pos Pero murco ali nos bigamos esse. Ad prod pulmus,prudentem virum de his voluisse consu-

ore appa omnibus sunt certa ratione comperta. Esego non quasi ignoranti disimus; sed in aliis forsimn occupato sudoblitos vos esse dicimin. Dry st, turpa rem cujusliber digitisibi ipsi uolens 'abscidit,

hunc ad Clerum Canones non ad istum P cui vero

casu aliqvo contigit, dum, aut operi rustico curam impendit, aut a pia faciensst nonsponte percussit, hos Canones praeripiunt re Clericos fieri , caesis ciero fuerint reperti,non abici. Ita hoc loco legi debere, non mutuos, vel mancos, vel minutos; ut habent aliqui eodices ; testatur Auctor Historiae Summorum pontificum, quae Luit,

prando tribui solit. Sic inim illo in Vita Inno-

53쪽

eentii Primi: De indulgentia Clericorum qνeria moniam facienti, cum aliquos murcos, aliquos diagamos habere diceret, restondit , isium qpi volens partem digiti sui absciderit , juxta Canones non posse admitti ad Clerum. Fuit porro insertum hoc Innocentii Primi responsum in priori Decreti parte, capite 6. distinctione 13. Sed ad rem. Plerique Romanorum, cum ad bellum cogerentur, pollices sibi prae ignavia truncabant, ne milia tarent: est enim pollex digitorum maxime pollens : unde & pollicem Latinis dictum volunt, &Graecis Isidorus in Originibus: Pria2mur digitus pollex vocatur , eo πω inter cetoros vir te posteat e potestate. Atteius Capito apud Macrobium, Saturnalium lib. v I i. cap. 13. ubi de gestatione anuli: Electus autem in ipsa laena manu digito minimo proximin quasi aptior Pet ris; cui commendaretur anulipretiositas. Nam pol , qvgnomen ab eo θνὰ pollet, accepit, nec infla fra cessat d nec minus quam tota manuae semperiis incio en d unde apud Graecos vocatur, θνοι manus altera. Galenus in Isagoge:

λων ' , ο μὰ -ΑN'I'IXED καλειτα3 , ολη τῆ συνεργῶν , ἴσον oti cδυνοι otis. Dubitari tamen possit, ut recte vos sius in Elymologico, num ex eo dicatur quod quasi pro manu sit &instar reliquorum digitorum , an vero quod sit digitis oppositus 3c ex ad-' verse situs. Ad posticis vocabulum quod attinet, ipse, ut hoc suae seaude dicam, non a Latinoro

54쪽

polgeo, sed a Graeco dictum puto. λος, πολλή, -λλά, ποῖ -ξ,posiex. . πομ- , est Magnus, ampli ,spatiosus 3 quod pollici perbe, te convenit ; qui propterea Galeno, &Iulio Polluci ριεγας appellatur. Est&praestans potera,excelsens e quod & pollicis proprium ut ex supra dii his apparet. Qui autem ut ad militiam inutiles essent, pollicem sibi sponte

amputabant, Constantinus Imperator curiis cibiatum addixit,lege r. Cod. Theodos de Filiis militarium Apparitorum & Veteranorum: nec non

Valentinianus & Valens, lege 7. Codice dc titulo eodem, & lege dicto Codice, titulo de Tiron,

bus. Curialium tanta suerunt Olim onera, ut qui scelus aliquod admisissent, poenae loco coepo rint Curialium collegio mancipari; dc ut loquis tur Iustinianus Novellaias. τη βουλ τῆς Vr ολεως Sed & Gratianus, Valentinianus& Theodosius de murcis illis,ad Eutropium,Pra sectum praetorio, in haec verba rescripserunt, leg. io. diisto titulo de Tironibus: a spurcaam -- ditione digitum declinat usum armorum, non evindat ilia qνa vitri, sed insignitus macula, ferat impositum militiae laborem, qvi decliniserit. Ipsis sinetiam Propincialibin, qvi ex horum ausis Imniorum saepe patiuntur penuriam praebendorum, hae optio immobilis decernatur, ut tempore dei λι agitandi, ubi commune caeperint conveniri, Dispositionibus osserant. Etiam Arrius Menam

der lege q. D. de Re militari, eum qui filium d

55쪽

bilitavit, dilectu per bellum indicto, ut inhabilis

militiae esset, Edictum Trajani deportasse ait. At Valentinianus. & Valens lege 3. Cod. Theod. de Tironibus, statuerunt flammis ultricibus coin burendum eum, qui ad fugienda lacramenta militiae , truncatione digitorum damnum corporis expetisset ; & dominum ejus, qui non prohibuiς set, gravi condemnatione feriendum : hoc enim utuntur verbo. Adde locum. Suetonii in Aug. Equitum θοὸd duobus filiis adolescentibus, causa detrectyndisacramenti , pollices amput ster, ipsum, bona jsubjecit hastae , Et Fortunatiani : Decem milites tempora besti pol ces sibi putaverunt. rei sunt ias Rest. Sed & Ρrinceps noster, Ludovicus Magnus, nuper Legem tulit, qua suspendio damnantur, qui damnati ad trir mes , ne ad triremes ducerentur, digitos sibi amputassent. Ab ea pollicis truncatione Gallicum postron dictum volunt, Savaro ad ep. a. l. I. Apollinaris, Burdelotus ad Ρetronium, Lindelabrogius ad Ammianum, Salmasius de Traperitico Foenore,&Vossius in Elymologico. Sed vox haec nostra omnino esst ab Italicapoltrone : Italica autem a Latina pullus. Rusius pulli, fulgitrus , pultrus, postrus, poliro 2 postro poseronis, POL TRONE. Occurrit voxpusiitrus apud Varr0nem lib. 3. de R.R. c. '. ubi de ovis gallinarum: Ea , quae subjici potius vetulis , quam pustris. Ita libri v teres teste Scaligero: quam lectionem probat ipse

seat eu ad hunc locum, & Salmasius ad Histo-

56쪽

riam Aug. pag. 227. pulmus eqvulas Galli vocant. Piusius, est quivis animalium foetus. Est&puesius et a quo, per syncopen, ipsum pusim d 'ductum, ut quidam volunt: nam alii a Apulgus pulse, silcm pusii sius , sint pulcesius & . pulcesia r unde nostrum Pu EAu & Pu CEL-L E. Topulgus ustirpatum postea de amasio. Festus: PuLLus Jovis Hcebatur A abius, scut inarrao cognomen erat , propter candorem odejus natis fulmine acta enut. Antiqvi puerum quemqvis amabat, Eum eis. dicebam. Similiter πω κ*mo ιτης, pullus Veneris, demeretrice j Vencvia apud Athenaeum. Ab eo pulli significatil,suntpullarius in Glossis; & pudipremo apud Lucillium; &puliaria feles apud Ausenium pro

puerorum compressiore & corruptore: itemque pullaria manus apud Plautum, de manu σκιααλι-

σα lita. Ut veto siuit pueri timidi & igoavi,

voxpialitrus de timidis Sc ignavis tamdem usurpata. Dantes in purgatorio cap. 26.

Comesan besie aet emate , e polire. P o L 1 R Ε: id est, timidae , ignavae. Poltrone igiatur, cst timidus & ignavus ut juvenculus , o ς so οεν πολεμω ikoe inquit Homerus. Haec est vera vocis polirone originatio, quam inseri velim Originibus nostris Gallicis & Italicis. Timidum S igna rum Ρ u L L A M, id est, DLinam, appellamus : sed alia de causa: nempe quasi feminam, non virum A O ver Phrygiae, nes enim PhrΣges.

57쪽

Ad vocabulum murcus ut redeam, Latinum est, inquam: quod testatur diminutivum ejus murcidus, a Plauto in Epidico, actu 3. scena I. pro ignavo & inerti, ut eam vocem Festus interpret tur, usurpatum. Vae tibi, homo murcide. Ita ibi legendum; non muricide, quod volebat scaliger ad Festum ; docet analogia: nam ut recte Vossi in Elymologico, a muribus caedendis, muricida diceretur, ut homicida &purricida , non muricia quamquam in Veteri Glossario, quod Onomasticum nuncupatur, legere est, muricidus, si εκ νγ. Τo murcin igitur Latinum est, sedGraeca origine. Vossius in Elymologico,a μωαλακος verosimiliter sic deducit: μαελακὸς,μωαλκος, quae vox ab Hestchio recensetur, &a qua marc- &

Malim tamen vidi murciu ab inusitato μολγ; id est, mollis p sic ετυριολογιζειν οῦ-, μολοκοδεmulcus, MuRCus. Ab eadem origine est M u R C I A, segnium Dea, ut eam vocat Arn bius; aut Dea marcoris, ut eam Tertullianus appellat. Quam tamen Guietus ad Plauti Epidicum iam τύο ός, sic deducebat: οκνος,οκος, οwα, χο α, μορκια, MuRCIA: ut ab οκνος, οκνιλος, ολινδος, λοκροδος, ριορκιδὸς, MuRCIDu S. Frustra fimi Varro, Plinius, & Plutarchus, qVi a mu telo, quod Deae sacello proximum fuit, Murciam,

pro Murtiam, dictam volunt. 'I μολγ in usu sitisse,

58쪽

AMOENITATES CAP. III. I9

fuisse, testatur Latinum molns, quod ex eo factum. ut πολυς, πολλος) molius, mollis. το modus ustirpatum olim fuisse, patet ex moLissius. Macrobius Saturnalium lib. 11. cap. I .pgRsICUM, mollusca nux dicituρ, ιν)d ceteris omnibus nucibus mollior sit. Inde & genus quoddam aceris, quod esset minus crispum de into tum; &ideo mollioris materiae; motas umVe. teres appellarunt. Dixere autem modus & moliis eur hilarus Sc hilaris 3 exanimis & exanimis 3 --berbus imberbis, imbecillus & imbecillis. Frustra est & Iulius Scaliger, qui Exercitatione 13 . comtra Cardanum,'mo is ab Aramaeo moim dedocere malebat. s Ab eodem est morbin.

MORBUS. Ita a s/αλακος, μια iaciti pro morbo

dixerunt Graeci: qua de voce iesra. Miniis re 'ε idem vir doctus Exercitatione 3o7. sectione 32. μοῖυν βίου : quast dicas fatum vitae e quia sit morbus via ad mortem. Quanto melius Vo sus a significante apud Hesychium νόαςl

Ab eodem μόλγ, est quoque id est,

plumbum. in usu, dc a qua Latina plumbum , per metallie sim M o ΛΙΒΔΟΣ: quod sit plumbum metallo rum mollissimum. I ριολ' autem factum ex μολω, sive αολόα : quod a s ιόω, sive μάοὐ, id est, mollio: nam μάω dc μοοὐ idem. Vocales in Limyis significationem non mutare solitas, norune Etymologici. Coterism verbum μολίω in usu

B i olim

59쪽

olim fuisse, testificatur substantivum

quod pro id est, malva , non uno in Scriptore reperitur.

Haec, ni fallor, liquido ostendunt verbum

in significatione modiendi a Graecis olim usurpa- . tum. Nunc de quod idem est, videamus. Placet enim hoc loco, quamqvam alieno, plurima ab hoc verbo derivata, si garrulus non videor,derivata a derivatis recensere: tum ut specimen aliquod mearum Graecae Linguae Radicum

dem legentibus ; qui liber alius a nostro ejusdem

Linguae Etymologico tum ut eos confutem, qui nuper me hoc vocabulum in usii fuisse Hrmantem, jocum, lusumque habuerunt. Λ μάιου igitur fiunt haec: μάλου, μαλάω, μαλ- Θω, λαμω, μάτ v.

De vata a tλω.Aμάοου, μάλα , mollio, is 1 μάλος, albus: quia albi, molles, ut plurimum, & inertes: unde δενος qui album signat, signat & pigrum. quod idem ac ρωάλγ ; qa albi notione legitur apud Hesychium. Ab eodem μόλω, est inusit

tum μάλ', pro morbo. Atque inde Latinum malum, pro ἀρρωHet, sive infirmitate: unde matritus: quae vox in Veteribus Glossis. Item a μα- λω, est & μδεις,dic μαλιασμος, & mallius, morbus jumentorum. Hesychius: το tact. mota se γα et θος, ora βητ . Absyrtus imippiatricis capa. το πιάθος, ο καλοῦσιν οἱ

60쪽

ποφ γ λαοὶ τους ἀυτής. Fallitur Theomnestus, qVi μαλιν. a voce Mαλ', cum album signi, ficat, dictam autumat. Verba ejus sunt, itidem in Hippiatricis et ψερετ δια μ/κ ζων φλεγματωδης , εις mi λευκὸν βλημωφ. οθεν κέ ΜΑΛΙ N το πιος καλου-mν, 'ειοας τ ονομισά Bντες. Fallibtur & Vegetius Mutomedicinae libro I. cap. a. Mimiaeum, morbum jumentorum cum iustiunt, appellatum putat a misisseo, τη σφυραζ qVOdis morbus mallei instar prosternit jumenti robur. Morborum quidem , inquit , diverssuntsperies, sed uno generali vocabul continemur, quod ab Antiqnis malleus anulatur: ipsa appetiatione vim cladis,periculumque tes te. Sunt autem malisisteries numero septem: humidus, aridus, subte curaneus articularis, elephantiasis, subrenalis aseriminosin. ' Pro σου Hπνον , legendum videtur apud Abstrium qx hoc loco, σουβτερκρυτανω. Subtexculaneus dc Abtercumnius , idem: ut aeth Hω de aethereus. Τὸ malisuae, inquam, hac noti ne, est a , morbin s sive quod idem est. μάλ , , λις, μαλεως, μαλερο,

MALLEus. Ita a Voce Latina mombus Galli dixerunt M o R v E. Morbus , morias rea: ΜΟRvE. . Et MOR FONDu, a morbo