장음표시 사용
371쪽
detrimenti. Conatum se saepius ille contendit, ut Demosthenem a rei publicae amoveret gubernaculis, sed obrutum Demosthenis calumniis non potuisse sa-lataribus rem publicam adiuvare consiliis. Exempli gratia assert, quod quum ipse εἰςαγγελίαν ei intemdere vellet, Demosthenes Anaxinum comprehensum supplicio tradidisset, ac si illo denunciato necatoque εὲςαγγελίαν, quae sibi immineret, effugere voluerit.
Quae quum ita sint, illud, quod de Anaxini sorte Aeschines nauat, vix ad aliam rem referri posse vid tur, quam cuius Demosthenes in or de cor mentionem facit et ad quam testimonium, de quo agimus, pertinet, etiamsi το τελευταῖον recentius factum significare videatur; sed υ το τελευταῖον nihil est, nisi: nonne tu tandem hoc est nonne tu e tandem a daciae et impudentiae processisti, ut quum tibi εἰςαγγελία a me immineret, Anaxinum, amicum quondam tuum comprehendere necareque iusseris, scilicet ut ita me, qui cum eo eollocutus eram, calumniis inruere et denunciatum in suspicionem posses vocare. Haec confirmant sequentia Aeschinis verba ἐπιστολας δῖ σιγωψευδεῖς καὶ κατασκοπων συλλήψεις καὶ βασανοις ἐπαἰτίαις γενήτοις, ως μου μετά τινων νεωτεDIζειν
βουλομένου Quam ob rem vix iam addubitari poNest, Aeschinem continuo, postquam Anaxinus comprehensus esset damnatusque denunciatum a Demosthene, tum etiam datum testimonium esse de eius clandestinis cum Anaxino colloquiis, id quod ex temporum ratione supra exposita fieri omnino potuit l. IX,
pineunte archonte Nicomacho. Iam vero testim ni subscripta egis verba αυται ἀπεδοθησαν αἱ μαο--οίαι ἐπὶ Nικίου, Ἐκατομβαιωνος orem ἱσταμένον. Unde in Nicia hoc iure contendas verum latere pο-nymum Nicomachum. Et vitium in archontis nomine
Ommissum nemo certe miretur. Pessime enim et
archpntum nomina et alia nomina propria a librariis
372쪽
habita esse satis constat. Ita ut simillima asseram, confunduntur Niceratus cum Nicete, Cesiphon cum C
cles cum Nicocle in Demosth. r. de cor P. 25 Vs.lo. Atque in illis testimonii verbis pro ἐπὶ Nικίου omnino reponendum sit ἐπὶ Nικομαχου nempe ποντος, quod frequenter omittitur cum apud scriptores, tum in lapidibus, licet non in lapidum praescriptis, ut ἐπὶ μυσιγένους p. oeckh. Corp. Inscr. Vol Lnr. 8), si monumentum hoc nonnisi ex actis iudici Iibus petitum sit. Attamen re accuratius excussa, aliud statuendum videbitur. Etenim testimonio hoc, quod utique brevi post causam Anaxini scriptum est, Demosthenes usus est in causa de corona, inde nimirum petito, quo uanrepositum erat. Repositum autem esse tum potest in praetorum tabulario, si causa a Demosthene ad pra
tores delata ab ipsis praetoribus iudicata sit. Sed hoc repugnat Atheniensis rei publicae institutis. Numirum Demosthenes Aeschinem ad praetores detulit, ut, quo gravius de eo supplicium sieret, ab his ipsis
actio institueretur Praetores enim solitos esse eis, qui cum hoste semiliaritatem habuerint, proditionis litem intendere, liquet ex causa Antiphontea et illo senatus consulto, quod in Antiphontis vita servavit Pseudo- Plutarchus Schoem de Comit p. xo sq. Praetoribus autem causa eiusmodi ad senatum des Penda erat, qui reos aut statim Heliastico tradebat iudicio, id quod in illa Antiphontis causa factum est, aut delatione ad populum delegata, huic quid de reo statuendum esset permittebat Erat enim hoc causae genus id, quod Aςαγγελία vocaturi de qua egregie egit Schoemann de Comit. p. 7 sqq. Simili ratione in hac quoque causa actum esse, ipsius rei ratio docet. Et ex verbis Aeschinis, supra allatis, Prob
373쪽
biliter coniici potest, ea de re etiam in comitiis
actum, Aeschinem vero a populo, cui non teneri videretur, esse dimissum. Ipseque Demosthenes ita sane rem commemorat, ut ipsa eius verba adversarium tum esse absolutum ostendant, nimirum, quod eo tempore bellum cum Philippo nondum palam exarserit. Quae si probabilis rei ratio est, testimonium illud aut a praetoribus patet senatui traditum, aut a Demosthene, si illi ipsum eum ad senatum delegarint. Posterius fortasse magis probent testimonii verba: μαρτυρουσι Λημοσθένει καὶ ἐπωμοσαντο ἐπὶ των στρατηγῶν. Quod utut est, testimonium tamen in actis senatus Tepositum esse, neque tum certe, quum agebatur causa,
Ol. IX, M., in iudicium migrasse, verisimile est. Quod si ita est, Demosthenem ex actis senatus petisse testimonium hoc patet, quum eo uti volebat in causa Ctesiphontea. Sed huic dicendae iudicandaeque ut inserviret, cum aliis documentis probabiliter ortasse dixeris magistratui, cui causa in iudicium deducenda suerit, traditum et ab hoc ad acta iudicialia relatum esse. At crimina illa, quae Aeschini a Demosthene in or de cor obiiciuntur, manifesto extrinsecus ab hoc in orationem inducta sunt, nec quidquam commune habent cum Ctesiphontis defensione. Quam ob rem neque hoc testimonium nec quod huic antecedit per causam Ctesiphonteam migrasse in acta iudicialia cen- seo, sed in sola oratione prolata a Demosthene esse. Itaque testimonium hoc quum ex solis actis senatus
peti potuisse liqueat, nihil iam obstat, quominus iaetas etiam pseudeponymus scriba sit secundum Pr tantam ), ut etiamsi res ad Hecato aeonem l.
In hae sententia perstat Boeckl,ius in litteris ad me nuperrime datis, quibus quum mihi significasset, testimonium hoc ad kαγγελίαν contra Aeschinem instituendam ad
374쪽
CIx 4 eponymo Nicomacho reserenda videatur, iaciam tamen ex hoc natum iudicare non Omnino necesse sit. Nihilominus Niciae huius ratio abhorreta reliqui pseudeponymis, qui actis senatus populique, orationi de cor insertis, praescripti sunt. Non enim verbis ἐπὶ Νικίου additur αρχοντος, quod sit in reliquis omnibus. Unde clarissime liquet , extrema testimonii
verba αυται MMθησαν αἱ μαοττριαι ἐπὶ κίου, εια - τομβαιωνος τρίρη σταμένου non a recentior illo viro docto, cui decretorum orationi de cor insertorum debetur collectio, addita esse, sed ab ipso scriba secundum prytaniam, qui ea huic monumento ipse addiderit, quod non ad acta senatus populique pertineret, quae disposita in tabulario secundum archontes et prytanias fuisse statuimus, sed singulari haud dubie loculo reponendum esset. Id quod utique statuendum est, sive Nicias verus sit scriba secundum p taniam, sive in eo archontem latere dicas ponymum Nicomachum. Neque enim Hecatombae ille III diem designat, quo scriptum testimonium sit, sed quo senatui traditum. Quodsi enim res aliter fuisset, non ἀπεδόθησαν legeretur, sed δοθησαν aut θρασχησαν. Iam vero si Nicias scriba sit secundum Prytaniam, qui
solum suum nomen testimonio huic subscripserit, a chontis ea fortasse de causa omittens, quod hoc intum erat in summa loculorum fronte, tu quibus unia versa acta reponenda et Per Prytanias, sed generatim,
senatum esse delatum posse, a quo tamen res non ι.
a iudicata sit, ut iudicio traderetur, milii, qui illud nonnisi ex actis iudicialibus petitum iudicabam, meliorem quaestionis explorandae rationem indicavit, qua a curate supra Proposita satisfacturum me esse Boechbio spero, roganti, ut suam illam sententiam pronunciarem ad ea quae in Commentatione sua de Nicia seudopo nymo statucri defendenda.
375쪽
disponenda essent in verbis ἐπὶ Nικίου iustam iam deprehenderimus formulam, quae viro illi docto a dem secerit, ut scribam pro archonte haberet, et a chontis loco decretis insereret, in illis quidem addita etiam Voce αρχοντος, quam Niciae huic soli non aiadiderit, quippe quod, ut oeckhius statuit l. c. p. aQ, hic ἐπὶ κίου in media oratione scriptum inve
Atque quod hoc testimonium ex actis iudicialibus omnino non potuisse peti contendimus, idem eadem de causa de altero quoque, quod huic antecedit, si tuendum videtur Res ad quam hoc pertinet, accu
mostheni datum est longe postea μαρτυρουσι τι του δημου ποτι χειροτονησαντος Αἰσχίνηπι et datum probabiliter dixeris in causa Ctesiphontea. Quod ut o cedam, testimonium tamen per eandem causam in acta iudicitia migrasse, non item concesserim. Nihil enim hoc, sicut illud, commune habet cum Ctesiphontis defensione, neque huius causa ab oratore assertis. Quam ob rem probabilius coniiciendum opinor, hoc quoque testimonium datum Demostheni esse brevi post causam Anaxini, ipsum ut etiam actioni contra A schinem ob eius cum exploratore similiaritatem instia tuendae inserviret itaque simul cum illo, de quo supra disputavimus, senatui a Demosthene traditum esse, quo iustior et grayior recentissima haec Aeschinis de- nunciatio videretur, quippe qui lim iam proditionis suspicione notatus ob eamque a publico munere ipsoque ab reopago remotus suisset Hoc ut statuam, trahunt me praeter ipsam rei probabilem rationem maxime verba testimonio alteri illi adscripta αυται απεδόθησαν α ιι αρτυριαι, quae ad utrumque testimonium pertinere suspicor is numerum pluraIem αυται αμαρτυρίαι, quem de uno testimonio, etsi a pluribus dato, vix usitatum inveneris.
376쪽
Itaque haec quoque monumenta licet iudicialis generis sint, ex eodem sente petita sint, unde acta
senatus et populi. Et res certe ita iam explorata est, ut si coniectura postremo a nobis proposita salsa sit, aliud nihil statuendum restet, quam duo haec testimonia ab ipso Demosthene esse rationi inserta. Quae opitii quamquam statim propterea addubitanda via deatur, quod haec sola monumenta ab ipso oratore prosecta esse, reliqua alii auctori deberi, vix sit credibile, tamen non continuo reiicienda est, praesertim quum Nicias x ponymo Nicomacho natus esse, et adscripta temporis nota ea videri possit, quae additatum sit, quum Demosthenes tradenda sibi ex actis senatus monumenta illa expoposcit eis ut in causa Ctesiphontis uteretur. Considerandum enim adhuc unum monumentum restat, de quo id ipsum quaeri possit, anne hoc ab ipso sit oratore prosectum. r. de cor. p. 26 legitur lex de coronis in theatro renunciandis: σου στεφανουσι τινες των Miμων, τα ἀναγορευσεις των στεφάνων ποιεῖσθαι ἐν αυτοις κάστους τοῖς δεις
γορευεσθαι Hanc legem nonnisi partem totius legis Dionysiacae esse Aeschines contendit r. in Ctes. p. 58 extr. χρησονται του νοMου μερει τινι κλέπτοντες τὴν ciκρόασιν ὁμων), et extrema eius Verba ad αλλοτρίους στεφάνους, ad coronas ab exteris solum civitatibus d
natas pertinere interpretatur ibid. p. 58 sq. Legem etiam ipsam Dionysiacam asser p. 6 m. quam hoc loco non servatam nobis esse valde dolendum est. Nihilominus tota lex qualis suerit cognosci ex iis potest, quae de argumento eius copiose Aeschines disserit. Atque primum διαρρήδην ἀπαγορευε f νομοθέτης J, ait μμ οἰκέρην πελευθερον ἐν- θεάτρω, μήθ'
ωπὸ των φυλετῶν et δημοτιον ἀναγορευεσθαι στεφανουμε- νον ιμηθ' ωὐ-λλον φησι μηδενος, η τιμον εἶναι 23.
377쪽
τον κηρυκα p. 59 extr. postrema haec verba ad τους ξενια- στεφανους reserenda esse contendit tum p. ω m. καὶ δια τουτο προςέθηκεν ο νοαοθειης, ait, et κη- ρεττεσθαι Ἀον αλλοτριον στέφανον εν που θεατρω, αν
iam ψηφίσηται ὁ δῆuος , ἡ πολις ἡ βουλοΩένη τινατων ξαετέρων στεφανουν, πρέσβεις πω νασα δεηθῆ τουδηuου. Denique, postquam ipsam legem recitari iusserat ἐπειδαν τοίνυν ἐξαπατωντες uta λέγωσιν εος προς- γέγραπται ἐν τε νοιι εξεῖναι στεφανουν, εα ψηφίσηται Ῥῆαος, ποιινηυονευετ αυτοῖς υποβάλλειν, εἶδέ σέ τις αλλη πολις στεφανοῖ. Ex his haud ambigue totius legis hanc conditionem suisse coniicias priamam eius partem servos in theatro manu mitti, alteram cives a tribubus, tertiam a demis coronari vetuisse, eamque iisdem fortasse verbis, nae in or decor servantur: σου στεφανουσί τινες των ἡuων, τας αναγορεωσεις των στεφανων ποιεῖσθαι ἐν αυτοῖς καστους
τοῖς ἰδίοις ήαοις postrem haec scripta probabiliter dicas μήν π αλλου ηδενὸς ἐν τε θεατρ αναγορευ-εσθαι στεφανουuενον, η τιμον εῖναι τον κήρυκα, ἐαν ητινας ὁ δημος ο των Ἀθηναίων et ἡ βουλὴ ψηφίσηται
τουτους δ αεῖναι ἐν τω θεάτρω Λιο-σίοις αναγορευεσθαι. Iam vero in ea lege, quae in or de cor invenitur, omissa sunt media illa uriF υ αλλου ηδενος,. . . Unde legem hanc non solum artem esse pateat totius legis Dionysiacae, sed eam etiam ex arbitrio a Demosthene decurtatam, ideoque non a recentiori quodam viro docto, sed ab oratore ipso orationi insertam. Veruntamen decurtatam ex arbitrio legem iudicibus proposuisse Demosthenem, dissicilius crediderim. Quam ob rem aliam rei rationem fuisse suspicor. Non t tam leget Dionysiacam interpretatur Aeschines, sed eius solummodo initium, in quo summam legis conscriptam probabile est his sere verbis: Dη οἰκDην απελευθερουν ἐν τε θεατρω, ην πο των φυλετων ἡ δη-
378쪽
δενὸς ανυον ,αι τὸν κηρυκα, ἐὰν ἡ πι)φίσηται ὁ δῆμtioς Hoc initium, quod summam legis continebat, secuta verisimile est singula legis capita de servis manu mittendis, de tribulibus coronandis, tum illud de demo accensis, quod in or de cor legitur, cui
sane consentaneum est addita ab accurato legis latore esse extrema illa: αν η τινας orastitio ὁ των Ἀθηναίων ν ἡ βοολὴ στεφανοῖ, ne quis sorte id quod ad δη-Mους pertineat prava interpretatione ad o Mitio τὸν Ἀθηναίων extenderet Sed singula haec capita omissa ab Aeschine sunt, quippe quod malevolae eius legis interpretationi nequaquam averent, ut ei verissime
φηγεῖσθαι de cor. p. 268) Quam quum ita sint,
nihil obesse videtur, quominus haec etiam lex a recentiore vir docto orationi inserta statuatur. Quineius rursus vestigium deprehendas in verbis: αν μετινας ὁ δῆμος ὁ των ν ἡ βουλὴ νεφανοι. Nam in his Demosthenes legebat ψηφίσηται ακουεις, Αἰ- , νη, του νόμου λέγοντος σαφω πλην ἐάν τινας ουῆ-uo et ἡ βοτυ ψηφίσητ αι p. 26 extr. Idem legebat Aeschines. V. r. in Ctes. p. 58 extr. p. o med. bis. Hoc igitur utique scriptum fuerit in legis
autographo, quo si oratores sunt. Itaque pro νηφίσηται repositam vocem στεφανοι invenisse virum illum statuendum est in eo legis exemplari, ex quo eam descripserit.
Quod igitur supra clarissimis argumentis demonstrasse nobis videmur, decreta illa senatus populique, quibus adnumerandae nimirum etiam sunt Philippi epistolae et dogmata Amphictyonum, quippe u e etiam in tabulario publico reposita sueritat, a viro docto quodam sed male docto orationi de corona esse inserta, idem ut de reliquis quoque monumentis, quae
379쪽
praeterea inveniuntur, statuamus, Omnino consenta neum est Quam ob rem, si duae antiquitus exsta
bant Demosthenis editiones, onuta ,-- η -
μωJης, quarum meminit Ulpianus, et de quibus Jaylorus copiose disputavit ad Dem. r. de cor P. 29
V. I et in praesat ad or Mid. illam certe coniiciendum est monumentis his non fuisse instructam. Et sane in plurimis omnium oratorum, quae nobis Servatae sunt, orationibus monumenta desiderantur. Exstant nonnulla in Andocidis de mysteriis, in Α scilinis . Timarch. plurima in Demosthenis serensubus orationibus, quorum omnium perpauca Sunt ex genere decretorum senatus et populi in Andoc oratiet Demosthcnis . Timocr. denique unum de Plataeensibus civitate donaudis in or c. cacr. suae quum nec archontem nec mensem praescriptum praeserant,
ab ipsis prosecta oratoribus videri iacile possint. Nam
eiusmodi monumenta brevitatis causa sine accurata temporis notatione ab oratoribus recitata esse, et plerumque ne universa quidem, scd quantum eorum ad demonstrandam sententiam sussiceret, omnino probabile est supra p. 2o8 AcScl1. . παραπρ. .
med. CL supra p. i. Id quod etiam ad ostram
de monumentis orationi de corona insertis sententiam confirmandam valeat. In ipsis quoque lapidibus tempora haud raro a decretis separata inveniuntur. Ne que ego omnia monumenta, quae in reliquis orationibus servantur, posterioribus demum temporibus, ut illa in oratione de cor. addita esse contenderim. Certe, quae in praestantissimis Demosthenis, seu quae in Demostheneis Dum crantur, orationibus serensibus ex- Stant monumenta, maximam partem iudicialia μαρτνρίαι, leges, seu legum partes, συνθῆκαι, συγγραφμ ,δγκui Muria, προκui σεις, μαντεῖαι, alia similia, ea vix dix vis posterioribus demum temporibus ex legum seu actorum iudicialium collectionibus tanto tamque in
380쪽
tegro numero peti et tam apte orationibus potuisse inseri. x parte certe ab ipsis inseri oratoribus poterant. Ita additam Dinarchi in Proxenum orationi γραφην legebat iam Dionysius ah αποδείκ-ται δ' 6 βίος τανδρος ἐξ δ αυτὸς περι εαυτου συνθραυνεν ἐν τω λογω τῶ κατὰ Προννου, ς εἴρηται μενυιετα τὴν φυγήν, προ ειμένην δ' χει την γραφην ταυτην Λείναρχος Σωστρατον Κορίνθιος Φοξένω, εἷ συνειμι, βλάβης
ταλάντων Mo . . . de Dinarcho iudic. c. 3. Nostra autem illa, ut certum est, non ea in prima orationis de cor editione exstitisse, ita consentaneum est, Sero demum collecta et orationi addita esse. Errores enim, quos in actis his colligendis commissos monstravimus, tum demum irrepere et increbescere poterant, quum
remotioris antiquitatis ignorantia longius serpere coepit. Dionysii certe Hai aetate invalescere illa nondum poterant, licet, quod ad illum auctorem attinet, hoc solummodo asseverari possit, quam nos ipsi in posteriori orationis parte p. 98 desideramus Philippi epistolam, illum etiam non legisse videri. Nam in
Epist ad Amm. c. i. postquam orationis ipsius verba attulerat haec: ως δ' ἀφικοι εθα ἐς τας Θηβας, κατε- λαριβάνοιιεν Φιλίππου και Θετταλων καὶ των ἄλλων συμμαχων παρὁντας πρεσβεις και τους μεν ημετερον φίλους ἐν φοβω, τους δ' ἐκείνου θρασεῖς p. 98 , ita pergit: επει ἐπιστολήν τινα κελευσας ἀναγνωσθηναι ταυτ ἐπι-τοησιν ,,ἐπειδὴ τοί νκ τ λ. Vix ita ambigue Dionysius memorasset epistolam, si eam legisset. Contra, Pollucem, Harpocrationem, Ulpianum scholiastam, ne recentiore lexicorum auctores memorem, legisse iam monumenta illa in ipsa Demosthenis oratione, singulae quas ex eis laudant voces dictionesque probant. V. Schaeser. Apparat ad p. 235 s. IlI, P. I 38. Ib
Itaque ante horum scriptorum atatem verisimile est virum quendam doctum monumenta illa collegisse,