Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

71쪽

de Fideicommissariis libertatibus. Marcianus libro . Fideicommissorum. Quo loco Bertrandus; ubi de Marcello; legendum putabat, Marcellas libro 7. Fideicommissorum e quia scilicetMarcianus sub Alexandro vixit: auctor vero dictae legis Ρiuni Imperatorem appellat suum e Antoninus Augustus Pius noster. Sed omnino ibi legendum, ut in PM1dectis plorentinis legitur, Maecianus libro 7. Fideicommissorum. Scripsit libros Fideicommis

forum Maecianus, non item Marcellus. De Mae. χiano dicere 'porro ut pergam, exstat ad eum, apud Ulpianum lege 17. de jure Patronatus, hoc Fratrum Imperatorum praeclarissimum Rescriptum: Volusius Maeciamis, amicus noster , σ D-γὼ civilis praerer veterem re bove fundatam per, tum anxie Hllens , religione Rescripti nostri δε- Stus, sicut conum nobis affirmavit, non arbitratiamst aliter restondere debere. Sia cum ipso M ciano ου aliis smicis nostris Iuris peritis adhibitis plenius tractaremus,magis visum est, dcc. A La pridio tamen inter Consiliarios Alexandri dc Di scipulos Papiniani ponitur. Verum hoc noIIIeri ibi νολυε , ut multis ad Lampridium docent Cn. fmbonus atque Salmasiust de quo etiam monU- erant antea, Antonius Augustinus in Noti; ad

librum, de propriis Nominibus pande stanim, &Jacobus Cujacius in Observationibus. Cetextam , Cassianae sectae videtur fuisse Marciantis. quantum ex scriptis ejus colligere licet. Corte,

Julianum qui Cassianus fuit, Iuum appellat in

72쪽

i bus & amonstrationibus. Atque ejus sentent, D am probat iii l. I. ad SCum Trebellianum: Et Ju- fiam scribit: quod e Maeciam:sprobat. Ideo que Iuliano posteriorem existimamuS. Et ta- men a Pomponio ; si vera est Antonii Augustini conjectura, pro Tusci us legentis apud Jomponium l. a. de Orig. Iuris; ante Julianum 1 recensetur. Dyohno Prisco successit Aburnus Valens,'Maeciamu. Dem Salvius Iulianis. Quael Antonii Augustini conjectura minus mihi pro-

pterea placeret, nisi similes in dicta lege occurr lirent, pluribus in locis, Pomponiit QVapropter Ludovicus Charondas Antiquit

tum Romanarum libro 1. cap. 12. hanc legem a Triboniano ex variis Iuris Auctoribus stub Pomponii nomine magna ex parte concinnatam fuisse existimabat. Pergamus. Maeciani meminit honorifice Ulpianus l. 16. ad Scium Trebellianum e Nam, ut eleganter Maecianis libro sexto

Fidei mmi oram ait. Suum ipse vocat indium Iurisconsultum, l. 31. ad Legem Falcidiam. praeter Fideicommitarum libros x v i. scripsit &8ublicorum, sive de Publicis Iudiciis, libros X I v. svorum in Didice Iustinianeo mentio. Scripsit &hibrui 1 Singularem ad Legem Rhodiam: idque

raece, ut apparet ex dicta l. Q Bono, quae ex eoibro desumpta est. Citatur Maecianus libro rem iv missionum de Fideicommissis apud Ulpia, liun inj. ri do us ructu , & quemadmodum

73쪽

servitutes amittantur. Quos libros a ωeicom. mistarum libris alios esse putabat Borandus. Ego non diversos crediderim. Idem Antonio Augustino videbatur. Citatur & libronum apud Papinianum in l. 86. De adquirenda vel omittenda hereditate: sed qui non alius quoque a libris Quaestionum de Fideicommissis. ripsit praeterea Marcianus ad quemdam Cens, rem de Assis distributione Libellum, quem ad caucem Codicis Theodosiani edendum olim curavit Iacobus Cujacius,& nuper Fredericus Gronovius ad calcem doctissimi sui de Sestertiis Commemtarii. Eum ante Institutiones Iustinianeas I gendum suadet Iacobus Gothosredus in Bibli theca Iuris : quod habuit a Cujacio. Ita enim Cujacius in Commentariis ad l. 2I. g. 2. de Ammis legatis: Volusis Maeciamu , Iurisconsultus,

in libro illo singulari pulcherrimo de Aspe, qri Juris Studiosis prius addisiendus in , qvam In

tutiones. Et meo judicio sanὸ temere accedunt ad Iuris disciplinam, quibus non bene nota eis distributio assium.

Emendatur Lex II. D. de Statu Hominum.

CAPUT VI.

SCRipetu M est a Mareiano in l. q. subiit lo, Qui, & a quibus manumissit Nec Age liber Arri poteR,Fi a Domino non in defensu in ca trii

74쪽

AMOENITAT. CAP. VI.rali crimine,poseaque ab tatus eri. Similia ha- bet Hermogenianus in l. 13. De Statu Homi. num : Servus in causa Gipitali forumue judicio a

Domino commissus, etsi fuerit absolutus, non si liaber. Sed h1c legendum contendimus fortunae judicii: non enim seimo est de Servo quem serti; sed de eo quem aleae judicii commisit Dominus. Eo tunam judicii dixit Hermogenianus: item inintilianus libro x. capite I. Nec fortuna modo iudicii , sed etiam Vsorum qPi onunt,per culo afficimur. quo modostra causiariis Theodo. sius L 3. C. de Legibus, & Leo atque Anthemius I. 1 . C. de Advocatis diversorum Iudiciorum. ita & disceptπfionis ora in Cod. Theod. Tit. de Appellationibus. Haec adnotaveram, cum in-eidi in Scholia Basilicorum ad dictam legem II. in quibus scriptum inveni, Onρε ης cta κεφαλι- . κω ἐγκληρωlι κατηγορήμ ν , τύ τύ δεατοτου δο- 9Ac, καν ωπολυSi, Muci ουιεν ητlον του πρωίω δεαποτου κ in dio μὴ tiς άλω ως ἐξεταmv - ν δεδωκεν ο δ οπό 'ς. Serviu rei rapitalis accusatus re fortunae judicii ad qpaestionem a Domino datur, es fuerit absolutus, manet nihilominus prioris. Domini, quia non in)noxam'

eum dedis Dominus, sed ad qnaestionem. Unde apparet fortunae judicii Uraecos quoque legisteindicta lege. Vulgatam lectionem frustra Cu-

iacius Observat. lib. xxv I. cap. 27. eX his Valerii verbis lib. ν i. cap. o. adstruebat: crediderihi C a tunc

75쪽

tunc ipsam Fidem, humana negotia speculantem, maesumgessisse pultum ; persieveranti Fimum sui etiLium iniqνo fortunae judicio ram acerbo exitu damnatum cernentem. Itemque ex illis lib. 1 x. cap. XI. Minor corporis viribus fretus, in amemtia perstitit e initoque certamine, pertinacior in pietas fortunae judicio morte mulanta in siqvidem Valerius de sorte, non de Iudicum sententia, ibi sermonem habet.

De Licinis Rufino Juristonsisto. No-

tantur Cujacius Besetrandus.

Ouis v s temporibus Iurisconsulti veteres vixerint, quid scripserint, qui fuerint, Iuris Studiosus nosse debet. Vixit Licinius Rufinus I risconsultus Ρauli Iurisconsulti temporibus: hoc est, stab Alexandro Severo Imperatore: siquidem per epistolam consuluisse Ρaulum constat, ex his verbis, Licinius Rufinus Julio Paulo 3 quae legem est apud Paulum ipsum l. . Quibus ad liberi

rem proclamare non licet. Scripsit Regularum libros, ex quibus pleraque monumenta in D stis passim occurrunt. Hos numero XII. fuisse

discimus ex Auctore Indicis qui Ρandectis praeis Tus est: Pουφινου Regularion 3ἰλία δεκαδυο. Cii. Utar titanen tςrtius d*cimus in inscriptione te

76쪽

AMOENI 'AT. CAP. VII. 37

sisi . de Re Iudicata: qvaro alterutrum locum mendosum ςsse necesse est. Christianum fuisse, ait C acius Observat. lib. v II. c. 2. sed nullo addito argumento, At in Recitationibus ad Pam tum,haec habet: Liciniis Rufinus in L ψ. D. AELbus adsibera. proclamare non licet, considit Paul lum Jurisconsultum peritissimum. D vero ect Lia inius Rufinus, qνi contulis Leges Dei cum Legibus eo si Romani et fuit enim Christianis r illae Colgatio , quae non ita dum edita est, habet no- , men Licinii Rufini. Christianum sitisse, ait quo- que Bertrandus in ejus Vitar probatque , qVod Collationem Legum Mosaicarum & Romana- auni scripserit At Lieinium Rufinum, Scripto-lirem illius Collationis, alium esse ab hoc nostro I 'inio Rufino certissimum est. Illic enim res runtur Constitutiones ex tribus Codicibus ; Gr goriano, Hermogeniano ct Theodosiano; quas: Licinius Rufinus, Iulii Pauli Iurisconsiliti aeqv lis, lWere per aetatem non potuit: quid miror vicos perspicacissimos, Cujacium &Bertrandum, L non vidisse. Adde, quod Licinium Rufinum duColliationis Auctorem esse non satis constat:

vel ipso Petro Pithino teste, qui illam publicavit.

Ita enim ille in Notis ad hunc Scriptorem: Dau- di m eqν dem fuisse ex priscis Scriptoribus alia grem, qPi cum Moysis Legibus Romanas contuis fel o ac memini Joh. Titium, antiquae eruditionis L hominem, cum de veterum Dysconsultorum rei

77쪽

qvodo se ejus operisfragmenta pauca, ibus ideLicinii Rufini nomen tribuebari An ex conse tum, an potius ex veteris Abrifide, non seri cio. IAlud astri mare liquet, quae nunc damus ex antiqvissima SHpanorum, aut Mamdubiorum potius, En bliotheca,in φνaser annos octingentos os amplius latuerunt,non esse Licinii Rufini , cujus nomine ad Julium Paulum in libris no is Consultati. inscripta est. ac, ut, quod sentio, ricam, non fuit tanti haec Collectio, quae aut Licinis , aut Iurisconsulti alicujuspaulo clarioris, ingeniummacumen deinderaret. Ceterum Cujacius, Licinii Rufini vit, Auctoris Collationis Legum Mosaicarum, praeter locos memoratos,meminit es libro x M 1. Obsei Vat. cap. IO. dc I6. & lib. X I v. cap. & lib. X x I. cap. X I. Etiam Casaubono, in Notis ad Spartia,

num, ejusdem Collationis Auctor dicitur in Hadriano idem Licinius

ini se Casielii Liber Benedictorum. Scipio Gentilis Mornacius, re Cujacius

OV AE R i r u a quid sit Cpscelli, sive Cascelialii, Liber Benedictorum, apud Pomponium l. 2. g. - . de Origine Iuris. Benedicta illa de di isteriis & salibus accipiebat Mornacius ad dictam legem. Mornacii interpretationem juvant haec

78쪽

Ciceronis lib. a. de Oratore: Dicere a =t Enniaum, flammam a Sapi re facilius ore in ardente opprimi, qνὰm bona dicta teneat. Haec scilicet bo-

dicta qν afasint: nam ea dicta appeliantur proprio jam nomine. Sed quid dicteriis & salibus cum Iurisprudentia Z Scipio autem Gentilis libro I. Ρarergorum ad pandectas cap.38. putabat eo Cascelli libro indicari acutas & argutas Case iii de Iure responsiones atque sententias; quoniam si ierit is in loquendo in primis argutus. Gentili assentitur Thomas Papilio in Commentariis ad legem a. de Origine Iuris. Cascelium autem argutum in loquendo in primis fuisse, probabat Gentilis Macrobii auctoritate: cujus haec sunt iverba Saturnalium libro a. Cascellim Prisconsultu urbanitatis mirae libertati Pe habebatur. Procipue tamen is jocus edim innotuit. Lispidatin apopulo Vatinius,ci m Gladiatorium munm ederet, obtinuerat ut AEdiles edicerent, ne quis in arenam

nisi pomum misisse vellet. Forte his disim C felliin confultus a qνodam, an nux pinea pomum

esset,rellondit, SI IN VATINIUM MISSU RusE S, POMuM Es T. Vatinium tanto odio h buit Populus Romanus , ut Vatiniamum odium pro magno Catullus usurparit. Pomi autem arpellatione nuces contineri, quorumdam fuit opunio. Plinius libro x v. cap. 22. ubi de nu*ibus: Solum hoc pomum natura compassim operimento

clausit. Quin & pomi appellatione nuces ipsas

79쪽

enim; fuit id Salmasio observatum ; hunc xit tum capiti nono dicti libri decimi-quinti dedisser,

Omnium pomorum gene innatura , a nucibuS

pineis incitit. ina in sententia fuit ubque Bib

bilitanus Oriγρουματοποιος,3 PO nucςS Pimneas loquentes facit,disticho. Poma sumus Cybeles. Procul hinc absiste , Vr

atora

Ne cadat in miserum nostra ruina casuri Immo & pomi appellatione omnes arborum se ctus contineri, cisorumda fuit opinio. Hesychius: Mῆλον. -ντος τως ' μηλε . Idem: καρπος. Canones Apostoloriam sectione 4. η- Κασαωπωρο εἰς οἶκον ' τοι λεΘίου-6 Emis ιοπον , ψ et,ις Πεσβυπροις' ὐλ ἀ-θ - ας diov. Omnium aliorum pomorum primitia Episcopo σ Presbrteris domum mittuntor ζ nonsumser altare. Ita res te hunc locum vertit Haloander. Glosiae Vetere&: cap Ρ, pomum. At Vero romi appellatione nuces non contineri, putabat Paulus i. aos. titulo de Verborum significatione tari fundum vendidit, pomum recepit. Nuces, Acos, re uvas dum at duracinas e purpureas, es ejus generis essem, qras non vini cauia faberemus 3 qvas Graci τρωειμ ους anellarent , receZm

videri. Pergit Scipio Gentilis: 'usdem Cis luectinarguta restonsio, pam Fabiuου narrat, his verbis libro vi. capite de Pris: Cui frequentissimam sat occasionem ambiguitas: ut Cascello,

80쪽

AMOENITAT. CAP. VIII. AI

l qui Consultori dicenti, NAvEM DIVIDERE VOLO, BEDEs, IN QVIT. Ambiguitas eia ini Consultoris verbis, er Casielit. Nam et ocabulumi navis, non ignoramus adhiberi interdum adi Agnificandas Agas cavas partes , fas qPi dia vidit , naufragium facere solet a non Arabicae , clut Sabaea mercis, dcc. Hinc intel igis ambiguitatem qPoqve in Uerbo pedes. . Sed cr ve tam dividere proximum ent verbo visire, qPod podere significabat. In vitioses Fabii Codit ces incidit Gentilis. Scripserat Fabius ; & ita di- serte scriptum est in omnibus ejus quos vidi codiai cibus; vidi autem quamplurimos; Naz dividere volo et Perdes, inquit. Quae lectio his Maci o-l bii, loco laudato, confirmatur: Mercatori qPω

admodum cum cio navim divideret, interrogan-

i, resondisse maditur Cascellitu, NAVIM SI DI

1 TIs. Consilior intelligebat de dividenda navisi aestimatione, Cascellius de dividendo navis co . l. pom. Quod Labeonem, qui Antiochum bello si l peraverat, fecisse, auistor est Valerius libro v i. Isi scilicet, icto foedere, quum dimidiam navium habere debuisset, dimidias omnes secuit, ut tota Amitiochum classe privaret. Sed nec verosimile, Cascelium, virum Iuris scientia clarum, ut eum Valerius appellat, quae jocose & facete Consultoribus respondisset, in volumen retulisse. Legebam olim Liber Beneficiorum. Ita Reipub. tem

poribus Liber dicebatur, in quem qui Provincia si i ad