Breuiarium vniuersae theologiae nempe speculatiuae, dogmaticae, ac moralis in quatuor partes distributum, iuxta principia scholae Scotistarum ... a F. Antonio a Candelaria Pisaurensi ... In quibus breui, sed perspicua, & fundamentali methodo procedit

621쪽

iI. Regula 'Nomina substant tua notionalia, tam inta

abstracto, quam in concreto recte assirmari possunt de essentialibus; adiectiva vero solum in Concreto. Quaro verae sunt istae praedicationes substantivorum notion tium: Deitas est Paternitas, est spiratio, est Filiatio. Item istae adiectivorum: Deus est Paternitas, est Filiatio &c. Similiter istae adiectivorum notionalium in Concreto tantum sunt verae: Deus est generans est spirans &c. R tio de primis est. Quia huiusmodi praedicationibus significatur tantum identitas realis inter essentiam, & proprietates notionales, quae vero reperitur inter notionalia su stant tua, & essentialia. Ratio de secundis est. Quia concretum essentiale potest supponere pro persona, ut alibi notatum fuit. Unde dicitur in Symbolo Niceno: mum

III. Regula. Proprietates personales de se inuicem prθdicare nequeunt, neque actus notionales. Vnde ratione

Irimi non sunt rectae Istae enunciationes. Paternitas estillatio, & e contra, & ratione secundi ista non est recta: generatio est spiratio activa. Ratio est, quia neque pro-νrietates personales, neque actus notionales sunt perse- .ctiones infinitar, ac proinde ex natura sua non postulant identitatem inter se,quae est fundamentum verae enunci etionis assirmatiuae unius de altero.

IV. Regula. Recte affirmantur actus notionales de proprietatibus personalibus in concreto respective I non Verode significatis in abstracto. Vnde ratione primi, verae sunt istae propositiones. Pater generat, Pater, & Filius spirant M. Et pariter spirator spirat. Istae autem sunt fatasae, Paternitas, & Filiatio spirant. Ratio de primis est.

Quia nomen concretum. e. g. Pater supponit pro persona Patris tantum, de qua recte assirmatur sua actio; ut Scoci in I. d. 12. q. I. docet. De secundis ratio est, quia actiones non sunt sormae ut sic, quae per actus abstracte significet tur, sed formae, ut in supposito, vel formae,ut habent m dum subsistentium, seu suppositorum I proprietas Vero Personalis v. g. Paternitas non est suppositum, nec subita

stens, nec habens modum subsistentium, sed est id, quo liquid subsistit personaliter. X. Rehula. Quandocunque loquimur de Mysterio Ss.

622쪽

Triadis semper omnino saluanda est D. naturae unitas, &Personarum D. Trinitas, & distinctio, ita docent Ss. Patres , & ratio est, quia nec vocabulis significantibus ali tatCm naturae D. nec Verbis importantibus indistincti

nem personarum uti debemus, quia tunc contra regulam loqueremur. Quare circa unitatem D. naturae obseruandum, quod isti termini, quales sunt unum, idem unicum, neutraliter sumpti maxime valent ad unitatem exprimen dam D. naturae. Vnde dicitur Io. Io. is Pater v msumus. Secus autem masculine sumpti, dicendo Pater, dc Filius sunt unus , vel unicus. Ratio de primis est, quia illi termini neutraliter accepti supponunt pro unitate esSentiae, masculine vero pro persona, nisi sumantur ut

quoddam syncathegorema , & addatur ly Deus; dicendo

Pater, & Filius sunt unus; id est Deus&C. Deinde non valent termini isti: unitus, & coniunctus, eo quia secui

dum sensum communem Doctorum important unionem ,

quae non est admittenda ullo modo in hoc mysterio ob summam Dei simplicitatem. Obseruandum pariter circa personarum distinctionem, quae his, Vel aequipollentibus vocibus, ur distinctae, dis. Cretae, secretae, aliae, alteret fignificatur recte illis uti; s Cus autem sentiunt Theologi de istis aliis, quales sunt. Dissimiles, dispares, diueriae alienus, discrevans, separans. Ratio de primis est quia termini, distinctie, discretae &c. supponunt pro alietate, & distinctione propriet tum personalium. Ratio de secundis est, quia huiusmodi termini,dissimiles, dispares &c. supponunt pro naturae D. alietate, & distinctione. VI. Regula. Numerus in Trinitate recte fignificat ut termino, puta, multitudinis, pluralitatis, multiplicitatis , Trinitatis, ternari j, trini, & equipollentium . Vnde bona est ista enunciatio; Deus est Trinitas, non vero ista. Deus est triplicitas, neque ista. Deus est triplex, ut aduertit D- Aug. 6. de Trinit. c. 7. Neque ista Deus est mutatiplex , nisi debite exponatur. Neque ista Trinitas est trina ; quia importat idem, quod tres Trinitates. Neque , ista Deitas est trina, quia Deitas non est numerabilis formaliter. Neque tandem ista, quam admittunt Marsilius,

di Aliacensis. Tres personae sunt tres Dij, eo quia ad Veritatem

623쪽

tatem huius propositionis tequiritur etiam multiplicatio. lormae, nempe Deitatis, cum sit sorma concreti substantialis. - Εt haec scripta, & ordinata sint pro henuitate mei ingeni j ad laudem, & gloriam Sanctissimae, atque semper adorandae Triadis; cuius recta consessio, teste D. Hieron. est ignorantia scientiae; respuit enim Trinitatis arcanum; ut verbis D. Hilarij loquar copiosas, & inutilis phylosophiae quaestiones. Quapropter Ephesina Synodus ec monet. In ipsam rem curiosius noli inquirere; non enim per Graec ,rum sapientiam, aut mundanum sensum percipitur, sed ab utroque est aliena; nam Fili j Dei cognitio; ac proinde totius Trinitatis Caelestis, Diuinaeque inspirationis donum est. Itaque Trinitatem Sanctissimam cum Hilario inclamabo. Tribuas ergo nobis Verborum significati nem , intelligentiae lumen, dictorum honorem, veritatis fidem, & praesta, ut quod credimus, & loquimur, post huius vitae miserias compvehendamus, eoque fruamur in saecula saeculorum. Amen ..

Finis prime Partis Breuiar si Theologie uniuerse. Deo gratias, & Immaculatae Deiparae.

Omnia, qua in hae prima parte, ct in omni alio meo scripto continentur, S. R. Ecclesiae, ac Summi Pontis cis iudicio, correctioni bumiliter submitto. s

dira

624쪽

ERRATA

Quod firmum Proprietas liberum

Cognitionum CrCaturas ab intrinseca γCori Currentia Personali Consequentiam habiturum quorum Vtraque Praesupponuntur quatenus praedicatio

quod

CORRECTA

quoad pag. 8

liber

Cognitionem 23

Creaturae, I SO

quarum neutra