장음표시 사용
351쪽
Itaque haec duo decreta quum manifesto loco suo mota et cum iustis confusa sint, omnia monumenta publica, quae in oratione de corona inveniuntur, iure eontendit oeckhius L . p. 9 non a Demosthene esse Prosecta, sed posterioribus temporibus ab homine quodam laborioso collecta, ut rerum gestarum expliaeationi inservirent. Atque profecto non casu iactum sit, non defessa librariorum manu, quod inde a media oratione omnia acta publica in omnibus codicibus desiderantur; sed idem ille homo operam nimis a duam, quum eam ad mediam usque orationem contianuasset, tum aut sato interruptus imperfectam reliqum xit, aut, quod magis placeat, defessus et in celebri illo Demosthenis decreto subsistens, ex quo proelium Chaeronense concitatum est, sponte intermiserit. Quae sententia eo etiam confirmari potest, quod monumenta illa in quibusdam codicibus partim desunt partima ecentiore manu in margine aut in ima pagina adscripta leguntur. s. eLker ad p. 35 et 38. Unde vero ea desumpta sint Nimirum aut ex ipso Atheniensium tabulario, aut, quae ipsae ex illo flux runt sente, ex monumentorum collectionibus, posteriori tempore compositis. Fuisse enim antiquitus, praeter inscriptionum collectiones, ψηφισμάτων συναγωγὴν aut libros περὶ νηφισιμάτων a Cratero Macedone compositos constat, de quibus nuper Boeckhius uberrime egit in praes ad Com. Inscr. S. II ex quo Crateri pere vel ex similibus collectionibus alios petisse, qui decreta nobis Attica servarint, ipsaque haec monumenta orationi de cor inserta fluxisse, idem ibidem suspiacatur. Et hac certe sola via, persuasum mihi habeo, explicari plurima, ne dicam omnia posse, quae ita monumentis his octorem ossendant. Primum quas in duobus prioribus decretis modo deprehendimus dissicultates. Alterius decreti initio rogator assertur ΚαλLσθένης Ἐτεονίκου Φαληρευς in eiusdem sine additur rursus:
352쪽
εω καλλισθένης σαλα)oreo tem p. 253 initio decaeeti
legitur: σοιστονικος οεάμιος εἶπεν in sine iterum additur: εἶπεν Ἀριστονικος Φρεαρριος. Haec certe additamenta non possunt ex autographis Demosthenis prosecta esse neque videas, cuinam usui addita postea a librariis fuerint. Sed locum habere poterant in tabulario publico, ut infra monstrabimus, i deque alio traduci. In aliis contra miraris rogatorem omnino deesse, ut in psephismato de absoluto in γραφῆ παρανιι ιων Demosthene p. 26i, et in decretis duobus p. 8a de induciis a Philippo rogandis.
At ex his primum non rogatio est, sed relatio ad populum, ex reliquis duobus alterum βουλῆς καὶ στρατηγῶν γνωμη, alterum πολεMαρχον γνωu i conscriptum;
hoc igitur ab ipso haud dubie polemarcho; in illo
auctoris nomen propterea non additum fuerit, quod non rogatum sit, sed senatus praetorumque iussu et a etoritate ab ipso fortasse scriba senatus conscriptum V rumenimvero certiora etiam recentioris manus vesti .gia, a qua collecta haec monumenta sint, in eis appareant, quae contra oratoris mentem omissa, aut
decurtata deprehendas. tque eiusmodi non hoc quiadem esse iudico, quod p. 264 orator quatuor mem rat, qui, sicut ipse a Ctesiphonte, coronati sint proheneficiis in rem publicam sparsis Nausiclem, Diotimum et Charidemum, denique Neoptolemum, tum recitari iubet decreta, quae in eorum honorem lata sint quorum tamen nonnisi de Nausicle unum, alterum de Charidem Diotimoque assertur, de Neopt Iemo nullum exstat Scilicet hoc ab ipso Demosthene non recitatum contendo, quod Neoptolemus ipse i
te auditores assidebat εἶθ' ουτοσὶ εοπτόλωος, πολ-
λων Iortio ἐπιστάτης ν ἐν οἷς πέδωκε τετωηται p. 26 ). Verisimilius omissa quaedam decreta dixerim p. 25ο, quo loco Demosthenes disserit de pace navigiorum raptu soluta. Etenim orator recitari Primum
353쪽
iubet Eubuli decretum tum τουτο ab τοἱ- το 1Hi-φισμα, ait, Evβουλος γραφεν, - ἐγω, τὸ ν ἐφεξῆς Ἀριστο σων ε Ηγησιππος, εἰ Ἀριστοφων παλιν, in Φιλοκρατης, δε Κηφισοφων - ἐγω δ' osti πιρὶ τουτων. Deinde: ςπερ τοί- ἐγ ταττα δεικ- ταψηφίσματα, οπτω καὶ - δεαον. x quibus probabile fit plura ad eandem rem pertinentia decreta recitari iussisse Demosthenem plura certe eadem do re lata esse, docet Aristophontis decretum, id quod solum exstat l. c., reliquis, nimirum contra mentem oratoris, omissis Ante hoc decretum quidem leguntur haec Demosthenis verba λέγε το νήφισμα, ac si re vexaunum tantumm0do decretum recitandum sit. Sed in his solum λέγε genuina esse lecti videtur, το ψήφισμα omittente Cod. Bekkeri bonae notae, aliis inter et νηφισμα et βουλευμα fluctuantibus. minoris momenti est, quod P. α8 Demosthenes decem proponit legatos Thebas mittendos, in eo quod sequitur decreto nonnisi quinque enumerantur. Aut enim quinque s luminoa critati sint, aut hi principes legationis su rint. -- p. 266 Demosthenes scribam recitare universum i et Ctesiphontis decretum αναγνωθι το νηολον, γοαφέν μοι . In decreto Ieguntur haec: δεδοχθω τῆ βοτλῆ καὶ τω risu των Ἀθηναιων ἐπαινέσαι
Ληιμοσθένην Λημοσθένους Παιανιέα αρετῆς νεκα καὶ καλοκαγαθιας, ης χων διατελει ἐν παντὶ κωρφ εἰς το δῆμον τον Ἀθηναίων, και στεφανωσαι ρ- στεφανω καὶ αναγορευσω o στέφανον ἐν του θεατρο Λιονυσίοις τραγωδοῖς καινοῖς. At Aeschines plura legerat in Ctesia phontis decreto Αἰσχίνης Πηνεγκε . . ποντ παρανομων γρατ ην κατα κτησιφωντος, scriptum est in
accusationis libello p. 243 , τι γραφε παράνομον ν
φιροια, ως ρα δεῖ νεφανω φαι Λημοσθένη, μοσθένους Παιανιέα χρ στεφανω, και ανα- σορευσα εν τέο θεατρορ ι ονυσίοις τοῖς μεγα -
λοις τραγωδοῖς καινοῖς, ο τι στεφανοῖ ὁ ρμος
354쪽
3ημοσθένη, Ληαοσθένους Παιανιέα χρυσωρτεφάνω αρετῆς ἔνεκα καὶ ε υνοίας, ἐς ἔχων διατελει ι τε τους Ελληνας παντας καὶ τὸν δῆμμον τὸ ν Αθηναίων, καὶ ανδραγαθίας, καὶ διοτε διατελει πράττων καὶ λέγων τα βέλτιστα os δηιιω, καὶ προ θυιι ό ς ἐστι ποιειν o τι αν δυνη- ται ἀγαθον - πάντα ταυτα ψευδῆ γράψας - Εaque ad verba ex decreto Ctesiphontis desumpta agnoscit
etiam Demosthenes in iis, quae continuo sequum tur του εν ουν γράψαι πράττοντά ε καὶ λέγοντατα βέλτιστώ - δε ιιω διατ ελειν καὶ πρήθω Mo νεῖνα πορειν o τι αν δυνωααι ἀγαθον p. 2443. Idem p. ab decretum ristonici conscriptum esse ait iisdem syllabis, ςπερ υτοσὶ Κτησιφων νυν γέγραφε. In hoc autem legitur καὶ διατελει ευνοτ ων τω δηMωτω Ἀθηναίων, - λέγει καὶ πράττει ο τι- μνημεαγαθὸν περ τ' αυτων Ἀθηναίων κα των αλλων Ελλη- νων. Denique Aeschines ipse eadem et sextasse etiam plura confirmat r. in Ctes. p. o m. his εστι δ' υπόλοιπόν-οι ερος τῆς κατηγορίας, ἐφ δἰάλιστα σπου- Mζω τουτο δ ἐστιν ἡ προφασις ω ξ αυτὸν ἀ5οι στεφανοτσθαι λέγει γαρ ιτως ἐν του νηφίωατι καὶ τὸν κήρυκα ἀναγορευε ιν ν τω θεάτρω πρὸς τους Ἐλληνας, τι στεφανο αυτὸν ὁ δῆαος ὁ των
Ἀθηναιων ἀρετῆς νεκα καὶ ἀνοραγαθίας καὶ
τὸ θιστον τι διατελεῖ λέγων καὶ πράττων τααριστα τω δή uω. Item vocem ανδραγαγας ἔνεκα consarmatis exu.; reliqua p. 87 exis. εἰ ν ηζεις ἐπιτ δευτερον ψος του νηφίματος, ἐν τετολμιηκας γε - φειν ως εστιν ἀνηρ αγαθὸς καὶ διατελε, λέγων καὶ πράττων τ αριστα τω δη u τῆ Ἀθηναίων.
Ibidem paucis ante εἰ ἐν γαρ λέγεις, θεν τὴν ρχὴν
του ψηφίσι ατος ἐποιησω, τι τὰς τάφρους τας περὶ τα τείχη καλως ἐτάφρευσε, Θαυιιά o σου. Unde manifesto liquet, altera certe paric fortasse etiam initio
decurtatum id Ctesiphontis decretum esse, quod in
355쪽
oratione de corona repraesentatur. Itaque universum decretum recitari iussit Demosthenes, decurtatum repraesentatur, et decurtatum ita, ut quae desunt ea non casu omissa videantur, sed de industria L
cunae enim vestigia deprehendis nulla. Quid multa λDecretum etiam quod superest Ctesiphontis, non id est, quod Ol. X, 3 Pyanepsione XXII senatui co probandum tradiderat Ctesiphon his sere verbis conscru
ἐπαινέσαι Λημοσθένη Λημοσθένους Παιανιέα ρετῆς εω κα καὶ εὐνοίας, ἐς ἐχων διατελει εις τε τους Ἀλληνας απαντας καὶ τον δῆμον τον Ἀθηναίων, καὶ ανδραγαθίας, καὶ Mori διατελεῖ πράττων καὶ λέγων τα βέλυστατω δημω, καὶ προειμος ἐστι ποιεῖν ο τι αν δίνηται αρο- θόν, in quae decreti verba oratione sua acerrime imvectus est Aeschines. l. XII, , quum causa in iudicio acta esset, absolutus quidem est Ctesiphon, Aeschines ad multam drachmarum mille, quae legi bus statuta erat, solvendam damnatus, confirmatumque eo est senatus noβουλευμα de coronando Dem sthene, sed non item omnia ea etiam decreti verba, quibus collaudaturus praeco Demosthenem erat. Audita Aeschinis oratione effusius a Ctesiphonte scriptum praeconium videri poterat. standebat, quod
erga omnes etiam Graecos Propensum constanter anumum habere Demosthenes diceretur, quippe quod Ol. XII, , quum Graecorum tumultus in Peloponneso ortus ab Antipatro vix oppressus erat, suspicio nem apud Macedoniae reges movere contra Athenienses potuerit, si publice in theatro recitaretur ederetur que ossendebat, quod ανδο αγαθίας ἔνεκα collauda dum Demosthenem esse Ctesiphon scripserat, si vere eximinari Demosthenem Aeschines visus sit, quod abiecto turpiter clypeo ex pugna Chaeronensi fugameepisset, item postea, quum l. CXI, a Thebis dirutis legationem ad Alexandruin obiens medio ex Cithaerone
356쪽
metu correptus effugisset Aesch. in Ctes. p. 76 med.);
offendebant denique verba καὶ διόει διατελεῖ πραττων καὶ λέγων - αν δύνηται γαθον, quod re Vera, transis gresso in Asiam Alexandro, neque florente adhuc D rio, neque quum nuperrime a Lacedaemoniis balum pro libertate motum esset, ad recuperandam liberi rem utile quidquam civitati suasisset Aesch. in Ctes.
p. 77), ad quae Aeschinis opprobria nihil quidquam
respondere Demosthenem, sane mirandum est. Haec igitur omnia quum non mera calumnia ab Aeschino exprobrari viderentur, placuit aut iudicibus, iudicum sententia populo, ut laudes Demosthenis I nioribus verbis pronunciarentur, quam quae scripta olim a Ctesiphonte sunt et comprobata a senatu. Ita que exstincta in primis sint verba εις τε τους ' ληναοαπαντας, Pr αν αγαθίας lenior vox reposita καλοκἀγαθίας, omissis etiam sequentibus: καὶ διοτι διατελεr πραττων καὶ λέγων τα αριστα . . . et decretum Omnino ita compositum sit, eo ut rerum circa cladem Chaeronensem gestarum memoria quam posset maxime oleretur, et quae inde moveri posset amoveretur suspicio. Atque mutatum ita προβουλευμα a populo confirmatum coniicio. Quo facto quum a scriba in tabulario repositum esset, inde in orationem de e rona traductum rursus pateat non a Demosthene ipso, sed tempore posteriori. Atque hanc solam de monumentis his opinio nem, quam confirmare modo conati sumus, persequemtibus deprehendi etiam posse nobis videatur, quid sibi velint archontes illi pseudeponymi, in quibus ex plicandis tot virorum doctorum cura sagacitasque ha rebat. Quos quidem archontes ad annos designandos, itaque ponymorum loco asseret, eo quam maxime Iu et, quod archonti ubique additus est mensis et dies, atque, ne pluribus verbis de re per se clarissima opus sit, maxime perspicue hoc seudepoumus Mnesisti
357쪽
des docet p. 79), ex quo et addito Anthesterione XV definiuntur μονοι , quos recitari Demosthenes iubet, ut doceat, quo tempore, hoc est quo anno men- seque eschines Pytagoras creatus bellum adversus Amphissenses Amphictyonicum concitarit. 3. cap. V. Quod quum ponymo Theophrasto actum sit, eo ipso statim refutatur Dod elli opinio, qui archontes hos senatus esse epistatas censuit, item Palmerii Comsinique, qui eos thesmosthetas, reges aut polemarchos esse opinati sunt, actis praescriptos, non ut ex iis anni designarentur, sed quod senatui et comitiis praesedissent iis, in quibus actae illae res fuerint. Su sistendum igitur in una sit Schoemanni opinione, qui ad designandos quidem annos decretis eos praescriptos coniecit. non tamen eponymos, sed pon morum tamquam suffectos, qui eponymi magistratu sungerentur, dum ille ab administrando munere seu morbo sive alia causa impeditus esset de Comit P. 13 sqq. Quibus tamen haec etiam sententia laboraret difficultatibus, ipse satis sentiebat Schoemannus ingenueque professus est. Incredibile enim primum est, ex suffectis istis archontibus annos omninora signari 'tuisse, aut mira sane inconstantia et e turbatione laborasse fastos Atticos credendum sit. A
que l. CVI, et aut CVII, a quidem praeter CaIlistratum aut Thessalum qui astis consignati sunt, unum reperimus Pseudeponymum Boedromione mense Demonicum p. 265), item Ol. CVIII, 3, praeter fastorum ponymum Archiam, Mnesi philum mense aemacterione p. 38ὶ I. X, 3, praeter fastorum Chaerondam, pseudeponymum Euthyclem p. 266) At brevi eo trium annorum spatio, quod inter i. IX, 4 et X, 3 intercessit, undecim archontes ponymi pseudeponymique,
358쪽
ΟL IX, , piem sisti exhibent, Nicomachus; Boedromione Neocles p. 49 et abo Gamelione Chaeron das p. 53 . Ol. X astorum Theophrastus; Boedromione Polycles p. 6 i). Anthesterione Mnesithides p. 79 . Quartus asserri potest Nicias p. 73,
licet minus certe , isque Hecatom-haeone iam tertio.
Ol. CX et ex fastis Lysimachides ex decretis Mnesiphilus p. 35), isque rursus ineunte anno, quippe ultimo Hec
Elaphebolione et Munychione Hero pyibus p. 8a . Scirophorione Nausicles p. 289 .
Toties igitur si per annum mutaretur ponymus, Vix Athenienses dixeris percipere tempus accurate Otuisse, archontem temporis designandi causa ex decretis recitatum audientes Ex nostris autem illis Μnesithides certe ibi assertur, ubi recitare Demosth ne scribam iubet, quando Aeschines creatus pyIag ras sit, id quod archonte Theophrasto factum esse, ipse testatur Aeschines in Ctes. p. 9 exu Praet Tea Demostheneae aetatis archontes eponymi optime explorati sunt Asserunt eos ex annorum ordine scriptores, Diodorus maxime, Philochorus, Dionysius Hal. in epist ad Amm. et in iudic de Din. , con-
inunc enim etiam ad praecedentem annum referri posse, in sequentibus accuratius explorabimus.
'' Poteris hunc quidem ex hoc seudeponymorum nu mero omnino eximere et aut ad I CX, 3 reserengum, aut omnino salsum iudicare quod insta examinabimus 3 neque tamen eo argumentatio nostra quidquam infirmabitur.
359쪽
firmant ex parte inscriptiones, confirmat ipse denique Aeschines Theophrastum l. c., Themistoclem Ol.
CVIII, et p. a med. Chaerondam Ol. X, 3 p.
57 exu. At quotquot actis orationi de cor insertis archontes inveniuntur, uno Chaeronda excepto in A
schinis libello, quo Ctesiphontem accusavit, omnes in illis omnino abhorrent, quod certe casu fieri, quaquam potuit, ideoque Schoemanni opinioni maxime obstat. Sed haec a nobis non sunt longius pers quenda. Accuratissime enim et hanc et aliorum vivorum doctorum opiniones examinavit Boeckhius I. c. P 37 sq. Quae quum ita sint, quum archontes isti neque eponymi sint, nec ponymorum sussecti, nihilominus ad annos manifesto designandos decretis praescripsi sint, denique quum ne vitii quidem nominibus allati ulla possint vestigia deprehendi errori eos deberi patet, non pristinis Atheniensium institutis. Atque ipsa certe etiam forma, qua praescripti decretis isti se deponymi sunt, ab ea plerumque abhorret, quam Iemnem in actis senatus populique fuisse, inscripti
num quae aut ad ipsam aetatem Demostheneam Pe tinent, aut ei proximae sunt, constantia docet. In quibus primum solemne est, ut Vox ποντος Sequatin nomen, v. c. hac formula: ἐπὶ Καλλιστρατο αποντος. In nosti is vox ποντος nomen proprium plerumque
praecedit, ut ἐπὶ ποντος Μνησιφίλου, ἐπὶ ρχοντος μοκλέους. Haec sorma in recentissima demum aetate Romana invaluit, ut docent inscriptiones, quas Bo okhius edidit in Com. Inscr. P. Vol. I. . ΙΙ. l. IV. Porro in Aristonici decreto p. 253 archontis Domini additum est patris nomen ἐπὶ μιριυνδο , -
μονος ) ποντος, quod in inscriptionibus nusquam' Codd. quidem plerique μέμονος quod August. Mar-
360쪽
reperies, ne ad discer endos quidem archontes cognomines, quippe qui nonnisi ex decessore discernantur, ut ἐπι ιο-σίου του ριετα Παράμονον αρχοντος in notissima musei Naniani inscriptione p. oecis. Corp. Inscr. r. 24. Insolitus prorsus est in a chonte epon designando casus nominativus: πων μονικος p. 265 ), et quod additur demoticum nomen λυεος quod, sicuti patris nomen, in inscripti nibus non additur, nisi aut scribae secundum prytaniam, ut docent decreta, quae in inscriptionibus se vantur p. oeckh. Com. Inscr. r. Vol. I. Inscr. Att. l. I. r. i, o I ii, II 2, 3, 2 et decretide Antiphonte p. seudopluti vit. X. o. p. 25. ed. . aut proedro, qui populum in suffragium miti
Bat, ut docent decreta modo laudata, tum nr. 96 et Io ap. oeckh. I. c. atque decretum in honorem nonis conditum p. Diogen Laert. VII. o. ' Comtus positum habet post ποντος, ac si jγεμονος vera sit lectio, idque nihil sit nisi explicatio vocis Monosea librario quodam apposita. t haec cur uno hoc loco addita sit, quum desit in rcliquis omnibus, non interuligo. Quam ob rem patris esse nomen contendo I gendumque Ηγήριονος, unde in appellativum nomen librarii facile delapsi sunt. φημων notum Demostheneae aetatis nomen est et confirmatum Demosth de cor.
p. io Aesch. p. 57 med. Harpocrat et Suid. v. γήμων et tym M.
' Decretum secundum post Pseudo-Plut viti. X rati. habet sane praescriptum ρχων Πυθαρατος. Quem l me quum ipsa contii u excipiat rogatio: αχης λῖδωρεα την βουλην και τον δῆμον . . . omissis
ceteris genuinis praescriptis, a vir docto quodam praescriptum patet, ut annus constaret, quo lata rogatio sit, et casu quidem nominativo, quo praescribere etiam Philochorum ponymo constat Suae rerum gestarum enarationi, per annos dispositae.' In tabulario notatum quidem erat etiam nomen archon-22.